Psyche
alle pijlers
Depressie?
donderdag 8 december 2016 om 10:50
Hoi dames,
Ik vind het al knap van mij dat ik dit durf anoniem op internet te zeggen, maar ik voel mij zo rot laatste tijd. Ik zit op het randje van mijn leven willen eindigen maar toch doe ik het niet omdat ik niet als ''zwak'' gezien wil worden. Hoop heb ik al opgegeven.
Ik ben 24 jaar zoals jullie zien en heb ik een zwaar verleden achter de rug. Ik kom uit een gezin van een moeder en 1 broer 2 zussen. Mijn moeder leed aan een depressie en reageerde al haar irritaties op ons af, ze was ook niet echt sociaal (ze komt uit een conservatief cultuur), ze sloeg vaak (emotioneel instabiel) om, schold ons uit en sloeg ons ook als zij zich geirrieerd voelden en had vaak problemen met mijn zus/broer, we mochten geen fouten maken en ze was erg streng en hard. Toen ik 14 was had ze een psychose gekregen en ik was zelf lichamelijk ziek maar bleef voor haar zorgen omdat ik niet uit huis geplaatst wilden worden terwijl ik ziek was, maar achteraf is dat enigste grootste fout van mijn leven. Ik had niet voor mijn eigen gezondheid gekozen en aangezien mijn naieve, vrijgevige, brave karakter voelde ik mij heel erg snel schuldig en was ik erg gevoelig voor depressies. Toen ik 16 was was ik helemaal op, ik had alle moed en hoop opgegeven op een normaal leven en deed alles om mijn leven te saboteren, mijzelf isoleren, geen vrienden maken, school verpesten, compleet weg was ik. Ik was zo dood vanbinnen en voelde mij ontzettend waardeloos. Omdat ik ook zo streng was opgevoed kwam het zwart wit denken vaak bij mij op, dit is fout, dit goed, niet met zulke mensen praten, wel met zulke mensen praten. Ik had ook totaal geen eigen wil meer want ik wist totaal niet HOE ik van het leven moest genieten, enigste wat ik had meegekregen was school en werk, doe je best en dan komt het wel goed, maar totaal geen social skills, of liefde. Nu ben ik 24 jaar en totaal de weg kwijt, ik weet niet hoe ik moet functioneren en heb alle hoop opgegeven voor mij gevoel hoef het ook gewoon niet meer, ik heb geen stabiele basis, geen goede hechte vriendschappen, geen familie en ik voel mij totaal waardeloos, ik durf ook niet meer te daten omdat ik bang ben dat ik een jongen niks te bieden heb en daarom blijf ik ook weg van de liefde. Ik wil niet meer uitgescholden worden of verwaaloosd. Ik slik ad maar dat helpt ook niet echt, therapie wel en ik doe ook af en toe leuke dingen zoals uitgaan en zo maar ik heb mijn vertrouwen in het leven verloren. Zal het ooit beter worden? ik ben 24 maar genieten van het leven gaat helaas niet meer.
Ik vind het al knap van mij dat ik dit durf anoniem op internet te zeggen, maar ik voel mij zo rot laatste tijd. Ik zit op het randje van mijn leven willen eindigen maar toch doe ik het niet omdat ik niet als ''zwak'' gezien wil worden. Hoop heb ik al opgegeven.
Ik ben 24 jaar zoals jullie zien en heb ik een zwaar verleden achter de rug. Ik kom uit een gezin van een moeder en 1 broer 2 zussen. Mijn moeder leed aan een depressie en reageerde al haar irritaties op ons af, ze was ook niet echt sociaal (ze komt uit een conservatief cultuur), ze sloeg vaak (emotioneel instabiel) om, schold ons uit en sloeg ons ook als zij zich geirrieerd voelden en had vaak problemen met mijn zus/broer, we mochten geen fouten maken en ze was erg streng en hard. Toen ik 14 was had ze een psychose gekregen en ik was zelf lichamelijk ziek maar bleef voor haar zorgen omdat ik niet uit huis geplaatst wilden worden terwijl ik ziek was, maar achteraf is dat enigste grootste fout van mijn leven. Ik had niet voor mijn eigen gezondheid gekozen en aangezien mijn naieve, vrijgevige, brave karakter voelde ik mij heel erg snel schuldig en was ik erg gevoelig voor depressies. Toen ik 16 was was ik helemaal op, ik had alle moed en hoop opgegeven op een normaal leven en deed alles om mijn leven te saboteren, mijzelf isoleren, geen vrienden maken, school verpesten, compleet weg was ik. Ik was zo dood vanbinnen en voelde mij ontzettend waardeloos. Omdat ik ook zo streng was opgevoed kwam het zwart wit denken vaak bij mij op, dit is fout, dit goed, niet met zulke mensen praten, wel met zulke mensen praten. Ik had ook totaal geen eigen wil meer want ik wist totaal niet HOE ik van het leven moest genieten, enigste wat ik had meegekregen was school en werk, doe je best en dan komt het wel goed, maar totaal geen social skills, of liefde. Nu ben ik 24 jaar en totaal de weg kwijt, ik weet niet hoe ik moet functioneren en heb alle hoop opgegeven voor mij gevoel hoef het ook gewoon niet meer, ik heb geen stabiele basis, geen goede hechte vriendschappen, geen familie en ik voel mij totaal waardeloos, ik durf ook niet meer te daten omdat ik bang ben dat ik een jongen niks te bieden heb en daarom blijf ik ook weg van de liefde. Ik wil niet meer uitgescholden worden of verwaaloosd. Ik slik ad maar dat helpt ook niet echt, therapie wel en ik doe ook af en toe leuke dingen zoals uitgaan en zo maar ik heb mijn vertrouwen in het leven verloren. Zal het ooit beter worden? ik ben 24 maar genieten van het leven gaat helaas niet meer.
donderdag 8 december 2016 om 11:01
Ik herken het zwak voelen verhaal.
Je hebt altijd sterk moeten zijn voor je moeder.
Ja, het wordt beter! En ja, je kunt je beter gaan voelen. Je werkt al aan jezelf en goed dat je af en toe leuke dingen doet. Heel goed dat je dat doet! Ontdek eerst wat je leuk vindt. Waar haal je plezier uit in je leven en waar ben jij goed in.
Praat in de therapie ook over hoe je zelfvertrouwen kunt opbouwen.
Zoek online contact of misschien een sportclub bij je in de buurt. Je bent niet de enige die het leven lastig vindt. 1 miljoen mensen in Nederland slikt anti depressiva.
Je hebt altijd sterk moeten zijn voor je moeder.
Ja, het wordt beter! En ja, je kunt je beter gaan voelen. Je werkt al aan jezelf en goed dat je af en toe leuke dingen doet. Heel goed dat je dat doet! Ontdek eerst wat je leuk vindt. Waar haal je plezier uit in je leven en waar ben jij goed in.
Praat in de therapie ook over hoe je zelfvertrouwen kunt opbouwen.
Zoek online contact of misschien een sportclub bij je in de buurt. Je bent niet de enige die het leven lastig vindt. 1 miljoen mensen in Nederland slikt anti depressiva.
donderdag 8 december 2016 om 11:08
quote:levim schreef op 08 december 2016 @ 11:01:
Ik herken het zwak voelen verhaal.
Je hebt altijd sterk moeten zijn voor je moeder.
Ja, het wordt beter! En ja, je kunt je beter gaan voelen. Je werkt al aan jezelf en goed dat je af en toe leuke dingen doet. Heel goed dat je dat doet! Ontdek eerst wat je leuk vindt. Waar haal je plezier uit in je leven en waar ben jij goed in.
Praat in de therapie ook over hoe je zelfvertrouwen kunt opbouwen.
Zoek online contact of misschien een sportclub bij je in de buurt. Je bent niet de enige die het leven lastig vindt. 1 miljoen mensen in Nederland slikt anti depressiva.
Dat begrijp ik, maar ik voel mij in de steek gelaten. Ik voel alsof ik nooit voor mijzelf heb gekozen en nooit meer de tijd terug kan draaien.
Ik herken het zwak voelen verhaal.
Je hebt altijd sterk moeten zijn voor je moeder.
Ja, het wordt beter! En ja, je kunt je beter gaan voelen. Je werkt al aan jezelf en goed dat je af en toe leuke dingen doet. Heel goed dat je dat doet! Ontdek eerst wat je leuk vindt. Waar haal je plezier uit in je leven en waar ben jij goed in.
Praat in de therapie ook over hoe je zelfvertrouwen kunt opbouwen.
Zoek online contact of misschien een sportclub bij je in de buurt. Je bent niet de enige die het leven lastig vindt. 1 miljoen mensen in Nederland slikt anti depressiva.
Dat begrijp ik, maar ik voel mij in de steek gelaten. Ik voel alsof ik nooit voor mijzelf heb gekozen en nooit meer de tijd terug kan draaien.
donderdag 8 december 2016 om 11:16
Tjeee meid dat is niet niets allemaal.
Ga vooral door met je therapie en bekijk alles stapje voor stapje.
Probeer eerst eens te genieten van kleine simpele dingen en verwacht niet meteen wonderen.
Het is nu te groot, je weet niet waar te beginnen en zo lijkt alles verloren en kut.
Schrijf iedere avond eens 1 dingetje op waarvan je wel een beetje genoten hebt of waar toch een glimlach even van op je gezicht kwam, wat je het ''leukste'' van die dag vond.
Bewaar die briefjes en bekijk ze regelmatig.
Geef het tijd en denk niet te ver na over de toekomst, richt je eerst op jezelf om je wat beter te gaan voelen, die liefde komt later wel.
Accepteer je verleden, die kan je niet meer ongedaan maken.
Nu is de tijd om voor jezelf te kiezen, alleen jij kan dat doen, doe dat, je bent het waard, echt waar.
Ga vooral door met je therapie en bekijk alles stapje voor stapje.
Probeer eerst eens te genieten van kleine simpele dingen en verwacht niet meteen wonderen.
Het is nu te groot, je weet niet waar te beginnen en zo lijkt alles verloren en kut.
Schrijf iedere avond eens 1 dingetje op waarvan je wel een beetje genoten hebt of waar toch een glimlach even van op je gezicht kwam, wat je het ''leukste'' van die dag vond.
Bewaar die briefjes en bekijk ze regelmatig.
Geef het tijd en denk niet te ver na over de toekomst, richt je eerst op jezelf om je wat beter te gaan voelen, die liefde komt later wel.
Accepteer je verleden, die kan je niet meer ongedaan maken.
Nu is de tijd om voor jezelf te kiezen, alleen jij kan dat doen, doe dat, je bent het waard, echt waar.
donderdag 8 december 2016 om 11:21
Het is een gegeven dat er vrouwen zijn die gewoon geen kinderen moeten krijgen.
Ik kan me voorstellen dat je op, kapot en versleten bent, maar het goede nieuws is is dat je nog maar aan het begin van je leven staat en er nog zoveel moois kan gebeuren, als je het maar toestaat. Je doet gelukkig leuke dingen en ik hoop dat je daar dan ook van kan genieten.
Goed van je dat je in therapie bent, alle beetjes helpen. Heb je er weleens over gedacht om je aan te sluiten bij een vereniging waar je mensen van je leeftijd kunt ontmoeten? Zijn er dingen die je leuk vind, zoals schilderen of tekenen of fotograferen? Heb je een huisdier? Zo niet, dan lijkt een hond wel iets voor je, als je er de tijd voor hebt, dat zijn trouwe vrienden die de kracht hebben om met hun liefde mensen uit de meest hachelijke situaties te redden, alleen al door er voor je te zijn.
Je kunt ook mensen leren kennen door vrijwilligerswerk te gaan doen in een setting waar je rust kunt vinden, zoals in een dierenasiel bijvoorbeeld.
Geef de moed niet op meisje, want het leven heeft nog zoveel te bieden. De enige reden waarom je het allemaal niet meer helder ziet is omdat je nooit bent geïntroduceerd met wat er allemaal mogelijk is voor je, maar het is nooit te laat.
Ik kan me voorstellen dat je op, kapot en versleten bent, maar het goede nieuws is is dat je nog maar aan het begin van je leven staat en er nog zoveel moois kan gebeuren, als je het maar toestaat. Je doet gelukkig leuke dingen en ik hoop dat je daar dan ook van kan genieten.
Goed van je dat je in therapie bent, alle beetjes helpen. Heb je er weleens over gedacht om je aan te sluiten bij een vereniging waar je mensen van je leeftijd kunt ontmoeten? Zijn er dingen die je leuk vind, zoals schilderen of tekenen of fotograferen? Heb je een huisdier? Zo niet, dan lijkt een hond wel iets voor je, als je er de tijd voor hebt, dat zijn trouwe vrienden die de kracht hebben om met hun liefde mensen uit de meest hachelijke situaties te redden, alleen al door er voor je te zijn.
Je kunt ook mensen leren kennen door vrijwilligerswerk te gaan doen in een setting waar je rust kunt vinden, zoals in een dierenasiel bijvoorbeeld.
Geef de moed niet op meisje, want het leven heeft nog zoveel te bieden. De enige reden waarom je het allemaal niet meer helder ziet is omdat je nooit bent geïntroduceerd met wat er allemaal mogelijk is voor je, maar het is nooit te laat.
donderdag 8 december 2016 om 11:26
quote:racella92 schreef op 08 december 2016 @ 11:08:
[...]
Dat begrijp ik, maar ik voel mij in de steek gelaten. Ik voel alsof ik nooit voor mijzelf heb gekozen en nooit meer de tijd terug kan draaien.
De tijd kun je helaas niet meer terug draaien. Ikzelf droom weleens dat ik mezelf als klein kind zie en dan geef ik haar een dikke knuffel en dan vertel ik haar dat ze de moeite waard is.
Je bent veelte goed voor anderen geweest en dat moet je nu voor jezelf gaan doen. Je hebt laten zien dat je liefde in je hebt door te zorgen voor anderen. Je kunt het!
[...]
Dat begrijp ik, maar ik voel mij in de steek gelaten. Ik voel alsof ik nooit voor mijzelf heb gekozen en nooit meer de tijd terug kan draaien.
De tijd kun je helaas niet meer terug draaien. Ikzelf droom weleens dat ik mezelf als klein kind zie en dan geef ik haar een dikke knuffel en dan vertel ik haar dat ze de moeite waard is.
Je bent veelte goed voor anderen geweest en dat moet je nu voor jezelf gaan doen. Je hebt laten zien dat je liefde in je hebt door te zorgen voor anderen. Je kunt het!
donderdag 8 december 2016 om 11:27
quote:Cateautje schreef op 08 december 2016 @ 11:21:
Het is een gegeven dat er vrouwen zijn die gewoon geen kinderen moeten krijgen.
Ik kan me voorstellen dat je op, kapot en versleten bent, maar het goede nieuws is is dat je nog maar aan het begin van je leven staat en er nog zoveel moois kan gebeuren, als je het maar toestaat. Je doet gelukkig leuke dingen en ik hoop dat je daar dan ook van kan genieten.
Goed van je dat je in therapie bent, alle beetjes helpen. Heb je er weleens over gedacht om je aan te sluiten bij een vereniging waar je mensen van je leeftijd kunt ontmoeten? Zijn er dingen die je leuk vind, zoals schilderen of tekenen of fotograferen? Heb je een huisdier? Zo niet, dan lijkt een hond wel iets voor je, als je er de tijd voor hebt, dat zijn trouwe vrienden die de kracht hebben om met hun liefde mensen uit de meest hachelijke situaties te redden, alleen al door er voor je te zijn.
Je kunt ook mensen leren kennen door vrijwilligerswerk te gaan doen in een setting waar je rust kunt vinden, zoals in een dierenasiel bijvoorbeeld.
Geef de moed niet op meisje, want het leven heeft nog zoveel te bieden. De enige reden waarom je het allemaal niet meer helder ziet is omdat je nooit bent geïntroduceerd met wat er allemaal mogelijk is voor je, maar het is nooit te laat.Dat begrijp ik dus niet...als ze zeggen ''het is nooit te laat'' wat bedoelen ze daarmee? mijn therapeut zegt dat ook heel de tijd ''het is nooit te laat''
Het is een gegeven dat er vrouwen zijn die gewoon geen kinderen moeten krijgen.
Ik kan me voorstellen dat je op, kapot en versleten bent, maar het goede nieuws is is dat je nog maar aan het begin van je leven staat en er nog zoveel moois kan gebeuren, als je het maar toestaat. Je doet gelukkig leuke dingen en ik hoop dat je daar dan ook van kan genieten.
Goed van je dat je in therapie bent, alle beetjes helpen. Heb je er weleens over gedacht om je aan te sluiten bij een vereniging waar je mensen van je leeftijd kunt ontmoeten? Zijn er dingen die je leuk vind, zoals schilderen of tekenen of fotograferen? Heb je een huisdier? Zo niet, dan lijkt een hond wel iets voor je, als je er de tijd voor hebt, dat zijn trouwe vrienden die de kracht hebben om met hun liefde mensen uit de meest hachelijke situaties te redden, alleen al door er voor je te zijn.
Je kunt ook mensen leren kennen door vrijwilligerswerk te gaan doen in een setting waar je rust kunt vinden, zoals in een dierenasiel bijvoorbeeld.
Geef de moed niet op meisje, want het leven heeft nog zoveel te bieden. De enige reden waarom je het allemaal niet meer helder ziet is omdat je nooit bent geïntroduceerd met wat er allemaal mogelijk is voor je, maar het is nooit te laat.Dat begrijp ik dus niet...als ze zeggen ''het is nooit te laat'' wat bedoelen ze daarmee? mijn therapeut zegt dat ook heel de tijd ''het is nooit te laat''
donderdag 8 december 2016 om 11:32
quote:racella92 schreef op 08 december 2016 @ 11:27:
[...]
Dat begrijp ik dus niet...als ze zeggen ''het is nooit te laat'' wat bedoelen ze daarmee? mijn therapeut zegt dat ook heel de tijd ''het is nooit te laat''
Het is nooit te laat om voor jezelf te kiezen, om andere keuzes te maken, om verliefd te worden, om van de mooie dingen in het leven te genieten, om uit de depressieve staat van zijn te geraken.
Alles is nog mogelijk, maar het leven heeft jou wel nodig als participant, anders gaat het niet lukken.
[...]
Dat begrijp ik dus niet...als ze zeggen ''het is nooit te laat'' wat bedoelen ze daarmee? mijn therapeut zegt dat ook heel de tijd ''het is nooit te laat''
Het is nooit te laat om voor jezelf te kiezen, om andere keuzes te maken, om verliefd te worden, om van de mooie dingen in het leven te genieten, om uit de depressieve staat van zijn te geraken.
Alles is nog mogelijk, maar het leven heeft jou wel nodig als participant, anders gaat het niet lukken.
donderdag 8 december 2016 om 13:42
Je hebt een slechte start gehad, maar dat betekent niet dat dan ook het vervolg slecht moet zijn.
Ik ken een vrouw die een paar jaar lang als kind en puber seksueel misbruikt werd door een familielid. Haar moeder heeft in de gevangenis gezeten. Zeker ook geen goede start. Maar ze heeft geknokt om het achter zich te laten. Momenteel heeft ze een leuke baan en is ze getrouwd met een schat van een vent en ze hebben samen kinderen. Het kan dus gewoon,TO, gelukkig worden. Ook na een slechte start.
Ik ken een vrouw die een paar jaar lang als kind en puber seksueel misbruikt werd door een familielid. Haar moeder heeft in de gevangenis gezeten. Zeker ook geen goede start. Maar ze heeft geknokt om het achter zich te laten. Momenteel heeft ze een leuke baan en is ze getrouwd met een schat van een vent en ze hebben samen kinderen. Het kan dus gewoon,TO, gelukkig worden. Ook na een slechte start.
donderdag 8 december 2016 om 17:06
Heel zwaar voor je, maar dat hebben wij in al je vorige, zelfde topics ook al vele keren aangegeven, of je jezelf nu de nick Nicole6592, Jennifer19 of hoe heten ze allemaal, geeft.
Wat heeft het voor zin hier iedere keer hetzelfde verhaal te typen? Koop een dagboek en schrijf daarin, vertel je therapeut wat er allemaal speelt en maak een stappenplan over hoe je bijv. je sociale leven kunt oppakken. Dan worden bepaalde twijfels en onzekerheden omgezet in een concreet plan waardoor je het gevoel krijgt progressie te maken.
Hier heb je ook al gevraagd 'is het voor mij te laat?' Nee, het is niet te laat, zei iedereen toen ook al. Kijk vooruit. Jouw eigen toekomst is nu, iedere dag weer, dus maak er wat van.
Is het te laat voor mij?
Wat heeft het voor zin hier iedere keer hetzelfde verhaal te typen? Koop een dagboek en schrijf daarin, vertel je therapeut wat er allemaal speelt en maak een stappenplan over hoe je bijv. je sociale leven kunt oppakken. Dan worden bepaalde twijfels en onzekerheden omgezet in een concreet plan waardoor je het gevoel krijgt progressie te maken.
Hier heb je ook al gevraagd 'is het voor mij te laat?' Nee, het is niet te laat, zei iedereen toen ook al. Kijk vooruit. Jouw eigen toekomst is nu, iedere dag weer, dus maak er wat van.
Is het te laat voor mij?
donderdag 8 december 2016 om 17:13
quote:RosesAreRed schreef op 08 december 2016 @ 17:06:
Heel zwaar voor je, maar dat hebben wij in al je vorige, zelfde topics ook al vele keren aangegeven, of je jezelf nu de nick Nicole6592, Jennifer19 of hoe heten ze allemaal, geeft.
Wat heeft het voor zin hier iedere keer hetzelfde verhaal te typen? Koop een dagboek en schrijf daarin, vertel je therapeut wat er allemaal speelt en maak een stappenplan over hoe je bijv. je sociale leven kunt oppakken. Dan worden bepaalde twijfels en onzekerheden omgezet in een concreet plan waardoor je het gevoel krijgt progressie te maken.
Hier heb je ook al gevraagd 'is het voor mij te laat?' Nee, het is niet te laat, zei iedereen toen ook al. Kijk vooruit. Jouw eigen toekomst is nu, iedere dag weer, dus maak er wat van.
Is het te laat voor mij?
Ah
TO, wat verwacht je van dit forum?
Heel zwaar voor je, maar dat hebben wij in al je vorige, zelfde topics ook al vele keren aangegeven, of je jezelf nu de nick Nicole6592, Jennifer19 of hoe heten ze allemaal, geeft.
Wat heeft het voor zin hier iedere keer hetzelfde verhaal te typen? Koop een dagboek en schrijf daarin, vertel je therapeut wat er allemaal speelt en maak een stappenplan over hoe je bijv. je sociale leven kunt oppakken. Dan worden bepaalde twijfels en onzekerheden omgezet in een concreet plan waardoor je het gevoel krijgt progressie te maken.
Hier heb je ook al gevraagd 'is het voor mij te laat?' Nee, het is niet te laat, zei iedereen toen ook al. Kijk vooruit. Jouw eigen toekomst is nu, iedere dag weer, dus maak er wat van.
Is het te laat voor mij?
Ah
TO, wat verwacht je van dit forum?
donderdag 8 december 2016 om 17:21
Ik heb aan een enorm nare jeugd iets over gehouden wat ze chronisch despressief noemen. Jk ben nog maar 22 en het js ronduit kut om dat zo jong te horen maar na een tijdje word je het negatieve echt wel zat. Bij mij lukte dat mét enorm veel hulp. Maar je zult je vast snel beter gaan voelen als je de juiste psycholoog/psychiater/praktijkondersteuner hebt. Goed aangeven als het njet klikt, anders duurt herstel 100000x langer.
Sterkte!
Ps. Je moet er wel voor open staan en op een gegeven moment ook zelf inzien dat blijven hangen in bepaalde zaken niet gaan mee werken aan jouw herstel. Als je dit wel blijft doen, kan je bezig blijven....
Sterkte!
Ps. Je moet er wel voor open staan en op een gegeven moment ook zelf inzien dat blijven hangen in bepaalde zaken niet gaan mee werken aan jouw herstel. Als je dit wel blijft doen, kan je bezig blijven....
donderdag 8 december 2016 om 17:29
quote:RosesAreRed schreef op 08 december 2016 @ 17:06:
Heel zwaar voor je, maar dat hebben wij in al je vorige, zelfde topics ook al vele keren aangegeven, of je jezelf nu de nick Nicole6592, Jennifer19 of hoe heten ze Zo, wat oplettend. TO, wat wil je van het forum? Wat heb je nodig dat je steeds weer topics opent over hetzelfde? Wil je werkelijk je leven veranderen of gaat het je alleen om de aandacht en sympathie die je krijgt omdat je een moeilijk verleden hebt?
Heel zwaar voor je, maar dat hebben wij in al je vorige, zelfde topics ook al vele keren aangegeven, of je jezelf nu de nick Nicole6592, Jennifer19 of hoe heten ze Zo, wat oplettend. TO, wat wil je van het forum? Wat heb je nodig dat je steeds weer topics opent over hetzelfde? Wil je werkelijk je leven veranderen of gaat het je alleen om de aandacht en sympathie die je krijgt omdat je een moeilijk verleden hebt?
