Psyche
alle pijlers
Contact met overleden dierbare
dinsdag 8 september 2020 om 21:50
Hele stomme vraag maar mijn vader is pas overleden en had gehoopt dat zodra hij overleden was.
Dat ik zijn aanwezigheid zou voelen of het gevoel dat hij er nog ergens is.
Maar dat heb ik totaal niet en dat stelt me best teleur.
Ben niet heel erg gelovig maar had toch altijd wel de hoop op een leven hierna.
Maar toch hoor ik wel eens van mensen dat ze het gevoel hebben dat ze er nog zijn.
Zijn er nou mensen die hetzelfde als ik ervaren en dan bedoel ik vooral de leegte?
Dat ik zijn aanwezigheid zou voelen of het gevoel dat hij er nog ergens is.
Maar dat heb ik totaal niet en dat stelt me best teleur.
Ben niet heel erg gelovig maar had toch altijd wel de hoop op een leven hierna.
Maar toch hoor ik wel eens van mensen dat ze het gevoel hebben dat ze er nog zijn.
Zijn er nou mensen die hetzelfde als ik ervaren en dan bedoel ik vooral de leegte?
dinsdag 8 september 2020 om 22:16
Misschien is dat wel een teken. Dat je net op dat moment op de klok kijkt?redbulletje schreef: ↑08-09-2020 22:09Mijn vader en ik hadden ook afgesproken dat hij een teken zou doen als dat mogelijk zou zijn, maar helaas bijna 4 jaar na dato nog niets. Ik brand wel vrijwel elke avond een kaarsje voor hem bij z'n foto en praat tegen 'm. Ook elke keer als ik 22.08 op de klok zie staan denk ik aan 'm.
Mijn zusje is inmiddels 6 jaar dood. Ik heb ook nooit een teken grhad.
Mijn oma is haar man al vrij vroeg verloren en zowel zij als mijn tante zeggen dat ze hem regelmatig hebben "gezien".
dinsdag 8 september 2020 om 22:16
Ik begon pas echt over hem te dromen toen hij was overleden. Dit had te maken met mijn rouwverwerking.Diamond1983 schreef: ↑08-09-2020 22:05Ik droom dus nooit over mijn vader en dat vind ik jammer.
Zo kan ik hem toch nog even zien en spreken. Al is het niet echt.
En één keer waren we in een après ski tent waar ze echt van die nummers draaiden die daarbij horen. Uit het niets wordt zijn nummer gedraaid. Ik wist dat hij er bij was en mee genoot.
En na dat nummer nog een nummer die zo herkenbaar was.
Mijn broer voelde hem ook en mijn vriend had ook het idee dat hij er was. Er was precies één stoel over waar we zaten en ik werd van te voren heel erg naar die plek toegetrokken.
Het was zo bijzonder. En daarna was die weg..
Die nummers pasten totaal niet bij de tent/muziek wat er gedraaid werd.
Ik heb het daarna nog nagevraagd aan iemand die ik echt vertrouw. Die gaf aan dat overledenen het soms heerlijk vinden om even mee te genieten.
Ik vond het echt heel bijzonder.
Ik was ook een keer op vakantie met mijn vriend. En ook daar werd een nummer gedraaid die je amper nog hoort en ook toen voelde ik zijn aanwezigheid. Het nummer werd precies gedraaid toen ik even alleen was en echt bij mezelf stil kon staan hoe ik de afgelopen tijd mezelf had ontwikkeld. Ik had best een hele zware tijd achter de rug met vooral veel angsten en die vakantie was een soort overwinning. Het was net of mijn vader wilde laten weten dat hij trots op mij was. Zo voelde het..
Ik kan hem niet zien, het is bij mij meer een intuïtief weten.
Ik geloof dat onze dierbaren na dit leven verder leven.
Maar het is voor jou nu belangrijk om te mogen rouwen en die leegte te mogen accepteren. Het is ontzettend zwaar om je vader te verliezen. Geef jezelf de tijd, dwing niks af en wees vooral heel lief voor jezelf in deze tijd.
dinsdag 8 september 2020 om 22:27
Zo herkenbaar. Ik heb altijd geloofd in dat ‘het’ niet stopt als iemand overlijdt. Totdat mijn vader stierf. Ik voelde hem nergens. Hij was gewoon weg. En nog, inmiddels 2 jaar later. Ik heb er gelukkig wel vrede mee.
Heel veel sterkte TO. Hopelijk haal je iets uit de reacties hier. En gun jezelf de tijd
Heel veel sterkte TO. Hopelijk haal je iets uit de reacties hier. En gun jezelf de tijd
dinsdag 8 september 2020 om 22:29
Erg hè
En dan zeggen mensen hij waakt nu over jullie!
Als dat zo was zouden er nooit gruwelijke dingen op deze aarde gebeuren.
En dan zeggen mensen hij waakt nu over jullie!
Als dat zo was zouden er nooit gruwelijke dingen op deze aarde gebeuren.
HappyGoLucky schreef: ↑08-09-2020 22:27Zo herkenbaar. Ik heb altijd geloofd in dat ‘het’ niet stopt als iemand overlijdt. Totdat mijn vader stierf. Ik voelde hem nergens. Hij was gewoon weg. En nog, inmiddels 2 jaar later. Ik heb er gelukkig wel vrede mee.
Heel veel sterkte TO. Hopelijk haal je iets uit de reacties hier. En gun jezelf de tijd
dinsdag 8 september 2020 om 22:30
Heel eerlijk, ik denk niet dat je naar Peter vd Hurk moet gaan maar naar een psycholoog die goed is in rouwverwerking.Diamond1983 schreef: ↑08-09-2020 22:22Ja ik ben boos op hem en teleurgesteld alsof we zijn liefde en aandacht niet waard waren.
Zijn leven was de fles.
Liefde en geborgenheid En veiligheid hebben we nooit gekend.
Je bent boos, teleurgesteld maar ook heel erg verdrietig. Ik denk dat je voor die eerste 2 best wat hulp kunt gebruiken.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
dinsdag 8 september 2020 om 22:31
Nu ik je andere reacties lees, wil ik graag vragen of je iemand hebt waar je je verhaal kwijt kan. Je hebt heel wat meegemaakt en het klinkt of je het voor jezelf niet hebt kunnen afsluiten. Zou je misschien iets kunnen hebben aan rouwverwerking?Diamond1983 schreef: ↑08-09-2020 22:25Pfff ik heb zelfs moeite met het leven van jullie reacties.
Krijg meteen last van spannings en ademhalingsproblemen.
Er komen bij jou ook emoties bij kijken als onbegrip, boosheid, teleurstelling (denk ik) en frustraties. Dit kan in de weg zitten om het rouwen toe te laten. Althans ik herken dit bij mezelf. Ik heb door het verleden niet altijd een fijne band gehad met mijn vader. Het was heel verwarrend al die gevoelens die daarna weer vrij kwamen. Schuldgevoelens, boosheid, verdriet, work, etc.
Ik kon hierdoor niet het verlies toelaten in mijn gevoel. Het deed pijn, maar die boosheid liet die pijn niet toe.
Ik kwam hierdoor in een burn out terecht. Daarom wil ik je vragen of iemand jou kan ondersteunen bij je rouwverwerking.
Moeilijk hoor! Probeer anders dit forum even los te laten en zoek wat afleiding. Verwacht niet teveel van jezelf.
dinsdag 8 september 2020 om 22:40
Net als mijn vader ben ik nooit een prater geweest. Maar ik zou eigenlijk niet weten met wie ik erover moet praten.
Mijn broer wil sinds zijn dood niks negatiefs horen over hem. Terwijl die hem daarvoor nog wou slaan.
Mijn vader was een narcist en zei altijd hele vieze smerige en intens gemene dingen.
En kon je het bloed onder de nagels vandaan halen.
Ja wellicht heb ik hier nog wel meer hulp bij nodig. Praat 1x per week met een maatschappelijk werkster maar die luistert alleen en als ik daar weg loop dan voel ik me totaal niet opgelucht ofzo.
Mijn broer wil sinds zijn dood niks negatiefs horen over hem. Terwijl die hem daarvoor nog wou slaan.
Mijn vader was een narcist en zei altijd hele vieze smerige en intens gemene dingen.
En kon je het bloed onder de nagels vandaan halen.
Ja wellicht heb ik hier nog wel meer hulp bij nodig. Praat 1x per week met een maatschappelijk werkster maar die luistert alleen en als ik daar weg loop dan voel ik me totaal niet opgelucht ofzo.
Ikkuz schreef: ↑08-09-2020 22:31Nu ik je andere reacties lees, wil ik graag vragen of je iemand hebt waar je je verhaal kwijt kan. Je hebt heel wat meegemaakt en het klinkt of je het voor jezelf niet hebt kunnen afsluiten. Zou je misschien iets kunnen hebben aan rouwverwerking?
Er komen bij jou ook emoties bij kijken als onbegrip, boosheid, teleurstelling (denk ik) en frustraties. Dit kan in de weg zitten om het rouwen toe te laten. Althans ik herken dit bij mezelf. Ik heb door het verleden niet altijd een fijne band gehad met mijn vader. Het was heel verwarrend al die gevoelens die daarna weer vrij kwamen. Schuldgevoelens, boosheid, verdriet, work, etc.
Ik kon hierdoor niet het verlies toelaten in mijn gevoel. Het deed pijn, maar die boosheid liet die pijn niet toe.
Ik kwam hierdoor in een burn out terecht. Daarom wil ik je vragen of iemand jou kan ondersteunen bij je rouwverwerking.
Moeilijk hoor! Probeer anders dit forum even los te laten en zoek wat afleiding. Verwacht niet teveel van jezelf.
dinsdag 8 september 2020 om 22:42
dinsdag 8 september 2020 om 22:43
Ik heb hetzelfde. Ik zoek en wil het zo graag. En hij had het beloofd. Maar niks.
Ik berust er maar in. Als er wat is kan je het niet forceren. Misschien, ooit nog...
4 maanden is kort. Huil, wees boos, wees verward, schreeuw je vragen, laat alles over je heen komen. Het wordt beter. Er komen vanzelf dagen dat je 's avonds ineens denkt: Hey, ik heb helemaal niet om hem gehuild! En dat worden er steeds meer.
Ik berust er maar in. Als er wat is kan je het niet forceren. Misschien, ooit nog...
4 maanden is kort. Huil, wees boos, wees verward, schreeuw je vragen, laat alles over je heen komen. Het wordt beter. Er komen vanzelf dagen dat je 's avonds ineens denkt: Hey, ik heb helemaal niet om hem gehuild! En dat worden er steeds meer.
dinsdag 8 september 2020 om 22:47
Met een psycholoog, of eigenlijk een psychotherapeut, die zijn er voor wat complexere zaken. Want buiten dat je nog de rouw hebt, heb je nog veel meer dingen die juist dat rouwen in de weg kunnen gaan staan.Diamond1983 schreef: ↑08-09-2020 22:40Net als mijn vader ben ik nooit een prater geweest. Maar ik zou eigenlijk niet weten met wie ik erover moet praten.
Mijn broer wil sinds zijn dood niks negatiefs horen over hem. Terwijl die hem daarvoor nog wou slaan.
Mijn vader was een narcist en zei altijd hele vieze smerige en intens gemene dingen.
En kon je het bloed onder de nagels vandaan halen.
Ja wellicht heb ik hier nog wel meer hulp bij nodig. Praat 1x per week met een maatschappelijk werkster maar die luistert alleen en als ik daar weg loop dan voel ik me totaal niet opgelucht ofzo.
Je vader was een alcoholist en narcist die jullie, zoals ik het lees, een onveilige jeugd heeft bezorgd. Nu is hij dood en kun je eigenlijk niets meer met die gevoelens. Je kunt in ieder geval geen "verhaal" gaan halen bij hem. En dat kon bij leven waarschijnlijk ook niet, maar nu is het echt heel erg definitief.
Hoe meer ik van je lees, hoe meer ik denk dat je echt richting professionele hulp moet gaan.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
dinsdag 8 september 2020 om 22:50
Dat weten we niet misschien wel.
dinsdag 8 september 2020 om 22:55
De enigste met wie ik eigenlijk de laatste tijd kon praten. Was met mijn vaders jongste broer.
Heb het met hem er vaak over gehad waarom dat drinken. Zelfs hij had niet echt antwoorden.
Helaas overleed hij 5 weken na mijn vader aan dezelfde klote ziekte.
Ze kregen een week na elkaar dezelfde diagnose.
Maar dat was best apart hoor twee broers maar zo anders.
Heb het met hem er vaak over gehad waarom dat drinken. Zelfs hij had niet echt antwoorden.
Helaas overleed hij 5 weken na mijn vader aan dezelfde klote ziekte.
Ze kregen een week na elkaar dezelfde diagnose.
Maar dat was best apart hoor twee broers maar zo anders.
Tickel schreef: ↑08-09-2020 22:47Met een psycholoog, of eigenlijk een psychotherapeut, die zijn er voor wat complexere zaken. Want buiten dat je nog de rouw hebt, heb je nog veel meer dingen die juist dat rouwen in de weg kunnen gaan staan.
Je vader was een alcoholist en narcist die jullie, zoals ik het lees, een onveilige jeugd heeft bezorgd. Nu is hij dood en kun je eigenlijk niets meer met die gevoelens. Je kunt in ieder geval geen "verhaal" gaan halen bij hem. En dat kon bij leven waarschijnlijk ook niet, maar nu is het echt heel erg definitief.
Hoe meer ik van je lees, hoe meer ik denk dat je echt richting professionele hulp moet gaan.
dinsdag 8 september 2020 om 22:59
Heftig. En ik herken je verhaal. Mijn vader is, na een week op pensioen te zijn, ook overleden, na een hartstilstand, hij werd maar 60 jaar. En als 30 jarige man hakt er dat best hard in, ik voel me terug een jongen soms, omdat ik altijd op mijn vader kon rekenen als er iets was.
Nu verloopt mijn rouwproces iets anders, ik mis hem enorm hard maar heb het al een plaatsje kunnen geven en kijk positief naar de toekomst. Hij heeft enorm veel uit het leven gehaald en dat heeft iets in me losgemaakt, gewoon doen wat goed voelt en waar ik zin in heb. Verder praatten wij enorm veel over hem en mijn zusje is zwanger dus er komt iemand “in zijn plaats”.
Er bestaat geen handleiding. Probeer het te accepteren, praat over hem en verwerk dit op je eigen tempo. Sterkte!
Nu verloopt mijn rouwproces iets anders, ik mis hem enorm hard maar heb het al een plaatsje kunnen geven en kijk positief naar de toekomst. Hij heeft enorm veel uit het leven gehaald en dat heeft iets in me losgemaakt, gewoon doen wat goed voelt en waar ik zin in heb. Verder praatten wij enorm veel over hem en mijn zusje is zwanger dus er komt iemand “in zijn plaats”.
Er bestaat geen handleiding. Probeer het te accepteren, praat over hem en verwerk dit op je eigen tempo. Sterkte!
stormvogel12445 wijzigde dit bericht op 08-09-2020 23:01
0.97% gewijzigd
dinsdag 8 september 2020 om 23:01
Eigenlijk dus nog een dierbare overleden in korte tijd.Diamond1983 schreef: ↑08-09-2020 22:55De enigste met wie ik eigenlijk de laatste tijd kon praten. Was met mijn vaders jongste broer.
Heb het met hem er vaak over gehad waarom dat drinken. Zelfs hij had niet echt antwoorden.
Helaas overleed hij 5 weken na mijn vader aan dezelfde klote ziekte.
Ze kregen een week na elkaar dezelfde diagnose.
Maar dat was best apart hoor twee broers maar zo anders.
Waarom iemand is gaan drinken, daar krijg je geen antwoord op. Maar je kunt wel hulp krijgen bij het verwerken daarvan.
De dingen die je hier schrijft zijn zonder het overlijden van je vader al reden genoeg om naar een psych te stappen. Je hoeft niet altijd alles alleen "op te lossen". Soms lukt dat ook niet. Dat is geen schande.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
dinsdag 8 september 2020 om 23:07
Ja klopt en mijn partner kreeg ook nog even 11 hartstilstanden tussendoor.
Mijn hoofd die tolt gewoon weet niet eens wat ik moet voelen.
Maar ben vooral doodmoe.
En heb niks anders als lichamelijke klachten.
En ben gewoon doodsbang.
Mijn hoofd die tolt gewoon weet niet eens wat ik moet voelen.
Maar ben vooral doodmoe.
En heb niks anders als lichamelijke klachten.
En ben gewoon doodsbang.
Tickel schreef: ↑08-09-2020 23:01Eigenlijk dus nog een dierbare overleden in korte tijd.
Waarom iemand is gaan drinken, daar krijg je geen antwoord op. Maar je kunt wel hulp krijgen bij het verwerken daarvan.
De dingen die je hier schrijft zijn zonder het overlijden van je vader al reden genoeg om naar een psych te stappen. Je hoeft niet altijd alles alleen "op te lossen". Soms lukt dat ook niet. Dat is geen schande.
dinsdag 8 september 2020 om 23:13
Neem morgen contact op met je huisarts en vraag een verwijzing. Er ligt echt teveel op je bordje en je lichaam laat dit al merken.Diamond1983 schreef: ↑08-09-2020 23:07Ja klopt en mijn partner kreeg ook nog even 11 hartstilstanden tussendoor.
Mijn hoofd die tolt gewoon weet niet eens wat ik moet voelen.
Maar ben vooral doodmoe.
En heb niks anders als lichamelijke klachten.
En ben gewoon doodsbang.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
dinsdag 8 september 2020 om 23:34
Inderdaad! Het is heel heftig wat je allemaal hebt meegemaakt en je lichaam geeft dit aan. Luister er alsjeblieft naar. Je hoeft niet perse een prater te zijn om geholpen te kunnen worden. Bij mij hielp het vooral, door alle uitleggen die ik kreeg.
Wat een onveilige hechting precies inhield, wat voor impact dit heeft gehad op mijn kindertijd, hoe dit doorliep in mijn relaties met anderen, enz.
Ik kon dingen gaan plaatsen en dat gaf mij wat ademruimte. Het is het zoveel waard! Ik had een tweedelijnspsycholoog. Die kon heel helder alles uitleggen en had mega veel geduld en gaf mij een bepaalde rust die ik toentertijd heel hard nodig had.
Echt gun het jezelf! Dit houdt je niet vol. Je lichaam schreeuwt om aandacht.
Ik ken aardig wat narcisten en ik heb de impact van dichtbij meegemaakt. Heel dichtbij. En zij allen hebben hulp opgepakt en konden zo zichzelf weer wat meer centraal plaatsen. Want jij bent belangrijk! Je bent zelfs zo belangrijk dat het nu jouw tijd is om voor jezelf te zorgen.
En er is echt niks geks aan om hulp te zoeken. Ik ken bijna niemand die geen hulp ergens voor heeft gezocht. Dit is namelijk voor jezelf zorgen. Jezelf een leven gunnen waar jij het waard bent.
Maak je geen zorgen om het luisteren. Bespreek deze zorg met je hulpverlener en zij weten hier echt wel raad mee. En geef aan dat je niet genoeg hebt aan een luisterend oor.
Ik had echt een hele goede therapeut. Ik heb er wat afgesleten daarvoor. Het was het echt waard, dat ik het niet meteen opgaf. Vraag je huisarts naar iemand met veel ervaring met bijvoorbeeld narcisme, maar ook rouwverwerking.
Echt gun het jezelf TO!
Ik heb mensen om mij heen echt rust zien vinden.
Wat een onveilige hechting precies inhield, wat voor impact dit heeft gehad op mijn kindertijd, hoe dit doorliep in mijn relaties met anderen, enz.
Ik kon dingen gaan plaatsen en dat gaf mij wat ademruimte. Het is het zoveel waard! Ik had een tweedelijnspsycholoog. Die kon heel helder alles uitleggen en had mega veel geduld en gaf mij een bepaalde rust die ik toentertijd heel hard nodig had.
Echt gun het jezelf! Dit houdt je niet vol. Je lichaam schreeuwt om aandacht.
Ik ken aardig wat narcisten en ik heb de impact van dichtbij meegemaakt. Heel dichtbij. En zij allen hebben hulp opgepakt en konden zo zichzelf weer wat meer centraal plaatsen. Want jij bent belangrijk! Je bent zelfs zo belangrijk dat het nu jouw tijd is om voor jezelf te zorgen.
En er is echt niks geks aan om hulp te zoeken. Ik ken bijna niemand die geen hulp ergens voor heeft gezocht. Dit is namelijk voor jezelf zorgen. Jezelf een leven gunnen waar jij het waard bent.
Maak je geen zorgen om het luisteren. Bespreek deze zorg met je hulpverlener en zij weten hier echt wel raad mee. En geef aan dat je niet genoeg hebt aan een luisterend oor.
Ik had echt een hele goede therapeut. Ik heb er wat afgesleten daarvoor. Het was het echt waard, dat ik het niet meteen opgaf. Vraag je huisarts naar iemand met veel ervaring met bijvoorbeeld narcisme, maar ook rouwverwerking.
Echt gun het jezelf TO!
Ik heb mensen om mij heen echt rust zien vinden.
dinsdag 8 september 2020 om 23:55
woensdag 9 september 2020 om 00:01
Klopt helemaal wat Cateautje zegt! De eerste ‘aanwezigheid’ die ik had met een overleden dierbare was pas na twee jaar op zijn verjaardag. Toen opeens viel midden in de nacht een beeldje om dat ik had gekregen, voelde ik sterk zijn aanwezigheid en merkte ik dat er contact met mij werd gezocht. Ik vond het toen, maar nu nog steeds, een best wel nare ervaring...
woensdag 9 september 2020 om 01:00
En dan ga je volgend jaar naar Peter v d Hurk met die vraag. En dan?Diamond1983 schreef: ↑08-09-2020 22:42Ik weet niet eens of hij zich überhaupt zou bekommeren om ons lot.
Vraag me ook wel vaak af of die wel echt van ons hield.
Peter gaat vast zeggen dat hij veel van jullie hield, (ik heb al die paragnosten nooit iets slechts over doden horen zeggen. En ik heb er wat gezien want ik ben een tijdje met een vriendin bij nogal wat openbare avonden geweest, heb me wel vermaakt maar geloof het niet) En ben jij dan tevreden met dat antwoord?
Goed dat je een jaar moet wachten, hopelijk kom je er in dat jaar achter dat je geen paragnost nodig hebt
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
woensdag 9 september 2020 om 08:20
