Psyche
alle pijlers
Chronisch ziek, hoe accepteren?
maandag 28 juli 2008 om 15:16
Na het verwijderen van een goedaardige tumor - 4,5 jaar geleden, ben ik chronisch ziek geworden. Na een gesprek met de huisarts twee weken geleden (waarin zij me zei dat ik mijn ziekte volgens haar nog steeds niet geaccepteerd heb), ben ik aan het denken geslagen en ben ik erachtergekomen dat ze gelijk heeft en dat mijn ziekte mijn leven eigenlijk al die tijd al beheerst...
Ik denk dat ik het al die tijd gewoon niet heb willen zien, omdat ik sterk wilde zijn! Nadat ik ziek ben geworden heb ik keihard geknokt om mijn leven weer op de rit te krijgen: nieuwe baan, steeds meer uren werken (ik werk nu 3 dagen = max), huis gekocht, ... Maar heb het idee dat ik daarin aan mezelf voorbij geschoten ben. Eigenlijk denk ik sinds ik ziek ben 24 uur per dag aan mijn ziekte. Het lijkt wel alsof ik aan niets anders meer kan denken en het belemmert me enorm. Ik ben pas 27 en voel me geremd in mijn leven. Ik moet om de paar uur medicijnen slikken, ben heel vaak moe en heb het idee dat iedereen om me heen door gaat, terwijl ik stil sta...
Verder krijg ik van familie en een aantal vrienden niet het begrip dat ik zou willen krijgen. Al vind ik ook dat het nu wel eens afgelopen mag zijn met mijn 'geklaag'. Ik heb het idee dat ik in de eerste plaats patiënt ben en dan pas mens. Ik pieker veel en zou willen dat ik niet ziek was. Maar ja, dat ben ik nu eenmaal wel en dat zal ik moeten accepteren! Maar hoe?? Ik denk ook dat ik ook meer energie zou hebben als ik niet constant zo bezig zou zijn met mijn ziekte. Is er iemand die me kan helpen?
Ik denk nu zelf aan een psycholoog, maar hoe vind je iemand die je met zo iets kan helpen. Iedereen heeft toch zo zijn/haar specialisme en ik ben niet depressief o.i.d. Verder zou ik graag gelijktijdig aan mijn conditie werken. Bestaan er multi-discliplinaire centra?
Ik denk dat ik het al die tijd gewoon niet heb willen zien, omdat ik sterk wilde zijn! Nadat ik ziek ben geworden heb ik keihard geknokt om mijn leven weer op de rit te krijgen: nieuwe baan, steeds meer uren werken (ik werk nu 3 dagen = max), huis gekocht, ... Maar heb het idee dat ik daarin aan mezelf voorbij geschoten ben. Eigenlijk denk ik sinds ik ziek ben 24 uur per dag aan mijn ziekte. Het lijkt wel alsof ik aan niets anders meer kan denken en het belemmert me enorm. Ik ben pas 27 en voel me geremd in mijn leven. Ik moet om de paar uur medicijnen slikken, ben heel vaak moe en heb het idee dat iedereen om me heen door gaat, terwijl ik stil sta...
Verder krijg ik van familie en een aantal vrienden niet het begrip dat ik zou willen krijgen. Al vind ik ook dat het nu wel eens afgelopen mag zijn met mijn 'geklaag'. Ik heb het idee dat ik in de eerste plaats patiënt ben en dan pas mens. Ik pieker veel en zou willen dat ik niet ziek was. Maar ja, dat ben ik nu eenmaal wel en dat zal ik moeten accepteren! Maar hoe?? Ik denk ook dat ik ook meer energie zou hebben als ik niet constant zo bezig zou zijn met mijn ziekte. Is er iemand die me kan helpen?
Ik denk nu zelf aan een psycholoog, maar hoe vind je iemand die je met zo iets kan helpen. Iedereen heeft toch zo zijn/haar specialisme en ik ben niet depressief o.i.d. Verder zou ik graag gelijktijdig aan mijn conditie werken. Bestaan er multi-discliplinaire centra?
maandag 28 juli 2008 om 15:31
http://www.xs4all.nl/~nvwagen/partner.htm
http://www.cibliga.com/a_soc_chronischzieken.html
http://www.osiragroep.nl/chronisch_ziek_thuis_610.html
Zo even wat linkjes gegoogeld, of vraag anders hulp aan je huisarts.
Ik heb geen ervaring met een chronische ziekte (gelukkig) ben alleen zwaar slechthorend en ook daar ondervind ik veel hinder van; muziek klinkt lang zo mooi niet, ik kan mijn zoontje vaak niet verstaan, ik kan niet telefoneren, werken kan ik beperkt en is vermoeiend etc. etc. Máár, zie ook de positieve dingen erin; is altijd lekker rustig 's nachts, als ik me verslaap heb ík een geldig excuus...ik hoorde de wekker niet (dat ik een prima systeem heb weet toch niemand hoe dat werkt) in de trein geen gezeur.Ik kan uitstekend liplezen en kan elk stiekem gesprek volgen vanachter een raam of op 50meter afstand enzo.
Ik kijk niet zo naar de negatieve dingen, die zijn er wel, maar sta er nooit zo bij stil, dan is het op 1 of andere manier ook geen issue meer.
Blijven hangen en zwelgen in zelfmeelij is niet goed voor een mens en wekt ook niet veel sympatie op van anderen.
natuurlijk mag je best weleens boos zijn, maar je hebt en kan toch ook heel veel wel?
http://www.cibliga.com/a_soc_chronischzieken.html
http://www.osiragroep.nl/chronisch_ziek_thuis_610.html
Zo even wat linkjes gegoogeld, of vraag anders hulp aan je huisarts.
Ik heb geen ervaring met een chronische ziekte (gelukkig) ben alleen zwaar slechthorend en ook daar ondervind ik veel hinder van; muziek klinkt lang zo mooi niet, ik kan mijn zoontje vaak niet verstaan, ik kan niet telefoneren, werken kan ik beperkt en is vermoeiend etc. etc. Máár, zie ook de positieve dingen erin; is altijd lekker rustig 's nachts, als ik me verslaap heb ík een geldig excuus...ik hoorde de wekker niet (dat ik een prima systeem heb weet toch niemand hoe dat werkt) in de trein geen gezeur.Ik kan uitstekend liplezen en kan elk stiekem gesprek volgen vanachter een raam of op 50meter afstand enzo.
Ik kijk niet zo naar de negatieve dingen, die zijn er wel, maar sta er nooit zo bij stil, dan is het op 1 of andere manier ook geen issue meer.
Blijven hangen en zwelgen in zelfmeelij is niet goed voor een mens en wekt ook niet veel sympatie op van anderen.
natuurlijk mag je best weleens boos zijn, maar je hebt en kan toch ook heel veel wel?
maandag 28 juli 2008 om 15:34
Antwoord op je vraag over multidisciplinaire centra---> GGZ, gaat via doorverwijzing van je huisarts.
http://www.ggzrichtlijnen.nl/
http://www.ggzrichtlijnen.nl/
maandag 28 juli 2008 om 15:37
Dat is inderdaad ook steeds wat ik tegen mezelf zeg, maar op een of andere manier wil het tot nu toe niet erg vlotten... Toch ben ik niet heel somber en ik denk ook niet dat anderen dat vinden. Uiteindelijk heb ik een aantal lieve vrienden om me heen, die er voor me zijn als het minder gaat. Maar waar ik ook heerlijk mee kan lachen!! Ik kan inderdaad ook best veel, maar op de een of andere manier zie ik steeds de dingen die ik niet meer kan en daar moet ik vanaf.
Bedankt voor je berichtje.
maandag 28 juli 2008 om 15:43
Hmm, lees net even door, maar gaat vooral om persoonlijkheidsstoornissen zie ik nu. dus dat heeft niet veel nut, hehe.
maar via de huisarts moet het zeker wel lukken, leg hem/ haar uit wat je probleem is en wat je wilt. hij/zij kan je dan doorverwijzen.bijna alles gaat via een doorverwijzing van de huisarts, en die weet echt wel war je heen moet met je klachten.
Hoop dat het helpt want op deze manier haal je lang niet alles uit het leven joh!
maar via de huisarts moet het zeker wel lukken, leg hem/ haar uit wat je probleem is en wat je wilt. hij/zij kan je dan doorverwijzen.bijna alles gaat via een doorverwijzing van de huisarts, en die weet echt wel war je heen moet met je klachten.
Hoop dat het helpt want op deze manier haal je lang niet alles uit het leven joh!
maandag 28 juli 2008 om 15:43
Als je je aanmeldt bij de GGZ, krijg je in de meeste gevallen eerst een intakegesprek, waarin gesproken wordt over je klachten, verwachtingen, achtergronden etc. In een (interne) behandelbespreking zal worden bekeken welk aanbod het multidisciplinaire team het meest wenselijk/geschikt voor je vindt. Dit aanbod zullen ze je doen (psychiater, psycholoog, vaktherapieën, groepstherapie, etc).
Mijn (professionele) ervaring is overigens dat het véél sneller werkt om via een eerstelijnspsycholoog/psychotherapeut hulp te zoeken. Je zoekt een therapeut die je aanspreekt (qua persoon, qua visie), neemt contact met hem/haar op, gaat naar een eerste (kennis-)makingsafspraak, en van daaruit verder...
Succes!
Mijn (professionele) ervaring is overigens dat het véél sneller werkt om via een eerstelijnspsycholoog/psychotherapeut hulp te zoeken. Je zoekt een therapeut die je aanspreekt (qua persoon, qua visie), neemt contact met hem/haar op, gaat naar een eerste (kennis-)makingsafspraak, en van daaruit verder...
Succes!
Peas on earth!
maandag 28 juli 2008 om 15:53
Misschien kun je iets met deze organisatie? In het menu links, moet je de onderste optie aanklikken (Somatiek & Psyche).
maandag 28 juli 2008 om 16:02
Bedankt voor de tip. Ik vind het alleen erg moeilijk om de juiste persoon te vinden. Ik heb - toen ik net ziek was - bij een maatschappelijk werker gelopen, waar ik goed geholpen werd en verder kwam. Maar omdat deze persoon vooral mensen hielp die bijvoorbeeld bang waren voor een operatie of angst hadden voor naalden, vond hij dat ik bij hem niet op mijn plek was en verwees me door naar een psychologe. Helaas had ik met deze psychologe geen klik. Vond het een echte tutmadam en ze was nogal zweverig, ik had het idee dat ik concreet tot niet kwam en heb het na vijf behandelingen voor gezien gehouden...
Bovendien heb ik last van chronische pijn in mijn rug, waardoor ik nu al enkele maanden thuis zit. Het liefst zou ik daarom een aantal vatse dagen per week (als een soort werkdagen) aan mijn gezondheid werken, maar ik weet niet of dat ergens in de buurt van Leiden mogelijk is.
Zoiets: http://www.tlichtpuntje.b...plinaire%20pijncentra.htm
