Psyche
alle pijlers
Duistere hoofdstuk van mijn leven bijna voorbij
dinsdag 3 oktober 2023 om 13:19
Intro: Zware psychose en opname van zomer 2020
De afgelopen drie jaren zijn mijn meest zware en duistere jaren geweest van mijn hele volwassen dus sinds van ik 18 ben geworden en in Utrecht ben komen wonen als Curaçaose immigrant om te studeren.Mijn allerlaatste en misschien de zwaarste psychotische episode die ik heb gehad ooit begon drie jaren geleden in de zomer van 2020. Ik werd gedwongen opgenomen in Altrecht HIC5 gesloten unit, HIC staat voor High Intensity Care en HIC5 is helemaal op de bovengenoemde verdieping van de beruchte “toren” val Altrecht, waar alle acute patienten die te gevaarlijk of onvoorspelbaar zijn voor hun eigen veiligheid of de veiligheid van anderen worden opgenomen en zonder vrijheden en weinig autonomie hele dag door moeten verblijven als gevangen dieren in een kooi.
Het kan echt een hel zijn daar binnen, dat kan ik je alvast vertellen. In mijn geval was ik al in een krankzinnige toestand en tijdens deze laatste psychose heb heel veel schade gedaan ook en mijn sociale en privéleven omdat ik allerlei berichten ben gaan sturen die ik niet had moeten sturen en ik heb mensen zitten uitschelden of angst aan zitten jagen dat tot de dag van vandaag ik veel oude banden en relaties die ik toen in mijn wilsonbekwame toestand kapot heb zitten maken en mijn de lang opgebouwde goede reputatie die ik nog had helemaal te verwoesten zonder dat ik doorhad wat ik echt aan het doen was toen. Na ongeveer vier maanden daarbinnen te hebben gezeten werd ik eindelijk rustig en stabiel genoeg in mijn woorden en gedrag, dat ik weer naar mijn eigen mocht om daar verder te herstellen. Ik was de acute fase van mijn psychose voorbij, maar dat is pas echt het begin van de ellende die mij te wachten stond.
Herstelfase na opname: “Hell is a state of mind.”
Psychose hebben is een hele zware klap voor je hersenen en als je weer nuchter en helder kan nadenken en normaal kan gedragen, betekent dat dat alles al voorbij is en dat je makkelijk je normale leven kan hervatten. Nee, toen ik weer thuis mocht slapen rond begin september 2020, was ik de wanhoop nabije. Wakker zijn was al ondraaglijk zwaar. Ik wilde zeer letterlijk dood en mijn depressie was zo overheersend dat ik me niet kon voorstellen dat het ooit nog goed kon komen met mijn leven. Ik heb vrijwel alle vriendschappen en sociale relaties ik nog had en dierbaar voor mij waren verloren. Ik had alleen 1 hele goede vriend die ik nog steeds beschouw als mijn allerbeste vriend ooit, die mij regelmatig kwam bezoeken en zijn best deed om er voor mij te zijn zover hij dat kan.
Ik heb heel serieus een serieuze poging gedaan om mijn eigen leven te beëindigen, ik ga daarover niks vertellen want dat mag niet van fok. Ik heb het die serieuze poging overleefd vanwege dom geluk, ik kwam heel dichtbij de dood en het deed pijn! Voor degene die dit niet weten, jezelf succesvol dood maken is verdomd moeilijk al wil je het ook serieus doen. Ik durfde geen tweede serieuze poging te doen omdat ik bang was dat het heel pijn zou doen en misschien gaat er weer iets mis en overleef ik het met blijvende schade. Ik had ook nog een euthanasieaanvraag gaande maar ik kreeg binnen 3 maanden te horen dat mijn aanvraag is geweigerd na een eerste onderzoekende gesprek met mijn behandelen, ze zeiden dat mijn lijden wel als ondraaglijk kan worden ervaren, maar er is geen sprake van uitzichtloosheid en dat is een pré om een euthanasieaanvraag toegekend te krijgen. Ze zeiden dat ik het moest volhouden en dat ik in alle waarschijnlijk zal herstellen en weer een gelukkig leven kan opbouwen.
Ik wil even benadrukken dat ze gelijk hadden daarin. Ik sta nu veel mooier in mijn leven en ik ben heel gelukkig moet hoe alles aan het gaan is, maar ik ben nog verre van waar ik wil zijn. Ik ben blij dat mijn euthanasieaanvraag geweigerd nu op dit moment, maar toen in die periode kon er weinig mee. De ondraaglijke emotionele pijn en overheersende duisternis binnenin mij waardoor ik alle plezier, genot en vreugde gewoon domweg niet meer kon voelen of ervaren, hoe lang kan ik dat volhouden? Toen in die periode was ik nog net aan het begin van mijn herstel het zou minstens en jaar, eigen zelfs meer, voordat ik enigszins genoeg hersteld dat ik een beetje normaal kon voelen en het bestaan kon vertragen. Hoe moest ik dit overleven totdat de ellende verlichte?
Decadentie en hedonisme als enige uitweg: Korte termijn verlossing belemmert lange termijn herstel
Ik heb een oplossing kunnen met hulp van mijn enige overgebleven echte vriend. Het is echt een slechte oplossing en ik zou niet zomaar aanraden aan anderen om te doen, maar ik was de wanhoop nabije en ik had anders, dus… ik ging drugs gebruiken. Heel veel drugs, hele zware harddrugs, van alles geprobeerd behalve heroine en crack. Voor de rest heb ik alles gebruikt wat te vinden was in de illegale straathandel. Ik heb een verhoogde respect gekregen voor Marokkanen in Utrecht trouwens, die zijn nu echt de bazen in deze sector op dit moment, in Utrecht tenminste.
Even fast forward nu drie jaren later:
Wonderbaarlijk genoeg zoals de deskundigen wel hebben voorspeld maar voor mij toen onvoorstelbaar en gevoelsmatig niet te geloven viel, is mijn leven nu veel beter en ik heb zoveel opgebouwd op alle levensterreinen. Ik heb nu weer een heilige rijke dynamische sociale netwerk vol met leuke aantrekkelijke en sympathieke mensen die mij mogen en goedgunstig zijn. De liefde van mijn leven waar ik jaar lang geen contact meer had kwam twee jaren geleden weer terug in mijn leven en ik wil haar nooit meer kwijt. Ik ben dit jaar weer begonnen met werk en ook vier dagen per week gaan sporten, Ik ben best wat afgevallen en mijn armen zijn echt sterk en gespierd aan het worden.
Alleen heb ik nog een laatste overblijfsel van mijn duistere periode waarvan ik nog veel moeite heb om achter me te zetten: verslaving aan zware harddrugs. Ik ben al twee keer opgenomen geweest in een afkickkliniek maar er ging telkens iets mis waardoor ik niet van mijn verslaving af was gekomen.Vanaf aankomende dinsdag begin ik met twee weken durende detox opname in Altrecht afdeling P&V. Ik weet zeker dat zodra ik hiermee, mijn drugsprobleem definitief opgelost zal worden en ik ga nooit meer drugs toelaten in mijn leven. Het einde is nabij, ik zie het licht aan de einde van de tunnel.
Mijn toekomstplannen (tips en adviezen zijn welkom, meedenken wordt heel erg gewaardeerd):
Zodra ik uit de detox kom wil ik mijn sportdoelen gaan hervatten. Ik ben begin van deze zomer gestopt met sporten tijdelijk omdat het gewoon niet meer lukte om mijn focus en discipline te behouden vanwege mijn drugsverslavingen die erger waren geworden toen. Ik was de eerste zes maanden van dit jaar heel goed bezig met sport en iedereen ken merkbaar aan mij zien dat ik slanker en gespierder aan worden was, op weg naar naar mijn lichaam was in mijn twintigersjaren. Ik zeg dit niet om op te scheppen, maar op mijn fysieke top tussen de leeftijd van 23 t/m 29 had ik het gespierde lichaam van een Griekse God. Ik had bloedserieus kunnen voordoen alsof ik een betaalde fitnessmodel was en mensen zouden me geloven. Exen van toen en vrouwtjes die ik in die periode heb gehad prezen mijn lichaam en gingen zelfs zo ver om alles te willen betalen voor mij zolang ik bij hen bleef. Er zijn momenten waar ik langs een school liep in een strakke t-shirt met korte mauwen en tienermeisjes fluiten me na schreeuwden naar mij alsof ik een stuk vlees was of een bekende beroemdheid waarvan ze op de foto mee wou zoiets.
Ik wil weer doelbewust naar zo’n lichaam toewerken en dat kan ik ook, ik weet het zeker. Ik ben nu 35 en het zal niet zo hard gaan als toen ik 23 was, maar ik kan nog steeds met de juiste dieet en strak aan een strenge fitness regime houden die ik z min mogelijk overslaat. Ik heb al een sport en voedingcoach ingehuurd die ik betaal om mij te begeleiden en ervoor zorgt dat ik mijn fitness en lichaamsdoelen bereikt. Heeft iemand hier ervaren mee? Wie van mijn mijn medefokkers is halverwege de dertig of ouder en heeft rond die leeftijd begonnen met heel gedisciplineerd sporten en goed eten om een mooie gespierde en afgetrainde lichaam te krijgen? Is het je gelukt of ben je er nog steeds me bezig? Wat zijn de valkuilen of obstakels die mij kunnen belemmeren om dit goed te doen of vol te houden? Ik lees graag alle ervaring van anderen aub!
De afgelopen drie jaren zijn mijn meest zware en duistere jaren geweest van mijn hele volwassen dus sinds van ik 18 ben geworden en in Utrecht ben komen wonen als Curaçaose immigrant om te studeren.Mijn allerlaatste en misschien de zwaarste psychotische episode die ik heb gehad ooit begon drie jaren geleden in de zomer van 2020. Ik werd gedwongen opgenomen in Altrecht HIC5 gesloten unit, HIC staat voor High Intensity Care en HIC5 is helemaal op de bovengenoemde verdieping van de beruchte “toren” val Altrecht, waar alle acute patienten die te gevaarlijk of onvoorspelbaar zijn voor hun eigen veiligheid of de veiligheid van anderen worden opgenomen en zonder vrijheden en weinig autonomie hele dag door moeten verblijven als gevangen dieren in een kooi.
Het kan echt een hel zijn daar binnen, dat kan ik je alvast vertellen. In mijn geval was ik al in een krankzinnige toestand en tijdens deze laatste psychose heb heel veel schade gedaan ook en mijn sociale en privéleven omdat ik allerlei berichten ben gaan sturen die ik niet had moeten sturen en ik heb mensen zitten uitschelden of angst aan zitten jagen dat tot de dag van vandaag ik veel oude banden en relaties die ik toen in mijn wilsonbekwame toestand kapot heb zitten maken en mijn de lang opgebouwde goede reputatie die ik nog had helemaal te verwoesten zonder dat ik doorhad wat ik echt aan het doen was toen. Na ongeveer vier maanden daarbinnen te hebben gezeten werd ik eindelijk rustig en stabiel genoeg in mijn woorden en gedrag, dat ik weer naar mijn eigen mocht om daar verder te herstellen. Ik was de acute fase van mijn psychose voorbij, maar dat is pas echt het begin van de ellende die mij te wachten stond.
Herstelfase na opname: “Hell is a state of mind.”
Psychose hebben is een hele zware klap voor je hersenen en als je weer nuchter en helder kan nadenken en normaal kan gedragen, betekent dat dat alles al voorbij is en dat je makkelijk je normale leven kan hervatten. Nee, toen ik weer thuis mocht slapen rond begin september 2020, was ik de wanhoop nabije. Wakker zijn was al ondraaglijk zwaar. Ik wilde zeer letterlijk dood en mijn depressie was zo overheersend dat ik me niet kon voorstellen dat het ooit nog goed kon komen met mijn leven. Ik heb vrijwel alle vriendschappen en sociale relaties ik nog had en dierbaar voor mij waren verloren. Ik had alleen 1 hele goede vriend die ik nog steeds beschouw als mijn allerbeste vriend ooit, die mij regelmatig kwam bezoeken en zijn best deed om er voor mij te zijn zover hij dat kan.
Ik heb heel serieus een serieuze poging gedaan om mijn eigen leven te beëindigen, ik ga daarover niks vertellen want dat mag niet van fok. Ik heb het die serieuze poging overleefd vanwege dom geluk, ik kwam heel dichtbij de dood en het deed pijn! Voor degene die dit niet weten, jezelf succesvol dood maken is verdomd moeilijk al wil je het ook serieus doen. Ik durfde geen tweede serieuze poging te doen omdat ik bang was dat het heel pijn zou doen en misschien gaat er weer iets mis en overleef ik het met blijvende schade. Ik had ook nog een euthanasieaanvraag gaande maar ik kreeg binnen 3 maanden te horen dat mijn aanvraag is geweigerd na een eerste onderzoekende gesprek met mijn behandelen, ze zeiden dat mijn lijden wel als ondraaglijk kan worden ervaren, maar er is geen sprake van uitzichtloosheid en dat is een pré om een euthanasieaanvraag toegekend te krijgen. Ze zeiden dat ik het moest volhouden en dat ik in alle waarschijnlijk zal herstellen en weer een gelukkig leven kan opbouwen.
Ik wil even benadrukken dat ze gelijk hadden daarin. Ik sta nu veel mooier in mijn leven en ik ben heel gelukkig moet hoe alles aan het gaan is, maar ik ben nog verre van waar ik wil zijn. Ik ben blij dat mijn euthanasieaanvraag geweigerd nu op dit moment, maar toen in die periode kon er weinig mee. De ondraaglijke emotionele pijn en overheersende duisternis binnenin mij waardoor ik alle plezier, genot en vreugde gewoon domweg niet meer kon voelen of ervaren, hoe lang kan ik dat volhouden? Toen in die periode was ik nog net aan het begin van mijn herstel het zou minstens en jaar, eigen zelfs meer, voordat ik enigszins genoeg hersteld dat ik een beetje normaal kon voelen en het bestaan kon vertragen. Hoe moest ik dit overleven totdat de ellende verlichte?
Decadentie en hedonisme als enige uitweg: Korte termijn verlossing belemmert lange termijn herstel
Ik heb een oplossing kunnen met hulp van mijn enige overgebleven echte vriend. Het is echt een slechte oplossing en ik zou niet zomaar aanraden aan anderen om te doen, maar ik was de wanhoop nabije en ik had anders, dus… ik ging drugs gebruiken. Heel veel drugs, hele zware harddrugs, van alles geprobeerd behalve heroine en crack. Voor de rest heb ik alles gebruikt wat te vinden was in de illegale straathandel. Ik heb een verhoogde respect gekregen voor Marokkanen in Utrecht trouwens, die zijn nu echt de bazen in deze sector op dit moment, in Utrecht tenminste.
Even fast forward nu drie jaren later:
Wonderbaarlijk genoeg zoals de deskundigen wel hebben voorspeld maar voor mij toen onvoorstelbaar en gevoelsmatig niet te geloven viel, is mijn leven nu veel beter en ik heb zoveel opgebouwd op alle levensterreinen. Ik heb nu weer een heilige rijke dynamische sociale netwerk vol met leuke aantrekkelijke en sympathieke mensen die mij mogen en goedgunstig zijn. De liefde van mijn leven waar ik jaar lang geen contact meer had kwam twee jaren geleden weer terug in mijn leven en ik wil haar nooit meer kwijt. Ik ben dit jaar weer begonnen met werk en ook vier dagen per week gaan sporten, Ik ben best wat afgevallen en mijn armen zijn echt sterk en gespierd aan het worden.
Alleen heb ik nog een laatste overblijfsel van mijn duistere periode waarvan ik nog veel moeite heb om achter me te zetten: verslaving aan zware harddrugs. Ik ben al twee keer opgenomen geweest in een afkickkliniek maar er ging telkens iets mis waardoor ik niet van mijn verslaving af was gekomen.Vanaf aankomende dinsdag begin ik met twee weken durende detox opname in Altrecht afdeling P&V. Ik weet zeker dat zodra ik hiermee, mijn drugsprobleem definitief opgelost zal worden en ik ga nooit meer drugs toelaten in mijn leven. Het einde is nabij, ik zie het licht aan de einde van de tunnel.
Mijn toekomstplannen (tips en adviezen zijn welkom, meedenken wordt heel erg gewaardeerd):
Zodra ik uit de detox kom wil ik mijn sportdoelen gaan hervatten. Ik ben begin van deze zomer gestopt met sporten tijdelijk omdat het gewoon niet meer lukte om mijn focus en discipline te behouden vanwege mijn drugsverslavingen die erger waren geworden toen. Ik was de eerste zes maanden van dit jaar heel goed bezig met sport en iedereen ken merkbaar aan mij zien dat ik slanker en gespierder aan worden was, op weg naar naar mijn lichaam was in mijn twintigersjaren. Ik zeg dit niet om op te scheppen, maar op mijn fysieke top tussen de leeftijd van 23 t/m 29 had ik het gespierde lichaam van een Griekse God. Ik had bloedserieus kunnen voordoen alsof ik een betaalde fitnessmodel was en mensen zouden me geloven. Exen van toen en vrouwtjes die ik in die periode heb gehad prezen mijn lichaam en gingen zelfs zo ver om alles te willen betalen voor mij zolang ik bij hen bleef. Er zijn momenten waar ik langs een school liep in een strakke t-shirt met korte mauwen en tienermeisjes fluiten me na schreeuwden naar mij alsof ik een stuk vlees was of een bekende beroemdheid waarvan ze op de foto mee wou zoiets.
Ik wil weer doelbewust naar zo’n lichaam toewerken en dat kan ik ook, ik weet het zeker. Ik ben nu 35 en het zal niet zo hard gaan als toen ik 23 was, maar ik kan nog steeds met de juiste dieet en strak aan een strenge fitness regime houden die ik z min mogelijk overslaat. Ik heb al een sport en voedingcoach ingehuurd die ik betaal om mij te begeleiden en ervoor zorgt dat ik mijn fitness en lichaamsdoelen bereikt. Heeft iemand hier ervaren mee? Wie van mijn mijn medefokkers is halverwege de dertig of ouder en heeft rond die leeftijd begonnen met heel gedisciplineerd sporten en goed eten om een mooie gespierde en afgetrainde lichaam te krijgen? Is het je gelukt of ben je er nog steeds me bezig? Wat zijn de valkuilen of obstakels die mij kunnen belemmeren om dit goed te doen of vol te houden? Ik lees graag alle ervaring van anderen aub!
woensdag 4 oktober 2023 om 00:41
Ik ben niet hetzelfde als voorheen. Dat ik nog leef en relatief goed in het leven sta is een wonder op zichzelf. Mijn ervaringen hebben mij verhardt maar ook gebroken en beschadigd van binnen. Ik ben nog aan het herstellen en ik wil huilen en getroost worden, maar ik kan niet meer huilen en ik ben ontroostbaar. Alleen God kan mij redden van de duisternis, ik hoop niet dat het te laat is…
woensdag 4 oktober 2023 om 00:45
Ik heb het wel vooraf gemeld en ze wisten ervan. Ik heb drie dagen opgenomen gezeten met medepatienten en het ging gewoon goed. Ik wil niks meer vertellen hierover, want ik ben bezig met een zaak starten tegen hen. Heb je vragen of opmerkingen over iets anders relevant aan de OP?Moiren schreef: ↑03-10-2023 23:39Een psychiatrische stoornis is een contra-indicatie voor verslavingszorg. Had je het niet vooraf gemeld? Zij hebben die expertise niet in huis.
Maar ik denk dat je het momenteel nergens mee eens bent, behalve je eigen waarheid. Ik hoop dat je je morgen op laat nemen en dat het je wat gaat brengen. Succes!
woensdag 4 oktober 2023 om 00:45
Ik heb het wel vooraf gemeld en ze wisten ervan. Ik heb drie dagen opgenomen gezeten met medepatienten en het ging gewoon goed. Ik wil niks meer vertellen hierover, want ik ben bezig met een zaak starten tegen hen. Heb je vragen of opmerkingen over iets anders relevant aan de OP?Moiren schreef: ↑03-10-2023 23:39Een psychiatrische stoornis is een contra-indicatie voor verslavingszorg. Had je het niet vooraf gemeld? Zij hebben die expertise niet in huis.
Maar ik denk dat je het momenteel nergens mee eens bent, behalve je eigen waarheid. Ik hoop dat je je morgen op laat nemen en dat het je wat gaat brengen. Succes!
woensdag 4 oktober 2023 om 00:54
Hm wanneer was dit? Hoe lang geleden hebben we gekletst op een verjaardag en van wie? Ik kan niet meer voor de geest halen waar wij elkaar mogelijk van kennen. Dank je wel voor je lieve worden en positieve affirmaties. Wat voor indruk heb ik nog meer bij je achtergelaten toen we hebben ontmoet? Ik ben de afgelopen drie jaren lang niet meer op mijn beste, zowel uiterlijk als innerlijk. Ik hoop nadat ik ben afgekickt van de drugs weer mijn volle potentie naar boven te halen zodat weer anderen kan helpen en inspireren. Ik ben nog steeds ik wrak helaas, vanaf morgen begin ik een nieuwe hoofdstuk van mijn leven. BedanktMacarinata schreef: ↑03-10-2023 23:22Ik ken jou ook, van Fok, en we hebben wel eens gekletst op een verjaardag. Toen was je nog erg zoekende en onzeker, vooral over je werk en mogelijkheden. Maar man, wat heb jij weer heftige jaren achter de rug met drugs. Je bent een prima gast met, zeker cognitief gezien, goede hersens. Ik maak me dan ook wat zorgen over je postgedrag. Je bent al jaren hartstikke goed bezig, en ik snap dat je je kwetsbaar voelt, dat blijf je natuurlijk altijd enigszins na een psychose, maar alsjeblieft, sla jezelf niet te laag aan en denk niet te min over jezelf. Het drama is echt niet zo groot als het voor jou misschien voelt. Ik vind jou supersterk en je bent goed bezig. Heb je de komende week een crisisplan? Ontzettend veel succes in de kliniek.
woensdag 4 oktober 2023 om 06:58
woensdag 4 oktober 2023 om 21:07
Ros_van_Raechter schreef: ↑04-10-2023 00:41
Ik ben niet hetzelfde als voorheen. Dat ik nog leef en relatief goed in het leven sta is een wonder op zichzelf. Mijn ervaringen hebben mij verhardt maar ook gebroken en beschadigd van binnen. Ik ben nog aan het herstellen en ik wil huilen en getroost worden, maar ik kan niet meer huilen en ik ben ontroostbaar. Alleen God kan mij redden van de duisternis, ik hoop niet dat het te laat is…
Ik hoop dat je de hulp krijgt die je nodig hebt.
Bij herhaaldelijk posten in het ban topic zal een ban volgen.
donderdag 5 oktober 2023 om 12:51
donderdag 5 oktober 2023 om 17:36
Nee, niet echt haha. Ik krijg straks bezoek en verder kan goed opschieten met een paar medepatienten.
donderdag 5 oktober 2023 om 17:36
Nee, niet echt haha. Ik krijg straks bezoek en verder kan goed opschieten met een paar medepatienten.
donderdag 5 oktober 2023 om 19:43
zaterdag 7 oktober 2023 om 00:47
Ik hoop dat je geen toegang hebt tot drugs. Hou vol!Ros_van_Raechter schreef: ↑05-10-2023 12:51Ik zit nu in de tweede dag van mijn detox en alles gaat goed. Ik mag voorlopig nog niet naar buiten, maar een goede vriend kwam net op bezoek. Het lukt prima om van de drugs af te blijven en ik voel me oké, alleen een beetje somber.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
