
Depressie als drijfsveer
dinsdag 8 augustus 2017 om 00:14
Dag mensen,
Ik ben een jongen van 16 met een moeilijke achtergrond. Ik heb in mijn jeugd veel trauma's opgelopen. En ook nog eens een adoptie erbij. Ik vind het moeilijk om zulke dingen een plekje te geven. Ik voel me onveilig en Ik ben vaak verdrietig en depressief. Soms om een reden en soms uit het niets. Ik heb ook vaak ruzie met leeftijdsgenoten. En ik word ook wel eens gediscrimineerd vanwege mijn afkomst. Verder ben ik gezond en sport ik veel ook ben ik muzikaal en kunstzinnig. Ben bezig met uiterlijk en met mijn lichaam dan heb ik het over fitness en dergelijke.
Na lange tijd gaat het ineens steeds beter ik ben vaak bij vrienden waardoor ik minder denk aan mijn achtergrond en andere depresieffe dingen. Ik word nu steeds minder emotioneel wanneer ik denk aan het verleden.
Het probleen is dat mijn problemen als het ware mijn drijfveer was om iets van mijn leven te maken en dat ik er aan gewend ben. Het heeft me geholpen met motivatie voor sporten en dat ik sterker in mijn schoenen sta. Dus nu alles goed gaat blijf ik toch nog in een soort van dip zitten, waarin ik motivatieloos ben.
Mijn vraag was; herkennen jullie dit Is dit normaal en zijn er meerdere mensen met dit probleem, of ben ik de enige?
Groetjes onbekende jongen
Ik ben een jongen van 16 met een moeilijke achtergrond. Ik heb in mijn jeugd veel trauma's opgelopen. En ook nog eens een adoptie erbij. Ik vind het moeilijk om zulke dingen een plekje te geven. Ik voel me onveilig en Ik ben vaak verdrietig en depressief. Soms om een reden en soms uit het niets. Ik heb ook vaak ruzie met leeftijdsgenoten. En ik word ook wel eens gediscrimineerd vanwege mijn afkomst. Verder ben ik gezond en sport ik veel ook ben ik muzikaal en kunstzinnig. Ben bezig met uiterlijk en met mijn lichaam dan heb ik het over fitness en dergelijke.
Na lange tijd gaat het ineens steeds beter ik ben vaak bij vrienden waardoor ik minder denk aan mijn achtergrond en andere depresieffe dingen. Ik word nu steeds minder emotioneel wanneer ik denk aan het verleden.
Het probleen is dat mijn problemen als het ware mijn drijfveer was om iets van mijn leven te maken en dat ik er aan gewend ben. Het heeft me geholpen met motivatie voor sporten en dat ik sterker in mijn schoenen sta. Dus nu alles goed gaat blijf ik toch nog in een soort van dip zitten, waarin ik motivatieloos ben.
Mijn vraag was; herkennen jullie dit Is dit normaal en zijn er meerdere mensen met dit probleem, of ben ik de enige?
Groetjes onbekende jongen

dinsdag 8 augustus 2017 om 00:44
Bepaalde ervaringen kunnen na verloop van tijd inderdaad een bepaalde bewijsdrang opleveren.
Een bewijsdrang naar anderen en jezelf. Sterker willen en ook moeten zijn dan de dingen die je hebt meegemaakt.
Wat goed dat de dingen nu beginnen te lopen zoals je wil.
Zo te lezen heb je al grote stappen gezet om je doelen te bereiken. Wees daar gerust trots op.
Nu je zover bent lijkt het een goed moment om nog wat nieuwe doelen te stellen. Door het stellen van nieuwe doelen raak je weer gemotiveerd.
Naast doelen qua sport, hobby, school, interesse of werk lijkt het me ook zinvol om te leren om te gaan met de dingen uit je verleden. Hoe goed je ook al bezig bent, mogelijk ben je nu juist sterk genoeg om met proffesionele begeleiding de confrontatie met je verleden aan te gaan.
Een bewijsdrang naar anderen en jezelf. Sterker willen en ook moeten zijn dan de dingen die je hebt meegemaakt.
Wat goed dat de dingen nu beginnen te lopen zoals je wil.
Zo te lezen heb je al grote stappen gezet om je doelen te bereiken. Wees daar gerust trots op.
Nu je zover bent lijkt het een goed moment om nog wat nieuwe doelen te stellen. Door het stellen van nieuwe doelen raak je weer gemotiveerd.
Naast doelen qua sport, hobby, school, interesse of werk lijkt het me ook zinvol om te leren om te gaan met de dingen uit je verleden. Hoe goed je ook al bezig bent, mogelijk ben je nu juist sterk genoeg om met proffesionele begeleiding de confrontatie met je verleden aan te gaan.
dinsdag 8 augustus 2017 om 08:30