Duistere hoofdstuk van mijn leven bijna voorbij

Intro: Zware psychose en opname van zomer 2020

De afgelopen drie jaren zijn mijn meest zware en duistere jaren geweest van mijn hele volwassen dus sinds van ik 18 ben geworden en in Utrecht ben komen wonen als Curaçaose immigrant om te studeren.Mijn allerlaatste en misschien de zwaarste psychotische episode die ik heb gehad ooit begon drie jaren geleden in de zomer van 2020. Ik werd gedwongen opgenomen in Altrecht HIC5 gesloten unit, HIC staat voor High Intensity Care en HIC5 is helemaal op de bovengenoemde verdieping van de beruchte “toren” val Altrecht, waar alle acute patienten die te gevaarlijk of onvoorspelbaar zijn voor hun eigen veiligheid of de veiligheid van anderen worden opgenomen en zonder vrijheden en weinig autonomie hele dag door moeten verblijven als gevangen dieren in een kooi.

Het kan echt een hel zijn daar binnen, dat kan ik je alvast vertellen. In mijn geval was ik al in een krankzinnige toestand en tijdens deze laatste psychose heb heel veel schade gedaan ook en mijn sociale en privéleven omdat ik allerlei berichten ben gaan sturen die ik niet had moeten sturen en ik heb mensen zitten uitschelden of angst aan zitten jagen dat tot de dag van vandaag ik veel oude banden en relaties die ik toen in mijn wilsonbekwame toestand kapot heb zitten maken en mijn de lang opgebouwde goede reputatie die ik nog had helemaal te verwoesten zonder dat ik doorhad wat ik echt aan het doen was toen. Na ongeveer vier maanden daarbinnen te hebben gezeten werd ik eindelijk rustig en stabiel genoeg in mijn woorden en gedrag, dat ik weer naar mijn eigen mocht om daar verder te herstellen. Ik was de acute fase van mijn psychose voorbij, maar dat is pas echt het begin van de ellende die mij te wachten stond.

Herstelfase na opname: “Hell is a state of mind.”

Psychose hebben is een hele zware klap voor je hersenen en als je weer nuchter en helder kan nadenken en normaal kan gedragen, betekent dat dat alles al voorbij is en dat je makkelijk je normale leven kan hervatten. Nee, toen ik weer thuis mocht slapen rond begin september 2020, was ik de wanhoop nabije. Wakker zijn was al ondraaglijk zwaar. Ik wilde zeer letterlijk dood en mijn depressie was zo overheersend dat ik me niet kon voorstellen dat het ooit nog goed kon komen met mijn leven. Ik heb vrijwel alle vriendschappen en sociale relaties ik nog had en dierbaar voor mij waren verloren. Ik had alleen 1 hele goede vriend die ik nog steeds beschouw als mijn allerbeste vriend ooit, die mij regelmatig kwam bezoeken en zijn best deed om er voor mij te zijn zover hij dat kan.

Ik heb heel serieus een serieuze poging gedaan om mijn eigen leven te beëindigen, ik ga daarover niks vertellen want dat mag niet van fok. Ik heb het die serieuze poging overleefd vanwege dom geluk, ik kwam heel dichtbij de dood en het deed pijn! Voor degene die dit niet weten, jezelf succesvol dood maken is verdomd moeilijk al wil je het ook serieus doen. Ik durfde geen tweede serieuze poging te doen omdat ik bang was dat het heel pijn zou doen en misschien gaat er weer iets mis en overleef ik het met blijvende schade. Ik had ook nog een euthanasieaanvraag gaande maar ik kreeg binnen 3 maanden te horen dat mijn aanvraag is geweigerd na een eerste onderzoekende gesprek met mijn behandelen, ze zeiden dat mijn lijden wel als ondraaglijk kan worden ervaren, maar er is geen sprake van uitzichtloosheid en dat is een pré om een euthanasieaanvraag toegekend te krijgen. Ze zeiden dat ik het moest volhouden en dat ik in alle waarschijnlijk zal herstellen en weer een gelukkig leven kan opbouwen.

Ik wil even benadrukken dat ze gelijk hadden daarin. Ik sta nu veel mooier in mijn leven en ik ben heel gelukkig moet hoe alles aan het gaan is, maar ik ben nog verre van waar ik wil zijn. Ik ben blij dat mijn euthanasieaanvraag geweigerd nu op dit moment, maar toen in die periode kon er weinig mee. De ondraaglijke emotionele pijn en overheersende duisternis binnenin mij waardoor ik alle plezier, genot en vreugde gewoon domweg niet meer kon voelen of ervaren, hoe lang kan ik dat volhouden? Toen in die periode was ik nog net aan het begin van mijn herstel het zou minstens en jaar, eigen zelfs meer, voordat ik enigszins genoeg hersteld dat ik een beetje normaal kon voelen en het bestaan kon vertragen. Hoe moest ik dit overleven totdat de ellende verlichte?

Decadentie en hedonisme als enige uitweg: Korte termijn verlossing belemmert lange termijn herstel

Ik heb een oplossing kunnen met hulp van mijn enige overgebleven echte vriend. Het is echt een slechte oplossing en ik zou niet zomaar aanraden aan anderen om te doen, maar ik was de wanhoop nabije en ik had anders, dus… ik ging drugs gebruiken. Heel veel drugs, hele zware harddrugs, van alles geprobeerd behalve heroine en crack. Voor de rest heb ik alles gebruikt wat te vinden was in de illegale straathandel. Ik heb een verhoogde respect gekregen voor Marokkanen in Utrecht trouwens, die zijn nu echt de bazen in deze sector op dit moment, in Utrecht tenminste.

Even fast forward nu drie jaren later:

Wonderbaarlijk genoeg zoals de deskundigen wel hebben voorspeld maar voor mij toen onvoorstelbaar en gevoelsmatig niet te geloven viel, is mijn leven nu veel beter en ik heb zoveel opgebouwd op alle levensterreinen. Ik heb nu weer een heilige rijke dynamische sociale netwerk vol met leuke aantrekkelijke en sympathieke mensen die mij mogen en goedgunstig zijn. De liefde van mijn leven waar ik jaar lang geen contact meer had kwam twee jaren geleden weer terug in mijn leven en ik wil haar nooit meer kwijt. Ik ben dit jaar weer begonnen met werk en ook vier dagen per week gaan sporten, Ik ben best wat afgevallen en mijn armen zijn echt sterk en gespierd aan het worden.

Alleen heb ik nog een laatste overblijfsel van mijn duistere periode waarvan ik nog veel moeite heb om achter me te zetten: verslaving aan zware harddrugs. Ik ben al twee keer opgenomen geweest in een afkickkliniek maar er ging telkens iets mis waardoor ik niet van mijn verslaving af was gekomen.Vanaf aankomende dinsdag begin ik met twee weken durende detox opname in Altrecht afdeling P&V. Ik weet zeker dat zodra ik hiermee, mijn drugsprobleem definitief opgelost zal worden en ik ga nooit meer drugs toelaten in mijn leven. Het einde is nabij, ik zie het licht aan de einde van de tunnel.

Mijn toekomstplannen (tips en adviezen zijn welkom, meedenken wordt heel erg gewaardeerd):

Zodra ik uit de detox kom wil ik mijn sportdoelen gaan hervatten. Ik ben begin van deze zomer gestopt met sporten tijdelijk omdat het gewoon niet meer lukte om mijn focus en discipline te behouden vanwege mijn drugsverslavingen die erger waren geworden toen. Ik was de eerste zes maanden van dit jaar heel goed bezig met sport en iedereen ken merkbaar aan mij zien dat ik slanker en gespierder aan worden was, op weg naar naar mijn lichaam was in mijn twintigersjaren. Ik zeg dit niet om op te scheppen, maar op mijn fysieke top tussen de leeftijd van 23 t/m 29 had ik het gespierde lichaam van een Griekse God. Ik had bloedserieus kunnen voordoen alsof ik een betaalde fitnessmodel was en mensen zouden me geloven. Exen van toen en vrouwtjes die ik in die periode heb gehad prezen mijn lichaam en gingen zelfs zo ver om alles te willen betalen voor mij zolang ik bij hen bleef. Er zijn momenten waar ik langs een school liep in een strakke t-shirt met korte mauwen en tienermeisjes fluiten me na schreeuwden naar mij alsof ik een stuk vlees was of een bekende beroemdheid waarvan ze op de foto mee wou zoiets.

Ik wil weer doelbewust naar zo’n lichaam toewerken en dat kan ik ook, ik weet het zeker. Ik ben nu 35 en het zal niet zo hard gaan als toen ik 23 was, maar ik kan nog steeds met de juiste dieet en strak aan een strenge fitness regime houden die ik z min mogelijk overslaat. Ik heb al een sport en voedingcoach ingehuurd die ik betaal om mij te begeleiden en ervoor zorgt dat ik mijn fitness en lichaamsdoelen bereikt. Heeft iemand hier ervaren mee? Wie van mijn mijn medefokkers is halverwege de dertig of ouder en heeft rond die leeftijd begonnen met heel gedisciplineerd sporten en goed eten om een mooie gespierde en afgetrainde lichaam te krijgen? Is het je gelukt of ben je er nog steeds me bezig? Wat zijn de valkuilen of obstakels die mij kunnen belemmeren om dit goed te doen of vol te houden? Ik lees graag alle ervaring van anderen aub!

Sinneljocht schreef: ↑

03-10-2023 16:30

Gezien de vele topics die je nu in rap tempo opent vraag ik me af of het niet verstandig is om contact te zoeken met je behandelaren. Het geheel komt nogal grenzenloos en manisch op me over.

Ben ik ook, komt door de drugs en ik heb sterke behoefte om alles van mij af te schrijven. Mij maakt het weinig meer uit wie mijn verhaal weet en wat de van mij denken. Ik heb al meerdere keren in mijn leven iedereen verloren die mij dierbaar was, vernederd en verraden door de mensen waar onvoorwaardelijke liefde voor had, afgewezen en verstoten terwijl ik er niks aan kon doen, enzovoorts.

Ik vind het juist heel belangrijk dat de taboe rondom psychoses besproken wordt en ik wil anderen helpen of inspireren die met dezelfde tegenslagen worstelen als ik heb gehad. Openheid is heel belangrijk voor de algemene doel en belang van mijn lotgenoten in de GGZ.

Sinneljocht schreef: ↑

03-10-2023 16:30

Gezien de vele topics die je nu in rap tempo opent vraag ik me af of het niet verstandig is om contact te zoeken met je behandelaren. Het geheel komt nogal grenzenloos en manisch op me over.

Ben ik ook, komt door de drugs en ik heb sterke behoefte om alles van mij af te schrijven. Mij maakt het weinig meer uit wie mijn verhaal weet en wat de van mij denken. Ik heb al meerdere keren in mijn leven iedereen verloren die mij dierbaar was, vernederd en verraden door de mensen waar onvoorwaardelijke liefde voor had, afgewezen en verstoten terwijl ik er niks aan kon doen, enzovoorts.

Ik vind het juist heel belangrijk dat de taboe rondom psychoses besproken wordt en ik wil anderen helpen of inspireren die met dezelfde tegenslagen worstelen als ik heb gehad. Openheid is heel belangrijk voor de algemene doel en belang van mijn lotgenoten in de GGZ.

coderood schreef: ↑

03-10-2023 17:47

Waarom post je alles 2 keer?

Ik denk niet dat jouw post gaan bijdragen aan het doorbreken van een taboe. Eerder het tegendeel.

Ik heb veel meer gedaan voor om de taboe op Psychosegevoeligheid en psychiatrie te verbreken hoor. Ik weet niet of je dit al wist, maar ik op TV geweest als één van de drie hoofdrollen van gouden kalf genomineerde documentaire die op NPO2 was verschenen. Je kan het terugkijken op uitzending gemist als je wilt, vraag maar voor een link en titel.

Ik ben nu inderdaad niet op mijn beste. Ik ben al jaren aan het overleven en mijn best doen om te overleven, maar ik krijg constant onverwachte tegenslagen waar ik niks aan kon doen en nooit om had gevraagd. Weinig medelijden of begrip gekeken vooral de eerste vijf tot tien jaren, zelfs als ik mensen smeekte om mij niet te verlaten of mij te vergeven en nog een kans te geven, ze komen niet terug. Ik heb alles gedaan om te herstellen en een goed persoon te zijn, wat nog meer kan ik doen?

Sorry voor mijn gezeur, mijn benzine is gewoon op. Snap je wat ik bedoel daarmee?

We spreken later

coderood schreef: ↑

03-10-2023 17:47

Waarom post je alles 2 keer?

Ik denk niet dat jouw post gaan bijdragen aan het doorbreken van een taboe. Eerder het tegendeel.

Ik heb veel meer gedaan voor om de taboe op Psychosegevoeligheid en psychiatrie te verbreken hoor. Ik weet niet of je dit al wist, maar ik op TV geweest als één van de drie hoofdrollen van gouden kalf genomineerde documentaire die op NPO2 was verschenen. Je kan het terugkijken op uitzending gemist als je wilt, vraag maar voor een link en titel.

Ik ben nu inderdaad niet op mijn beste. Ik ben al jaren aan het overleven en mijn best doen om te overleven, maar ik krijg constant onverwachte tegenslagen waar ik niks aan kon doen en nooit om had gevraagd. Weinig medelijden of begrip gekeken vooral de eerste vijf tot tien jaren, zelfs als ik mensen smeekte om mij niet te verlaten of mij te vergeven en nog een kans te geven, ze komen niet terug. Ik heb alles gedaan om te herstellen en een goed persoon te zijn, wat nog meer kan ik doen?

Sorry voor mijn gezeur, mijn benzine is gewoon op. Snap je wat ik bedoel daarmee?

We spreken later

aikidoka schreef: ↑

03-10-2023 18:31

Ik heb interesse in het onderwerp en zou graag die documentaire kijken. Wat is de titel?

Blue Monday van regisseur Ingrid Kamerling

Je kan hem terugkijken op onderstaande link:

https://www.2doc.nl/documentaires/2021/ ... onday.html

lemoos2 schreef: ↑

03-10-2023 23:05

Je werd niet gediscrimineerd, jouw onderliggende problematiek van die verslaving (zelfmedicatie vanwege ptss/psychosegevoeligheid) konden zij niet oppakken want daar zijn ze niet voor. Dan verwijzen ze door naar instanties die dat wel kunnen. En die stellen weer vaak de eis dat je clean moet zijn. En dan blijven er maar heel weinig geschikte plekken over waar al een enorme wachtlijst voor is.

Ik werd wel gediscrimineerd want ik had helemaal geen last van psychose klachten en ik had prima kunnen blijven. Ik ben ook een zaak tegen hen begonnen, maar dat ga ik niet te veel over vertellen hier.