Psyche
alle pijlers
Burned out; herstel langzaam?
zondag 26 september 2021 om 13:52
Ik ben 42 en heb met mijn man een gezin van vier opgroeiende kinderen waarvan 1 chronisch ziek. Sinds maart van dit jaar ben ik gestart met coaching om te herstellen van burn-out klachten. De focus ligt hierbij op goed voor jezelf zorgen, en ik merk dat dit werkt, ik begin op te krabbelen. Maar ik ben er nog lang niet, merk ik ook en om echt goed in mijn vel te komen zitten zal ik zelf stapjes moeten zetten om te beginnen met de dingen die ik het liefste doe. Bijvoorbeeld sociale contacten oppakken. We wonen in een klein dorpje, ik mis hierbij de mogelijkheden van de stad, qua vriendschappen/leven voelt het geïsoleerd.
Wie herkent het dat de kleine stapjes vooruit zetten zo lastig kan zijn?
En, dat herstellen van burn-out langzaam gaat? Ik vind het leven echt leuk en ben dankbaar voor wat ik heb, maar het komt er nog niet uit. Alvast bedankt voor het lezen.
Wie herkent het dat de kleine stapjes vooruit zetten zo lastig kan zijn?
En, dat herstellen van burn-out langzaam gaat? Ik vind het leven echt leuk en ben dankbaar voor wat ik heb, maar het komt er nog niet uit. Alvast bedankt voor het lezen.
maandag 27 september 2021 om 16:19
Nee, ik heb daar helemaal geen ervaring mee. Maar kan me voorstellen, dat dat niet makkelijk gaat (herstellen) als je een druk gezinsleven hebt, met ook nog een chronisch ziek kind. Maar er zijn vast mensen hier, die er wel zelf ervaring mee hebben. Gek, dat die nog niet gereageerd hebben.... Komt zo misschien, nog... Sterkte in ieder geval!
What would Patsy do?
maandag 27 september 2021 om 23:02
Ik ken het van zeer dichtbij en wat bij ons hielp was om het 'moeten' of het 'gevoel van moeten' achterwege te laten.
We hebben schijt aan wat andere mensen van ons levens ritme vinden, we geven overal aan dat we sochtends niet goed bereikbaar zijn en liever geen afspraken willen en waarom. Gelukkig hebben veel mensen er helemaal geen probleem mee om smiddags de afspraak te plannen.
Ook het sociaal moeten zijn, nee, als je zin hebt lekker doen en anders jammer dan.
We hebben schijt aan wat andere mensen van ons levens ritme vinden, we geven overal aan dat we sochtends niet goed bereikbaar zijn en liever geen afspraken willen en waarom. Gelukkig hebben veel mensen er helemaal geen probleem mee om smiddags de afspraak te plannen.
Ook het sociaal moeten zijn, nee, als je zin hebt lekker doen en anders jammer dan.
donderdag 30 september 2021 om 19:21
Hey
Ik wilde net zelf een topic openen tot ik deze zag.
Ik zit er helaas ook middenin en ik vind het erg moeilijk om te accepteren dat het herstel zo langzaam gaat, dus ik schrijf graag mee.
Ik heb geen burnout maar zit ertegen aan, dus overspannen.
Maand geleden ingestort maar ik wilde er niet aan toe geven en wilde na een week wel weer gaan werken.
Leidinggevende en bedrijfsarts vonden niet zo'n goed idee gezien m'n klachten en daarom advies langer rust te nemen. Na drie weken mocht ik proberen 4 uur pw te werken.
Eigenwijs dat ik ben heb ik me direct weer volledig beter gemeld omdat ik me iets beter voelde ( door de rust).
Sinds deze week geprobeerd alle uren te werken maar krijg gelijk weer deksel op m'n neus: slapeloosheid, spanningsklachten, overprikkeld, hoofdpijn en zo eng maar m'n geheugen en concentratie lijken wel weg.
Ik ben er gewoon bang voor dat het niet meer terug komt zoals het was en kan me niet voorstellen dat door rust het wel weer volledig terugkomt.
Ik vind het zo raar hoe mijn lijf tegenwerkt dat ik steeds in de ontkenning ga.
Ik voel me ook schuldig naar werkgever en gezin en denk gelijk (na 1 goede dag) dat ik wel weer alles kan en moet.
Ik wilde net zelf een topic openen tot ik deze zag.
Ik zit er helaas ook middenin en ik vind het erg moeilijk om te accepteren dat het herstel zo langzaam gaat, dus ik schrijf graag mee.
Ik heb geen burnout maar zit ertegen aan, dus overspannen.
Maand geleden ingestort maar ik wilde er niet aan toe geven en wilde na een week wel weer gaan werken.
Leidinggevende en bedrijfsarts vonden niet zo'n goed idee gezien m'n klachten en daarom advies langer rust te nemen. Na drie weken mocht ik proberen 4 uur pw te werken.
Eigenwijs dat ik ben heb ik me direct weer volledig beter gemeld omdat ik me iets beter voelde ( door de rust).
Sinds deze week geprobeerd alle uren te werken maar krijg gelijk weer deksel op m'n neus: slapeloosheid, spanningsklachten, overprikkeld, hoofdpijn en zo eng maar m'n geheugen en concentratie lijken wel weg.
Ik ben er gewoon bang voor dat het niet meer terug komt zoals het was en kan me niet voorstellen dat door rust het wel weer volledig terugkomt.
Ik vind het zo raar hoe mijn lijf tegenwerkt dat ik steeds in de ontkenning ga.
Ik voel me ook schuldig naar werkgever en gezin en denk gelijk (na 1 goede dag) dat ik wel weer alles kan en moet.
vrijdag 1 oktober 2021 om 07:45
zondag 17 oktober 2021 om 21:33
Wandelen hielp mij in ieder geval om uit mijn burnout te komen. Eerst wilde ik gewoon slapen in de middag, maar mijn schoolarts zei dat wandelen een beter idee was. Gelukkig had ze gelijk!
En je hoeft ook niet zo ver te wandelen in het begin, want dat gat waarschijnlijk niet. Op een bankje zitten in de natuur helpt ook al om tot rust te komen.
En je hoeft ook niet zo ver te wandelen in het begin, want dat gat waarschijnlijk niet. Op een bankje zitten in de natuur helpt ook al om tot rust te komen.
zondag 17 oktober 2021 om 21:38
Nog enger: als je niet zorgt dat je symptomen verminderen (dus meer rust nemen en je leven anders indelen zodat je duurzaam kunt werken) dan gaan je geheugen en cognitie niet tijdelijk weg, maar veranderd gewoon je hersenstructuur fysiek (dus zichtbaar op MRI) en blijven die klachten dus chronisch.Avea schreef: ↑30-09-2021 19:21Hey
Ik wilde net zelf een topic openen tot ik deze zag.
Ik zit er helaas ook middenin en ik vind het erg moeilijk om te accepteren dat het herstel zo langzaam gaat, dus ik schrijf graag mee.
Ik heb geen burnout maar zit ertegen aan, dus overspannen.
Maand geleden ingestort maar ik wilde er niet aan toe geven en wilde na een week wel weer gaan werken.
Leidinggevende en bedrijfsarts vonden niet zo'n goed idee gezien m'n klachten en daarom advies langer rust te nemen. Na drie weken mocht ik proberen 4 uur pw te werken.
Eigenwijs dat ik ben heb ik me direct weer volledig beter gemeld omdat ik me iets beter voelde ( door de rust).
Sinds deze week geprobeerd alle uren te werken maar krijg gelijk weer deksel op m'n neus: slapeloosheid, spanningsklachten, overprikkeld, hoofdpijn en zo eng maar m'n geheugen en concentratie lijken wel weg.
Ik ben er gewoon bang voor dat het niet meer terug komt zoals het was en kan me niet voorstellen dat door rust het wel weer volledig terugkomt.
Ik vind het zo raar hoe mijn lijf tegenwerkt dat ik steeds in de ontkenning ga.
Ik voel me ook schuldig naar werkgever en gezin en denk gelijk (na 1 goede dag) dat ik wel weer alles kan en moet.
zondag 17 oktober 2021 om 21:41
Dit herken ik wel. Zelf ben ik nog steeds herstellende van een burn-out, dat wil zeggen, ik voel me op dit moment goed en ben weer volledig aan het werk, maar heb nog steeds coaching. Ik heb er ook heel erg mee gezeten dat het zo lang duurde, voelde me vaak een aansteller, want de klachten zijn zo vaag en je kunt niet altijd goed uitleggen hoe je je voelt en waarom.
Dus ik zeg je nu in elk geval tegen jou: probeer te accepteren dat het langere tijd nodig heeft. Wat hierboven ook al wordt gezegd, je hebt er last van omdat er jarenlang iets heeft gezeten dat nu tot uiting komt, dus het heeft ook lange tijd nodig om het weer te herstellen. Neem daar de tijd voor!
Probeer ook echt kracht te halen uit de dingen die je plezier en ontspanning geven. Beweeg veel, dat doet écht goed, ook als je er eigenlijk geen zin of energie voor hebt. Voor nu is het belangrijk dat je even lief bent voor jezelf. Sterkte!
Dus ik zeg je nu in elk geval tegen jou: probeer te accepteren dat het langere tijd nodig heeft. Wat hierboven ook al wordt gezegd, je hebt er last van omdat er jarenlang iets heeft gezeten dat nu tot uiting komt, dus het heeft ook lange tijd nodig om het weer te herstellen. Neem daar de tijd voor!
Probeer ook echt kracht te halen uit de dingen die je plezier en ontspanning geven. Beweeg veel, dat doet écht goed, ook als je er eigenlijk geen zin of energie voor hebt. Voor nu is het belangrijk dat je even lief bent voor jezelf. Sterkte!
zondag 17 oktober 2021 om 21:41
Ik heb ook een burn out en zit thuis sinds december. Nu ben ik sinds augustus langzaam aan het opbouwen. Ik zit op 7 uur per week. Het gaat heel langzaam.. En het is ook belangrijk om langzaam op te bouwen. HEEL langzaam. Anders ga je weer in het oude patroon zitten.. En soms gaat het beter dan andere periodes. Zorg goed voor jezelf. <3
'How you love yourself is how you teach others to love you.´
