Psyche
alle pijlers
Dialectische gedragstherapie
donderdag 10 november 2016 om 22:37
quote:himalaya schreef op 10 november 2016 @ 22:28:
Dialectische gedragstherapie? Wat moet ik me daarbij voorstellen anders dan dat je therapie in het Fries krijgt ofzo?
Oprechte vraag hoor.
Haha, dat was ook mijn eerste reactie ja
Dialectiek, dat staat geloof ik voor de wisselwerking tussen verandering en acceptatie. Zoiets.
Dialectische gedragstherapie? Wat moet ik me daarbij voorstellen anders dan dat je therapie in het Fries krijgt ofzo?
Oprechte vraag hoor.
Haha, dat was ook mijn eerste reactie ja
Dialectiek, dat staat geloof ik voor de wisselwerking tussen verandering en acceptatie. Zoiets.
donderdag 10 november 2016 om 22:38
quote:SpringDing schreef op 10 november 2016 @ 22:28:
Lijkt me juist bij uitstek geschikt!
Wat zou je anders voor therapie willen? Je hebt al heel veel gehad toch?
Mentalization Based Treatment lijkt mij ook wel goed.
Bovendien ben ik bang dat ik bij alleen mensen met BPS in de groep kom en daar geen herkenning vind.
Lijkt me juist bij uitstek geschikt!
Wat zou je anders voor therapie willen? Je hebt al heel veel gehad toch?
Mentalization Based Treatment lijkt mij ook wel goed.
Bovendien ben ik bang dat ik bij alleen mensen met BPS in de groep kom en daar geen herkenning vind.
donderdag 10 november 2016 om 22:58
donderdag 10 november 2016 om 23:02
Ja, hier Ben er zeer positief over! Ik heb er enorm veel aan gehad.
Vooral het hele acceptatie - verandering verhaal. Daar staat dialectisch idd voor. Accepteren klinkt cliché en makkelijk, maar jeetje wat is dat moeilijk en ongelofelijk helpend wanneer het wat meer lukt. Dan pas ontstaat de ruimte om te veranderen.
Ik kan alleen maar erg positief zijn over deze vorm van therapie. Als je je er 100% voor in zet en erg gemotiveerd bent, maar dat geld natuurlijk voor elke therapie, raad ik het echt aan Ik zou het zelfs aanraden voor mensen zonder (Borderline of andere) problematiek. Denk dat iedereen hier veel uit kan halen
Vooral het hele acceptatie - verandering verhaal. Daar staat dialectisch idd voor. Accepteren klinkt cliché en makkelijk, maar jeetje wat is dat moeilijk en ongelofelijk helpend wanneer het wat meer lukt. Dan pas ontstaat de ruimte om te veranderen.
Ik kan alleen maar erg positief zijn over deze vorm van therapie. Als je je er 100% voor in zet en erg gemotiveerd bent, maar dat geld natuurlijk voor elke therapie, raad ik het echt aan Ik zou het zelfs aanraden voor mensen zonder (Borderline of andere) problematiek. Denk dat iedereen hier veel uit kan halen
Laat los wie je denkt te moeten zijn.
vrijdag 11 november 2016 om 17:30
quote:rebecca_90 schreef op 11 november 2016 @ 15:53:
Wat goed om te horen, dat geeft mij eer wat moed. Ik heb nu de boeken in huis, maar die hebben een hoog Jip-en Janneke-gehalte qua taalgebruik. En alles is ook zo voor de hand liggend, ik heb zoiets van: ik weet dit allang. Had jij dat net?
Ja, vooral na jaren therapie weet je alles natuurlijk al wel. Maar weten en eigen maken is een heel verschil, ben ik achter gekomen. De kracht van deze therapie vond ik het eigen maken van alle vaardigheden. Oefenen, oefenen, oefenen. Enorm zwaar, maar voor mij heeft het echt goed gedaan.
Heb zelf nu al met al 10 jaar therapie, en pas na dit traject het gevoel dat de vaardigheden eigen worden. Heb het nog steeds erg zwaar, maar het geeft zo'n kick om te merken dat je nieuw, gezond, gedrag aan het aanleren bent. Geeft hoop voor de toekomst.
Ik heb de training 2x gevolgd achter elkaar gevolgd. Een jaar over gedaan. Dit nadat ik 14 weken opgenomen ben geweest en een halfjaar dagbehandeling heb gehad. In die maanden heb ik natuurlijk ook veel geleerd, maar de DGT was een perfecte aanvulling om in de praktijk te kunnen oefenen met de vaardigheden die ik nodig heb.
Nogmaals, vooral leren accepteren maakt voor mij een wereld van verschil. Weet natuurlijk niet of dat voor jou ook zo belangrijk is. And again, DGT raad ik iedereen aan, problematiek of niet.
En zoals met alles: baat het niet dan schaadt het niet. Toch?
Wat goed om te horen, dat geeft mij eer wat moed. Ik heb nu de boeken in huis, maar die hebben een hoog Jip-en Janneke-gehalte qua taalgebruik. En alles is ook zo voor de hand liggend, ik heb zoiets van: ik weet dit allang. Had jij dat net?
Ja, vooral na jaren therapie weet je alles natuurlijk al wel. Maar weten en eigen maken is een heel verschil, ben ik achter gekomen. De kracht van deze therapie vond ik het eigen maken van alle vaardigheden. Oefenen, oefenen, oefenen. Enorm zwaar, maar voor mij heeft het echt goed gedaan.
Heb zelf nu al met al 10 jaar therapie, en pas na dit traject het gevoel dat de vaardigheden eigen worden. Heb het nog steeds erg zwaar, maar het geeft zo'n kick om te merken dat je nieuw, gezond, gedrag aan het aanleren bent. Geeft hoop voor de toekomst.
Ik heb de training 2x gevolgd achter elkaar gevolgd. Een jaar over gedaan. Dit nadat ik 14 weken opgenomen ben geweest en een halfjaar dagbehandeling heb gehad. In die maanden heb ik natuurlijk ook veel geleerd, maar de DGT was een perfecte aanvulling om in de praktijk te kunnen oefenen met de vaardigheden die ik nodig heb.
Nogmaals, vooral leren accepteren maakt voor mij een wereld van verschil. Weet natuurlijk niet of dat voor jou ook zo belangrijk is. And again, DGT raad ik iedereen aan, problematiek of niet.
En zoals met alles: baat het niet dan schaadt het niet. Toch?
Laat los wie je denkt te moeten zijn.
woensdag 7 december 2016 om 20:29
Je bent net begonnen, kom op hé!
Bovendien, therapie is vaak oncomfortabel, vervelend en moeilijk. Als het zo makkelijk en leuk en fijn was had je die dingen allang gedaan om beter te worden. Maar beter worden betekent dingen anders doen en dat betekent hard werken, veranderen, moeite doen, ongemak verdragen, er doorheen gaan. In ieder geval niet gelijk afschrijven.
Onderzoek wat maakt dat je het 'niks' vindt. Wat roept het bij je op?
Bovendien, therapie is vaak oncomfortabel, vervelend en moeilijk. Als het zo makkelijk en leuk en fijn was had je die dingen allang gedaan om beter te worden. Maar beter worden betekent dingen anders doen en dat betekent hard werken, veranderen, moeite doen, ongemak verdragen, er doorheen gaan. In ieder geval niet gelijk afschrijven.
Onderzoek wat maakt dat je het 'niks' vindt. Wat roept het bij je op?
woensdag 7 december 2016 om 20:53
vrijdag 16 december 2016 om 22:18
Ik ben tweee keer geweest, heb daarnaast de werkboeken doorgespit. Wat een gezemel. Lik aan een lolly. Voel aan je bovenlip. Ja, echt, dat soort opdrachten staan erin. En alles draait maar om de mindfulness, iets waar ik sowieso niks mee heb. (en ja, wel eerder geprobeerd)
Daarbij is het geen therapie maar een training. Waarin je domme vaardigheden aanleert die zeer gekunsteld overkomen.
Daarbij is het geen therapie maar een training. Waarin je domme vaardigheden aanleert die zeer gekunsteld overkomen.
zondag 18 december 2016 om 14:45
Nou, goed bezig rebecca. Ben je nog op de wachtlijst voor MBT of (groeps)schematherapie of iets dergelijks?
Ik had ook op 7 december deze vraag aan je gesteld "Onderzoek wat maakt dat je het 'niks' vindt. Wat roept het bij je op?"
Je kan namelijk wel keihard gaan roepen hoe dom het is, maar waarschijnlijk schiet je daar niet zo veel mee op. Niemand komt jouw redden van jouw problematiek. Je zult dus hard aan jezelf moeten werken en begin dan met onderzoeken wat maakt dat je je zo voelt over deze training. Wellicht krijg je enig inzicht in jezelf. Besprek je dit ook daar bij de training of met iemand anders?
Ik had ook op 7 december deze vraag aan je gesteld "Onderzoek wat maakt dat je het 'niks' vindt. Wat roept het bij je op?"
Je kan namelijk wel keihard gaan roepen hoe dom het is, maar waarschijnlijk schiet je daar niet zo veel mee op. Niemand komt jouw redden van jouw problematiek. Je zult dus hard aan jezelf moeten werken en begin dan met onderzoeken wat maakt dat je je zo voelt over deze training. Wellicht krijg je enig inzicht in jezelf. Besprek je dit ook daar bij de training of met iemand anders?
