Psyche
alle pijlers
diagnose bipolair.
maandag 21 december 2015 om 20:05
toen was er dus 3 weken geleden de diagnose bipolair.
al zolang ik mij kan herinneren voel ik me anders. ik ben of hysterisch gelukkig of ik zit in een diep dal.
altijd dat masker om normaal over te komen, wat natuurlijk niet werkt want ik hoor al jaren dat ik te druk ben of aan de andere kant te negatief ben.
in mijn vorige relatie een miskraam gehad waar een heftige depressie op volgde.
toen werd bipolair al geopperd maar daar wilde ik niet aan want ik was niet psychotisch. waar hebben ze het over?!
gestart met anti depressiva en ik voelde me na een jaar beter. de psychiater wilde na dat jaar dat ik zou stoppen met de med om te kunnen onderzoeken of ik add/adhd had.
zodoende gestopt, na een maand of 3 de diagnose add gekregen en gestart met ritalin.
mijn relatie ging uit en ik voelde me op en top. ik zweefde, had energie en ideeen voor 10.
dit duurde een maand of 4 en toen stortte het kaartenhuis weer in.
vastbesloten om het deze keer zonder medicatie te doen, vooral veel te sporten en gezond te eten.
na weer een maand of 4 waarin ik langzaam maar zeker weer opkrabbelde, mijn diploma haalde en alles weer wat op de rit kwam leerde ik mijn huidige vriend kennen, begin dit jaar.
opnieuw dat waanzinnige gevoel. continu werken, uitgaan, geld uitgeven, weinig tot geen slaap nodig hebben en oneindig veel sex met mijn nieuwe liefde.
na mijn diplomeren had ik een aantal maanden in een flexpool gewerkt. ik werd in oktober aangenomen bij een hele leuke locatie waar ik tijdens mijn opleiding al had gewerkt en mijn geluk kon niet op.
ik mocht starten met een cursus, draaide veel extra diensten en het leven was goed.
tot november. ik kan het niet aanwijzen, geen idee waarom.
maar ineens stortte ik met een noodvaart in dat dal. heel snel en heel hard.
mijn vriend trok aan de bel en daar zat ik dus begin deze maand bij de ggz.
officiele diagnose bipolair. op de wachtlijst voor cognitieve gedrags therapie.
om te beginnen starten met anti depressiva en rustgevers.
over een week waarschijnlijk ophogen.
nog geen specifieke medicatie omdat ik een gevaar voor mezelf ben en om die andere med op te starten ik opgenomen zou moeten worden. wat ik nu echt pertinent nog niet wil.
een week hierna mij ziek moeten melden omdat ik zoveel last had van de bijwerkingen, ik ineens niet meer auto durfde te rijden en ik het niet meer verantwoord vond om te werken.
ik moet medicatie delen, verpleegtechnische handelingen uitvoeren en werken met mensen.
ik kon niet meer.
tot overmaat van ramp werd ik gebeld door de leidinggevende 2 dagen geleden. met de mededeling dat ik van de verantwoordelijkheid waar ik de cursus voor deed werd afgehaald omdat ik dat volgens hem niet aankon en dit nog weleens een langdurig proces zou kunnen worden.
volledig met hem eens, maar man, had liever een klap in mn gezicht gehad op dat moment.
op dit moment spelen er 100 dingen door mijn hoofd.
kan ik mijn werk nog wel blijven doen?
hoe zit het met mijn kinderwens?
wie ben ik eigenlijk?
wie ben ik en wat is het bipolaire stuk?
waarom blijft mijn vriend in hemelsnaam bij me? ik ben knettergek op hem en hij is een onwijze steun maar ik verdien hem niet.
zijn er meer mensen met deze stoornis?
wat zijn jullie ervaringen?
al zolang ik mij kan herinneren voel ik me anders. ik ben of hysterisch gelukkig of ik zit in een diep dal.
altijd dat masker om normaal over te komen, wat natuurlijk niet werkt want ik hoor al jaren dat ik te druk ben of aan de andere kant te negatief ben.
in mijn vorige relatie een miskraam gehad waar een heftige depressie op volgde.
toen werd bipolair al geopperd maar daar wilde ik niet aan want ik was niet psychotisch. waar hebben ze het over?!
gestart met anti depressiva en ik voelde me na een jaar beter. de psychiater wilde na dat jaar dat ik zou stoppen met de med om te kunnen onderzoeken of ik add/adhd had.
zodoende gestopt, na een maand of 3 de diagnose add gekregen en gestart met ritalin.
mijn relatie ging uit en ik voelde me op en top. ik zweefde, had energie en ideeen voor 10.
dit duurde een maand of 4 en toen stortte het kaartenhuis weer in.
vastbesloten om het deze keer zonder medicatie te doen, vooral veel te sporten en gezond te eten.
na weer een maand of 4 waarin ik langzaam maar zeker weer opkrabbelde, mijn diploma haalde en alles weer wat op de rit kwam leerde ik mijn huidige vriend kennen, begin dit jaar.
opnieuw dat waanzinnige gevoel. continu werken, uitgaan, geld uitgeven, weinig tot geen slaap nodig hebben en oneindig veel sex met mijn nieuwe liefde.
na mijn diplomeren had ik een aantal maanden in een flexpool gewerkt. ik werd in oktober aangenomen bij een hele leuke locatie waar ik tijdens mijn opleiding al had gewerkt en mijn geluk kon niet op.
ik mocht starten met een cursus, draaide veel extra diensten en het leven was goed.
tot november. ik kan het niet aanwijzen, geen idee waarom.
maar ineens stortte ik met een noodvaart in dat dal. heel snel en heel hard.
mijn vriend trok aan de bel en daar zat ik dus begin deze maand bij de ggz.
officiele diagnose bipolair. op de wachtlijst voor cognitieve gedrags therapie.
om te beginnen starten met anti depressiva en rustgevers.
over een week waarschijnlijk ophogen.
nog geen specifieke medicatie omdat ik een gevaar voor mezelf ben en om die andere med op te starten ik opgenomen zou moeten worden. wat ik nu echt pertinent nog niet wil.
een week hierna mij ziek moeten melden omdat ik zoveel last had van de bijwerkingen, ik ineens niet meer auto durfde te rijden en ik het niet meer verantwoord vond om te werken.
ik moet medicatie delen, verpleegtechnische handelingen uitvoeren en werken met mensen.
ik kon niet meer.
tot overmaat van ramp werd ik gebeld door de leidinggevende 2 dagen geleden. met de mededeling dat ik van de verantwoordelijkheid waar ik de cursus voor deed werd afgehaald omdat ik dat volgens hem niet aankon en dit nog weleens een langdurig proces zou kunnen worden.
volledig met hem eens, maar man, had liever een klap in mn gezicht gehad op dat moment.
op dit moment spelen er 100 dingen door mijn hoofd.
kan ik mijn werk nog wel blijven doen?
hoe zit het met mijn kinderwens?
wie ben ik eigenlijk?
wie ben ik en wat is het bipolaire stuk?
waarom blijft mijn vriend in hemelsnaam bij me? ik ben knettergek op hem en hij is een onwijze steun maar ik verdien hem niet.
zijn er meer mensen met deze stoornis?
wat zijn jullie ervaringen?
maandag 21 december 2015 om 20:09
maandag 21 december 2015 om 20:15
het doel van de cgt is om van te voren de signalen al op te gaan pakken en daar naar te kunnen handelen.
wat ik begreep is dat ze bij het starten van de lithium mij op wilden nemen. omdat ik dat dus echt niet wilde is er besloten om dan eerst maar te starten met de AD.
dit omdat ik had gehoopt/verwacht gewoon door te kunnen blijven werken en eigenlijk niet wilde dat mijn werk op de hoogte zou zijn van dit alles.
zodra ik wat meer uit het dal ben wordt er verder gekeken.
voorlopig heb ik totaal nog niet het idee dat ik in een manie zit.
voel me vooral erg vlak, moe en zie ik het allemaal niet meer zitten.
wat ik begreep is dat ze bij het starten van de lithium mij op wilden nemen. omdat ik dat dus echt niet wilde is er besloten om dan eerst maar te starten met de AD.
dit omdat ik had gehoopt/verwacht gewoon door te kunnen blijven werken en eigenlijk niet wilde dat mijn werk op de hoogte zou zijn van dit alles.
zodra ik wat meer uit het dal ben wordt er verder gekeken.
voorlopig heb ik totaal nog niet het idee dat ik in een manie zit.
voel me vooral erg vlak, moe en zie ik het allemaal niet meer zitten.
maandag 21 december 2015 om 20:35
quote:ZusterClivia91 schreef op 21 december 2015 @ 20:15:
het doel van de cgt is om van te voren de signalen al op te gaan pakken en daar naar te kunnen handelen.
wat ik begreep is dat ze bij het starten van de lithium mij op wilden nemen. omdat ik dat dus echt niet wilde is er besloten om dan eerst maar te starten met de AD.
dit omdat ik had gehoopt/verwacht gewoon door te kunnen blijven werken en eigenlijk niet wilde dat mijn werk op de hoogte zou zijn van dit alles.
zodra ik wat meer uit het dal ben wordt er verder gekeken.
voorlopig heb ik totaal nog niet het idee dat ik in een manie zit.
voel me vooral erg vlak, moe en zie ik het allemaal niet meer zitten.
Ben je nu stabiel dan? Anders heeft cgt niet zo heel veel zin.
Lithium is prima vanaf thuis op de starten, opname is echt onzin.
Lithium is een stemmingsstabilisator, dus de meest logische optie bij een bipolaire stoornis. Daarna komt depakine.
Heb je een bipolaire poli/team in de buurt? Waarom krijg je geen spv'er? (echt de meest logische vorm van behandeling)
het doel van de cgt is om van te voren de signalen al op te gaan pakken en daar naar te kunnen handelen.
wat ik begreep is dat ze bij het starten van de lithium mij op wilden nemen. omdat ik dat dus echt niet wilde is er besloten om dan eerst maar te starten met de AD.
dit omdat ik had gehoopt/verwacht gewoon door te kunnen blijven werken en eigenlijk niet wilde dat mijn werk op de hoogte zou zijn van dit alles.
zodra ik wat meer uit het dal ben wordt er verder gekeken.
voorlopig heb ik totaal nog niet het idee dat ik in een manie zit.
voel me vooral erg vlak, moe en zie ik het allemaal niet meer zitten.
Ben je nu stabiel dan? Anders heeft cgt niet zo heel veel zin.
Lithium is prima vanaf thuis op de starten, opname is echt onzin.
Lithium is een stemmingsstabilisator, dus de meest logische optie bij een bipolaire stoornis. Daarna komt depakine.
Heb je een bipolaire poli/team in de buurt? Waarom krijg je geen spv'er? (echt de meest logische vorm van behandeling)
maandag 21 december 2015 om 20:36
Mijn vriend zit nu in het proces van diagnosticeren en is waarschijnlijk bipolair. Hij is afgekeurd voor 100% en bij zijn keuring is wel vastgesteld dat hij onderzocht moet worden op bipolaire stoornis maar dat gaat hij nu pas echt aan. Het is een moeilijke aandoening! Dat weet ik wel. Of hij het heeft, ik denk het wel, want ik leef al lang met hem samen en zie het patroon heel duidelijk. Hij zelf nog niet, dus dat is moeilijk voor mij. Ik heb zelf ook een dsm en ben ook afgekeurd.
Ach ja, op elk moeilijk potje past ook een dekseltje hoor. Ik hou veel van hem en ik zie wel wanneer hij manisch is en wanneer depressief, dus ik ga ook een rol spelen, denk ik, bij het signaleringsplan. Ik wil wel dat dat er komt. Hij krijgt nu nog geen lithium, ik vind dat zelf ook vreemd want het is wel duidelijk dat hij geen ass heeft, geen adhd/add en hij wordt niet alleen depressief. Meestal is hij juist tegen de manische kant aan het hikken en wil niet depressief worden. Dus lithium vind ie niks. Dat betekent depressie voor hem. Maar zijn behandelaar heeft het niet eens voorgesteld, daarom stappen we nu over naar een psychiater ipv een arts die gespecialiseerd is. Kan zijn dat de man geweldig is maar hij reageert te traag, mijn vriend heeft meer medicatie nodig om de manie te remmen en dat geeft ie dus niet. Alleen seroquel, wat hij wel snel opbouwt, elke week hoger.
Maar hij ziet nu wel in dat er iets moet gebeuren, gelukkig, eindelijk. Dat eis ik nu ook wel van hem, na 20 + jaren, wil ik gewoon weten of hij het nu is of niet. Hij heeft alle symptomen iig, en word ook manisch-psychotisch. Alleen gaat hij geen roze olifantjes zien, maar zwart wordt heel zwart en wit wordt heel wit, en daarin raakt hij heel soms wel de weg kwijt. Daarom is het ook echt nodig dat hij nu snel betere en meer hulp gaat krijgen, en dat wil hij ook graag. Na vier weken bij zijn arts terwijl hij ontzettend manisch is en hij krijgt nog geen lithium, ik vind het knudde, echt. Hij vertelt wel alles, maar de arts vindt het nog geen tijd om in te grijpen, nou, ik vind hem een rare knakker, echt waar. Wat mijn vriend heeft veeteld, daar gaan je oren van klapperen en de arts verhoogt mondjesmaat zijn seroquel.
Met alle gevolgen voor mij van dien. Dus ik push nu wel om hem op de rit te krijgen bij de psych, daar ga ik nu zelf ook heen. Want ik zit er nogal doorheen, manische mensen zijn best vermoeiend namelijk. Dat beseffen ze zelf niet, daarom snap ik het ook dat hij het zo moeilijk heeft met de diagnose.
Dus ik snap je vriend wel hoor. Ik heb wel een leven wat nooit heel saai is, want hij verzint altijd weer iets nieuws, of bedenkt iets. Hij is wel rete-intelligent en helptmij met de dingen die ik niet goed kan. Hij is een mooi mens, en dat ben jij vast ook. Een mens is geen stoornis natuurlijk. Succes met alles iig! En veel sterkte.
Ach ja, op elk moeilijk potje past ook een dekseltje hoor. Ik hou veel van hem en ik zie wel wanneer hij manisch is en wanneer depressief, dus ik ga ook een rol spelen, denk ik, bij het signaleringsplan. Ik wil wel dat dat er komt. Hij krijgt nu nog geen lithium, ik vind dat zelf ook vreemd want het is wel duidelijk dat hij geen ass heeft, geen adhd/add en hij wordt niet alleen depressief. Meestal is hij juist tegen de manische kant aan het hikken en wil niet depressief worden. Dus lithium vind ie niks. Dat betekent depressie voor hem. Maar zijn behandelaar heeft het niet eens voorgesteld, daarom stappen we nu over naar een psychiater ipv een arts die gespecialiseerd is. Kan zijn dat de man geweldig is maar hij reageert te traag, mijn vriend heeft meer medicatie nodig om de manie te remmen en dat geeft ie dus niet. Alleen seroquel, wat hij wel snel opbouwt, elke week hoger.
Maar hij ziet nu wel in dat er iets moet gebeuren, gelukkig, eindelijk. Dat eis ik nu ook wel van hem, na 20 + jaren, wil ik gewoon weten of hij het nu is of niet. Hij heeft alle symptomen iig, en word ook manisch-psychotisch. Alleen gaat hij geen roze olifantjes zien, maar zwart wordt heel zwart en wit wordt heel wit, en daarin raakt hij heel soms wel de weg kwijt. Daarom is het ook echt nodig dat hij nu snel betere en meer hulp gaat krijgen, en dat wil hij ook graag. Na vier weken bij zijn arts terwijl hij ontzettend manisch is en hij krijgt nog geen lithium, ik vind het knudde, echt. Hij vertelt wel alles, maar de arts vindt het nog geen tijd om in te grijpen, nou, ik vind hem een rare knakker, echt waar. Wat mijn vriend heeft veeteld, daar gaan je oren van klapperen en de arts verhoogt mondjesmaat zijn seroquel.
Met alle gevolgen voor mij van dien. Dus ik push nu wel om hem op de rit te krijgen bij de psych, daar ga ik nu zelf ook heen. Want ik zit er nogal doorheen, manische mensen zijn best vermoeiend namelijk. Dat beseffen ze zelf niet, daarom snap ik het ook dat hij het zo moeilijk heeft met de diagnose.
Dus ik snap je vriend wel hoor. Ik heb wel een leven wat nooit heel saai is, want hij verzint altijd weer iets nieuws, of bedenkt iets. Hij is wel rete-intelligent en helptmij met de dingen die ik niet goed kan. Hij is een mooi mens, en dat ben jij vast ook. Een mens is geen stoornis natuurlijk. Succes met alles iig! En veel sterkte.
maandag 21 december 2015 om 21:27
quote:Moiren_ schreef op 21 december 2015 @ 20:09:
Ik.
Let goed op, AD kan een manie triggeren. Als er een gespecialiseerde poli in de buurt is adviseer ik je over te stappen.
Waarom geen lithium? Dat is de meest logische keuze.
Krijg je een spv'er? Cursus ziektekennis? Signaleringsplan?Eens eens eens! Ik snap de keuze voor alleen een AD niet, kan idd manie triggeren. Lithium (stemmingsstabilisator) is veel logischer.
Ik.
Let goed op, AD kan een manie triggeren. Als er een gespecialiseerde poli in de buurt is adviseer ik je over te stappen.
Waarom geen lithium? Dat is de meest logische keuze.
Krijg je een spv'er? Cursus ziektekennis? Signaleringsplan?Eens eens eens! Ik snap de keuze voor alleen een AD niet, kan idd manie triggeren. Lithium (stemmingsstabilisator) is veel logischer.
woensdag 23 december 2015 om 19:24
ik weet het niet. ik zit dan wel in de zorg maar heb weinig ervaring in de psychiatrie dus ik heb er te weinig verstand van om over te oordelen.
mij is verteld dat opname nodig zou zijn bij het starten van andere medicatie.
ze willen mij eerst stabiel krijgen om te kijken wat er dan over blijft van alle verschijnselen.
een SPVer heb ik niks over gehoord. wat doet deze?
een bipolair poli/team weet ik niet. zal daar is naar gaan kijken om dat eventueel in het nieuwe jaar aan te kaarten.
ik ga er op dit moment gewoon blind in mee wat er beslist word.
ik heb de fut niet om er tegenin te gaan en ik vind het eigenlijk ook allemaal wel best.
er is niemand in mijn omgeving om dit mee te bespreken of tips van te krijgen dus toen ik 2 avonden geleden een redelijk helder moment had besloot ik om t eens te vragen op dit forum.
vorige week was een redelijk goeie week.
deze week is k*t.
mij is verteld dat opname nodig zou zijn bij het starten van andere medicatie.
ze willen mij eerst stabiel krijgen om te kijken wat er dan over blijft van alle verschijnselen.
een SPVer heb ik niks over gehoord. wat doet deze?
een bipolair poli/team weet ik niet. zal daar is naar gaan kijken om dat eventueel in het nieuwe jaar aan te kaarten.
ik ga er op dit moment gewoon blind in mee wat er beslist word.
ik heb de fut niet om er tegenin te gaan en ik vind het eigenlijk ook allemaal wel best.
er is niemand in mijn omgeving om dit mee te bespreken of tips van te krijgen dus toen ik 2 avonden geleden een redelijk helder moment had besloot ik om t eens te vragen op dit forum.
vorige week was een redelijk goeie week.
deze week is k*t.
woensdag 23 december 2015 om 19:39
woensdag 23 december 2015 om 21:22
quote:dophertje schreef op 23 december 2015 @ 21:18:
Lithium kan snel toxisch zijn, als je wat suicidaal bent of erg impulsief kunt zijn snap ik waarom ze je in opname willen instellen.
Eerst maar stabiliseren, rouwen en accepteren en dan kan er volgens mij nog heel veel!
Beterschap!
Dan is opname sowieso een overweging.
Maar opgenomen worden om lithium op te bouwen heb ik nog nooit gehoord.
Lithium kan snel toxisch zijn, als je wat suicidaal bent of erg impulsief kunt zijn snap ik waarom ze je in opname willen instellen.
Eerst maar stabiliseren, rouwen en accepteren en dan kan er volgens mij nog heel veel!
Beterschap!
Dan is opname sowieso een overweging.
Maar opgenomen worden om lithium op te bouwen heb ik nog nooit gehoord.
woensdag 23 december 2015 om 22:05
donderdag 24 december 2015 om 00:23
quote:Moiren_ schreef op 23 december 2015 @ 22:06:
Controle (bloed prikken) kan gewoon bij de prikpoli/lab enz.
Hartfilmpje ed kan vooraf, ook gewoon bij het lab.
Dit dus!
Een opname voor het instellen op lithium is niet noodzakelijk tenzij er medische gronden voor zijn, iemand suïcidaal is of een gevaar vormt voor zichzelf of diens omgeving.
Instellen op lithium kan dus prima ambulant.
Controle (bloed prikken) kan gewoon bij de prikpoli/lab enz.
Hartfilmpje ed kan vooraf, ook gewoon bij het lab.
Dit dus!
Een opname voor het instellen op lithium is niet noodzakelijk tenzij er medische gronden voor zijn, iemand suïcidaal is of een gevaar vormt voor zichzelf of diens omgeving.
Instellen op lithium kan dus prima ambulant.
Het vivaforum heeft wel een hoop regels waar de werkelijkheid slecht in past. *Feow
donderdag 24 december 2015 om 06:07
Ik snap dat mensen graag in de vrije wereld rond blijven lopen, maar ik zou graag willen dat mijn vriend opgenomen werd, voor er ongelukken gebeuren. Helaas denkt zijn arts en hijzelf daar anders over. Ik heb eerder meegemaakt hoe erg het kan worden en hij lijkt alles vergeten te zijn.
Mensen hebben ook nog naasten he, en die moeten het allemaal maar aanzien. Is heel erg moeilijk. En om nou te zeggen dat je op niemand hoeft te leunen in het leven, dat is niet zo als je deze stoornis hebt. Het is een ernstige stoornis waar je anderen bij nodig hebt om een redelijk normaal leven mogelijk te maken. Juist de tegenzin en weerstand tegen hulpverlening, doen mij verdriet. Mijn vriend is veel te zwaar, rookt en drinkt, zoals veel bipolairen, dus hij moet eerst fysiek onderzocht worden. En dat wil hij niet.
Gelukkig zijn er dus mensen met deze stoornis die er wel verantwoordelijkheid voor willen dragen maar het is echt slopend als mensen dat niet doen. Dat wilde ik nog zeggen, mensen hebben ook een omgeving en die maakt zich heel erg zorgen. Je leeft niet alleen voor jezelf. Vind ik. Ik heb geen idee of we morgen nog kerst vieren want het gaat heel slecht met hem en hulp vragen wil hij niet. Dus zal ik die in moeten schakelen als het weer mis gaat, deze keer gedwongen. Dat is heel erg, om dat te moeten doen voor iemand. Laat het ajb niet zo ver komen.
Mensen hebben ook nog naasten he, en die moeten het allemaal maar aanzien. Is heel erg moeilijk. En om nou te zeggen dat je op niemand hoeft te leunen in het leven, dat is niet zo als je deze stoornis hebt. Het is een ernstige stoornis waar je anderen bij nodig hebt om een redelijk normaal leven mogelijk te maken. Juist de tegenzin en weerstand tegen hulpverlening, doen mij verdriet. Mijn vriend is veel te zwaar, rookt en drinkt, zoals veel bipolairen, dus hij moet eerst fysiek onderzocht worden. En dat wil hij niet.
Gelukkig zijn er dus mensen met deze stoornis die er wel verantwoordelijkheid voor willen dragen maar het is echt slopend als mensen dat niet doen. Dat wilde ik nog zeggen, mensen hebben ook een omgeving en die maakt zich heel erg zorgen. Je leeft niet alleen voor jezelf. Vind ik. Ik heb geen idee of we morgen nog kerst vieren want het gaat heel slecht met hem en hulp vragen wil hij niet. Dus zal ik die in moeten schakelen als het weer mis gaat, deze keer gedwongen. Dat is heel erg, om dat te moeten doen voor iemand. Laat het ajb niet zo ver komen.
donderdag 24 december 2015 om 06:12
O en deze stoornis zorgt voor heftige stemmingswisselingen. Die kunnen soms zo snel gaan dat iemand wel een gevaar voor zichzelf en anderen gaat vormen. Sla de krant er maar op na. Mensen kunnen van het ene op het andere moment heel erg suicidaal en/of geweldadig worden, zeker met deze stoornis, zeker als ze ook nog drugs/alcohol gebruiken, wat bipolairen vaak doen, zeker als ze geen diagnose willen. Dus ajb doe geen uitspraken over wanneer iemand suicidaal kan worden. Zeker bij deze stoornis kan dat, zomaar. Ik heb het twee keer meegemaakt met mijn vriend en dat wil ik nooit meer meemaken. Maar dat kan. Het is geen prettig idee maar ik heb me er al op voorbereid dat er op een dag twee agenten voor de deur staan met een trieste mededeling. Het is bepaald geen kattenpis ofzo.
donderdag 24 december 2015 om 07:35
Jareth
Als je nu het idee krijgt dat hij binnen nu en een paar dagen suïcidaal wordt bel dan vandaag de crisisdienst. Dat is beter dan morgen. Neemt hij zijn medicatie nog wel in?
Ik hoop niet dat door mijn uitleg dat het niet noodzakelijk is om op te nemen vanwege lithium dit allemaal opgerakeld heeft voor jou. Iedere situatie is anders net als ieder lijf en leven, het ging meer over het algemene. Het ageren tegen hulpverlening is wel een bekend iets helaas . Ik hoop dat jullie snel de hulp krijgen die nodig is.
Als je nu het idee krijgt dat hij binnen nu en een paar dagen suïcidaal wordt bel dan vandaag de crisisdienst. Dat is beter dan morgen. Neemt hij zijn medicatie nog wel in?
Ik hoop niet dat door mijn uitleg dat het niet noodzakelijk is om op te nemen vanwege lithium dit allemaal opgerakeld heeft voor jou. Iedere situatie is anders net als ieder lijf en leven, het ging meer over het algemene. Het ageren tegen hulpverlening is wel een bekend iets helaas . Ik hoop dat jullie snel de hulp krijgen die nodig is.
Het vivaforum heeft wel een hoop regels waar de werkelijkheid slecht in past. *Feow
donderdag 24 december 2015 om 08:58
donderdag 24 december 2015 om 09:56
quote:ZusterClivia91 schreef op 24 december 2015 @ 08:58:
Ik ben inderdaad wat suïcidaal.
Ik ben het niet actief van plan ofzo maar van mij hoeft het allemaal niet meer.
Ik ben afwisselend zombie of licht agressief.
Met af en toe een normaal helder moment.
Misschien dat dat een opname beter verklaart?
Dan ben je niet suïcidaal, als je geen actieve plannen hebt.
Ik heb slechte ervaringen met psychiaters die het allemaal wel denken te weten. Ik zou serieus gaan Googlen.
Ik ben inderdaad wat suïcidaal.
Ik ben het niet actief van plan ofzo maar van mij hoeft het allemaal niet meer.
Ik ben afwisselend zombie of licht agressief.
Met af en toe een normaal helder moment.
Misschien dat dat een opname beter verklaart?
Dan ben je niet suïcidaal, als je geen actieve plannen hebt.
Ik heb slechte ervaringen met psychiaters die het allemaal wel denken te weten. Ik zou serieus gaan Googlen.
donderdag 24 december 2015 om 10:28
Ik lees als ik google ook dat de diagnose adhd en bipolair ook nog wel eens met elkaar wordt verward. Die arts die mijn vriend ziet, is gespecialiseerd in adhd en bipolaire stoornis. Nou, dan hoop ik maar dat hij zich niet vergist. Zometeen krijgt hij nog Ritalin, dan kunnen we het circus bellen.
Ik heb zijn arts gemaild dat hij heeft gevraagd om zsm een psychiater te zien maar die arts heeft geen afspraak voor hem gemaakt. En laat ons gewoon zwemmen nu. De crisisdienst, die kun je alleen bellen als je daar een doorverwijzing voor hebt, die hebben we niet. Dus ik moet de MOB bellen als het misgaat want politie bel ik echt niet tenzij hij op het dak gaat staan. Nou ja, en dan is het toch al te laat.
Zoals jij je stemming beschrijft, zuster clivia, zo is hij nu ook. Alleen hij kan het niet zo goed verwoorden als jij helaas. Spreek jezelf uit he, vertel alles. Schaam je niet want het kan een gevaarlijke ziekte zijn die ineens opspeelt. Wees ajb eerlijk tegen je behandelaars. Nu maakt het je niet zoveel uit als het leven ophoudt maar dat gaat weer veranderen hoor.
Ik word er erg nerveus van, daarom zou ik het wel fijn vinden als ik zeker wist dat hij veilig was. Heb je een partner? Ik en mijn vriend zijn 23 jaar samen en hij werd pas echt ziek een jaar of 8 geleden. Daarvoor waren er genoeg signalen en symptomen maar dat zie je vaker bij bipolaire stoornis, dat het op latere leeftijd mis gaat. Als je jong bent, heb je energie voor tien he. Vlak voordat hij de ziektewet inging, wilde hij zijn baas iets aandoen. Toen heb ik hem elk half uur gebeld om hem te vertellen dat dat geen goed idee was. Het liep met een sisser af, net als 8 jaar geleden, ik hoop dat dat nu ook gebeurt. En anders is het misschien beter als hij opgenomen wordt. Maar ja, het inzicht zit weer in de mist, geloof ik.
Ik heb zijn arts gemaild dat hij heeft gevraagd om zsm een psychiater te zien maar die arts heeft geen afspraak voor hem gemaakt. En laat ons gewoon zwemmen nu. De crisisdienst, die kun je alleen bellen als je daar een doorverwijzing voor hebt, die hebben we niet. Dus ik moet de MOB bellen als het misgaat want politie bel ik echt niet tenzij hij op het dak gaat staan. Nou ja, en dan is het toch al te laat.
Zoals jij je stemming beschrijft, zuster clivia, zo is hij nu ook. Alleen hij kan het niet zo goed verwoorden als jij helaas. Spreek jezelf uit he, vertel alles. Schaam je niet want het kan een gevaarlijke ziekte zijn die ineens opspeelt. Wees ajb eerlijk tegen je behandelaars. Nu maakt het je niet zoveel uit als het leven ophoudt maar dat gaat weer veranderen hoor.
Ik word er erg nerveus van, daarom zou ik het wel fijn vinden als ik zeker wist dat hij veilig was. Heb je een partner? Ik en mijn vriend zijn 23 jaar samen en hij werd pas echt ziek een jaar of 8 geleden. Daarvoor waren er genoeg signalen en symptomen maar dat zie je vaker bij bipolaire stoornis, dat het op latere leeftijd mis gaat. Als je jong bent, heb je energie voor tien he. Vlak voordat hij de ziektewet inging, wilde hij zijn baas iets aandoen. Toen heb ik hem elk half uur gebeld om hem te vertellen dat dat geen goed idee was. Het liep met een sisser af, net als 8 jaar geleden, ik hoop dat dat nu ook gebeurt. En anders is het misschien beter als hij opgenomen wordt. Maar ja, het inzicht zit weer in de mist, geloof ik.
