borderliner en ontzettend onrustig

21-07-2007 20:44 8 berichten
Alle reacties Link kopieren
hoi ik ben een bordeliner en ben heel erg onrustig om gek van te worden.ik kan geen momentje rust in mijn lichaam en geest krijgen en ik ben bang voor elke dag die moet komen ik zie overal zo tegenop(heb medicatie&psycholoog)last van paniekaanvallen, huilbuien,depressies en veel stress en spanning.Hierdoor voel ik me erg alleen en geisoleerd van alles en iedereen, heb weinig vrienden,familie geen werk door al het ziek zijn en wil graag weten hoe andere hier mee omgaan en hoe jullie nieuwe contacten maken..hebben jullie tips voor mij? liefs en dikke knuffel roosje
Alle reacties Link kopieren
Blijkbaar heb je dus nog niet de juiste medicatie Roosje. Ik ben Bipolair dus ik weet hoe het is om je ziek te voelen.



Als je je onrustig voelt: Zet de tv uit, zet je pc uit en zoek een rustig plekje op waar je alleen kunt zijn zet dan eventueel als het je rustig maakt rustige muziek op je moet dan denken aan licht klassiek of new age gewoon niets bijzonders, zorg dat je een simpel te lezen blad bij de hand hebt en ga daarin zitten lezen, voordat je hieraan begint kan het handig zijn even eerst in bad te gaan of te douchen want dat ontspant.



Als je niet kunt lezen ga dan gewoon toch ergens zitten waar je je kunt afzonderen en ga dan desnoods uit het raam zitten kijken alles om je rustig te krijgen.



Als je last hebt van gedachtes kan je die onder controle krijgen door te beseffen dat gedachtes niets uit zichzelf kunnen doen en ze weg te drukken.
Alle reacties Link kopieren
Hoi roosje Ik ben geen borderliner, maar heb last van PTTS (posttraumatischstresssyndroom). Dit heeft ook veel overeenkomsten met borderline. Het bekende zwart/wit denken en dat het alles is of niets is in wat je doet. Dit herken ik ook. Ik kan overigens ook niet werken door mijn psychische problemen. Ik zit momenteel in de wao. Al mijn vriendinnen werken en weten dus niet hoe het is om door een beperking niet te kunnen werken en dus thuis te moeten zitten.Pas als je het zelf meemaakt weet je hoe dat is. Je krijgt vaak goedbedoelde adviezen las ga een boek lezen, ga lekker wandelen, etc. Maar het probleem is juist (dat heb ik dan) dan je dat allemaal niet wil of kunt, omdat je je zo depressief voelt. Als je depressief bent dan lijkt niks er meer te toe doen. De een kan misschien de hele dag huilen, de ander kropt z'n emoties allemaal op en kan alleen nog maar voor zich uit staren. Hoe het ook zij, ik begrijp heel goed dat je je verschrikkelijk voelt en dat het uitzichtloos lijkt. Qua medicatie hielp bij mij ook niet veel, behalve haldol. Dit is eigenlijk een antipsychotica, maar het wordt ook in lichte dosering gebruikt bij depressiviteit. Misschien dat je dit wat zou kunnen helpen. Dit middel zwakt je emoties wat af en kan ook helpen als je een angst-  of paniekaanval hebt. Bij mij helpt dat in ieder geval wel.

Verder begrijp ik dat terapie heel moeilijk voor je is. Het is vooral een kwestie van veel geduld hebben met jezelf en terapie. Terapie is toch in kleine stapjes aan jezelf werken. Soms zet je een stap vooruit en doe je vervolgens weer een stap terug. Maar geef dan niet op als dit gebeurd. Het hoort er namelijk allemaal bij (dit zegt de terapeut ook tegen mij, heb hier zelf ook last van). Dat je door al deze vreselijke emoties heen moet om beter te kunnen worden staat voorop. Geen pil of terapie kan jou beter maken. Alleen jij kan jezelf helpen, de rest zijn alleen hulpmiddelen.

Hoe hard het ook klinkt , je moet het toch zelf doen. Daar ben ik zelf ook wel achter gekomen. Probeer de situatie voor jezelf zo aangenaam mogelijk te maken (voor zover dat kan). Probeer elke dag je zelf een doel te stellen, bijvoorbeeld boodschappen doen (moet toch ook gebeuren). En beloon jezelf als ondanks de moeilijkheden toch lukt. Blijf hoop houden op de toekomst en blijf vooral in terapie. Zeg tegen je terapeut dat je een handvat nodig hebt om verder mee te kunnen gaan. Ik hoop van harte voor je dat zij die voor je aan kunt reiken! Liefs Aniko
Alle reacties Link kopieren
Lieve mensen, dank jullie voor jullie lieve reacties het doet mij goed.

Zelf heb ik ook een Post traumatisch stress stoornis en werk sinds 2,5 jaar niet meer wegens psychische problemen en slik voor borderline risperdal.Ik heb al verschillende anti-depressivia gebruikt maar niet een sloeg aan, mijn psychiater vertelde me dat ze tegenwerken dus ben ik daarmee gestopt op haar advies.1x per 2 weken ga ik naar de psycholoog sinds 5 maanden maar alles verloopt zo enorm moeizaam dat ik er zo ongeduldig van word. Elke dag is zo zwaar nu ik depressief ben en mijn stemmingen wisselen de hele dag en inderdaad het alles of niets gevoel is helaas altijd aanwezig. Vaak weet ik niet hoe ik de dag met mijn tweejarig dochtertje door moet brengen omdat mijn wereldje zo ontzettend klein is geworden.Ik wil er zo graag uit maar kan het niet alleen en ben zo bang overal voor, ik wil heel veel dingen maar uiteindelijk durf ik niet en dat frustreert enorm.pfftttt lekker om je hart even te luchten!

Liefs en dikke knuffel roosje
Alle reacties Link kopieren
Hallo,

Ik zie regelmatig topics over borderliners.

Mijn vraag is eigenlijk: wanneer ben je precies een borderliner, welke verschijnselen heb je dan?
Alle reacties Link kopieren
Hoi Roosje

Ik ben zelf ook een borderliner en ben opgenomen in een kliniek voor borderliners, is dat misschien niks voor jou.

Je krijgt elke dag veel therapie en gesprekken en dat heeft mij enorm geholpen om wat stabieler te blijven.

Groetjes Indrani
Alle reacties Link kopieren
ik ben zelf ook borderliner en ik herken veel... vooral de onrust is het ergst. probeer je niet overal zo druk om te maken en veel meer te relativeren. bewaak je dag en nachtritme en probeer zo goed en zo kwaad als het gaat je rustiger te maken.... yoga is erg goed maar iedere andere sport is ook prima. het is gezond, je hebt een uitlaatklep, momentje voor jezelf, je komt onder de mensen en het meest belangrijke is dat je je een uur lang rust hebt gegunt in je hoofd
Alle reacties Link kopieren
Hallo lieve mensen,



Ik heb een heel goede vriendin met borderline. De dokter heeft het gezegd maar zij wil er niet aan en voor mij is het dus zo goed als onmogelijk ermee om te gaan.

Dat komt doordat zij het ene moment mij als God op aarde ziet en het andere moment trapt ze me het liefst onder de grond.

Daarbij komt de impulsiviteit. Zo kan zij bijvoorbeeld een lieve verrassing voor me hebben en dat moet dan per direct gerelgeld worden ongeacht of ik wel tijd en ruimte heb. En als ik dan mijn grens aangeef heb ik knallende ruzie.

Ik bedoel te zeggen dat ik er erg mee zit haar niet te kunnen bijstaan maar wat kan ik doen als zij blijft ontkennen? Ik kan veel hebben maar ook ik ben een mens met haar eigen dingen en ik kan het even niet meer opbrengen.

Heeft iemand een tip wat ik het beste kan doen? want ik geef heel erg veel om haar!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven