Psyche
alle pijlers
De dood.
maandag 14 september 2020 om 17:32
!! Denk jij aan zelfmoord of ben je suicidaal bel 0800-0113 !! Voor België 1813
De dood, het zegt het al. Dood. Niet levend.
Iedereen is ongetwijfeld bang voor de dood, de gedachte dat je als persoon de complete controle gaat verliezen over jouw lichaam. Een lichaam en een geest die je jarenlang hebt gehad, iets wat jou vormt tot de persoon die je vandaag de dag bent. De levenslessen die je hebt gehad/nog steeds krijgt.
De dood, soms snak ik erna.
Wat zou het heerlijk rustig zijn in mijn hoofd.
Een jaar geleden verloor ik mijn soulmate, mijn beste vriend, mijn tweelingziel zoals hij altijd zei.
Een jaar geleden dat ook mijn leven stopte, mijn leven verder bouwen zonder jou, zonder jou adviezen, zonder je gekke buien. Onze vriendschap zal ik eeuwig koesteren.
Maar jij bent dood, en ik wou dood. Het moment dat jij besloot het leven uit te stappen hoopte ik dat het vliegtuig waar ik in zat naar beneden zou storten. Ik was er klaar mee. Toen mij de volgende dag het bericht bereikte dat jij er niet meer was.. heel even keek ik vanuit mijn hotelkamer op 10 hoog naar beneden, het was een prachtige plek om dood te gaan. Ik liep weg en heb mij suf gehuild.
De dood,
Soms snak ik er na, zou ik even willen ontsnappen van de realiteit en even met je willen praten, maar als ik nu mijn leven laat, dan zie ik wat ik achterlaat en ik kan niet meer terug want het is defenitief. Maar dan ben ik wel voor altijd samen, samen met jou. Dan kunnen we weer lekker chillen en diep na denken over alle facetten van het leven.
De dood,
Ik voel de dood, ik voel mij dood. Het is dat mijn hart nog klopt. Maar gevoel? Dat is er niet meer.
Ik werk voor jou, voor jou werk ik heel hard aan mijzelf. Het zit zo diep. Boos ben ik geen seconde geweest ik begrijp je keuze voor dit besluit. En ik weet dat je altijd bij mij bent. Ik weet dat je mij volgt en ik weet dat je mij tekens geeft die alleen ik snap. Ik kan nog even niet komen, ik moet mijn zoon nog zien opgroeien, ik moet nog 2 kinderen krijgen met de liefde van mijn leven. Daarna mag je mij komen halen.
!! Denk jij aan zelfmoord of ben je suicidaal bel 0800- 0113 en voor België 1813 !!
Ik wilde even van mij afschrijven, maar vooral laten weten aan iedereen die worsteld met deze gevoelens jij/jullie zijn niet alleen
De dood, het zegt het al. Dood. Niet levend.
Iedereen is ongetwijfeld bang voor de dood, de gedachte dat je als persoon de complete controle gaat verliezen over jouw lichaam. Een lichaam en een geest die je jarenlang hebt gehad, iets wat jou vormt tot de persoon die je vandaag de dag bent. De levenslessen die je hebt gehad/nog steeds krijgt.
De dood, soms snak ik erna.
Wat zou het heerlijk rustig zijn in mijn hoofd.
Een jaar geleden verloor ik mijn soulmate, mijn beste vriend, mijn tweelingziel zoals hij altijd zei.
Een jaar geleden dat ook mijn leven stopte, mijn leven verder bouwen zonder jou, zonder jou adviezen, zonder je gekke buien. Onze vriendschap zal ik eeuwig koesteren.
Maar jij bent dood, en ik wou dood. Het moment dat jij besloot het leven uit te stappen hoopte ik dat het vliegtuig waar ik in zat naar beneden zou storten. Ik was er klaar mee. Toen mij de volgende dag het bericht bereikte dat jij er niet meer was.. heel even keek ik vanuit mijn hotelkamer op 10 hoog naar beneden, het was een prachtige plek om dood te gaan. Ik liep weg en heb mij suf gehuild.
De dood,
Soms snak ik er na, zou ik even willen ontsnappen van de realiteit en even met je willen praten, maar als ik nu mijn leven laat, dan zie ik wat ik achterlaat en ik kan niet meer terug want het is defenitief. Maar dan ben ik wel voor altijd samen, samen met jou. Dan kunnen we weer lekker chillen en diep na denken over alle facetten van het leven.
De dood,
Ik voel de dood, ik voel mij dood. Het is dat mijn hart nog klopt. Maar gevoel? Dat is er niet meer.
Ik werk voor jou, voor jou werk ik heel hard aan mijzelf. Het zit zo diep. Boos ben ik geen seconde geweest ik begrijp je keuze voor dit besluit. En ik weet dat je altijd bij mij bent. Ik weet dat je mij volgt en ik weet dat je mij tekens geeft die alleen ik snap. Ik kan nog even niet komen, ik moet mijn zoon nog zien opgroeien, ik moet nog 2 kinderen krijgen met de liefde van mijn leven. Daarna mag je mij komen halen.
!! Denk jij aan zelfmoord of ben je suicidaal bel 0800- 0113 en voor België 1813 !!
Ik wilde even van mij afschrijven, maar vooral laten weten aan iedereen die worsteld met deze gevoelens jij/jullie zijn niet alleen
anoniem_201031 wijzigde dit bericht op 14-09-2020 22:40
Reden: Toevoeging Belgische zelfmoordhulplijn
Reden: Toevoeging Belgische zelfmoordhulplijn
1.09% gewijzigd
Bi sonraki hayatimda gel.
maandag 14 september 2020 om 17:44
Ik vermeld duidelijk “ik moet mijn zoon nog zien opgroeien” Dat geldt natuurlijk ook voor mijn andere kinderen als ik die nog mag krijgen. Het is meer een knipoog, dan heb ik voor mijzelf alles uit mijn leven gehad wat erin zat. Believe me, als ik mijn zoon niet had gehad, had ik dit topic ook niet geschreven.
Bi sonraki hayatimda gel.
maandag 14 september 2020 om 17:45
maandag 14 september 2020 om 17:48
Omdat wij er beide tevreden mee waren om als tweelingziel door het leven te gaan en niet als partners. Allebei bang om iets kwijt te raken mocht het niet slagen. We zeiden ook altijd dat wat wij hadden dieper ging dan liefde. Dank je wel
Bi sonraki hayatimda gel.
maandag 14 september 2020 om 17:51
Die kennis heeft dan voor 1 juli 2020 gebeld.Someonenew schreef: ↑14-09-2020 17:36Nee hoor een kennis van mij belde 113 en was niet in gebruik. Was vorige week. Je moet echt 0800 ervoor toetsen
Vanaf die datum is het nummer 113 zelf wel ook in gebruik. Net als 0800-113 en 0900-0113.
maandag 14 september 2020 om 17:54
Hij zal nooit oud genoeg zijn in zijn ogen, en in mijn ogen ook niet natuurlijk. Hij zal mij altijd nodig hebben. Maar iemand die in een heel diep dal zit, ziet bijna geen licht. Het heeft mij maanden gekost om tot het besef te komen dat mijn leven nog niet “klaar” is. En daardoor het moment steeds meer verschuif voor mijzelf als hou vast, om niet terug te vallen in het gevoel van maanden geleden, maar wel met een gedachte dat ik ooit wanneer het tijd is met hem kan chillen in de hemel. Ik heb gelukkig een hele goede psychiater en ik mag binnenkort beginnen met EMDR. En mijn zoon heeft en krijgt gelukkig weinig mee van alles dat in mijn hoofd rond dwaalt.
Bi sonraki hayatimda gel.
maandag 14 september 2020 om 18:00
Bi sonraki hayatimda gel.
maandag 14 september 2020 om 18:02
Je voelt je dood en hebt geen gevoel meer.ime21 schreef: ↑14-09-2020 17:44Ik vermeld duidelijk “ik moet mijn zoon nog zien opgroeien” Dat geldt natuurlijk ook voor mijn andere kinderen als ik die nog mag krijgen. Het is meer een knipoog, dan heb ik voor mijzelf alles uit mijn leven gehad wat erin zat. Believe me, als ik mijn zoon niet had gehad, had ik dit topic ook niet geschreven.
Herkenbaar hoor, daar niet van. Maar ik kon niet uit je tekst halen dat je je eventueel toekomstige kinderen wil zien opgroeien.
Je maat heeft de uitweg genomen, dat is enorm klote.
Wat ik alleen wil zeggen is, als je het leven nu al als een lijdensweg ervaart, hoe verstandig is het dan om je voort te planten alleen maar om alles uit het leven te halen?
Damned if I don’t
maandag 14 september 2020 om 18:09
Ik begrijp je reactie, het klinkt wat dubbelzinnig idd. Echter ervaar ik het nu als een lijdensweg, want dit is nog vers het moet nog een plekje krijgen. En daar werk ik keihard aan, om de zin van het leven weer te vinden maar dat heeft tijd nodig. Ik ben allang blij dat ik op dit moment weer kan functioneren, en weer doelen heb durven te stellen voor mijzelf. Dit is puur om mijn hoofd leeg te maken, schrijven is voor mij mijn uitlaatklep geworden. Dat is ook onderdeel van mijn herstel proces.ViezeHond schreef: ↑14-09-2020 18:02Je voelt je dood en hebt geen gevoel meer.
Herkenbaar hoor, daar niet van. Maar ik kon niet uit je tekst halen dat je je eventueel toekomstige kinderen wil zien opgroeien.
Je maat heeft de uitweg genomen, dat is enorm klote.
Wat ik alleen wil zeggen is, als je het leven nu al als een lijdensweg ervaart, hoe verstandig is het dan om je voort te planten alleen maar om alles uit het leven te halen?
Bi sonraki hayatimda gel.
maandag 14 september 2020 om 18:27
"Iedereen is ongetwijfeld bang voor de dood, de gedachte dat je als persoon de complete controle gaat verliezen over jouw lichaam."
Nee dat is bepaald niet het geval, lang niet iedereen is daar bang voor.
Verder heeft niemand de complete controle over zijn lichaam.
Als dat wel zo was, dan was ik niet al vanaf mijn negende jaar aan een bril, had ik geen borstkanker gehad, zou de wereld nu niet in paniek zijn door Corona.
En zouden er ook geen geestenzieken zijn: in mijn familie komt schizofrenie voor.
Hou in gedachten: Alles is energie, die energie gaat na je dood verder in een andere vorm. Niets meer en ook niets minder.
Nee dat is bepaald niet het geval, lang niet iedereen is daar bang voor.
Verder heeft niemand de complete controle over zijn lichaam.
Als dat wel zo was, dan was ik niet al vanaf mijn negende jaar aan een bril, had ik geen borstkanker gehad, zou de wereld nu niet in paniek zijn door Corona.
En zouden er ook geen geestenzieken zijn: in mijn familie komt schizofrenie voor.
Hou in gedachten: Alles is energie, die energie gaat na je dood verder in een andere vorm. Niets meer en ook niets minder.
maandag 14 september 2020 om 18:35
Mag ik je allervriendelijkst verzoeken om dit nooit maar dan ook nooit te zeggen/schrijven naar al jouw (toekomstige) kinderen, niet half, niet op schrift in huis, verwijder dit topic tzt.ime21 schreef: ↑14-09-2020 17:44Ik vermeld duidelijk “ik moet mijn zoon nog zien opgroeien” Dat geldt natuurlijk ook voor mijn andere kinderen als ik die nog mag krijgen. Het is meer een knipoog, dan heb ik voor mijzelf alles uit mijn leven gehad wat erin zat. Believe me, als ik mijn zoon niet had gehad, had ik dit topic ook niet geschreven.
Mijn moeder dacht er ook zo over (die dat niet tegen ons gezegd heeft maar dat heeft haar therapeut gedaan) en toen ik 18 was wilde zij er een einde aan maken. Logischerwijs wilde ik mijn verjaardag niet vieren.
Ik vind het echt naar dat je je zo voelt, herkenbaar ook maar ik wil je met klem adviseren geen nieuwe kinderen te maken als je er zo over denkt. Je vernietigd niet alleen je eigen leven maar ook van al die kinderen.
Mijn moeder kreeg deze gevoelens pas toen wij al op de wereld waren, ikzelf nog voordat ik 15 was en daarom heb ik dan ook geen kinderen.
Neem je verantwoording zolang je je nog zo voelt, ook als dit de rest van je leven is.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
maandag 14 september 2020 om 18:35
Je kunt niet keihard werken om de zin van het leven te vinden. Je kunt wel jezelf de tijd geven om je verlies te verwerken.ime21 schreef: ↑14-09-2020 18:09Ik begrijp je reactie, het klinkt wat dubbelzinnig idd. Echter ervaar ik het nu als een lijdensweg, want dit is nog vers het moet nog een plekje krijgen. En daar werk ik keihard aan, om de zin van het leven weer te vinden maar dat heeft tijd nodig. Ik ben allang blij dat ik op dit moment weer kan functioneren, en weer doelen heb durven te stellen voor mijzelf. Dit is puur om mijn hoofd leeg te maken, schrijven is voor mij mijn uitlaatklep geworden. Dat is ook onderdeel van mijn herstel proces.
Sommigen verlaten nou eenmaal vroegtijdig de rit. Heb je contact met wederzijdse vrienden/kennissen? Dat kan heel waardevol zijn.
En schrijven is een prima uitlaatklep.
Damned if I don’t
