Psyche
alle pijlers
Depressie/burn-out?
zaterdag 28 december 2024 om 00:28
Hi fijne forummers!
Ik zit echt in een psychische dip in mijn leven en hoop dat jullie mij er tips over kunnen geven.
De afgelopen 2 jaar waren heftig. Al vaker een topic geschreven over mijn relatiebreuk met een narcistische man. Veel agressie, veel stress.
Ik heb mijn leven -praktisch gezien- weer op de rit. Leuke woning, leuke baan, lieve vriendinnen, weer goed contact met familie.
Maar toch, voel ik me zo slecht.
Ik heb naast mijn werk 0 energie. Heel veel behoefte om alleen te zijn en mezelf terug te trekken.
Het liefst lig ik altijd in mijn bed.
Natuurlijk sleep ik er zelf door heen. Ik werk 4 dagen per week en daarnaast ga ik naar sociale verplichtingen als een verjaardag of feestdag.
Maar het is overal mezelf naar toe slepen.
Het voelt alsof ik op ben.
Ik slaap weer best goed, dit is een hele tijd anders geweest.
Wel met een lage dosis oxazepam.
Naast de oxazepam slik ik AD tegen paniekaanvallen, want die liggen ook op de loer.
Ik merk dat mijn relatie ontzettend veel met me heeft gedaan.
Ik heb contact gehad met een psycholoog maar tot nu toe heeft dit niet geholpen. Ik sta nu weer op een wachtlijst vanuit de huisarts, dus vergoed, van nog 10 weken..
Ik merk wel dat ik veel denk aan ex/relatie en dat ik nog volop in de verwerking hiervan zit.
Iemand ervaring hier mee? En vooral ook tips wellicht?
Het leven is erg zwaar zo en vooral overleven in plaats van leven.
Ik zit echt in een psychische dip in mijn leven en hoop dat jullie mij er tips over kunnen geven.
De afgelopen 2 jaar waren heftig. Al vaker een topic geschreven over mijn relatiebreuk met een narcistische man. Veel agressie, veel stress.
Ik heb mijn leven -praktisch gezien- weer op de rit. Leuke woning, leuke baan, lieve vriendinnen, weer goed contact met familie.
Maar toch, voel ik me zo slecht.
Ik heb naast mijn werk 0 energie. Heel veel behoefte om alleen te zijn en mezelf terug te trekken.
Het liefst lig ik altijd in mijn bed.
Natuurlijk sleep ik er zelf door heen. Ik werk 4 dagen per week en daarnaast ga ik naar sociale verplichtingen als een verjaardag of feestdag.
Maar het is overal mezelf naar toe slepen.
Het voelt alsof ik op ben.
Ik slaap weer best goed, dit is een hele tijd anders geweest.
Wel met een lage dosis oxazepam.
Naast de oxazepam slik ik AD tegen paniekaanvallen, want die liggen ook op de loer.
Ik merk dat mijn relatie ontzettend veel met me heeft gedaan.
Ik heb contact gehad met een psycholoog maar tot nu toe heeft dit niet geholpen. Ik sta nu weer op een wachtlijst vanuit de huisarts, dus vergoed, van nog 10 weken..
Ik merk wel dat ik veel denk aan ex/relatie en dat ik nog volop in de verwerking hiervan zit.
Iemand ervaring hier mee? En vooral ook tips wellicht?
Het leven is erg zwaar zo en vooral overleven in plaats van leven.
zaterdag 28 december 2024 om 04:49
Ik kan me voorstellen dat je op bent. Of tenminste, dat was je al veel eerder maar nu is de tijd en ruimte ervoor om het te gaan voelen terwijl je voorheen veel meer in de overlevingsstand stond, denk ik.
Het kan ook bijna niet anders. Het kost je emotioneel erg veel.
Is het mogelijk om tijdens de overbrugging vd wachttijd voor therapie gesprekken te hebben met je praktijkondersteuner van je huisarts?
Een andere optie om versneld hulp te krijgen is zelf naar een therapeut gaan. Een psychotherapeut.
Dan krijg je sneller hulp maar je moet het zelf betalen.
Hoe lang is de wachtlijst. In je OP staat 10 wkn maar dat lijkt te refereren naar de duur van de therapie.
Verder, om uiting te geven aan wat je ervaart van binnen zou je met kreativiteit misschien wat kunnen doen. Verf je graag? Of werk je graag met kleuren?
Ga verven, gooi het op papier. Letterlijk. Maakt niet uit wat je op papier zet.
Probeer van binnenuit te creeren.
Misschien teken je graag, of schrijf je graag.
Wellicht gebruik je graag je stem. Zing in je eentje op nummers die je raken. Als je in de auto zit, thuis bent.
Het kan ook bijna niet anders. Het kost je emotioneel erg veel.
Is het mogelijk om tijdens de overbrugging vd wachttijd voor therapie gesprekken te hebben met je praktijkondersteuner van je huisarts?
Een andere optie om versneld hulp te krijgen is zelf naar een therapeut gaan. Een psychotherapeut.
Dan krijg je sneller hulp maar je moet het zelf betalen.
Hoe lang is de wachtlijst. In je OP staat 10 wkn maar dat lijkt te refereren naar de duur van de therapie.
Verder, om uiting te geven aan wat je ervaart van binnen zou je met kreativiteit misschien wat kunnen doen. Verf je graag? Of werk je graag met kleuren?
Ga verven, gooi het op papier. Letterlijk. Maakt niet uit wat je op papier zet.
Probeer van binnenuit te creeren.
Misschien teken je graag, of schrijf je graag.
Wellicht gebruik je graag je stem. Zing in je eentje op nummers die je raken. Als je in de auto zit, thuis bent.
verbinder wijzigde dit bericht op 28-12-2024 06:46
1.61% gewijzigd
zaterdag 28 december 2024 om 12:04
zaterdag 28 december 2024 om 12:19
zaterdag 28 december 2024 om 12:55
Hoe oud ben je? Dit kan ook een teken zijn dat je hormonen aan het veranderen zijn en het begin van de menopauze. En je, deze kan op jonge leeftijd al beginnen. Eventueel een afspraak maken bij een overgangsconsulente, weet er veel meer van dan de huisarts en vaak ook de gewone gynaecoloog.
Boekentip; kracht van de hormonen van 2 Duitse artsen.
Boekentip; kracht van de hormonen van 2 Duitse artsen.
zaterdag 28 december 2024 om 23:01
Bedankt voor jullie reacties!
Ik ben 32. Ik heb nog een kinderwens dus overgangsconsulte durf ik echt niet aan! Iets in; dat nieuws kan ik er echt even niet bij hebben als het slecht zou gaan.
Bloedprikken heb ik laatst al gedaan. Vitamines waren goed dus dat is het ook niet.
Ik ben dus al wel bij de huisarts geweest met deze klachten. Bloed was toen goed. Uiteindelijk wel een doorverwijzing gehad voor een psycholoog met nog 10 weken wachttijd (was 12
).
Bij de praktijkondersteuner tot die tijd was helaas geen optie omdat ook zij helemaal vol zat (werkt maar 1 dag per week, klein praktijkje in klein dorpje)
Ik loop nu dus nogal vast. Zo van: wat moet ik tot die tijd?
Maar de rust gunnen inderdaad, dat is een goede. Misschien moet ik gewoon even accepteren dat het leven op het moment niet leuk is en ik vooral behoefte heb aan rust.
Het creatieve is een goede tip ook! Ik hou van zingen dus heb vanmorgen even wat nummers mee gezongen.
‘Vroeger’ las en schreef ik heel veel. Maar ik kan het gewoon niet meer. Ik kan geen woord op papier krijgen van uitputting lijkt het wel.
Voorheen kon ik ook huilen. Echt veel en vaak. Nou dat kan ik dus ook helemaal niet meer. Zo’n vervelend rot gevoel. Het is heel vlak, maar deprimerend.
Ik ben 32. Ik heb nog een kinderwens dus overgangsconsulte durf ik echt niet aan! Iets in; dat nieuws kan ik er echt even niet bij hebben als het slecht zou gaan.
Bloedprikken heb ik laatst al gedaan. Vitamines waren goed dus dat is het ook niet.
Ik ben dus al wel bij de huisarts geweest met deze klachten. Bloed was toen goed. Uiteindelijk wel een doorverwijzing gehad voor een psycholoog met nog 10 weken wachttijd (was 12
).Bij de praktijkondersteuner tot die tijd was helaas geen optie omdat ook zij helemaal vol zat (werkt maar 1 dag per week, klein praktijkje in klein dorpje)
Ik loop nu dus nogal vast. Zo van: wat moet ik tot die tijd?
Maar de rust gunnen inderdaad, dat is een goede. Misschien moet ik gewoon even accepteren dat het leven op het moment niet leuk is en ik vooral behoefte heb aan rust.
Het creatieve is een goede tip ook! Ik hou van zingen dus heb vanmorgen even wat nummers mee gezongen.
‘Vroeger’ las en schreef ik heel veel. Maar ik kan het gewoon niet meer. Ik kan geen woord op papier krijgen van uitputting lijkt het wel.
Voorheen kon ik ook huilen. Echt veel en vaak. Nou dat kan ik dus ook helemaal niet meer. Zo’n vervelend rot gevoel. Het is heel vlak, maar deprimerend.
zaterdag 28 december 2024 om 23:18
zaterdag 28 december 2024 om 23:27
Ga op zoek naar een hulpverlener die weet heeft van huiselijk geweld.
Want dat is echt een wereld van verschil, in de verwerking, het duiden van wat je is gebeurt en hoe je dit kunt verwerken
En ook hoe je terug komt naar een rustige staat van zijn. Dat je niet meer in je vechten, vluchten of bevriezen zit.
Sterkte en super knap dat je eruit bent gekomen!
Want dat is echt een wereld van verschil, in de verwerking, het duiden van wat je is gebeurt en hoe je dit kunt verwerken
En ook hoe je terug komt naar een rustige staat van zijn. Dat je niet meer in je vechten, vluchten of bevriezen zit.
Sterkte en super knap dat je eruit bent gekomen!
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zondag 29 december 2024 om 01:01
Leuk dat je van zingen houdt!
Zingen is een goede manier om meer in contact met je emoties te kunnen komen.
Doe het lekker regelmatig, zoek ook nummers op die je mooi vindt vanuit je jeugd en tienertijd. En andere nummers die indruk hebben gemaakt wua melodie, je je mooi, fijn, prettig vindt klinken of treffende teksten voor je hebben.
Zingen is een goede manier om meer in contact met je emoties te kunnen komen.
Doe het lekker regelmatig, zoek ook nummers op die je mooi vindt vanuit je jeugd en tienertijd. En andere nummers die indruk hebben gemaakt wua melodie, je je mooi, fijn, prettig vindt klinken of treffende teksten voor je hebben.
zondag 29 december 2024 om 01:05
Maar heb je wel eens echte, doelgerichte traumabehandeling gehad zoals imaginaire exposure, emdr etc?Vlindertje32 schreef: ↑28-12-2024 23:18Ook wil ik trouwens niet al mijn hoop uit een psycholoog halen, omdat dit in het verleden ook wel eens flink is tegen gevallen.
Ik wil zo graag mezelf en mijn eigen emoties en gevoelswereld weer terug maar ik weet gewoon even niet hoe.
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
maandag 30 december 2024 om 20:46
Ik ben hierover heel erg aan het twijfelen. Omdat ik aan de ene kant zo op ben waardoor ik voel: ik kan en wil even helemaal niks.
Aan de andere kant is dat het enige wat me wat afleiding geeft. Als ik aan het werk ben denk ik soms als het druk is even niet na over alles wat er is gebeurd.
Maar ja, is dat goed of is dat wegstoppen?
maandag 30 december 2024 om 20:47
Bedankt voor je tip en bericht.Doreia* schreef: ↑28-12-2024 23:27Ga op zoek naar een hulpverlener die weet heeft van huiselijk geweld.
Want dat is echt een wereld van verschil, in de verwerking, het duiden van wat je is gebeurt en hoe je dit kunt verwerken
En ook hoe je terug komt naar een rustige staat van zijn. Dat je niet meer in je vechten, vluchten of bevriezen zit.
Sterkte en super knap dat je eruit bent gekomen!
Het is fijn om dit te kunnen lezen en daardoor te weten dat het eigenlijk helemaal niet gek is dat ik me nu zo voel.
Mijn rustige staat van zijn, inderdaad daar wil ik naar terug!
maandag 30 december 2024 om 20:48
maandag 30 december 2024 om 20:50
Een jeetje EMDR of echt traumabehandeling is wel echt een verschil. Ik zou me daar echt goed op inlezen als ik jou was, anders is het zo zonde van je tijd, werk en energie.Vlindertje32 schreef: ↑30-12-2024 20:48Nee nog nooit. De psycholoog waar ik nu een doorverwijzing voor heb gehad doet wel emdr dus ik hoop dat dat gaat helpen..
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
maandag 30 december 2024 om 20:57
Ik ga er eens goed induiken. Ik kwam hier in de omgeving twee gespecialiseerde psychologen tegen in trauma behandeling waarvan de ene 32 weken wachttijd was en de ander 4 tot 5 maanden.
Wat vallen die wachttijden toch tegen…
Ik ben echt in staat wat geld te lenen zodat ik eerder bij een ‘vrije’ psycholoog terecht kan. Maar kan je dan net zo’n goede hebben?
maandag 30 december 2024 om 20:57
Om de wachttijd te overbruggen zou je ook een paar sessies kunnen boeken bij een onverzekerde therapeut als je het kan betalen.
Ik ben ooit drie keer bij iemand geweest die iets psychosomatisch deed en dat hielp zo veel, alleen al me even gehoord en gezien te voelen en weer in ontspanning te komen.
Moet je misschien ook net een beetje geluk mee hebben, of dat iemand in je netwerk iemand weet. Anders heb je misschien iets aan een massage, of shiatsu, om je gevoelens weer wat los te krijgen. Als het idee hiervan je afschrikt zou ik het echter niet doen. Probeer te luisteren naar je lichaam. Als het rust wil geef het rust, luister mooie muziek, steek een kaarsje aan in huis of ga lekker in bad of een lange douche.
Herstel duurt meestal langer dan je denkt, en wie weet wat je allemaal met je meedraagt wat je nog te verwerken hebt.
Knap dat je doorgaat met werk en zo doorzet om op de been te blijven.
Ik ben ooit drie keer bij iemand geweest die iets psychosomatisch deed en dat hielp zo veel, alleen al me even gehoord en gezien te voelen en weer in ontspanning te komen.
Moet je misschien ook net een beetje geluk mee hebben, of dat iemand in je netwerk iemand weet. Anders heb je misschien iets aan een massage, of shiatsu, om je gevoelens weer wat los te krijgen. Als het idee hiervan je afschrikt zou ik het echter niet doen. Probeer te luisteren naar je lichaam. Als het rust wil geef het rust, luister mooie muziek, steek een kaarsje aan in huis of ga lekker in bad of een lange douche.
Herstel duurt meestal langer dan je denkt, en wie weet wat je allemaal met je meedraagt wat je nog te verwerken hebt.
Knap dat je doorgaat met werk en zo doorzet om op de been te blijven.
maandag 30 december 2024 om 21:42
Ik zou toch nog eens met de huisarts bespreken voor een plek bij de POH. Die is hier gewoon voor.Vlindertje32 schreef: ↑30-12-2024 20:57Ik ga er eens goed induiken. Ik kwam hier in de omgeving twee gespecialiseerde psychologen tegen in trauma behandeling waarvan de ene 32 weken wachttijd was en de ander 4 tot 5 maanden.
Wat vallen die wachttijden toch tegen…
Ik ben echt in staat wat geld te lenen zodat ik eerder bij een ‘vrije’ psycholoog terecht kan. Maar kan je dan net zo’n goede hebben?
De wachttijden zijn idioot, en dan wordt er alleen nog maar meer bezuinigd
Of misschien ter overbrugging een gewone praatpsycholoog terwijl je op de wachtlijst staat voor sGGZ voor een goede traumatherapeut.
Ik ben u zo’n 2 jaar bezig voor cPTSS en had zelf verwacht met een keer of 8 wel klaar te zijn
Dat is niet zelf te betalen zonder je enorm in de schulden te werken.
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
woensdag 1 januari 2025 om 22:16
Bedankt voor de tips.
De situatie is iets veranderd. Ik ben gisterenavond.. op oudejaarsavond.. zelfs nog middag, na mijn werk letterlijk omgevallen.
Mijn maaginhoud is er helemaal uitgekomen en ik ben compleet op nu, ik kan echt helemaal niks meer nu. Ik heb nog niet eens mijn tanden kunnen poetsen of douchen. De paar meter naar het toilet is iets waar ik een uur tegen op zie.
Ik zal me morgen echt, hoe erg ik me er ook voor schaam, ziek moeten melden. Het is te veel.
Het enige wat ik nu even voel is: rust, rust, rust. En verder even helemaal niks.
Nu nog van dat schuldgevoel af naar mijn werk toe en dan even mijn rust nemen.
Ik ga morgen of overmorgen wel even de bovenstaande tips doornemen en overleggen met de huisarts. Een goede traumatherapeut zoeken want dat voelt wel als iets wat echt nodig is.
Als jullie nog tips hebben voor nu, graag.
Waar ik nu het meeste tegen aanloop is de verplichting van vrienden. Ik kan even helemaal niks plannen merk ik, maar ik merk ook dat er weinig begrip voor is en ik zo bijna iedereen kwijt raak.
Als ik morgen en overmorgen mezelf ziek meld en het weekend even niks doe zal ik maandag ook weer blij zijn om ‘normaal’ naar het werk te kunnen.
Ik neem aan dat ik mezelf nu het beste gewoon ‘normaal’ ziek te melden zonder reden of is het wel van belang hier ook iets meer openheid in te geven?
De situatie is iets veranderd. Ik ben gisterenavond.. op oudejaarsavond.. zelfs nog middag, na mijn werk letterlijk omgevallen.
Mijn maaginhoud is er helemaal uitgekomen en ik ben compleet op nu, ik kan echt helemaal niks meer nu. Ik heb nog niet eens mijn tanden kunnen poetsen of douchen. De paar meter naar het toilet is iets waar ik een uur tegen op zie.
Ik zal me morgen echt, hoe erg ik me er ook voor schaam, ziek moeten melden. Het is te veel.
Het enige wat ik nu even voel is: rust, rust, rust. En verder even helemaal niks.
Nu nog van dat schuldgevoel af naar mijn werk toe en dan even mijn rust nemen.
Ik ga morgen of overmorgen wel even de bovenstaande tips doornemen en overleggen met de huisarts. Een goede traumatherapeut zoeken want dat voelt wel als iets wat echt nodig is.
Als jullie nog tips hebben voor nu, graag.
Waar ik nu het meeste tegen aanloop is de verplichting van vrienden. Ik kan even helemaal niks plannen merk ik, maar ik merk ook dat er weinig begrip voor is en ik zo bijna iedereen kwijt raak.
Als ik morgen en overmorgen mezelf ziek meld en het weekend even niks doe zal ik maandag ook weer blij zijn om ‘normaal’ naar het werk te kunnen.
Ik neem aan dat ik mezelf nu het beste gewoon ‘normaal’ ziek te melden zonder reden of is het wel van belang hier ook iets meer openheid in te geven?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
