Psyche
alle pijlers
claustrofobie
dinsdag 15 augustus 2017 om 19:39
Dag allen,
Ik heb ontzettend last van claustrofobie. Het is heel goed te verklaren vanuit gebeurtenissen uit het verleden - ik had een hersentumor op mijn 20e (ik ben nu 29) en ben hiervoor geopereerd en bestraald (ik lag in een tunnel waar ik niet uit kon want dan zou ik letterlijk dood gaan. Tevens had ik ontzettend veel pijn tijdens de bestraling). Ik heb dit jaar EMDR therapie gehad om de trauma's te verwerken en dit werkte heel erg goed, ik voelde alle spanning en onverwerkte emoties oplossen. Helaas is de claustrofobie daarna wel verergerd. Ik heb trouwens al sinds mijn pubertijd last van paniekaanvallen en hyperventilatie dus ik ben er gevoelig voor, maar het is nooit zo erg geweest als nu.
Ik kan bijvoorbeeld niet vliegen zonder oxazepam (wat op zich niet erg is want je vliegt niet elke dag en heel veel mensen hebben iets kalmerends nodig), maar de vliegangst wordt niet veroorzaakt door angst om neer te storten oid maar puur doordat ik niet uit het vliegtuig kan. Hetzelfde geldt voor treinen en bussen; tijdens de spits vermijd ik dit sowieso maar mijn familie woont door heel Nederland dus ik ontkom er niet aan om de trein te pakken als ik ze nog wil zien. Het liefst ga ik dan eerste klas zitten maar dat kan ik me niet veroorloven en soms is het ook gewoon druk in de eerste klas. Ik ben een keer de trein uitgevlucht omdat het ontzettend druk was maar toen stond ik in Almere en moest ik alsnog die trein weer in. Ik kon toen ook wel lachen om mezelf. Een vergadering vind ik ook verschrikkelijk. Het begin gaat nog wel, maar zodra ik ga denken 'ik moet nog een uur blijven zitten' word ik binnen no-time weer helemaal gek en raak ik in paniek. Ik ga dan meestal even naar het toilet, dus technisch gezien kan ik wel weg, maar het is zeer onwenselijk dat ik midden in de vergadering gewoon wegga en niet meer terugkom. Sowieso weet ik dat ik dat niet moet doen want dan worden de angsten nog veel erger.
Goed, ik kan nog 100 voorbeelden geven waarin ik paniek heb, maar het komt allemaal neer op (sociale) situaties waaruit ik moeilijk weg kom en waar andere mensen zijn. Hoe meer mensen, hoe meer paniek (als ik alleen in de trein zit is er niks aan de hand. Ik heb wel eens gedacht: als het vliegtuig leeg zou zijn, zou ik vliegen zelfs leuk vinden). Alles rationaliseren heeft totaal geen zin (bijvoorbeeld 'in de trein kan je altijd aan de noodrem trekken'). Alhoewel ik een goede klik heb met mijn therapeut en hij me goed heeft geholpen met het verwerken van de trauma's, heb ik het gevoel dat hij me hiermee niet echt kan helpen. Hij probeert me te laten inzien dat gedachtes maar woorden zijn, niet de waarheid, maar ik 'voel' dat niet zo.
Wat ik eigenlijk wil weten is of er meer mensen zijn die hier last van hebben, dan voel ik me minder alleen. En ik zou het ook graag weten als er mensen zijn die hier erg last van hebben gehad, maar het nu niet meer hebben (een beetje hoop!)
Sorry voor het lange verhaal, het moest er blijkbaar even uit!
Ik heb ontzettend last van claustrofobie. Het is heel goed te verklaren vanuit gebeurtenissen uit het verleden - ik had een hersentumor op mijn 20e (ik ben nu 29) en ben hiervoor geopereerd en bestraald (ik lag in een tunnel waar ik niet uit kon want dan zou ik letterlijk dood gaan. Tevens had ik ontzettend veel pijn tijdens de bestraling). Ik heb dit jaar EMDR therapie gehad om de trauma's te verwerken en dit werkte heel erg goed, ik voelde alle spanning en onverwerkte emoties oplossen. Helaas is de claustrofobie daarna wel verergerd. Ik heb trouwens al sinds mijn pubertijd last van paniekaanvallen en hyperventilatie dus ik ben er gevoelig voor, maar het is nooit zo erg geweest als nu.
Ik kan bijvoorbeeld niet vliegen zonder oxazepam (wat op zich niet erg is want je vliegt niet elke dag en heel veel mensen hebben iets kalmerends nodig), maar de vliegangst wordt niet veroorzaakt door angst om neer te storten oid maar puur doordat ik niet uit het vliegtuig kan. Hetzelfde geldt voor treinen en bussen; tijdens de spits vermijd ik dit sowieso maar mijn familie woont door heel Nederland dus ik ontkom er niet aan om de trein te pakken als ik ze nog wil zien. Het liefst ga ik dan eerste klas zitten maar dat kan ik me niet veroorloven en soms is het ook gewoon druk in de eerste klas. Ik ben een keer de trein uitgevlucht omdat het ontzettend druk was maar toen stond ik in Almere en moest ik alsnog die trein weer in. Ik kon toen ook wel lachen om mezelf. Een vergadering vind ik ook verschrikkelijk. Het begin gaat nog wel, maar zodra ik ga denken 'ik moet nog een uur blijven zitten' word ik binnen no-time weer helemaal gek en raak ik in paniek. Ik ga dan meestal even naar het toilet, dus technisch gezien kan ik wel weg, maar het is zeer onwenselijk dat ik midden in de vergadering gewoon wegga en niet meer terugkom. Sowieso weet ik dat ik dat niet moet doen want dan worden de angsten nog veel erger.
Goed, ik kan nog 100 voorbeelden geven waarin ik paniek heb, maar het komt allemaal neer op (sociale) situaties waaruit ik moeilijk weg kom en waar andere mensen zijn. Hoe meer mensen, hoe meer paniek (als ik alleen in de trein zit is er niks aan de hand. Ik heb wel eens gedacht: als het vliegtuig leeg zou zijn, zou ik vliegen zelfs leuk vinden). Alles rationaliseren heeft totaal geen zin (bijvoorbeeld 'in de trein kan je altijd aan de noodrem trekken'). Alhoewel ik een goede klik heb met mijn therapeut en hij me goed heeft geholpen met het verwerken van de trauma's, heb ik het gevoel dat hij me hiermee niet echt kan helpen. Hij probeert me te laten inzien dat gedachtes maar woorden zijn, niet de waarheid, maar ik 'voel' dat niet zo.
Wat ik eigenlijk wil weten is of er meer mensen zijn die hier last van hebben, dan voel ik me minder alleen. En ik zou het ook graag weten als er mensen zijn die hier erg last van hebben gehad, maar het nu niet meer hebben (een beetje hoop!)
Sorry voor het lange verhaal, het moest er blijkbaar even uit!
dinsdag 15 augustus 2017 om 19:52
Alles wat in je verleden voor hinder geeft in je dagelijks leven of toekomst? Moet je meteen aan gaan werken.
En als dit wel het plafond is waar je tegenaan zit, dan moet je ermee leren leven.
Ik heb niet zo'n extreem claustrofobie als wat jij hebt, maar voor elke situatie een voorbereiding, ademhaling en doorzetten.
En als dit wel het plafond is waar je tegenaan zit, dan moet je ermee leren leven.
Ik heb niet zo'n extreem claustrofobie als wat jij hebt, maar voor elke situatie een voorbereiding, ademhaling en doorzetten.
dinsdag 15 augustus 2017 om 19:55
Hier hetzelfde als kind ook al erg angstig en door ziekte angststoornis en claustrofobie gehad. Ik heb ook meegemaakt dat ik bij een therapeut niet verder kwam. Ze beschreef mijn angst als een roze olifant in een kamer, hier kon ik niet zoveel mee. Voor EMDR kwam ik bij iemand anders en deze persoon gooide het bekijken van de angst over een andere boeg. Laat de angst er maar zijn. Hier kon ik wel wat mee. Soms kan iemand de juiste snaar niet bij je raken, dan is het misschien goed om verder te kijken. Dit zou je ook bij je therapeut aan kunnen geven, zodat hij je eventueel naar een collega kan verwijzen. Je huisarts kan je eventueel ook hierbij helpen.
dinsdag 15 augustus 2017 om 20:05
Ik herken me heel erg in je verhaal, vooral het trein/vliegtuig verhaal. Het is zelfs zo dat ik nog nooit in mijn leven heb durven vliegen, terwijl ik graag zou willen reizen. Als mensen mij vragen waar ik dan bang voor ben, leg ik het precies zo uit als jij, de angst om niet zomaar weg te kunnen. Vaak begrijpt men dit niet. Dit heb ik overigens ook in liften, attracties en zelfs auto's. Ik zit liever niet achterin 3-deurs auto's. Ik heb zelf geen aanleiding zoals een traumatische ervaring en heb helaas ook geen tips voor je, maar wilde toch even reageren zodat je weet dat je niet alleen bent.. 
dinsdag 15 augustus 2017 om 20:11
Ah wat fijn dit, de herkenning. ik heb het ook in auto's, vooral driedeursauto's inderdaad en dan op de snelweg met zijn drieën achterin... ik loop bijna liever over de vluchtstrook dan dat ik in die auto zit!!JaneJohnDoe schreef: ↑15-08-2017 20:05Ik herken me heel erg in je verhaal, vooral het trein/vliegtuig verhaal. Het is zelfs zo dat ik nog nooit in mijn leven heb durven vliegen, terwijl ik graag zou willen reizen. Als mensen mij vragen waar ik dan bang voor ben, leg ik het precies zo uit als jij, de angst om niet zomaar weg te kunnen. Vaak begrijpt men dit niet. Dit heb ik overigens ook in liften, attracties en zelfs auto's. Ik zit liever niet achterin 3-deurs auto's. Ik heb zelf geen aanleiding zoals een traumatische ervaring en heb helaas ook geen tips voor je, maar wilde toch even reageren zodat je weet dat je niet alleen bent..
Voor het vliegen raad ik je oxazepam aan, werkt heel goed. Ik neem dat ook af en toe als ik een vergadering van 3 uur in moet of heel lang in de drukke trein moet, maar het liefst zou ik zonder leven. Ik heb ook geen grote voorraad
dinsdag 15 augustus 2017 om 21:04
Ha miss, herkenbaar hoor. Ik heb het ook maar geef er zo min mogelijk aan toe, dwz waar ik kan vermijd ik situaties zoals de trap ipv lift. Vliegen en ov ( liefst bij de deuren ) onderga ik wel, maar in vliegtuig tijdens taxiën elke keer neiging om te schreeuwen dat ik er uit wil. Neem dan ook inderdaad 1 oxazepam. Ook heb ik dan Bach rescue druppels waarvan ik eigenlijk vermoed dat het een placebo effect geeft, maar toch. Achterin een driedeurs doe ik dus niet, vraag dan of ik voorin mag zitten. Nou komt deze situatie eigenlijk nooit voor, vroeger wel als je uitging met vrienden in zo'n wrak, doodeng. En dan in zo'n vreselijke rij staan voor een housefeest, omdat ik niet groot ben raakte ik daar ook helemaal van in paniek. In de file wil ik niet in de middelste rijstrook staan. Zelfs in een vol restaurant voel ik me niet tof. Het komt er eigenlijk op neer dat ik te allen tijde naar buiten wil kunnen. eeh eigenlijk geen raad dus maar je bent niet de enige.
woensdag 16 augustus 2017 om 09:44
Utopia2016 schreef: ↑15-08-2017 21:04Het komt er eigenlijk op neer dat ik te allen tijde naar buiten wil kunnen. eeh eigenlijk geen raad dus maar je bent niet de enige.
Ha precies dat ! Het helpt al dat er meerdere mensen zijn met dit gevoel. Ik ga altijd om me heen zitten kijken naar andere mensen in de trein / bios / restaurant / vliegtuig / bus / vergadering / etc. en iedereen lijkt altijd op zijn gemak behalve ik dus fijn dat er toch meerdere mensen zijn die hetzelfde hebben
