Psyche
alle pijlers
Borderline
donderdag 6 mei 2010 om 10:24
Om maar meteen me de deur in huis te vallen. Ik heb alle symptomen van Borderline en daardoor heb ik moeite om mijn emoties te reguleren.
Ik heb nu 4x aan een VERS-training (Vaardigheidstraining Emotie Regulatie Therapie) meegedaan waarbij ik mijzelf tijdens de therapie al anders dan de rest voelde, niet op mijn plek. In tegenstelling tot mijn cursusgenoten van de VERS weet mijn omgeving bijna niks over mij. Hóe ik in mekaar zit en hóe ik me voel, hoe mijn belevingswereld is tijdens emotionele momenten en wat ik er aan kan doen om ze te reguleren. Vrienden en kennissen kennen mij als een prettig gestoord gezelligheidsdiertje of feestbeest. Over gevoelens en emoties praten doe ik niet met ze en met familie al helemaal niet. Waarom niet? Omdat ik mij denk ik ‘prima’ voel bij de oppervlakkige relaties zoals die nou eenmaal zijn. (Veilig)
Mijn familie en ik zijn niet van de diepgaande emotionele gesprekken. In mijn omgeving weet níemand dat ik een borderline ben. Zelfs met mijn dochters praat ik daar niet over, die wisten tot voor kort niet beter of mama heeft af en toe een ‘kort lontje’. Behalve mijn geliefde en levenspartner kent niemand mijn gevoelsleven en belevingswereld en dat wil ik liefst graag zo houden. Degenen die mijn kwetsbare kant kennen, daar móet ik ook tegenaan schoppen, en lóeihard ook! Dáárom laat ik waarschijnlijk niemand té dichtbij me of in mijn leven komen.
Tijdens de 1ste sessie hebben we gezamenlijk een artikel gelezen. Ik zal het niet klakkeloos over typen maar wel enkele stukjes citeren.
Mensen met ERS (emotie regulatie stoornis) hebben dezelfde emoties als alle andere mensen, alleen zijn die veel intenser. Deze extreme emotie intensiteit is waarschijnlijk genetisch bepaald, wat wil zeggen dat je waarschijnlijk geboren bent met een aanleg voor deze stoornis. Dit betekent geenszins dat je je emoties en reacties niet kunt hanteren. Het doel van deze groep is om je vaardigheden aan te leren zodat je deze intense emoties en je reacties daarop kunt hanteren.
Het hebben van ERS betekent doorgaans dat je perioden hebt van betrekkelijk normaal functioneren afgewisseld door intense emotionele episoden. Bij deze episoden gaat het om hele gewone, alledaagse emoties alleen worden die vele malen intenser beleefd dan bij de meeste mensen het geval is. Die verschillen soms wel net zoveel van elkaar als een kort zomers onweersbuitje en een regelrechte orkaan. Er worden dus kleine emoties door de hersenen tot uiterst overdreven proporties opgeblazen.
De meeste mensen met ERS weten goed te verwoorden hoe zij die intense emoties ervaren en zien er dan kalm en beheerst uit. Dit heet ‘doen alsof’ zodat anderen er niet achter komen hoe naar je je voelt. Doen alsof kan tot gevolg hebben dat anderen niet goed kunnen inschatten hoe je je voelt.
Tijdens perioden van intense emotie kan er veel schade worden aangericht. Relaties kunnen worden ontwricht en vrienden en verwanten kunnen van je vervreemd raken. Ook kun je impulsief gedrag vertonen dat zich tegen jezelf richt, bijvoorbeeld meubels kapot maken, toevlucht nemen tot bijvoorbeeld zelfbeschadiging, drank, drugs en/of seks…
Samenvattend: het kernprobleem bij ERS is het probleem om de emoties te reguleren. Hierbij zijn drie onderdelen van belang:
1 Een zeer hoge gevoeligheid voor emotionele prikkels,
2 Eer zeer sterke reactie op emotionele prikkels,
3 Een langzaam terugkeren naar het emotionele basisniveau na emotionele opwinding.
Het doel van deze cursus is je vaardigheden aan te leren die je kunnen helpen je emoties in heftigheid en in duur te reguleren.
Woensdag, 5 Mei 2010.
Intussen zijn we weer enkele weken verder en ben ik gestopt met de VERS training; Mijn omgeving en ikzelf zijn van mening dat ik níet thuis hoor tussen deze patiënten. Ik voelde mij niet meer op mijn plek tussen 10 vrouwen met Borderline. Heftig!! Veel van de symptomen als suïcidaal gedrag, snijden, alcohol-, drugs-, en medicijnmisbruik; overdosissen en TÉ heftige emotionele uitbarstingen zijn voor mij GELUKKIG verleden tijd. Wekelijks geconfronteerd worden met deze symptomen deed mij geen goed, integendeel!
Ik heb vrede met mijzelf en ik ben blij dat ik gewoon Kemi mag zijn, mét mijn tekortkomingen want ach;
WÍE IS ER VOLMAAKT!?
Ik heb nu 4x aan een VERS-training (Vaardigheidstraining Emotie Regulatie Therapie) meegedaan waarbij ik mijzelf tijdens de therapie al anders dan de rest voelde, niet op mijn plek. In tegenstelling tot mijn cursusgenoten van de VERS weet mijn omgeving bijna niks over mij. Hóe ik in mekaar zit en hóe ik me voel, hoe mijn belevingswereld is tijdens emotionele momenten en wat ik er aan kan doen om ze te reguleren. Vrienden en kennissen kennen mij als een prettig gestoord gezelligheidsdiertje of feestbeest. Over gevoelens en emoties praten doe ik niet met ze en met familie al helemaal niet. Waarom niet? Omdat ik mij denk ik ‘prima’ voel bij de oppervlakkige relaties zoals die nou eenmaal zijn. (Veilig)
Mijn familie en ik zijn niet van de diepgaande emotionele gesprekken. In mijn omgeving weet níemand dat ik een borderline ben. Zelfs met mijn dochters praat ik daar niet over, die wisten tot voor kort niet beter of mama heeft af en toe een ‘kort lontje’. Behalve mijn geliefde en levenspartner kent niemand mijn gevoelsleven en belevingswereld en dat wil ik liefst graag zo houden. Degenen die mijn kwetsbare kant kennen, daar móet ik ook tegenaan schoppen, en lóeihard ook! Dáárom laat ik waarschijnlijk niemand té dichtbij me of in mijn leven komen.
Tijdens de 1ste sessie hebben we gezamenlijk een artikel gelezen. Ik zal het niet klakkeloos over typen maar wel enkele stukjes citeren.
Mensen met ERS (emotie regulatie stoornis) hebben dezelfde emoties als alle andere mensen, alleen zijn die veel intenser. Deze extreme emotie intensiteit is waarschijnlijk genetisch bepaald, wat wil zeggen dat je waarschijnlijk geboren bent met een aanleg voor deze stoornis. Dit betekent geenszins dat je je emoties en reacties niet kunt hanteren. Het doel van deze groep is om je vaardigheden aan te leren zodat je deze intense emoties en je reacties daarop kunt hanteren.
Het hebben van ERS betekent doorgaans dat je perioden hebt van betrekkelijk normaal functioneren afgewisseld door intense emotionele episoden. Bij deze episoden gaat het om hele gewone, alledaagse emoties alleen worden die vele malen intenser beleefd dan bij de meeste mensen het geval is. Die verschillen soms wel net zoveel van elkaar als een kort zomers onweersbuitje en een regelrechte orkaan. Er worden dus kleine emoties door de hersenen tot uiterst overdreven proporties opgeblazen.
De meeste mensen met ERS weten goed te verwoorden hoe zij die intense emoties ervaren en zien er dan kalm en beheerst uit. Dit heet ‘doen alsof’ zodat anderen er niet achter komen hoe naar je je voelt. Doen alsof kan tot gevolg hebben dat anderen niet goed kunnen inschatten hoe je je voelt.
Tijdens perioden van intense emotie kan er veel schade worden aangericht. Relaties kunnen worden ontwricht en vrienden en verwanten kunnen van je vervreemd raken. Ook kun je impulsief gedrag vertonen dat zich tegen jezelf richt, bijvoorbeeld meubels kapot maken, toevlucht nemen tot bijvoorbeeld zelfbeschadiging, drank, drugs en/of seks…
Samenvattend: het kernprobleem bij ERS is het probleem om de emoties te reguleren. Hierbij zijn drie onderdelen van belang:
1 Een zeer hoge gevoeligheid voor emotionele prikkels,
2 Eer zeer sterke reactie op emotionele prikkels,
3 Een langzaam terugkeren naar het emotionele basisniveau na emotionele opwinding.
Het doel van deze cursus is je vaardigheden aan te leren die je kunnen helpen je emoties in heftigheid en in duur te reguleren.
Woensdag, 5 Mei 2010.
Intussen zijn we weer enkele weken verder en ben ik gestopt met de VERS training; Mijn omgeving en ikzelf zijn van mening dat ik níet thuis hoor tussen deze patiënten. Ik voelde mij niet meer op mijn plek tussen 10 vrouwen met Borderline. Heftig!! Veel van de symptomen als suïcidaal gedrag, snijden, alcohol-, drugs-, en medicijnmisbruik; overdosissen en TÉ heftige emotionele uitbarstingen zijn voor mij GELUKKIG verleden tijd. Wekelijks geconfronteerd worden met deze symptomen deed mij geen goed, integendeel!
Ik heb vrede met mijzelf en ik ben blij dat ik gewoon Kemi mag zijn, mét mijn tekortkomingen want ach;
WÍE IS ER VOLMAAKT!?
donderdag 6 mei 2010 om 10:31
Niemand is volmaakt, dat zeker. Maar als je dit zo hard roept waarom mag dan niemand in jouw omgeving weten dat je borderline HEBT (ipv bent!)?
Gewoon een vraag uit interesse.
Gewoon een vraag uit interesse.
anoniem_80033 wijzigde dit bericht op 06-05-2010 10:37
Reden: vraagteken vergeten.
Reden: vraagteken vergeten.
% gewijzigd
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
donderdag 6 mei 2010 om 10:46
Misschien omdat ik hier op dit forum fijn anoniem kan zijn en blijven terwijl ik wel mn hart kan luchten? Van me afschrijven werkt vaak therapeutisch maar ik had nog niet eerder op de 'verzendknop' gedrukt wat mijn hersenspinsels betreft. Voelde best goed.....
En....,
ik lig met een heel vervelende griep op bed; mijn beste vriend is momenteel mijn laptoppie......, kheb niet veel beters te doen.
En....,
ik lig met een heel vervelende griep op bed; mijn beste vriend is momenteel mijn laptoppie......, kheb niet veel beters te doen.
donderdag 6 mei 2010 om 10:48
Oh maar dat bedoelde ik er niet mee hoor. Ik bedoel meer uhm *ik heb moeite om uit mijn woorden te komen vandaag, sorry* dat ik het jammer vind dat niemand in jouw omgeving weet dat je borderline hebt en dus een forum nodig hebt om het van je af te schrijven. Ik zou het je zo gunnen om dat met vrienden/familie te doen.
Waarom doe je dit niet? Is dit een bewuste keuze of durf je het niet te vertellen?
Waarom doe je dit niet? Is dit een bewuste keuze of durf je het niet te vertellen?
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
donderdag 6 mei 2010 om 10:57
Waarom ben je gestopt?
Ik kan me heel goed voorstellen dat je erg blij bent dat de symptomen die je omschrijft voor jou tot het verleden behoren. Maar dat ze er ooit zijn geweest betekent volgens mij wel dat je ze kùnt hebben. In de omschrijving die je hebt overgetypt staat:
Het hebben van ERS betekent doorgaans dat je perioden hebt van betrekkelijk normaal functioneren afgewisseld door intense emotionele episoden.
Als ik je verhaal zo lees zou je je leven van dit moment kunnen omschrijven als zo'n periode van betrekkelijk normaal functioneren. Maar het hebben van ERS maakt het dus zeer te verwachten dat er ook weer een periode zal komen waarin het je zwaarder zal vallen.
Waarom verbind je jouw situatie zo aan de andere personen in je trainingsgroep? Kennelijk zitten zij in emotioneel intenser vaarwater. Aangezien beide 'fases' horen bij ERS maakt dat dus niet per definitie dat jij er niet ook op je plek bent.
Van mij moet je niks natuurlijk, maar waarom geef je de kans op om jezelf weerbaarder te maken voor periodes in je leven waarin het emotioneel zwaar(der) voor je zal zijn?
Ik kan me heel goed voorstellen dat je erg blij bent dat de symptomen die je omschrijft voor jou tot het verleden behoren. Maar dat ze er ooit zijn geweest betekent volgens mij wel dat je ze kùnt hebben. In de omschrijving die je hebt overgetypt staat:
Het hebben van ERS betekent doorgaans dat je perioden hebt van betrekkelijk normaal functioneren afgewisseld door intense emotionele episoden.
Als ik je verhaal zo lees zou je je leven van dit moment kunnen omschrijven als zo'n periode van betrekkelijk normaal functioneren. Maar het hebben van ERS maakt het dus zeer te verwachten dat er ook weer een periode zal komen waarin het je zwaarder zal vallen.
Waarom verbind je jouw situatie zo aan de andere personen in je trainingsgroep? Kennelijk zitten zij in emotioneel intenser vaarwater. Aangezien beide 'fases' horen bij ERS maakt dat dus niet per definitie dat jij er niet ook op je plek bent.
Van mij moet je niks natuurlijk, maar waarom geef je de kans op om jezelf weerbaarder te maken voor periodes in je leven waarin het emotioneel zwaar(der) voor je zal zijn?
donderdag 6 mei 2010 om 11:01
Hahaha, heb ik ook vaak hoor, dat de woorden anders mijn strot uitkomen dan ik had bedoeld....
Wat heeft het voor zin om iedereen in mijn omgeving te vertellen dat ik een 'geestesziekte' heb -want dat is het-. Ik blijf liever die prettig gestoorde maftrut, dan dat ik mezelf in een 'hokje' douw. Dat hebben mijn psychiaters al voor me gedaan....
Dat ik het nu op een forum smijt is voor mij meer een soort van afsluiten, ik kan best met mezelf overweg.......
Wat heeft het voor zin om iedereen in mijn omgeving te vertellen dat ik een 'geestesziekte' heb -want dat is het-. Ik blijf liever die prettig gestoorde maftrut, dan dat ik mezelf in een 'hokje' douw. Dat hebben mijn psychiaters al voor me gedaan....
Dat ik het nu op een forum smijt is voor mij meer een soort van afsluiten, ik kan best met mezelf overweg.......
donderdag 6 mei 2010 om 11:12
Ik snap het helemaal Kemi!
Ook ik ben een jaar of 5 geleden gediagnosticeerd met borderline maar het past helemaal niet meer bij me. Misschien dat ik het helemaal onder controle heb of dat het toch een andere diagnose is. Ik denk het laatste en daar zijn we nu mee bezig.
Ook ik ben een jaar of 5 geleden gediagnosticeerd met borderline maar het past helemaal niet meer bij me. Misschien dat ik het helemaal onder controle heb of dat het toch een andere diagnose is. Ik denk het laatste en daar zijn we nu mee bezig.
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
donderdag 6 mei 2010 om 16:22
maandag 10 mei 2010 om 15:48
Hey Kemi.
Ik volg al een tijdje de topics op het viva forum (mn peiler psyche) en heb sinds kort de stap gemaakt naar het ook daadwerkelijk reageren op Topics. Ik zelf heb enige jaren terug de diagnose Borderline, met ontwijkende kenmerken, gekregen en worstel daar (onder andere met het etiket) erg mee. Goede vrienden en mijn gezinsleden (moeder + zus) en vriend weten het.
Wat ik niet uit jouw verhaal kon opmaken was het volgende. Je hebt de diagnose gekregen van Borderline, bent een cursus gaan doen en hebt die weer vroegtijdig beëindigd, deels omdat je geen last meer had van de trekken van Borderline en deels omdat je je niet thuis voelde bij de andere vrouwen in de cursus (als ik het zo goed samenvat). Waarom voelde je er niet thuis, wat waren dan jouw klachten en hoe weet je of jouw trekken van Borderline van af nu tot het verleden behoren? (erg veel vragen sorry )
Ik volg al een tijdje de topics op het viva forum (mn peiler psyche) en heb sinds kort de stap gemaakt naar het ook daadwerkelijk reageren op Topics. Ik zelf heb enige jaren terug de diagnose Borderline, met ontwijkende kenmerken, gekregen en worstel daar (onder andere met het etiket) erg mee. Goede vrienden en mijn gezinsleden (moeder + zus) en vriend weten het.
Wat ik niet uit jouw verhaal kon opmaken was het volgende. Je hebt de diagnose gekregen van Borderline, bent een cursus gaan doen en hebt die weer vroegtijdig beëindigd, deels omdat je geen last meer had van de trekken van Borderline en deels omdat je je niet thuis voelde bij de andere vrouwen in de cursus (als ik het zo goed samenvat). Waarom voelde je er niet thuis, wat waren dan jouw klachten en hoe weet je of jouw trekken van Borderline van af nu tot het verleden behoren? (erg veel vragen sorry )
