Psyche
alle pijlers
Dit ben ik niet
donderdag 18 mei 2017 om 10:26
Lieve allemaal,
Ik wil mijn verhaal wel eventjes delen om wat helderheid te krijgen, maar ik weet niet zo goed wat/waar ik moet beginnen. Het kan dus zijn dat het een beetje verwarrend leest.
Ik ben 24 zomers jong, komende word ik 25. 1,5 maand geleden studeerde ik af. 1 juni start ik met mijn officiële eerste baan, waar ik weleens bang voor ben om te falen, maar ik grotendeels echt veel zin in heb.
Vorig jaar oktober heb ik een punt gezet achter een 8-jarige relatie. Dit kwam van mijn kant. Twijfels overheersten in mijn eerste relatie die (misschien wel te) stabiel was.
Zoals ik ook al in een ander topic schreef, ben ik heel erg zoekende en onrustig met mijn vriendschappen. Ik ben blij met mijn vriendinnen, maar nu zij een vriend hebben en ik niet, merk ik dat de behoeftes verschillend zijn (bijv. ik wil wel een keer liever stappen, zij hebben daar niet zo'n zin in, gaan liever bij elkaar even wat drinken (heb ik overigens al het begrip voor)). Toen ik zelf een relatie had, deed ik altijd mijn best om op stap te gaan, want zo ben ik nu eenmaal: vriend of niet.
Nu merk ik echter dat ik de laatste paar weken mij onstabiel voel. Ik bedenk me bij mijzelf dat ik me momenteel niet gelukkig voel. Waarom precies, weet ik eigenlijk niet. Ik voel me onrustig en nu kwam daar afgelopen week nog wat bij wat ik echt gewoon even niet kon hebben. Een vriendin van mij waar ik heel vaak mee op stap ging, die ik nooit heb laten zitten, die nu een vriend heeft appte mij over een feestje waar ik in januari al kaartjes voor mij en haar heb gehaald. Dat feestje is over 1,5 week: "ik kan trouwens dan niet. Ik moet mijn vriend dan zijn verjaardagscadeau geven. Ik kan niet maken om niet mee te gaan." Bam. Ik snap haar punt, maar ik snap dan niet waarom zo kort voor tijd, terwijl ik al kaartjes heb sinds januari en ik ga mij dan bedenken: waarom kan je het niet maken tegenover hem, maar wel tegenover mij? Ik snap dat haar vriend voor gaat, echt wel, maar de manier waarop... er brak gewoon wat in mij.
Daar waar ik eerder zo vrolijk was, daar waar iedereen zegt: "oh X, dat is zo'n spontane leuke meid!", daar voel ik me nou echt knudde. Ik heb onrust. Ik heb volgens mij innerlijke drang dat ik mij niet ongelukkig mag voelen. Ik heb het niet op een rijtje. Ik ben gespannen. Kortom: ik lijk wel flink in de war. Ik wil alles verklaren, maar dat lukt me niet. Het is echt een strijd met mezelf en ik weet niet hoe ik hier uit moet komen...
Ik lees heel graag gelijksoorte ervaringen of goed advies, want dit is niet hoe ik mijzelf ken en die wil ik dolgraag terug. Ik was altijd zorgeloos. Niet dat ik geen zorgen heb/had, maar ik ben iemand die gauw kan schakelen of los kan laten. Alleen dat lijkt nu niet te lukken.
Ik wil mijn verhaal wel eventjes delen om wat helderheid te krijgen, maar ik weet niet zo goed wat/waar ik moet beginnen. Het kan dus zijn dat het een beetje verwarrend leest.
Ik ben 24 zomers jong, komende word ik 25. 1,5 maand geleden studeerde ik af. 1 juni start ik met mijn officiële eerste baan, waar ik weleens bang voor ben om te falen, maar ik grotendeels echt veel zin in heb.
Vorig jaar oktober heb ik een punt gezet achter een 8-jarige relatie. Dit kwam van mijn kant. Twijfels overheersten in mijn eerste relatie die (misschien wel te) stabiel was.
Zoals ik ook al in een ander topic schreef, ben ik heel erg zoekende en onrustig met mijn vriendschappen. Ik ben blij met mijn vriendinnen, maar nu zij een vriend hebben en ik niet, merk ik dat de behoeftes verschillend zijn (bijv. ik wil wel een keer liever stappen, zij hebben daar niet zo'n zin in, gaan liever bij elkaar even wat drinken (heb ik overigens al het begrip voor)). Toen ik zelf een relatie had, deed ik altijd mijn best om op stap te gaan, want zo ben ik nu eenmaal: vriend of niet.
Nu merk ik echter dat ik de laatste paar weken mij onstabiel voel. Ik bedenk me bij mijzelf dat ik me momenteel niet gelukkig voel. Waarom precies, weet ik eigenlijk niet. Ik voel me onrustig en nu kwam daar afgelopen week nog wat bij wat ik echt gewoon even niet kon hebben. Een vriendin van mij waar ik heel vaak mee op stap ging, die ik nooit heb laten zitten, die nu een vriend heeft appte mij over een feestje waar ik in januari al kaartjes voor mij en haar heb gehaald. Dat feestje is over 1,5 week: "ik kan trouwens dan niet. Ik moet mijn vriend dan zijn verjaardagscadeau geven. Ik kan niet maken om niet mee te gaan." Bam. Ik snap haar punt, maar ik snap dan niet waarom zo kort voor tijd, terwijl ik al kaartjes heb sinds januari en ik ga mij dan bedenken: waarom kan je het niet maken tegenover hem, maar wel tegenover mij? Ik snap dat haar vriend voor gaat, echt wel, maar de manier waarop... er brak gewoon wat in mij.
Daar waar ik eerder zo vrolijk was, daar waar iedereen zegt: "oh X, dat is zo'n spontane leuke meid!", daar voel ik me nou echt knudde. Ik heb onrust. Ik heb volgens mij innerlijke drang dat ik mij niet ongelukkig mag voelen. Ik heb het niet op een rijtje. Ik ben gespannen. Kortom: ik lijk wel flink in de war. Ik wil alles verklaren, maar dat lukt me niet. Het is echt een strijd met mezelf en ik weet niet hoe ik hier uit moet komen...
Ik lees heel graag gelijksoorte ervaringen of goed advies, want dit is niet hoe ik mijzelf ken en die wil ik dolgraag terug. Ik was altijd zorgeloos. Niet dat ik geen zorgen heb/had, maar ik ben iemand die gauw kan schakelen of los kan laten. Alleen dat lijkt nu niet te lukken.
donderdag 18 mei 2017 om 10:38
Er is nogal veel veranderd in korte tijd. Bepaalde veiligheden zijn weggevallen (vriendinnen die vriendjes hebben, nieuwe baan, relatie beëindigd). De veranderingen vragen ook verandering in jou. Ik denk dat je nog even je draai moet vinden in al deze nieuwe situaties. Dit kan heel goed een onstabiel gevoel geven, je bent als het ware even je eigen vertrouwde zelf kwijt. Deze zaken zijn denk ik toch niet even snel om te schakelen, dat heeft tijd nodig. Geef jezelf wat tijd en misschien kan je met iemand gaan praten hierover, dat kan nooit kwaad.
Sterkte!
Sterkte!
donderdag 18 mei 2017 om 11:27
Je stevige basis is weggevallen en nu moet je opnieuw aarden.
Begin eerst maar eens aan je nieuwe baan, dat gaat heel veel tijd en energie kosten maar zodra je daar je draai gevonden hebt, vallen andere dingen waarschijnlijk ook op hun plaats.
Wees gewoon niet te streng voor jezelf!
Je hoeft ook niet maar voor iedereen begrip op te brengen he? Als je vriendin appt dat ze het niet kan maken haar vriend te laten zitten, zou ik terugappen: En mij laten zitten kan je wel maken?
Maak van je hart geen moordkuil, als je hierdoor mensen verliest hoort dat ook bij de nieuwe fase in je leven, ook bij vriendinnen wil je geen tweede keus zijn.
Begin eerst maar eens aan je nieuwe baan, dat gaat heel veel tijd en energie kosten maar zodra je daar je draai gevonden hebt, vallen andere dingen waarschijnlijk ook op hun plaats.
Wees gewoon niet te streng voor jezelf!
Je hoeft ook niet maar voor iedereen begrip op te brengen he? Als je vriendin appt dat ze het niet kan maken haar vriend te laten zitten, zou ik terugappen: En mij laten zitten kan je wel maken?
Maak van je hart geen moordkuil, als je hierdoor mensen verliest hoort dat ook bij de nieuwe fase in je leven, ook bij vriendinnen wil je geen tweede keus zijn.
en me vriend die wilt ook nog wat zegge
donderdag 18 mei 2017 om 11:30
Hoi monkey,
Ik ga even af op iets wat je vertelde in je post nl:" ik heb volgens mij innerlijke drang dat ik me niet ongelukkig mag voelen"
Je kent jezelf het beste en zo te lezen is er genoeg in je getriggerd om een stukje facade weg te trekken in je.
Dus met andere woorden, je had altijd iets tussen jou en de wereld staan om je te handhaven en dat stukje is nu weggevallen.
(je voelde iets breken in je)
En dat is niet fout, het is juist goed dat dat gebeurt want de weg wordt geopend naar de echte jou.
Alleen voelt dat heel onbekend, raar, niet fijn en ongrijpbaar.
Waarschijnlijk is het gevoel (ik mag me niet ongelukkig voelen) een diepe overtuiging in jezelf en daarom ervaar je nu strijd.
Want je werkelijke wezen wil niets anders dan zich bevrijden van beperkingen. Maar in jou woelt ook enorm die overtuiging die nog leeft.
Ik denk dat het goed is jezelf te vertellen dat het ok is wat er ontvouwt. Ook al snap je er geen zak van en kun je er geen grip op krijgen. Dit zal waarschijnlijk nog wel even zo blijven want alles kost tijd om te doorbreken en blokkades weg te ruimen.
Ik weet niet of deze woorden eniszins resoneren in je.
Ik zou zeggen: niets minder dan de vernieuwing van jezelf neemt plaats. En die vernieuwing zal hartstikke goed zijn.
Geef het tijd. Weet dat je onverwachte reakties en onbekende reakties in jezelf kunt verwachten.
Je moet tenslotte de nieuwe jij woorden.
Dat betekent niet dat er nu allemaal ongecontrolleerde dingen gebeuren. Het is meer een verbreiding van jezelf.
Met een groter perspectief.
Blijf ademhalen, ga in de accepteer modus (dus verzet niet), wees ontvankelijk, schrijf dingen op als uitlaadklep, beweeg genoeg, doe dingen die je ontspanning geven en vraag zo nodig wat hulp zoals een psycholoog of psycho therapeut.
Ik ga even af op iets wat je vertelde in je post nl:" ik heb volgens mij innerlijke drang dat ik me niet ongelukkig mag voelen"
Je kent jezelf het beste en zo te lezen is er genoeg in je getriggerd om een stukje facade weg te trekken in je.
Dus met andere woorden, je had altijd iets tussen jou en de wereld staan om je te handhaven en dat stukje is nu weggevallen.
(je voelde iets breken in je)
En dat is niet fout, het is juist goed dat dat gebeurt want de weg wordt geopend naar de echte jou.
Alleen voelt dat heel onbekend, raar, niet fijn en ongrijpbaar.
Waarschijnlijk is het gevoel (ik mag me niet ongelukkig voelen) een diepe overtuiging in jezelf en daarom ervaar je nu strijd.
Want je werkelijke wezen wil niets anders dan zich bevrijden van beperkingen. Maar in jou woelt ook enorm die overtuiging die nog leeft.
Ik denk dat het goed is jezelf te vertellen dat het ok is wat er ontvouwt. Ook al snap je er geen zak van en kun je er geen grip op krijgen. Dit zal waarschijnlijk nog wel even zo blijven want alles kost tijd om te doorbreken en blokkades weg te ruimen.
Ik weet niet of deze woorden eniszins resoneren in je.
Ik zou zeggen: niets minder dan de vernieuwing van jezelf neemt plaats. En die vernieuwing zal hartstikke goed zijn.
Geef het tijd. Weet dat je onverwachte reakties en onbekende reakties in jezelf kunt verwachten.
Je moet tenslotte de nieuwe jij woorden.
Dat betekent niet dat er nu allemaal ongecontrolleerde dingen gebeuren. Het is meer een verbreiding van jezelf.
Met een groter perspectief.
Blijf ademhalen, ga in de accepteer modus (dus verzet niet), wees ontvankelijk, schrijf dingen op als uitlaadklep, beweeg genoeg, doe dingen die je ontspanning geven en vraag zo nodig wat hulp zoals een psycholoog of psycho therapeut.
donderdag 18 mei 2017 om 11:47
Het is misschien een open deur, maar leer je eigenwaarde en geluk in jezelf te vinden. Niet in een relatie, baan, vrienden, etc. Dat zijn omgevingsfactoren.
Je staat op de drempel naar een nieuw leven. Niet meer student, geen studentenleven meer, maar je wordt werkende. Een identiteit die je nog heel lang zal hebben. Dit is een normale vervolgstap in je leven. Maar voor jou een totaal nieuw leventje. Niet zo raar dat je daar wat spanning voor hebt. Want het is nieuw voor jou, je weet niet wat je te wachten staat, etc.
Niet te veel nadenken, hou een open mind. Er zijn miljoenen mensen je voor gegaan. Je zal een nieuw status quo krijgen. Ander ritme, vaak vroeger op, elke dag naar het werk, 's avonds minder energie / tijd om te gaan stappen, etc. Klinkt misschien saai, maar dat is het echt niet. En laat de controle los, je weet gewoon niet wat je te wachten staan.
het is trouwen helemaal niet raar om daar onzeker over te zijn. Mocht dit gevoel de overhand krijgen, dan kan je natuurlijk altijd gaan praten met iemand en hulp zoeken.
Je staat op de drempel naar een nieuw leven. Niet meer student, geen studentenleven meer, maar je wordt werkende. Een identiteit die je nog heel lang zal hebben. Dit is een normale vervolgstap in je leven. Maar voor jou een totaal nieuw leventje. Niet zo raar dat je daar wat spanning voor hebt. Want het is nieuw voor jou, je weet niet wat je te wachten staat, etc.
Niet te veel nadenken, hou een open mind. Er zijn miljoenen mensen je voor gegaan. Je zal een nieuw status quo krijgen. Ander ritme, vaak vroeger op, elke dag naar het werk, 's avonds minder energie / tijd om te gaan stappen, etc. Klinkt misschien saai, maar dat is het echt niet. En laat de controle los, je weet gewoon niet wat je te wachten staan.
het is trouwen helemaal niet raar om daar onzeker over te zijn. Mocht dit gevoel de overhand krijgen, dan kan je natuurlijk altijd gaan praten met iemand en hulp zoeken.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
zondag 21 mei 2017 om 15:51
Bedankt voor de reacties en sorry voor mijn late reactie.
Het eerste wat jij zei voel ik heel sterk. Momenteel laat ik mijn geluk teveel van anderen afhangen. Ik kan moeilijk thuiszitten en 'niets doen'. Als ik bijv. kijk naar vandaag. Mijn ouders zijn een dagje weg (ik woon nóg thuis) en ze vroegen mij of ik meewilde. Ik heb voor de verandering "nee" gezegd. Omdat ik hen een leuke dag gun en ik mij realiseer dat ik mezelf moet gaan zien te redden. Ik heb net een eind getoerd en een boek gelezen. Het voelt nog een beetje onrustig, maar wel als een goed besluit. Ik moet me later ook zelf kunnen redden.
Het eerste wat jij zei voel ik heel sterk. Momenteel laat ik mijn geluk teveel van anderen afhangen. Ik kan moeilijk thuiszitten en 'niets doen'. Als ik bijv. kijk naar vandaag. Mijn ouders zijn een dagje weg (ik woon nóg thuis) en ze vroegen mij of ik meewilde. Ik heb voor de verandering "nee" gezegd. Omdat ik hen een leuke dag gun en ik mij realiseer dat ik mezelf moet gaan zien te redden. Ik heb net een eind getoerd en een boek gelezen. Het voelt nog een beetje onrustig, maar wel als een goed besluit. Ik moet me later ook zelf kunnen redden.
