Psyche
alle pijlers
Dysthymie?
donderdag 11 juni 2009 om 20:51
Ik heb dit jaren gehad. Het uitte zich eigenlijk vooral in een soort afgevlakt gevoel. Ik was niet heel depressief, maar was eigenlijk ook nooit blij. Ik had wel regelmatig wat somberder perioden. Ik heb 6 jaar geleden de diagnose gekregen, maar eigenlijk had ik het toen ook al 4 jaar. Ik kreeg er uiteindelijk ook andere klachten bij zoals, hyperventilatie en een angststoornis.
Toen ik DSS had merkte ik dat eigenlijk niet zo op, ik merk het eigenlijk nu pas. Ik weet nu pas hoe het is om je vrolijk en opgewekt te voelen.
Toen ik DSS had merkte ik dat eigenlijk niet zo op, ik merk het eigenlijk nu pas. Ik weet nu pas hoe het is om je vrolijk en opgewekt te voelen.
donderdag 11 juni 2009 om 21:14
Hey Tink, fijn om te horen dat het goed gaat met jou! Dat je vrolijk in het leven staat.
Bij mij is het nog steeds een neerwaartse spiraal. Mijn deeltijd behandeling zit er bijna op, maar men is nu aan het kijken voor een plaats bij een therapeutische werkgemeenschap in combinatie met RIBW. Ergens vind ik het ook heel krom, tot drie weken geleden heb ik aldoor naast de deeltijd gewerkt. Gisteren heb ik het geprobeerd om mijn werk weer op te pakken, maar dat gaat helaas nog niet.
Er wordt steeds meer gedacht aan diagnose Dysthymie. Maar wat bij mij wel werkt is medicatie. Het zorgt ervoor dat het echte zware afgevlakt wordt.
Bij mij is het nog steeds een neerwaartse spiraal. Mijn deeltijd behandeling zit er bijna op, maar men is nu aan het kijken voor een plaats bij een therapeutische werkgemeenschap in combinatie met RIBW. Ergens vind ik het ook heel krom, tot drie weken geleden heb ik aldoor naast de deeltijd gewerkt. Gisteren heb ik het geprobeerd om mijn werk weer op te pakken, maar dat gaat helaas nog niet.
Er wordt steeds meer gedacht aan diagnose Dysthymie. Maar wat bij mij wel werkt is medicatie. Het zorgt ervoor dat het echte zware afgevlakt wordt.
donderdag 11 juni 2009 om 21:27
Hallo Jill,
Apart om te lezen dat deze diagnose bij jou ook is gesteld. Bij mij vorige week. Ik ben al 17 jaar aan het kloten. Heel af en toe is er een goede periode (2005 en 2006), maar over het algemeen is het bijna altijd zwart in mijn hoofd (en op goeie dagen op zijn hoogst grijs). Sinds 23 augustus 2008 ben eigenlijk alleen maar depressief geweest. Op 7 april door mijn werkgever naar huis gestuurd (ik wist niet meer wie mijn collega was). En sinds een paar weken onder behandeling bij een psychiater (wat ik een hele tijd heb tegengehouden onder het motto; ik ben toch niet gek). Zij heeft de diagnose gesteld dat ik op dit moment een depressie heb (wat ik zelf ook wel had kunnen bedenken), met onderliggend een dysthyme stoornis (omdat ik er al letterlijk mijn halve leven last van heb).
Ik lees graag met de reacties die je krijgt mee, want ik ben ook benieuwd of er mensen zijn die dit herkennen.
Mag ik vragen wat voor behandeling jij krijgt?
Apart om te lezen dat deze diagnose bij jou ook is gesteld. Bij mij vorige week. Ik ben al 17 jaar aan het kloten. Heel af en toe is er een goede periode (2005 en 2006), maar over het algemeen is het bijna altijd zwart in mijn hoofd (en op goeie dagen op zijn hoogst grijs). Sinds 23 augustus 2008 ben eigenlijk alleen maar depressief geweest. Op 7 april door mijn werkgever naar huis gestuurd (ik wist niet meer wie mijn collega was). En sinds een paar weken onder behandeling bij een psychiater (wat ik een hele tijd heb tegengehouden onder het motto; ik ben toch niet gek). Zij heeft de diagnose gesteld dat ik op dit moment een depressie heb (wat ik zelf ook wel had kunnen bedenken), met onderliggend een dysthyme stoornis (omdat ik er al letterlijk mijn halve leven last van heb).
Ik lees graag met de reacties die je krijgt mee, want ik ben ook benieuwd of er mensen zijn die dit herkennen.
Mag ik vragen wat voor behandeling jij krijgt?
donderdag 11 juni 2009 om 22:03
De dysthyme stoornis is mij ontstaan doordat ik nooit geleerd heb om mijn gevoelens te uiten, ik heb toen ik klein was min of meer mijn gevoel gewoon 'uit' gezet. Maar dat er iets aan de hand is gaat zich dan uiten in andere dingen, zoals bijvoorbeeld depressie.
Met intensieve dagbehandeling ben ik er uiteindelijk vanaf gekomen. Ik heb nu geleerd om open te zijn, en heb mijn gevoel weer terug gevonden. Ik heb de depressie dus eigenlijk niet meer nodig. Het ligt er natuurlijk aan hoe je het in de eerste plaats ontwikkeld hebt.
Ik heb trouwens wel een tijdje AD gehad, maar dat was niet tegen dysthymie. Toen ik er uiteindelijk mee stopte, was ik depressiever dan toen ik er mee begon.
JoJootje: Wat jammer dat het nog niet goed met je gaat. Het gaat bij mij ook niet altijd goed hoor. Maar de meerderheid is nu toch wel positief in plaats van negatief. Mijn basisgevoel is nu anders. Ik hoop dat de nieuwe therapie je veel goeds gaat brengen.
Met intensieve dagbehandeling ben ik er uiteindelijk vanaf gekomen. Ik heb nu geleerd om open te zijn, en heb mijn gevoel weer terug gevonden. Ik heb de depressie dus eigenlijk niet meer nodig. Het ligt er natuurlijk aan hoe je het in de eerste plaats ontwikkeld hebt.
Ik heb trouwens wel een tijdje AD gehad, maar dat was niet tegen dysthymie. Toen ik er uiteindelijk mee stopte, was ik depressiever dan toen ik er mee begon.
JoJootje: Wat jammer dat het nog niet goed met je gaat. Het gaat bij mij ook niet altijd goed hoor. Maar de meerderheid is nu toch wel positief in plaats van negatief. Mijn basisgevoel is nu anders. Ik hoop dat de nieuwe therapie je veel goeds gaat brengen.
vrijdag 12 juni 2009 om 10:56
ik heb t zelf ook, vanaf mn 8ste al. Enkele psychiaters hebben me verteld dat het voor een groot deel te maken heeft met je grondstemming die meer somber gekleurd is. Medicatie helpt daar niet in, medicatie wordt vaak voorgeschreven om te voorkomen dat men in een 'échte' depressie raakt, of idd tegen piekeren en angstklachten. Ik slik daarvoor ook al tien jaar ad. Als ik daarmee stop raak ik idd in een ernstige depressie met apathie en suicidepogingen. Ik heb momenten dat ik daarnaast enorm kan balen van mijn eeuwige somberheid, maar goed met acceptatie kom ik verder. Gr suuz
vrijdag 12 juni 2009 om 14:29
vrijdag 12 juni 2009 om 17:31
zaterdag 13 juni 2009 om 00:46
Ik meen dat dysthyme stoornis feitelijk gewoon een lichte tot matige depressie is, die eigenlijk vrij chronisch aanwezig is (ook wel weken of maanden (?) waarin je het niet hebt. Maar het komt wel steeds weer terug. En ook al is de depressie zelf licht tot matig, hij wordt wel gezien als zwaar. Aangezien het lijden chronisch is in tegenstelling tot een normale depressie die meer periodiek is of soms zelfs eenmalig. Het is het uitzichtloze wat het zwaar maakt zeg maar.
Ik ben trouwens zelf al jaren geleden gediagnosticeerd met (o.a.) dysthyme stoornis. Maar heb toch de indruk dat ik er al een tijd vanaf ben. Ik denk dat ik van nature zelfs best een positief (optimistisch) mens ben. Dit heb ik nooit geweten van mezelf toen ik nog rond doolde in het land van terugkerende depressieve episodes. Maar met flinke dagbehandeling ben ik erg ver gekomen!
Dus of chronisch ook over kan gaan? In mijn geval blijkbaar wel (opstekertje voor jullie hoop ik?)
Ik ben trouwens zelf al jaren geleden gediagnosticeerd met (o.a.) dysthyme stoornis. Maar heb toch de indruk dat ik er al een tijd vanaf ben. Ik denk dat ik van nature zelfs best een positief (optimistisch) mens ben. Dit heb ik nooit geweten van mezelf toen ik nog rond doolde in het land van terugkerende depressieve episodes. Maar met flinke dagbehandeling ben ik erg ver gekomen!
Dus of chronisch ook over kan gaan? In mijn geval blijkbaar wel (opstekertje voor jullie hoop ik?)
zaterdag 13 juni 2009 om 11:05
hallo allemaal,
ik hou er nooit zo van om eigen diagnose te stellen maar ik herken mij wel in jullie verhalen. Ik heb al jaren het gevoel dat ik niet meer kan voelen...de emoties/gevoelens die ik nog heb zijn verdriet of boos en als dat er niet is voel ik verder ook niets...
hebben jullie ook dat je je nooit echt vrolijk voelt en nooit ergens heel erg op kunt verheugen? Ik snap namelijk nooit hoe dat kan dat andere mensen helemaal enthousiast kunnen zijn over dingen die gaan gebeuren/gebeurd zijn...
Zelf twijfel ik aan de echtheid (is dat een echt woord??) van mijn vrolijkheid. Het lijkt soms alsof ik een toneelstuk opvoer. Terwijl ik soms ook wel echt vrolijk kan zijn en kan lachen...
Herkennen jullie dit? Dat je vaak afgeplat bent in je emoties maar daarnaast met bepaalde personen/een bepaald persoon wel oprecht kunt lachen?
sorry, hoop vragen
groetjes wuppie
ik hou er nooit zo van om eigen diagnose te stellen maar ik herken mij wel in jullie verhalen. Ik heb al jaren het gevoel dat ik niet meer kan voelen...de emoties/gevoelens die ik nog heb zijn verdriet of boos en als dat er niet is voel ik verder ook niets...
hebben jullie ook dat je je nooit echt vrolijk voelt en nooit ergens heel erg op kunt verheugen? Ik snap namelijk nooit hoe dat kan dat andere mensen helemaal enthousiast kunnen zijn over dingen die gaan gebeuren/gebeurd zijn...
Zelf twijfel ik aan de echtheid (is dat een echt woord??) van mijn vrolijkheid. Het lijkt soms alsof ik een toneelstuk opvoer. Terwijl ik soms ook wel echt vrolijk kan zijn en kan lachen...
Herkennen jullie dit? Dat je vaak afgeplat bent in je emoties maar daarnaast met bepaalde personen/een bepaald persoon wel oprecht kunt lachen?
sorry, hoop vragen
groetjes wuppie
zaterdag 13 juni 2009 om 14:53
Je bedoelt na hoeveel jaar of na hoeveel onderzoeken?
Ik slikte vanaf '99 antidepressiva en in 2004 diagnose ADD. Die diagnose was, toen ik eenmaal de juiste psych trof, binnen no time gesteld. Eerdere diagnose was bps (wat veel overlapping met ADD heeft).
Vanaf '99 dus antidepressiva, maar daarvoor al jaren op en af met depressies/stemmingswisselingen.
Ik slikte vanaf '99 antidepressiva en in 2004 diagnose ADD. Die diagnose was, toen ik eenmaal de juiste psych trof, binnen no time gesteld. Eerdere diagnose was bps (wat veel overlapping met ADD heeft).
Vanaf '99 dus antidepressiva, maar daarvoor al jaren op en af met depressies/stemmingswisselingen.
zaterdag 13 juni 2009 om 15:13
zaterdag 13 juni 2009 om 15:15
Op Werk&Studie is een topic 'Druk', daar schrijft iemand iets over onderzoeken bij adhd. Bij is er niet echt een onderzoek geweest in de zin van vragenlijsten etc., ik heb een aantal gesprekken gehad met een psychiater die gespecialiseerd was (en onderzoek gedaan had naar) ad(h) bij volwassenen.
Op dat topic schreef diegene (weet even de naam niet meer) dat dat onderzoek noodzakelijk was. Het hoeft echter dus niet een ellenlang traject te zijn, sommige dingen kunnen (voor sommige psychiaters) vrij snel duidelijk zijn.
Op dat topic schreef diegene (weet even de naam niet meer) dat dat onderzoek noodzakelijk was. Het hoeft echter dus niet een ellenlang traject te zijn, sommige dingen kunnen (voor sommige psychiaters) vrij snel duidelijk zijn.
woensdag 24 juni 2009 om 23:14
Ik heb gisteren bij de psych de diagnose Dysthymie gekregen. Al sinds een jaar of 10 loop ik te tobben, verschillende AD's gebruikt. In de tussentijd ook nog 3 kinderen gekregen (waarvan 1 tweeling) . Dus verschillende keren gestopt met AD, en weer begonnen,omdat het toch weer terugkwam...
Van 'dysthymie' had ik nog nooit gehoord. Maar nu ik er het één en ander over gelezen heb, herken ik er mezelf absoluut in.
En prompt zie ik er ook nog een topic over, dus ik dacht; laat ik hem weer even omhoog halen.
Van 'dysthymie' had ik nog nooit gehoord. Maar nu ik er het één en ander over gelezen heb, herken ik er mezelf absoluut in.
En prompt zie ik er ook nog een topic over, dus ik dacht; laat ik hem weer even omhoog halen.
