Psyche
alle pijlers
die rottige bindingsangst...
woensdag 3 februari 2010 om 00:09
als ik in een relatie zit, en dat is nu al 3 relaties lang zo,
voel ik me helemaal beklemd.
het begint leuk maar na een tijdje begint het gedonder.
hoeveel we er dan ook over praten, het gaat niet weg.
ik wil alleen zijn, ik heb kinderen, ik wil ons gewone leventje houden
ik wil straks als de kinderen groot zijn kunnen doen en laten wat ik wil...
wat er dan gebeurd is dat ik ga katten, kortaf doe, de ander kan niks meer goed doen, gaat op zijn tenen lopen wat de ergernis bij mij doet oplaaien, enz.
een jaar geleden had ik iemand ontmoet, heel bijzonder.
het voelde zó goed, we waren zó zeker van elkaar...
maar de gevoelens waren ook zó overweldigend,
jaloezie kwam om de hoek kijken, ik begon hem te claimen, ik vermagerde en werd langzaam gestressed en ongelukkig.
tijdje afstand genomen, toen weer geprobeerd, rustig aan, maar zelfs 1 keer per week was me te veel.
vanavond de knoop doorgehakt, hem verteld dat ik geen relatie 'kan', maar wel graag vrienden wil zijn,
hem zou willen zien als huisvriend zegmaar, zonder relatie, zodat het niet beklemmend zou zijn (voor altijd, vaak geen zin in gedoe, alleen willen slapen, mijn eigen ding willen doen...)
hij kon dat niet zei hij, een huisvriend worden, hij was helemaal overstuur, en het is uit.
nu is hij weg, al een paar uur, en ik voel me zo in een mineur...
was dit nou wel of niet goed om te doen.
ik hoor niks van hem en maak me zorgen.
ik kan volgens mij niet met, en niet zonder hem.
is het aan, dan voel ik me erg benauwd en kat alleen maar op hem en ben ongelukkig.
is het uit, dan mis ik hem en wil ik hem terug...
wat is dit nou, bindingsangst?
bedankt voor het lezen
groetjes, Lotte
woensdag 3 februari 2010 om 00:54
woensdag 3 februari 2010 om 08:36
die vijf fasen
http://www.stephanverrips.nl/articles.php?article_id=3
zijn echt zo heeel herkenbaar,
het is precies hoe het ging!
eerst was ik zó gek op hem, we verloofden ons binnen een week (niet officieel maar tegenover elkaar), waren de hele tijd samen, hadden het hartstikke goed
maar idd deels ook fantasie, en niet verder kijken dan vandaag (ook al deed ik zulke grote uitspraken).
nouja ik kan hier mijn hele verhaal wel neerzetten maar simpel gezegd, het ging precies in die 5 fasen.
ook fase 5 doorgemaakt, in het kort, binnen 2 maand van 'ik blijf voor altijd bij je' naar 'ik maak het uit'....
ik voel me er slecht over, en schuldig, maar hij zegt het me niet kwalijk te nemen, het te begrijpen van mijn kant waarom ik dit eerlijk moest zeggen (dat ik geen relatie kan),
maar hij vind het meer dan vreselijk dat hij ons nu kwijt is...
nog steeds niks van hem gehoord, ik neem aan dat hij wel veilig is thuis gekomen...
ik verplicht mezelf hem niet (te vaak) te mailen of iets,
want ik doorzie heel goed dat het hoe dan ook aantrekken en afstoten gaat blijven zijn, en dat wil ik hem echt niet langer aandoen...
http://www.stephanverrips.nl/articles.php?article_id=3
zijn echt zo heeel herkenbaar,
het is precies hoe het ging!
eerst was ik zó gek op hem, we verloofden ons binnen een week (niet officieel maar tegenover elkaar), waren de hele tijd samen, hadden het hartstikke goed
maar idd deels ook fantasie, en niet verder kijken dan vandaag (ook al deed ik zulke grote uitspraken).
nouja ik kan hier mijn hele verhaal wel neerzetten maar simpel gezegd, het ging precies in die 5 fasen.
ook fase 5 doorgemaakt, in het kort, binnen 2 maand van 'ik blijf voor altijd bij je' naar 'ik maak het uit'....
ik voel me er slecht over, en schuldig, maar hij zegt het me niet kwalijk te nemen, het te begrijpen van mijn kant waarom ik dit eerlijk moest zeggen (dat ik geen relatie kan),
maar hij vind het meer dan vreselijk dat hij ons nu kwijt is...
nog steeds niks van hem gehoord, ik neem aan dat hij wel veilig is thuis gekomen...
ik verplicht mezelf hem niet (te vaak) te mailen of iets,
want ik doorzie heel goed dat het hoe dan ook aantrekken en afstoten gaat blijven zijn, en dat wil ik hem echt niet langer aandoen...
woensdag 3 februari 2010 om 08:42
Ach welnee, bindingsangst (oftewel verlatingsangst) verdwijnt als sneeuw door de zon zodra je echt verliefd bent. Conclusie: dit was 'm niet...
En ik vind bindingsangst zo 90ties...
Het is maar wat je jezelf aanpraat. Je kan overal wel een probleem van maken. Maar dan zit je alleen jezelf in de weg.
En ik vind bindingsangst zo 90ties...
Het is maar wat je jezelf aanpraat. Je kan overal wel een probleem van maken. Maar dan zit je alleen jezelf in de weg.
woensdag 3 februari 2010 om 09:07
dat ben ik niet met je eens Siep.
in de eerste fase, dus als ik heel verliefd ben, is de angst er ook niet,
maar als het kwartje valt dat het voor altijd is, en verplichtingen geeft en ik daar moeite mee heb (zacht uitgedrukt) terwijl ik daar geen moeite mee wil hebben,
het zijn dingen waar ik zelf niet voor kies, maar die als een grote wolk over me heen komen.
in de eerste fase, dus als ik heel verliefd ben, is de angst er ook niet,
maar als het kwartje valt dat het voor altijd is, en verplichtingen geeft en ik daar moeite mee heb (zacht uitgedrukt) terwijl ik daar geen moeite mee wil hebben,
het zijn dingen waar ik zelf niet voor kies, maar die als een grote wolk over me heen komen.
woensdag 3 februari 2010 om 10:14
Verplichtingen horen bij het leven, het is niet altijd een feestje. HEb je niet een vertekend beeld van een relatie? Het is niet altijd vlinders in je buik etc.
Daarbij, als je je na een week al officieus wil verloven dan is het niet gek dat je na dergelijke hoge pieken ook diepe dalen gaat tegenkomen.
Stap van het idee af dat het voor eeuwig moet zijn. Je hebt nu een relatie, ga elkaar rustig leren kennen en heb de intentie het zo lang als prettig met elkaar vol te houden. Niets is voor altijd en er bestaat in iedere relatie de kans dat een van de twee alleen (of met een ander) verder wil.
Niet gaan samenwonen als je hier (blijkbaar) nog niet aan toe bent. Je hoeft niet alles samen te doen in een relatie. juist niet zelfs.
quote: in de eerste fase, dus als ik heel verliefd ben, is de angst er ook niet,
maar als het kwartje valt dat het voor altijd is, en verplichtingen geeft en ik daar moeite mee heb (zacht uitgedrukt) terwijl ik daar geen moeite mee wil hebben,
dus niet voor altijd, maar voor nu. Verplichtingen horen erbij, dat vind je zelf blijkbaar ook want je bent jaloers. Is niet nodig als er totaal géén verplichtingen zouden zijn (dan mag hij doen en laten wat hij wil). Iedere relatie heeft verplichtingen (net zoals vriendschappen en werk).
tot slot zou ik me niet zo fixeren op "huppeldepup fases uit mannen/vrouwen magazines" en andere ingebeelde zaken. Leer liever jezelf beter kennen (gaat vanzelf met de jaren, dat is dan weer prettig) en zorg dat JIJ goed in je vel zit. Zonder relatie een stabiel persoon zijn komt iedere relatie ten goede.
Daarbij, als je je na een week al officieus wil verloven dan is het niet gek dat je na dergelijke hoge pieken ook diepe dalen gaat tegenkomen.
Stap van het idee af dat het voor eeuwig moet zijn. Je hebt nu een relatie, ga elkaar rustig leren kennen en heb de intentie het zo lang als prettig met elkaar vol te houden. Niets is voor altijd en er bestaat in iedere relatie de kans dat een van de twee alleen (of met een ander) verder wil.
Niet gaan samenwonen als je hier (blijkbaar) nog niet aan toe bent. Je hoeft niet alles samen te doen in een relatie. juist niet zelfs.
quote: in de eerste fase, dus als ik heel verliefd ben, is de angst er ook niet,
maar als het kwartje valt dat het voor altijd is, en verplichtingen geeft en ik daar moeite mee heb (zacht uitgedrukt) terwijl ik daar geen moeite mee wil hebben,
dus niet voor altijd, maar voor nu. Verplichtingen horen erbij, dat vind je zelf blijkbaar ook want je bent jaloers. Is niet nodig als er totaal géén verplichtingen zouden zijn (dan mag hij doen en laten wat hij wil). Iedere relatie heeft verplichtingen (net zoals vriendschappen en werk).
tot slot zou ik me niet zo fixeren op "huppeldepup fases uit mannen/vrouwen magazines" en andere ingebeelde zaken. Leer liever jezelf beter kennen (gaat vanzelf met de jaren, dat is dan weer prettig) en zorg dat JIJ goed in je vel zit. Zonder relatie een stabiel persoon zijn komt iedere relatie ten goede.
woensdag 3 februari 2010 om 10:47
quote:DeSiep schreef op 03 februari 2010 @ 08:42:
En ik vind bindingsangst zo 90ties...
Het is maar wat je jezelf aanpraat. Je kan overal wel een probleem van maken. Maar dan zit je alleen jezelf in de weg.
Bullshit! Bindingsangst praat je jezelf niet aan, maar zit van binnen!
Ik heb zelf geen ervaring met bindingsangst, maar ben wel erg benieuwd of je hulp heb gezocht of dit zelf aan wilt gaan!
Succes meid!
En ik vind bindingsangst zo 90ties...
Het is maar wat je jezelf aanpraat. Je kan overal wel een probleem van maken. Maar dan zit je alleen jezelf in de weg.
Bullshit! Bindingsangst praat je jezelf niet aan, maar zit van binnen!
Ik heb zelf geen ervaring met bindingsangst, maar ben wel erg benieuwd of je hulp heb gezocht of dit zelf aan wilt gaan!
Succes meid!
woensdag 3 februari 2010 om 12:10
Je kan toch altijd nog van die beste man af. Het klinkt alsof je er na de verliefdheid aan vast zit haha.
Sorry hoor, maar vind dit allemaal erg overtrokken.
Als 't hem niet was, dan maakte ik het uit. Als hij vond dat ik 't niet was, maakte hij het uit. Geen man overboord hoor, ook niet na jarenlange relaties. Kom op zeg, beetje zelfrespect en zelfvertrouwen kweken.
Sorry hoor, maar vind dit allemaal erg overtrokken.
Als 't hem niet was, dan maakte ik het uit. Als hij vond dat ik 't niet was, maakte hij het uit. Geen man overboord hoor, ook niet na jarenlange relaties. Kom op zeg, beetje zelfrespect en zelfvertrouwen kweken.
woensdag 3 februari 2010 om 13:15
Je kunt jezelf natuurlijk ook gaan afvragen waar die jaloezie vandaan komt. Komt het omdat je onzeker bent en bij voorbaat al denkt dat de relatie gaat mislukken op de langere termijn?
Bindingangst of niet, ga a.u.b. hulp zoeken, want weglopen (=de weg van de minste weerstand) kan altijd nog, maar dan blijf je er dus elke keer tegenaan lopen.
Bindingangst of niet, ga a.u.b. hulp zoeken, want weglopen (=de weg van de minste weerstand) kan altijd nog, maar dan blijf je er dus elke keer tegenaan lopen.
woensdag 3 februari 2010 om 14:44
als ik me aan het gevoel voor hem en de liefde overgeef, voel ik me zo kwetsbaar als wat, en wordt dan claimend, jaloers, heel erg onzeker, ik breek helemaal af.
en als ik de jaloezie niet meer voel, kom ik er achter dat ik me voor hem heb afgesloten.
het lijkt het 1 of het ander te zijn.
ik kan hem een tijdje (dagen, weken) heel leuk en lief en alles vinden,
en dan ineens omslaan en niks meer voor hem voelen, en me verplicht voelen, weet ik veel...
het is voor mezelf ook een rare mallemolen van emoties en alles. (alhoewel, tranen heb ik niet, ben misschien emotioneel wat geblokkeerd).
het l*llige is, dat ik net 2 jaar regelmatig met een psych heb gepraat, therapie, erg veranderd, ik dacht dat het klaar was,
maar dan krijg ik een relatie en komt dit stuk ineens weer om de hoek kijken.
ik wil er nog mee bezig met de psych, maar dat staat nu even in de wacht vanwege andere onderzoeken (op ADD).
ik heb de hele dag al spannings hoofdpijn, en vind eigenlijk dat ik er te ver mee ben gegaan door het echt uit te maken,
normaal hebben we alles samen geprobeerd op te lossen.
het enige wat ik hem gister zei is dat ik merk dat ik (in elk geval nu) geen relatie 'kan'.
maar dat ik wel van hem houdt, en hem niet helemaal kwijt wil.
hij vatte het op als 'ik ben jullie dus kwijt', en is in tranen vertrokken.
en als ik de jaloezie niet meer voel, kom ik er achter dat ik me voor hem heb afgesloten.
het lijkt het 1 of het ander te zijn.
ik kan hem een tijdje (dagen, weken) heel leuk en lief en alles vinden,
en dan ineens omslaan en niks meer voor hem voelen, en me verplicht voelen, weet ik veel...
het is voor mezelf ook een rare mallemolen van emoties en alles. (alhoewel, tranen heb ik niet, ben misschien emotioneel wat geblokkeerd).
het l*llige is, dat ik net 2 jaar regelmatig met een psych heb gepraat, therapie, erg veranderd, ik dacht dat het klaar was,
maar dan krijg ik een relatie en komt dit stuk ineens weer om de hoek kijken.
ik wil er nog mee bezig met de psych, maar dat staat nu even in de wacht vanwege andere onderzoeken (op ADD).
ik heb de hele dag al spannings hoofdpijn, en vind eigenlijk dat ik er te ver mee ben gegaan door het echt uit te maken,
normaal hebben we alles samen geprobeerd op te lossen.
het enige wat ik hem gister zei is dat ik merk dat ik (in elk geval nu) geen relatie 'kan'.
maar dat ik wel van hem houdt, en hem niet helemaal kwijt wil.
hij vatte het op als 'ik ben jullie dus kwijt', en is in tranen vertrokken.
woensdag 3 februari 2010 om 14:47
quote:DeSiep schreef op 03 februari 2010 @ 08:42:
Ach welnee, bindingsangst (oftewel verlatingsangst) verdwijnt als sneeuw door de zon zodra je echt verliefd bent. Conclusie: dit was 'm niet...
En ik vind bindingsangst zo 90ties...
Het is maar wat je jezelf aanpraat. Je kan overal wel een probleem van maken. Maar dan zit je alleen jezelf in de weg.Eens.
Ach welnee, bindingsangst (oftewel verlatingsangst) verdwijnt als sneeuw door de zon zodra je echt verliefd bent. Conclusie: dit was 'm niet...
En ik vind bindingsangst zo 90ties...
Het is maar wat je jezelf aanpraat. Je kan overal wel een probleem van maken. Maar dan zit je alleen jezelf in de weg.Eens.
woensdag 3 februari 2010 om 15:23
quote:lotte32 schreef op 03 februari 2010 @ 14:44:
als ik me aan het gevoel voor hem en de liefde overgeef, voel ik me zo kwetsbaar als wat, en wordt dan claimend, jaloers, heel erg onzeker, ik breek helemaal af.
en als ik de jaloezie niet meer voel, kom ik er achter dat ik me voor hem heb afgesloten.
het lijkt het 1 of het ander te zijn.
Je had mijn vriendin kunnen zijn. Zij loopt tegen exact dezelfde problemen aan als jij. Zij is al lange tijd vrijgezel (ze is wel aan het daten), maar ze is zo bang dat ze het verleerd is om een relatie te hebben. Zij is erg onzeker en durft zich niet kwetsbaar op te stellen, met het gevolg dat ze niet eens de tijd neemt om lekker verliefd te zijn, maar gelijk overal beren op de weg ziet (waardoor ze dus weer jaloers wordt). Daarnaast heeft zij zo'n geidealiseerd beeld van een relatie, dat ze niet meer realistisch is (en daardoor is ze elke keer weer teleurgesteld en wordt ze nog onzekerder). Geen enkele relatie is van het begin af aan perfect, dat moet groeien, maar dan moet je het wel een kans geven en over de angst heen durven te stappen.
als ik me aan het gevoel voor hem en de liefde overgeef, voel ik me zo kwetsbaar als wat, en wordt dan claimend, jaloers, heel erg onzeker, ik breek helemaal af.
en als ik de jaloezie niet meer voel, kom ik er achter dat ik me voor hem heb afgesloten.
het lijkt het 1 of het ander te zijn.
Je had mijn vriendin kunnen zijn. Zij loopt tegen exact dezelfde problemen aan als jij. Zij is al lange tijd vrijgezel (ze is wel aan het daten), maar ze is zo bang dat ze het verleerd is om een relatie te hebben. Zij is erg onzeker en durft zich niet kwetsbaar op te stellen, met het gevolg dat ze niet eens de tijd neemt om lekker verliefd te zijn, maar gelijk overal beren op de weg ziet (waardoor ze dus weer jaloers wordt). Daarnaast heeft zij zo'n geidealiseerd beeld van een relatie, dat ze niet meer realistisch is (en daardoor is ze elke keer weer teleurgesteld en wordt ze nog onzekerder). Geen enkele relatie is van het begin af aan perfect, dat moet groeien, maar dan moet je het wel een kans geven en over de angst heen durven te stappen.
zondag 7 februari 2010 om 18:53
Herkenbaar... Alleen heb ik zelf geen bindingsangst maar in december met iemand gebroken omdat hij bindingsangst had.
Hij had constant twijfels en als ik bij hem was had hij het al heel snel benauwd.... Hij hoefde niet eens iets te zeggen, ik voelde al vaak dat het tijd was om naar huis te gaan... Dat was vooral als ik 'snachts was blijven slapen, 'sMorgens had hij er al gauw genoeg van, terwijl ik nog graag samen filmpje wou kijken ofzo, maar hij had ruimte nodig....
Het ene moment was ik alles, Het andere moment zat hij te huilen dat hij het allemaal niet wist. Uiteindelijk heeft hij me in een paar dagen zo heen & weer geslingerd, hij wist het allemaal niet... Het overweldigde hem... Hij wist ook niet of ik het wel meende (terwijl ik daar duidelijk in ben geweest, dat ik ervoor wou gaan en gek op hem was..) Hij wist niet of we wel bij elkaar pastten.. Had het benauwd.. Zoveel twijfels. Ik kreeg alles over me heen, waar ik totaaaaal geen aanleiding voor had gegeven. En dat zei hij ook... Dit gevoel zat ik hem. Hij kon er op dit moment niet voor gaan... Hij was in de war, twijfelde aan alles, timing was slecht, enz enz....
Maar als ik hem dan bijvoorbeeld de dag erna sprak wou hij me weer niet kwijt, en wist hij niet eens meer wat hij allemaal had gezegd. Hij kon me niet voorstellen mij nooit meer te zien... En hij vond het stom dat hij zo had gedaan naar mij toe enz enz. Maarja... zulke dingen blijven hangen he..
En een paar dagen later was het dan weer helemaal omgekeerd. Dan wist Meneer het weer niet, en kreeg ik allerlei kwetstende opmerkingen en twijfels naar mijn hoofd geslingerd.
Ik heb dit heen en weer geslinger heel even volgehouden, maar al gauw was ik het zoooo zat! Ik werd er erg onzeker van en knapte er opaf.
Ik heb niks meer laten horen. Duidelijk gezegd, dat ik er niet mee verder wil en kies voor MIJN geluk. En ja.. hij mist me nu inderdaad.. Wat ik al had voorspeld. Want als ik bij hem ben, weet hij het niet... ben ik weg, wil hij me niet kwijt. Ik ben er klaar mee...
Dus als je echt gek op die jongen bent geef het een kans, en ga ervoor... Werk eraan, want jouw bindingsangst komt ergens vandaan. Want die ex van mij heeft het echt verpest. Ik zal hem nooit meer toelaten in mijn leven.... Hij kan me sms-en dat hij me mist zoveel als hij wil, maar hij heeft het echt kapot gemaakt....
Wat ik wil zeggen, zorg ervoor dat je hier geen spijt van krijgt. En probeer erachter te komen waar die bindingsangst vandaan komt. Hoe moeilijk en zwaar dat misschien ook is. Want misschien loop je straks wel de man van je leven mis....
Succes!!
Hij had constant twijfels en als ik bij hem was had hij het al heel snel benauwd.... Hij hoefde niet eens iets te zeggen, ik voelde al vaak dat het tijd was om naar huis te gaan... Dat was vooral als ik 'snachts was blijven slapen, 'sMorgens had hij er al gauw genoeg van, terwijl ik nog graag samen filmpje wou kijken ofzo, maar hij had ruimte nodig....
Het ene moment was ik alles, Het andere moment zat hij te huilen dat hij het allemaal niet wist. Uiteindelijk heeft hij me in een paar dagen zo heen & weer geslingerd, hij wist het allemaal niet... Het overweldigde hem... Hij wist ook niet of ik het wel meende (terwijl ik daar duidelijk in ben geweest, dat ik ervoor wou gaan en gek op hem was..) Hij wist niet of we wel bij elkaar pastten.. Had het benauwd.. Zoveel twijfels. Ik kreeg alles over me heen, waar ik totaaaaal geen aanleiding voor had gegeven. En dat zei hij ook... Dit gevoel zat ik hem. Hij kon er op dit moment niet voor gaan... Hij was in de war, twijfelde aan alles, timing was slecht, enz enz....
Maar als ik hem dan bijvoorbeeld de dag erna sprak wou hij me weer niet kwijt, en wist hij niet eens meer wat hij allemaal had gezegd. Hij kon me niet voorstellen mij nooit meer te zien... En hij vond het stom dat hij zo had gedaan naar mij toe enz enz. Maarja... zulke dingen blijven hangen he..
En een paar dagen later was het dan weer helemaal omgekeerd. Dan wist Meneer het weer niet, en kreeg ik allerlei kwetstende opmerkingen en twijfels naar mijn hoofd geslingerd.
Ik heb dit heen en weer geslinger heel even volgehouden, maar al gauw was ik het zoooo zat! Ik werd er erg onzeker van en knapte er opaf.
Ik heb niks meer laten horen. Duidelijk gezegd, dat ik er niet mee verder wil en kies voor MIJN geluk. En ja.. hij mist me nu inderdaad.. Wat ik al had voorspeld. Want als ik bij hem ben, weet hij het niet... ben ik weg, wil hij me niet kwijt. Ik ben er klaar mee...
Dus als je echt gek op die jongen bent geef het een kans, en ga ervoor... Werk eraan, want jouw bindingsangst komt ergens vandaan. Want die ex van mij heeft het echt verpest. Ik zal hem nooit meer toelaten in mijn leven.... Hij kan me sms-en dat hij me mist zoveel als hij wil, maar hij heeft het echt kapot gemaakt....
Wat ik wil zeggen, zorg ervoor dat je hier geen spijt van krijgt. En probeer erachter te komen waar die bindingsangst vandaan komt. Hoe moeilijk en zwaar dat misschien ook is. Want misschien loop je straks wel de man van je leven mis....
Succes!!
zondag 7 februari 2010 om 19:44
Toevallig heb ik zelf ook een boekje hierover uit de bib gehaald. Volgens Jeffrey Young heb je 2 typen verlatingsangst:
-verlatingsangst die is gebaseerd op afhankelijkheid
-verlatingsangst die is gebaseerd op instabiliteit of verlies
Het laatste punt heeft te maken met angst om (opnieuw) gekwetst te worden of alleen gelaten te worden en oorzaak ligt in je kindertijd. Je stond er emotioneel gezien alleen voor, een ouder die is overleden, geen stabiele thuissituatie etc.
Denk je dat je op zoek moet naar de oorzaak bij jou want zo'n patroon is best te doorbreken
-verlatingsangst die is gebaseerd op afhankelijkheid
-verlatingsangst die is gebaseerd op instabiliteit of verlies
Het laatste punt heeft te maken met angst om (opnieuw) gekwetst te worden of alleen gelaten te worden en oorzaak ligt in je kindertijd. Je stond er emotioneel gezien alleen voor, een ouder die is overleden, geen stabiele thuissituatie etc.
Denk je dat je op zoek moet naar de oorzaak bij jou want zo'n patroon is best te doorbreken
maandag 8 februari 2010 om 16:31
quote:lotte32 schreef op 03 februari 2010 @ 14:44:
als ik me aan het gevoel voor hem en de liefde overgeef, voel ik me zo kwetsbaar als wat, en wordt dan claimend, jaloers, heel erg onzeker, ik breek helemaal af.
Als je zo hals over kop iedere keer in een relatie stapt, dan ken je die persoon nog helemaal niet. En dan weet je ook niet wat je aan hem hebt. Dus dan zullen onzekerheid en jaloezie eerder een kans krijgen.
Als je daarentegen de relatie langzaam opbouwt en elkaar goed leert kennen, dan bouw je ook aan zelfverzekerdheid. Je hebt dan geen jaloezie nodig, omdat je weet dat jij degene bent die hij wil.
als ik me aan het gevoel voor hem en de liefde overgeef, voel ik me zo kwetsbaar als wat, en wordt dan claimend, jaloers, heel erg onzeker, ik breek helemaal af.
Als je zo hals over kop iedere keer in een relatie stapt, dan ken je die persoon nog helemaal niet. En dan weet je ook niet wat je aan hem hebt. Dus dan zullen onzekerheid en jaloezie eerder een kans krijgen.
Als je daarentegen de relatie langzaam opbouwt en elkaar goed leert kennen, dan bouw je ook aan zelfverzekerdheid. Je hebt dan geen jaloezie nodig, omdat je weet dat jij degene bent die hij wil.
