Psyche
alle pijlers
Depressie en vragen
zaterdag 17 oktober 2009 om 17:54
Gistern therapie gehad ging prima doelen en behandeling is duidelijk.
Wat therapie berteft zit dat wel goed, en ook belangrijk is de klik
Wat betreft medicatie wil mijn psy bij deze dosis blijven heb deze mu pas een week
wat vraagjes dachten jullie komt het wel goed ga wanneer je in een depressie periode zit?
Hadden jullie ook dat jullie erin weinig leuk vonden, en eenmaal eruit dat het terug kwam?
moest bij jullie ook de juiste dosis gezocht worden en dat het dan weer even duurde?
hoop weer op wat peptalk
Wat therapie berteft zit dat wel goed, en ook belangrijk is de klik
Wat betreft medicatie wil mijn psy bij deze dosis blijven heb deze mu pas een week
wat vraagjes dachten jullie komt het wel goed ga wanneer je in een depressie periode zit?
Hadden jullie ook dat jullie erin weinig leuk vonden, en eenmaal eruit dat het terug kwam?
moest bij jullie ook de juiste dosis gezocht worden en dat het dan weer even duurde?
hoop weer op wat peptalk
zaterdag 17 oktober 2009 om 18:03
zaterdag 17 oktober 2009 om 18:49
Hoi force,
toen ik 'erin' zat, kon ik me niet meer voorstellen dat ik weer mezelf zou worden, ik wist niet meer hoe ik dan was. Nu ben ik ruim een jaar verder en voor het eerst kan ik zeggen dat ik weer sterk(er) ben. Ik gebruik nog wel medicatie. Maar het komt dus wel goed, dingen worden weer leuk!
toen ik 'erin' zat, kon ik me niet meer voorstellen dat ik weer mezelf zou worden, ik wist niet meer hoe ik dan was. Nu ben ik ruim een jaar verder en voor het eerst kan ik zeggen dat ik weer sterk(er) ben. Ik gebruik nog wel medicatie. Maar het komt dus wel goed, dingen worden weer leuk!
zaterdag 17 oktober 2009 om 21:20
dag anne goede peptalk. Ik ben er goed mee bezig een goede psy met wie ik praat. Huiswerk activiteiten rust ontspanning etc. De medicatie wordt gedaan en uitgelegd etc . Het gekke is mijn leven nu is best oke nu ik zelf nog. Het is en blijft vreemd dat je in twee weken zo weg kunt zakken. Vervelende sympthomen vroeg wakker worden interesse en plezier weg. Hoe kom je dag door etc. Ik besef wel steeds meer dat het tijdelijk is. Toch wat vragen ken je dat gevoel somber en dat dagen lang lijken en dan weer die onrust elke dag is doorkomen. Wat deden jullie. En zijn er ook mensen bij wie eerst de juiste dosis nodig was. Alvast bedankt.
zaterdag 17 oktober 2009 om 23:36
Als ik erg depressief ben denk ik niet dat het goed komt.
Meestal komt eerst weer iets positiefs in mijn denken, en daarna krijg ik weer zin om dingen te doen.
Op de slechtste momenten ging ik vaak heel veel lezen. Gewoon lezen lezen lezen totdat het weer bedtijd was. En dan heb ik geluk dat ik meestal nog kan lezen tijdens depressies, dat lukt niet bij iedereen (en tijdens mijn eerste depressie kon ik in het begin ook slecht boeken lezen)
Herinner me nu pas weer dat ik ook een tijd steeds spelletjes wilde doen. Niet omdat ik dat leuk vond, maar omdat ik echt niet wist hoe ik anders de dag moest doorkomen, zette iedere keer de doos Kolonisten weer op tafel.
Hey wat raar, nu ik terugdenk deden we best leuke dingen in die tijd. Maar het voelde niet zo, voor mij. Heb het idee dat alles zwart was om mee heen.
Meestal komt eerst weer iets positiefs in mijn denken, en daarna krijg ik weer zin om dingen te doen.
Op de slechtste momenten ging ik vaak heel veel lezen. Gewoon lezen lezen lezen totdat het weer bedtijd was. En dan heb ik geluk dat ik meestal nog kan lezen tijdens depressies, dat lukt niet bij iedereen (en tijdens mijn eerste depressie kon ik in het begin ook slecht boeken lezen)
Herinner me nu pas weer dat ik ook een tijd steeds spelletjes wilde doen. Niet omdat ik dat leuk vond, maar omdat ik echt niet wist hoe ik anders de dag moest doorkomen, zette iedere keer de doos Kolonisten weer op tafel.
Hey wat raar, nu ik terugdenk deden we best leuke dingen in die tijd. Maar het voelde niet zo, voor mij. Heb het idee dat alles zwart was om mee heen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zondag 18 oktober 2009 om 11:06
Inmiddels een paar dagen verder en wat antwoorden verder.
gesprek gehad m et de psy de behandeling is gestart praten, huiswerk, praten een keer in de week, ondertussen die medicijnen als ondersteuning, ik zit nu een week op 225mg, mijn arst zegt geeft dit middel zijn tijd, en ook verhoging kosten tijd.
De stemming is somber, en dagen lijken lang, soms niet door te komen.
Heb nu geen idee meer wat ik nog meer kan doen, die hele depresive toestand maakt me machteloos en verdrietig.
Ik wil zo graag weer genieten, gewoon lekker slapen,z in in het weekend hebben, net zoals 3 maanden terug.
heeft er nog iemand wat peptalk?
alvast bedankt
gesprek gehad m et de psy de behandeling is gestart praten, huiswerk, praten een keer in de week, ondertussen die medicijnen als ondersteuning, ik zit nu een week op 225mg, mijn arst zegt geeft dit middel zijn tijd, en ook verhoging kosten tijd.
De stemming is somber, en dagen lijken lang, soms niet door te komen.
Heb nu geen idee meer wat ik nog meer kan doen, die hele depresive toestand maakt me machteloos en verdrietig.
Ik wil zo graag weer genieten, gewoon lekker slapen,z in in het weekend hebben, net zoals 3 maanden terug.
heeft er nog iemand wat peptalk?
alvast bedankt
anoniem_93793 wijzigde dit bericht op 19-10-2009 14:50
Reden: verduidelijking
Reden: verduidelijking
% gewijzigd
zondag 25 oktober 2009 om 16:18
Hoi,
Ik ben sinds een half jaar gediagnostiseerd op depressief. Gebruik medicatie lexapro 10 mg. Het leven gaat al wel weer een beetje beter, zeker nu door de gesprekken ook met de psych en het goed ingesteld staan op de medicatie (voelde me na 2 a 3 weken al stukken beter). Maar waar ik tegenaan loop zijn de bijwerkingen van de medicatie. Ik heb er bijna geen last van behalve dat ik bijna geen zin meer in sex met mijn man heb. En dat is iets wat ik wel mis. Knuffelen gaat langzaam wel weer beter, maar verder dan dat niet.
Zijn er meer die hier ervaringen mee hebben? Hoe gaan jullie daarmee om?
Groetjes, Scheepje
Ik ben sinds een half jaar gediagnostiseerd op depressief. Gebruik medicatie lexapro 10 mg. Het leven gaat al wel weer een beetje beter, zeker nu door de gesprekken ook met de psych en het goed ingesteld staan op de medicatie (voelde me na 2 a 3 weken al stukken beter). Maar waar ik tegenaan loop zijn de bijwerkingen van de medicatie. Ik heb er bijna geen last van behalve dat ik bijna geen zin meer in sex met mijn man heb. En dat is iets wat ik wel mis. Knuffelen gaat langzaam wel weer beter, maar verder dan dat niet.
Zijn er meer die hier ervaringen mee hebben? Hoe gaan jullie daarmee om?
Groetjes, Scheepje
dinsdag 3 november 2009 om 19:42
Hier nog een dipje: ben al bijna 2 jaar depressief en weet sinds 1,5 jaar dat ik lichte bipolaire stoornis heb (blijft dus ook regelmatig terugkomen als ik hier weer uit ben). Verschillende AD geprobeerd en mijn huidige dosis al meerdere keren opgehoogd. Gaat soms wat beter, maar echt grote vooruitgang zit er nog niet in. Volgens psych kan het nog wel even duren, maar kom ik er uiteindelijk wel uit. Gelukkig kan ik nog een paar dagen per week werken, daar haal ik veel voldoening uit. Helaas is mijn vriend het gebrek aan vooruitgang nu ook wel zat en weet niet of hij met me verder wil. Begrijpelijk, maar het helpt niet mee om me beter te voelen.
@Force, waar het om gaat: ondanks alles heb ik altijd het gevoel gehad (en nog) dat het weer goed komt. Hoe zwaar het leven soms ook aanvoelt, ik zal er nooit zelf een eind aan maken. En dat is goed om van jezelf te weten. Ik probeer altijd lichtpuntjes te blijven zien. Zo heb ik gister de hele dag lopen janken, maar vandaag weer gewoon gewerkt (maar die schommelingen horen ook wel bij bipolair).
@Moonlight en anderen: als lezen teveel is, lukt een luisterboek misschien nog net wel. Kun je je toch even terugtrekken uit de echte wereld, maar hoef je zelf niet te lezen. Er zijn allerlei genres te beluisteren, maar in mijn mindere periodes luister ik vooral chicklit of een lichte detective.
@Scheepje, ik heb van de verschillende AD ook verschillende bijwerkingen gehad (vooral niet slapen en aankomen), maar zonder dat spul loop ik hele dagen te huilen en dat vind ik momenteel erger. Ben wel bang dat de kilo'tjes er niet meer zo makkelijk af gaan (ben al 2 maten aangekomen), maar gelukkig begon ik slank aan dit gedoe. Minder zin in sex en knuffelen heb ik gelukkig niet echt last van. Sterkte ermee!
@Force, waar het om gaat: ondanks alles heb ik altijd het gevoel gehad (en nog) dat het weer goed komt. Hoe zwaar het leven soms ook aanvoelt, ik zal er nooit zelf een eind aan maken. En dat is goed om van jezelf te weten. Ik probeer altijd lichtpuntjes te blijven zien. Zo heb ik gister de hele dag lopen janken, maar vandaag weer gewoon gewerkt (maar die schommelingen horen ook wel bij bipolair).
@Moonlight en anderen: als lezen teveel is, lukt een luisterboek misschien nog net wel. Kun je je toch even terugtrekken uit de echte wereld, maar hoef je zelf niet te lezen. Er zijn allerlei genres te beluisteren, maar in mijn mindere periodes luister ik vooral chicklit of een lichte detective.
@Scheepje, ik heb van de verschillende AD ook verschillende bijwerkingen gehad (vooral niet slapen en aankomen), maar zonder dat spul loop ik hele dagen te huilen en dat vind ik momenteel erger. Ben wel bang dat de kilo'tjes er niet meer zo makkelijk af gaan (ben al 2 maten aangekomen), maar gelukkig begon ik slank aan dit gedoe. Minder zin in sex en knuffelen heb ik gelukkig niet echt last van. Sterkte ermee!
dinsdag 3 november 2009 om 22:27
Hey, Hallo
Depressie is heel naar. Ik ben er sinds een jaar uit en heb nog twee gesprekken bij de psych en dan sta ik er weer alleen voor.
Medicatie: het duurt altijd een tijdje voordat je verschil merkt dus ik zou niet te vroeg een keuze maken of het wel of niet genoeg helpt. In het begin kun je zelfs nog iets meer down voelen(alsof dat kan
)
En het is heel logisch dat je denkt dat je er nooit meer uit komt. Dat is 1 van de belangrijkste symptomen. Dit gaat ook op voor niets leuk vinden.(Ik kreeg de tip dat ik leuke dingen moest doen maar ja dat gaat lastig als niets leuk is)
Probeer toch iets te ondernemen, maak niet uit wat. Probeer anders iets te doen wat je voor de depressie leuk vond.( ik weet hoe vervelend dit is om te lezen want je hebt natuurlijk nergens zin in)
En ja je kan eruit komen, natuurlijk ga je nog situaties tegenkomen waardoor je je weer een tijd rot voelt. Maar dit is niet meteen een enorme terugval. Dit kan wel zo voelen omdat die angst logischer wijs in je zit.
Er is een oplossing en dat komt vanzelf voorbij in therapie! Sterkte
Depressie is heel naar. Ik ben er sinds een jaar uit en heb nog twee gesprekken bij de psych en dan sta ik er weer alleen voor.
Medicatie: het duurt altijd een tijdje voordat je verschil merkt dus ik zou niet te vroeg een keuze maken of het wel of niet genoeg helpt. In het begin kun je zelfs nog iets meer down voelen(alsof dat kan
)En het is heel logisch dat je denkt dat je er nooit meer uit komt. Dat is 1 van de belangrijkste symptomen. Dit gaat ook op voor niets leuk vinden.(Ik kreeg de tip dat ik leuke dingen moest doen maar ja dat gaat lastig als niets leuk is)
Probeer toch iets te ondernemen, maak niet uit wat. Probeer anders iets te doen wat je voor de depressie leuk vond.( ik weet hoe vervelend dit is om te lezen want je hebt natuurlijk nergens zin in)
En ja je kan eruit komen, natuurlijk ga je nog situaties tegenkomen waardoor je je weer een tijd rot voelt. Maar dit is niet meteen een enorme terugval. Dit kan wel zo voelen omdat die angst logischer wijs in je zit.
Er is een oplossing en dat komt vanzelf voorbij in therapie! Sterkte
woensdag 4 november 2009 om 10:09
In aanvulling op Kolders reactie kan ik nog het volgende melden: ik kreeg pas van een hele lieve vriendin een boekje met de opdracht om daar elke dag iets positiefs in te schrijven, hoe klein ook: mooie herfstkleuren, aardige opmerking van iemand, jezelf ergens toe kunnen zetten, enz. Zo ben je verplicht elke dag iets positiefs te verzinnen en ik merk dat ik er overdag ook bewuster bij stil sta ("dit kan ik vanavond in mijn positieve-dingen-boekje schrijven") en als je het niet ziet zitten kan je daarin je positieve dingen en eigen kleine succesjes van de afgelopen tijd nalezen. Moeilijk om je er steeds toe te zetten, maar het levert wel wat op: mijn boekje is al aardig gevuld!
donderdag 5 november 2009 om 15:20
quote:Poppy86 schreef op 05 november 2009 @ 10:42:
Suzka, wat een goed plan! Ik ga dit proberen om te doen..
Op het moment ben ik zelf ook ontzetten depri.. Denk dat het niet helpt om met een psych, zie mijn relatie niet meer zitten en word gek van mezelf.. wil zoooo graag weer mijn oude ik terug, maar weet niet hoe.. wil geen antidepr. gaan slikken, bang dat ik nog gevoellozer wordt.. pffff
Van antidepr wordt je ook zoiezo niet beter is een hulpmiddel net als de psych. Uiteindelijk moet je het toch zelf doen. Maar dat je beter iets kan doen dan alles maar laten doorsudderen dat staat vast...
Raar maar waar maar ergens zit iets van een gemakzone in die deprigevoelens. Daarom is hulp aanvaarden en zoeken zo moeilijk!
Suzka, wat een goed plan! Ik ga dit proberen om te doen..
Op het moment ben ik zelf ook ontzetten depri.. Denk dat het niet helpt om met een psych, zie mijn relatie niet meer zitten en word gek van mezelf.. wil zoooo graag weer mijn oude ik terug, maar weet niet hoe.. wil geen antidepr. gaan slikken, bang dat ik nog gevoellozer wordt.. pffff
Van antidepr wordt je ook zoiezo niet beter is een hulpmiddel net als de psych. Uiteindelijk moet je het toch zelf doen. Maar dat je beter iets kan doen dan alles maar laten doorsudderen dat staat vast...
Raar maar waar maar ergens zit iets van een gemakzone in die deprigevoelens. Daarom is hulp aanvaarden en zoeken zo moeilijk!
dinsdag 10 november 2009 om 21:01
@Force, hoe is het nu? Nog tevreden met je therapie en werkt je medicatie al?
Ikzelf ga morgen voor een intake voor nieuwe therapie. Ik hoop op intensieve therapie en eventueel andere mediactie. Ook al moet ik dan misschien tijdelijk nog minder gaan werken, hopelijk kan ik dan wel een paar flinke stappen vooruit maken. Alleen heb ik begrepen dat het na de intake nog wel 2 maanden kan duren voordat ik kan beginnen.
Ik hoop echt dat ik snel kan beginnen, helemaal nu mijn vriend het toch heeft uitgemaakt. Kwam nogal als een klap, want we waren al 2 jaar samen en hadden serieuze samenwoon plannen: vorige maand nog woningen bezichtigd, makelaar over de vloer gehad, enz. Heel erg zuur en niet bepaald bevordelijk voor mijn stemming. Soms voelt het leven zwaar klote! En oneerlijk! Ik doe zo mijn best en heb het gevoel daar zo weinig voor terug te krijgen.
Aan de andere kant heb ik de afgelopen dagen heel veel steun gehad aan allerlei lieve mensen in mijn omgeving en dat stemt me milder. Ze zeggen dat je in moeilijke tijden je vrienden leert kennen en dat blijken er nog heel wat te zijn (en aardige collega's)! Daar probeer ik kracht uit te putten. Met vlagen lukt dat, afgewisseld met woede en verdriet.
Ondanks dat de nabije toekomst er voor mij verschrikkelijk uit ziet (ziek en single), heb ik er nog steeds vertrouwen in dat ik de kracht heb om door te gaan. Daar ging dit topic eigenlijk over, toch?
Ikzelf ga morgen voor een intake voor nieuwe therapie. Ik hoop op intensieve therapie en eventueel andere mediactie. Ook al moet ik dan misschien tijdelijk nog minder gaan werken, hopelijk kan ik dan wel een paar flinke stappen vooruit maken. Alleen heb ik begrepen dat het na de intake nog wel 2 maanden kan duren voordat ik kan beginnen.
Ik hoop echt dat ik snel kan beginnen, helemaal nu mijn vriend het toch heeft uitgemaakt. Kwam nogal als een klap, want we waren al 2 jaar samen en hadden serieuze samenwoon plannen: vorige maand nog woningen bezichtigd, makelaar over de vloer gehad, enz. Heel erg zuur en niet bepaald bevordelijk voor mijn stemming. Soms voelt het leven zwaar klote! En oneerlijk! Ik doe zo mijn best en heb het gevoel daar zo weinig voor terug te krijgen.
Aan de andere kant heb ik de afgelopen dagen heel veel steun gehad aan allerlei lieve mensen in mijn omgeving en dat stemt me milder. Ze zeggen dat je in moeilijke tijden je vrienden leert kennen en dat blijken er nog heel wat te zijn (en aardige collega's)! Daar probeer ik kracht uit te putten. Met vlagen lukt dat, afgewisseld met woede en verdriet.
Ondanks dat de nabije toekomst er voor mij verschrikkelijk uit ziet (ziek en single), heb ik er nog steeds vertrouwen in dat ik de kracht heb om door te gaan. Daar ging dit topic eigenlijk over, toch?
maandag 16 november 2009 om 16:45
Pff, hetzelfde. Ook bipolair en je wordt er gek van. Je weet niet of je het nog trekt, of dit uberhaupt OOIT beter wordt en waar je je nou eigenlijk druk om maakt.
Het zit allemaal in je hoofd, en het is zo vreselijk lastig. Heb ook dagen dat ik om het minste al zit te janken. Gisteren om de clip van die big girls van Mika. Zo dom, maar dan zie ik al die blije vrouwen en daar ga ik alweer.
Super heftig, en zit ook met een vriend die niet weet of hij het nog trekt. Maar ja
Het zit allemaal in je hoofd, en het is zo vreselijk lastig. Heb ook dagen dat ik om het minste al zit te janken. Gisteren om de clip van die big girls van Mika. Zo dom, maar dan zie ik al die blije vrouwen en daar ga ik alweer.
Super heftig, en zit ook met een vriend die niet weet of hij het nog trekt. Maar ja
maandag 16 november 2009 om 17:02
quote:Jeanjacq schreef op 16 november 2009 @ 16:45:
Pff, hetzelfde. Ook bipolair en je wordt er gek van. Je weet niet of je het nog trekt, of dit uberhaupt OOIT beter wordt en waar je je nou eigenlijk druk om maakt.
Het zit allemaal in je hoofd, en het is zo vreselijk lastig. Heb ook dagen dat ik om het minste al zit te janken. Gisteren om de clip van die big girls van Mika. Zo dom, maar dan zie ik al die blije vrouwen en daar ga ik alweer.
Super heftig, en zit ook met een vriend die niet weet of hij het nog trekt. Maar ja
Je kunt echt weer stabieler worden hoor. Echt. Kost wat tijd en waarschijnlijk wat zweet en tranen. Maar je bent niet voor de rest van je leven een malloot.
Kijk maar naar mij
(heb ook in je eigen topic gereageerd)
Pff, hetzelfde. Ook bipolair en je wordt er gek van. Je weet niet of je het nog trekt, of dit uberhaupt OOIT beter wordt en waar je je nou eigenlijk druk om maakt.
Het zit allemaal in je hoofd, en het is zo vreselijk lastig. Heb ook dagen dat ik om het minste al zit te janken. Gisteren om de clip van die big girls van Mika. Zo dom, maar dan zie ik al die blije vrouwen en daar ga ik alweer.
Super heftig, en zit ook met een vriend die niet weet of hij het nog trekt. Maar ja
Je kunt echt weer stabieler worden hoor. Echt. Kost wat tijd en waarschijnlijk wat zweet en tranen. Maar je bent niet voor de rest van je leven een malloot.
Kijk maar naar mij
(heb ook in je eigen topic gereageerd)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 17 november 2009 om 21:47
quote:Je kunt echt weer stabieler worden hoor. Echt. Kost wat tijd en waarschijnlijk wat zweet en tranen. Maar je bent niet voor de rest van je leven een malloot.
Kijk maar naar mij Zegt mijn psych ook nog steeds, maar ik zit er nu al zo'n 2 jaar midden in (ja, inderdaad net zolang als mijn relatie duurde: verliefdheid ging naadloos over in depressie). Ik merk nog weinig verbetering, maar ben wel 4 soorten AD verder. Bezoek aan nieuwe behandelaar leverde weer fijne teleurstellingen op: ze wist niet of ze wel bipolaire stoornissen behandelen (en had niet de moeite genomen om dat even uit te zoeken) en als dat zo is kan het ook nog wel 3 maanden duren voordat ik aan de beurt ben. Nou, je moet niet al te desperate zijn voordat je hulp zoekt...
Kijk maar naar mij Zegt mijn psych ook nog steeds, maar ik zit er nu al zo'n 2 jaar midden in (ja, inderdaad net zolang als mijn relatie duurde: verliefdheid ging naadloos over in depressie). Ik merk nog weinig verbetering, maar ben wel 4 soorten AD verder. Bezoek aan nieuwe behandelaar leverde weer fijne teleurstellingen op: ze wist niet of ze wel bipolaire stoornissen behandelen (en had niet de moeite genomen om dat even uit te zoeken) en als dat zo is kan het ook nog wel 3 maanden duren voordat ik aan de beurt ben. Nou, je moet niet al te desperate zijn voordat je hulp zoekt...
