Psyche
alle pijlers
Een ouder met kanker...
donderdag 2 maart 2017 om 06:19
Afgelopen week kreeg ik vreselijk nieuws. Mijn vader voelde zich al een tijdje niet zo lekker. Toen dit verder werd onderzocht bleek dat hij prostaatkanker heeft, en dat binnen een paar maanden zijn prostaat er uit moet.
Ik vind het moeilijk om hier mee om te gaan, en me er iets bij voorstellen. Wie zit in het zelfde schuitje, of kan me meer vertellen over wat ik kan verwachten?
Ik vind het moeilijk om hier mee om te gaan, en me er iets bij voorstellen. Wie zit in het zelfde schuitje, of kan me meer vertellen over wat ik kan verwachten?
donderdag 2 maart 2017 om 06:25
Hier een schoonmoeder met uitgezaaide borstkanker. En een vriend van ons heeft prostaatkanker.
Wat je voorlopig kunt verwachten; veel onzekerheid de komende twee weken waarbij ze in het ziekenhuis allerlei testen loslaten op je vader. Waarschijnlijk heb je binnen een week of twee een behandelplan bestaande uit een combinatie van operatie en chemo. Gelukkig is de overlevingskans van prostaatkanker best hoog. Maar het blijft hectisch.
donderdag 2 maart 2017 om 06:42
Ach meid wat een schrik. Ik heb ervaring ja, maar mijn vaders type kanker was zeer agressief en dodelijk (hersentumor), dus wij wisten direct dat het (snel) einde verhaal zou zijn. Prostaatkanker is echter als je er op tijd bij bent meestal prima te behandelen en meer een 'ouderdomskwaal'. Het komt veel voor en veel mannen herstellen er goed van en hebben dan nog vele jaren in goede gezondheid voor zich.
Wat je kunt verwachten is een uitgebreid diagnostisch traject om te kijken of er geen uitzaaiingen zijn, operatie en daarna waarschijnlijk bestraling en/of chemo. Meestal duurt de behandeling wel even en zal je vader in die periode minder fit zijn. Bij mijn vader duurde de behandeling 3kwart jaar, hij heeft nog 11 maanden geleefd. Maar 3kwart jaar als je daarna nog veel goede jaren voor je hebt is best te overzien.
Hoe het uiteindelijk zal lopen hangt helemaal af van het stadium van de kanker en kan alleen de oncoloog je vertellen. Voorlopig ben je gewoon best afhankelijk van het ziekenhuis en dat is lastig. Probeer het een beetje per dag te bekijken en niet te ver vooruit te denken. Het komt zoals het komt en met een beetje mazzel behoort je vader tot de grote groep mannen die hier weer bovenop komt.
Sterkte meis
Wat je kunt verwachten is een uitgebreid diagnostisch traject om te kijken of er geen uitzaaiingen zijn, operatie en daarna waarschijnlijk bestraling en/of chemo. Meestal duurt de behandeling wel even en zal je vader in die periode minder fit zijn. Bij mijn vader duurde de behandeling 3kwart jaar, hij heeft nog 11 maanden geleefd. Maar 3kwart jaar als je daarna nog veel goede jaren voor je hebt is best te overzien.
Hoe het uiteindelijk zal lopen hangt helemaal af van het stadium van de kanker en kan alleen de oncoloog je vertellen. Voorlopig ben je gewoon best afhankelijk van het ziekenhuis en dat is lastig. Probeer het een beetje per dag te bekijken en niet te ver vooruit te denken. Het komt zoals het komt en met een beetje mazzel behoort je vader tot de grote groep mannen die hier weer bovenop komt.
Sterkte meis
donderdag 2 maart 2017 om 08:27
donderdag 2 maart 2017 om 09:38
donderdag 2 maart 2017 om 09:44
Heel veel sterkte, er zal waarschijnlijk een moeilijk en stressvolle periode aankomen, blijf erover praten en gun jezelf ook wat tijd om het te verwerken <3
Misschien helpt een positief verhaal. Mijn moeder (50) had al een lange tijd last van slechte bloedwaardes. Afgelopen september begon het eerste onderzoek, en in oktober lag ze onder het mes voor darmkanker, wat best bijzonder is op haar leeftijd. Halve meter dikke darm eruit gehaald en een lange herstel periode, maar tot nu toe kanker vrij
Misschien helpt een positief verhaal. Mijn moeder (50) had al een lange tijd last van slechte bloedwaardes. Afgelopen september begon het eerste onderzoek, en in oktober lag ze onder het mes voor darmkanker, wat best bijzonder is op haar leeftijd. Halve meter dikke darm eruit gehaald en een lange herstel periode, maar tot nu toe kanker vrij
donderdag 2 maart 2017 om 10:09
Het is gewoon een onzekere tijd. Je kan weinig anders doen dan wachten en zien hoe het uitpakt, kan ik je uit ervaring vertellen. Ik vond de confrontatie met de sterfelijkheid van mijn ouders bijzonder pijnlijk en ik ben al heel wat ouder dan jij, vermoed ik.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
donderdag 2 maart 2017 om 10:30
quote:BWitched schreef op 02 maart 2017 @ 10:09:
Ik vond de confrontatie met de sterfelijkheid van mijn ouders bijzonder pijnlijk en ik ben al heel wat ouder dan jij, vermoed ik.Dit slaat de spijker op z'n kop, en als je profiel leeftijd klopt, had ik ongeveer je volwassen dochter kunnen zijn, als je die hebt.
Ik vond de confrontatie met de sterfelijkheid van mijn ouders bijzonder pijnlijk en ik ben al heel wat ouder dan jij, vermoed ik.Dit slaat de spijker op z'n kop, en als je profiel leeftijd klopt, had ik ongeveer je volwassen dochter kunnen zijn, als je die hebt.
donderdag 2 maart 2017 om 10:39
Een paar maanden geleden overleed mijn schoonmoeder. Een erg heftige periode.
Maar bij haar was het meteen al duidelijk dat er niks meer te redden viel. Agressieve melanoom en het zat al op meerdere plekken in haar lijf.
Ze al wat ouder (75) maar zoals ze zelf zei; ze was nog lang niet klaar met haar leven. Toch heeft ze het leven moeten loslaten. Dat heeft ze gedaan.
Hopelijk herstelt je vader weer.
donderdag 2 maart 2017 om 11:42
quote:Nyx- schreef op 02 maart 2017 @ 09:45:
Mijn vader is ook nog lang geen 60, dus in die zin zal hij waarschijnlijk makkelijker herstellen van een operatie. We gaan het zien idd.Ja, die klopt. Wil er niet niet teveel over zeggen ivm privacy van mijn ouders maar als je wil mag je een pb sturen.
Mijn vader is ook nog lang geen 60, dus in die zin zal hij waarschijnlijk makkelijker herstellen van een operatie. We gaan het zien idd.Ja, die klopt. Wil er niet niet teveel over zeggen ivm privacy van mijn ouders maar als je wil mag je een pb sturen.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
zaterdag 4 maart 2017 om 17:56
Nyx,bij deze ff een dikke ! Dit ziekteproces verloopt bij iedereen anders. De meeste genezen van dit soort maar je hebt ook mensen bij wie dat niet gebeurt.
Mijn vader hoorde er helaas niet bij. Hij is een half jaar geleden overleden aan prostaatkanker. In het begin kreeg hij nog behandelingen maar geen chemo omdat dit geen nut had. Hij ging langzaam achteruit en het zaaide uit naar zijn botten. Afgelopen zomer ging het bijzonder slecht met mijn vader en is hij een paar keer gevallen. Hij kwam in het ziekenhuis terecht omdat hij niet meer kon lopen. Een paar dagen later ging hij door de scan. Dat was begin augustus en toen kreeg hij te horen dat het in zijn lever en longen zat en dat er een tumor in zijn rug zat die inoperabel was wat dus de reden was dat hij opeens niet meer kon lopen. Ze gaven hem nog 3 maanden maar het werden uiteindelijk 3,5 weken. Eind augustus hadden we ook nog eens tegelijkertijd een doop in Kopenhagen van mijn nicht die we niet af konden zeggen omdat alles al betaald en geregeld was ( ben van Duits-Deense afkomst) en de dag voor vertrek kregen we te horen dat de nieren van mijn vader langzamerhand stopten met werken. Hij was toen opgenomen op de palliatieve afdeling van het ziekenhuis. We zijn naar Kopenhagen gegaan en aan de ene kant was het mooi omdat we de doop van mijn nicht meemaakten maar aan de andere kant de angst dat mijn vader dit weekend zou kunnen komen te overlijden. Het waren kwellende gedachtes bij iedereen. Zo dubbel,de ene week een doop en de andere een begrafenis. Heel heftig! Maandag zijn we weer terug naar Nederland en mijn vader is 4 dagen later overleden.
Ik wil jullie veel sterkte wensen en nogmaals,het ziekteverloop is bij iedereen anders. Weet dus niet wat je kunt verwachten. Ik kan me voorstellen dat jij het moeilijk vind om ermee om te gaan. Het is ook rotnieuws. Ik duim voor jullie en hoop dat er iets aan gedaan kan worden.
Mijn vader hoorde er helaas niet bij. Hij is een half jaar geleden overleden aan prostaatkanker. In het begin kreeg hij nog behandelingen maar geen chemo omdat dit geen nut had. Hij ging langzaam achteruit en het zaaide uit naar zijn botten. Afgelopen zomer ging het bijzonder slecht met mijn vader en is hij een paar keer gevallen. Hij kwam in het ziekenhuis terecht omdat hij niet meer kon lopen. Een paar dagen later ging hij door de scan. Dat was begin augustus en toen kreeg hij te horen dat het in zijn lever en longen zat en dat er een tumor in zijn rug zat die inoperabel was wat dus de reden was dat hij opeens niet meer kon lopen. Ze gaven hem nog 3 maanden maar het werden uiteindelijk 3,5 weken. Eind augustus hadden we ook nog eens tegelijkertijd een doop in Kopenhagen van mijn nicht die we niet af konden zeggen omdat alles al betaald en geregeld was ( ben van Duits-Deense afkomst) en de dag voor vertrek kregen we te horen dat de nieren van mijn vader langzamerhand stopten met werken. Hij was toen opgenomen op de palliatieve afdeling van het ziekenhuis. We zijn naar Kopenhagen gegaan en aan de ene kant was het mooi omdat we de doop van mijn nicht meemaakten maar aan de andere kant de angst dat mijn vader dit weekend zou kunnen komen te overlijden. Het waren kwellende gedachtes bij iedereen. Zo dubbel,de ene week een doop en de andere een begrafenis. Heel heftig! Maandag zijn we weer terug naar Nederland en mijn vader is 4 dagen later overleden.
Ik wil jullie veel sterkte wensen en nogmaals,het ziekteverloop is bij iedereen anders. Weet dus niet wat je kunt verwachten. Ik kan me voorstellen dat jij het moeilijk vind om ermee om te gaan. Het is ook rotnieuws. Ik duim voor jullie en hoop dat er iets aan gedaan kan worden.
woensdag 15 maart 2017 om 13:15
Bedankt voor je verhaal, rot dat het voor jullie zo is afgelopen.
Over twee weken wordt mijn vader geopereerd. Ik hoop dat ik er voor die tijd nog langs kan. Eigenlijk zou ik dit weekend gaan, maar ben erg verkouden en hij kan er absoluut niks bij hebben omdat de operatie dan niet doorgaat. Het voelt machteloos om niet eens langs te kunnen gaan door zo'n stomme verkoudheid.
Over twee weken wordt mijn vader geopereerd. Ik hoop dat ik er voor die tijd nog langs kan. Eigenlijk zou ik dit weekend gaan, maar ben erg verkouden en hij kan er absoluut niks bij hebben omdat de operatie dan niet doorgaat. Het voelt machteloos om niet eens langs te kunnen gaan door zo'n stomme verkoudheid.
zondag 19 maart 2017 om 22:46
Paps en ik zijn niet zulke praters samen, het werkt veel beter als we elkaar zien. Ik bel wel met thuis, maar durf dan toch niets te vragen over of hij zich ook ziek voelt, en of hij 's nachts niet wakker ligt. Het is zonder beeld erbij toch lastig inschatten hoe zo'n vraag zal vallen.
Maar als ik pas na het laatste weekend voor de operatie beter ben, dan regel ik wel wat met mijn werk. Het voelt alsnog vervelend. Maar liever hem nu niet zien en zeker weten dat hij niks van mij oploopt, dan langs gaan en dat dat problemen oplevert. Bedankt voor het duimen, lief!
Ik bedenk me net: toen ik het nieuws hoorde, was het de bedoeling dat er veel langer tussen zou zitten dan de datum die nu bekend is. Het is positief dat hij er dan eerder van af is. Aan de andere kant, betekent dat ook dat de situatie er blijkbaar ernstig genoeg voor is.
Maar als ik pas na het laatste weekend voor de operatie beter ben, dan regel ik wel wat met mijn werk. Het voelt alsnog vervelend. Maar liever hem nu niet zien en zeker weten dat hij niks van mij oploopt, dan langs gaan en dat dat problemen oplevert. Bedankt voor het duimen, lief!
Ik bedenk me net: toen ik het nieuws hoorde, was het de bedoeling dat er veel langer tussen zou zitten dan de datum die nu bekend is. Het is positief dat hij er dan eerder van af is. Aan de andere kant, betekent dat ook dat de situatie er blijkbaar ernstig genoeg voor is.
vrijdag 31 maart 2017 om 10:57
quote:Nyx- schreef op 19 maart 2017 @ 22:46:
Paps en ik zijn niet zulke praters samen, het werkt veel beter als we elkaar zien. Ik bel wel met thuis, maar durf dan toch niets te vragen over of hij zich ook ziek voelt, en of hij 's nachts niet wakker ligt. Het is zonder beeld erbij toch lastig inschatten hoe zo'n vraag zal vallen.
Maar als ik pas na het laatste weekend voor de operatie beter ben, dan regel ik wel wat met mijn werk. Het voelt alsnog vervelend. Maar liever hem nu niet zien en zeker weten dat hij niks van mij oploopt, dan langs gaan en dat dat problemen oplevert. Bedankt voor het duimen, lief!
Ik bedenk me net: toen ik het nieuws hoorde, was het de bedoeling dat er veel langer tussen zou zitten dan de datum die nu bekend is. Het is positief dat hij er dan eerder van af is. Aan de andere kant, betekent dat ook dat de situatie er blijkbaar ernstig genoeg voor is.Het kan ook zijn dat er eerder een plek vrij kwam op het OK schema, of dat er data geruild zijn. Ik zou niet zelf conclusies gaan trekken op basis van dit soort dingen. Is er geen oncologie verpleegkundige waar ook jij terecht kan met je vragen? Bij ons was die er wel, en ik mocht ook bellen als ik daar behoefte aan had.
Paps en ik zijn niet zulke praters samen, het werkt veel beter als we elkaar zien. Ik bel wel met thuis, maar durf dan toch niets te vragen over of hij zich ook ziek voelt, en of hij 's nachts niet wakker ligt. Het is zonder beeld erbij toch lastig inschatten hoe zo'n vraag zal vallen.
Maar als ik pas na het laatste weekend voor de operatie beter ben, dan regel ik wel wat met mijn werk. Het voelt alsnog vervelend. Maar liever hem nu niet zien en zeker weten dat hij niks van mij oploopt, dan langs gaan en dat dat problemen oplevert. Bedankt voor het duimen, lief!
Ik bedenk me net: toen ik het nieuws hoorde, was het de bedoeling dat er veel langer tussen zou zitten dan de datum die nu bekend is. Het is positief dat hij er dan eerder van af is. Aan de andere kant, betekent dat ook dat de situatie er blijkbaar ernstig genoeg voor is.Het kan ook zijn dat er eerder een plek vrij kwam op het OK schema, of dat er data geruild zijn. Ik zou niet zelf conclusies gaan trekken op basis van dit soort dingen. Is er geen oncologie verpleegkundige waar ook jij terecht kan met je vragen? Bij ons was die er wel, en ik mocht ook bellen als ik daar behoefte aan had.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
vrijdag 31 maart 2017 om 11:24
quote:Nyx- schreef op 31 maart 2017 @ 11:01:
Die reden klinkt aannemelijk. Maar mijn ouders hebben niks laten weten over een telefoonnummer dat ik kon bellen als ik zelf vragen had. Hooguit dat ik vragen aan m'n ouders kon stellen.
Dat zullen ze niet in elk ziekenhuis hebben.
Misschien moet je toch met je ouders praten, hoe moeilijk dat ook is.
Mijn vader is ook geen prater, maar mijn moeder hield me op de hoogte van alles. Over gevoelens hebben we het niet gehad, maar daar hoefde ook niet. We wisten zo ook wel dat we het allemaal moeilijk vonden.
Die reden klinkt aannemelijk. Maar mijn ouders hebben niks laten weten over een telefoonnummer dat ik kon bellen als ik zelf vragen had. Hooguit dat ik vragen aan m'n ouders kon stellen.
Dat zullen ze niet in elk ziekenhuis hebben.
Misschien moet je toch met je ouders praten, hoe moeilijk dat ook is.
Mijn vader is ook geen prater, maar mijn moeder hield me op de hoogte van alles. Over gevoelens hebben we het niet gehad, maar daar hoefde ook niet. We wisten zo ook wel dat we het allemaal moeilijk vonden.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
dinsdag 15 augustus 2017 om 09:27
We zijn bijna een half jaar verder. De operatie heeft niet alles kunnen weghalen, ook is er een uitzaaiing gevonden. Herstel heeft door complicaties langer geduurd, en nu is het opnieuw wachten. Bestralen is uitgesloten, binnen een paar weken horen we wat er nog wel kan, qua behandeling en qua genezen / vertragen. Mijn ouders en ik zien het somber in 
.
.
