Psyche
alle pijlers
Cognitieve Gedragstherapie
zaterdag 9 mei 2009 om 16:14
Wie heeft hier ervaring mee? Ik zou graag ervaringen lezen, en commentaar krijgen op mijn verhaal.
Ik heb last van angstklachten voornamelijk op sociaal gebied. Negatieve gedachten over mijzelf, en de wereld om mij heen. Bij (eerstegraads) familieleden voel ik me wel op mijn gemak, en bij vrienden ook. Alleen op straat, op de universiteit, in de supermarkt, in de buurt etc. voel ik me bang, voor het oordeel van anderen. Ik 'loop in de weg', ik voel me lelijk, ik ben bang dat mensen me uitlachen of vervelende dingen zeggen. (Eigenlijk gebeurt dit nooit)
Alles lijkt een bevestiging van deze gedachten! Kijkt iemand te lang (ben ik vast lelijk), kijkt iemand niet (ben ik dus niks waard), praat iemand wat nors (doe ik vast iets fout), zie ik iemand lachen (gaat het over mij!) Enzovoort.
Echt ontzettend vervelend. Ik heb gesprekken gehad bij een psychiater, dit heeft me van de regen in de drup geholpen. Ben depressief geweest maar dit is nu over! En dat wil ik graag zo houden. Maar al dat piekeren werkt niet echt mee...
Ik denk erover om binnenkort naar de huisarts te stappen en te vragen of zij me aan cognitieve gedragstherapie kan helpen. Ik voel me, meer dan ooit, bereid om mijn overtuigingen en patronen eens kritisch onder de loep te nemen. Zeker omdat ik voel dat ik iets meer van mezelf ga houden, en het dus echt jammer vind dat ik mijn leven zo laat beïnvloeden door deze gedachten. (Lange tijd heb ik 'gezwolgen' in zelfhaat en zelfmedelijden).
Wie heeft CGT gedaan en kan daar wat over vertellen (wat was het probleem en is dat verminderd)?
x
Ik heb last van angstklachten voornamelijk op sociaal gebied. Negatieve gedachten over mijzelf, en de wereld om mij heen. Bij (eerstegraads) familieleden voel ik me wel op mijn gemak, en bij vrienden ook. Alleen op straat, op de universiteit, in de supermarkt, in de buurt etc. voel ik me bang, voor het oordeel van anderen. Ik 'loop in de weg', ik voel me lelijk, ik ben bang dat mensen me uitlachen of vervelende dingen zeggen. (Eigenlijk gebeurt dit nooit)
Alles lijkt een bevestiging van deze gedachten! Kijkt iemand te lang (ben ik vast lelijk), kijkt iemand niet (ben ik dus niks waard), praat iemand wat nors (doe ik vast iets fout), zie ik iemand lachen (gaat het over mij!) Enzovoort.
Echt ontzettend vervelend. Ik heb gesprekken gehad bij een psychiater, dit heeft me van de regen in de drup geholpen. Ben depressief geweest maar dit is nu over! En dat wil ik graag zo houden. Maar al dat piekeren werkt niet echt mee...
Ik denk erover om binnenkort naar de huisarts te stappen en te vragen of zij me aan cognitieve gedragstherapie kan helpen. Ik voel me, meer dan ooit, bereid om mijn overtuigingen en patronen eens kritisch onder de loep te nemen. Zeker omdat ik voel dat ik iets meer van mezelf ga houden, en het dus echt jammer vind dat ik mijn leven zo laat beïnvloeden door deze gedachten. (Lange tijd heb ik 'gezwolgen' in zelfhaat en zelfmedelijden).
Wie heeft CGT gedaan en kan daar wat over vertellen (wat was het probleem en is dat verminderd)?
x
zaterdag 9 mei 2009 om 16:25
Ik herken wel een en ander in je verhaal. Ben momenteel via een coach aan het werk met therapie. In verband met herkenbaarheid ga ik er niet al te diep op in, maar ik merk wel dat het me helpt.
Ik kan weer meer aan, ben minder angstig en gestresst. Door allerlei irrationele gedachten (zoals jij hierboven omschrijft) roep je die gevoelens over je zelf af.
Door die therapie leer je je gedachten om te buigen. Je stelt jezelf een aantal vragen en probeert door middel daarvan de irrationele gedachte om te zetten naar een meer rationelere. Is erg lastig, vooral als ik het druk heb verval ik snel weer in oude patronen. Maar het helpt me vooralsnog wel...
Ik kan weer meer aan, ben minder angstig en gestresst. Door allerlei irrationele gedachten (zoals jij hierboven omschrijft) roep je die gevoelens over je zelf af.
Door die therapie leer je je gedachten om te buigen. Je stelt jezelf een aantal vragen en probeert door middel daarvan de irrationele gedachte om te zetten naar een meer rationelere. Is erg lastig, vooral als ik het druk heb verval ik snel weer in oude patronen. Maar het helpt me vooralsnog wel...
zaterdag 9 mei 2009 om 18:26
Google maar eens op RET training dan krijg je een idee van cognitieve gedragstherapie. http://www.leren.nl/cursus/persoonlijke ... iteit/ret/
zondag 10 mei 2009 om 17:53
Ha Iris,
Ik heb een tijdlang CGT gevolgd, in combinatie met andere therapie. Wat ik persoonlijk fijn vond, is dat het heel duidelijk wordt dat niet de ander of iets wat buiten jou omgaat je gevoel bepaalt, maar je eigen gedachtes. Maar om er vervolgens iets aan te veranderen is weer een ander verhaal
Ik heb zelf ook last van sociale angsten, en CGT heeft daarbij niet heel goed geholpen. Ik denk dat bij angsten andere (meer 'doe'-therapie) beter helpt, maar dat werkt bij iedereen verschillend.
Het kan sowieso geen kwaad om ermee te starten.
Heb je zelf bedacht dat je CGT wilt volgen? En is het individueel of in een groep?
Wil je meer weten, laat maar horen! Sterkte
Ik heb een tijdlang CGT gevolgd, in combinatie met andere therapie. Wat ik persoonlijk fijn vond, is dat het heel duidelijk wordt dat niet de ander of iets wat buiten jou omgaat je gevoel bepaalt, maar je eigen gedachtes. Maar om er vervolgens iets aan te veranderen is weer een ander verhaal
Ik heb zelf ook last van sociale angsten, en CGT heeft daarbij niet heel goed geholpen. Ik denk dat bij angsten andere (meer 'doe'-therapie) beter helpt, maar dat werkt bij iedereen verschillend.
Het kan sowieso geen kwaad om ermee te starten.
Heb je zelf bedacht dat je CGT wilt volgen? En is het individueel of in een groep?
Wil je meer weten, laat maar horen! Sterkte
zondag 10 mei 2009 om 18:00
Bedankt voor de reacties! Ik zal eens gaan lezen over RET.
@Roos, ik heb het zelf bedacht. Omdat de gesprekken met de psychiater/psychotherapeut mij helemáál niet hebben geholpen. Ik wil het meer zelf in de hand hebben. Individueel of groep maakt me eigenlijk niet uit. Ik neig meer naar een groep, maar misschien omdat me dat makkelijker lijkt. Dat ik me niet hoef te conformeren naar de hulpverlener als ik een 1 op 1 gesprek heb (kan dan moeilijker mezelf zijn).
@Roos, ik heb het zelf bedacht. Omdat de gesprekken met de psychiater/psychotherapeut mij helemáál niet hebben geholpen. Ik wil het meer zelf in de hand hebben. Individueel of groep maakt me eigenlijk niet uit. Ik neig meer naar een groep, maar misschien omdat me dat makkelijker lijkt. Dat ik me niet hoef te conformeren naar de hulpverlener als ik een 1 op 1 gesprek heb (kan dan moeilijker mezelf zijn).
