Psyche
alle pijlers
Confronterend dat alles weer open is Geen OP
zaterdag 26 februari 2022 om 13:40
Dus eigenlijk was er in feite niks veranderd voor jou door de lockdown en verandert er nu in jouw eigen leven ook weer niks? Behalve dan dat andere mensen weer dingen gaan doen en je dat confronterend vindt.
Tijd om daar eens aan te gaan werken dan. In hoeverre kun je accepteren dat je misschien niet de behoefte hebt om erg sociaal te zijn? En in hoeverre zou je dat toch wél willen en hoe kun je dat in de praktijk bewerkstelligen? Heb je daar al eens hulp bij gehad? Om dat uit te zoeken?
Tijd om daar eens aan te gaan werken dan. In hoeverre kun je accepteren dat je misschien niet de behoefte hebt om erg sociaal te zijn? En in hoeverre zou je dat toch wél willen en hoe kun je dat in de praktijk bewerkstelligen? Heb je daar al eens hulp bij gehad? Om dat uit te zoeken?
.
zaterdag 26 februari 2022 om 13:43
Ik herken het wel.
Ik vond het tijdens de lockdowns vooral lastig om te zien dat mensen blijkbaar zo'n moeite hadden met het leven dat ik in principe al jaren leef. Mensen werden depressief en somber van thuiszitten en ik dacht dan tja, welcome to my world. Jullie mogen straks alles weer, voor mij gaat alles min of meer hetzelfde verder.
zaterdag 26 februari 2022 om 14:12
Als je het zelf een gemis vindt om met anderen op stap te gaan dan kan ik me voorstellen dat het inderdaad confronterend is, maar als het je er puur om gaat wat anderen ervan vinden dan zou ik proberen dat los te laten. Toen ik puber was merkte ik wel dat de hoeveelheid vrienden die je had als graadmeter werd gezien voor in hoeverre je iets voorstelde, en hoe vaak je uitging voor hoe cool je was, maar de meeste volwassenen zijn daar onderling volgens mij een stuk minder mee bezig. Dus ik zou proberen die schaamte overboord te zetten en dan op zoek te gaan naar hoe je graag je leven vorm zou geven en hoe je dat zou kunnen bereiken. Een sociaal leven hoeft niet te betekenen dat je elke week met een grote groep vrienden de hort op gaat. Dat kan ook betekenen dat je eens per week naar je fotografie/schrijf/volleybal/toneelclubje gaat, daar gaandeweg mensen leert kennen, af en toe eens afspreekt voor een kop thee. Of dat je via een Facebookgroep mensen leert kennen die iets gemeenschappelijks met jou hebben. En misschien heb je nu even weinig mensen omdat je zoekende bent, misschien heb je daar best veel tijd voor nodig en dat maakt je ook niet minder waard dan een ander. Dus laat los wat anderen mogelijk denken, want dat is een belemmering die je helemaal niet kunt gebruiken.
Ik ben ook niet zo heel outgoing. Heb periodes gehad dat ik dat iets meer was, maar altijd wel minder dan de meeste anderen. Ik herinner me dat mijn huisgenoot in mijn studentenhuis ooit tegen me zei dat ze jaloers op me was dat ik zo goed alleen kon zijn. Dat heeft ook een waardevolle kant. Misschien mis je de vanzelfsprekendheid waarmee anderen vrienden om zich heen verzamelen, maar kun jij dat wel veel beter dan een ander. Dat wil niet zeggen dat je niet op zoek kunt naar uitbreiding van je sociaal leven, maar de momenten waarop je wel alleen bent kun je misschien beter waarderen als je het idee loslaat dat dat algemeen stom gevonden wordt.
Ik ben ook niet zo heel outgoing. Heb periodes gehad dat ik dat iets meer was, maar altijd wel minder dan de meeste anderen. Ik herinner me dat mijn huisgenoot in mijn studentenhuis ooit tegen me zei dat ze jaloers op me was dat ik zo goed alleen kon zijn. Dat heeft ook een waardevolle kant. Misschien mis je de vanzelfsprekendheid waarmee anderen vrienden om zich heen verzamelen, maar kun jij dat wel veel beter dan een ander. Dat wil niet zeggen dat je niet op zoek kunt naar uitbreiding van je sociaal leven, maar de momenten waarop je wel alleen bent kun je misschien beter waarderen als je het idee loslaat dat dat algemeen stom gevonden wordt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 26 februari 2022 om 14:30
Er zijn diverse programma´s/initiatieven in het land om veelal jonge mensen te helpen in het sociale leven en een veilige omgeving bieden waarin je anderen kunt leren kennen, voor wie dat ook niet zo makkelijk is. Zoals Join-Us. Mocht je daar interesse in hebben, de gemeente of instanties als MEE kunnen je de weg wijzen.
zaterdag 26 februari 2022 om 14:53
Het zal niet naar je toe komen, dus je moet zelf het initiatief nemen. Ik neem aan dat er ook grenzen zitten aan wat jij geestelijk/lichamelijk/financieel aankan aan leuke dingen, als je afgekeurd bent.
Geen idee wat voor leuke dingen je precies bedoelt, maar heel veel dingen konden allang weer (of op z'n minst in aangepaste vorm).
Geen idee wat voor leuke dingen je precies bedoelt, maar heel veel dingen konden allang weer (of op z'n minst in aangepaste vorm).
zaterdag 26 februari 2022 om 14:58
Sta je er wel voor open om bijvoorbeeld elke week te gaan sporten of een creatieve hobby te gaan doen? Je kan bijvoorbeeld een zelfverdedigingsport gaan doen. Ik doe aan aikido en de verenigingen zijn open en verwelkomend in mijn ervaring en er komen mensen van alle leeftijden. Of houd je van spelletjes, dan zijn er spelletjesavonden die meestal georganiseerd worden vanuit spelletjeswinkels. Of een cursus voor tekenen/schilderen/naaien? Daar kom je dan mensen tegen die hetzelfde leuk vinden en daaruit kan een vriendschap ontstaan.
zaterdag 26 februari 2022 om 15:09
Ja, zo ervaar ik het ookOliveHoover schreef: ↑26-02-2022 13:43
Ik herken het wel.
Ik vond het tijdens de lockdowns vooral lastig om te zien dat mensen blijkbaar zo'n moeite hadden met het leven dat ik in principe al jaren leef. Mensen werden depressief en somber van thuiszitten en ik dacht dan tja, welcome to my world. Jullie mogen straks alles weer, voor mij gaat alles min of meer hetzelfde verder.
zaterdag 26 februari 2022 om 19:40
Mooi gezegd. Ook hier "welcome to my world".OliveHoover schreef: ↑26-02-2022 13:43
Ik herken het wel.
Ik vond het tijdens de lockdowns vooral lastig om te zien dat mensen blijkbaar zo'n moeite hadden met het leven dat ik in principe al jaren leef. Mensen werden depressief en somber van thuiszitten en ik dacht dan tja, welcome to my world. Jullie mogen straks alles weer, voor mij gaat alles min of meer hetzelfde verder.
zaterdag 26 februari 2022 om 19:46
Mensen zijn niet zo met jou bezig als je denkt.
Zelfs als je alleen zit, denk ik dat maar weinig mensen daar zelfs op letten.
Heb je je ouders/grootouders nog? Spreek met hen af op een terras als je dat leuk vindt. Of een tante, buurvrouw etc.
Steek wat energie in mensen. Dat hoeven niet leeftijdsgenoten te zijn. Als bonus: als je wat meer contact maakt met bijvoorbeeld een oudere buurvrouw, nodigt zij jou misschien uit voor haar verjaardag, waar haar jonge nicht/neef ook komt en waar je dan weer misschien een leuk contact maakt. Door mensen leer je weer mensen kennen.
Ga inderdaad op een cursus of meld je aan bij een evenement: proeven van drankjes, kookles etc. Dan heb je al een groep mensen. Als het klikt, wissel dan nummers uit en vraag ze een keer voor een drankje.
Niet meteen verdrietig zijn als het eerst wat stroef gaat. Er zijn zoveel mensen die graag meer vrienden maken.
Zelfs als je alleen zit, denk ik dat maar weinig mensen daar zelfs op letten.
Heb je je ouders/grootouders nog? Spreek met hen af op een terras als je dat leuk vindt. Of een tante, buurvrouw etc.
Steek wat energie in mensen. Dat hoeven niet leeftijdsgenoten te zijn. Als bonus: als je wat meer contact maakt met bijvoorbeeld een oudere buurvrouw, nodigt zij jou misschien uit voor haar verjaardag, waar haar jonge nicht/neef ook komt en waar je dan weer misschien een leuk contact maakt. Door mensen leer je weer mensen kennen.
Ga inderdaad op een cursus of meld je aan bij een evenement: proeven van drankjes, kookles etc. Dan heb je al een groep mensen. Als het klikt, wissel dan nummers uit en vraag ze een keer voor een drankje.
Niet meteen verdrietig zijn als het eerst wat stroef gaat. Er zijn zoveel mensen die graag meer vrienden maken.
maandag 28 februari 2022 om 12:09
Ik herken dit direct. mijn sociale leven is al jaren een drama om het maar zo te noemen.
komt ook zeker door bepaalde gebeurtenissen in mijn leven. ben inmiddels 33, alleenwonend. geen ouders meer, moeder 3 jaar geleden verloren waarbij ik nog in huis woonde op dat moment
ik heb weinig vrienden op een paar na die eigenlijk vooral heel erg druk zijn met hun eigen leventje (eigen huis, kids, werk). de rest (noem het geen echte vrienden maar eerder kennissen) die ik heb zijn vooral uitgaans types waar ik de klik blijkbaar niet zo goed mee heb, voel me toch wel vaak buitengesloten. ook omdat hun net wat in een jongere levensfase zitten als ik (minder serieus nog in het leven staan etc)
de lockdown was voor mij een tijd met veel depressies, ik begon het leven nog somberder in te zien en hierdoor te samen met andere problemen ben ik ook nog eens volledig afgekeurd door het UWV, wat mijn isolement niet ten goede komt omdat je gewoon elke dag thuis zit zonder doel in het leven. toekomst perspectief is daarom ook erg laag geworden voor mij zelf.
nu alles weer open is en iedereen weer zijn normale leven begint op te pakken, terrasjes doet met vrienden, uitgaan etc zit ik nog steeds in het zelfde cirkeltje als tijdens de lockdown. terwijl ik zo enorm graag wil! maar op de 1 of andere manier kan ik maar weinig verbinding vinden. ook qua liefdesleven zit ik op een laag pitje, zou heel graag gewoon huisje boompje beestje willen met een leuke vrouw. maar apps zoals Tinder, badoo etc werkt allemaal niet zoals ik hoopte.
ik heb eigenlijk maar 1 familie lid waar mee ik er toch soms op uit trek, dat zijn wel de dagen dat ik me prettiger voel. maar toch mis ik die interactie met leeftijdsgenoten.
een hoop zal waarschijnlijk ook wel door mij zelf komen dat ik me eigen isolement in stand houd, maar om nou in je 1tje uit te gaan om nieuwe mensen te ontmoeten zie ik nou ook weer niet zitten eerlijk gezegd.. of klinkt dat raar?
komt ook zeker door bepaalde gebeurtenissen in mijn leven. ben inmiddels 33, alleenwonend. geen ouders meer, moeder 3 jaar geleden verloren waarbij ik nog in huis woonde op dat moment
ik heb weinig vrienden op een paar na die eigenlijk vooral heel erg druk zijn met hun eigen leventje (eigen huis, kids, werk). de rest (noem het geen echte vrienden maar eerder kennissen) die ik heb zijn vooral uitgaans types waar ik de klik blijkbaar niet zo goed mee heb, voel me toch wel vaak buitengesloten. ook omdat hun net wat in een jongere levensfase zitten als ik (minder serieus nog in het leven staan etc)
de lockdown was voor mij een tijd met veel depressies, ik begon het leven nog somberder in te zien en hierdoor te samen met andere problemen ben ik ook nog eens volledig afgekeurd door het UWV, wat mijn isolement niet ten goede komt omdat je gewoon elke dag thuis zit zonder doel in het leven. toekomst perspectief is daarom ook erg laag geworden voor mij zelf.
nu alles weer open is en iedereen weer zijn normale leven begint op te pakken, terrasjes doet met vrienden, uitgaan etc zit ik nog steeds in het zelfde cirkeltje als tijdens de lockdown. terwijl ik zo enorm graag wil! maar op de 1 of andere manier kan ik maar weinig verbinding vinden. ook qua liefdesleven zit ik op een laag pitje, zou heel graag gewoon huisje boompje beestje willen met een leuke vrouw. maar apps zoals Tinder, badoo etc werkt allemaal niet zoals ik hoopte.
ik heb eigenlijk maar 1 familie lid waar mee ik er toch soms op uit trek, dat zijn wel de dagen dat ik me prettiger voel. maar toch mis ik die interactie met leeftijdsgenoten.
een hoop zal waarschijnlijk ook wel door mij zelf komen dat ik me eigen isolement in stand houd, maar om nou in je 1tje uit te gaan om nieuwe mensen te ontmoeten zie ik nou ook weer niet zitten eerlijk gezegd.. of klinkt dat raar?
kevin_ wijzigde dit bericht op 28-02-2022 12:13
0.21% gewijzigd
Dream it, wish it, do it ♥
