Psyche
alle pijlers
depressie zonder behandeld willen worden..
vrijdag 2 januari 2009 om 22:13
Op mij komt jouw ex ook eerder over als een aandachttrekker en aansteller dan als iemand die depressief is. Dat neemt echter niet weg dat zijn gedrag uitermate verontrustend is.
Ik vind ook dat jij je zoontje niet meer met hem alleen moet laten. Een kind van die leeftijd om de haverklap uitschelden voor kutkind, dat is schadelijk en valt onder (geestelijke) kindermishandeling. Het is jouw verantwoordelijkheid als moeder om ervoor te zorgen dat jouw kind daar niet aan bloot wordt gesteld.
Als hij zijn kind graag bij zich heeft, dan gaat hij eerst maar eens een poosje in therapie en een opvoedcursus doen! Verplichte opname gebeurt pas nadat er iets ergs is gebeurt, want op dat moment is het pas aantoonbaar dat iemand een gevaar voor zichzelf of de omgeving is en dat is de enige mogelijkheid om iemand gedwongen op te nemen.
Verder denk ik dat je zelf ook zoveel mogelijk uit de buurt van je ex moet blijven. Hij wil niet geholpen worden, dus wat moet jij daar dan nog? .
Ik vind ook dat jij je zoontje niet meer met hem alleen moet laten. Een kind van die leeftijd om de haverklap uitschelden voor kutkind, dat is schadelijk en valt onder (geestelijke) kindermishandeling. Het is jouw verantwoordelijkheid als moeder om ervoor te zorgen dat jouw kind daar niet aan bloot wordt gesteld.
Als hij zijn kind graag bij zich heeft, dan gaat hij eerst maar eens een poosje in therapie en een opvoedcursus doen! Verplichte opname gebeurt pas nadat er iets ergs is gebeurt, want op dat moment is het pas aantoonbaar dat iemand een gevaar voor zichzelf of de omgeving is en dat is de enige mogelijkheid om iemand gedwongen op te nemen.
Verder denk ik dat je zelf ook zoveel mogelijk uit de buurt van je ex moet blijven. Hij wil niet geholpen worden, dus wat moet jij daar dan nog? .
vrijdag 2 januari 2009 om 22:18
Ik vind het heel vergaand dat je je nog zorgen om hem maakt. Voor mij zou het allang al uit en over zijn. Ik denk dat het verder je verantwoordelijkheid niet meer is. Hij is duidelijk bezig de band met jou te verbreken en wat je ook doet, je zal vermoedelijk een lading agressie over je heen krijgen. Ik denk dat je moet stoppen om je in hem te verdiepen. Mogelijk zou hij het als beledigend ervaren dat je je nog met zijn geestestoestand bemoeit, alsof hij een zielige patient zou zijn.
vrijdag 2 januari 2009 om 22:23
Je vriend komt niet als depressief op mij over. Wel heb ik de indruk dat hij een gedragsstoornis heeft en vind ik dat deze schadelijk is voor je kind. Ik denk dat je daar heel duidelijke (juridische) grenzen aan moet stellen.
Je kan iemand niet verplichten om in behandeling te gaan maar je kan natuurlijk eens met hem praten. Je zou desnoods kunnen aangeven dat je graag samen met hem en een therapeut wilt praten omdat je merkt dat jullie samen een goede weg moeten vinden om er te zijn voor jullie zoontje zonder het destructieve gedrag dat er nu plaatsvindt.
Je kan iemand niet verplichten om in behandeling te gaan maar je kan natuurlijk eens met hem praten. Je zou desnoods kunnen aangeven dat je graag samen met hem en een therapeut wilt praten omdat je merkt dat jullie samen een goede weg moeten vinden om er te zijn voor jullie zoontje zonder het destructieve gedrag dat er nu plaatsvindt.
vrijdag 2 januari 2009 om 22:24
Best mogelijk dat hij (ook) depressief is, maar de meeste depressieve mensen vertonen niet zulk gedrag hoor.
Als hij zelf niet geholpen wil worden, is er weinig dat je kunt doen. Mensen kunnen pas verplicht worden opgenomen als ze een gevaar zijn voor zichzelf of hun omgeving, en dan moeten ze het veel gekker maken dan jouw ex. Bovendien zal jij als ex daarin niets kunnen doen, heel misschien kan zijn moeder om een gedwongen opname vragen. Maar dan moet het gevaar groter zijn dan een paar dagen niet eten, huilen, of een grote mond hebben.
Als hij zelf niet geholpen wil worden, is er weinig dat je kunt doen. Mensen kunnen pas verplicht worden opgenomen als ze een gevaar zijn voor zichzelf of hun omgeving, en dan moeten ze het veel gekker maken dan jouw ex. Bovendien zal jij als ex daarin niets kunnen doen, heel misschien kan zijn moeder om een gedwongen opname vragen. Maar dan moet het gevaar groter zijn dan een paar dagen niet eten, huilen, of een grote mond hebben.
vrijdag 2 januari 2009 om 22:52
GEEN INTERESSE EN TE WEINIG ENERGIE
Algemene symptomen van een depressie
Verminderde interesse en plezier *
Gevoelens van waardeloosheid *
Overdreven gevoelens van schuld
Moeilijk denken en concentreren *
Besluiteloosheid, weinig energie *
Rusteloos of juist traag gedrag *
Terugkerende gedachten over de dood *
Zelfmoordplannen, suïcidepogingen *
Verandering van eetlust en gewicht *
Vermoeidheid en moeite met slapen*
PIJN ONTKENNEN EN AFSTAND NEMEN
Typische symptomen van een mannendepressie
Ontkennen dat er een probleem is *
Somberheid en pijn ontkennen
Afstand nemen van de partner *
Vermijden van intimiteiten
Steeds meer autonomie opeisen
Verandering seksueel gedrag
Heftige aanvallen van woede *
Harde kritiek op eigen falen *
Schuld buiten zichzelf zoeken *
Meer drinken, drugs gebruiken
had ik gevonden op een website vandaar dat ik dacht dat het depressie was.
ik heb zelf nog nooit een depressie gehad,
dus heb er niet veel ervaring mee...
maar ik dacht er moet toch WAT aan de hand zijn.
en vele van deze symptonen zie ik bij hem wel zie *
vandaar.. jullie denken aan gedragstoornis...
ik maak me nu dus ook hele erge zorgen
ik zit 40 KM verweg bij mijn lieve zoontje...
mijn exvriend heeft mijn zoontje vanmiddag opgehaald en ik zou hem zondag ochtend weer ophalen.
maar hij zei: ik hou hem liever tot maandag middag omdat hij ergens heen wou met die kleine..
Nu wil ik zo graag naar hem toe en mijn zoontje ophalen.
maar dat kan niet... ik heb geen rijbewijs en geen auto tot beschikking.. en de bus die haal ik niet omdat ik moet overstappen..
gelukkig woont de broer van mijn ex en zijn moeder allemaal nog geen 5meter bij hem vandaan...
dus ik heb zijn moeder gevraagt om de kleine meerdere malen te bezoeken en zorgen dat ie genoeg eten krijgt..
en zijn broer is net langs zijn huis gelopen om te kijken hoe het gaat...
de kleine ligt nu te slapen...
het is overigens niet zo dat hij elke keer de kleine verrot scheld.. maar ik was rond 19:30 met hem aan de telefoon en riep hij ineens Kut kind
ik schrok echt heel erg...
maar aan de andere kant ben ik inderdaad erg bang voor aggresie richting mij.....
voor mijn zoontje heb ik het wel over..
maar mijn exvriend is erg overheersend.
ik ben dan ook pas 23 en hij is 34...
iedereen verteld mij dat ik beter af ben zonder hem en dat hij een slechte vader is.
maar zelf heb ik nare ervaringen met mensen die hun vader niet hebben gekent...
of pas veel later leerde kennen.. en dat hun moeder kwalijk hebben genomen.
Groll ik weet dat ik mijn gevoelens asap moet verliezen met bezorgtheid..
maar ja, vind het erg moeilijk dit is wel de man waarvan ik dacht dat hij de ware job was..
we hadden een tweede gepland, een huis zou ik in juni krijgen (krijg ik nog hoor) maar we zouden er met zun 3en gaan wonen...
nu natuurlijk niet....
mijn hele leven is echt omgegooit..
maar dat haalt niet weg dat ik aan de andere kant blij ben dat het zover is gekomen. want gelukkig werd ik er niet meer van als hij zo bleef doen..
overigens is hij niet de wettelijke vader, hij wou zijn zoontje niet erkennen bij de geboorte omdat dat financieel scheelt aangezien we niet samen wonen.
ik vond dit grote onzin maar ik kan hem moeilijk dwingen.. maar nu aan deze kant bekeken... denk ik dat het alleen maar beter is..
niet omdat ik hem zijn kind wil ontnemen.. maar puur zodat ik wel het meeste recht heb.
ik ben degene die 2 jaar lang alles heb betaald en geregeld en dat is hij niet..
Moeilijk!
ik vind het erg moeilijk...
vooral omdat zijn moeder elke keer blijft zeggen.. neem het hem niet kwalijk hij is ziek, hij is zichzelf niet...
hij stoot namelijk iedereen van hem af.. al zijn vrienden vinden hem een rare vlegel op dit moment... en alleen dat ene collegatje van hem... speelt op hem in en gaat met hem om op het moment..
Algemene symptomen van een depressie
Verminderde interesse en plezier *
Gevoelens van waardeloosheid *
Overdreven gevoelens van schuld
Moeilijk denken en concentreren *
Besluiteloosheid, weinig energie *
Rusteloos of juist traag gedrag *
Terugkerende gedachten over de dood *
Zelfmoordplannen, suïcidepogingen *
Verandering van eetlust en gewicht *
Vermoeidheid en moeite met slapen*
PIJN ONTKENNEN EN AFSTAND NEMEN
Typische symptomen van een mannendepressie
Ontkennen dat er een probleem is *
Somberheid en pijn ontkennen
Afstand nemen van de partner *
Vermijden van intimiteiten
Steeds meer autonomie opeisen
Verandering seksueel gedrag
Heftige aanvallen van woede *
Harde kritiek op eigen falen *
Schuld buiten zichzelf zoeken *
Meer drinken, drugs gebruiken
had ik gevonden op een website vandaar dat ik dacht dat het depressie was.
ik heb zelf nog nooit een depressie gehad,
dus heb er niet veel ervaring mee...
maar ik dacht er moet toch WAT aan de hand zijn.
en vele van deze symptonen zie ik bij hem wel zie *
vandaar.. jullie denken aan gedragstoornis...
ik maak me nu dus ook hele erge zorgen
ik zit 40 KM verweg bij mijn lieve zoontje...
mijn exvriend heeft mijn zoontje vanmiddag opgehaald en ik zou hem zondag ochtend weer ophalen.
maar hij zei: ik hou hem liever tot maandag middag omdat hij ergens heen wou met die kleine..
Nu wil ik zo graag naar hem toe en mijn zoontje ophalen.
maar dat kan niet... ik heb geen rijbewijs en geen auto tot beschikking.. en de bus die haal ik niet omdat ik moet overstappen..
gelukkig woont de broer van mijn ex en zijn moeder allemaal nog geen 5meter bij hem vandaan...
dus ik heb zijn moeder gevraagt om de kleine meerdere malen te bezoeken en zorgen dat ie genoeg eten krijgt..
en zijn broer is net langs zijn huis gelopen om te kijken hoe het gaat...
de kleine ligt nu te slapen...
het is overigens niet zo dat hij elke keer de kleine verrot scheld.. maar ik was rond 19:30 met hem aan de telefoon en riep hij ineens Kut kind
ik schrok echt heel erg...maar aan de andere kant ben ik inderdaad erg bang voor aggresie richting mij.....
voor mijn zoontje heb ik het wel over..
maar mijn exvriend is erg overheersend.
ik ben dan ook pas 23 en hij is 34...
iedereen verteld mij dat ik beter af ben zonder hem en dat hij een slechte vader is.
maar zelf heb ik nare ervaringen met mensen die hun vader niet hebben gekent...
of pas veel later leerde kennen.. en dat hun moeder kwalijk hebben genomen.
Groll ik weet dat ik mijn gevoelens asap moet verliezen met bezorgtheid..
maar ja, vind het erg moeilijk dit is wel de man waarvan ik dacht dat hij de ware job was..
we hadden een tweede gepland, een huis zou ik in juni krijgen (krijg ik nog hoor) maar we zouden er met zun 3en gaan wonen...
nu natuurlijk niet....
mijn hele leven is echt omgegooit..
maar dat haalt niet weg dat ik aan de andere kant blij ben dat het zover is gekomen. want gelukkig werd ik er niet meer van als hij zo bleef doen..
overigens is hij niet de wettelijke vader, hij wou zijn zoontje niet erkennen bij de geboorte omdat dat financieel scheelt aangezien we niet samen wonen.
ik vond dit grote onzin maar ik kan hem moeilijk dwingen.. maar nu aan deze kant bekeken... denk ik dat het alleen maar beter is..
niet omdat ik hem zijn kind wil ontnemen.. maar puur zodat ik wel het meeste recht heb.
ik ben degene die 2 jaar lang alles heb betaald en geregeld en dat is hij niet..
Moeilijk!
ik vind het erg moeilijk...
vooral omdat zijn moeder elke keer blijft zeggen.. neem het hem niet kwalijk hij is ziek, hij is zichzelf niet...
hij stoot namelijk iedereen van hem af.. al zijn vrienden vinden hem een rare vlegel op dit moment... en alleen dat ene collegatje van hem... speelt op hem in en gaat met hem om op het moment..
vrijdag 2 januari 2009 om 23:19
ik denk niet dat hij hem zal slaan of iets zal aandoen...
wel merk ik dat hij niet in staat is om het jongentje volledig goed te kunnen verzorgen...
Hij verteld mij regelmatig dat hij bang is dat ons kind wat gebeurt of dat ie een nachtmerrie had en dat ie echt diep verdrietig werd daarvan...
en hij heeft hem nog nooit echt geslagen... tikkie op de luier vroeger tot ik hem vertelde dat dat geen goede manier is van straffen.. dus wij doen de in de hoek staan manier...
hij vergeet hem wel goed te voeden..
op 1 januari kwam ik om 11 de logeerkamer uit omdat het mijn beurt was om eens in de maand te mogen uitslapen en papa was met zoontje om 7 uur eruit gegaan...
dus toen ik vroeg wat heb je hem gegeven : zei ie.... chips :S
dus ik gelijk brood gemaakt en mijn ex duidelijk uitgelegt dat dat onverantwoordelijk is...
kep zijn moeder gevraagt om het eten in de gaten te houden... nu hij daar is... belde ik hem 19:30 op vroeg wat de kleine had gegeten.. zei hij mandarijnen...
:S
ik mandarijnen...
hij zei: jep een heel netje... :S
ik zo nou lekker dan.. geef uhm volgende keer maar normaal eten want daar leeft hij op...
nou moet ik toegeven dat mijn zoontje een eetprobleem heeft..
hij eet alleen tomaten soep, macaroni en pizza en patat... maar ja bied hem ten minste iets aan ..... maakt niet uit dat ie weigert.. je moet het aanbieden..!
maar ja... morgen even goed bellen met zun moeder die had namelijk eten liggen voor de kleine.. en anders ga ik morgen direct terug.. en haal ik hem op.. denk dat ik dan grote kans van een letterlijke knal voor me kop kan verwachten
wel merk ik dat hij niet in staat is om het jongentje volledig goed te kunnen verzorgen...
Hij verteld mij regelmatig dat hij bang is dat ons kind wat gebeurt of dat ie een nachtmerrie had en dat ie echt diep verdrietig werd daarvan...
en hij heeft hem nog nooit echt geslagen... tikkie op de luier vroeger tot ik hem vertelde dat dat geen goede manier is van straffen.. dus wij doen de in de hoek staan manier...
hij vergeet hem wel goed te voeden..
op 1 januari kwam ik om 11 de logeerkamer uit omdat het mijn beurt was om eens in de maand te mogen uitslapen en papa was met zoontje om 7 uur eruit gegaan...
dus toen ik vroeg wat heb je hem gegeven : zei ie.... chips :S
dus ik gelijk brood gemaakt en mijn ex duidelijk uitgelegt dat dat onverantwoordelijk is...
kep zijn moeder gevraagt om het eten in de gaten te houden... nu hij daar is... belde ik hem 19:30 op vroeg wat de kleine had gegeten.. zei hij mandarijnen...
:S
ik mandarijnen...
hij zei: jep een heel netje... :S
ik zo nou lekker dan.. geef uhm volgende keer maar normaal eten want daar leeft hij op...
nou moet ik toegeven dat mijn zoontje een eetprobleem heeft..
hij eet alleen tomaten soep, macaroni en pizza en patat... maar ja bied hem ten minste iets aan ..... maakt niet uit dat ie weigert.. je moet het aanbieden..!
maar ja... morgen even goed bellen met zun moeder die had namelijk eten liggen voor de kleine.. en anders ga ik morgen direct terug.. en haal ik hem op.. denk dat ik dan grote kans van een letterlijke knal voor me kop kan verwachten
vrijdag 2 januari 2009 om 23:31
quote:courageux schreef op 02 januari 2009 @ 23:24:
hij heeft rare buien... praat over zelfmoord... scheld je kind uit... en kan niet eens voor je kind zorgen... en nog gewoon meegeven?... miss moet je zelf maar eens in therapie gaan...
als je geen normale reactie wilt of kan plaatsen so be it maar plaats deze troep niet aub...!
ik weet dat hij niet in orde is er staan 2 mensen paraat bij nog geen 5 meter afstand zo wat... ik denk niet dat hij ons kind IETS zou doen.... voor eten maak ik me zorgen.. heb ik moeder voor gevraagt...
weet je wat ik verdoe mijn tijd om dit soort dingen te beantwoorden..
zoek hulp geen afkraakpost..!!! als ik dat wil ga ik wel naar me ex toe.. die verteld mij duidelijk over hoe mismaakt ik wel niet ben.!
hij heeft rare buien... praat over zelfmoord... scheld je kind uit... en kan niet eens voor je kind zorgen... en nog gewoon meegeven?... miss moet je zelf maar eens in therapie gaan...
als je geen normale reactie wilt of kan plaatsen so be it maar plaats deze troep niet aub...!
ik weet dat hij niet in orde is er staan 2 mensen paraat bij nog geen 5 meter afstand zo wat... ik denk niet dat hij ons kind IETS zou doen.... voor eten maak ik me zorgen.. heb ik moeder voor gevraagt...
weet je wat ik verdoe mijn tijd om dit soort dingen te beantwoorden..
zoek hulp geen afkraakpost..!!! als ik dat wil ga ik wel naar me ex toe.. die verteld mij duidelijk over hoe mismaakt ik wel niet ben.!
vrijdag 2 januari 2009 om 23:41
tis geen troep... tis een advies...
als jij niet inziet dat het absoluut niet verantwoord is... is er iets mis met je verantwoordelijkheidsgevoel misschien? en zou je daar miss doormiddel van therapie wel iets aan kunnen veranderen he...
5 meter verderop is niet in hetzelfde huis... als je ex iets geks flikt... zit je kind daar met een pa die zn polsen door heeft gesneden/pillen heeft ingenomen of whatever tot ze um vinden... als je ex je kind niet gewoon kan verzorgen... zien anderen die niet in hetzelfde huis zijn dat ook niet meteen... als hij je kind de hele dag vor kutblaag uitmaakt hoort een ander dat ook niet....
dus dat 5 meter verderop... heeeeeeeeeeeel fijn enz... maar totaal niet relevant....
als jij niet inziet dat het absoluut niet verantwoord is... is er iets mis met je verantwoordelijkheidsgevoel misschien? en zou je daar miss doormiddel van therapie wel iets aan kunnen veranderen he...
5 meter verderop is niet in hetzelfde huis... als je ex iets geks flikt... zit je kind daar met een pa die zn polsen door heeft gesneden/pillen heeft ingenomen of whatever tot ze um vinden... als je ex je kind niet gewoon kan verzorgen... zien anderen die niet in hetzelfde huis zijn dat ook niet meteen... als hij je kind de hele dag vor kutblaag uitmaakt hoort een ander dat ook niet....
dus dat 5 meter verderop... heeeeeeeeeeeel fijn enz... maar totaal niet relevant....
vrijdag 2 januari 2009 om 23:45
Hoor eens, Sjarrel, jij wilt je ex gedwongen laten opnemen of verplichte medicatie geven. Daarmee geef je toch wel aan dat er iets heel ernstig mis is, of niet? En toch vertrouw je zo iemand je zoontje toe. Aan iemand die volgens jou dus niet eens de verantwoordelijkheid voor zichzelf kan nemen. Maar blijkbaar wel voor een klein kind.
Beetje krom, vind je niet?
Beetje krom, vind je niet?
vrijdag 2 januari 2009 om 23:45
dus met andere woorden jullie vinden mij een slechte onverantwoordelijke moeder, die zelf in therapie moet..
prima hetzij zo als dat jullie advies is.. zal ik dat dan maar opvolgen is het niet..
ik neem aan dat ik dan zelf ook niet voor mijn kind kan zorgen..!
ik weet niet of jullie het helemaal snappen hoor..
maar ik ben zelf ook niet blij met de situatie..
ik ben alleen nu niet in staat om daarheen te gaan.. en inderdaad Ivy als lopen Nut had gehad had ik het gedaan..
maar de kans dat ik helemaal daarheen kan lopen zonder dat ik zelf instort of uberhaupt niet aankom dat is er...
enige wat ik nu nog kan doen (aangezien de kleine slaapt)
is morgenochtend de eerste bus terug nemen.. mijn rijlexamen afzeggen voor morgenochtend...
en mijn zoontje meenemen....
prima hetzij zo als dat jullie advies is.. zal ik dat dan maar opvolgen is het niet..
ik neem aan dat ik dan zelf ook niet voor mijn kind kan zorgen..!
ik weet niet of jullie het helemaal snappen hoor..
maar ik ben zelf ook niet blij met de situatie..
ik ben alleen nu niet in staat om daarheen te gaan.. en inderdaad Ivy als lopen Nut had gehad had ik het gedaan..
maar de kans dat ik helemaal daarheen kan lopen zonder dat ik zelf instort of uberhaupt niet aankom dat is er...
enige wat ik nu nog kan doen (aangezien de kleine slaapt)
is morgenochtend de eerste bus terug nemen.. mijn rijlexamen afzeggen voor morgenochtend...
en mijn zoontje meenemen....
vrijdag 2 januari 2009 om 23:53
Ik weet niet of jij het helemaal snapt maar je bent zelf zo van de pot gerukt onverstandig om je kind mee te geven aan iemand waarvan je weet dat ie er niet voor kan zorgen en waarvan je weet dat het niet goed gaat met de persoon zelf en waarvan JIJ zelf wil dat ie in therapie gaat.... hoe kom je er dan in godsnaam bij om wel je kind gewoon mee te geven? en dan nu klagen omdat WIJ het NIET snappen? volgens mij zie je het zelf nogal wazig......
zaterdag 3 januari 2009 om 00:03
Ik denk dat jouw ex inderdaad goed ziek in zijn hoofd is, maar weet je wat ik het beangstigendst vind? Dat hij met zijn agressie en zieke denkbeelden blijkbaar zo'n invloed op jou heeft gehad, dat je helemaal kwijt lijkt te zijn hoe dingen normaal horen te gaan. Dat is een verschijnsel dat je wel vaker ziet overigens, bij vrouwen die onder invloed hebben gestaan van een agressieve partner. Ik denk dat je de verwijten ook in die context moet zien: als een wake up call dat het er zo niet aan toe hoort te gaan in de "normale" wereld.
Je lijkt totaal onder invloed van het zieke brein van je ex. Hij lijkt je volledig in zijn macht te hebben met zijn agressieve, intimiderende spelletjes. Maar wat je absoluut niet moet vergeten, is dat er een kind in het spel is dat zich niet kan verweren of verdedigen. Een kind dat enkel liefde, warmte, veiligheid en geborgenheid verdient. Niet via een schoonmoeder die terwijl 'ie slaapt een oogje in het zeil houdt of 'ie wel iets anders te eten krijgt dan mandarijnen, tussen de scheldpartijen door, maar rechtstreeks van een ouder die zíjn belangen voorop heeft staan. Die hem alle liefde, koestering, warmte en veiligheid geeft die een mens maar te bieden heeft. Die zich zorgen om hem maakt en die hem beschermt tegen agressie. Zelfs, of misschien wel: júist als die agressie van de eigen vader komt.
Je staat juridisch hartstikke sterk, omdat je ex jullie kind niet erkend heeft. Ik zou zeggen: ga je daar ook eens naar gedragen. Recht je rug, wend je blik eens af van je ex en kijk eens naar dat kleine tweejarige jongetje dat moet sidderen van angst voor zo'n vader. Ik weet wel om wie ik me de meeste zorgen zou maken. Nu jij nog.
Je lijkt totaal onder invloed van het zieke brein van je ex. Hij lijkt je volledig in zijn macht te hebben met zijn agressieve, intimiderende spelletjes. Maar wat je absoluut niet moet vergeten, is dat er een kind in het spel is dat zich niet kan verweren of verdedigen. Een kind dat enkel liefde, warmte, veiligheid en geborgenheid verdient. Niet via een schoonmoeder die terwijl 'ie slaapt een oogje in het zeil houdt of 'ie wel iets anders te eten krijgt dan mandarijnen, tussen de scheldpartijen door, maar rechtstreeks van een ouder die zíjn belangen voorop heeft staan. Die hem alle liefde, koestering, warmte en veiligheid geeft die een mens maar te bieden heeft. Die zich zorgen om hem maakt en die hem beschermt tegen agressie. Zelfs, of misschien wel: júist als die agressie van de eigen vader komt.
Je staat juridisch hartstikke sterk, omdat je ex jullie kind niet erkend heeft. Ik zou zeggen: ga je daar ook eens naar gedragen. Recht je rug, wend je blik eens af van je ex en kijk eens naar dat kleine tweejarige jongetje dat moet sidderen van angst voor zo'n vader. Ik weet wel om wie ik me de meeste zorgen zou maken. Nu jij nog.
zaterdag 3 januari 2009 om 06:00
quote:qwertu schreef op 03 januari 2009 @ 00:03:
Je staat juridisch hartstikke sterk, omdat je ex jullie kind niet erkend heeft. Ik zou zeggen: ga je daar ook eens naar gedragen. Recht je rug, wend je blik eens af van je ex en kijk eens naar dat kleine tweejarige jongetje dat moet sidderen van angst voor zo'n vader. Ik weet wel om wie ik me de meeste zorgen zou maken. Nu jij nog.
Mooie laatste alinea Querto (ben het ook met de rest van je post eens hoor, maar ik vond dit zo mooi geformuleerd, ik zie dat arme jongetje zowat vóór me staan )
TO, ik ben zelf ook meermaals depressief geweest maar dit gedrag heb ik nooit vertoond. Mensen verrot schelden, agressie en zelfs over plannen beginnen om iemand van het werk neer te steken, ik weet niet maar volgens mij is die ex van je gewoon hartstikke gestoord.
Ik begrijp alleen niet dat je je kind aan hem meegeeft, ik begrijp het écht niet. Zijn moeder zegt dat je het hem niet kwalijk moet nemen omdat hij ziek is, tja een tijger moet je ook niet kwalijk nemen dat 'ie vlees eet want daar is het een tijger voor, maar tegelijkertijd ga je zelf toch ook niet willens en wetens in een tijgerkooi staan? Echt. Denk na. Gebruik je verstand, omwille van je zoontje. Hij heeft een ouder nodig die hem beschermt, desnoods -hoe spijtig ook- tegen z'n andere ouder.
Je staat juridisch hartstikke sterk, omdat je ex jullie kind niet erkend heeft. Ik zou zeggen: ga je daar ook eens naar gedragen. Recht je rug, wend je blik eens af van je ex en kijk eens naar dat kleine tweejarige jongetje dat moet sidderen van angst voor zo'n vader. Ik weet wel om wie ik me de meeste zorgen zou maken. Nu jij nog.
Mooie laatste alinea Querto (ben het ook met de rest van je post eens hoor, maar ik vond dit zo mooi geformuleerd, ik zie dat arme jongetje zowat vóór me staan )
TO, ik ben zelf ook meermaals depressief geweest maar dit gedrag heb ik nooit vertoond. Mensen verrot schelden, agressie en zelfs over plannen beginnen om iemand van het werk neer te steken, ik weet niet maar volgens mij is die ex van je gewoon hartstikke gestoord.
Ik begrijp alleen niet dat je je kind aan hem meegeeft, ik begrijp het écht niet. Zijn moeder zegt dat je het hem niet kwalijk moet nemen omdat hij ziek is, tja een tijger moet je ook niet kwalijk nemen dat 'ie vlees eet want daar is het een tijger voor, maar tegelijkertijd ga je zelf toch ook niet willens en wetens in een tijgerkooi staan? Echt. Denk na. Gebruik je verstand, omwille van je zoontje. Hij heeft een ouder nodig die hem beschermt, desnoods -hoe spijtig ook- tegen z'n andere ouder.
zondag 4 januari 2009 om 00:08
Wat vind ik dat toch altijd moeilijk om te moeten aanzien, hoe de ene helft van een (ex-)koppel zo begaan is met het lot van de andere helft, en zo met die persoon meegaat in zijn gedrag, en zoveel begrip heeft, want hij is ziek en kan het niet helpen, en dat daar dan een kindje de dupe van wordt.
Dat iemand er willens en wetens voor kiest zijn eigen welzijn volledig ondergeschikt te maken aan dat van de partner, soit. Je bent volwassen en je maakt je eigen keuzes. Maar dat iemand het welzijn van de kinderen ook ondergeschikt maakt, daar kan ik niet bij.
Alsjeblieft Sjarrel, ga stevig in je schoenen staan en bekijk eens nuchter wie hier het zieligst is: je ex of je kindje. En wie hier jouw zorg en bescherming het meest nodig heeft.
Hij is volwassen, vertoont akelig gedrag (het manipulatieve doet mij eerder denken aan borderline dan aan een pure depressie) en wil daar niets aan doen. Dan kookt ie toch lekker in zijn sop gaar? Contact verbreken, je kindje er niet meer naartoe laten gaan en een leven opbouwen zonder hem daarin, dat lijkt mij het devies. En mocht hij toch behandeling zoeken, dan kun je over een jaar of vijf eens bekijken of hij dusdanig veranderd is dat je je kindje er weer naartoe wilt laten gaan.
Jouw belang en dat van je kindje staan voorop. Je kunt het niet aan een tweejarige overlaten om voor zichzelf te zorgen, je ex heeft al bewezen bepaald geen rots in de branding te zijn voor je kind, kortom de enige op wie je kindje kan vertrouwen ben jij. Laat hem niet zitten! Hij kan het nog niet zelf. Hij is twee...
En als je dit moeilijk vindt, en het moeilijk vindt om je ex los te laten, zoek daar hulp bij. Hulp van vrienden, collegas, familie of een professional. Ook jij hoeft het niet helemaal alleen te doen.
Heel veel sterkte en wijsheid gewenst!
Dat iemand er willens en wetens voor kiest zijn eigen welzijn volledig ondergeschikt te maken aan dat van de partner, soit. Je bent volwassen en je maakt je eigen keuzes. Maar dat iemand het welzijn van de kinderen ook ondergeschikt maakt, daar kan ik niet bij.
Alsjeblieft Sjarrel, ga stevig in je schoenen staan en bekijk eens nuchter wie hier het zieligst is: je ex of je kindje. En wie hier jouw zorg en bescherming het meest nodig heeft.
Hij is volwassen, vertoont akelig gedrag (het manipulatieve doet mij eerder denken aan borderline dan aan een pure depressie) en wil daar niets aan doen. Dan kookt ie toch lekker in zijn sop gaar? Contact verbreken, je kindje er niet meer naartoe laten gaan en een leven opbouwen zonder hem daarin, dat lijkt mij het devies. En mocht hij toch behandeling zoeken, dan kun je over een jaar of vijf eens bekijken of hij dusdanig veranderd is dat je je kindje er weer naartoe wilt laten gaan.
Jouw belang en dat van je kindje staan voorop. Je kunt het niet aan een tweejarige overlaten om voor zichzelf te zorgen, je ex heeft al bewezen bepaald geen rots in de branding te zijn voor je kind, kortom de enige op wie je kindje kan vertrouwen ben jij. Laat hem niet zitten! Hij kan het nog niet zelf. Hij is twee...
En als je dit moeilijk vindt, en het moeilijk vindt om je ex los te laten, zoek daar hulp bij. Hulp van vrienden, collegas, familie of een professional. Ook jij hoeft het niet helemaal alleen te doen.
Heel veel sterkte en wijsheid gewenst!
