Psyche
alle pijlers
De biechtstoel
donderdag 16 oktober 2008 om 22:38
Hierbij alweer een gloednieuw biechttopic!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
anoniem_30197 wijzigde dit bericht op 18-12-2009 20:38
Reden: Link aangepast
Reden: Link aangepast
% gewijzigd
donderdag 15 januari 2009 om 15:14
quote:Vivabiecht schreef op 08 januari 2009 @ 18:27:
Sinds ik op een andere pijler het topic 'Hij is 14 jaar jonger' ontdekte, is er iets wakker geworden wat blijkbaar lang sluimerde. Zulke avonturen zou ik ook wel willen beleven. Ik keek zelfs met andere ogen naar een man, een stuk jonger dan ik, waar ik zakelijk contact mee heb. Alleen, ik durf niet. Ik hou het maar bij meelezen.Wauw.... wat een topic kan losmaken.....
Sinds ik op een andere pijler het topic 'Hij is 14 jaar jonger' ontdekte, is er iets wakker geworden wat blijkbaar lang sluimerde. Zulke avonturen zou ik ook wel willen beleven. Ik keek zelfs met andere ogen naar een man, een stuk jonger dan ik, waar ik zakelijk contact mee heb. Alleen, ik durf niet. Ik hou het maar bij meelezen.Wauw.... wat een topic kan losmaken.....
DTEEZ!
donderdag 15 januari 2009 om 15:18
maandag 19 januari 2009 om 16:17
maandag 19 januari 2009 om 16:19
maandag 19 januari 2009 om 16:43
quote:Vivabiecht schreef op 05 januari 2009 @ 00:17:
Ik biecht op dat ik eigenlijk bijna altijd een masker op heb en de angst heb dat als mensen erachter komen hoe ik echt ben dat ze me dan gek vinden en me niet meer willen kennen. En daarbij heb ik dan alsnog het gevoel dat ik altijd onzeker overkom en dat wil ik niet.Ben jij mij? Maar ik ben er nu aan/mee bezig en kom erachter dat ik best wel een leuke meid ben
Ik biecht op dat ik eigenlijk bijna altijd een masker op heb en de angst heb dat als mensen erachter komen hoe ik echt ben dat ze me dan gek vinden en me niet meer willen kennen. En daarbij heb ik dan alsnog het gevoel dat ik altijd onzeker overkom en dat wil ik niet.Ben jij mij? Maar ik ben er nu aan/mee bezig en kom erachter dat ik best wel een leuke meid ben
maandag 19 januari 2009 om 17:17
Mijn vriend en ik hebben een dochtertje van 15 maanden en ben inmiddels alweer 5 maanden zwanger van de tweede. In het begin was ik hier heel blij om maar nu heb ik er eigenlijk spijt van en zou ik dolgraag willen dat het gewoon bij ons 1e dochtertje blijft. Ik zie zo enorm op tegen de drukte en kan me ook niet voorstellen dat hij/zij net zo leuk is als onze eerste. Maar tegelijk voel ik me natuurlijk enorm schuldig naar ons ongeboren kindje 
maandag 19 januari 2009 om 21:41
Ik biecht op dat ik steeds minder zin heb om deze zomer met mijn vriendinnen op vakantie te gaan. Vorig jaar hebben ze het geweldig gehad op een topbestemming, maar ik kon toen niet mee. Nu vinden ze geen enkel idee leuk genoeg omdat het 'toch niet aan vorig jaar kan tippen'. Ik wil er niets van zeggen omdat het mijn eigen keuze was om niet met hen mee te gaan. Maar als ze zo blasé blijven doen, besteed ik mijn geld liever aan een langere vakantie met mijn vriend, want die zou nu genoegen moeten nemen met een klein weekje...
maandag 19 januari 2009 om 22:32
maandag 19 januari 2009 om 22:38
quote:Vivabiecht schreef op 19 januari 2009 @ 17:17:
Mijn vriend en ik hebben een dochtertje van 15 maanden en ben inmiddels alweer 5 maanden zwanger van de tweede. In het begin was ik hier heel blij om maar nu heb ik er eigenlijk spijt van en zou ik dolgraag willen dat het gewoon bij ons 1e dochtertje blijft. Ik zie zo enorm op tegen de drukte en kan me ook niet voorstellen dat hij/zij net zo leuk is als onze eerste. Maar tegelijk voel ik me natuurlijk enorm schuldig naar ons ongeboren kindje Dat schijnt mijn moeder ook gehad te hebben. Maak je niet druk, mijn zusje heeft me weten te evenaren.
Mijn vriend en ik hebben een dochtertje van 15 maanden en ben inmiddels alweer 5 maanden zwanger van de tweede. In het begin was ik hier heel blij om maar nu heb ik er eigenlijk spijt van en zou ik dolgraag willen dat het gewoon bij ons 1e dochtertje blijft. Ik zie zo enorm op tegen de drukte en kan me ook niet voorstellen dat hij/zij net zo leuk is als onze eerste. Maar tegelijk voel ik me natuurlijk enorm schuldig naar ons ongeboren kindje
Dat schijnt mijn moeder ook gehad te hebben. Maak je niet druk, mijn zusje heeft me weten te evenaren.
maandag 19 januari 2009 om 22:39
maandag 19 januari 2009 om 22:42
quote:Vivabiecht schreef op 19 januari 2009 @ 17:17:
Mijn vriend en ik hebben een dochtertje van 15 maanden en ben inmiddels alweer 5 maanden zwanger van de tweede. In het begin was ik hier heel blij om maar nu heb ik er eigenlijk spijt van en zou ik dolgraag willen dat het gewoon bij ons 1e dochtertje blijft. Ik zie zo enorm op tegen de drukte en kan me ook niet voorstellen dat hij/zij net zo leuk is als onze eerste. Maar tegelijk voel ik me natuurlijk enorm schuldig naar ons ongeboren kindje
Net als Ann Liv voel ik de behoefte om hier op te reageren. Ik vind het namelijk zo erg voor je en zo begrijpelijk dat je dit zo voelt. Dat je opziet tegen de drukte en dat je misschien bang bent dat er niet genoeg liefde is in jou voor twee kinderen. Dat schuldgevoel maakt het allemaal nog zwaarder, terwijl je twijfels helemaal niet gek zijn en je ongetwijfeld veel van je nieuwe zoon/of dochter zal gaan houden en zult merken dat je liefde genoeg hebt voor beiden.
Probeer het nog even fijn te hebben met je zwangerschap en je niet al te druk te maken. Regel (als het kan) voor jezelf tegen de tijd dat de baby komt wat extra steun van familie of vrienden, zodat je wat aan je rust toekomt ook.
Let maar op, het komt helemaal goed!
(f)
Mijn vriend en ik hebben een dochtertje van 15 maanden en ben inmiddels alweer 5 maanden zwanger van de tweede. In het begin was ik hier heel blij om maar nu heb ik er eigenlijk spijt van en zou ik dolgraag willen dat het gewoon bij ons 1e dochtertje blijft. Ik zie zo enorm op tegen de drukte en kan me ook niet voorstellen dat hij/zij net zo leuk is als onze eerste. Maar tegelijk voel ik me natuurlijk enorm schuldig naar ons ongeboren kindje
Net als Ann Liv voel ik de behoefte om hier op te reageren. Ik vind het namelijk zo erg voor je en zo begrijpelijk dat je dit zo voelt. Dat je opziet tegen de drukte en dat je misschien bang bent dat er niet genoeg liefde is in jou voor twee kinderen. Dat schuldgevoel maakt het allemaal nog zwaarder, terwijl je twijfels helemaal niet gek zijn en je ongetwijfeld veel van je nieuwe zoon/of dochter zal gaan houden en zult merken dat je liefde genoeg hebt voor beiden.
Probeer het nog even fijn te hebben met je zwangerschap en je niet al te druk te maken. Regel (als het kan) voor jezelf tegen de tijd dat de baby komt wat extra steun van familie of vrienden, zodat je wat aan je rust toekomt ook.
Let maar op, het komt helemaal goed!
(f)
maandag 19 januari 2009 om 23:47
dinsdag 20 januari 2009 om 10:45
quote:Vivabiecht schreef op 19 januari 2009 @ 17:17:
Mijn vriend en ik hebben een dochtertje van 15 maanden en ben inmiddels alweer 5 maanden zwanger van de tweede. In het begin was ik hier heel blij om maar nu heb ik er eigenlijk spijt van en zou ik dolgraag willen dat het gewoon bij ons 1e dochtertje blijft. Ik zie zo enorm op tegen de drukte en kan me ook niet voorstellen dat hij/zij net zo leuk is als onze eerste. Maar tegelijk voel ik me natuurlijk enorm schuldig naar ons ongeboren kindje
Lieve Vivabiecht,
Ik zit precies in hetzelfde schuitje.. (mijn zoontje is 19 mnd en ik ben 5 mnd zwanger, bij ons zat het echter nog niet helemaal in de planning) In eerste instantie was ik blij verrast, want nr 1 liet nogal op zich wachten, dus het heeft gewoon zo moeten zijn.. Maar na een paar weken begonnen de zorgen.. Kan ik de drukte aan, k ik het wel even 'goed' doen als bij de eerste, vind ik dit kindje wel even lief/mooi/enz, kan ik ze wel evenveel liefde geven, ben ik eigenlijk wel een goede moeder? Maar ook de angst om mijn leven helemaal kwijt te zijn..
Vind het ook heel moeilijk om hiermee te dealen, omdat mijn omgeving verwacht dat ik het allemaal alleen maar hartstikke leuk vind. En ook dat schuldgevoel naar dit tweede kindje is zo ontzettend groot, hoe kan je nou wensen dat dit kindje er niet zou komen?? Dat mag toch niet?!
Nu we het geslacht weten (nog een jochie, wel mijn stiekeme wens) probeer ik me maar te richten op het verzinnen van een naam en krijg ik er wel iets meer plezier in.
Verder zorgen mijn vriend en ik ervoor dat ik elke week een halve/hele dag voor mezelf heb. Dan neemt hij de kleine mee of ik ga zelf even de deur uit. Misschien geeft jou dat ook iets meer rust? En wellicht is het mogelijk om dat straks ook vol te houden. Bedenk alvast iets dat je zou willen gaan oppakken als de kleine geboren is (ik wil bijv leren salsadansen) Even niet hele dagen zorgen.. En ik heb mijn directe omgeving over mijn gevoelens verteld (een hele drempel, maar achteraf erg prettig) en weet dat tegen de tijd dat nr 2 er is er een heleboel lieve mensen zijn die me willen helpen.
Probeer te onthouden dat, hoe dan ook, alles goed komt!
Sterkte!
Mijn vriend en ik hebben een dochtertje van 15 maanden en ben inmiddels alweer 5 maanden zwanger van de tweede. In het begin was ik hier heel blij om maar nu heb ik er eigenlijk spijt van en zou ik dolgraag willen dat het gewoon bij ons 1e dochtertje blijft. Ik zie zo enorm op tegen de drukte en kan me ook niet voorstellen dat hij/zij net zo leuk is als onze eerste. Maar tegelijk voel ik me natuurlijk enorm schuldig naar ons ongeboren kindje
Lieve Vivabiecht,
Ik zit precies in hetzelfde schuitje.. (mijn zoontje is 19 mnd en ik ben 5 mnd zwanger, bij ons zat het echter nog niet helemaal in de planning) In eerste instantie was ik blij verrast, want nr 1 liet nogal op zich wachten, dus het heeft gewoon zo moeten zijn.. Maar na een paar weken begonnen de zorgen.. Kan ik de drukte aan, k ik het wel even 'goed' doen als bij de eerste, vind ik dit kindje wel even lief/mooi/enz, kan ik ze wel evenveel liefde geven, ben ik eigenlijk wel een goede moeder? Maar ook de angst om mijn leven helemaal kwijt te zijn..
Vind het ook heel moeilijk om hiermee te dealen, omdat mijn omgeving verwacht dat ik het allemaal alleen maar hartstikke leuk vind. En ook dat schuldgevoel naar dit tweede kindje is zo ontzettend groot, hoe kan je nou wensen dat dit kindje er niet zou komen?? Dat mag toch niet?!
Nu we het geslacht weten (nog een jochie, wel mijn stiekeme wens) probeer ik me maar te richten op het verzinnen van een naam en krijg ik er wel iets meer plezier in.
Verder zorgen mijn vriend en ik ervoor dat ik elke week een halve/hele dag voor mezelf heb. Dan neemt hij de kleine mee of ik ga zelf even de deur uit. Misschien geeft jou dat ook iets meer rust? En wellicht is het mogelijk om dat straks ook vol te houden. Bedenk alvast iets dat je zou willen gaan oppakken als de kleine geboren is (ik wil bijv leren salsadansen) Even niet hele dagen zorgen.. En ik heb mijn directe omgeving over mijn gevoelens verteld (een hele drempel, maar achteraf erg prettig) en weet dat tegen de tijd dat nr 2 er is er een heleboel lieve mensen zijn die me willen helpen.
Probeer te onthouden dat, hoe dan ook, alles goed komt!
Sterkte!
dinsdag 20 januari 2009 om 15:20
Ann Liv, eleonora en Zonnetjexx, Ik wil jullie zo bedanken voor jullie lieve reacties!. Dat doet me echt zo goed.
Ann Liv: Dat is mooi dat je je zusje je heeft weten te evenaren Ik ben zelf ook de tweede en dat is gelukkig ook (best goed gekomen)
eleonara: Bedankt voor je lieve woorden. Ik heb het er net met mijn moeder even over gehad (en dan met name over de drukte). Ze zei dat ze zoveel wilt helpen als nodig is dus dat is wel erg fijn.
Ik hoop ook echt, en dat zal ook best, dat ik genoeg liefde heb voor beiden en dat het geen wedstrijd is.
Nogmaals heel erg bedankt!
Lief Zonnetjexx:
Toevallig dat je in hetzelfde schuitje zit! Maar ook heel vervelend voor jou.
Ik vind het ook moeilijk om er over te praten omdat het toch een taboe is. Je moet er inderdaad heel blij mee zijn maar tegelijk zegt bijna iedereen: jee, je gaat het straks wel enorm druk krijgen zeg. En bedankt he.
Maar ik lees dat het bij jou wel geholpen heeft om het aan een aantal mensen te vertellen dus wie weet dat dat bij mij ook wel helpt.
Leuk dat je weer een zoon krijgt! Wij weten het geslacht nog niet dus dat blijft nog wel een verrassing.
Dat is wel slim dat je vriend en jij elke week tijd voor jullie zelf hebben. Onze dochter gaat geregeld bij mijn moeder logeren dus dan hebben wij ook wat tijd voor ons zelf.
Ik ga zo'n 1 keer per zes weken een dagje met een vriendin shoppen en dat wil ik na de bevalling ook wel blijven doen. Gelukkig vindt mijn vriend dat ook geen probleem. Leuk dat je wil leren salsadansen !
Ik wens jou nog een hele fijne zwangerschap en ook een hele fijne tijd daarna !!!!
Liefs van Vivabiecht
Ann Liv: Dat is mooi dat je je zusje je heeft weten te evenaren Ik ben zelf ook de tweede en dat is gelukkig ook (best goed gekomen)
eleonara: Bedankt voor je lieve woorden. Ik heb het er net met mijn moeder even over gehad (en dan met name over de drukte). Ze zei dat ze zoveel wilt helpen als nodig is dus dat is wel erg fijn.
Ik hoop ook echt, en dat zal ook best, dat ik genoeg liefde heb voor beiden en dat het geen wedstrijd is.
Nogmaals heel erg bedankt!
Lief Zonnetjexx:
Toevallig dat je in hetzelfde schuitje zit! Maar ook heel vervelend voor jou.
Ik vind het ook moeilijk om er over te praten omdat het toch een taboe is. Je moet er inderdaad heel blij mee zijn maar tegelijk zegt bijna iedereen: jee, je gaat het straks wel enorm druk krijgen zeg. En bedankt he.
Maar ik lees dat het bij jou wel geholpen heeft om het aan een aantal mensen te vertellen dus wie weet dat dat bij mij ook wel helpt.
Leuk dat je weer een zoon krijgt! Wij weten het geslacht nog niet dus dat blijft nog wel een verrassing.
Dat is wel slim dat je vriend en jij elke week tijd voor jullie zelf hebben. Onze dochter gaat geregeld bij mijn moeder logeren dus dan hebben wij ook wat tijd voor ons zelf.
Ik ga zo'n 1 keer per zes weken een dagje met een vriendin shoppen en dat wil ik na de bevalling ook wel blijven doen. Gelukkig vindt mijn vriend dat ook geen probleem. Leuk dat je wil leren salsadansen !
Ik wens jou nog een hele fijne zwangerschap en ook een hele fijne tijd daarna !!!!
Liefs van Vivabiecht
dinsdag 20 januari 2009 om 15:31
quote:Nef schreef op 19 januari 2009 @ 16:43:
[...]
Ben jij mij? Maar ik ben er nu aan/mee bezig en kom erachter dat ik best wel een leuke meid ben Hopelijk is het niet erg dat ik even kort zeg dat ik Nef wel degelijk een lieve meid vind en dat het goed is dat je dat zelf ook in begint te zien. Enne..dat ik op zich best wel herken dat je je soms afvraagt of mensen je ook leuk zouden vinden als ze echt alles van je zouden weten.
[...]
Ben jij mij? Maar ik ben er nu aan/mee bezig en kom erachter dat ik best wel een leuke meid ben Hopelijk is het niet erg dat ik even kort zeg dat ik Nef wel degelijk een lieve meid vind en dat het goed is dat je dat zelf ook in begint te zien. Enne..dat ik op zich best wel herken dat je je soms afvraagt of mensen je ook leuk zouden vinden als ze echt alles van je zouden weten.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 20 januari 2009 om 16:43
Ik biecht op dat ik al de halve middag op mijn werk op de vivasite zit.
Dat met een cursus bezig ben waarbij we moeten zeggen en denken dat we van onszelf houden en dat wij ook alles waard zijn maar dat ik dat totaal niet vind.
Dat ik via de hyvesaccound van mijn zusje (echt een te makkelijk wachtwoord) de hyves van mijn ex zat te checken en dat ik daar totaal niet vrolijk van werd maar daar echt niet mee kon stoppen. (heb nu gelukkig zonder dit echt op te biechten aan ex laten weten dat hij zus moet verwijderen als vriend)
Dat met een cursus bezig ben waarbij we moeten zeggen en denken dat we van onszelf houden en dat wij ook alles waard zijn maar dat ik dat totaal niet vind.
Dat ik via de hyvesaccound van mijn zusje (echt een te makkelijk wachtwoord) de hyves van mijn ex zat te checken en dat ik daar totaal niet vrolijk van werd maar daar echt niet mee kon stoppen. (heb nu gelukkig zonder dit echt op te biechten aan ex laten weten dat hij zus moet verwijderen als vriend)
dinsdag 20 januari 2009 om 16:49
dinsdag 20 januari 2009 om 17:10
Ik biecht op dat ik ook van kvk hou (mijn ex heeft ooit eens voor mij een verzamel cd gemaakt met alle mp3tjes) en dat ik die nog regelmatig luister (vooral als ik ff niet lekker in mijn vel zit)
Ik ben gelukkig nog maar 25 (het wordt steeds jonger) en beredeneer uit de vorige postings dat ik nog minstens 10 jaar mag genieten.
Ik ben gelukkig nog maar 25 (het wordt steeds jonger) en beredeneer uit de vorige postings dat ik nog minstens 10 jaar mag genieten.
woensdag 21 januari 2009 om 10:42
Ik moet opbiechten dat ik (zonder het te zeggen) 800 euro heb overgemaakt van mijn moeders spaarrekening, die op mijn naam staat en die ik beheer, naar mijn eigen rekening om zo een aantal dingen te kunnen betalen, omdat ik anders deze afgelopen periode niet kon redden. Ik wil mijn man niet laten weten dat ik soms niet rondkom met mijn salarisje, anders gaat hij zich weer zo enorm met mijn zaken bemoeien, hoe aardig bedoeld ook. En ik ben ook altijd opgevoed met het idee dat je altijd zelfstandig moet zijn. Mijn bedoeling is wel om het zo snel mogelijk weer terug te storten, dat kan gelukkig omdat ik de komende periode wat extra opdrachten heb. Maar het voelt slecht en ik heb elke dag de angst dat ik ' door de mand val'. Terwijl ik van mezelf weet dat ik echt wel een lief mens ben. Tja.
woensdag 21 januari 2009 om 10:56
Bij deze biecht ik op dat ik soms heel erg twijfel aan mijn huwelijk door de manier waarop we onze financien hebben geregeld. We houden alles strikt gescheiden, omdat mijn man niet wil dat hij meer bijdraagt dan ik. Hij verdient veel meer dan ik; het resultaat is dat ik nauwelijks rondom.
We proberen een kind te krijgen, maar ik ben erg bang voor de toekomst. Hoe moeten we de financien regelen als er nog een derde persoon bijkomt? Hoe zorg ik dat ik voldoende verdien? Is dit wel de manier waarop ik een relatie wil hebben?
Ik hou alleen zoveel van hem. Zucht. Het is moeilijk.
We proberen een kind te krijgen, maar ik ben erg bang voor de toekomst. Hoe moeten we de financien regelen als er nog een derde persoon bijkomt? Hoe zorg ik dat ik voldoende verdien? Is dit wel de manier waarop ik een relatie wil hebben?
Ik hou alleen zoveel van hem. Zucht. Het is moeilijk.
woensdag 21 januari 2009 om 10:57
Lieve Vivabiecht van 10:42.
Wat vervelend dat je geen andere manier zag dan deze, om stiekem geld te "lenen" van je moeder. Ook het feit dat je je man niet kan inlichten lijkt me heel naar.
Waarom mag hij niet weten dat je het even niet redt, financieel? En je moeder; weet je zeker dat ze je veroordeeld zou hebben als je om het geld gevraagd had, of je verzoek zou hebben afgewezen? Volgens mij zijn ouders 9 van de 10 keer juist blij als ze hun volwassen kinderen nog es kunnen helpen, net zoals vroeger.
Dat je opgevoed bent met een bepaald idee wil nog niet zeggen dat dat idee De Enige Weg en Waarheid is. Financiele zelfstandigheid is goed, maar als je het niet hebt, is stelen geen goed alternatief.
Wat vervelend dat je geen andere manier zag dan deze, om stiekem geld te "lenen" van je moeder. Ook het feit dat je je man niet kan inlichten lijkt me heel naar.
Waarom mag hij niet weten dat je het even niet redt, financieel? En je moeder; weet je zeker dat ze je veroordeeld zou hebben als je om het geld gevraagd had, of je verzoek zou hebben afgewezen? Volgens mij zijn ouders 9 van de 10 keer juist blij als ze hun volwassen kinderen nog es kunnen helpen, net zoals vroeger.
Dat je opgevoed bent met een bepaald idee wil nog niet zeggen dat dat idee De Enige Weg en Waarheid is. Financiele zelfstandigheid is goed, maar als je het niet hebt, is stelen geen goed alternatief.
