Psyche
alle pijlers
Dipje
woensdag 4 januari 2017 om 15:10
Hallo iedereen,
Ik zou graag mijn verhaal eens delen met jullie en mijn hart luchten.
Ik ben een jonge meid van 20 jaar, heb door een moeilijk verleden last heeft van terugkerende depressies en pak hier sindskort AD voor. (Wel hele lichte dosis)
Anyway, sindskort heeft mijn leven grote veranderingen ondergaan. Ik werk sindskort vast, eerste weken zeer veel last gehad van stress, en in het begin helemaal niet aanvaard werd door het team. Nu nog voel ik me steeds niet volledig op mijn gemak als ik moet werken en heb erg veel moeite met deze grote aanpassing in mijn leven. Heb bijna geen sociaal contact meer, bijna geen tijd meer om weg te gaan, bijna geen tijd meer voor mijn vriend. Door al deze dingen ben ik weer in die put belandt. En dit heeft jammer genoeg invloed op alles dat rondom mij gebeurd of de mensen dat ik het liefst zie. Ik kan het precies beschrijven alsof ik de balans even kwijt ben in mijn leven, een sluimerend ontevreden/ongelukkig gevoel die men leven beheerst. Alles wat ik doe, zie ik tegen op, heb ik geen energie voor, wordt ik snel geïrriteerd, etc..
Soms heb ik ook het gevoel dat ik plots angstig wordt, of een naar gevoel krijg waardoor ik constant denk dat er iets ernstigs zal gebeuren..
Mijn leven is het laatste jaar relatief heel goed gegaan, goede vrienden, een prachtige relatie van 2 jaar, diploma, werk, rijbewijs,... Maar toch heb ik de laatste tijd het gevoel dat ik alleen maar ongelukkig ben in mijn huidige situatie/leven. Geen idee waar dit gevoel vandaan komt, ben al regelmatig op zoek geweest, maar vind geen uitleg hiervoor.
Heb ook vooral het gevoel dat dit een negatieve invloed heeft op mijn relatie, deze hele situatie heeft mij veranderd als persoon waardoor ik het gevoel heb dat ik mij niet meer gemakkelijk kan openstellen tegenover mijn vriend, of anderen. Ik vind dit zo lastig.
Ik neem sinds kort AD, de diepste dalen zijn wel verdwenen. Maar heb nog steeds het gevoel dat ik soms wat angstig durf te zijn, mij niet meer gelukkig voel in het dagelijkse leven en mij volledig in mezelf opsluit. Soms vraag ik mij af of dit aan mijn vriend ligt? Maar ik ben altijd heel gelukkig geweest met hem, of gewoon aan een tekort aan zelfliefde/ teveel onzekerheid..?
Iemand hier ervaring mee ? En/of tips?
Sorry als het wat onduidelijk is, hopelijk kunnen jullie er iets van maken
Alle info is welkom.
Alvast bedankt! Groetjes
Ik zou graag mijn verhaal eens delen met jullie en mijn hart luchten.
Ik ben een jonge meid van 20 jaar, heb door een moeilijk verleden last heeft van terugkerende depressies en pak hier sindskort AD voor. (Wel hele lichte dosis)
Anyway, sindskort heeft mijn leven grote veranderingen ondergaan. Ik werk sindskort vast, eerste weken zeer veel last gehad van stress, en in het begin helemaal niet aanvaard werd door het team. Nu nog voel ik me steeds niet volledig op mijn gemak als ik moet werken en heb erg veel moeite met deze grote aanpassing in mijn leven. Heb bijna geen sociaal contact meer, bijna geen tijd meer om weg te gaan, bijna geen tijd meer voor mijn vriend. Door al deze dingen ben ik weer in die put belandt. En dit heeft jammer genoeg invloed op alles dat rondom mij gebeurd of de mensen dat ik het liefst zie. Ik kan het precies beschrijven alsof ik de balans even kwijt ben in mijn leven, een sluimerend ontevreden/ongelukkig gevoel die men leven beheerst. Alles wat ik doe, zie ik tegen op, heb ik geen energie voor, wordt ik snel geïrriteerd, etc..
Soms heb ik ook het gevoel dat ik plots angstig wordt, of een naar gevoel krijg waardoor ik constant denk dat er iets ernstigs zal gebeuren..
Mijn leven is het laatste jaar relatief heel goed gegaan, goede vrienden, een prachtige relatie van 2 jaar, diploma, werk, rijbewijs,... Maar toch heb ik de laatste tijd het gevoel dat ik alleen maar ongelukkig ben in mijn huidige situatie/leven. Geen idee waar dit gevoel vandaan komt, ben al regelmatig op zoek geweest, maar vind geen uitleg hiervoor.
Heb ook vooral het gevoel dat dit een negatieve invloed heeft op mijn relatie, deze hele situatie heeft mij veranderd als persoon waardoor ik het gevoel heb dat ik mij niet meer gemakkelijk kan openstellen tegenover mijn vriend, of anderen. Ik vind dit zo lastig.
Ik neem sinds kort AD, de diepste dalen zijn wel verdwenen. Maar heb nog steeds het gevoel dat ik soms wat angstig durf te zijn, mij niet meer gelukkig voel in het dagelijkse leven en mij volledig in mezelf opsluit. Soms vraag ik mij af of dit aan mijn vriend ligt? Maar ik ben altijd heel gelukkig geweest met hem, of gewoon aan een tekort aan zelfliefde/ teveel onzekerheid..?
Iemand hier ervaring mee ? En/of tips?
Sorry als het wat onduidelijk is, hopelijk kunnen jullie er iets van maken
Alle info is welkom.
Alvast bedankt! Groetjes
woensdag 4 januari 2017 om 15:21
quote:blueeyes*3 schreef op 04 januari 2017 @ 15:13:
Knuf.
Heb je ook therapie? Dat zou mijn eerste advies zijn. Verder wat extra rust nemen, dat helpt mij vaak om weer wat beter in m'n vel te zitten.
super lief van je!
Neen, nog geen therapie. Had gebeld naar het GGZ. Mijn verhaal gedaan, en die gingen mij zo snel mogelijk terug opbellen om een eerste afspraak te maken. Dit is ondertussen al 4 weken geleden en nog steeds niets gehoord ervan..
Ik lig vaak in de zetel gewoon, net een leuk weekendje uit gehad met mijn vriend en nog paar vrienden. Hier enorm van genoten, maar vanmet ik terug thuis kom en terug in het dagelijkse leven sta, voel ik mij terug opnieuw slecht, en wil ik met rust gelaten worden, ben ik neerslachtig en vooral "lui". Heb zelf geen behoefte om iemand te zien..
Knuf.
Heb je ook therapie? Dat zou mijn eerste advies zijn. Verder wat extra rust nemen, dat helpt mij vaak om weer wat beter in m'n vel te zitten.
super lief van je!
Neen, nog geen therapie. Had gebeld naar het GGZ. Mijn verhaal gedaan, en die gingen mij zo snel mogelijk terug opbellen om een eerste afspraak te maken. Dit is ondertussen al 4 weken geleden en nog steeds niets gehoord ervan..
Ik lig vaak in de zetel gewoon, net een leuk weekendje uit gehad met mijn vriend en nog paar vrienden. Hier enorm van genoten, maar vanmet ik terug thuis kom en terug in het dagelijkse leven sta, voel ik mij terug opnieuw slecht, en wil ik met rust gelaten worden, ben ik neerslachtig en vooral "lui". Heb zelf geen behoefte om iemand te zien..
woensdag 4 januari 2017 om 15:27
quote:Medina schreef op 04 januari 2017 @ 15:26:
Het is gewoon wennen aan werken, aan een baan. Dan heb je inderdaad minder tijd voor je vriend, minder tijd voor sociale contacten, minder tijd om weg te gaan.Dit gevoel duurt wel al 3 maanden.. Ik duw alleen maar mensen van mij weg. Wat eigenlijk echt niet positief is
Het is gewoon wennen aan werken, aan een baan. Dan heb je inderdaad minder tijd voor je vriend, minder tijd voor sociale contacten, minder tijd om weg te gaan.Dit gevoel duurt wel al 3 maanden.. Ik duw alleen maar mensen van mij weg. Wat eigenlijk echt niet positief is
woensdag 4 januari 2017 om 16:00
quote:Princessgirl321 schreef op 04 januari 2017 @ 15:21:
[...]
Niemand neutraal eigenlijk, meestal zijn dit vriendinnen of m'n vriend. Maar zij weten hier ook geen antwoord op, op men vragen..ipv de GGZ kun je ook eens met de huisarts praten (sommige praktijken hebben een praktijkondersteuners met een GGZ-achtergrond)
[...]
Niemand neutraal eigenlijk, meestal zijn dit vriendinnen of m'n vriend. Maar zij weten hier ook geen antwoord op, op men vragen..ipv de GGZ kun je ook eens met de huisarts praten (sommige praktijken hebben een praktijkondersteuners met een GGZ-achtergrond)
woensdag 4 januari 2017 om 16:05
woensdag 4 januari 2017 om 16:39
quote:blueeyes*3 schreef op 04 januari 2017 @ 16:32:
Oke, dingen die mij vaak helpen in dit soort periodes:
- regelmatig naar buiten
- gezond eten
- sporten
- luisterboeken luisteren
- kleurenIk ga veel naar buiten etc, maar het helpt niet echt. Het brengt mij niet uit dat isolement. Zal nog eens opzoek gaan naar een goede psychologe. Dankje
Oke, dingen die mij vaak helpen in dit soort periodes:
- regelmatig naar buiten
- gezond eten
- sporten
- luisterboeken luisteren
- kleurenIk ga veel naar buiten etc, maar het helpt niet echt. Het brengt mij niet uit dat isolement. Zal nog eens opzoek gaan naar een goede psychologe. Dankje
woensdag 4 januari 2017 om 17:16
Ik zou nog een keer bij je huisarts langs gaan.
Sowieso om de AD nog eens te bespreken.
Ook zou ik de huisarts op de hoogte brengen van dat je nu al 4 weken wacht en je nu eigenlijk hulp nodig hebt. Dat het te lang duurt.
Verder zou jezelf de ggz nogmaals kunnen bellen, met dat je nog niks gehoord hebt en de klachten erger worden.
Weet je toevallig of jou depressies in de winter erger zijn?
Denk dan aan vitamine d bij slikken.
Lichttherapie.
Als je weinig energie heb, denk aan dingen als hulp vragen met de boodschappen, het huishouden, koken, familie en vrienden willen hier vast bij helpen.
Af en toe kant en klaar maaltijden, zoals verse pasta, soep met broodjes uit de oven, stamppot, hutspot zijn best gezond.
Ook koken in het weekend en daar maaltijden van over houden is een idee. Dat scheelt tijd/energie na een werkdag.
Vind je je baan wel leuk, past het bij jou? Naast dat het wennen is.
Misschien is het werken qua uren en vroeg op staan gewoon te veel op dit moment?
Het is eigenlijk handig om te weten wat bij jou depressie vaak triggert, dus te veel stress, de winter, te veel dingen die tegelijkertijd lopen....
Altijd lastig. Bij mij begint het ook met gevoel alsof er iets gaat gebeuren.
Ik probeer dan vaak iets te veranderen om te kijken of dat het knelpunt is.
In jou geval zou dat dus kunnen zijn;
Voor jezelf opkomen door huisarts en ggz te bellen.
Of inderdaad goede psycholoog zoeken.
Hulp van familie/vrienden vragen.
Af en toe bellen met mensen en open zijn over je depressie (bij mensen die je vertrouwd)-het niet kunnen delen is vaak nog zwaarder
Je een week ziekmelden met griep (of depressie als dit veilig genoeg voelt). Ga dan wel elke dag buiten wandelen. En maak sociale contact afspraken. En bijvoorbeeld gezond koken. En doe iets hobby achtigs.
Maar als je in die week erg opfleurd, zou je nu depressiever kunnen zijn door het werk. Misschien past het gewoon niet of te veel uur.
Fleur je niet op dan ligt het niet aan het werk. (Dit is een voorbeeld) Bij mij is het vaak beetje uitproberen...
Als iets werkt merk je dit aan dat je je enigszins opgelucht voelt.
Verder helpt mij deze zin altijd; niet te streng voor jezelf zijn, geen hoge eisen aan jezelf stellen, richt je op de basis dingen. Douchen, slapen, aankleden, eten, bewegen, iets leuks doen (kleuren bv). Meer hoef je nu niet. Alleen voor jezelf zorgen.
Sterkte.
Sowieso om de AD nog eens te bespreken.
Ook zou ik de huisarts op de hoogte brengen van dat je nu al 4 weken wacht en je nu eigenlijk hulp nodig hebt. Dat het te lang duurt.
Verder zou jezelf de ggz nogmaals kunnen bellen, met dat je nog niks gehoord hebt en de klachten erger worden.
Weet je toevallig of jou depressies in de winter erger zijn?
Denk dan aan vitamine d bij slikken.
Lichttherapie.
Als je weinig energie heb, denk aan dingen als hulp vragen met de boodschappen, het huishouden, koken, familie en vrienden willen hier vast bij helpen.
Af en toe kant en klaar maaltijden, zoals verse pasta, soep met broodjes uit de oven, stamppot, hutspot zijn best gezond.
Ook koken in het weekend en daar maaltijden van over houden is een idee. Dat scheelt tijd/energie na een werkdag.
Vind je je baan wel leuk, past het bij jou? Naast dat het wennen is.
Misschien is het werken qua uren en vroeg op staan gewoon te veel op dit moment?
Het is eigenlijk handig om te weten wat bij jou depressie vaak triggert, dus te veel stress, de winter, te veel dingen die tegelijkertijd lopen....
Altijd lastig. Bij mij begint het ook met gevoel alsof er iets gaat gebeuren.
Ik probeer dan vaak iets te veranderen om te kijken of dat het knelpunt is.
In jou geval zou dat dus kunnen zijn;
Voor jezelf opkomen door huisarts en ggz te bellen.
Of inderdaad goede psycholoog zoeken.
Hulp van familie/vrienden vragen.
Af en toe bellen met mensen en open zijn over je depressie (bij mensen die je vertrouwd)-het niet kunnen delen is vaak nog zwaarder
Je een week ziekmelden met griep (of depressie als dit veilig genoeg voelt). Ga dan wel elke dag buiten wandelen. En maak sociale contact afspraken. En bijvoorbeeld gezond koken. En doe iets hobby achtigs.
Maar als je in die week erg opfleurd, zou je nu depressiever kunnen zijn door het werk. Misschien past het gewoon niet of te veel uur.
Fleur je niet op dan ligt het niet aan het werk. (Dit is een voorbeeld) Bij mij is het vaak beetje uitproberen...
Als iets werkt merk je dit aan dat je je enigszins opgelucht voelt.
Verder helpt mij deze zin altijd; niet te streng voor jezelf zijn, geen hoge eisen aan jezelf stellen, richt je op de basis dingen. Douchen, slapen, aankleden, eten, bewegen, iets leuks doen (kleuren bv). Meer hoef je nu niet. Alleen voor jezelf zorgen.
Sterkte.
woensdag 4 januari 2017 om 17:29
Lastig hoor. Wel begrijpelijk. Als aan de buitenkant de dingen ok zijn wil dat nog niet zoveel zeggen over de binnenkant. Dan moet je eerst jezelf vinden maar hoe? Een kant en klaar recept is er niet voor.Therapie kan soms helpen. Een pilletje kan soms schelen. Ben zelf meer van de natuurlijke middelen. Ook niet vreemd dat je alleen wil zijn. Als je dat maar gebruikt om jezelf te leren kennen en niet om in een gat te zakken. En uitvinden wat voor jou werkt. Voor de een is dat op een boksbal rammen, voor de ander yoga, weer een ander wil dingen van zich af schrijven.
Sterkte ermee.
Sterkte ermee.
woensdag 4 januari 2017 om 21:17
quote:blueeyes*3 schreef op 04 januari 2017 @ 16:57:
Heb je hobby's? Misschien iets zoeken waarbij je andere mensen ontmoet?Niet echt.. Heb niets om naar uit te kijken. Zelf niet naar men vriend. En paar maand geleden ging alles nog zo goed..
wil echt niet dat ik hem kwijt geraak door mijn eigen stom gedrag. Maar de voorbije maanden heb ik mij wel volledig laten gaan qua eten e.d , dus ben wel wat aangekomen. Zal mss eens kijken om te gaan fitnessen
Heb je hobby's? Misschien iets zoeken waarbij je andere mensen ontmoet?Niet echt.. Heb niets om naar uit te kijken. Zelf niet naar men vriend. En paar maand geleden ging alles nog zo goed..
wil echt niet dat ik hem kwijt geraak door mijn eigen stom gedrag. Maar de voorbije maanden heb ik mij wel volledig laten gaan qua eten e.d , dus ben wel wat aangekomen. Zal mss eens kijken om te gaan fitnessen
woensdag 4 januari 2017 om 21:31
quote:Gele_Suikerspin schreef op 04 januari 2017 @ 17:16:
Ik zou nog een keer bij je huisarts langs gaan.
Sowieso om de AD nog eens te bespreken.
Ook zou ik de huisarts op de hoogte brengen van dat je nu al 4 weken wacht en je nu eigenlijk hulp nodig hebt. Dat het te lang duurt.
Verder zou jezelf de ggz nogmaals kunnen bellen, met dat je nog niks gehoord hebt en de klachten erger worden.
Weet je toevallig of jou depressies in de winter erger zijn?
Denk dan aan vitamine d bij slikken.
Lichttherapie.
Als je weinig energie heb, denk aan dingen als hulp vragen met de boodschappen, het huishouden, koken, familie en vrienden willen hier vast bij helpen.
Af en toe kant en klaar maaltijden, zoals verse pasta, soep met broodjes uit de oven, stamppot, hutspot zijn best gezond.
Ook koken in het weekend en daar maaltijden van over houden is een idee. Dat scheelt tijd/energie na een werkdag.
Vind je je baan wel leuk, past het bij jou? Naast dat het wennen is.
Misschien is het werken qua uren en vroeg op staan gewoon te veel op dit moment?
Het is eigenlijk handig om te weten wat bij jou depressie vaak triggert, dus te veel stress, de winter, te veel dingen die tegelijkertijd lopen....
Altijd lastig. Bij mij begint het ook met gevoel alsof er iets gaat gebeuren.
Ik probeer dan vaak iets te veranderen om te kijken of dat het knelpunt is.
In jou geval zou dat dus kunnen zijn;
Voor jezelf opkomen door huisarts en ggz te bellen.
Of inderdaad goede psycholoog zoeken.
Hulp van familie/vrienden vragen.
Af en toe bellen met mensen en open zijn over je depressie (bij mensen die je vertrouwd)-het niet kunnen delen is vaak nog zwaarder
Je een week ziekmelden met griep (of depressie als dit veilig genoeg voelt). Ga dan wel elke dag buiten wandelen. En maak sociale contact afspraken. En bijvoorbeeld gezond koken. En doe iets hobby achtigs.
Maar als je in die week erg opfleurd, zou je nu depressiever kunnen zijn door het werk. Misschien past het gewoon niet of te veel uur.
Fleur je niet op dan ligt het niet aan het werk. (Dit is een voorbeeld) Bij mij is het vaak beetje uitproberen...
Als iets werkt merk je dit aan dat je je enigszins opgelucht voelt.
Verder helpt mij deze zin altijd; niet te streng voor jezelf zijn, geen hoge eisen aan jezelf stellen, richt je op de basis dingen. Douchen, slapen, aankleden, eten, bewegen, iets leuks doen (kleuren bv). Meer hoef je nu niet. Alleen voor jezelf zorgen.
Sterkte.
Dankje voor je tekst.
Zoals ik al zei in mijn vorige reacties, ben ik dit weekend er ook op uitgeweest , met mijn vriend en andere vrienden, de eerste dag had ik constant weer dat vreemd en naar gevoel. De andere dagen gingen beter, en kon ik weer genieten van mijn vriendje en de sfeer. Ik denk dat het ook vooral aan mijn eigen denkstijl ligt, dat ik thuis kom en meteen weer denk van "oei het is weer zo, ik mag helemaal niet meer terug in die cirkel geraken" en voilla, voor je het weet is het weer van dat
Denk dat het vooral goed zou zijn dat ik naar een goede psychologe ga en mij van dit soort denkpatroon af te krijgen.
Denk dat mijn AD wel goed zit, het verlicht de diepste dalen, maar haalt de oorzaak niet weg..
Alvast bedankt voor je lange tekst, heb er wel wat aan
groetjes
Ik zou nog een keer bij je huisarts langs gaan.
Sowieso om de AD nog eens te bespreken.
Ook zou ik de huisarts op de hoogte brengen van dat je nu al 4 weken wacht en je nu eigenlijk hulp nodig hebt. Dat het te lang duurt.
Verder zou jezelf de ggz nogmaals kunnen bellen, met dat je nog niks gehoord hebt en de klachten erger worden.
Weet je toevallig of jou depressies in de winter erger zijn?
Denk dan aan vitamine d bij slikken.
Lichttherapie.
Als je weinig energie heb, denk aan dingen als hulp vragen met de boodschappen, het huishouden, koken, familie en vrienden willen hier vast bij helpen.
Af en toe kant en klaar maaltijden, zoals verse pasta, soep met broodjes uit de oven, stamppot, hutspot zijn best gezond.
Ook koken in het weekend en daar maaltijden van over houden is een idee. Dat scheelt tijd/energie na een werkdag.
Vind je je baan wel leuk, past het bij jou? Naast dat het wennen is.
Misschien is het werken qua uren en vroeg op staan gewoon te veel op dit moment?
Het is eigenlijk handig om te weten wat bij jou depressie vaak triggert, dus te veel stress, de winter, te veel dingen die tegelijkertijd lopen....
Altijd lastig. Bij mij begint het ook met gevoel alsof er iets gaat gebeuren.
Ik probeer dan vaak iets te veranderen om te kijken of dat het knelpunt is.
In jou geval zou dat dus kunnen zijn;
Voor jezelf opkomen door huisarts en ggz te bellen.
Of inderdaad goede psycholoog zoeken.
Hulp van familie/vrienden vragen.
Af en toe bellen met mensen en open zijn over je depressie (bij mensen die je vertrouwd)-het niet kunnen delen is vaak nog zwaarder
Je een week ziekmelden met griep (of depressie als dit veilig genoeg voelt). Ga dan wel elke dag buiten wandelen. En maak sociale contact afspraken. En bijvoorbeeld gezond koken. En doe iets hobby achtigs.
Maar als je in die week erg opfleurd, zou je nu depressiever kunnen zijn door het werk. Misschien past het gewoon niet of te veel uur.
Fleur je niet op dan ligt het niet aan het werk. (Dit is een voorbeeld) Bij mij is het vaak beetje uitproberen...
Als iets werkt merk je dit aan dat je je enigszins opgelucht voelt.
Verder helpt mij deze zin altijd; niet te streng voor jezelf zijn, geen hoge eisen aan jezelf stellen, richt je op de basis dingen. Douchen, slapen, aankleden, eten, bewegen, iets leuks doen (kleuren bv). Meer hoef je nu niet. Alleen voor jezelf zorgen.
Sterkte.
Dankje voor je tekst.
Zoals ik al zei in mijn vorige reacties, ben ik dit weekend er ook op uitgeweest , met mijn vriend en andere vrienden, de eerste dag had ik constant weer dat vreemd en naar gevoel. De andere dagen gingen beter, en kon ik weer genieten van mijn vriendje en de sfeer. Ik denk dat het ook vooral aan mijn eigen denkstijl ligt, dat ik thuis kom en meteen weer denk van "oei het is weer zo, ik mag helemaal niet meer terug in die cirkel geraken" en voilla, voor je het weet is het weer van dat
Denk dat het vooral goed zou zijn dat ik naar een goede psychologe ga en mij van dit soort denkpatroon af te krijgen.
Denk dat mijn AD wel goed zit, het verlicht de diepste dalen, maar haalt de oorzaak niet weg..
Alvast bedankt voor je lange tekst, heb er wel wat aan
groetjes
