Psyche
alle pijlers
Buitengesloten?
zondag 27 juni 2010 om 22:27
De laatste tijd voel ik me steeds vaker buitengesloten. Ofwel, niet gehoord. Als ik iets zeg dan is het net of niemand het hoort, niemand reageert. Het gaat hier dan om mijn collega's maar ook in andere gezelschappen, zoals de mensen uit de straat als we in een clubje staan.
Voor mijn gevoel gaat het aan de ene kant beter met mezelf, ik ben wat zekerder geworden sinds ik mama ben en dat voelt wel goed. Kan wat makkelijker nee zeggen en de tijd voor onszelf nemen, maar toch ben ik altijd nog de onzekere. Ben een dikke meid en heb soms ook het gevoel dat ik daardoor niet serieus word genomen. Denken jullie dat dat ook zo is? Denken mensen in het algemeen zo?
Zelf denk ik dat mijn onzekerheid en mijn persoon een groter aandeel hebben. Ik ben heel serieus. Kan soms wel eens ouwehoeren hoor, in een klein gezelschap, maar ben geen feestnummer. Stap moeilijk op mensen af.
Ik zit hier echt mee.. Hebben jullie tips hoe ik hiermee om kan gaan? Mezelf meer op de kaart kan zetten. Hoe moet ik praten en praat ik te zacht of praat ik inderdaad op een manier waardoor mensen niet op me reageren en denken, 't zal wel...? Ik weet het niet meer. Zit zelfs al aan therapie te denken en sta op een wachtlijst.
Voor mijn gevoel gaat het aan de ene kant beter met mezelf, ik ben wat zekerder geworden sinds ik mama ben en dat voelt wel goed. Kan wat makkelijker nee zeggen en de tijd voor onszelf nemen, maar toch ben ik altijd nog de onzekere. Ben een dikke meid en heb soms ook het gevoel dat ik daardoor niet serieus word genomen. Denken jullie dat dat ook zo is? Denken mensen in het algemeen zo?
Zelf denk ik dat mijn onzekerheid en mijn persoon een groter aandeel hebben. Ik ben heel serieus. Kan soms wel eens ouwehoeren hoor, in een klein gezelschap, maar ben geen feestnummer. Stap moeilijk op mensen af.
Ik zit hier echt mee.. Hebben jullie tips hoe ik hiermee om kan gaan? Mezelf meer op de kaart kan zetten. Hoe moet ik praten en praat ik te zacht of praat ik inderdaad op een manier waardoor mensen niet op me reageren en denken, 't zal wel...? Ik weet het niet meer. Zit zelfs al aan therapie te denken en sta op een wachtlijst.
zondag 27 juni 2010 om 22:37
de mensen die jou het beste kennen zijn beter in staat je vragen te beantwoorden dan vreemden die alleen je bericht lezen. Verder lijkt het me iets waar je niet al te zeer mee bezig moet zijn, dan ga je overal bevestiging zien (je maakt n opmerking/grapje en niemand reageert) beetje proberen te ontspannen, humor/zelfspot, oprechte interesse in anderen tonen (dr zijn zat mensen die graag over zichzelf praten) en de mensen die jou dan nog negeren moet je dan maar links laten liggen, je kan je niet bij iedereen geliefd maken
en dikte, mwah het speelt vast wel mee in de perceptie van sommige mensen (ben zelf dun geweest en later dikker) maar het belangrijkst is hoe jezelf 'draagt' ipv welk formaat je hebt.
Hoop dat je wat hebt aan de therapie.
en dikte, mwah het speelt vast wel mee in de perceptie van sommige mensen (ben zelf dun geweest en later dikker) maar het belangrijkst is hoe jezelf 'draagt' ipv welk formaat je hebt.
Hoop dat je wat hebt aan de therapie.
maandag 28 juni 2010 om 08:52
Ik doe uitzendwerk en heb recent met iemand zoals jij gewerkt. De beschrijving klopt precies. Ik overwoog serieus haar eens aan te spreken op haar manier van omgaan met andere mensen. Echter ze is vorige week ontslagen, dus het is er niet meer van gekomen.
Als zij een iets begon te vertellen, kon ik er niet met mijn aandacht bij blijven, zo saai, oninteressant en niet boeiend waren haar verhalen. Ik zag ook andere mensen afhaken. Ik vermoed dat dat ook bij jou het geval is. Wat daarom mogelijk voor jou geschikt kan zijn is een training sociale vaardigheden (google).
Als zij een iets begon te vertellen, kon ik er niet met mijn aandacht bij blijven, zo saai, oninteressant en niet boeiend waren haar verhalen. Ik zag ook andere mensen afhaken. Ik vermoed dat dat ook bij jou het geval is. Wat daarom mogelijk voor jou geschikt kan zijn is een training sociale vaardigheden (google).
maandag 28 juni 2010 om 14:42
@ meds, dank je maar dat kan ik niet zo makkelijk...
@ tijgermeisje, het vragen aan vriendinnen/bekenden vind ik lastig, wil niet zeurderig overkomen. Vriendinnen zien het ook anders denk ik, in klein bekend gezelschap is het voor mij heel anders. Ik probeer ook inderdaad oprecht interesse te tonen, maar dit kost me veel energie. Ik wil dan gelijk in ALLE collega's evenveel energie stoppen en dat kan eigenlijk niet. Dan ga ik me weer bedenken, ja maar die en die komen ook nooit eens naar mij...dus laat ik diegene dan ook meer los.
@ suuz1981, hoe ben je daar dan mee omgegaan toen, heb je daar iets mee gedaan?
@ sweetsummer, dat probeer ik ook wel eens... Het gebeurd ook wel eens dat ik iets zeg, iemand ( bv op het werk ) vindt dit wel grappig maar niemand heeft het gehoord, dat iemand die het wel hoorde en het blijkbaar leuk vond het heel hard zegt en dan ligt iedereen in een deuk....
@jongjenever, ik denk zelf dat ik niet zo iemand ben als jij beschrijft, ik werk namelijk zelf ook met iemand die zodanig praat dat ik er echt niet lang naar kan luisteren, langdradig, zeurderig en alleen over zichzelf, geen echt gesprek dus.
Wat ik in mijn post nog niet had gezegd is ook iets waar ik moeilijk mee kan omgaan ; als je met iemand praat, best persoonlijke dingen verteld en dat op het moment dat er iemand nadert of iets wil vragen diegene zich in 1 x zo omkeert en niet meer naar je luistert of terugkomt op het gesprek. Eerlijk gezegd valt dat voor mij onder "onbeschoft ". Op het werk is dat voornamelijk het geval als er iemand nadert die popiejopie is, of heel hard praat, of leidinggevend is en dus "belangrijker" om met diegene te socializen.
@ tijgermeisje, het vragen aan vriendinnen/bekenden vind ik lastig, wil niet zeurderig overkomen. Vriendinnen zien het ook anders denk ik, in klein bekend gezelschap is het voor mij heel anders. Ik probeer ook inderdaad oprecht interesse te tonen, maar dit kost me veel energie. Ik wil dan gelijk in ALLE collega's evenveel energie stoppen en dat kan eigenlijk niet. Dan ga ik me weer bedenken, ja maar die en die komen ook nooit eens naar mij...dus laat ik diegene dan ook meer los.
@ suuz1981, hoe ben je daar dan mee omgegaan toen, heb je daar iets mee gedaan?
@ sweetsummer, dat probeer ik ook wel eens... Het gebeurd ook wel eens dat ik iets zeg, iemand ( bv op het werk ) vindt dit wel grappig maar niemand heeft het gehoord, dat iemand die het wel hoorde en het blijkbaar leuk vond het heel hard zegt en dan ligt iedereen in een deuk....
@jongjenever, ik denk zelf dat ik niet zo iemand ben als jij beschrijft, ik werk namelijk zelf ook met iemand die zodanig praat dat ik er echt niet lang naar kan luisteren, langdradig, zeurderig en alleen over zichzelf, geen echt gesprek dus.
Wat ik in mijn post nog niet had gezegd is ook iets waar ik moeilijk mee kan omgaan ; als je met iemand praat, best persoonlijke dingen verteld en dat op het moment dat er iemand nadert of iets wil vragen diegene zich in 1 x zo omkeert en niet meer naar je luistert of terugkomt op het gesprek. Eerlijk gezegd valt dat voor mij onder "onbeschoft ". Op het werk is dat voornamelijk het geval als er iemand nadert die popiejopie is, of heel hard praat, of leidinggevend is en dus "belangrijker" om met diegene te socializen.
maandag 28 juni 2010 om 15:06
quote:Lekkerwarm80 schreef op 28 juni 2010 @ 14:42:
@ meds, dank je maar dat kan ik niet zo makkelijk...
@ tijgermeisje, het vragen aan vriendinnen/bekenden vind ik lastig, wil niet zeurderig overkomen. Vriendinnen zien het ook anders denk ik, in klein bekend gezelschap is het voor mij heel anders. Ik probeer ook inderdaad oprecht interesse te tonen, maar dit kost me veel energie. Ik wil dan gelijk in ALLE collega's evenveel energie stoppen en dat kan eigenlijk niet. Dan ga ik me weer bedenken, ja maar die en die komen ook nooit eens naar mij...dus laat ik diegene dan ook meer los.
@ suuz1981, hoe ben je daar dan mee omgegaan toen, heb je daar iets mee gedaan?
@ sweetsummer, dat probeer ik ook wel eens... Het gebeurd ook wel eens dat ik iets zeg, iemand ( bv op het werk ) vindt dit wel grappig maar niemand heeft het gehoord, dat iemand die het wel hoorde en het blijkbaar leuk vond het heel hard zegt en dan ligt iedereen in een deuk....
@jongjenever, ik denk zelf dat ik niet zo iemand ben als jij beschrijft, ik werk namelijk zelf ook met iemand die zodanig praat dat ik er echt niet lang naar kan luisteren, langdradig, zeurderig en alleen over zichzelf, geen echt gesprek dus.
Wat ik in mijn post nog niet had gezegd is ook iets waar ik moeilijk mee kan omgaan ; als je met iemand praat, best persoonlijke dingen verteld en dat op het moment dat er iemand nadert of iets wil vragen diegene zich in 1 x zo omkeert en niet meer naar je luistert of terugkomt op het gesprek. Eerlijk gezegd valt dat voor mij onder "onbeschoft ". Op het werk is dat voornamelijk het geval als er iemand nadert die popiejopie is, of heel hard praat, of leidinggevend is en dus "belangrijker" om met diegene te socializen.Goh, grappig dat je dit noemt, het topic buitengesloten noemt en alleen niet reageert op mijn reactie. Blijkbaar doe jij het zelf ook. Is dat een eyeopener?
@ meds, dank je maar dat kan ik niet zo makkelijk...
@ tijgermeisje, het vragen aan vriendinnen/bekenden vind ik lastig, wil niet zeurderig overkomen. Vriendinnen zien het ook anders denk ik, in klein bekend gezelschap is het voor mij heel anders. Ik probeer ook inderdaad oprecht interesse te tonen, maar dit kost me veel energie. Ik wil dan gelijk in ALLE collega's evenveel energie stoppen en dat kan eigenlijk niet. Dan ga ik me weer bedenken, ja maar die en die komen ook nooit eens naar mij...dus laat ik diegene dan ook meer los.
@ suuz1981, hoe ben je daar dan mee omgegaan toen, heb je daar iets mee gedaan?
@ sweetsummer, dat probeer ik ook wel eens... Het gebeurd ook wel eens dat ik iets zeg, iemand ( bv op het werk ) vindt dit wel grappig maar niemand heeft het gehoord, dat iemand die het wel hoorde en het blijkbaar leuk vond het heel hard zegt en dan ligt iedereen in een deuk....
@jongjenever, ik denk zelf dat ik niet zo iemand ben als jij beschrijft, ik werk namelijk zelf ook met iemand die zodanig praat dat ik er echt niet lang naar kan luisteren, langdradig, zeurderig en alleen over zichzelf, geen echt gesprek dus.
Wat ik in mijn post nog niet had gezegd is ook iets waar ik moeilijk mee kan omgaan ; als je met iemand praat, best persoonlijke dingen verteld en dat op het moment dat er iemand nadert of iets wil vragen diegene zich in 1 x zo omkeert en niet meer naar je luistert of terugkomt op het gesprek. Eerlijk gezegd valt dat voor mij onder "onbeschoft ". Op het werk is dat voornamelijk het geval als er iemand nadert die popiejopie is, of heel hard praat, of leidinggevend is en dus "belangrijker" om met diegene te socializen.Goh, grappig dat je dit noemt, het topic buitengesloten noemt en alleen niet reageert op mijn reactie. Blijkbaar doe jij het zelf ook. Is dat een eyeopener?
maandag 28 juni 2010 om 15:49
Hanzie, mijn excuses, ik zit op mijn werk en de pagina loopt geregeld vast. Ook het reageren werkt soms niet, dus had alles opgeschreven...
Je hebt gelijk, ik ben geen "babbelaar". Soms weer wel, als ik in een ( klein ) groepje ben met vertrouwde mensen en in een ouwehoer mood ben. Maar over het algemeen kan ik niet zomaar iets in de groep gooien of iemands aandacht trekken ofzo. Herken je dat? Is dat te leren denk je of moet ik maar gewoon accepteren dat dit zo is.
Je hebt gelijk, ik ben geen "babbelaar". Soms weer wel, als ik in een ( klein ) groepje ben met vertrouwde mensen en in een ouwehoer mood ben. Maar over het algemeen kan ik niet zomaar iets in de groep gooien of iemands aandacht trekken ofzo. Herken je dat? Is dat te leren denk je of moet ik maar gewoon accepteren dat dit zo is.
maandag 28 juni 2010 om 18:03
hej toen ik ben gaan inzien dat ik hier zelf invloed op had ben ik gaan oefenen met mensen beter aankijken, harder praten en mezelf en wat ik te zeggen had belangrijker vinden. Dat werkte wel. Natuurlijk niet altijd, maar goed dat is logisch.
Wel na aantal jaar therapie hoor (vanwege andere problemen).
gr suuz
Wel na aantal jaar therapie hoor (vanwege andere problemen).
gr suuz
maandag 28 juni 2010 om 18:27
Misschien wat selectiever zijn tegen wie je persoonlijke dingen vertelt en in welke situatie?
of een boek over small talk/een goede eerste indruk maken uit de bieb halen?
Tja asociaal, je moet zeker ook niet te hoge verwachtingen hebben van de dagelijkse conversaties met mensen op straat/je collega's.
Je zegt trouwens iets over het niet aan vrienden/vriendinnen vragen want geen zeur willen zijn, maar je kunt het toch hebben over goh hoe kom ik eigenlijk over/wat voor 1e indruk krijgen mensen van me' zonder dat het ook maar iets met zeuren te maken heeft?
Als het in klein bekend gezelschap voor jou wel mogelijk is om je 'te laten zien' weet je iig dat je het wel in je hebt. Stel dat je zo'n ultra laag zelfbeeld hebt dat je hier in alle contacten tegenaan loopt dan wordt het al wat lastiger.
Denk dat voor mensen die moeite hebben met de wat oppervlakkigere gangbare gesprekjes hier en daar het vooral een kwestie van blijven proberen/oefenen is, al doende leert men ja toch
of een boek over small talk/een goede eerste indruk maken uit de bieb halen?
Tja asociaal, je moet zeker ook niet te hoge verwachtingen hebben van de dagelijkse conversaties met mensen op straat/je collega's.
Je zegt trouwens iets over het niet aan vrienden/vriendinnen vragen want geen zeur willen zijn, maar je kunt het toch hebben over goh hoe kom ik eigenlijk over/wat voor 1e indruk krijgen mensen van me' zonder dat het ook maar iets met zeuren te maken heeft?
Als het in klein bekend gezelschap voor jou wel mogelijk is om je 'te laten zien' weet je iig dat je het wel in je hebt. Stel dat je zo'n ultra laag zelfbeeld hebt dat je hier in alle contacten tegenaan loopt dan wordt het al wat lastiger.
Denk dat voor mensen die moeite hebben met de wat oppervlakkigere gangbare gesprekjes hier en daar het vooral een kwestie van blijven proberen/oefenen is, al doende leert men ja toch
dinsdag 29 juni 2010 om 23:21
Ja, denk je, selectiever zijn? Ik vond zelf wel dat ik een grote stap had gemaakt door een open boek te zijn. Niet iedereen kan het waarderen helaas, dat merk ik wel.
Misschien inderdaad binnenkort een x een balletje opgooien bij 2 vriendinnen, over hoe ik overkom en hoe het zou kunnen dat iemand niet reageert. Kan ook wel met mijn onzekere lachje ( irritant ) te maken hebben die ik standaard na iedere zin heb. Ook als ik iets serieus' wil zeggen, en dat vlak ik dan zelf af door dat lachje. Wie weet reageert de ander dan wel niet omdat ze niet weten of ik het wel of niet meen.
Misschien inderdaad binnenkort een x een balletje opgooien bij 2 vriendinnen, over hoe ik overkom en hoe het zou kunnen dat iemand niet reageert. Kan ook wel met mijn onzekere lachje ( irritant ) te maken hebben die ik standaard na iedere zin heb. Ook als ik iets serieus' wil zeggen, en dat vlak ik dan zelf af door dat lachje. Wie weet reageert de ander dan wel niet omdat ze niet weten of ik het wel of niet meen.
woensdag 30 juni 2010 om 11:05
quote:De laatste tijd voel ik me steeds vaker buitengesloten. Ofwel, niet gehoord. Als ik iets zeg dan is het net of niemand het hoort, niemand reageert.
Voel je het enkel zo of heb je concrete aanwijzingen? En lijkt het alsof niemand reageert of is dit daadwerkelijk zo? Altijd? En is dat nadat je iets duidelijk zegt of mompel je soms wat in een druk gesprek en word je dan niet opgemerkt?
quote:Ben een dikke meid en heb soms ook het gevoel dat ik daardoor niet serieus word genomen. Denken jullie dat dat ook zo is? Denken mensen in het algemeen zo?Nee, dat heeft er niets mee te maken. Mensen die niks zinnigs te melden hebben of echt domme praat verkopen of alleen maar over één ding kunnen praten worden minder snel serieus genomen. Dat staat los van je gewicht. Neem jij mensen die dun zijn serieuzer dan een dik persoon?quote:Ik ben heel serieus. Kan soms wel eens ouwehoeren hoor, in een klein gezelschap, maar ben geen feestnummer. Stap moeilijk op mensen af.
Als jij jezelf timide opstelt en stilletjes bent zal je minder opvallen in een groep. Maar nog steeds hangt dit niet samen met serieus genomen worden. Ken genoeg rustige mensen die ik bijzonder serieus neem, ook veel aanwezige mensen die ik serieus neem.
[/quote] Ik zit hier echt mee.. Hebben jullie tips hoe ik hiermee om kan gaan? Mezelf meer op de kaart kan zetten. [/quote]
Wat wil je precies? Weet je dat? Wil je graag druk en aanwezig zijn en waarom? Je wordt er niet serieuzer door genomen, zeker niet als het een aangeleerd kunstje is. Wie ben je zelf en leer jezelf eens waarderen om wie je bent.
Kijk eens naar anderen en naar het effect van hun gedrag op een groep of individu. Maak een aanwezige persoonlijkheid niet tot ideaalbeeld want dat bestaat niet.
quote:Hoe moet ik praten en praat ik te zacht of praat ik inderdaad op een manier waardoor mensen niet op me reageren en denken, 't zal wel...? Ik weet het niet meer. Zit zelfs al aan therapie te denken en sta op een wachtlijst.
Waarom direct therapie? Om communicatiekunstjes (hard, zacht praten) te leren hoef je niet in therapie. Daar kan je goede cursussen voor volgen (sociale vaardigheden).
quote:Wat ik in mijn post nog niet had gezegd is ook iets waar ik moeilijk mee kan omgaan ; als je met iemand praat, best persoonlijke dingen verteld en dat op het moment dat er iemand nadert of iets wil vragen diegene zich in 1 x zo omkeert en niet meer naar je luistert of terugkomt op het gesprek. Eerlijk gezegd valt dat voor mij onder "onbeschoft ". Op het werk is dat voornamelijk het geval als er iemand nadert die popiejopie is, of heel hard praat, of leidinggevend is en dus "belangrijker" om met diegene te socializen.quote:Ik vond zelf wel dat ik een grote stap had gemaakt door een open boek te zijn. Niet iedereen kan het waarderen helaas, dat merk ik wel.
Te pas en te onpas je prive zaken bij iemand neerleggen wordt inderdaad niet altijd gewaardeerd. Als met een relatief onbekend iemand praat en deze direct allerlei prive info geeft word ik daar ongemakkelijk van. Bepaalde privezaken vergen een vertrouwensband. Als die er (nog) niet is komt het eerder opdringerig over. Je geeft daarnaast de ander ook ook het signaal dat hij/zij dergelijke info moet delen en niet iedereen wil dit.
Daarbij als je dit op het werk doet voelen veel mensen dit dubbel ongemakkelijk. Ten eerste is werk niet bij uitstek om priveinfo te delen (je bent namelijk aan het werk en niet bij elkaar op de koffie). Ten tweede willen veel mensen juist bij collega's wat meer afstand houden en tasten ze vaak wat langer af. Je moet namelijk vaak 40 uur p/w met elkaar doorbrengen en dan kan sommige prive info belemmerend werken. Zeker als deze ongevraagd wordt opgedrongen. Daar is niets "onbeschofts" aan in mijn optiek.
Tot slot: denk wat minder in hokjes. Niet ieder druk-dun-goedgebekt persoon is zelfverzekerd, populair en serieus te nemen. Net zoals niet iedere muurbloem-dik-stil persoon onzeker is, minder populair en niet serieus te nemen is. Ga niet voor anderen invullen jij denkt dat zij denken. Ga van jezelf uit, wéét wie je bent en accepteer bepaalde karaktertrekken. Geforceerd een babbelaar proberen te zijn als je liever rustig in een groep bent werkt simpelweg niet en is ook niet nodig. Ben jezelf en waardeer dit.
Voel je het enkel zo of heb je concrete aanwijzingen? En lijkt het alsof niemand reageert of is dit daadwerkelijk zo? Altijd? En is dat nadat je iets duidelijk zegt of mompel je soms wat in een druk gesprek en word je dan niet opgemerkt?
quote:Ben een dikke meid en heb soms ook het gevoel dat ik daardoor niet serieus word genomen. Denken jullie dat dat ook zo is? Denken mensen in het algemeen zo?Nee, dat heeft er niets mee te maken. Mensen die niks zinnigs te melden hebben of echt domme praat verkopen of alleen maar over één ding kunnen praten worden minder snel serieus genomen. Dat staat los van je gewicht. Neem jij mensen die dun zijn serieuzer dan een dik persoon?quote:Ik ben heel serieus. Kan soms wel eens ouwehoeren hoor, in een klein gezelschap, maar ben geen feestnummer. Stap moeilijk op mensen af.
Als jij jezelf timide opstelt en stilletjes bent zal je minder opvallen in een groep. Maar nog steeds hangt dit niet samen met serieus genomen worden. Ken genoeg rustige mensen die ik bijzonder serieus neem, ook veel aanwezige mensen die ik serieus neem.
[/quote] Ik zit hier echt mee.. Hebben jullie tips hoe ik hiermee om kan gaan? Mezelf meer op de kaart kan zetten. [/quote]
Wat wil je precies? Weet je dat? Wil je graag druk en aanwezig zijn en waarom? Je wordt er niet serieuzer door genomen, zeker niet als het een aangeleerd kunstje is. Wie ben je zelf en leer jezelf eens waarderen om wie je bent.
Kijk eens naar anderen en naar het effect van hun gedrag op een groep of individu. Maak een aanwezige persoonlijkheid niet tot ideaalbeeld want dat bestaat niet.
quote:Hoe moet ik praten en praat ik te zacht of praat ik inderdaad op een manier waardoor mensen niet op me reageren en denken, 't zal wel...? Ik weet het niet meer. Zit zelfs al aan therapie te denken en sta op een wachtlijst.
Waarom direct therapie? Om communicatiekunstjes (hard, zacht praten) te leren hoef je niet in therapie. Daar kan je goede cursussen voor volgen (sociale vaardigheden).
quote:Wat ik in mijn post nog niet had gezegd is ook iets waar ik moeilijk mee kan omgaan ; als je met iemand praat, best persoonlijke dingen verteld en dat op het moment dat er iemand nadert of iets wil vragen diegene zich in 1 x zo omkeert en niet meer naar je luistert of terugkomt op het gesprek. Eerlijk gezegd valt dat voor mij onder "onbeschoft ". Op het werk is dat voornamelijk het geval als er iemand nadert die popiejopie is, of heel hard praat, of leidinggevend is en dus "belangrijker" om met diegene te socializen.quote:Ik vond zelf wel dat ik een grote stap had gemaakt door een open boek te zijn. Niet iedereen kan het waarderen helaas, dat merk ik wel.
Te pas en te onpas je prive zaken bij iemand neerleggen wordt inderdaad niet altijd gewaardeerd. Als met een relatief onbekend iemand praat en deze direct allerlei prive info geeft word ik daar ongemakkelijk van. Bepaalde privezaken vergen een vertrouwensband. Als die er (nog) niet is komt het eerder opdringerig over. Je geeft daarnaast de ander ook ook het signaal dat hij/zij dergelijke info moet delen en niet iedereen wil dit.
Daarbij als je dit op het werk doet voelen veel mensen dit dubbel ongemakkelijk. Ten eerste is werk niet bij uitstek om priveinfo te delen (je bent namelijk aan het werk en niet bij elkaar op de koffie). Ten tweede willen veel mensen juist bij collega's wat meer afstand houden en tasten ze vaak wat langer af. Je moet namelijk vaak 40 uur p/w met elkaar doorbrengen en dan kan sommige prive info belemmerend werken. Zeker als deze ongevraagd wordt opgedrongen. Daar is niets "onbeschofts" aan in mijn optiek.
Tot slot: denk wat minder in hokjes. Niet ieder druk-dun-goedgebekt persoon is zelfverzekerd, populair en serieus te nemen. Net zoals niet iedere muurbloem-dik-stil persoon onzeker is, minder populair en niet serieus te nemen is. Ga niet voor anderen invullen jij denkt dat zij denken. Ga van jezelf uit, wéét wie je bent en accepteer bepaalde karaktertrekken. Geforceerd een babbelaar proberen te zijn als je liever rustig in een groep bent werkt simpelweg niet en is ook niet nodig. Ben jezelf en waardeer dit.
