Psyche
alle pijlers
Een oneindige sleur
zaterdag 5 januari 2019 om 00:42
Ik moet even alles van mij afschrijven.
Ik heb al eens eerder een topic aangemaakt, ik heb sinds april 2018 last van vage lichamelijke klachten, wat begon met duizeligheid en gevoel flauw te vallen en uiteenliep in allerlei klachten nadat ik al een aantal keer naar de dokter was gestapt (ik was echt een fitnessliefhebber en omdat het telkens zwart voor mijn ogen werd met zware oefeningen ging ik daarvoor dus naar de dokter) oftewel er werd niks gevonden. (ook liep ik op dat moment stage 45 uur per week en werkte ik daarnaast nog en had ik net een lange relatie verbroken.
Naarmate de klachten bleven aanhouden kreeg ik ook plots last van angstklachten, tot zo ver dat ik op een geven moment haast niks meer durfde, ik ben gestopt met sporten etc. Na een tijdje heb ik ook ontslag genomen op werk omdat ik telkens zoveel last had van lichamelijke klachten en het gewoon totaal niet meer trok (telkens een afwezig gevoel in hoofd alsof alles aan je voorbij gaat, raar gevoel in benen alsof grond op en neer gaat, beklemmend gevoel borst) allemaal dingen wat mij weer bang maakt.
Ik ben in december eindelijk wel doorverwezen naar een psycholoog waar ik helaas februari pas terrecht kan, en ik ben dit jaar begonnen met fysiotherapie.
Daarnaast heb ik geen angsten meer in winkels en kom ik overal gewoon weer binnen, dus dat lukt prima. Alleen voel ik mij gewoon echt ruk. Elke dag is weer een waas, afwezig. Mijn benen voelen raar aan, ik heb steken overal en nog meer onverklaarbare klachten, wat er in resulteert dat ik bang blijf voor een ziekte die de dokter over het hoofd ziet. Ik wil graag weer als een normaal mens kunnen werken, naar school kunnen gaan, sporten.
Ik wil gewoon heel graag weer de energieke mij terug, de durfal die alles deed. En er lijkt maar geen einde aan te komen ookal doe ik alweer zo veel om alles te verbeteren mijn lichaam lijkt niet mee te werken.
Daarnaast heb ik soms nog wel paniek/angst aanvallen maar dat komt omdat ik me focus op de lichamelijke klachten en benauwd word dat er wat is
Chaotisch verhaal wel weer.
Ik heb al eens eerder een topic aangemaakt, ik heb sinds april 2018 last van vage lichamelijke klachten, wat begon met duizeligheid en gevoel flauw te vallen en uiteenliep in allerlei klachten nadat ik al een aantal keer naar de dokter was gestapt (ik was echt een fitnessliefhebber en omdat het telkens zwart voor mijn ogen werd met zware oefeningen ging ik daarvoor dus naar de dokter) oftewel er werd niks gevonden. (ook liep ik op dat moment stage 45 uur per week en werkte ik daarnaast nog en had ik net een lange relatie verbroken.
Naarmate de klachten bleven aanhouden kreeg ik ook plots last van angstklachten, tot zo ver dat ik op een geven moment haast niks meer durfde, ik ben gestopt met sporten etc. Na een tijdje heb ik ook ontslag genomen op werk omdat ik telkens zoveel last had van lichamelijke klachten en het gewoon totaal niet meer trok (telkens een afwezig gevoel in hoofd alsof alles aan je voorbij gaat, raar gevoel in benen alsof grond op en neer gaat, beklemmend gevoel borst) allemaal dingen wat mij weer bang maakt.
Ik ben in december eindelijk wel doorverwezen naar een psycholoog waar ik helaas februari pas terrecht kan, en ik ben dit jaar begonnen met fysiotherapie.
Daarnaast heb ik geen angsten meer in winkels en kom ik overal gewoon weer binnen, dus dat lukt prima. Alleen voel ik mij gewoon echt ruk. Elke dag is weer een waas, afwezig. Mijn benen voelen raar aan, ik heb steken overal en nog meer onverklaarbare klachten, wat er in resulteert dat ik bang blijf voor een ziekte die de dokter over het hoofd ziet. Ik wil graag weer als een normaal mens kunnen werken, naar school kunnen gaan, sporten.
Ik wil gewoon heel graag weer de energieke mij terug, de durfal die alles deed. En er lijkt maar geen einde aan te komen ookal doe ik alweer zo veel om alles te verbeteren mijn lichaam lijkt niet mee te werken.
Daarnaast heb ik soms nog wel paniek/angst aanvallen maar dat komt omdat ik me focus op de lichamelijke klachten en benauwd word dat er wat is
Chaotisch verhaal wel weer.
anoniem_6525bc7e18031 wijzigde dit bericht op 05-01-2019 01:00
5.96% gewijzigd
zaterdag 5 januari 2019 om 01:30
Omdat ik niet wist wat er met me aan de hand was, en ik het gevoel had dat ik een verklaring moest afleggen en de dokter / ziekenhuis steeds weer met iets anders kwam aanzetten, ene keer was het een "hersenstoornis" dan weer een angststoornis, dan weer dit dan weer dat ik werd er zelf gewoon duizelig van. En ik heb me toen ook een aantal week ziek gemeld maar mijn werk voerde druk bij me op dat ze uren aan het inhouden waren, wat hellemaal niet mocht dat ik maar ontslag heb genomen omdat ik ze niet tot last wou zijn, dom maar is eenmaal gebeurd. Ik woon nog thuis en kan gelukkig nog rond komen van het geld op mijn rekening (ik ben 20) maar het is een feit dat ik snel weer aan het werk moet. Maar het lastige is hoe ik mij daar nu weer in ga mengen met hoe ik me nu voel.ClumsyNinja schreef: ↑05-01-2019 01:24Maar waarom neem je ontslag hierdoor, waarom meld je je niet ziek? Hoe kom je nu dan rond?
zaterdag 5 januari 2019 om 03:51
allereerst; adem in... adem uit.
Gun jezelf even rust.
Als je lichaam niet lijkt mee te werken, dan is dat gewoon (even) een teken. Geen ernstige ziekte, geen symptoom tot narigheid maar een lichaam die jou verteld dat je even moet stilstaan. Sta even stil bij jezelf en stel je zelf de vraag; wat heb ik op dit moment nou werkelijk en echt nodig?
Neem het eerste woord dat daarmee in je gedachten kom, wat kan je daarmee?
Gun jezelf even rust.
Als je lichaam niet lijkt mee te werken, dan is dat gewoon (even) een teken. Geen ernstige ziekte, geen symptoom tot narigheid maar een lichaam die jou verteld dat je even moet stilstaan. Sta even stil bij jezelf en stel je zelf de vraag; wat heb ik op dit moment nou werkelijk en echt nodig?
Neem het eerste woord dat daarmee in je gedachten kom, wat kan je daarmee?
Appels kun je eten, peren wel
zaterdag 5 januari 2019 om 09:09
Zijn al je bloedwaarden goed? Vitamines, schildklier, ijzer/ferritine?
Ik voel me ook al jaren belabberd en na de zich herhalende diagnose stress blijk ik nu gewoon een stom ijzertekort te hebben en is er iets mis met m’n schildklier.
Je verhaal klinkt inderdaad alsof je veel stress had, maar ik zou die diagnose pas accepteren nadat andere zaken zijn uitgesloten.
Ik voel me ook al jaren belabberd en na de zich herhalende diagnose stress blijk ik nu gewoon een stom ijzertekort te hebben en is er iets mis met m’n schildklier.
Je verhaal klinkt inderdaad alsof je veel stress had, maar ik zou die diagnose pas accepteren nadat andere zaken zijn uitgesloten.
zaterdag 5 januari 2019 om 10:25
euh, wat raar dat je zelf niet kunt bedenken dat alles gewoon veel te veel is geworden. Een verbroken relatie, 45 uur stage en daarnaast ook nog werken en sporten, dat trekt toch bijna niemand?
Als je dan niet luistert naar je lijf, ja, dan krijg je allemaal vage klachten.
Dan kun je wel een hele medische molen in gaan, maar je kunt toch zelf ook wel bedenken dat je dan gewoon behoefte hebt aan rust?
Goed dat je naar een psycholoog gaat, die kan je vast helpen.
Als je dan niet luistert naar je lijf, ja, dan krijg je allemaal vage klachten.
Dan kun je wel een hele medische molen in gaan, maar je kunt toch zelf ook wel bedenken dat je dan gewoon behoefte hebt aan rust?
Goed dat je naar een psycholoog gaat, die kan je vast helpen.
zaterdag 5 januari 2019 om 10:51
retrostar. Ik ben zeker heel blij dat ik overal weer heen ga, en dat toch zelf heb gedaan, maar ik dacht echt als de angst weg is dan al dat andere ook maar dat helaas integendeel.
ippy ik heb als het goed is een uitgebreid bloedonderzoek gehad, schildklier is goed, vitamines, magnesium etc, ik heb een ecg gehad, een amandeloperatie laatst, eigenlijk was alles goed.
jol12345 ik ben dest tijds ook 20 kilo afgevallen in korte tijd als kers op de taart. In eerste instantie dacht ik toen aan een burnout en heb dat bij mijn huisarts aangegeven maar die zei dat dat niet op mijn leeftijd gebeurt (onzin eigenlijk) dus nadien zijn mijn klachten hun eigen leven gaan lijden.
Dus ik vind het ook wel logisch ergens maar toch blijf ik bang omdat het allemaal zo lang duurt
ippy ik heb als het goed is een uitgebreid bloedonderzoek gehad, schildklier is goed, vitamines, magnesium etc, ik heb een ecg gehad, een amandeloperatie laatst, eigenlijk was alles goed.
jol12345 ik ben dest tijds ook 20 kilo afgevallen in korte tijd als kers op de taart. In eerste instantie dacht ik toen aan een burnout en heb dat bij mijn huisarts aangegeven maar die zei dat dat niet op mijn leeftijd gebeurt (onzin eigenlijk) dus nadien zijn mijn klachten hun eigen leven gaan lijden.
Dus ik vind het ook wel logisch ergens maar toch blijf ik bang omdat het allemaal zo lang duurt
zaterdag 5 januari 2019 om 10:52
Toevallig had ik donderdag mijn eerste afspraak bij de fysio, en die zei toen ik daar lag dat ik aan het hyperventileren was, dus daar gaan we iedergeval aan werken.
zaterdag 5 januari 2019 om 10:55
zaterdag 5 januari 2019 om 11:38
Met het inkomen komt het zeker wel goed, en ik heb ook alweer sollicitaties de deur uit. Alleen zou ik het liefst mij weer mij willen voelen.
zaterdag 5 januari 2019 om 17:14
Daar kan je alleen zélf aan werken, niemand anders kan dat voor je doen. Dat gezegd hebbende, vind ik het triest dat een kind van 20, nauwelijks de puber- en vroege tienerleeftijd ontstegen, al met dergelijke issues worstelt. Waar zijn je ouders in dit plaatje, waarom ondersteunen zij je niet?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 5 januari 2019 om 17:46
Mijn ouders ondersteunen mij zeker wel, maar ik realiseer me ook dat ik het vooral zelf. Moet doen. En de angsten voor bepaalde plekke. Heb ik al goed overwonnen. Alleen de eindeloze vermoeidheid en lichamelijke klachten blijven.pejeka schreef: ↑05-01-2019 17:14Daar kan je alleen zélf aan werken, niemand anders kan dat voor je doen. Dat gezegd hebbende, vind ik het triest dat een kind van 20, nauwelijks de puber- en vroege tienerleeftijd ontstegen, al met dergelijke issues worstelt. Waar zijn je ouders in dit plaatje, waarom ondersteunen zij je niet?
Daarnaast is het hier wel altijd druk in huis, en mijn moeder heeft een aantal jaar een burnout gehad waar ze nu uit is. En hebben in de familie meerdere mensen last gehad van burnout/angst/paniek stoornis, dus denk ik ook dat het aardig gevoelig in de familie ligt.
zaterdag 5 januari 2019 om 17:49
Voor een 20-jarige is eindeloze vermoeidheid en een lijst aan lichamelijke klachten gewoon niet normaal. Dus hop, naar de huisarts en er iets aan gaan doen. En zelf kijken of je alvast iets kan verbeteren: heb je een normaal dagritme, ga je op tijd naar bed en slaap je voldoende, eet je gezond, beweeg je genoeg, enz. Dat kan al heel veel schelen als je daar verbetering in aanbrengt.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 5 januari 2019 om 17:57
Ik kom al om de paar week bij de dokter, maar aangezien ik al zoveel bloedtesten heb gehad en al het andere wat ze voor me kunnen beteken, is er niks aan de hand volgens hun en is het puur psychisch.pejeka schreef: ↑05-01-2019 17:49Voor een 20-jarige is eindeloze vermoeidheid en een lijst aan lichamelijke klachten gewoon niet normaal. Dus hop, naar de huisarts en er iets aan gaan doen. En zelf kijken of je alvast iets kan verbeteren: heb je een normaal dagritme, ga je op tijd naar bed en slaap je voldoende, eet je gezond, beweeg je genoeg, enz. Dat kan al heel veel schelen als je daar verbetering in aanbrengt.
Ik probeer sinds een aantal weken weer meer aan het dagelijks routine te denken ben ook voor het eerst weer naar de sportschool geweest. Dus kijken of daar nog winst valt te behalen. Ik denk niet dat ik nog meer bij de dokter er uit krijg, aangezien ik zelf ook niet zou weten waar het aan ligt.
zaterdag 5 januari 2019 om 18:11
Als er medisch gezien niks met je aan de hand is, dan zou ik me in eerste instantie focussen op een gezonde regelmaat in je leven. Op tijd opstaan, ontbijten, wat klusjes in huis doen (dus niet heel de dag voor de TV of de computer hangen), een wandeling maken of een eindje fietsen (spaar je de sportschool mee uit), gezond eten (verse groenten, genoeg fruit, lekker koken voor jezelf) en 's avonds op tijd naar bed.MLisa124 schreef: ↑05-01-2019 17:57Ik kom al om de paar week bij de dokter, maar aangezien ik al zoveel bloedtesten heb gehad en al het andere wat ze voor me kunnen beteken, is er niks aan de hand volgens hun en is het puur psychisch.
Ik probeer sinds een aantal weken weer meer aan het dagelijks routine te denken ben ook voor het eerst weer naar de sportschool geweest. Dus kijken of daar nog winst valt te behalen. Ik denk niet dat ik nog meer bij de dokter er uit krijg, aangezien ik zelf ook niet zou weten waar het aan ligt.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
