Psyche
alle pijlers
burnout/overspannen maar dringt niet door!
maandag 19 november 2007 om 07:49
hallo allemaal,
mijn vriend begint duidelijk overspannen te raken en neigt naar een burnout. maar hij heeft het zelf niet door. de afgelopen anderhalf jaar zijn heel druk voor hem geweest, afstuderen wat niet helemaal lekker verliep en langer duurde dan verwacht en nu heeft hij al een jaar werk. hij vindt dat werk helemaal geweldig! en daar ben ik blij voor. alleen is hij dit jaar iedere maand 1 of de laatste paar maanden zelfs 2 weken per maand weg en dan voornamelijk naar amerika. ook reist hij steeds in het weekend dus echt tot rust komen lukt niet. 3 maanden geleden maakte hij het ineens uit want hij was zijn gevoelens voor mij kwijt. ik ben nog steeds bij hem want ik geef niet zomaar op! maar in die tussentijd is me wel duidelijk geworden dat hij heel erg met zichzelf in de knoop zit en we zijn ook bij een therapeut geweest die zei dat hij deffensief en depresief is, maar bij de 2de sessie zijn we buiten gezet omdat mijn vriend nog steeds heel vaag was in zijn hoofd. ja sorry daarvoor kwamen we nou net naar die therapeut. we doen bijna niks meer in het weekend, hij heeft nergens geen zin in en hij ligt 's avonds al om half 9 op bed.in het begin was dit nog half 10 maar de laatste tijd is het soms zelfs vroeger dan half 9. ook begint hij de steeds meer te drinken, voor heen was het hooguit 2 glaasjes in het weekend nu is het door de weeks omdat hij dan beter kan slapen. er is een periode geweest dat hij zo boos was op zichzelf en het steeds over die sukkel had. en nu zit hij soms zo in een dip dat ik heel veel moeite moet doen om hem er weer uit te krijgen. en als hij dan zo down is zet hij weer een punt achter de relatie. terwijl hij juist altijd heel positief is en nu ziet hij alleen nog maar negatieve dingen. ik ben aan het neuze geweest op burnout/overspannen sites en dan kloppen veel dingen wel maar hij blijft volhouden het hij het allemaal nog wel aan kan hoor!
nu is mijn vraag hoe kan ik het hem voorzichtig steeds influisteren of moet ik echt wachten totdat hij instort?
hmm het is wel een beetje een lang verhaal geworden en voor mijn gevoel heb ik er nog niet genoeg ingezet
maar weet iemand hoe ik hier iets aan kan doen?
mijn vriend begint duidelijk overspannen te raken en neigt naar een burnout. maar hij heeft het zelf niet door. de afgelopen anderhalf jaar zijn heel druk voor hem geweest, afstuderen wat niet helemaal lekker verliep en langer duurde dan verwacht en nu heeft hij al een jaar werk. hij vindt dat werk helemaal geweldig! en daar ben ik blij voor. alleen is hij dit jaar iedere maand 1 of de laatste paar maanden zelfs 2 weken per maand weg en dan voornamelijk naar amerika. ook reist hij steeds in het weekend dus echt tot rust komen lukt niet. 3 maanden geleden maakte hij het ineens uit want hij was zijn gevoelens voor mij kwijt. ik ben nog steeds bij hem want ik geef niet zomaar op! maar in die tussentijd is me wel duidelijk geworden dat hij heel erg met zichzelf in de knoop zit en we zijn ook bij een therapeut geweest die zei dat hij deffensief en depresief is, maar bij de 2de sessie zijn we buiten gezet omdat mijn vriend nog steeds heel vaag was in zijn hoofd. ja sorry daarvoor kwamen we nou net naar die therapeut. we doen bijna niks meer in het weekend, hij heeft nergens geen zin in en hij ligt 's avonds al om half 9 op bed.in het begin was dit nog half 10 maar de laatste tijd is het soms zelfs vroeger dan half 9. ook begint hij de steeds meer te drinken, voor heen was het hooguit 2 glaasjes in het weekend nu is het door de weeks omdat hij dan beter kan slapen. er is een periode geweest dat hij zo boos was op zichzelf en het steeds over die sukkel had. en nu zit hij soms zo in een dip dat ik heel veel moeite moet doen om hem er weer uit te krijgen. en als hij dan zo down is zet hij weer een punt achter de relatie. terwijl hij juist altijd heel positief is en nu ziet hij alleen nog maar negatieve dingen. ik ben aan het neuze geweest op burnout/overspannen sites en dan kloppen veel dingen wel maar hij blijft volhouden het hij het allemaal nog wel aan kan hoor!
nu is mijn vraag hoe kan ik het hem voorzichtig steeds influisteren of moet ik echt wachten totdat hij instort?
hmm het is wel een beetje een lang verhaal geworden en voor mijn gevoel heb ik er nog niet genoeg ingezet
maar weet iemand hoe ik hier iets aan kan doen?
maandag 19 november 2007 om 09:43
tja hier ook een met 'ervaring' ..zit momenteel nog thuis met overspannenheid.
geloof mij...je ziet het zelf niet...je gaat door en door. je zit in een cirkeltje zeg maar. totdat de 'koek op is' ...en dan stort je in....
vreselijk gevoel....moest nog weken wennen aan het idee dat ik overspannen was..en uberhaubt het woord tegen mensen kon zeggen.
daarna kwam pas het besef wat er aan de hand was....
velen hebben het bij mij aan zien komen en me gewaarschuwd. maar ik zag het niet...kon het allemaal wel aan enz enz.
als ik jou verhaal lees gaat het instorten niet lang meer duren.... jij kunt hem niet dwingen..hij zal het zelf moeten inzien..en dat komt...echt.
succes..want jullie gaan een niet makkelijke periode tegemoed
geloof mij...je ziet het zelf niet...je gaat door en door. je zit in een cirkeltje zeg maar. totdat de 'koek op is' ...en dan stort je in....
vreselijk gevoel....moest nog weken wennen aan het idee dat ik overspannen was..en uberhaubt het woord tegen mensen kon zeggen.
daarna kwam pas het besef wat er aan de hand was....
velen hebben het bij mij aan zien komen en me gewaarschuwd. maar ik zag het niet...kon het allemaal wel aan enz enz.
als ik jou verhaal lees gaat het instorten niet lang meer duren.... jij kunt hem niet dwingen..hij zal het zelf moeten inzien..en dat komt...echt.
succes..want jullie gaan een niet makkelijke periode tegemoed
maandag 19 november 2007 om 09:46
dinsdag 20 november 2007 om 08:23
hallo allemaal,
bedankt voor jullie reacties!
ik dacht al wel dat jullie dit gingen zeggen: hij moet het zelf inzien en dat ik meer afstand moet houden. daar hebben jullie ook wel gelijk in, maar het zit nu eenmaal in me om me dan helemaal om hem te bekommeren. ik ben er al wel wat meer afstand van gaan nemen, het valt niet mee maar toch. ik wil hem gewoon graag helpen en 'ons' blijven behouden snap je. want het is niet eerlijk dat hij ons steeds aan de kant zet.
@anridama ik vind het vervelend voor je dat je er ook last van hebt! ik hoop dat je gelijk hebt en dat hij zo instort. klinkt lullig eigenlijk, maar dan is het een teken dat hij het zelf ook moet gaan inzien. en die moeilijk periode erna, tja het zij dan zo! ik wens je veel sterkte!
bedankt mensen!
bedankt voor jullie reacties!
ik dacht al wel dat jullie dit gingen zeggen: hij moet het zelf inzien en dat ik meer afstand moet houden. daar hebben jullie ook wel gelijk in, maar het zit nu eenmaal in me om me dan helemaal om hem te bekommeren. ik ben er al wel wat meer afstand van gaan nemen, het valt niet mee maar toch. ik wil hem gewoon graag helpen en 'ons' blijven behouden snap je. want het is niet eerlijk dat hij ons steeds aan de kant zet.
@anridama ik vind het vervelend voor je dat je er ook last van hebt! ik hoop dat je gelijk hebt en dat hij zo instort. klinkt lullig eigenlijk, maar dan is het een teken dat hij het zelf ook moet gaan inzien. en die moeilijk periode erna, tja het zij dan zo! ik wens je veel sterkte!
bedankt mensen!
donderdag 22 november 2007 om 00:30
Gun je hem zn rust wel? Misschien dringt het een en ander niet tot jou door?
Heb namelijk het idee dat je hem enorm op de huid zit. Daar zou ik depressief van worden, het idee geen kant op te kunnen, zelfs uitmaken werkt niet.
En dan blijf je de weekenden thuis, dan nog moet je gezellig doen terwijl je toch uit moest rusten? Nou, dan maar weer vroeg naar bed, om van het gezeik af te zijn.
Toevoeging: het gaat namelijk wel erg ver om zelf te diagnosticeren via google en van hem te verwachten het hier mee eens te zijn en zich te gedragen naar wat jij als oplossing voor een wellicht zelfverzonnen ziekte hebt bedacht.
Heb namelijk het idee dat je hem enorm op de huid zit. Daar zou ik depressief van worden, het idee geen kant op te kunnen, zelfs uitmaken werkt niet.
En dan blijf je de weekenden thuis, dan nog moet je gezellig doen terwijl je toch uit moest rusten? Nou, dan maar weer vroeg naar bed, om van het gezeik af te zijn.
Toevoeging: het gaat namelijk wel erg ver om zelf te diagnosticeren via google en van hem te verwachten het hier mee eens te zijn en zich te gedragen naar wat jij als oplossing voor een wellicht zelfverzonnen ziekte hebt bedacht.
donderdag 22 november 2007 om 07:58
sorry hoor soundpost maar dat gaat wel ver hoe jij nu reageerd! ik zit hem niet constant op de huid en ja als je samenwoont ben je nu eenmaal bij elkaar in de buurt. en als ik voorstel om een tijdje ergens anders te gaan wonen zegt hij dat we daar niks mee opschieten en dat ik niet weg hoef. we zijn namelijk ook twee keer bij een therapeut geweest en die zei ook dat hij tegen overspannenheid aan zit. als ik hem geen rust zou geven zou ik hem overal mee naar toe sleuren en dat is niet het geval. ik laat hem juist doen, want wat schiet ik er mee op om hem te sturen. helemaal niks.
