Burn out en verveling

Heb je je baan opgegeven of zijn er nog mogelijkheden om arbeidstherapeutisch aan de slag te gaan?

Anders misschien vrijwilligerswerk, al is het maar een uurtje om de week te breken.

Is al zo lang geleden dat ik alleen was, kan eigenlijk geen tips meer geven daarover. In die tijd had ik toch wel wat vrienden die me af en toe uit de put kwamen trekken of die er gewoon waren.. Hoe zit dat bij jou?

Eens een buurthuis inlopen en kijken wat daar te doen is/wie er zijn als werk of vrijwilligerswerk je nog een stap te ver lijkt.

De enige manier om dat beetje energie wat je nog hebt te onderhouden is toch om iets te blijven doen. Hoeft niet veel, maar wel even de deur uit.

Hallo,

Wat goed van je dat je een berichtje hebt geplaatst ondanks dat je het eng vindt. Ik vind het erg voor je om te lezen dat je op zo'n jonge leeftijd te maken hebt deze klachten. Ik kan me (deels) voorstellen hoe het moet voelen; ik ben ook 25 jaar en vaak 'uitgeschakeld' door migraine aanvallen, waardoor ik me vaak ziek moet melden en afspraken af moet zeggen. Hierdoor voel ik me weer erg schuldig. Wat mij erg helpt is erover te praten; met een goede vriendin, mijn vriend of mijn moeder. Positief blijven is een hele lastige, maar wel een hele belangrijke. Blijf doelen voor jezelf stellen, blijf jezelf oppeppen. Als je een negatieve gedachte hebt over jezelf of over je toekomst, probeer deze dan gelijk om te buigen in een positieve gedachte. Het is even 'trainen', maar je hebt er echt wat aan.

Tot slot; ik heb een aantal maanden geleden een kern-meditatie cursus gedaan. Echt een aanrader om te leren relativeren, dingen vanuit een andere hoek te bekijken. wieweet iets voor jou.

veel succes en sterkte!

Dagbehandeling geeft wel structuur aan je dag, en je kunt er veel uit halen

-heb ik van horen zeggen-

Zou fijn zijn als dat doorgaat.

Ik ben 22 en een hele tijd depressief geweest. (denk wel te vergelijken met een burnout?)

Van het thuiszitten werd ik alleen maar moedelozer en heb toen de stap genomen om een bijbaantje te nemen, gewoon achter de kassa in de supermarkt.

Dat heeft me echt enorm goed gedaan! Ik ben weer bezig, ben weer onder de mensen, een moeilijk baantje is het niet waardoor het me ook weer geen mega veel energie kost, dus ik zit niet alsnog doodmoe op de bank na een dag werken ofzo. Ik weet niet wat het is, maar ik zit een stuk lekkerder in mijn vel. Op school was het gewoon te makkelijk om niet te komen als je geen zin had of je huiswerk niet te maken, want echte controle was er toch niet. Nu moet ik wel, want ze hebben me gewoon nodig en ze rekenen op me. Dan ga ik ook gewoon en dat heeft mij in elk geval goed geholpen.



Ik zeg niet dat jij een bijbaantje aan de kassa moet zoeken hoor Maar het is voor jou misschien ook wel goed om ergens mee bezig te zijn. Je moet alleen nog even uitzoeken wat bij jou het beste past. Misschien is dit vrijwilligerswerk, maar misschien is het ook wel iets totaal anders. Zoals een hond nemen waar je elke dag een lange wandeling mee maakt (of met de hond van de buren ofzo ) Of je gaat naar een kookclubje ofzo... ik noem maar iets.

sporten! als dat te heftig is wandelen, buiten zijn, in de tuin werken, iets maken (naaimachine? mozaiektafel) breien, haken? heel veel stekte meid!

rijanuh, ik heb vorig jaar ook een paar maanden thuisgezeten. Of liever: het grootste deel van de tijd zat ik bij mijn ouders. Vond ik fijner dan alleen thuis zijn. Beetje gezelschap zonder dat je het hoeft op te zoeken, en ze lieten me ook met rust als ik dat wilde. Was voor mij heel fijn, maar goed, weet niet of dat voor jou misschien ook een optie is.



Verder: niet teveel willen. Als je een burnout hebt, dan is je energieniveau heel erg laag. Je enige doel zou nu moeten zijn: je energieniveau weer opbouwen. Ik heb een hele tijd de 1-activiteit-per-dag-policy gevoerd. Die ene activiteit kon al zijn: naar de supermarkt gaan, of koffie drinken met een vriendin, of een rondje hardlopen. Meer dan die ene activiteit deed ik niet (buiten wat internetten en tv kijken), ook niet op dagen dat ik me wel wat beter voelde. Juist op die dagen bouw je je energie namelijk weer op. Probeer wel om niet alleen 'saaie dingen' als boodschappen doen te doen, maar juist ook leuke dingen. Krijg je ook energie van. En goed bedenken wat je energievreters zijn. Ik ben bepaalde vrienden en vriendinnen bewust uit de weg gegaan. Ik vind ze hartstikke lief en aardig, maar op dat moment kostten zij me teveel energie. Kon door van alles komen: omdat ze veel praten, omdat ze me niet begrepen, omdat ze zelf in de problemen zaten.



Voor mij werkte dat heel goed. Door los te laten dat ik van alles moest, maar dat ik het al hartstikke goed deed met die ene activiteit per dag, en dat ik daarmee dus gewoon goed voor mezelf aan het zorgen was, werd het voor mij makkelijker om me niet zo nutteloos te voelen.



Het is klote dat je hier doorheen moet, het is echt niet leuk. Maar als je het op een goede manier aanpakt, word je er écht sterker van. Mijn bedrijfsarts zei op een gegeven moment tegen me: eigenlijk heb je best geluk dat je dit nu al (ik ben 27) meemaakt. Veel mensen lopen pas veel later tegen de lamp. Liefst loop je er helemaal niet tegenaan natuurlijk, maar een keer goed je hoofd stoten en ontdekken waarom dat zo'n pijn doet, kan je een hoop leren voor de rest van je leven.



Sterkte meis!!

hee rijanuh,



Er is al een topic over burnout : burnout, wie ook? Hier schrijven we (momenteel) met zo'n 7 meiden op, ook allemaal jong. De een zit al wat langer thuis dan de ander. Misschien kun je daar eens een kijkje nemen?



groetjes,

mieke