Depressie of toch gewoon een dip?

Het gaat eigenlijk al jaren met ups en downs, de ene dag voel ik me top en de andere dag zou ik het liefst gewoon de hele dag in bed blijven liggen en even helemaal niks en voel ik me echt mislukt en alsof ik gefaald heb in het leven. De afgelopen 1,5 week heb ik echter constant huilbuien, ben ik angstig voor de toekomst, heb ik gedachten van voor mij hoeft het zo allemaal niet meer, ik wil dat het stopt. Dat laatste heb ik wel vaker gehad de afgelopen jaren maar niet zo erg als nu. Ik heb ook veel stress om bepaalde redenen die ik nu niet per direct kan oplossen maar dat trekt wel een zware wissel op alles. Ik ben van plan om naar de huisarts te gaan om te gaan praten want zo kan ik ook niet doorgaan, dan ga ik er echt helemaal aan onderdoor denk ik. Door dit alles eet ik sommige dagen ook heel slecht waardoor ik in de laatste 2 weken al zo'n 3 kilo ben afgevallen. En ik slaap ook slecht omdat ik hele nachten lig te piekeren en in een negatieve spiraal zit.

Maar ik ben ook bang, vind het doodeng want ik ben helemaal geen prater, thuis ook nooit geleerd om over gevoelens te praten want die hield je voor je. En wat als ik dadelijk echt hoor dat ik echt een depressie heb? Hoe ga ik daarmee om met het zoeken naar werk? Ik weet dat je daar niks over hoeft te zeggen maar wat als ik door dit alles wellicht niet voor de volle 100% kan presteren ofzo.

Ik vraag me ook af of ik naar de POH zou kunnen of dat ik echt naar een psycholoog moet. Bij dat laatste maak ik me ook weer zorgen om de kosten.