Continu 'aan' staan

02-07-2024 14:57 16 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi,

Iets waar ik vaak in de zomermaanden tegenaan loop; Gevoel dat ik continu aan sta. Ik ga ineens meer piekeren over dingen; mijn werk, wat ik wil, mijn relatie, mijn ouders, vriendinnen, familie. Kan me over de gekste dingen druk gaan maken en ook alles opblazen en ineens allerlei beren op de weg zien die er helemaal niet zijn. En ook na bevestiging dit dan weer in twijfel gaan trekken. Op een aantal vlakken wel wat mee gemaakt.

Ook continu de angst als alles goed gaat bang te zijn dat er weer iets mis gaat op een vlak en ik weer mensen kwijt raak?

Voel me altijd een stukje onzekerder, terwijl ik daar in de winter (voor mijn gevoel) minder last van heb. Sneller tevreden, accepteren, snelller uit kunnen gaan door eerder donker wordende weer.

Kent iemand dat?
Ben je bekend met zomerdepressie?
Of heb je bijvoorbeeld last van een bepaalde structuur of ritme wat wegvalt? Of heb je bijvoorbeeld het gevoel dat het persé leuk ‘moet’ zijn in de zomer en dat jij dat eigenlijk niet vindt/voelt?
Persoonlijk vind ik lente/zomer veel fijner dan winter. Maar ik kan wel last hebben van het wegvallen van mijn ritme in een lange vakantie als de zomervakantie. Of bijvoorbeeld dat idee van ‘altijd maar buiten moeten zitten’ terwijl ik ook gewoon s avonds lekker op de bank tv wil kijken of zo.
Alle reacties Link kopieren Quote
ben je 40+ en wordt het met de jaren erger??
Alle reacties Link kopieren Quote
Misschien is het tijd om de dingen die je hebt meegemaakt te gaan verwerken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb het andersom, dus veel meer piekeren en veel meer moodswings in de winter. Maar dat is misschien ook bekender, toch wat wiebelen worden van het gebrek aan zonlicht.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ben je toevallig introvert?

Ikzelf wel, en ik vind de zomer heerlijk, maar ook veel drukker. Ik vind het altijd weer fijn als de dagen wat korter worden en het sociaal meer geaccepteerd is om s avonds lekker thuis terug te trekken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nee, ken ik niet zoals jij het beschrijft. Ik versta onder 'aan staan' iets anders. JIj beschrijft het voor mij heel erg alleen op gevoelsniveau. Niet op doen en zien en moeten.
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ben je bekend met AD(H)D?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind de zomer heerlijk maar ook onrustiger en minder structuur ofzo. Misschien heb je daar ook meer last van dan in de winter? Dan ben je vaak meer thuis.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken het wel, maar niet specifiek in de zomer. Het heeft vooral te maken met zelfacceptatie denk ik. Zo heb ik heel lang angst gehad dat ik niet genoeg ben, niet voldoen aan de standaard van veel mensen om me heen moeten hebben of het leuk vinden om naar feestjes te gaan etc. Hoe meer ik geaccepteerd heb dat ik nu eenmaal van stilte, rust en alleen zijn houd, hoe beter het gaat.
En toch ook dan piept het stemmetje wel weer eens dat ik ooit helemaal remi oud ga worden (of iets in die trant). Ik luister er niet zoveel meer naar.
Alle reacties Link kopieren Quote
Deels herkenbaar. Depressie is bij mij in de winter erger maar lente en zomer meer stressvol, dagen zijn langer en 'moeten' gevuld worden. Veel meer verjaardagen, bbq's etc dus meer stress

Slaap je slecht?

Stress en daardoor slecht slapen laat je meer piekeren.

Introvert zijn wordt ook genoemd. Ik herken er veel in en dat lezen of zien ( filmpjes) kan helpen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Herkenbaar!

Denk zelf dat dit komt door de lange daglicht periode en de warmte.
Je krijgt niet genoeg fatsoenlijke slaap, en daar door het gevoel heb dat je continu aanstaat.
Ja, ik herken dat wel. Hier noem ik het een zomerdipje. Ik kan slecht tegen het lange licht, het lawaai buiten, de stank van de BBQ's, dagenlang zon en warmte. Het gevoel dat je buiten moet zijn en iets sociaals moet doen omdat het mooi weer is.
Ondanks dat ik daar uiteindelijk schijt aan heb en gewoon lekker mijn eigen gang ga voel ik me toch intern soort van gepusht om wat leuks te doen. In de winter kan ik veel beter in mijn cocoon zitten, kom ik meer tot rust, zeker met de korte avonden. Mijn hoofd komt pas tot rust als het donker word.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken het, maar dan 24/7/365.
Alle reacties Link kopieren Quote
Heb je goede verduisterende gordijnen voor de slaapkamer? met dunnen gordijnen slaap ik in de zomer heel slecht.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja ik herken het, alleen is het bij mij een terugkerend iets het hele jaar door.
Vooral veel denken over wie ben ik zelf nog (buiten mijn gezin en werk), wat wil ik nou echt en het gevoel dat ik klem gezet word.
Ik heb coaching gehad (verschillende keren) en van daaruit wel nieuwe inzichten gekregen en weet ik dat het tijd nodig heeft en beter echt kan voelen ipv wegduwen of afleiding zoeken. Ook grenzen stellen, iets waar ik slecht in ben en stel je voor wat vind de ander daarvan. Maar tot op heden gaat het nog zooooo moeizaam.

Als ik een grens stel doet de ander het ook. Op werkgebied niet ideaal en krijg ik het gevoel dat ik het zelf maar weer moet gaan doen. Niemand denkt mee. Terwijl mijn verantwoordelijkheidsgevoel best groot is.

Zodra ik meer voor mezelf kies dan volgt er een negatieve ervaring. Dat motiveert niet en voel ik mij zo alleen erin staan. Zowel werk als privé.
En vervolgens blijf ik 'aan' staan.
Is dat wat jij ook ervaart?

Mijn kinderen voelen mij erg aan. Zodra ik meer voor mezelf kies (en dus niet steeds aan sta voor ze) worden zij aanhankelijker juist. Dat maakt het extra lastig. Terwijl ik mij dan ook weer schuldig voel, want jeetje zij hebben er ook niet om gevraagd en ook veel meegemaakt.

Daarentegen kan mijn partner juist heel goed even uit staan, in zijn eigen bubbel. En dat zij de kinderen zo gewend (iets met patronen, al werkt hij heel veel overigens, dus niet veel vrije tijd).
Hoe is dat bij jouw partner? Bespreek je zulke gedachten ook met hem?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven