Psyche
alle pijlers
Depressief door aankoop huis
zaterdag 2 juni 2007 om 08:59
Ik wist niet, of ik dit onder de gezondheidspijler, of de overige pijler neer moest zetten, maar aangezien ik een soort van medicijn voor mijn depressie zoek, zet ik het toch maar hier neer.
in februari van dit jaar hebben we een ander huis gekocht in een andere plaats, dan waar we vandaan komen. Mijn man vind het een geweldig huis, en mijn omgeving (waar ik mij heel erg aan ophang) 'zeiden' dat het ook een mooi huis was. Nu lijkt het of ik destijds (december) in een soort van roes leefde, want ik zag zelf ook alleen de mooie kanten van het huis. Dus we hebben een bod gedaan en het was direct geaccepteerd.Maar na de bedenktijd ben ik gaan twijfelen, en op het moment van tekenen was het inmiddels zo erg, dat het bij wijze van spreke leek, of ik mijn doodvonnis ging tekenen (nou, ja een beetje overdreven, maar 't gaat om het gevoel)
En ook het huis, is me toen zo tegengevallen :(. We zijn nu nog druk aan het klussen want er moest heel wat gebeuren, maar ik doe het niet met volle overgave, omdat ik gewoonweg niets voel voor dit huis. Achteraf weet ik ook dat we echt de hoofprijs hebben betaald, en dat maakt het ook zo moeilijk om het weer snel te kunnen verkopen.
Ik ben inmiddels aan de anti-depresiva, en ga naar een psycho.
Zij zegt dat we eigenijk het huis moeten verkopen, dat zou de enige oplossing voor mij zijn. En ik zie het ook eigenlijk niet zitten om jarenlang medicijnen te moeten slikken, alleen omdat we toen een stomme keus hebben gemaakt...
Als ik echt weer negatieve gevoelens krijg, dan ga ik naar funda en zie daar dan zulke mooie huizen staan, die er in december dus heemaal niet waren...lekker mezelf kwellen dus:?.
Verder is de woonplaats ook echt vreselijk, de mensen zijn zo anders dan dat ik in mijn vorige wijkje gewend was.
Kortom, ik weet niet wat ik van jullie wil horen: liever niet van hoe stom het is geweest om zonder makelaar in korte tijd een huis te kopen, want daar ben ik nu ook zeker wel achter:P.
Verder zitten we zoals ik al zei, flink in de verbouwingen, en dat maakt het er allemaal ook niet fraaier op.
Denken jullie dat deze depressie na een aantal maandjes gaat overwaaien?
groetjes,
Jolan
in februari van dit jaar hebben we een ander huis gekocht in een andere plaats, dan waar we vandaan komen. Mijn man vind het een geweldig huis, en mijn omgeving (waar ik mij heel erg aan ophang) 'zeiden' dat het ook een mooi huis was. Nu lijkt het of ik destijds (december) in een soort van roes leefde, want ik zag zelf ook alleen de mooie kanten van het huis. Dus we hebben een bod gedaan en het was direct geaccepteerd.Maar na de bedenktijd ben ik gaan twijfelen, en op het moment van tekenen was het inmiddels zo erg, dat het bij wijze van spreke leek, of ik mijn doodvonnis ging tekenen (nou, ja een beetje overdreven, maar 't gaat om het gevoel)
En ook het huis, is me toen zo tegengevallen :(. We zijn nu nog druk aan het klussen want er moest heel wat gebeuren, maar ik doe het niet met volle overgave, omdat ik gewoonweg niets voel voor dit huis. Achteraf weet ik ook dat we echt de hoofprijs hebben betaald, en dat maakt het ook zo moeilijk om het weer snel te kunnen verkopen.
Ik ben inmiddels aan de anti-depresiva, en ga naar een psycho.
Zij zegt dat we eigenijk het huis moeten verkopen, dat zou de enige oplossing voor mij zijn. En ik zie het ook eigenlijk niet zitten om jarenlang medicijnen te moeten slikken, alleen omdat we toen een stomme keus hebben gemaakt...
Als ik echt weer negatieve gevoelens krijg, dan ga ik naar funda en zie daar dan zulke mooie huizen staan, die er in december dus heemaal niet waren...lekker mezelf kwellen dus:?.
Verder is de woonplaats ook echt vreselijk, de mensen zijn zo anders dan dat ik in mijn vorige wijkje gewend was.
Kortom, ik weet niet wat ik van jullie wil horen: liever niet van hoe stom het is geweest om zonder makelaar in korte tijd een huis te kopen, want daar ben ik nu ook zeker wel achter:P.
Verder zitten we zoals ik al zei, flink in de verbouwingen, en dat maakt het er allemaal ook niet fraaier op.
Denken jullie dat deze depressie na een aantal maandjes gaat overwaaien?
groetjes,
Jolan
zaterdag 2 juni 2007 om 13:09
Hoi Jolan, rot dat het zo is gelopen.
Praat je er met je vriend over? Weet hij van jou gevoelens?
Kijk wat er aan zou moeten gebeuren om het wel tot jouw huis te maken. Zie je echt geen mogelijkheden, probeer het dan maar te verkopen, of knap het zodanig op dat het makkelijker verkoopbaar is.
Je hebt hier in ieder geval het een en ander van geleerd en die fouten zul je nooit meer maken.
Praat je er met je vriend over? Weet hij van jou gevoelens?
Kijk wat er aan zou moeten gebeuren om het wel tot jouw huis te maken. Zie je echt geen mogelijkheden, probeer het dan maar te verkopen, of knap het zodanig op dat het makkelijker verkoopbaar is.
Je hebt hier in ieder geval het een en ander van geleerd en die fouten zul je nooit meer maken.
zaterdag 2 juni 2007 om 14:02
Wel een beetje makkelijk vann jou en de therapeute om alles op dat huis te schuiven. Weet je zeker dfat ze gezegd heeft dat verhuizen de enige oplossing is, of is dat wat je nu graag van haar hebt willen horen?
verhuizen is sowieso een hele stressvole gebeurtenis. helemaal wennen aan een nieuwe omgeving, andere stad, andere mensen en dan ook nog eens een verbouwing die tegenvalt, daar wordt iedereen flink gestresst van.
Op Funda zijn ze heel goed in mooie plaatjes; waarschijnlijk zou je aan elk ander "mooier"huis minstens netzoveel verbouwingsellende hebben als aan dit huis.
Als je je het kunt veroorloven, ga een wekje weg terwijl je de verbowing uitbesteedt. Eventjes weg uit de troep zal je zeker goed doen. Probeer te wennen aan het huis en je thuis te voelen. Geef jezelf een jaar hiervoor. Ben je dan nog steeds zo ongelukig, dan kun je altijd nog overwegen om het weer te verkopen.
verhuizen is sowieso een hele stressvole gebeurtenis. helemaal wennen aan een nieuwe omgeving, andere stad, andere mensen en dan ook nog eens een verbouwing die tegenvalt, daar wordt iedereen flink gestresst van.
Op Funda zijn ze heel goed in mooie plaatjes; waarschijnlijk zou je aan elk ander "mooier"huis minstens netzoveel verbouwingsellende hebben als aan dit huis.
Als je je het kunt veroorloven, ga een wekje weg terwijl je de verbowing uitbesteedt. Eventjes weg uit de troep zal je zeker goed doen. Probeer te wennen aan het huis en je thuis te voelen. Geef jezelf een jaar hiervoor. Ben je dan nog steeds zo ongelukig, dan kun je altijd nog overwegen om het weer te verkopen.
zaterdag 2 juni 2007 om 17:21
Hoi Jolan, wat vervelend voor je.
Wat was de reden dat jullie wilden verhuizen?
Is het niet goed om dat nog eens op een rijtje te zetten?
Misschien dat je dan weer wat beter weet wat je wil?
En een nieuwe omgeving is ook wennen.
Ik denk dat je er ook goed over moet hebben met je vriend. Als jij niet gelukkig bent zal hij het ook niet zijn. Natuurlijk ga je niet jarenlang aan de anti depressiva. Een beetje huisarts en psycholoog zal dat ook niet ondersteunen. Weet je zeker dat er niks anders kan spelen? Je werk, je relatie, bepaalde gebeurtenissen? Waren er omstandigheden in december die nu anders zijn? In het allerergste geval zullen jullie misschien idd het huis moeten verkopen, maar zo makkelijk is dat natuurlijk niet. Maar dan weet je wel waar je naar toe leeft. Ik hoop dat je er uit komt.
zaterdag 2 juni 2007 om 18:29
@Jolan
Je legt wel heel sterk de oorzaak van je depressiviteit bij het huis, maar een depressie is echt niet iets dat door 1 ding wordt veroorzaakt.
Nattuurlijk kan het net die ene druppel zijn geweest, en is een prettige plek om te leven heel belangrijk, maar ik denk dat je de oorzaak toch echt breder moet zoeken.
Als het een echte depressie is, en als je medicijnen krijgt neem ik aan dat de diagnose ook echt gesteld is, "waait die niet in een paar maandjes over". Dan moet je in ieder geval met jezelf aan het werk om anders met dingen om te gaan en tegen dingen aan te kijken.
Sterkte!
Je legt wel heel sterk de oorzaak van je depressiviteit bij het huis, maar een depressie is echt niet iets dat door 1 ding wordt veroorzaakt.
Nattuurlijk kan het net die ene druppel zijn geweest, en is een prettige plek om te leven heel belangrijk, maar ik denk dat je de oorzaak toch echt breder moet zoeken.
Als het een echte depressie is, en als je medicijnen krijgt neem ik aan dat de diagnose ook echt gesteld is, "waait die niet in een paar maandjes over". Dan moet je in ieder geval met jezelf aan het werk om anders met dingen om te gaan en tegen dingen aan te kijken.
Sterkte!
zaterdag 2 juni 2007 om 22:15
Hoi Jolan,
Ik kan het me echt voorstellen hoe k.t je je voelt. En dat het door de aankoop van dat huis in een minder leuke plaats komt, dat vind ik ook niet gek klinken. Als ik jou was zou ik er met mijn vriend over praten. Hij moet toch weten dat je je zo voelt. Is er een mogelijkheid om het huis weer te verkopen als het een beetje af is? Of maak je er dan verlies op, zo snel na de aankoop?
Ik kan het me echt voorstellen hoe k.t je je voelt. En dat het door de aankoop van dat huis in een minder leuke plaats komt, dat vind ik ook niet gek klinken. Als ik jou was zou ik er met mijn vriend over praten. Hij moet toch weten dat je je zo voelt. Is er een mogelijkheid om het huis weer te verkopen als het een beetje af is? Of maak je er dan verlies op, zo snel na de aankoop?
zondag 3 juni 2007 om 06:26
Hoi Jolan,
Wat vervelend voor je dat je je zo rot voelt bij de aankoop van jullie huis.
Een tijd die normaal gesproken zo gelukkig zou kunnen zijn.
Het belangrijkste is, dat je het er met je vriend over hebt. Wie weet kunnen jullie het huis toch zo veranderen dat jij je er ook happy gaat voelen. Aan de buurt wen je wel, dat heeft tijd nodig.
De tip die ik las over op vakantie gaan, vind ik een erg goede. Doen, zou ik zeggen. Dan hoef je de rommel even niet te zien.
Mocht je echt willen verkopen, dan is het misschien handig om te weten dat, als je binnen een half jaar verkoopt, je de overdrachtsbelasting terug krijgt. Scheelt toch weer 6%.
Je krijgt het zelf niet automatisch terug. De koper van jullie huis zou deze overdrachtsbelasting niet hoeven te betalen. Nu is normaal de regel dat in zo'n geval de nieuwe koper het bedrag wel betaalt, maar dan aan de verkopers en niet aan de belastingdienst. Op die manier krijgen jullie dus de overdrachtsbelasting terug.
Sterkte,
Majo
Veel succes en sterkte!
Wat vervelend voor je dat je je zo rot voelt bij de aankoop van jullie huis.
Een tijd die normaal gesproken zo gelukkig zou kunnen zijn.
Het belangrijkste is, dat je het er met je vriend over hebt. Wie weet kunnen jullie het huis toch zo veranderen dat jij je er ook happy gaat voelen. Aan de buurt wen je wel, dat heeft tijd nodig.
De tip die ik las over op vakantie gaan, vind ik een erg goede. Doen, zou ik zeggen. Dan hoef je de rommel even niet te zien.
Mocht je echt willen verkopen, dan is het misschien handig om te weten dat, als je binnen een half jaar verkoopt, je de overdrachtsbelasting terug krijgt. Scheelt toch weer 6%.
Je krijgt het zelf niet automatisch terug. De koper van jullie huis zou deze overdrachtsbelasting niet hoeven te betalen. Nu is normaal de regel dat in zo'n geval de nieuwe koper het bedrag wel betaalt, maar dan aan de verkopers en niet aan de belastingdienst. Op die manier krijgen jullie dus de overdrachtsbelasting terug.
Sterkte,
Majo
Veel succes en sterkte!
zondag 3 juni 2007 om 08:52
Hoi meiden,
bedankt voor jullie positieve reacties, die kan ik nu echt gebruiken.
Het huis is inderdaad niet mijn enige probleem, maar wel de druppel (zoals lieveranoniem al zei). Ik ben een behoorlijk onzeker type, die zoals ik in mijn openingspost zei, 'mijn mening" heel erg laat bepalen door anderen. En dat is nu ook gebeurt. En dat neem ik mijzelf echt enorm kwalijk.
De eerste paar maanden sliep ik heel eg slecht, uren wakker liggen, enorme huilbuien eigenlijk de hele dag door, en ik ben flink afgevallen:daar kan geen sonja bakker tegenop;)
NU heb ik medicijnen en het gaat een stuk beter. Niet altijd, de ene keer zoals nu (nadat ik jullie reacties heb gelezen) zie ik het wel weer een beetje zitten, en denk ik, ach laten we de verbouwingen afwachten en over een paar jaar gaan we wel weer verhuizen. Dat is ook wat mijn man zegt.
Maar het andere moment, zoals een half uur geleden, zie ik het allemaal niet zo positief in, en bedenk me "als we nou dit hadden gedaan, of dat....." dan was ik nu een stuk gelukkiger geweest. Het liefst zou ik dan ook alle huizensites af willen gaan, als een soort van zelfkwelling (zoals mijn therapeute al zei).maar idd Krengiserweer dit is niet altijd een reeel beeld...
Maar misschien zie ik het mooie van het huis nog niet door de verbouwingen en moet ik die maar even afwachten.
Het huis nu verkopen om de overdrachtsbelasting terug te krijgen ,is nu geen optie. Het zou dan binnen 2 maanden verkocht moeten zijn. Dat zie ik niet echt zitten, temeer omdat we nu flink in het stof zitten van doorgebroken muren ed.
hmm, vakantie zou wel heel lekker zijn,maar dat zit er helaas even niet in.
ik weet ook eigenlijk niet wat ik van jullie wil horen, maar ik wil het iig even van me afschrijven, en de reacties tot nu toe, hebben zeker een positief effect (al is het misschien maar tijdelijk) maar als we het huis over een paar jaar gaan verkopen (wat mijn man gelukkig zelf al aangaf) dan heb ik zeker iets om naar uit te kijken.
Mijn therapeute gaf al aan dat ik ws. ruim een jaar deze medicijnen zou moeten slikken (geen goed nieuws voor mn libido)
bedankt voor jullie positieve reacties, die kan ik nu echt gebruiken.
Het huis is inderdaad niet mijn enige probleem, maar wel de druppel (zoals lieveranoniem al zei). Ik ben een behoorlijk onzeker type, die zoals ik in mijn openingspost zei, 'mijn mening" heel erg laat bepalen door anderen. En dat is nu ook gebeurt. En dat neem ik mijzelf echt enorm kwalijk.
De eerste paar maanden sliep ik heel eg slecht, uren wakker liggen, enorme huilbuien eigenlijk de hele dag door, en ik ben flink afgevallen:daar kan geen sonja bakker tegenop;)
NU heb ik medicijnen en het gaat een stuk beter. Niet altijd, de ene keer zoals nu (nadat ik jullie reacties heb gelezen) zie ik het wel weer een beetje zitten, en denk ik, ach laten we de verbouwingen afwachten en over een paar jaar gaan we wel weer verhuizen. Dat is ook wat mijn man zegt.
Maar het andere moment, zoals een half uur geleden, zie ik het allemaal niet zo positief in, en bedenk me "als we nou dit hadden gedaan, of dat....." dan was ik nu een stuk gelukkiger geweest. Het liefst zou ik dan ook alle huizensites af willen gaan, als een soort van zelfkwelling (zoals mijn therapeute al zei).maar idd Krengiserweer dit is niet altijd een reeel beeld...
Maar misschien zie ik het mooie van het huis nog niet door de verbouwingen en moet ik die maar even afwachten.
Het huis nu verkopen om de overdrachtsbelasting terug te krijgen ,is nu geen optie. Het zou dan binnen 2 maanden verkocht moeten zijn. Dat zie ik niet echt zitten, temeer omdat we nu flink in het stof zitten van doorgebroken muren ed.
hmm, vakantie zou wel heel lekker zijn,maar dat zit er helaas even niet in.
ik weet ook eigenlijk niet wat ik van jullie wil horen, maar ik wil het iig even van me afschrijven, en de reacties tot nu toe, hebben zeker een positief effect (al is het misschien maar tijdelijk) maar als we het huis over een paar jaar gaan verkopen (wat mijn man gelukkig zelf al aangaf) dan heb ik zeker iets om naar uit te kijken.
Mijn therapeute gaf al aan dat ik ws. ruim een jaar deze medicijnen zou moeten slikken (geen goed nieuws voor mn libido)
zondag 3 juni 2007 om 13:21
Ik kan me goed voorstellen hoe je je voelt. Het is ook niet niets om een nieuw huis te kopen en in een nieuwe woonplaats te gaan wonen. Toch denk ik dat je moet proberen er wat van te maken. Je man wil het huis over een paar jaar wel weer verkopen zeg je, maar om nou een paar jaar depressief te zijn 'door je huis' lijkt me nou niet echt iets om over naar huis te schrijven.
Wat ik zou doen als ik jou was is wat vrienden en familie inseinen, uitleggen hoe je erin staat en samen in een paar weekenden tijd er een huis van maken waar jullie je prettig bij voelen. Beetje meer 'af' door leuke kleuren/behang op de muur, gordijnen maken, dingen aftimmeren, de tuin doen, whatever makes you happy. Probeer er ook je buren en/of andere mensen uit de straat bij te betrekken, zodat je elkaar wat beter leert kennen, en misschien zou je in de zomer een verlate housewarming party kunnen geven. Misschien is zoveel activiteit jouw 'ding' niet, maar jezelf afzonderen en wachten tot je weer weg bent lijkt me echt heel deprimerend. Probeer wat peper in je kont te krijgen en positief te staan tegenover het idee wat van je huis te maken, in ieder geval totdat jullie weer weg gaan. Misschien kun je het met hulp van anderen zelfs zo leuk maken dat je er over een paar jaar niet meer weg wilt!
Wat ik zou doen als ik jou was is wat vrienden en familie inseinen, uitleggen hoe je erin staat en samen in een paar weekenden tijd er een huis van maken waar jullie je prettig bij voelen. Beetje meer 'af' door leuke kleuren/behang op de muur, gordijnen maken, dingen aftimmeren, de tuin doen, whatever makes you happy. Probeer er ook je buren en/of andere mensen uit de straat bij te betrekken, zodat je elkaar wat beter leert kennen, en misschien zou je in de zomer een verlate housewarming party kunnen geven. Misschien is zoveel activiteit jouw 'ding' niet, maar jezelf afzonderen en wachten tot je weer weg bent lijkt me echt heel deprimerend. Probeer wat peper in je kont te krijgen en positief te staan tegenover het idee wat van je huis te maken, in ieder geval totdat jullie weer weg gaan. Misschien kun je het met hulp van anderen zelfs zo leuk maken dat je er over een paar jaar niet meer weg wilt!
maandag 4 juni 2007 om 16:30
Luister gewoon naar jezelf, dat is het belangrijkste. Omdat je man, je familie etc. het een mooi huis vonden voor jullie hoeft natuurlijk nog niet te betekenen dat jij het mooi moet vinden. Je was er niet zeker van toen jullie gingen tekenen voor het huis, maar hebt niets gezegd en hebt getekend. Op dat moment had je eigenlijk kunnen zeggen; Luister ik ben er niet zeker van en dus teken ik niet en ik wil er nog over nadenken. Op dat soort momenten moet je naar jezelf leren luisteren en de consequenties draag je dan gewoon. Vriend boos of familie boos, niet leuk natuurlijk - maar beter dan depressief zijn en medicijnen slikken. Hoe meer je naar jezelf luistert des te beter zal het gaan en je brengt het zo tactvol mogelijk natuurlijk naar de anderen toe. Ze zullen het alleen maar meer kunnen respecteren uiteindelijk.
Het gaat om jou en hoe jij je voelt !!
Het gaat om jou en hoe jij je voelt !!
dinsdag 5 juni 2007 om 11:12
Ik durf zo niet te zeggen of je een depressie hebt of "gewoon" koop-, verbouw- en verhuisstress. Dat laatste gaat over, maar het duurt even. Om mij heen zie ik dat het kopen van een huis ingrijpende gevolgen kan hebben. Ik heb de meest gelijkmatige mensen zien veranderen in tijdelijke wrakken. Het is een belangrijke beslissing, waarvan je nooit meteen alle gevolgen kunt overzien. Maar het komt goed! Stop alsjeblieft met op funda kijken, want je maakt jezelf gek. Het perfecte huis bestaat niet (of is onbetaalbaar); elk huis heeft voor- en nadelen. Concentreer je op de voordelen en vraag je af: is dit een huis waar ik de komende tijd leuk kan wonen? (In plaats van: wou ik eigenlijk iets anders?) Sterkte!
woensdag 6 juni 2007 om 22:50
Ontzettend bedankt voor jullie reacties! Ik heb het een paar dagen enorm druk gehad waardoor ik niet eerder kon reageren, sorry.
Ik heb echt ontzettend veel aan jullie reacties gehad. En ja, anita je hebt gelijk, ik moet echt meer naar mezelf luisteren, ik hoop echt dat ik daarvan geleerd heb. Op dit moment zie ik het ook positief in, maar helaas, zodra ik de medicijnen even laat staan, dan is het weer helemaal pet:(.
Maar ik ben wel erg blij dat de reacties die ik eigenlijk had verwacht: "dat ik er beter over na had moeten denken, en dat het ngal een domme actie was, enz"..uit zijn gebleven. Ik ben verder niet echt een domme meid, en ik had ook echt niet verwacht dat mij dit zou overkomen. Maar helaas, weer een illusie armer....
De laatste paar dagen ben ik iig een stuk beter in mn vel gaan zitten. Ik heb het de laatste paar weken niet meer met mn vriend doorgesproken, door de medicijnen kan ik soms aardig de schijn ophouden. Wel heb ik laten weten dat we zoals iemand al voorstelde wat meer tempo gaan maken met de verbouwingen, dat zal mn mentale gesteldheid zeker wel ten goede komen:)
liefs, Jolan
Ik heb echt ontzettend veel aan jullie reacties gehad. En ja, anita je hebt gelijk, ik moet echt meer naar mezelf luisteren, ik hoop echt dat ik daarvan geleerd heb. Op dit moment zie ik het ook positief in, maar helaas, zodra ik de medicijnen even laat staan, dan is het weer helemaal pet:(.
Maar ik ben wel erg blij dat de reacties die ik eigenlijk had verwacht: "dat ik er beter over na had moeten denken, en dat het ngal een domme actie was, enz"..uit zijn gebleven. Ik ben verder niet echt een domme meid, en ik had ook echt niet verwacht dat mij dit zou overkomen. Maar helaas, weer een illusie armer....
De laatste paar dagen ben ik iig een stuk beter in mn vel gaan zitten. Ik heb het de laatste paar weken niet meer met mn vriend doorgesproken, door de medicijnen kan ik soms aardig de schijn ophouden. Wel heb ik laten weten dat we zoals iemand al voorstelde wat meer tempo gaan maken met de verbouwingen, dat zal mn mentale gesteldheid zeker wel ten goede komen:)
liefs, Jolan
donderdag 7 juni 2007 om 16:12
Heel herkenbaar om dit allemaal te lezen. Fijn om te weten dat ik niet de enige ben :-)
Ik slik sinds oktober vorig jaar ook AD (ben ook 5 kilo aangekomen :-( ) en voel mij wel beter en wil het liefst af gaan bouwen maar ben ook wel bang dat de klachten dan weer terugkomen. Ik heb nog steeds van die dagen dat ik het al knap vind als ik het bed uitgekomen ben en aangekleed & gewassen.
Inmiddels sport ik wel weer, doe ik weer aan sociale uitjes etc. Ik zou zelfs weer gaan werken (3 dgn per week) maar helaas heeft mijn vorige werkgever inlichtingen verstrekt. (ik heb een aantal maanden thuis gezeten en heb toen zelf ontslag genomen door zeer demotiverende brieven van mijn baas). Van dit laatste feit ben ik nog wel een beetje flink aan het balen maar ik probeer het maar een plaatsje te geven.
Ik slik sinds oktober vorig jaar ook AD (ben ook 5 kilo aangekomen :-( ) en voel mij wel beter en wil het liefst af gaan bouwen maar ben ook wel bang dat de klachten dan weer terugkomen. Ik heb nog steeds van die dagen dat ik het al knap vind als ik het bed uitgekomen ben en aangekleed & gewassen.
Inmiddels sport ik wel weer, doe ik weer aan sociale uitjes etc. Ik zou zelfs weer gaan werken (3 dgn per week) maar helaas heeft mijn vorige werkgever inlichtingen verstrekt. (ik heb een aantal maanden thuis gezeten en heb toen zelf ontslag genomen door zeer demotiverende brieven van mijn baas). Van dit laatste feit ben ik nog wel een beetje flink aan het balen maar ik probeer het maar een plaatsje te geven.
zondag 10 juni 2007 om 09:16
hoi Sarah,
Dat is ook mijn grootste angst, dat het weer terugkomt zodra je stopt, en ik merk ook heel goed als ik nu 1 of 2 daagjes oversla, dat ik me weer behoorlijk beroert ga voelen. Maar jij gebruikt het nu al een aardige tijd, en volgens mijn therapeute is het de bedoeling dat je die periode ook gebruikt om een andere denkwijze "aan te leren" zodat je niet terugvalt in de oude.
Wat vervelend van je werk dat helpt idd ook niet echt mee om je beter te gaan voelen. Heb je ondertussen ook nog therapie?
het is mij niet helemaal duidelijk,maar heb je ook een huis gekocht?
woensdag 13 juni 2007 om 13:48
Hoi!
Een nieuw huis in je leven is ook een hele verandering die je niet moet onderschatten. Helemaal als het in een andere stad/dorp/wijk is.
Je moet wel nuchter blijven en niet je oude stekkie de hemel in prijzen.
Bovendien moet je in een nieuw huis groeien is mijn ervaring. Natuurlijk heb je in het begin geen gevoelens bij een nieuwe woning, althans ik spreek uit ervaring. Maar daar moet je gewoon erg je best voor doen.
Maak een hoekje helemaal van jezelf en doe daarmee wat je wilt.
Neem nu het toilet. Waarom moet ie wit? Verf 'm bijv. groen en hang daar leuke dingen van jezelf op (geen foto's van vorige huis).
Ik ben ook net weer verhuisd naar een dorp zo'n 120 km verderop en nee ik kende hier echt geen mens! Maar nu, 10 maanden verder) zit ik er helemaal tussen. En nee dat ging niet vanzelf. Ik heb heel veel positieve stappen gezet al had ik het moeilijk.
Ik ontdek echt plekjes hier en weet die dan weer aan mijn mannetje te vertellen, waardoor hij weer blij is omdat hij dat nog niet ontdekt had.
Ik weet dat het moeilijk is, maar ga ervoor!
Tja en dat je de hoofdprijs hebt betaald is jammer maar geen doodzonde. Jij hebt deze super woning en menigeen wil delen met je......maar dat gaat lekker niet! Geniet van alle mooie hoekjes en ervaringen!
groetjes Lievertje
Een nieuw huis in je leven is ook een hele verandering die je niet moet onderschatten. Helemaal als het in een andere stad/dorp/wijk is.
Je moet wel nuchter blijven en niet je oude stekkie de hemel in prijzen.
Bovendien moet je in een nieuw huis groeien is mijn ervaring. Natuurlijk heb je in het begin geen gevoelens bij een nieuwe woning, althans ik spreek uit ervaring. Maar daar moet je gewoon erg je best voor doen.
Maak een hoekje helemaal van jezelf en doe daarmee wat je wilt.
Neem nu het toilet. Waarom moet ie wit? Verf 'm bijv. groen en hang daar leuke dingen van jezelf op (geen foto's van vorige huis).
Ik ben ook net weer verhuisd naar een dorp zo'n 120 km verderop en nee ik kende hier echt geen mens! Maar nu, 10 maanden verder) zit ik er helemaal tussen. En nee dat ging niet vanzelf. Ik heb heel veel positieve stappen gezet al had ik het moeilijk.
Ik ontdek echt plekjes hier en weet die dan weer aan mijn mannetje te vertellen, waardoor hij weer blij is omdat hij dat nog niet ontdekt had.
Ik weet dat het moeilijk is, maar ga ervoor!
Tja en dat je de hoofdprijs hebt betaald is jammer maar geen doodzonde. Jij hebt deze super woning en menigeen wil delen met je......maar dat gaat lekker niet! Geniet van alle mooie hoekjes en ervaringen!
groetjes Lievertje
woensdag 13 juni 2007 om 15:32
Oh god, meid wat herken ik dit...
Ik heb 5 jaar gewoond in zo'n situatie. We hadden een geweldig leuk huis, alleen die buren, drama. Onze achterburen bleken luidruchtige alcoholisten, alles wat aan het huis gedaan was door de vorige bewoners was echt bagger, alle muren konden opnieuw gestukt, dak moest vervangen.
Het hele dorp hing van hypocritie en roddel aan elkaar. Na 5 jaar klussen hebben we de woning te koop gezet maar begonnen we het beetje bij beetje iets meer naar ons zin te krijgen, totdat we weer nieuwe buren kregen, nu met 2 lawaaierige kleuters een mams die de hele dag luidruchtig in de tuin zat te bellen met haar vriendinnen.
Mijn man en ik kregen ook "gezondheids"klachten, van die dingetjes die maar niet over gaan, migraine, huidschimmel etc.
We waren er helemaal klaar mee letterlijk en figuurlijk. We zijn terugverhuisd naar een wat groter dorp, een stuk rustiger en het bevalt ons een stuk beter. En ja, we zijn nog steeds op zoek naar ons droomhuis, maar bestaat dat wel?
Ik heb 5 jaar gewoond in zo'n situatie. We hadden een geweldig leuk huis, alleen die buren, drama. Onze achterburen bleken luidruchtige alcoholisten, alles wat aan het huis gedaan was door de vorige bewoners was echt bagger, alle muren konden opnieuw gestukt, dak moest vervangen.
Het hele dorp hing van hypocritie en roddel aan elkaar. Na 5 jaar klussen hebben we de woning te koop gezet maar begonnen we het beetje bij beetje iets meer naar ons zin te krijgen, totdat we weer nieuwe buren kregen, nu met 2 lawaaierige kleuters een mams die de hele dag luidruchtig in de tuin zat te bellen met haar vriendinnen.
Mijn man en ik kregen ook "gezondheids"klachten, van die dingetjes die maar niet over gaan, migraine, huidschimmel etc.
We waren er helemaal klaar mee letterlijk en figuurlijk. We zijn terugverhuisd naar een wat groter dorp, een stuk rustiger en het bevalt ons een stuk beter. En ja, we zijn nog steeds op zoek naar ons droomhuis, maar bestaat dat wel?
