Psyche
alle pijlers
depressief en weer werken en kinderen
zondag 16 maart 2008 om 16:15
Ik ben al een tijdje depressief. mijn man en ik hebben geen goede relatie meer. Hij geeft altijd maar om zijn familie en bij mijn wordt hij even saai en depressief. Ook is hij werkloos. Houd geen baan vast. Met 2 kids is het al een drukke boel. Ze elke dag naar school brengen is voor mij de limit. Ik wil heel graag gaan werken na bijna 5 jaar. Iets voor mezelf doen. Nu slik ik al 4 dagen lexapro 5 mg ik moet 10 mg.
Ik ben alleen niet vooruit te branden. Ik ben 2 keer vergeten mijn kids op te halen van school en ben suf en moe. Ik kan niet eens geconcentreerd meer zijn. Ik hoop dat het overgaat. Het gaat al een tijdje niet ok met mij . suicidaal, krassen op mijn lichaam. Ik schaamde me toen ik mijn bloed moest laten prikken. Ik ben mezelf gewoon niet. iK lig alleen maar op de bank. Ik gebruik de medicijn omdat de psych zegt dat het mij perceptie zal veranderen. En elke dag suicidale gedachtes.....
Ik wil werken maar ben te moe en te gaar. Wie gebruikt lexapro en is nu gewoon aan het werk?
Ik ben alleen niet vooruit te branden. Ik ben 2 keer vergeten mijn kids op te halen van school en ben suf en moe. Ik kan niet eens geconcentreerd meer zijn. Ik hoop dat het overgaat. Het gaat al een tijdje niet ok met mij . suicidaal, krassen op mijn lichaam. Ik schaamde me toen ik mijn bloed moest laten prikken. Ik ben mezelf gewoon niet. iK lig alleen maar op de bank. Ik gebruik de medicijn omdat de psych zegt dat het mij perceptie zal veranderen. En elke dag suicidale gedachtes.....
Ik wil werken maar ben te moe en te gaar. Wie gebruikt lexapro en is nu gewoon aan het werk?
zondag 16 maart 2008 om 16:28
Kom eerst eens goed in je vel te zitten voordat je gaat werken. Een depressie is niet niks! Sinds 14 maanden slik ik Lexapro en ik ben er ontzettend van opgeknapt. Je moet er echter wel rekening mee houden dat de bijverschijnselen wel een paar weken kunnen duren.Soms is alleen een antidepressiva niet genoeg en zijn er gesprekken nodig tussen jou en een therapeut. Als ik jouw verhaal lees is het ook goed voor jouw man om er bij betrokken te worden. Hij vlucht maar zou naast jou moeten staan! Je kunt dit niet alleen als je je zo rot voelt, dit wordt alleen maar erger.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe!
zondag 16 maart 2008 om 16:43
Zo snel mogelijk je huisarts bellen morgenochtend en vertellen over je suicidale gedachten zodat je dinsdagochtend bij de psychiater terecht kan. Dit kan zo niet!
Je bent verantwoordelijk voor je kinderen en op deze manier ben je dat niet, want je bent te instabiel.
Succes want je zult het vreselijk moeilijk hebben....
Je bent verantwoordelijk voor je kinderen en op deze manier ben je dat niet, want je bent te instabiel.
Succes
want je zult het vreselijk moeilijk hebben....
zondag 16 maart 2008 om 17:24
Dank jewel voor jullie reacties allemaal. Beste Maansa..ik ben pas een week bij ggz psychiater. Pas een gesprek met hem over een maand.
Het gaat inderdaad niet goed. de psychiater kijkt mij aan net alsof ik van een andere planeet kom. En is zo bot. Ik voel mij niet begrepen. Ik heb 2 jaar gewacht om hulp te zoeken. Het is up en downs.
Mijn man werkt niet, we zitten in de sociale dienst. En ze leggen druk op ons om te werken nu al 3 jaar. Ik zie het niet meer zitten. Hij werkt en dan stopt hij. Houd geen baan vast.
Alles gaat naar de deurwaarder. Ik heb hbo niveau ik weet dat als ik aan de slag ga dat ik een stabiele inkomen kan krijgen. Maar hoe ik me nu voel weet ik niet hoe ik het moet doen.
bedankt dat jullie me willen toe horen. Ik probeer me staande te houden tegen de buitenwereld. maar niemand wilt het horen in welke staat ik ben.
Het gaat inderdaad niet goed. de psychiater kijkt mij aan net alsof ik van een andere planeet kom. En is zo bot. Ik voel mij niet begrepen. Ik heb 2 jaar gewacht om hulp te zoeken. Het is up en downs.
Mijn man werkt niet, we zitten in de sociale dienst. En ze leggen druk op ons om te werken nu al 3 jaar. Ik zie het niet meer zitten. Hij werkt en dan stopt hij. Houd geen baan vast.
Alles gaat naar de deurwaarder. Ik heb hbo niveau ik weet dat als ik aan de slag ga dat ik een stabiele inkomen kan krijgen. Maar hoe ik me nu voel weet ik niet hoe ik het moet doen.
bedankt dat jullie me willen toe horen. Ik probeer me staande te houden tegen de buitenwereld. maar niemand wilt het horen in welke staat ik ben.
zondag 16 maart 2008 om 17:28
Soms wil het nog weleens helpen, werken als je depressief bent. Van thuis blijven zitten ga je je over het algemeen niet beter voelen.
En die psych van de ggz.... Je hebt pas een gesprek met hem gehad. Probeer het deze maand even uit te zitten en wees bij de volgende afspraak compleet eerlijk tegen hem. En vergeet niet, hoe cliché ook: zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
En die psych van de ggz.... Je hebt pas een gesprek met hem gehad. Probeer het deze maand even uit te zitten en wees bij de volgende afspraak compleet eerlijk tegen hem. En vergeet niet, hoe cliché ook: zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
zondag 16 maart 2008 om 17:46
Wat Fleurtje zegt, werk kan er ook voor zorgen dat je uit de negatieve spiraal komt en je een gevoel van eigenwaarde en 'zin' krijgt.
Kan je, om even heel praktisch te worden, niet ism de sociale dienst een re-integratietraject aanvragen? Dat je desnoods door vrijwilligerswerk of meer begeleiding de stap naar de arbeidsmarkt maakt? Zie het als een opstap om de deur weer uit te komen, niets om je voor te schamen ofzo. Want als je meteen je doelen te hoog legt (je hele gezin moeten onderhouden) , kan dat bij voorbaat al verlammend werken.
En hartstikke goed trouwens dat je nu na twee jaar om hulp bent gaan vragen bij de ggz, en dat je nu op deze manier verder wilt komen. Is al een stap in de goede richting.
Kan je, om even heel praktisch te worden, niet ism de sociale dienst een re-integratietraject aanvragen? Dat je desnoods door vrijwilligerswerk of meer begeleiding de stap naar de arbeidsmarkt maakt? Zie het als een opstap om de deur weer uit te komen, niets om je voor te schamen ofzo. Want als je meteen je doelen te hoog legt (je hele gezin moeten onderhouden) , kan dat bij voorbaat al verlammend werken.
En hartstikke goed trouwens dat je nu na twee jaar om hulp bent gaan vragen bij de ggz, en dat je nu op deze manier verder wilt komen. Is al een stap in de goede richting.
maandag 17 maart 2008 om 00:42
eens met Fleur je moet in actie komen. Je bent ook zelf verantwoordelijk in deze situatie, je kan niet naar je man wijzen. Je hebt een opleiding dus ga solliciteren. Wellicht heb je nog wat last van de bijwerkingen van de medicatie maar dat zal verdwijnen. Een baan is goed voor je zelfvertrouwen en voor je financ. situatie. en natuurlijk kan je het, maar het zal best wennen zijn. Maar voor niks gaat de zon op, dus hup kom op
maandag 17 maart 2008 om 08:53
Ik heb een beetje moeite met de zin: ze leggen al drie jaar druk op ons om te werken.
Dat wekt bij mij de indruk dat je het daar niet mee eens bent. Moet eerlijk zeggen: heb het gevoel dat dit wel es een hele lange weg kan gaan worden; het is niet alleen je depressie (en die van je man), maar ook je (jullie) houding.
Maar goed, misschien begreep ik die zin wel verkeerd.
Dat wekt bij mij de indruk dat je het daar niet mee eens bent. Moet eerlijk zeggen: heb het gevoel dat dit wel es een hele lange weg kan gaan worden; het is niet alleen je depressie (en die van je man), maar ook je (jullie) houding.
Maar goed, misschien begreep ik die zin wel verkeerd.
maandag 17 maart 2008 om 13:42
Hi fleurtje, dat gevoel kreeg ik ook. Maar ik vind het nog kenmerkender dat ik door het lezen van de openingspost van sterretje de lamlendigheid kan voelen. Veel mensen met financiele problemen worden uiteindelijk depressief. Het sociale isolement is de boosdoener. Er is maar 1 manier en dat is in actie komen. Zelf weer de regie over je leven in handen nemen. En dat betekent werken, sporten, misschien leren en afscheid nemen van alles wat die ontwikkeling in de weg staat.
maandag 17 maart 2008 om 14:07
Meds beschrijft het kernachtig. En het voordeel van aan de slag gaan of iets buitenshuis organiseren is ook dat je niet de hele dag op elkaars lip zit en elkaar meesleurt in de lethargie. Want als je man zelf al niet gemotiveerd is, hoe kan hij jou dan helpen (en omgekeerd)?
Heb je wat aan de adviezen die je tot nu toe gekregen hebt?
Heb je wat aan de adviezen die je tot nu toe gekregen hebt?
