Psyche
alle pijlers
Burnout, depressie, aan het einde van je latijn ...
donderdag 17 september 2009 om 19:29
Ik weet niet wat er met me aan de hand is.
Kort samengevat: jaren geleden heb ik een depressie gehad, ben die redelijk goed te boven gekomen maar de laatste tijd merk ik dat ik "terug begin te vallen". Ik heb een kort lontje en ben beu om energie te steken in dingen die toch niets uithalen. Ik merk dat ik echt aan het einde van mijn latijn ben. Ik weet niet waarom maar het voelt zo. Ik heb niets te klagen op zich maar toch ben ik nooit tevreden (met mezelf) en 100% gelukkig.
Ik heb echt het idee dat, als ik zo door blijf gaan, ik over een paar maanden overspannen ben.
Zou het een goed idee zijn om terug naar de huisarts te gaan en eventueel weer te beginnen met anti depressiva?
Kort samengevat: jaren geleden heb ik een depressie gehad, ben die redelijk goed te boven gekomen maar de laatste tijd merk ik dat ik "terug begin te vallen". Ik heb een kort lontje en ben beu om energie te steken in dingen die toch niets uithalen. Ik merk dat ik echt aan het einde van mijn latijn ben. Ik weet niet waarom maar het voelt zo. Ik heb niets te klagen op zich maar toch ben ik nooit tevreden (met mezelf) en 100% gelukkig.
Ik heb echt het idee dat, als ik zo door blijf gaan, ik over een paar maanden overspannen ben.
Zou het een goed idee zijn om terug naar de huisarts te gaan en eventueel weer te beginnen met anti depressiva?
donderdag 17 september 2009 om 19:32
Weet je waardoor het komt? Heb je zelf een idee? Denk je dat je misschien er met een paar gesprekken bij een psycholoog weer zelf bovenop kan komen? AD duren nogal lang voor ze werken en je kan er niet zomaar mee stoppen. In die zin zit je er dus nogal aan vast en zou ik eerst kijken of je misschien met iets anders bent geholpen.
donderdag 17 september 2009 om 19:34
Hoi Elmira,
Ik weet niet of praten met een psycholoog helpt. Ik vind het moeilijk om 100% eerlijk te zijn tegen zo'n vreemd iemand. Tenminste, ik ben nogal "trots" en laat anderen niet graag mijn zwakke kanten zien.
Ik ben jaren geleden weleens bij een maatschappelijk werker geweest maar dat heeft niet echt geholpen. Ik had toen het idee dat zij mij als een "aansteller" zag.
Ik weet niet of praten met een psycholoog helpt. Ik vind het moeilijk om 100% eerlijk te zijn tegen zo'n vreemd iemand. Tenminste, ik ben nogal "trots" en laat anderen niet graag mijn zwakke kanten zien.
Ik ben jaren geleden weleens bij een maatschappelijk werker geweest maar dat heeft niet echt geholpen. Ik had toen het idee dat zij mij als een "aansteller" zag.
donderdag 17 september 2009 om 19:46
Hoi Miss Shy,
Herkenbaar wat je schrijft. Even in het kort: ik zit sinds februari thuis met een burnout, afgelopen jaren veel te veel gewerkt (eigen zaak), mijn vader is na een ziektebed overleden en ik laat ook niet gauw mijn zwakke kanten zien.... Als iemand aan mij vroeg hoe het ging, had ik al goed gezegd, voordat ik er ook maar overdacht. Nu krijg ik reacties van: ik dacht dat het jouw nooit zou overkomen, je bent zo vrolijk. Ook de psycholoog had mij niet 'door'. Tja, zegt ze ik kan niet merken aan jou dat er iets aan de hand is, je bent altijd zo vrolijk..... Ja, misschien een keer onder/door het masker kijken!!! Dit had dus ook geen effect.
Ik ben via via bij een haptotherapeut terecht gekomen en dat heeft veel meer effect gehad. Mocht je meer willen weten of ervaringen horen, laat maar horen......
Maar om op je verhaal terug te komen, het is denk ik wel erg verstandig om nu actie te ondernemen. Ik zou een afspraak bij de huisarts maken en het daar bespreken? Antidepressiva lossen niet altijd wat op...
Sterkte
Herkenbaar wat je schrijft. Even in het kort: ik zit sinds februari thuis met een burnout, afgelopen jaren veel te veel gewerkt (eigen zaak), mijn vader is na een ziektebed overleden en ik laat ook niet gauw mijn zwakke kanten zien.... Als iemand aan mij vroeg hoe het ging, had ik al goed gezegd, voordat ik er ook maar overdacht. Nu krijg ik reacties van: ik dacht dat het jouw nooit zou overkomen, je bent zo vrolijk. Ook de psycholoog had mij niet 'door'. Tja, zegt ze ik kan niet merken aan jou dat er iets aan de hand is, je bent altijd zo vrolijk..... Ja, misschien een keer onder/door het masker kijken!!! Dit had dus ook geen effect.
Ik ben via via bij een haptotherapeut terecht gekomen en dat heeft veel meer effect gehad. Mocht je meer willen weten of ervaringen horen, laat maar horen......
Maar om op je verhaal terug te komen, het is denk ik wel erg verstandig om nu actie te ondernemen. Ik zou een afspraak bij de huisarts maken en het daar bespreken? Antidepressiva lossen niet altijd wat op...
Sterkte
donderdag 17 september 2009 om 20:19
Misschien kon die maatschappelijk werker niet helemaal 'door jouw schild heen prikken' en kreeg je daarom de indruk dat ze je een aansteller vond. Ik kan je garanderen dat de meeste psychologen je echt serieus nemen. En net als hier op het forum, de relatie met je psych beperkt zich tot die gesprekken, dus ook al zit je er persoonlijk, je info komt niet verder dan de kamer van de psych.
donderdag 17 september 2009 om 20:59
Wat al gezegd is: AD gaat pas na enige tijd werken en je zit er behoorlijk lang aan vast.
Wellicht handiger om je problemen aan de basis aan te pakken, door eens ècht met een psycholoog te gaan praten. En zo lang JIJ niet eerlijk en volledig bent tegen je psych, kan hij/zij jou NOOIT de juiste hulp verlenen!
Ga eens praten met iemand waarin jij het vertrouwen hebt en wees open en eerlijk. Op die manier kan een psych een beetje bij je achter de schermen kijken. En dan zul je geen rol moeten spelen daar, maar echt jezelf durven en kunnen zijn.
Sterkte en kop op!
Wellicht handiger om je problemen aan de basis aan te pakken, door eens ècht met een psycholoog te gaan praten. En zo lang JIJ niet eerlijk en volledig bent tegen je psych, kan hij/zij jou NOOIT de juiste hulp verlenen!
Ga eens praten met iemand waarin jij het vertrouwen hebt en wees open en eerlijk. Op die manier kan een psych een beetje bij je achter de schermen kijken. En dan zul je geen rol moeten spelen daar, maar echt jezelf durven en kunnen zijn.
Sterkte en kop op!
vrijdag 18 september 2009 om 05:59
Anti depressiva kan helpen maar denk dat het verstandiger is om middels therapie er wat aan te gaan doen, maar zoals gezegd je moet het wel willen. Als jij niet open bent, en niet je "zwakke" kanten wilt/kunt tonen dan kan je niet verwachten dat iemand maar door een masker heen prikt zolag jij maar blijft doen alsof het allemaal goed gaat, zo blijf je hier tegenaan lopen.
donderdag 1 oktober 2009 om 18:04
Ik zou niet direct naar medicijnen grijpen als ik jouw was.
Het duurt inderdaad vaak lang voordat ze werken, en er zitten meestal erg vervelende bijwerkingen aan.
Probeer het eerst via een psycholoog of psychiater.
Of misschien praten met een ander persoon, die je erg goed vertrouwd en waarbij je helemaal jezelf kan zijn.
Veel succes ermee in iedergeval. Ik hoop dat je je snel weer beter zult gaan voelen.
Het duurt inderdaad vaak lang voordat ze werken, en er zitten meestal erg vervelende bijwerkingen aan.
Probeer het eerst via een psycholoog of psychiater.
Of misschien praten met een ander persoon, die je erg goed vertrouwd en waarbij je helemaal jezelf kan zijn.
Veel succes ermee in iedergeval. Ik hoop dat je je snel weer beter zult gaan voelen.
donderdag 1 oktober 2009 om 19:39
Wat rot voor je. Ik kan me voorstellen dat een eerste stap die naar de huisarts zou kunnen zijn. Je hebt gesignaleerd dat het niet de goede kant op gaat. Neem jezelf maar serieus! Neem kleine stappen: als je huisarts nog een stap te ver is, neem dan een vriendin of iemand die je kent in vertrouwen.
Ik zou geen antidepressiva nemen als je twijfelt of je depressief bent, of overspannen. Antidepressiva werken volgens mij niet tegen overspannenheid. Misschien helpt het om het ergste gevoel weg te nemen, maar de oorzaak van je overspannenheid is daarmee niet weg.
Ik ben zelf enkele jaren geleden depressief geweest. De depressie heeft enkele maanden geduurd, maar het herstel, het echte herstel, vrij zijn van angst voor terugval, is eigenlijk pas net 'klaar'. Therapie, en later af en toe een coach, hebben me daar enorm bij geholpen. De ene psychologe is de ander niet: net zolang doorzoeken tot je iemand vindt die je vertrouwt. Uitproberen kan nooit kwaad toch? En niemand dwingt je om als het niet goed voelt ermee door te gaan.
Sterkte
Ik zou geen antidepressiva nemen als je twijfelt of je depressief bent, of overspannen. Antidepressiva werken volgens mij niet tegen overspannenheid. Misschien helpt het om het ergste gevoel weg te nemen, maar de oorzaak van je overspannenheid is daarmee niet weg.
Ik ben zelf enkele jaren geleden depressief geweest. De depressie heeft enkele maanden geduurd, maar het herstel, het echte herstel, vrij zijn van angst voor terugval, is eigenlijk pas net 'klaar'. Therapie, en later af en toe een coach, hebben me daar enorm bij geholpen. De ene psychologe is de ander niet: net zolang doorzoeken tot je iemand vindt die je vertrouwt. Uitproberen kan nooit kwaad toch? En niemand dwingt je om als het niet goed voelt ermee door te gaan.
Sterkte
