Psyche
alle pijlers
depressieve vriend
dinsdag 25 augustus 2009 om 20:00
Al 2 jr heb ik een super lieve vriend en vind ik toch wel dat het goed gaat tussen ons. Zijn sinds 4 maanden gaan samenwonen en vorige maand op vakantie geweest. Nu komt het dus na de vakantie ineens een hele andere stemming. Ik dacht nog die moet even wennen aan weer het dagelijkse ritme van werken enzo maar dat was het dus niet. Hij is gaan twijfelen aan de relatie en weet niet meer wat die wil en wat zn gevoel voor mij is. Heb het nog een week geprobeerd maar ben toen weer naar mn ouders gegaan omdat ik niet meer wist wat ik moest doen. Mn vriend is depressief en slikt ook AD dus ik nog gezegd tegen hem misschien is de overgang van de vakantie naar je normale leventje wel te groot maar dat is het allemaal niet. Kan ook niks over zn depressie of zn medicijnen vragen want dan zegt hij dat ik er toch niks van afweet terwijl ik hem zo graag wil helpen maar dan moet hij dat wel willen. Wie heeft hier ervaring mee en kan mij misschien helpen. Weet ook niet of ik nu het beste wel contact kan zoeken of dat ik hem beter even met rust kan laten. Ik weet al wel bepaalde dingen uit zn leven waardoor hij niet lekker in zn vel zit maar probeer er altijd voor hem te zijn. Weet niet wat ik nog meer kan doen. Vorig jaar is dit ook al een x voorgevallen toen had die ook geen gevoel meer voor me en toen is het 2 weken uitgeweest toen kreeg ik weer lieve smsjes en wilde die er ook echt weer voor gaan. Is nu dus ook weer 1.5 jr goed gegaan en dat wil ik eigenlijk niet kwijt en ik denk diep in mn hart hij ook niet maar weet nu echt even niet meer wat ik moet doen
woensdag 26 augustus 2009 om 08:42
ja ik herken er zo veel in het afstandelijke en hoe haar vriend reageert precies zoals bij mij alleen mijn vriend zegt dat die niet depressief is als ik het aan hem vraag maar zit wel aan de AD .
Denk dus echt dat die in een ontkenningsfase zit. Maar verder kon ik wel veel met de tips die jullie gaven dus dat geeft me wel weer een beetje steun THANKS
Denk dus echt dat die in een ontkenningsfase zit. Maar verder kon ik wel veel met de tips die jullie gaven dus dat geeft me wel weer een beetje steun THANKS
woensdag 26 augustus 2009 om 11:21
Jammer dat hij het niet met jou wil delen. Het is ook niet leuk, depressief zijn, niet iets om trots op te zijn natuurlijk.
Blijf vooral schrijven hier en laat ook weten als er iets verandert in de situatie. Succes!
Blijf vooral schrijven hier en laat ook weten als er iets verandert in de situatie. Succes!
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 26 augustus 2009 om 11:58
quote:Nikita82 schreef op 26 augustus 2009 @ 08:42:
ja ik herken er zo veel in het afstandelijke en hoe haar vriend reageert precies zoals bij mij alleen mijn vriend zegt dat die niet depressief is als ik het aan hem vraag maar zit wel aan de AD .
Denk dus echt dat die in een ontkenningsfase zit. Maar verder kon ik wel veel met de tips die jullie gaven dus dat geeft me wel weer een beetje steun THANKS
Hoi Nikita82,
Het kan natuurlijk zo zijn dat zijn "dal" deze keer minder diep is dan wat hij ooit als "depressie" heeft ervaren, daar kan een ontkenningsfase uit ontstaan.
Zijn niet-weten-wat-hij-voor-je-voelt-en-niet-zeker-weten-of-hij-wel-verder-met-je-wil, is heel logisch.
Heel vaak wil je dat "rotgevoel", die "doodsheid" ergens op projecteren, wil je een schuldige aanwijzen en als je jezelf overtuigd hebt van wat de reden van je dip is, dan ga je daar wat aan doen (lees, van je af duwen, zorgen dat het je dat rotgevoel niet meer kan geven).
In die zin ben jij de dupe van dat gevoel (mits hij natuurlijk echt denkt/ervan overtuigd is dat het over is van zijn kant, maar dat is juist zo moeilijk tijdens donkere tijden) en is het sterk van je, dat je je standhoudt hierin.
Echter, als iemand ontkent (werkt denk ik het zelfde als met een verslaafde aan alcohol), dan kun je op je kop gaan staan, gaat niet helpen. Pas als hij zelf ziet en voelt dat hij een probleem heeft, zal hij de motivatie vinden er iets aan/mee te gaan doen.
Sterkte joh, lijkt me een rotsituatie.
ja ik herken er zo veel in het afstandelijke en hoe haar vriend reageert precies zoals bij mij alleen mijn vriend zegt dat die niet depressief is als ik het aan hem vraag maar zit wel aan de AD .
Denk dus echt dat die in een ontkenningsfase zit. Maar verder kon ik wel veel met de tips die jullie gaven dus dat geeft me wel weer een beetje steun THANKS
Hoi Nikita82,
Het kan natuurlijk zo zijn dat zijn "dal" deze keer minder diep is dan wat hij ooit als "depressie" heeft ervaren, daar kan een ontkenningsfase uit ontstaan.
Zijn niet-weten-wat-hij-voor-je-voelt-en-niet-zeker-weten-of-hij-wel-verder-met-je-wil, is heel logisch.
Heel vaak wil je dat "rotgevoel", die "doodsheid" ergens op projecteren, wil je een schuldige aanwijzen en als je jezelf overtuigd hebt van wat de reden van je dip is, dan ga je daar wat aan doen (lees, van je af duwen, zorgen dat het je dat rotgevoel niet meer kan geven).
In die zin ben jij de dupe van dat gevoel (mits hij natuurlijk echt denkt/ervan overtuigd is dat het over is van zijn kant, maar dat is juist zo moeilijk tijdens donkere tijden) en is het sterk van je, dat je je standhoudt hierin.
Echter, als iemand ontkent (werkt denk ik het zelfde als met een verslaafde aan alcohol), dan kun je op je kop gaan staan, gaat niet helpen. Pas als hij zelf ziet en voelt dat hij een probleem heeft, zal hij de motivatie vinden er iets aan/mee te gaan doen.
Sterkte joh, lijkt me een rotsituatie.
woensdag 26 augustus 2009 om 14:53
Moonlight82
Thanks voor je berichtjes en ja kan ook best begrijpen dat voor hem de situatie niet makkelijk is en dat hij zich er misschien voor schaamt om er voor uit te komen. Maar wil hem zo graag helpen en er voor hem zijn maar soms lijkt het hoe meer ik van me laat horen hoe meer hij me afstoot dus laat nu ook even niks van me horen en als er wat verandert dan hoor je het
Hariboo
Dank je voor je bericht. Ik herken hier zoveel in. Het gevoel dat hij me wegduwt zodra ik te dicht bij hem kom dat schrikt hem misschien ook wel af en heb ook echt het idee dat hij op dit moment niet lekker in zn vel zit en wat jij zegt hij mij dan als schuldige ziet omdat ik heel de tijd bij hem ben. Hoop echt dat hij hulp wil en dat ik hem op een of andere kan helpen want als hij niet geholpen wil worden weet ik het ook niet meer. Weet nu ook niet of ik hem nu het beste even met rust kan laten of dat ik toch gewoon moet smsen of dat dat juist averechts werkt en wat je zegt is echt een rotsituatie. Ik wil ervoor gaan maar dan moet hij dat ook willen
Thanks voor je berichtjes en ja kan ook best begrijpen dat voor hem de situatie niet makkelijk is en dat hij zich er misschien voor schaamt om er voor uit te komen. Maar wil hem zo graag helpen en er voor hem zijn maar soms lijkt het hoe meer ik van me laat horen hoe meer hij me afstoot dus laat nu ook even niks van me horen en als er wat verandert dan hoor je het
Hariboo
Dank je voor je bericht. Ik herken hier zoveel in. Het gevoel dat hij me wegduwt zodra ik te dicht bij hem kom dat schrikt hem misschien ook wel af en heb ook echt het idee dat hij op dit moment niet lekker in zn vel zit en wat jij zegt hij mij dan als schuldige ziet omdat ik heel de tijd bij hem ben. Hoop echt dat hij hulp wil en dat ik hem op een of andere kan helpen want als hij niet geholpen wil worden weet ik het ook niet meer. Weet nu ook niet of ik hem nu het beste even met rust kan laten of dat ik toch gewoon moet smsen of dat dat juist averechts werkt en wat je zegt is echt een rotsituatie. Ik wil ervoor gaan maar dan moet hij dat ook willen
