Psyche
alle pijlers
Een leven met Asperger
dinsdag 8 september 2009 om 22:04
Ik zie op het forum diverse artikelen staan over het Syndroom van Asperger, maar die gaan over andere onderwerpen.
Andere mensen wezen mij er op dat ik wel eens Asperger kon hebben naar aanleiding van mijn gedrag. Een zoekactie op internet leverde enorm veel herkenbare punten op. Daarop ben ik 'hulp' gaan zoeken bij een psychiater.
Normaal gesproken gaan ze dan de ouders benaderen van een kind om eigenschappen te herkennen. In mijn geval lukt dit niet omdat ik al 40 jaar oud ben en mijn beide ouders zijn overleden. Ze kunnen dus niets voor me doen.
Op dit moment bereid ik me voor op een eenzaam leven. Ik ben getrouwd geweest maar mijn partner werd knettergek van mij. Het voelt ook zo dom om elke dag een rol te spelen: 'wie of wat wil je dat ik ben?'.
Ik kan met veel mensen goed opschieten maar heb totaal geen vrienden, ook geen behoefte aan trouwens. Versieren kan ik totaal niet en ik weet niet eens hoe ik moet kussen. Dus of ik ooit nog een relatie krijg...
Mijn vraag is of jullie tips hebben wat ik kan ondernemen om het leven wat leuker te maken.
Pieter uit Groningen
Andere mensen wezen mij er op dat ik wel eens Asperger kon hebben naar aanleiding van mijn gedrag. Een zoekactie op internet leverde enorm veel herkenbare punten op. Daarop ben ik 'hulp' gaan zoeken bij een psychiater.
Normaal gesproken gaan ze dan de ouders benaderen van een kind om eigenschappen te herkennen. In mijn geval lukt dit niet omdat ik al 40 jaar oud ben en mijn beide ouders zijn overleden. Ze kunnen dus niets voor me doen.
Op dit moment bereid ik me voor op een eenzaam leven. Ik ben getrouwd geweest maar mijn partner werd knettergek van mij. Het voelt ook zo dom om elke dag een rol te spelen: 'wie of wat wil je dat ik ben?'.
Ik kan met veel mensen goed opschieten maar heb totaal geen vrienden, ook geen behoefte aan trouwens. Versieren kan ik totaal niet en ik weet niet eens hoe ik moet kussen. Dus of ik ooit nog een relatie krijg...
Mijn vraag is of jullie tips hebben wat ik kan ondernemen om het leven wat leuker te maken.
Pieter uit Groningen
dinsdag 8 september 2009 om 22:17
Ik weet niet of je nog contact met haar hebt maar zou je ex niet wat meer info over je kunnen geven?
Ik kan me haast niet voorstellen dat ze helemaal niks voor je kunnen/willen/gaan doen alleen omdat je ouder bent en je ouders niet leven. Je kan bepaalde vragen toch ook zelf beantwoorden?
Het lijkt me erg vervelend om er helemaal alleen voor te staan en geen hulp te krijgen.
Ik kan me haast niet voorstellen dat ze helemaal niks voor je kunnen/willen/gaan doen alleen omdat je ouder bent en je ouders niet leven. Je kan bepaalde vragen toch ook zelf beantwoorden?
Het lijkt me erg vervelend om er helemaal alleen voor te staan en geen hulp te krijgen.
dinsdag 8 september 2009 om 22:30
Een diagnose is best mogelijk zonder gesprek met je ouders.. Het is wel belangrijk om dingen te weten over je kindertijd. Soms neemt men genoegen met je eigen verhaal. Het kan ook zijn dat ze een zus/broer vragen ipv je ouders.
Op zoek naar een andere psychiater misschien?
Het ATN misschien? Even googlen levert deze website op: http://www.axenza.nl/Zorg ... erland/Pages/default.aspx
Op zoek naar een andere psychiater misschien?
Het ATN misschien? Even googlen levert deze website op: http://www.axenza.nl/Zorg ... erland/Pages/default.aspx
dinsdag 8 september 2009 om 22:33
quote:Yeti80 schreef op 08 september 2009 @ 22:30:
Een diagnose is best mogelijk zonder gesprek met je ouders.. Het is wel belangrijk om dingen te weten over je kindertijd. Soms neemt men genoegen met je eigen verhaal. Het kan ook zijn dat ze een zus/broer vragen ipv je ouders.
Op zoek naar een andere psychiater misschien?
Het ATN misschien? Even googlen levert deze website op: http://www.axenza.nl/Zorg ... erland/Pages/default.aspxAls je dingen verzwijgt e.d dan wel ja.
Een diagnose is best mogelijk zonder gesprek met je ouders.. Het is wel belangrijk om dingen te weten over je kindertijd. Soms neemt men genoegen met je eigen verhaal. Het kan ook zijn dat ze een zus/broer vragen ipv je ouders.
Op zoek naar een andere psychiater misschien?
Het ATN misschien? Even googlen levert deze website op: http://www.axenza.nl/Zorg ... erland/Pages/default.aspxAls je dingen verzwijgt e.d dan wel ja.
dinsdag 8 september 2009 om 22:35
Het is inderdaad bijna standaard een ontwikkelingsanamnese af te nemen als ondersteuning van een diagnose binnen het autistisch spectrum. Ze vragen dan naar het verloop van de zwangerschap, eventuele complicatie tijdens de bevalling en veel over je vroege ontwikkeling op veel verschillende gebieden. Dit omdat bij een autisme spectrum stoornis sommige kenmerken ook al op heel jonge leeftijd te herkennen zijn. De kans dat een broer of zus al deze info heeft (ook trouwens ouders als het al 40 geleden is...) is niet zo groot, tenzij er een groot leeftijdsverschil is. Soms kan ook een tante bijv. info geven als die nauw betrokken was in je eerste jaren.
Maar hoe dan ook is het niet zo dat nooit een diagnose gesteld kan worden zonder deze info. En zelfs al stellen ze een diagnose niet, dan kan er tenminste begeleiding aangeboden worden in de vorm van bijv. psycho-educatie (meer leren over wat je hebt, hoe je in elkaar zit, wat dat voor je betekent en hoe je daarmee om kunt gaan). Er bestaan ook speciale autisten cafés en je kunt sowieso info opzoeken over hoe om te gaan met de kenmerken die je bij jezelf herkent.
Ik kan me voorstellen dat je met veel vragen en acceptatieproblemen zit, wellicht dat je in de eerste lijn terecht kan om in ieder geval daar iets mee te doen (neem aan dat je nu in de tweede lijn geweest bent?)? Veel sterke in ieder geval.
Maar hoe dan ook is het niet zo dat nooit een diagnose gesteld kan worden zonder deze info. En zelfs al stellen ze een diagnose niet, dan kan er tenminste begeleiding aangeboden worden in de vorm van bijv. psycho-educatie (meer leren over wat je hebt, hoe je in elkaar zit, wat dat voor je betekent en hoe je daarmee om kunt gaan). Er bestaan ook speciale autisten cafés en je kunt sowieso info opzoeken over hoe om te gaan met de kenmerken die je bij jezelf herkent.
Ik kan me voorstellen dat je met veel vragen en acceptatieproblemen zit, wellicht dat je in de eerste lijn terecht kan om in ieder geval daar iets mee te doen (neem aan dat je nu in de tweede lijn geweest bent?)? Veel sterke in ieder geval.
dinsdag 8 september 2009 om 22:38
@squirrelonline
Ik begrijp je eerlijk gezegd niet helemaal. Wat bedoel je met dat hij steeds iemand anders is? Is dat nav de zin "wie of wat wil je dat ik ben"? Ik denk dat TO bedoelt dat hij niet aanvoelt wat er van hem verwacht wordt en zich daarom geforceerd gedraagt?
En wat bedoel je met "als je dingen verzwijgt"?
Ik begrijp je eerlijk gezegd niet helemaal. Wat bedoel je met dat hij steeds iemand anders is? Is dat nav de zin "wie of wat wil je dat ik ben"? Ik denk dat TO bedoelt dat hij niet aanvoelt wat er van hem verwacht wordt en zich daarom geforceerd gedraagt?
En wat bedoel je met "als je dingen verzwijgt"?
dinsdag 8 september 2009 om 22:43
quote:Espy schreef op 08 september 2009 @ 22:38:
@squirrelonline
Ik begrijp je eerlijk gezegd niet helemaal. Wat bedoel je met dat hij steeds iemand anders is? Is dat nav de zin "wie of wat wil je dat ik ben"? Ik denk dat TO bedoelt dat hij niet aanvoelt wat er van hem verwacht wordt en zich daarom geforceerd gedraagt?
En wat bedoel je met "als je dingen verzwijgt"?Ja die zin Ik dacht dat hij telkens iemand anders was. En uit schaamte dingen niet vertellen verzwijgen zeg maar.
@squirrelonline
Ik begrijp je eerlijk gezegd niet helemaal. Wat bedoel je met dat hij steeds iemand anders is? Is dat nav de zin "wie of wat wil je dat ik ben"? Ik denk dat TO bedoelt dat hij niet aanvoelt wat er van hem verwacht wordt en zich daarom geforceerd gedraagt?
En wat bedoel je met "als je dingen verzwijgt"?Ja die zin Ik dacht dat hij telkens iemand anders was. En uit schaamte dingen niet vertellen verzwijgen zeg maar.
dinsdag 8 september 2009 om 22:57
Ok, nu begrijp ik je. Maar dat verzwijgen geldt dan natuurlijk voor elke volwassene binnen de psychiatrie. Het praten met de ouders gaat echt om de vroege ontwikkeling, of er toen al kenmerken waren, niet of TO wel de waarheid spreekt. TO geeft zelf aan graag hulp te willen en zijn problemen te erkennen, ik denk dus niet dat hij opzettelijk dingen zal verzwijgen alleen uit schaamte. Ach ja, en zo wel dan zou dat natuurlijk zijn keuze zijn en kan hij minder goed geholpen worden. Maar ook dat is een vrije keuze, daar zullen derden niet voor ingeschakeld worden.
dinsdag 8 september 2009 om 23:44
Je vraagt of men tips voor je heeft om je leven leuker te maken. Daarvoor vertel je dat je wellicht Asperger bent.
Mocht er uit onderzoek blijken dat je asperger bent, dan is de kans groot dat je leven leuker kan worden, omdat je dan meer inzicht in jezelf kunt krijjgen en je leven wat beter kunt aanpassen aan hoe het beter bij jou past. Dat geldt ook voor eventueel welke andere diagnose, vermoed ik.
Mocht er uit onderzoek blijken dat je asperger bent, dan is de kans groot dat je leven leuker kan worden, omdat je dan meer inzicht in jezelf kunt krijjgen en je leven wat beter kunt aanpassen aan hoe het beter bij jou past. Dat geldt ook voor eventueel welke andere diagnose, vermoed ik.
dinsdag 8 september 2009 om 23:47
Maar goed Pieter, diagnose of niet, jij schrijft dat je je voorbereid op een eenzaam leven, verder vraag je om tips om je leven wat aangenamer te maken.
Mensen met asperger hebben bijna altijd een passie. Mijn zoon is computerspellen gek en statistieken gek. Misschien is jouw passie modeltreinen of paddestoelen. Je zou het eens in die richting kunnen zoeken.
Heb je behoefte aan lotgenoten? Dan zou je eens met stichting MEE contact op kunnen nemen. Volgens mij organiseren zij ontmoetingsdagen.
Probeer eens te bedenken waar jij sociaal emotioneel wél goed in bent, zonder een rol te hoeven spelen. Wellicht kan je op een vriendschapssite op die manier een kennis vinden die een stukje eenzaamheid op kan heffen voor jou.
Misschien vind je het leuk om met iemand te schrijven?? Dan kan je een penvriend(in)/ mail vriend(in) zoeken.
Met andere woorden, ik ken je niet maar ik hoop dat ik je een klein zetje heb gegeven.
Heel veel geluk bij deze zoektocht!
Mensen met asperger hebben bijna altijd een passie. Mijn zoon is computerspellen gek en statistieken gek. Misschien is jouw passie modeltreinen of paddestoelen. Je zou het eens in die richting kunnen zoeken.
Heb je behoefte aan lotgenoten? Dan zou je eens met stichting MEE contact op kunnen nemen. Volgens mij organiseren zij ontmoetingsdagen.
Probeer eens te bedenken waar jij sociaal emotioneel wél goed in bent, zonder een rol te hoeven spelen. Wellicht kan je op een vriendschapssite op die manier een kennis vinden die een stukje eenzaamheid op kan heffen voor jou.
Misschien vind je het leuk om met iemand te schrijven?? Dan kan je een penvriend(in)/ mail vriend(in) zoeken.
Met andere woorden, ik ken je niet maar ik hoop dat ik je een klein zetje heb gegeven.
Heel veel geluk bij deze zoektocht!
woensdag 9 september 2009 om 02:20
Inderdaad is het zeker niet noodzakelijk dat er een anamnese afgenomen wordt bij familie. Een goede psychiater zal inzien dat het ontbreken van een dergelijk verhaal alleen kan leiden tot zogenaamde false negatives. Met andere woorden, een verkregen diagnose zonder familie-anamnese is zeker niet minderwaardig ten opzichte van een reguliere, alleen de kans geen diagnose te krijgen terwijl je er wel een zou moeten krijgen is groter. Waarom ik hiervan uitga gaat iets te ver om hier te beschrijven, inderdaad deels omdat het maar muggenziften is (maar ja, daar horen Aspergers goed in te zijn 
). Bottompoint, als je voor een diagnose, of belangrijker: passende hulp, wil gaan, laat je dan niet tegenhouden doordat je ouders ontbreken.
Wat me verder opvalt is dat je een relatie lijkt uit te sluiten voor de toekomst vanwege het versieren en dergelijken. Als je volledig kansloos was geweest had je volgens mij niet een huwelijk achter de rug, Goed, dat is verkeerd afgelopen, maar als er niets goed aan je was op dat vlak zou ze vast niet eerder ja hebben gezegd. Het werkelijke probleem ligt mijns inziens niet primair bij je eigen tekortkomingen, maar bij het zoeken van mensen die echt bij je aansluiten. Ik heb ook mensen met een leeftijd zoals de jouwe of hoger toch nog in een relatie zien komen, zelfs al hadden ze niets achter de rug. Vaak wel met een mede-auti of iemand die wat eigenaardigheden deelde, maar dat is niet hopeloos. Met je partner geef je ook aan een rol gespeeld te hebben en dat is lastig, maar geeft geen garantie dat het nooit zal hoeven. Uiteraard is een relatie wel altijd het spreekwoordelijke 'geven en nemen' en het kan een goed idee zijn eens met een onafhankelijk persoon, bijvoorbeeld psycholoog of SPH-er, de dingen te analyseren.
Wat betreft vrienden geef je aan er weinig behoefte aan te hebben, dus dan kan je ook niet claimen dat je eenzaam bent zonder, toch? Pas wel op voor het idee dat je relaties ontloopt alleen maar omdat je geen vriendschappen wil met de betreffende vrouwen. Een goed contact blijft de beste opstap als je geen versiergod of andersoortig halfgod bent. Dat hoeft daarmee niet eens extreem lang te duren.
Tot slot, het leven leuk maken is altijd iets wat je zelf moet doen. Je moet er dus ook de wil voor hebben. Te negatief erover denken is daarvoor niet goed. Kan je het niet helpen negatief te zijn, zoek dan adequate hulp.
Succes.
p.s. er is op internet genoeg te vinden wat betreft contact met (andere) aspergers.
). Bottompoint, als je voor een diagnose, of belangrijker: passende hulp, wil gaan, laat je dan niet tegenhouden doordat je ouders ontbreken. Wat me verder opvalt is dat je een relatie lijkt uit te sluiten voor de toekomst vanwege het versieren en dergelijken. Als je volledig kansloos was geweest had je volgens mij niet een huwelijk achter de rug, Goed, dat is verkeerd afgelopen, maar als er niets goed aan je was op dat vlak zou ze vast niet eerder ja hebben gezegd. Het werkelijke probleem ligt mijns inziens niet primair bij je eigen tekortkomingen, maar bij het zoeken van mensen die echt bij je aansluiten. Ik heb ook mensen met een leeftijd zoals de jouwe of hoger toch nog in een relatie zien komen, zelfs al hadden ze niets achter de rug. Vaak wel met een mede-auti of iemand die wat eigenaardigheden deelde, maar dat is niet hopeloos. Met je partner geef je ook aan een rol gespeeld te hebben en dat is lastig, maar geeft geen garantie dat het nooit zal hoeven. Uiteraard is een relatie wel altijd het spreekwoordelijke 'geven en nemen' en het kan een goed idee zijn eens met een onafhankelijk persoon, bijvoorbeeld psycholoog of SPH-er, de dingen te analyseren.
Wat betreft vrienden geef je aan er weinig behoefte aan te hebben, dus dan kan je ook niet claimen dat je eenzaam bent zonder, toch? Pas wel op voor het idee dat je relaties ontloopt alleen maar omdat je geen vriendschappen wil met de betreffende vrouwen. Een goed contact blijft de beste opstap als je geen versiergod of andersoortig halfgod bent. Dat hoeft daarmee niet eens extreem lang te duren.
Tot slot, het leven leuk maken is altijd iets wat je zelf moet doen. Je moet er dus ook de wil voor hebben. Te negatief erover denken is daarvoor niet goed. Kan je het niet helpen negatief te zijn, zoek dan adequate hulp.
Succes.
p.s. er is op internet genoeg te vinden wat betreft contact met (andere) aspergers.
woensdag 9 september 2009 om 06:39
Beste Pieter,
Ik ben ook een man met een autismespectrumstoornis (ASS). Daaronder valt o.a. Syndroom van Asperger, PDD/NOS en klassiek autisme. Mijn officiële diagnose is geen Asperger, maar PDD/NOS. Er zijn echter overeenkomstige gedragskenmerken, de reden waarom ik reageer.
Er is een forum waar je je kunt aanmelden. Dit forum gaat over ASS. Ouders van kinderen met ASS, partners van mensen met ASS, en mensen met ASS zelf kunnen daar meediscussiëren over alle mogelijke problemen, situaties, e.d. waar je mee te maken krijgt:
http://www.autsider.net/forum/index.php
Het is een wat besloten forum. Je moet ook lid worden om berichten kunnen lezen (bij dit forum hoeft dat niet, zoals je gemerkt hebt).
Ik ben ook een man met een autismespectrumstoornis (ASS). Daaronder valt o.a. Syndroom van Asperger, PDD/NOS en klassiek autisme. Mijn officiële diagnose is geen Asperger, maar PDD/NOS. Er zijn echter overeenkomstige gedragskenmerken, de reden waarom ik reageer.
Er is een forum waar je je kunt aanmelden. Dit forum gaat over ASS. Ouders van kinderen met ASS, partners van mensen met ASS, en mensen met ASS zelf kunnen daar meediscussiëren over alle mogelijke problemen, situaties, e.d. waar je mee te maken krijgt:
http://www.autsider.net/forum/index.php
Het is een wat besloten forum. Je moet ook lid worden om berichten kunnen lezen (bij dit forum hoeft dat niet, zoals je gemerkt hebt).
World of Warcraft: Legion
donderdag 10 september 2009 om 19:20
Oei, ik had niet verwacht dat ik zoveel reacties zou krijgen. Bedankt! Ik ben direct aan het bellen gegaan.
Inmiddels heb ik met een kleine onzekerheid de diagnose van Syndroom van Asperger gekregen. Dit op basis van mijn eigen verhalen. Ik weet meer over mezelf dan andere mensen.
Toch wil ik nog een paar antwoorden geven op vragen die hierboven zijn gesteld.
Ik heb geen contact meer met mijn ex, maar zij gaf mij de schuld van alles wat fout ging. Ze vond mij enorm onverschillig. Achteraf gezien heeft ze dus gelijk.
Over de eenzaamheid die ik bedoel. Aan vrienden om mee uit te gaan heb ik geen behoefte, wel mensen om me heen. Daarom ben ik ook erg blij met mijn collega's. Als je tot mijn vriendenkring behoort, zul je merken dat ik geen contact met je op neem. Maar ik wil wel weten hoe het met je gaat!
Over de rol. Mocht je me op een dag tegenkomen, dan zul je waarschijnlijk niet merken dat ik jouw karakter overneem, maar ik doe het wel. Ik bén niet iemand anders, ik dóe iemand anders na. Alleen op de bank draai ik alle knoppen uit.
Ik heb ook passies. Het begon met computers, en dat is nu mijn werk. Daarna kwam de modelfotografie, en dat is nu mijn eigen bedrijf. Ik zit mijn leven dus volledig te vullen en ben eigenlijk best wel succesvol.
Maar goed, ik red me wel en heb geen therapie 'nodig'. Ik ga me nu maar eens meer in de materie verdiepen.
Inmiddels heb ik met een kleine onzekerheid de diagnose van Syndroom van Asperger gekregen. Dit op basis van mijn eigen verhalen. Ik weet meer over mezelf dan andere mensen.
Toch wil ik nog een paar antwoorden geven op vragen die hierboven zijn gesteld.
Ik heb geen contact meer met mijn ex, maar zij gaf mij de schuld van alles wat fout ging. Ze vond mij enorm onverschillig. Achteraf gezien heeft ze dus gelijk.
Over de eenzaamheid die ik bedoel. Aan vrienden om mee uit te gaan heb ik geen behoefte, wel mensen om me heen. Daarom ben ik ook erg blij met mijn collega's. Als je tot mijn vriendenkring behoort, zul je merken dat ik geen contact met je op neem. Maar ik wil wel weten hoe het met je gaat!
Over de rol. Mocht je me op een dag tegenkomen, dan zul je waarschijnlijk niet merken dat ik jouw karakter overneem, maar ik doe het wel. Ik bén niet iemand anders, ik dóe iemand anders na. Alleen op de bank draai ik alle knoppen uit.
Ik heb ook passies. Het begon met computers, en dat is nu mijn werk. Daarna kwam de modelfotografie, en dat is nu mijn eigen bedrijf. Ik zit mijn leven dus volledig te vullen en ben eigenlijk best wel succesvol.
Maar goed, ik red me wel en heb geen therapie 'nodig'. Ik ga me nu maar eens meer in de materie verdiepen.
donderdag 10 september 2009 om 19:38
quote:pieter1969 schreef op 10 september 2009 @ 19:20:
Oei, ik had niet verwacht dat ik zoveel reacties zou krijgen. Bedankt! Ik ben direct aan het bellen gegaan.
Inmiddels heb ik met een kleine onzekerheid de diagnose van Syndroom van Asperger gekregen. Dit op basis van mijn eigen verhalen. Ik weet meer over mezelf dan andere mensen.
Toch wil ik nog een paar antwoorden geven op vragen die hierboven zijn gesteld.
Ik heb geen contact meer met mijn ex, maar zij gaf mij de schuld van alles wat fout ging. Ze vond mij enorm onverschillig. Achteraf gezien heeft ze dus gelijk.
Over de eenzaamheid die ik bedoel. Aan vrienden om mee uit te gaan heb ik geen behoefte, wel mensen om me heen. Daarom ben ik ook erg blij met mijn collega's. Als je tot mijn vriendenkring behoort, zul je merken dat ik geen contact met je op neem. Maar ik wil wel weten hoe het met je gaat!
Over de rol. Mocht je me op een dag tegenkomen, dan zul je waarschijnlijk niet merken dat ik jouw karakter overneem, maar ik doe het wel. Ik bén niet iemand anders, ik dóe iemand anders na. Alleen op de bank draai ik alle knoppen uit.
Ik heb ook passies. Het begon met computers, en dat is nu mijn werk. Daarna kwam de modelfotografie, en dat is nu mijn eigen bedrijf. Ik zit mijn leven dus volledig te vullen en ben eigenlijk best wel succesvol.
Maar goed, ik red me wel en heb geen therapie 'nodig'. Ik ga me nu maar eens meer in de materie verdiepen.
Eigenlijk gaat het dus hartstikke goed met je : ) Mooi zo!
En wat betreft je ex: misschien heeft zij gelijk dat een deel van het mislukken van de relatie bij jou ligt, maar het kan natuurlijk niet alleen maar aan jou liggen... ook NT'ers (NeuroTypicals = 'gewone mensen') zijn niet perfect! : )
Oei, ik had niet verwacht dat ik zoveel reacties zou krijgen. Bedankt! Ik ben direct aan het bellen gegaan.
Inmiddels heb ik met een kleine onzekerheid de diagnose van Syndroom van Asperger gekregen. Dit op basis van mijn eigen verhalen. Ik weet meer over mezelf dan andere mensen.
Toch wil ik nog een paar antwoorden geven op vragen die hierboven zijn gesteld.
Ik heb geen contact meer met mijn ex, maar zij gaf mij de schuld van alles wat fout ging. Ze vond mij enorm onverschillig. Achteraf gezien heeft ze dus gelijk.
Over de eenzaamheid die ik bedoel. Aan vrienden om mee uit te gaan heb ik geen behoefte, wel mensen om me heen. Daarom ben ik ook erg blij met mijn collega's. Als je tot mijn vriendenkring behoort, zul je merken dat ik geen contact met je op neem. Maar ik wil wel weten hoe het met je gaat!
Over de rol. Mocht je me op een dag tegenkomen, dan zul je waarschijnlijk niet merken dat ik jouw karakter overneem, maar ik doe het wel. Ik bén niet iemand anders, ik dóe iemand anders na. Alleen op de bank draai ik alle knoppen uit.
Ik heb ook passies. Het begon met computers, en dat is nu mijn werk. Daarna kwam de modelfotografie, en dat is nu mijn eigen bedrijf. Ik zit mijn leven dus volledig te vullen en ben eigenlijk best wel succesvol.
Maar goed, ik red me wel en heb geen therapie 'nodig'. Ik ga me nu maar eens meer in de materie verdiepen.
Eigenlijk gaat het dus hartstikke goed met je : ) Mooi zo!
En wat betreft je ex: misschien heeft zij gelijk dat een deel van het mislukken van de relatie bij jou ligt, maar het kan natuurlijk niet alleen maar aan jou liggen... ook NT'ers (NeuroTypicals = 'gewone mensen') zijn niet perfect! : )
vrijdag 18 september 2009 om 15:47
quote:pieter1969 schreef op 10 september 2009 @ 19:20:
Ik heb geen contact meer met mijn ex, maar zij gaf mij de schuld van alles wat fout ging. Ze vond mij enorm onverschillig. Achteraf gezien heeft ze dus gelijk.
Over de eenzaamheid die ik bedoel. Aan vrienden om mee uit te gaan heb ik geen behoefte, wel mensen om me heen. Daarom ben ik ook erg blij met mijn collega's. Als je tot mijn vriendenkring behoort, zul je merken dat ik geen contact met je op neem. Maar ik wil wel weten hoe het met je gaat!
Over de rol. Mocht je me op een dag tegenkomen, dan zul je waarschijnlijk niet merken dat ik jouw karakter overneem, maar ik doe het wel. Ik bén niet iemand anders, ik dóe iemand anders na. Alleen op de bank draai ik alle knoppen uit.
Ik heb ook passies. Het begon met computers, en dat is nu mijn werk. Daarna kwam de modelfotografie, en dat is nu mijn eigen bedrijf. Ik zit mijn leven dus volledig te vullen en ben eigenlijk best wel succesvol.
Maar goed, ik red me wel en heb geen therapie 'nodig'. Ik ga me nu maar eens meer in de materie verdiepen.
Je gedrag komt als twee druppels water overeen met het gedrag van mijn vriend, waar ik toevallig van de week een topic over heb geopend, en waar veel mensen zeiden 'Asperger'
Succes!
Ik heb geen contact meer met mijn ex, maar zij gaf mij de schuld van alles wat fout ging. Ze vond mij enorm onverschillig. Achteraf gezien heeft ze dus gelijk.
Over de eenzaamheid die ik bedoel. Aan vrienden om mee uit te gaan heb ik geen behoefte, wel mensen om me heen. Daarom ben ik ook erg blij met mijn collega's. Als je tot mijn vriendenkring behoort, zul je merken dat ik geen contact met je op neem. Maar ik wil wel weten hoe het met je gaat!
Over de rol. Mocht je me op een dag tegenkomen, dan zul je waarschijnlijk niet merken dat ik jouw karakter overneem, maar ik doe het wel. Ik bén niet iemand anders, ik dóe iemand anders na. Alleen op de bank draai ik alle knoppen uit.
Ik heb ook passies. Het begon met computers, en dat is nu mijn werk. Daarna kwam de modelfotografie, en dat is nu mijn eigen bedrijf. Ik zit mijn leven dus volledig te vullen en ben eigenlijk best wel succesvol.
Maar goed, ik red me wel en heb geen therapie 'nodig'. Ik ga me nu maar eens meer in de materie verdiepen.
Je gedrag komt als twee druppels water overeen met het gedrag van mijn vriend, waar ik toevallig van de week een topic over heb geopend, en waar veel mensen zeiden 'Asperger'
Succes!
vrijdag 18 september 2009 om 16:09
Ik zou i.t.t. mijn autistische vriendin wel vaker uit willen gaan, ook om in een groepje te zijn en met elkaar te kletsen, maar ook om vrouwen te leren kennen.
Zij zijn geen uitgaanstypes, omdat zij de vele indrukken niet kunnen verwerken. Wat dat betreft heb ik groot incasseringsvermogen.
Ik kopieer andermans gedrag gedeeltelijk, maar niet helemaal. Want ik wil enerzijds me aanpassen (kopiëren), maar anderzijds ook mijzelf blijven (eigen invulling geven aan bepaald gedrag, en mijn eigen ding doen).
Ik vraag wel aan mensen hoe het met ze gaat. Soms lukt sociale wederkerigheid niet in een groep. Vandaag tijdens de pauze vertelde een collega wat zij beleefd had. Ik wou daarop inhaken, om (sociale, niet seksuele) interesse tonen in haar, maar anderen waren mij voor. Ik kwam er niet tussen. En ik ben ook geen type dat anderen dwingt om naar mij te luisteren, zodat ik mijn socialiteit kan tonen. Haar aankijken en de eerste lettergreep van haar naam noemen lukt niet. In eerste instantie dacht ik dat het onfatsoen was in de groep, maar het zou mijn vorm van autisme kunnen zijn. Soms denk ik dat er niet tussen kunnen komen niet door mij veroorzaakt wordt, maar door de ander. Ik vind dit nog steeds erg lastig.
Op een gegeven moment luister ik dan even naar het gesprek. Door desinteresse in het onderwerp keer ik meer in mezelf. Na een paar minuten sta ik op, controleer de post in mijn postvak in de docentenkamer en trek me terug op mijn kantoor, waar ik de post, voor mij bestemd, verwerk of ga Internetten, totdat de pauze voorbij is.
Wel lastig.
Zij zijn geen uitgaanstypes, omdat zij de vele indrukken niet kunnen verwerken. Wat dat betreft heb ik groot incasseringsvermogen.
Ik kopieer andermans gedrag gedeeltelijk, maar niet helemaal. Want ik wil enerzijds me aanpassen (kopiëren), maar anderzijds ook mijzelf blijven (eigen invulling geven aan bepaald gedrag, en mijn eigen ding doen).
Ik vraag wel aan mensen hoe het met ze gaat. Soms lukt sociale wederkerigheid niet in een groep. Vandaag tijdens de pauze vertelde een collega wat zij beleefd had. Ik wou daarop inhaken, om (sociale, niet seksuele) interesse tonen in haar, maar anderen waren mij voor. Ik kwam er niet tussen. En ik ben ook geen type dat anderen dwingt om naar mij te luisteren, zodat ik mijn socialiteit kan tonen. Haar aankijken en de eerste lettergreep van haar naam noemen lukt niet. In eerste instantie dacht ik dat het onfatsoen was in de groep, maar het zou mijn vorm van autisme kunnen zijn. Soms denk ik dat er niet tussen kunnen komen niet door mij veroorzaakt wordt, maar door de ander. Ik vind dit nog steeds erg lastig.
Op een gegeven moment luister ik dan even naar het gesprek. Door desinteresse in het onderwerp keer ik meer in mezelf. Na een paar minuten sta ik op, controleer de post in mijn postvak in de docentenkamer en trek me terug op mijn kantoor, waar ik de post, voor mij bestemd, verwerk of ga Internetten, totdat de pauze voorbij is.
Wel lastig.
hans66 wijzigde dit bericht op 18-09-2009 17:59
Reden: Woord schuin zetten om aandacht erop te vestigen is mooi, maar dan moet er geen taalfout inzitten! :)
Reden: Woord schuin zetten om aandacht erop te vestigen is mooi, maar dan moet er geen taalfout inzitten! :)
% gewijzigd
World of Warcraft: Legion
vrijdag 18 september 2009 om 17:50
Hoi Pieter, Ik weet niet of je iets hebt aan deze tip: PAS (belangenvereniging voor en door normaal tot hoogbegaafde volwassen personen uit het autismespectrum) organiseert onder andere zelfhulpgroepen. Deze groepen zijn in meerdere plaatsen in Nederland. Ik ken iemand die daar heel veel aan heeft. Voor meer informatie zie www.pasnederland.nl
Succes!
Succes!
