Psyche
alle pijlers
CPTSS en/of dissociatie chronisch?
maandag 7 augustus 2017 om 21:58
Hoi allemaal,
Na alle therapie en opnames in de afgelopen jaren begin ik me af te vragen of de klachten die ik heb, wel weggaan. Ik ben net weer thuis na een gedwongen opname van 8 weken, na eerder dit jaar 12 weken. In de rustige omgeving van een gesloten afdeling hoef je haast niks en dan valt het wel mee, behalve dat ik snel schrok, bij groepsmomenten op plekken wilde zitten waar ik alles in de gaten kon houden en nog steeds getriggerd werd bijv door iemands verhalen of een item op het nieuws. En er bleek een pil tegen nachtmerries te zijn (Trazodon). Heel fijn! De dissociaties namen af in de laatste weken, wat heel fijn was. (CPTSS is lang niet het enige probleem, maar samen met de dissociatieve stoornis wel waar nu mijn vraag over gaat...)
Hier thuis heb ik weer de honden om uit te laten, boodschappen die nodig zijn etc. En ik merk dat ik nog net zo snel overprikkeld ben als bijv. vorig jaar. Als Kater mee is lukt het om niet zo ver te dissocieëren, maar dat is vooral doordat ik het beter aan voel komen, hij het heel snel ziet en we weten wat wel en niet kan. Als ik alleen iets doe, zoals de honden uitlaten of naar een winkel, gaat het minder goed. Vandaag was mijn eerste dag alleen. Ik merk meer, maar ik ben nog net zo gevoelig. Dit ná een stabilisatiecursus ("vroeger en verder") en een flink aantal EMDR sessies (ongeveer 16-18 denk ik, en nog genoeg te gaan). Ik had min of meer verwacht wat meer prikkels aan te kunnen en me bijv. veiliger te voelen op straat, ook in het donker. Maar daar is niets in veranderd. Het is heel beperkend, een hoop dingen kan ik niet doen omdat het te druk is bijvoorbeeld of er teveel geluid is.
Na ruim twee jaar therapie, korte en lange opnames en gerichte behandelingen had ik eigenlijk wel verbetering verwacht...
Hebben jullie hier ervaring mee? Wordt het uiteindelijk beter, of blijft die gevoeligheid? Wordt het echt opgelost door therapie, of leer je er beter mee om te gaan? En moet ik het daarmee doen..?
Na alle therapie en opnames in de afgelopen jaren begin ik me af te vragen of de klachten die ik heb, wel weggaan. Ik ben net weer thuis na een gedwongen opname van 8 weken, na eerder dit jaar 12 weken. In de rustige omgeving van een gesloten afdeling hoef je haast niks en dan valt het wel mee, behalve dat ik snel schrok, bij groepsmomenten op plekken wilde zitten waar ik alles in de gaten kon houden en nog steeds getriggerd werd bijv door iemands verhalen of een item op het nieuws. En er bleek een pil tegen nachtmerries te zijn (Trazodon). Heel fijn! De dissociaties namen af in de laatste weken, wat heel fijn was. (CPTSS is lang niet het enige probleem, maar samen met de dissociatieve stoornis wel waar nu mijn vraag over gaat...)
Hier thuis heb ik weer de honden om uit te laten, boodschappen die nodig zijn etc. En ik merk dat ik nog net zo snel overprikkeld ben als bijv. vorig jaar. Als Kater mee is lukt het om niet zo ver te dissocieëren, maar dat is vooral doordat ik het beter aan voel komen, hij het heel snel ziet en we weten wat wel en niet kan. Als ik alleen iets doe, zoals de honden uitlaten of naar een winkel, gaat het minder goed. Vandaag was mijn eerste dag alleen. Ik merk meer, maar ik ben nog net zo gevoelig. Dit ná een stabilisatiecursus ("vroeger en verder") en een flink aantal EMDR sessies (ongeveer 16-18 denk ik, en nog genoeg te gaan). Ik had min of meer verwacht wat meer prikkels aan te kunnen en me bijv. veiliger te voelen op straat, ook in het donker. Maar daar is niets in veranderd. Het is heel beperkend, een hoop dingen kan ik niet doen omdat het te druk is bijvoorbeeld of er teveel geluid is.
Na ruim twee jaar therapie, korte en lange opnames en gerichte behandelingen had ik eigenlijk wel verbetering verwacht...
Hebben jullie hier ervaring mee? Wordt het uiteindelijk beter, of blijft die gevoeligheid? Wordt het echt opgelost door therapie, of leer je er beter mee om te gaan? En moet ik het daarmee doen..?
anoniem_35141 wijzigde dit bericht op 08-08-2017 08:56
9.48% gewijzigd
maandag 7 augustus 2017 om 22:38
Dat is pittig wat jij doormaakt. Ik heb geen ervaring met dissociatie, wel met derealisatie. Bij mij is dat ineens gestopt en niet meer teruggekomen.
Therapie hielp bij mij niet tijdens de therapie, maar is later pas gaan werken.
Maar mijn traject is niet te vergelijken met jouw zware traject.
Luister je weleens muziek door een koptelefoon/ oortjes als je naar buiten gaat? Mij helpt dat om me af te sluiten.
Therapie hielp bij mij niet tijdens de therapie, maar is later pas gaan werken.
Maar mijn traject is niet te vergelijken met jouw zware traject.
Luister je weleens muziek door een koptelefoon/ oortjes als je naar buiten gaat? Mij helpt dat om me af te sluiten.
dinsdag 8 augustus 2017 om 08:55
Dankjulliewel voor de reacties. Dat met muziek ga ik eens proberen. Buiten mijn huisje is het voor mij nergens veilig, ik wil dus altijd weten wat er naast en achter mij gebeurt, zeker als de spanning oploopt. Ik heb een hele lijst medicatie, maar dat komt omdat er nog een rij andere diagnoses naast zit, o.a. pijnstillers en Diazepam voor mijn lichamelijke klachten, Seroquel (antipsychoticum) om rustiger van te zijn, zo nodig extra, Amitriptyline (eerst tegen migraine en zenuwpijn maar 2 jaar geleden flink opgehoogd - antidepressivum). Van die olie heb ik vaker gehoord. Neem je dan capsules?
Als ik jullie reacties zo lees, zit het toch in er zo goed mogelijk mee om leren gaan. Knap hoe jullie dan lukt! Ik moet nog even verder met alle therapie...
Als ik jullie reacties zo lees, zit het toch in er zo goed mogelijk mee om leren gaan. Knap hoe jullie dan lukt! Ik moet nog even verder met alle therapie...
woensdag 9 augustus 2017 om 11:00
Poesiepoes, Ter info, ook ik heb goede verhalen over wietolie gehoord en ben eea gaan uitzoeken. Gebruik zelf ook ad en anitpsychoticum. Dit mag je absoluut NIET samen gebruiken met wietolie ivm wisselwerkingen.
Sterkte en ik hoop dat er iets is waardoor je je beter gaat voelen. Bij dissodstie helpt het mij om bewust contact te maken met de grond en mij in te spannen mijn voeten te voelen (stamp vaak een tijd, juist om die voeten te gaan voelen) Daarnaast muziek en bewegen, om af te leiden van de spanning die er is.
Sterkte en ik hoop dat er iets is waardoor je je beter gaat voelen. Bij dissodstie helpt het mij om bewust contact te maken met de grond en mij in te spannen mijn voeten te voelen (stamp vaak een tijd, juist om die voeten te gaan voelen) Daarnaast muziek en bewegen, om af te leiden van de spanning die er is.
donderdag 17 augustus 2017 om 17:29
Hoi,
Zwaar hoor, wat je beschrijft. Zou je graag willen helpen...
Ik had ongeveer dezelfde klachten als jij. Cronische complexe PTTS met alles wat daarbij hoort.
Ook veel opnames gehad. Doordat ik al jaren depressief en angstig was ging ik ook nog te veel alcohol gebruiken en ook daarvoor een heel traject ondergaan (met succes gelukkig).
Op een gegeven moment leken de angsten etc. enigszins hanteerbaar maar ik bleef somber. Uiteindelijk bleek dat het trauma hier toch nog een grote rol in speelde. Toen opnieuw EMDR gekregen bij een andere behandelaar. Dat waren loodzware sessies die sons tot herbelevingen en dissociaties leidden. Maar toen dat 'klaar' was voelde ik me niet meer zo gespannen, angstig en somber.
Nu een paar maanden later weer thuis na een intensieve persoonlijkheidsstoornis-behandeling gaat het goed met me.
Wel merk ik dat het goed voor mij is om 'exposure' te zoeken. Onder de mensen te zijn. In elk geval elke dag even 'contact' met iemand, desnoods via foon of app. Doe ik dat niet dan glijd ik langzaam af en kom ik in mijn 'vreemde wereld', je begrijpt vast wel wat ik bedoel.
Boodschappen doen was altijd een nachtmerrie, nu doe ik het elke dag. Ook hier baart oefening kunst voor mij.
Krijg ik een trigger dan probeer ik stil te staan bij dat gevoel en het daarna weer los te laten. Heb mijn eigen ritueeltjes ontwikkeld daarvoor. Sommige dingen blijven lastig, te lastig, en sta ik mijzelf toe die te vermijden. Je zult mij niet vinden in een druk café of met mijn rug naar een open deur toe.
Ik weet niet of je hier wat aan hebt. Ik hoop het. Bij mij duurde het lang voordat ik de goede behandelaar/behandeling vond. Ook medicatie heeft mij geholpen (Nortilen, Quetiapine en Alfusozine (die laatste is tegen nachtmerries)).
Ik wens jou heel veel sterkte en ik hoop dat je klachten toch af gaan nemen.
Liefs,
M.
Zwaar hoor, wat je beschrijft. Zou je graag willen helpen...
Ik had ongeveer dezelfde klachten als jij. Cronische complexe PTTS met alles wat daarbij hoort.
Ook veel opnames gehad. Doordat ik al jaren depressief en angstig was ging ik ook nog te veel alcohol gebruiken en ook daarvoor een heel traject ondergaan (met succes gelukkig).
Op een gegeven moment leken de angsten etc. enigszins hanteerbaar maar ik bleef somber. Uiteindelijk bleek dat het trauma hier toch nog een grote rol in speelde. Toen opnieuw EMDR gekregen bij een andere behandelaar. Dat waren loodzware sessies die sons tot herbelevingen en dissociaties leidden. Maar toen dat 'klaar' was voelde ik me niet meer zo gespannen, angstig en somber.
Nu een paar maanden later weer thuis na een intensieve persoonlijkheidsstoornis-behandeling gaat het goed met me.
Wel merk ik dat het goed voor mij is om 'exposure' te zoeken. Onder de mensen te zijn. In elk geval elke dag even 'contact' met iemand, desnoods via foon of app. Doe ik dat niet dan glijd ik langzaam af en kom ik in mijn 'vreemde wereld', je begrijpt vast wel wat ik bedoel.
Boodschappen doen was altijd een nachtmerrie, nu doe ik het elke dag. Ook hier baart oefening kunst voor mij.
Krijg ik een trigger dan probeer ik stil te staan bij dat gevoel en het daarna weer los te laten. Heb mijn eigen ritueeltjes ontwikkeld daarvoor. Sommige dingen blijven lastig, te lastig, en sta ik mijzelf toe die te vermijden. Je zult mij niet vinden in een druk café of met mijn rug naar een open deur toe.
Ik weet niet of je hier wat aan hebt. Ik hoop het. Bij mij duurde het lang voordat ik de goede behandelaar/behandeling vond. Ook medicatie heeft mij geholpen (Nortilen, Quetiapine en Alfusozine (die laatste is tegen nachtmerries)).
Ik wens jou heel veel sterkte en ik hoop dat je klachten toch af gaan nemen.
Liefs,
M.
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt.
