
Depressie
maandag 18 juni 2018 om 19:46
Beste lezers,
Ik kamp met een depressie. Langzaam is het er ingeslopen en nu, sinds een week of wat ‘kan’ ik accepteren dat ik in die depressie zit. Een jaar of twee heb ik gepraat met een psycholoog, zij kon mij helaas niet verder helpen en heeft me doorgestuurd naar een andere organisatie. Hier werd ik opgevangen door verschillende hulpverleners. Er wordt veel gepraat, ze denken mee en alles wordt uit de kast gehaald om zorg en ondersteuning te bieden. Hoewel ik die ondersteuning nodig heb maakt het me ook zo verschrikkelijk onzeker. Werkelijk alles voelt als falen of gefaald hebben. Ik probeer een paar uur in de week te werken om wat structuur te behouden. Tevens ben ik meer gaan sporten. Wat voorheen juist energie gaf is mijn lichaam nu op. Ik kan niet meer. Waarom blijf ik me zo rot voelen. Waarom helpt sporten me niet meer. Wanneer ik denk een stuk te wandelen in plaats van actief bezig te zijn kan ik niets anders dan huilen. Waarom gaat het niet over, wanneer komt dat lichtpuntje weer. Ik wil zo graag kunnen genieten van mijn kinderen. Vreugde en geluk voelen.
Wat heeft jou geholpen uit een depressie te komen? Hoelang heeft de depressie aangehouden en wat voor therapieën heb je gehad?
Ik kamp met een depressie. Langzaam is het er ingeslopen en nu, sinds een week of wat ‘kan’ ik accepteren dat ik in die depressie zit. Een jaar of twee heb ik gepraat met een psycholoog, zij kon mij helaas niet verder helpen en heeft me doorgestuurd naar een andere organisatie. Hier werd ik opgevangen door verschillende hulpverleners. Er wordt veel gepraat, ze denken mee en alles wordt uit de kast gehaald om zorg en ondersteuning te bieden. Hoewel ik die ondersteuning nodig heb maakt het me ook zo verschrikkelijk onzeker. Werkelijk alles voelt als falen of gefaald hebben. Ik probeer een paar uur in de week te werken om wat structuur te behouden. Tevens ben ik meer gaan sporten. Wat voorheen juist energie gaf is mijn lichaam nu op. Ik kan niet meer. Waarom blijf ik me zo rot voelen. Waarom helpt sporten me niet meer. Wanneer ik denk een stuk te wandelen in plaats van actief bezig te zijn kan ik niets anders dan huilen. Waarom gaat het niet over, wanneer komt dat lichtpuntje weer. Ik wil zo graag kunnen genieten van mijn kinderen. Vreugde en geluk voelen.
Wat heeft jou geholpen uit een depressie te komen? Hoelang heeft de depressie aangehouden en wat voor therapieën heb je gehad?

dinsdag 19 juni 2018 om 17:54
Wat heeft jou geholpen uit een depressie te komen? Hoelang heeft de depressie aangehouden en wat voor therapieën heb je gehad?
Het enige wat mij hielp was medicatie. Mijn laatste depressies duurden 6-12 maanden. Therapie had bij mij geen effect.
Als je nu totaal geen verbetering bemerkt met deze AD zou ik vragen om iets anders te proberen. Sterkte
Het enige wat mij hielp was medicatie. Mijn laatste depressies duurden 6-12 maanden. Therapie had bij mij geen effect.
Als je nu totaal geen verbetering bemerkt met deze AD zou ik vragen om iets anders te proberen. Sterkte

dinsdag 19 juni 2018 om 18:32
Ik zou eens doorvragen en als hij geen bevredigend antwoord weet te geven vragen om andere ad.
En veel slapen (ook met medicatie) is niet raar. Ik zou je wel willen adviseren om niet teveel op bed of bank te gaan liggen. Probeer wel een ritme aan te houden.
Hai Vlindertje
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.

woensdag 20 juni 2018 om 07:04
Ik ben godzijdank uit mijn depressie. Mijn zoektocht is begonnen met de huisarts omdat ik me labiel voelde en steeds met een 'dronken gevoel' in mijn hoofd rondliep. Kon niks onthouden, functioneerde niet goed enz. Met het bloedprikken bleek mijn ijzergehalte vele malen te laag, dus ik zou zeker bloed laten prikken.
Verder ben ik naar een psycholoog en GGZ gegaan, dingen gaan doen zoals haken, en in een schriftje opschrijven waar ik van genoten had (al was het maar een vlinder op een struik) en zomaar dingen die in me opkwamen, ook voorvallen waar ik mee zat en hoe ik die aanpakte, ik schreef het op. Uiteindelijk heeft de AD mijn leven veranderd, toen ik die, na lang wikken en wegen en huiverig, ging slikken was het goed en kan ik weer door.
Ik slaap elke dag wel een paar uur 's middags en ik droom veel, dat zijn eigenlijk de enige bijwerkingen die ik heb. In jouw geval zou ik andere AD willen proberen, en niet alleen afgaan op wat de dokter wil maar ook kijken naar wat jij zelf wilt en denkt nodig te hebben.
Ik hoop dat je je snel beter voelt, een depressie is echt zwaar.
Verder ben ik naar een psycholoog en GGZ gegaan, dingen gaan doen zoals haken, en in een schriftje opschrijven waar ik van genoten had (al was het maar een vlinder op een struik) en zomaar dingen die in me opkwamen, ook voorvallen waar ik mee zat en hoe ik die aanpakte, ik schreef het op. Uiteindelijk heeft de AD mijn leven veranderd, toen ik die, na lang wikken en wegen en huiverig, ging slikken was het goed en kan ik weer door.
Ik slaap elke dag wel een paar uur 's middags en ik droom veel, dat zijn eigenlijk de enige bijwerkingen die ik heb. In jouw geval zou ik andere AD willen proberen, en niet alleen afgaan op wat de dokter wil maar ook kijken naar wat jij zelf wilt en denkt nodig te hebben.
Ik hoop dat je je snel beter voelt, een depressie is echt zwaar.
donderdag 21 juni 2018 om 18:47
Sterkte Jane! Ik heb sinds deze week ook de diagnose 'depressie' gekregen. Waarschijnlijk had ik eerst al maanden een burn out. Dit heeft me zo diep in de put gegooid, en nu zit ik thuis met een depressie. Aan de ene kant fijn, mijn gedrag lag niet aan mij, maar ik was/ben gewoon ziek. Aan de andere kant, het is zo zonde allemaal.
anoniem_371398 wijzigde dit bericht op 17-07-2018 14:11
14.87% gewijzigd

zaterdag 23 juni 2018 om 00:14
Merken jullie in de directe omgeving dat het niet altijd begrepen wordt? Mijn vader bijvoorbeeld vind het een gewenning dat ik in de middag af en toe wat uurtjes slaap. Dat voelt soms wel als een steek extra. Alsof het een luxe is.
Sommige dagen zijn de kleinste klusjes zo’n enorme moeite. En dan heb ik het ook over de verzorging van mezelf. Douchen bijvoorbeeld. Herkennen jullie dat ook?
Sommige dagen zijn de kleinste klusjes zo’n enorme moeite. En dan heb ik het ook over de verzorging van mezelf. Douchen bijvoorbeeld. Herkennen jullie dat ook?

zaterdag 23 juni 2018 om 13:35
Hi Jane, nee heb ik niet echt last van gehad. Wel van die "goedbedoelde" adviezen en opmerkingen. Zoals dat sporten helpt (mag ik voorlopig nog niet van de psycholoog), dat stoppen met roken helpt (ga ik nu dus echt nog niet doen), of de vraag of ik me beter voel nu de zon vaker schijnt.
Deze "adviezen" komen idd voort uit onbegrip en onwetendheid. Maar ik zit er niet op te wachten, want het versterkt mijn gevoel van falen en ik word er verdrietig van.
Deze "adviezen" komen idd voort uit onbegrip en onwetendheid. Maar ik zit er niet op te wachten, want het versterkt mijn gevoel van falen en ik word er verdrietig van.
zaterdag 23 juni 2018 om 18:48
dinsdag 26 maart 2019 om 20:42
Beste lezers,
Enkele maanden geleden heb ik dit topic geopend. In de afgelopen maanden heb ik gesprekken en therapie gehad. Inmiddels ben ik begonnen met PMT.
Duidelijk is geworden dat de depressie vier jaar geleden is begonnen na de bevalling van mijn jongste kind.
Tot op de dag van vandaag worstel ik enorm met een schuldgevoel naar de kinderen. Ik ben en kan nu geen goede moeder zijn. Mijn uitvlucht zoek ik in slapen, slapen en nog eens slapen. De wereld ontvluchten. Weg van alle druk in mijn hoofd. En dat laatste geeft me de laatste dagen zorgen. De gedachten van weg zijn uit de wereld overheersen. Niet dat ik denk dat ik uit het leven wil stappen, wél dat ik hoop dat ik niet meer wakker wordt.
Uiteraard heb ik bovenstaande, al dan niet zo expliciet, aangegeven bij de therapeute. De gedachten voelen fout en de gedachten alleen al maken me dat ik me schuldig voel naar mijn kinderen. En dat maakt de strijd in mijn hoofd des te groter. Ik weet gewoon even niet waar ik het zoeken moet.
Ik heb geen vragen, Ik heb het nu uitgesproken, naar jullie Welliswaar, en hoop dat dat even wat rust brengt.
Enkele maanden geleden heb ik dit topic geopend. In de afgelopen maanden heb ik gesprekken en therapie gehad. Inmiddels ben ik begonnen met PMT.
Duidelijk is geworden dat de depressie vier jaar geleden is begonnen na de bevalling van mijn jongste kind.
Tot op de dag van vandaag worstel ik enorm met een schuldgevoel naar de kinderen. Ik ben en kan nu geen goede moeder zijn. Mijn uitvlucht zoek ik in slapen, slapen en nog eens slapen. De wereld ontvluchten. Weg van alle druk in mijn hoofd. En dat laatste geeft me de laatste dagen zorgen. De gedachten van weg zijn uit de wereld overheersen. Niet dat ik denk dat ik uit het leven wil stappen, wél dat ik hoop dat ik niet meer wakker wordt.
Uiteraard heb ik bovenstaande, al dan niet zo expliciet, aangegeven bij de therapeute. De gedachten voelen fout en de gedachten alleen al maken me dat ik me schuldig voel naar mijn kinderen. En dat maakt de strijd in mijn hoofd des te groter. Ik weet gewoon even niet waar ik het zoeken moet.
Ik heb geen vragen, Ik heb het nu uitgesproken, naar jullie Welliswaar, en hoop dat dat even wat rust brengt.
woensdag 27 maart 2019 om 09:46
Jane, ik denk dat het goed is om dit ook met je behandelaar te bespreken. En als je de woorden 'Ik wens niet meer wakker te worden' niet uit je mond krijgt schrijf ze dan op en geef het op een briefje. Of laat je bericht hier lezen. Je zou niet de eerste zijn die het zo doet. Heb geregeld patiënten die het op een briefje geven, mailen, appen of iemand anders het laten uitspreken.
Het is nogal wat om jezelf te horen zeggen. Maar het is écht heel belangrijk dat je behandelaar het weet.

Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
