Psyche
alle pijlers
De biechtstoel
donderdag 16 oktober 2008 om 22:38
Hierbij alweer een gloednieuw biechttopic!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
anoniem_30197 wijzigde dit bericht op 18-12-2009 20:38
Reden: Link aangepast
Reden: Link aangepast
% gewijzigd
zondag 12 april 2009 om 21:31
Ik biecht op dat ik me met de Pasen zo rot voel. Aan de buitenkant zie je het niet, ik probeer het niet te laten merken. Plan het altijd lekker vol. Heb zulke goede herinneringen aan de pasen. Met mijn moeder leek het dan altijd goed te gaan.
En nu? Ik probeer zo mijn best te doen om het net zo goed te doen als haar, maar ik kan het niet.
Zo, ga nu even een potje huilen. Zat er de hele dag al aan te komen, maar nu ben ik alleen. Nu mag het.
En nu? Ik probeer zo mijn best te doen om het net zo goed te doen als haar, maar ik kan het niet.
Zo, ga nu even een potje huilen. Zat er de hele dag al aan te komen, maar nu ben ik alleen. Nu mag het.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
maandag 13 april 2009 om 02:36
Nou ok ik biecht op dat ik sinds 2 maanden last heb gekregen van denkelijk mijn darmen of wellicht door mijn littekenweefsel van binnen (aangezien een stuk van mijn dunne darm al is uitgenomen en ik een jaap van ongeveer 15cm over mijn buik heb lopen). Nu denk ik (hypochonder) als ik ben dat ik echt kanker heb. Na de pijn van 2 maanden geleden, echo's van galblaas die ok was en ook buikslagader enzo goed was heb ik toch weken last gehad van maagzuur. Vrijdagavond wederom ontiegelijke pijn aan mijn buik ergens mijn, zaterdag naar dokter geweest (toevallig op de huisartsenpost mijn eigen huisarts gehad) en die dan toch verder wil kijken wat er aan de hand kan zijn.
Even ter geruststelling. Hoe groot is er kans dat een vrouw van nog geen 30 darmkanker kan hebben? ik maak me er helemaal gek mee, bang om het tegen mijn huisarts uit te spreken dat ie me voor gek verslijt.
Nog erger vind ik dat ik geen chemo zou willen omdat ik braakfobie heb. Dat met een dochter van 6 is natuurlijk hartstikke dom. Arhh ik weet niet wat ik met me aanmoet het zit zo in mijn hoofd
Even ter geruststelling. Hoe groot is er kans dat een vrouw van nog geen 30 darmkanker kan hebben? ik maak me er helemaal gek mee, bang om het tegen mijn huisarts uit te spreken dat ie me voor gek verslijt.
Nog erger vind ik dat ik geen chemo zou willen omdat ik braakfobie heb. Dat met een dochter van 6 is natuurlijk hartstikke dom. Arhh ik weet niet wat ik met me aanmoet het zit zo in mijn hoofd
maandag 13 april 2009 om 02:49
Vivabiecht van 2.36 je schrijft zelf al, hoe groot is de kans etc. Miniem dus. Maar je zit ermee, dus spreek het uit tegen je huisarts. Die vindt dat echt niet gek en zal je nooit voor gek verslijten. Dus kop op meid en kom op, naar de huisarts en je angsten uitspreken, zo snel mogelijk. Anders blijf je malen. Sterkte!
maandag 13 april 2009 om 02:53
quote:Monissa schreef op 13 april 2009 @ 02:49:
Vivabiecht van 2.36 je schrijft zelf al, hoe groot is de kans etc. Miniem dus. Maar je zit ermee, dus spreek het uit tegen je huisarts. Die vindt dat echt niet gek en zal je nooit voor gek verslijten. Dus kop op meid en kom op, naar de huisarts en je angsten uitspreken, zo snel mogelijk. Anders blijf je malen. Sterkte!Ik moet ook woensdag naar mijn huisarts, ik zal het ook wel uitspreken, heb denk ik geen keus. Bedankt voor je aanmoedigende woorden. Ik weet ook niet waar het vandaan komt, ben eigenlijk een "sterke vrouw" volgens anderen, dus dit uitspreken is not done voor mij, snap er ook niks van.
Vivabiecht van 2.36 je schrijft zelf al, hoe groot is de kans etc. Miniem dus. Maar je zit ermee, dus spreek het uit tegen je huisarts. Die vindt dat echt niet gek en zal je nooit voor gek verslijten. Dus kop op meid en kom op, naar de huisarts en je angsten uitspreken, zo snel mogelijk. Anders blijf je malen. Sterkte!Ik moet ook woensdag naar mijn huisarts, ik zal het ook wel uitspreken, heb denk ik geen keus. Bedankt voor je aanmoedigende woorden. Ik weet ook niet waar het vandaan komt, ben eigenlijk een "sterke vrouw" volgens anderen, dus dit uitspreken is not done voor mij, snap er ook niks van.
maandag 13 april 2009 om 11:05
quote:ikbenikhetisnietanders schreef op 12 april 2009 @ 21:31:
Ik biecht op dat ik me met de Pasen zo rot voel. Aan de buitenkant zie je het niet, ik probeer het niet te laten merken. Plan het altijd lekker vol. Heb zulke goede herinneringen aan de pasen. Met mijn moeder leek het dan altijd goed te gaan.
En nu? Ik probeer zo mijn best te doen om het net zo goed te doen als haar, maar ik kan het niet.
Zo, ga nu even een potje huilen. Zat er de hele dag al aan te komen, maar nu ben ik alleen. Nu mag het.
Meid, wat verschrikkelijk begrijpelijk.....
Ik heb een brok in mijn keel van je bericht.
Ik heb alleen virtuele armen die ik om je heen kan slaan en dat ga ik dus ook doen....
Ik biecht op dat ik me met de Pasen zo rot voel. Aan de buitenkant zie je het niet, ik probeer het niet te laten merken. Plan het altijd lekker vol. Heb zulke goede herinneringen aan de pasen. Met mijn moeder leek het dan altijd goed te gaan.
En nu? Ik probeer zo mijn best te doen om het net zo goed te doen als haar, maar ik kan het niet.
Zo, ga nu even een potje huilen. Zat er de hele dag al aan te komen, maar nu ben ik alleen. Nu mag het.
Meid, wat verschrikkelijk begrijpelijk.....
Ik heb een brok in mijn keel van je bericht.
Ik heb alleen virtuele armen die ik om je heen kan slaan en dat ga ik dus ook doen....
maandag 13 april 2009 om 11:08
Lieve Ikbenik, gaat het weer een beetje? Een beetje huilen is echt niet erg hoor! Doe ik zo vaak in mijn eentje, het kan ontzettend opluchten.
Lieverd, wat mis jij je moeder verschrikkelijk... Ik vind dat je het hartstikke goed doet, proberen het gemis voor anderen op te vangen. Let je wel op jezelf?
En dat je het niet zo goed doet als haar? Ik denk niet dat zij het daarmee eens zou zijn; ik denk dat ze ontzettend trots zou zijn dat ze zo'n mooie vrouw heeft groot gebracht!
Lieverd, wat mis jij je moeder verschrikkelijk... Ik vind dat je het hartstikke goed doet, proberen het gemis voor anderen op te vangen. Let je wel op jezelf?
En dat je het niet zo goed doet als haar? Ik denk niet dat zij het daarmee eens zou zijn; ik denk dat ze ontzettend trots zou zijn dat ze zo'n mooie vrouw heeft groot gebracht!
maandag 13 april 2009 om 15:42
Ook maar eens biechten. Raar om dit zo op te schrijven, het is iets dat ik nog nooit heb besproken.
Ik biecht dat ik al jaren lijd aan boulimia. Mijn ouders en vriend hebben mij tot 3 maal gesteund tijdens behandeling/opname. Na mijn laatste behandeling leek het even goed te gaan, maar ik ben teruggevallen in mijn oude patroon.
Niemand weet dat het slecht gaat. Ik werk en heb een geweldige relatie en het doet mij pijn dat ik niet eerlijk tegen hem durf te zijn. Naast die klote eetstoornis heb ik eigenlijk een mooi leven.
Maar niemand die weet hoe ik minstens 5 keer per dag boven het toilet hang om te braken. Niemand weet hoeveel geld ik verkwist aan het kopen van eten. Niemand weet dat ik me stiekem volvreet en het er weer uit gooi. In de trein, vliegtuig, bus, restaurants, vele plaatsen heb ik bezocht maar nooit zonder te braken. Na iedere maaltijd moet het eruit. En niemand weet hoe eenzaam ik mij daaronder voel. Ik hoop dat ik er ooit weer uitkom en dat niemand het ooit zal weten hoe slecht het met mij is gegaan..
Ik biecht dat ik al jaren lijd aan boulimia. Mijn ouders en vriend hebben mij tot 3 maal gesteund tijdens behandeling/opname. Na mijn laatste behandeling leek het even goed te gaan, maar ik ben teruggevallen in mijn oude patroon.
Niemand weet dat het slecht gaat. Ik werk en heb een geweldige relatie en het doet mij pijn dat ik niet eerlijk tegen hem durf te zijn. Naast die klote eetstoornis heb ik eigenlijk een mooi leven.
Maar niemand die weet hoe ik minstens 5 keer per dag boven het toilet hang om te braken. Niemand weet hoeveel geld ik verkwist aan het kopen van eten. Niemand weet dat ik me stiekem volvreet en het er weer uit gooi. In de trein, vliegtuig, bus, restaurants, vele plaatsen heb ik bezocht maar nooit zonder te braken. Na iedere maaltijd moet het eruit. En niemand weet hoe eenzaam ik mij daaronder voel. Ik hoop dat ik er ooit weer uitkom en dat niemand het ooit zal weten hoe slecht het met mij is gegaan..
vrijdag 17 april 2009 om 20:18
15.42, er is geen enkele reden om aan te nemen dat je vriend en ouders je niet opnieuw zouden steunen. Je bent naar eigen zeggen een leuke meid met kennelijk een levenslang, of in elk geval nog langere tijd, project: het beteugelen van je eetstoornis.
Wie dan jezelf heeft gesteld dat het met die eetstoornis nu maar eens afgelopen moet zijn? Het is afgelopen (misschien, hoop het voor je) als je het gedurende jaaaren of zo onder controle hebt, en tot die tijd mag je hulp vragen.
Sterker nog: iedere keer als het je weer te pakken krijgt mag je hulp vragen.
Wie dan jezelf heeft gesteld dat het met die eetstoornis nu maar eens afgelopen moet zijn? Het is afgelopen (misschien, hoop het voor je) als je het gedurende jaaaren of zo onder controle hebt, en tot die tijd mag je hulp vragen.
Sterker nog: iedere keer als het je weer te pakken krijgt mag je hulp vragen.
zaterdag 18 april 2009 om 22:27
Ik biecht dat ik sinds een paar maanden iemand ken via internet. Er is niks gebeurd, zelfs niet gezoend ondanks dat er een spanning tussen ons is. Alleen hij laat maar niet blijken dat hij mij leuk vindt, maar ook niet dat hij mij niet leuk vindt. Hij houdt mij aan het lijntje en ik laat mij aan het lijntje houden.
Rationeel gezien weet ik dat gezien zijn gebrek aan initiatief, dat hij mij niet leuk genoeg vindt. Maar gevoelsmatig vind ik hem zóóó leuk en hoop ik dat hij toch bijdraait. Het is te triest voor woorden dat ik zo verslaafd aan hem ben en durf er ook met niemand over te praten. Schaam me dood en vind mijzelf een zielig persoon. Alleen ik wil niet alleen overblijven, snak zo naar een relatie, krijgen van kinderen, dat ik daarom zo desperate blijf vastklampen aan iemand die mij niet datgene wil/kan geven wat ik in een relatie wil.
Nu probeer ik de lijnen te verbreken. Heb zoiets van als hij mij echt leuk vindt, dan heeft hij al mijn contactgegevens en kan hij mij altijd benaderen. Alleen het lukt mij niet eens hem van msn af te gooien, zo zielig ben ik.
Rationeel gezien weet ik dat gezien zijn gebrek aan initiatief, dat hij mij niet leuk genoeg vindt. Maar gevoelsmatig vind ik hem zóóó leuk en hoop ik dat hij toch bijdraait. Het is te triest voor woorden dat ik zo verslaafd aan hem ben en durf er ook met niemand over te praten. Schaam me dood en vind mijzelf een zielig persoon. Alleen ik wil niet alleen overblijven, snak zo naar een relatie, krijgen van kinderen, dat ik daarom zo desperate blijf vastklampen aan iemand die mij niet datgene wil/kan geven wat ik in een relatie wil.
Nu probeer ik de lijnen te verbreken. Heb zoiets van als hij mij echt leuk vindt, dan heeft hij al mijn contactgegevens en kan hij mij altijd benaderen. Alleen het lukt mij niet eens hem van msn af te gooien, zo zielig ben ik.
zondag 19 april 2009 om 10:57
quote:Suzeli schreef op 19 april 2009 @ 10:21:
@ vivabiecht 22.27
waarom neem je niet zelf het initiatief. Misschien is ie wel hardstikke verlegen en denkt ie dat jij hem vast niet ziet zitten.
Probeer het!
Hij heeft meerdere malen aangegeven dat hij mij leuk, sexy, intelligent, etc. vindt, dat hij mij mist als we een tijdje niet hebben gesproken (heb al meerdere malen geprobeerd het contact te verbreken ) maar in niks neemt hij initiatief. Terwijl ik wel heel direct aan hem heb verteld dat ik bevestiging van zijn kant nodig heb, omdat alles nu vanuit mijn kant komt. Als hij mij een sms of e-mail stuurt, dan reageer ik daar enthousiast/normaal op, niet altijd meteen (ik lees niet zo vaak mijn mail), maar meestal wel binnen een etmaal en vervolgens hoor ik dagen/weken niks meer van hem. Als ik mijn gevoelens op tafel leg voor hem, dan reageert hij er niet op. Nee, deze meneer wil mij niet, zover ben ik nu wel. Nu alleen nog de stap zetten om hem uit mijn contacten te verwijderen en daarna uit mijn systeem verwijderen....
Ik begrijp hoe je denkt, want zo heb ik nu al maanden gedacht. Het verneukeratieve aan dit alles is, dat het bij mijn ex ook zo moeizaam ging. Maar als ik heel eerlijk ben gaf mijn ex toen wel veel meer signalen af dat hij mij leuk vond, ondanks dat hij ook heel verlegen is naar iemand die hij echt leuk vindt. Pas later vertelde hij mij dat hij nooit had gedacht dat hij een dame als ik kon krijgen , schattig. Ik heb maanden gedacht dat het met deze meneer hetzelfde probleem aan de hand was, maar dat is het denk ik niet moet ik helaas concluderen.
Het meest trieste aan dit alles is dat ik 34 ben en hij 40, we gedragen ons als pubers.
@ vivabiecht 22.27
waarom neem je niet zelf het initiatief. Misschien is ie wel hardstikke verlegen en denkt ie dat jij hem vast niet ziet zitten.
Probeer het!
Hij heeft meerdere malen aangegeven dat hij mij leuk, sexy, intelligent, etc. vindt, dat hij mij mist als we een tijdje niet hebben gesproken (heb al meerdere malen geprobeerd het contact te verbreken ) maar in niks neemt hij initiatief. Terwijl ik wel heel direct aan hem heb verteld dat ik bevestiging van zijn kant nodig heb, omdat alles nu vanuit mijn kant komt. Als hij mij een sms of e-mail stuurt, dan reageer ik daar enthousiast/normaal op, niet altijd meteen (ik lees niet zo vaak mijn mail), maar meestal wel binnen een etmaal en vervolgens hoor ik dagen/weken niks meer van hem. Als ik mijn gevoelens op tafel leg voor hem, dan reageert hij er niet op. Nee, deze meneer wil mij niet, zover ben ik nu wel. Nu alleen nog de stap zetten om hem uit mijn contacten te verwijderen en daarna uit mijn systeem verwijderen....
Ik begrijp hoe je denkt, want zo heb ik nu al maanden gedacht. Het verneukeratieve aan dit alles is, dat het bij mijn ex ook zo moeizaam ging. Maar als ik heel eerlijk ben gaf mijn ex toen wel veel meer signalen af dat hij mij leuk vond, ondanks dat hij ook heel verlegen is naar iemand die hij echt leuk vindt. Pas later vertelde hij mij dat hij nooit had gedacht dat hij een dame als ik kon krijgen , schattig. Ik heb maanden gedacht dat het met deze meneer hetzelfde probleem aan de hand was, maar dat is het denk ik niet moet ik helaas concluderen.
Het meest trieste aan dit alles is dat ik 34 ben en hij 40, we gedragen ons als pubers.
zondag 19 april 2009 om 13:27
Ik heb het net gedaan. Alle lijnen rigoreus verbroken. Telefoonnummers gewist, alle msnberichten verwijderd, emails verwijderd, connectie op linkedin verbroken, noem het maar op. Als hij contact met mij wil, dan moet hij dat met mij opnemen...ik kan niet meer in de verleiding komen om alle lieve berichten opnieuw te lezen, alle smsjes opnieuw te beleven en daardoor weer contact met hem zoeken.
maandag 20 april 2009 om 21:21
Sinds een poos heb ik een relatie met een lieve, goede man. Voor het eerst in mijn leven. Ik ben eind dertig, hij begin veertig. Hij is gescheiden en heeft kinderen. Ik niet, heb nooit gedacht dat dat voor me weggelegd was. Ik twijfel nu aan mijn motieven om in deze relatie te blijven. Ik geef om hem, maar weet niet of ik genoeg om hem geef. Wel is mijn kinderwens, ook door mijn leeftijd, heel groot inmiddels en hij mijn laatste kans. Hij wil een kind (met mij). Ik ben bang dat ik om de verkeerde redenen bij hem blijf en zwanger van hem word (als dat lukt). We wonen niet samen en zullen dat ivm werk ook niet gaan doen. Heb momenteel een groot innerlijk conflict. Mijn hormonen spelen enorm op. Sta voor een kl*te keuze: relatie verbreken en weten dat ik geen kinderen zal krijgen of bij hem blijven, misschien wel een kind krijgen, maar wel met de wetenschap dat mijn motieven niet zuiver zijn. Life sucks!
dinsdag 21 april 2009 om 17:06
Ik biecht op dat ik naar een ander land ben verhuist omdat ik het thuis niet meer aan kon. Ik heb hier door alleen maar mijn middelbare school diploma en dat maakt dat ik me dom voel. Hoewel ik diep van binnen ook wel weet dat ik niet dom ben. Maar het gevoel van dom zijn is groter dan weten dat het niet zo is. Ik ben gelukkiger in het land waar ik nu woon maar ik heb nergens een echte thuis basis. In Nederland wonen kan ik niet meer. Verder word ik gewoon misselijk van het feit dat ik vanaf mijn 16de niet echt meer gelukkig ben geweest. Ik huil verschrikkelijk op mijn verjaardag zelfs tot aan overgeven aan toe omdat het enige is wat ik kan denken is weer een jaar verkloot. En ik ben pas 21. Gatver.
woensdag 22 april 2009 om 20:07
Ik vind mijn vriend een slechte vader. En zijn ex vrouw een nog slechtere moeder. Zijn kinderen zijn tot op het bot verwende luie donders. Te beroerd om ook maar een poot uit te steken in huis.
Soms had ik liever de hond niet gehad.
Ik vind de sex met mijn ex beter dan met mn huidige vriend.
Ik vind mijn moeder een megazeur en een betweter. En ze is heel erg goed in het aanpraten van een schuldgevoel. Mijn vader vind ik een slappe lul die zich al bijna 50 jaar de les laat lezen door mn moeder. Ik was allang bij haar weggegaan. Kinderen of niet.
Ik ben naar de andere kant van het land verhuist voor mijn vriend. Dat is op zich niet erg, alleen ik ken hier nog niemand. En mn vriend vindt dat zijn staptijd voorbij is. Ook voor mij gaat hij dus niet een keer mee stappen. En op mijn leeftijd doe ik dat ook niet meer zo snel in mn eentje. Soms heb ik er behoorlijk spijt van dat ik hierheen ben gegaan. Al mijn vrienden wonen nog in mn oude stad. Ondanks samenwonen voel ik soms best eenzaam en alleen. Ik haat het als ik me zo voel.
Ik vind roken en een jointje héérlijk.
Soms had ik liever de hond niet gehad.
Ik vind de sex met mijn ex beter dan met mn huidige vriend.
Ik vind mijn moeder een megazeur en een betweter. En ze is heel erg goed in het aanpraten van een schuldgevoel. Mijn vader vind ik een slappe lul die zich al bijna 50 jaar de les laat lezen door mn moeder. Ik was allang bij haar weggegaan. Kinderen of niet.
Ik ben naar de andere kant van het land verhuist voor mijn vriend. Dat is op zich niet erg, alleen ik ken hier nog niemand. En mn vriend vindt dat zijn staptijd voorbij is. Ook voor mij gaat hij dus niet een keer mee stappen. En op mijn leeftijd doe ik dat ook niet meer zo snel in mn eentje. Soms heb ik er behoorlijk spijt van dat ik hierheen ben gegaan. Al mijn vrienden wonen nog in mn oude stad. Ondanks samenwonen voel ik soms best eenzaam en alleen. Ik haat het als ik me zo voel.
Ik vind roken en een jointje héérlijk.
woensdag 6 mei 2009 om 21:27
ik biecht op dat het niet echt goed met me gaat. ik zeg tegen iederen dat alles super gaat maar ik eet nauwelijks en ik gooi iedere avond mijn eten eruit. ik krijg ook opmerkingen dat ik ben afgevallen en hoewel ik zeg dat alles onder controle is, is dat het verre van. Aan de ene kant merk ik dat mijn lichaam protesteert. Ik ben moe, koud en uitgeput aan de andere kant koester ik dit na al die 'dikke gezonde jaren'. Het voelt zoveel beter mager te zijn, moe te zijn en honger te hebben. ik weet dat het ziek is, maar ik wil dit gevoel niet opgeven.
