Psyche
alle pijlers
Contact moeder verbroken, wie ook?
vrijdag 13 augustus 2021 om 09:30
Hallo 
Een aantal jaren geleden heb ik het contact met mijn moeder verbroken. Geen makkelijk besluit waar ik het nog regelmatig moeilijk mee heb. Maar ook een onderwerp waarover het lastig praten is met mensen die het niet hebben meegemaakt. Hoe geef je het een plek, hoe ga je om met de lastige dagen in het jaar, hoe vertel je het aan je omgeving? Kortom ik ben op zoek naar ervaringen en contact met lotgenoten...gewoon omdat het een lastig onderwerp is om te bespreken met mensen die het niet hebben meegemaakt maar het me zo Fin lijkt om af en toe even van me af te kunnen praten.
Een aantal jaren geleden heb ik het contact met mijn moeder verbroken. Geen makkelijk besluit waar ik het nog regelmatig moeilijk mee heb. Maar ook een onderwerp waarover het lastig praten is met mensen die het niet hebben meegemaakt. Hoe geef je het een plek, hoe ga je om met de lastige dagen in het jaar, hoe vertel je het aan je omgeving? Kortom ik ben op zoek naar ervaringen en contact met lotgenoten...gewoon omdat het een lastig onderwerp is om te bespreken met mensen die het niet hebben meegemaakt maar het me zo Fin lijkt om af en toe even van me af te kunnen praten.
vrijdag 13 augustus 2021 om 09:51
vrijdag 13 augustus 2021 om 10:28
Ik praat er veel over met mijn man en een vriendin die ook een slechte relatie heeft met haar moeder. Vooral dat laatste helpt vanwege de herkenning. Voor mij is mijn leven veel rustiger en prettiger geworden sinds ik geen contact meer heb dus dat helpt vooral.
In het begin begonnen andere familieleden nog wel eens gesprekken met me om de boel te lijmen, daarop besloot ik om in die gevallen mijn moeder niet langer te beschermen of me ete doen aan toneelstukjes maar te vertellen hoe het werkelijk zit, wat er is voorgevallen en wat dat met mij gedaan heeft. De "vuile was buiten hangen", zou mijn moeder zeggen. Werkt erg bevrijdend kan ik je zeggen.
In het begin begonnen andere familieleden nog wel eens gesprekken met me om de boel te lijmen, daarop besloot ik om in die gevallen mijn moeder niet langer te beschermen of me ete doen aan toneelstukjes maar te vertellen hoe het werkelijk zit, wat er is voorgevallen en wat dat met mij gedaan heeft. De "vuile was buiten hangen", zou mijn moeder zeggen. Werkt erg bevrijdend kan ik je zeggen.
vrijdag 13 augustus 2021 om 10:37
Waarom heb je het moeilijk met dat besluit?
Wat zijn lastige dagen en waarom zijn die lastig?
Ik spreek mijn moeder nooit meer en ik lig er geen nacht wakker van.
Het is niet iets wat mij veel bezig houdt.
Geen contact met mijn moeder is lekker rustig en scheelt een hoop drama
Wat zijn lastige dagen en waarom zijn die lastig?
Ik spreek mijn moeder nooit meer en ik lig er geen nacht wakker van.
Het is niet iets wat mij veel bezig houdt.
Geen contact met mijn moeder is lekker rustig en scheelt een hoop drama
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
vrijdag 13 augustus 2021 om 11:00
Ik heb al 2 jaar geen contact meer met mijn vader en wat ik wel heel erg merk is dat in mijn vriendschappen en nieuwe contacten ik me toch wat kwetsbaarder voel. Doordat de persoon die jou het meest lief zou moeten hebben dit niet doet soort van, je andere soorten van liefde, affectie etc. ook wantrouwt.
vrijdag 13 augustus 2021 om 13:15
Dank jullie wel voor de reacties. Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben.
@retrostar: op zich wel een goede manier om zo met je omgeving om te gaan. Ik vind het altijd zo lastig. Mensen hebben zo snel een oordeel heb ik gemerkt, terwijl je contact verbreken niet doet omdat het allemaal zo gezellig is. Verwateren is mooi. Dank je wel.
@parella: ik heb in mijn omgeving geen mensen die zich hierin herkennen. Mijn ex-man weet wel alles van de situatie af maar is niet voor niks een ex. Dit zijn niet meer de onderwerpen die ik met hem bespreek. En dan vind ik het lastig om het open en eerlijk verhaal met mensen te kunnen bespreken zonder dat er geoordeeld wordt. Mijn leven is wel beter geworden sinds ik het contact verbroken heb, maar af en toe gebeuren er dingen die de boel oprakelen en waar ik dan toch van van slag raak gek genoeg. Nu dus weer zo iets en al een paar dagen van slag. Lekker in je vakantie
@lorrelies: heel vaak vind ik het allemaal prima en heb ik er ook weinig last van. Een tante heeft contact gezocht met mijn vader (zijn gescheiden) om het contact te herstellen. En dan komt alles ineens weer boven. Net als dat er regelmatig brieven vanuit het fiom enzo komen waarin gevraagd wordt contact op te nemen. Daar reageer ik altijd beleefd maar afwijzend op, maar daar raak ik toch van van slag. Net alsof ik het besluit steeds opnieuw moet nemen. Je zou toch denken dat het na 10 jaar wel een beetje klaar is.
@perkela zo herkenbaar.
@retrostar: op zich wel een goede manier om zo met je omgeving om te gaan. Ik vind het altijd zo lastig. Mensen hebben zo snel een oordeel heb ik gemerkt, terwijl je contact verbreken niet doet omdat het allemaal zo gezellig is. Verwateren is mooi. Dank je wel.
@parella: ik heb in mijn omgeving geen mensen die zich hierin herkennen. Mijn ex-man weet wel alles van de situatie af maar is niet voor niks een ex. Dit zijn niet meer de onderwerpen die ik met hem bespreek. En dan vind ik het lastig om het open en eerlijk verhaal met mensen te kunnen bespreken zonder dat er geoordeeld wordt. Mijn leven is wel beter geworden sinds ik het contact verbroken heb, maar af en toe gebeuren er dingen die de boel oprakelen en waar ik dan toch van van slag raak gek genoeg. Nu dus weer zo iets en al een paar dagen van slag. Lekker in je vakantie
@lorrelies: heel vaak vind ik het allemaal prima en heb ik er ook weinig last van. Een tante heeft contact gezocht met mijn vader (zijn gescheiden) om het contact te herstellen. En dan komt alles ineens weer boven. Net als dat er regelmatig brieven vanuit het fiom enzo komen waarin gevraagd wordt contact op te nemen. Daar reageer ik altijd beleefd maar afwijzend op, maar daar raak ik toch van van slag. Net alsof ik het besluit steeds opnieuw moet nemen. Je zou toch denken dat het na 10 jaar wel een beetje klaar is.
@perkela zo herkenbaar.
vrijdag 13 augustus 2021 om 17:29
Er kunnen tal van redenen zijn om het contact met (een van) je ouders te verbreken.
Ik heb geen goed contact met mijn vader sinds mijn ouders gescheiden zijn. Het staat op een heel laag pitje. In mijn jeugd had ik met beide ouders een goede band. Maar dat veranderde toen ik vast ging lopen in stages en andere werkplekken. Vader had er weinig begrip voor en vond me gewoon lui. Maar het bleek autisme te zijn. Het was toen al de vraag of ik ooit een reguliere baan aan zou kunnen. Hij vond dat vooral lastig voor zichzelf. Dat hij een dochter had die niet meekon in de maatschappij.
Na de scheiding ging ik bij mijn moeder wonen. Hij ging samenwonen met zijn vriendin en na een half jaar trouwden ze. Sindsien bekommert hij zich niet meer om me. Nu 14 jaar later is er nog steeds nauwelijks interesse van zijn kant. We chatten een paar keer per jaar en dat is het. Altijd van mijn kant. Inmiddels woon ik 11 jaar alleen en dat bevalt prima. Red me goed zonder hem, maar het blijft sluimeren in mijn hoofd. Waarom heeft hij dit zo gedaan?
Soms vragen mensen wel eens hoe het met hem is of dat ik goed contact met hem heb. Ik zeg dan dat ik weinig contact heb. Dat hij geen interesse toont. Meestal zeggen ze dan dat het jammer is, maar dat het soms zo kan lopen. Op bepaalde dagen mis ik wel mijn ouderlijk huis dat met de scheiding verkocht is. Zoals daar in die gezellige tuin zitten. Of de Kerst doorbrengen. Niet dat het mijn dag verpest. Maar dan denk ik: toch jammer dat dat nooit meer zoals toen wordt.
Ik heb geen goed contact met mijn vader sinds mijn ouders gescheiden zijn. Het staat op een heel laag pitje. In mijn jeugd had ik met beide ouders een goede band. Maar dat veranderde toen ik vast ging lopen in stages en andere werkplekken. Vader had er weinig begrip voor en vond me gewoon lui. Maar het bleek autisme te zijn. Het was toen al de vraag of ik ooit een reguliere baan aan zou kunnen. Hij vond dat vooral lastig voor zichzelf. Dat hij een dochter had die niet meekon in de maatschappij.
Na de scheiding ging ik bij mijn moeder wonen. Hij ging samenwonen met zijn vriendin en na een half jaar trouwden ze. Sindsien bekommert hij zich niet meer om me. Nu 14 jaar later is er nog steeds nauwelijks interesse van zijn kant. We chatten een paar keer per jaar en dat is het. Altijd van mijn kant. Inmiddels woon ik 11 jaar alleen en dat bevalt prima. Red me goed zonder hem, maar het blijft sluimeren in mijn hoofd. Waarom heeft hij dit zo gedaan?
Soms vragen mensen wel eens hoe het met hem is of dat ik goed contact met hem heb. Ik zeg dan dat ik weinig contact heb. Dat hij geen interesse toont. Meestal zeggen ze dan dat het jammer is, maar dat het soms zo kan lopen. Op bepaalde dagen mis ik wel mijn ouderlijk huis dat met de scheiding verkocht is. Zoals daar in die gezellige tuin zitten. Of de Kerst doorbrengen. Niet dat het mijn dag verpest. Maar dan denk ik: toch jammer dat dat nooit meer zoals toen wordt.
zaterdag 14 augustus 2021 om 23:05
Mijn zus en ik hebben allebei het contact met onze moeder verbroken ongeveer rond ons 30e. Ik had het er minder moeilijk mee dan mijn zus. Onze moeder was alcoholist en woonde met een pedofiel samen die ze in bescherming nam. Dat vertelden we niemand maar wel dat ze alcoholist was, dan wisten mensen al genoeg, als ze erom vroegen. Ik heb het een plek kunnen geven omdat ik mijn kinderen uit die situatie wilde houden. Vooral mijn zus had het moeilijk rond feestdagen, we hadden dat wel steun aan elkaar en lieten het verdriet toe. Het was dan een kwestie van erover praten en dan lieten we het weer los. Ondertussen is ze overleden. Ze wilde ons niet meee zien en we hebben ook pas een paar maanden later gehoord wanneer ze precies overleden is. We hebben er allebei geen spijt van gehad dat we het contact hebben verbroken, want wij hebben een goed leven opgebouwd en dat had met haar erbij niet gekund. Op gezette tijden erover praten heeft ons geholpen want het blijft verdrietig natuurlijk. We hebben onze eigen familie opgebouwd, dat helpt.
