Psyche
alle pijlers
Een positiever mens worden, hoe doe je dat?
zaterdag 28 maart 2009 om 09:25
Zolang ik me kan herinneren klaag ik en ik klaag ook heel wat of, of eigenlijk is het meer zeuren en soms schelden. Ik was me hier nooit zo bewust van totdat een studiegenootje mij zo’n 15 jaar geleden zei dat ik eens op moest houden met zeuren, ik was gelijk uitgepraat want ik had deze reactie van haar niet verwacht. Ik heb er daarna niet meer aan gedacht.
Totdat een goede vriendin me vorig jaar zei dat ik op moest houden met zeuren of anders iets aan mijn ongenoegen moest doen. Toen heb ik hier weer even over na moeten denken.
Ik heb nu een relatie met een hele leuke en positieve man, hij is tegelijkertijd mijn beste vriendje. En omdat ik veel problemen op het werk heb, klaag ik daar altijd over bij mijn vriend. Hij heeft daar een aantal keren over opgemerkt dat hij dit heel vervelend vind. Ik vond dat heel onterecht want die problemen zijn er nu eenmaal, dat vinden mijn collega’s ook, alleen durven zij daar niets van te zeggen. Ik vond mijzelf altijd heel moedig dat ik dit soort dingen wel zeg.
Totdat een nieuwe en jonge collega mij recht voor mijn raap zei dat ik eens een keer op moest houden met zeuren. Ik wist niet wat ik hoorde. En heel kort geleden vertelde een andere collega, met wie ik binnenkort een kantoor ga delen, dat ze het niet zal trekken met mij in 1 ruimte als ik alsmaar klaag. Dit was heel confronterend. En ik ben er toen over na gaan denken. Ik heb een moeder en een zus die ook altijd klagen en ik woon momenteel weer bij mijn moeder na een stukgelopen relatie en merk dat ik er niet vrolijk van wordt dat mijn moeder ook de gehele dag aan het klagen is, voorheen dacht ik hier nooit over na.
Gisteren werkte ik met een nieuwe stagiaire toen we opeens lawaai hoorde voor ons kantoor. Ik stond op en keek naar buiten en zag toen dat een aantal gemeentewerkers boomtakken aan het stekken waren met een elektrische zaag en wilde er toen meteen uitflappen, dat zij wel een enorme pokkeherrie maakten en dat we zo toch niet normaal konden werken? Totdat ik me realiseerde dat dat gewoon weer heel negatief is en ik mijn stagiaire zei dat ze takken aan het afzagen waren, waarop zei reageerde met “oh ze zijn de bomen lenteklaar aan het maken” veel minder negatief dus. Ik weet dat het geklaag en gezeur een soort roep om aandacht is vanuit een gevoel van onvrede wat ik niet zomaar kan oplossen maar ik zou graag een positiever persoon willen worden en dit vast willen houden zodat mensen het prettig vinden om in mijn buurt te zijn en ik niet te veel mensen meer afschrik. Iemand tips?
Totdat een goede vriendin me vorig jaar zei dat ik op moest houden met zeuren of anders iets aan mijn ongenoegen moest doen. Toen heb ik hier weer even over na moeten denken.
Ik heb nu een relatie met een hele leuke en positieve man, hij is tegelijkertijd mijn beste vriendje. En omdat ik veel problemen op het werk heb, klaag ik daar altijd over bij mijn vriend. Hij heeft daar een aantal keren over opgemerkt dat hij dit heel vervelend vind. Ik vond dat heel onterecht want die problemen zijn er nu eenmaal, dat vinden mijn collega’s ook, alleen durven zij daar niets van te zeggen. Ik vond mijzelf altijd heel moedig dat ik dit soort dingen wel zeg.
Totdat een nieuwe en jonge collega mij recht voor mijn raap zei dat ik eens een keer op moest houden met zeuren. Ik wist niet wat ik hoorde. En heel kort geleden vertelde een andere collega, met wie ik binnenkort een kantoor ga delen, dat ze het niet zal trekken met mij in 1 ruimte als ik alsmaar klaag. Dit was heel confronterend. En ik ben er toen over na gaan denken. Ik heb een moeder en een zus die ook altijd klagen en ik woon momenteel weer bij mijn moeder na een stukgelopen relatie en merk dat ik er niet vrolijk van wordt dat mijn moeder ook de gehele dag aan het klagen is, voorheen dacht ik hier nooit over na.
Gisteren werkte ik met een nieuwe stagiaire toen we opeens lawaai hoorde voor ons kantoor. Ik stond op en keek naar buiten en zag toen dat een aantal gemeentewerkers boomtakken aan het stekken waren met een elektrische zaag en wilde er toen meteen uitflappen, dat zij wel een enorme pokkeherrie maakten en dat we zo toch niet normaal konden werken? Totdat ik me realiseerde dat dat gewoon weer heel negatief is en ik mijn stagiaire zei dat ze takken aan het afzagen waren, waarop zei reageerde met “oh ze zijn de bomen lenteklaar aan het maken” veel minder negatief dus. Ik weet dat het geklaag en gezeur een soort roep om aandacht is vanuit een gevoel van onvrede wat ik niet zomaar kan oplossen maar ik zou graag een positiever persoon willen worden en dit vast willen houden zodat mensen het prettig vinden om in mijn buurt te zijn en ik niet te veel mensen meer afschrik. Iemand tips?
zaterdag 28 maart 2009 om 09:35
Ik vind dat je al aardig op weg bent. Je denkt na over de feedback die anderen jouw (moedig genoeg) geven. Klagen houdt vanzelf op als je doorhebt dat je er niks maar dan ook niks mee verandert. Het enige wat klagen doet is negativiteit de ruimte in lanceren. Terecht dat anderen daar wat van zeggen.
Klagen is inderdaad onvrede...over jezelf. Die onvrede verdwijnt als je leert te onderscheiden waar je wat aan kunt doen en waaraan niet. Als het regent kun je klagen wat je wilt maar de regen houdt niet op. Je kunt dus beter de regen laten voor wat het is en er geen klagende gedachten aan vuil maken. Situaties waarin je wel wat kunt veranderen, zijn het klagen ook niet waard omdat je je energie beter kunt besteden aan het verbeteren van de situatie.
Klagen is bijna een soort ziekte vind ik. Het is 'normaal' en we doen het massaal. De vraag is of het wat oplost, bijdraagt aan een positieve sfeer. Nee, dat doet het niet. Het creeert juist nog meer klaagbodem en nog meer reden om te klagen. Een neerwaartse spiraal waar nogmaals terecht, mensen niet (meer) in willen zitten.
Ik moet je zeggen dat ik klagers ook zoveel mogelijk vermijd. Als je ze een advies of een tip aanreikt, gooien ze 't met grootste gemak naast zich neer. Ze willen klagen en geen oplossingen. Dat slokt energie op en die besteed ik liever aan opbouwen dan afbreken. En dat is wat klagen is: afbreuk.
Klagen is inderdaad onvrede...over jezelf. Die onvrede verdwijnt als je leert te onderscheiden waar je wat aan kunt doen en waaraan niet. Als het regent kun je klagen wat je wilt maar de regen houdt niet op. Je kunt dus beter de regen laten voor wat het is en er geen klagende gedachten aan vuil maken. Situaties waarin je wel wat kunt veranderen, zijn het klagen ook niet waard omdat je je energie beter kunt besteden aan het verbeteren van de situatie.
Klagen is bijna een soort ziekte vind ik. Het is 'normaal' en we doen het massaal. De vraag is of het wat oplost, bijdraagt aan een positieve sfeer. Nee, dat doet het niet. Het creeert juist nog meer klaagbodem en nog meer reden om te klagen. Een neerwaartse spiraal waar nogmaals terecht, mensen niet (meer) in willen zitten.
Ik moet je zeggen dat ik klagers ook zoveel mogelijk vermijd. Als je ze een advies of een tip aanreikt, gooien ze 't met grootste gemak naast zich neer. Ze willen klagen en geen oplossingen. Dat slokt energie op en die besteed ik liever aan opbouwen dan afbreken. En dat is wat klagen is: afbreuk.
zaterdag 28 maart 2009 om 09:52
quote:Sensy12 schreef op 28 maart 2009 @ 09:35:
Klagen is inderdaad onvrede...over jezelf. Die onvrede verdwijnt als je leert te onderscheiden waar je wat aan kunt doen en waaraan niet. Als het regent kun je klagen wat je wilt maar de regen houdt niet op. Je kunt dus beter de regen laten voor wat het is en er geen klagende gedachten aan vuil maken. Situaties waarin je wel wat kunt veranderen, zijn het klagen ook niet waard omdat je je energie beter kunt besteden aan het verbeteren van de situatie.
Sensy slaat de spijker op de kop, je kunt er ook heel makkelijk iets aan doen....zodra je jezelf betrapt op het geklaag, houd je op en verleg je je aandacht naar de ander. Vraag waar ze heen gaan op vakantie, wat ze op tv hebben gezien, maakt niet uit wat.
Ik weet trouwens wat ht is hoor, want ik kom zelf ook uit zo'n klaagfamilie.
Klagen is inderdaad onvrede...over jezelf. Die onvrede verdwijnt als je leert te onderscheiden waar je wat aan kunt doen en waaraan niet. Als het regent kun je klagen wat je wilt maar de regen houdt niet op. Je kunt dus beter de regen laten voor wat het is en er geen klagende gedachten aan vuil maken. Situaties waarin je wel wat kunt veranderen, zijn het klagen ook niet waard omdat je je energie beter kunt besteden aan het verbeteren van de situatie.
Sensy slaat de spijker op de kop, je kunt er ook heel makkelijk iets aan doen....zodra je jezelf betrapt op het geklaag, houd je op en verleg je je aandacht naar de ander. Vraag waar ze heen gaan op vakantie, wat ze op tv hebben gezien, maakt niet uit wat.
Ik weet trouwens wat ht is hoor, want ik kom zelf ook uit zo'n klaagfamilie.
zaterdag 28 maart 2009 om 10:16
Je bent al begonnen door je in te houden over die takken die gezaagd werden. Als je voortaan even stopt en nadenkt voordat je iets zegt, bent je al een heel eind verder. Als het je echt dwars zit, kun je het ook even opschrijven ipv tegen iemand te zeggen.
Verder is het met klagen zo dat niemand je meer serieus neemt als er echt iets aan de hand is. Vind je gezaag in de straat echt de moeite waard om zoveel energie aan te verspillen?
Ik geloof zo dat er veel mis is op jouw werk, maar je hebt er al veel over gezeurd en dat heeft niet geholpen. Sommige dingen kun je niet oplossen en moet je van je af laten glijden.
Deze maand stond in psychologie magazine een interview met een Amerikaanse psycholoog die altijd chagrijnig was. Hij schreef elke avond drie dingen op waar hij die dag blij of tevreden over was. Dat hielp hem om het leven positiever te zien.
Goed van je dat je zo bezig bent om deze fout aan te pakken. Succes!
Verder is het met klagen zo dat niemand je meer serieus neemt als er echt iets aan de hand is. Vind je gezaag in de straat echt de moeite waard om zoveel energie aan te verspillen?
Ik geloof zo dat er veel mis is op jouw werk, maar je hebt er al veel over gezeurd en dat heeft niet geholpen. Sommige dingen kun je niet oplossen en moet je van je af laten glijden.
Deze maand stond in psychologie magazine een interview met een Amerikaanse psycholoog die altijd chagrijnig was. Hij schreef elke avond drie dingen op waar hij die dag blij of tevreden over was. Dat hielp hem om het leven positiever te zien.
Goed van je dat je zo bezig bent om deze fout aan te pakken. Succes!
zaterdag 28 maart 2009 om 10:21
Ten eerste, je bent je er bewust van geworden. Je bent nu al op de helft.
Ten tweede, nu volhouden ; stop negatieve gedachten en probeer die te vervangen door positieve. Zoals je al aangaf met het voorbeeld over de takken zagen (die herrie ; oh lenteklaar). Maak vaker complimentjes naar mensen, én naar jezelf. Zodat je zefl ook beter in je vel zit. Bied mensen je hulp aan, dan voelen ze zich gewaardeerd. Langzamerhand moet het goedkomen!
Liefs
Ten tweede, nu volhouden ; stop negatieve gedachten en probeer die te vervangen door positieve. Zoals je al aangaf met het voorbeeld over de takken zagen (die herrie ; oh lenteklaar). Maak vaker complimentjes naar mensen, én naar jezelf. Zodat je zefl ook beter in je vel zit. Bied mensen je hulp aan, dan voelen ze zich gewaardeerd. Langzamerhand moet het goedkomen!
Liefs
zaterdag 28 maart 2009 om 11:37
positief denken, daar ben ik heel goed in
het gaat vast heel dom klinken wat ik ga zeggen,
maar ik doe het toch.
ik heb mezelf geleerd positief te denken door de (welbekende ) slagzin: elk nadeel heeft een voordeel.
de eerste paar x dat je dat zegt tegen jezelf denk je; yeah right, maar als je het blijft herhalen ga je echt van alles de zonnige kant zien, en op een gegeven moment gaat dat vanzelf.
ik zelf heb in mijn leven tot nu toe al het nodige meegemaakt,
dus ik weet waar ik het over heb
gr phoebs
het gaat vast heel dom klinken wat ik ga zeggen,
maar ik doe het toch.
ik heb mezelf geleerd positief te denken door de (welbekende ) slagzin: elk nadeel heeft een voordeel.
de eerste paar x dat je dat zegt tegen jezelf denk je; yeah right, maar als je het blijft herhalen ga je echt van alles de zonnige kant zien, en op een gegeven moment gaat dat vanzelf.
ik zelf heb in mijn leven tot nu toe al het nodige meegemaakt,
dus ik weet waar ik het over heb
gr phoebs
zaterdag 28 maart 2009 om 13:36
Accepteren dat zaken mislopen in het leven is een eerste stap.
Met je vriend afspreken dat je niet langer dan 10 minuten zal mopperen over het werk en daarna iets leuks gaat doen is een stap.
Een probleem niet als een probleem zien maar als een uitdaging is een stap.
Realiseren dat een half leeg glas nog steeds halfvol is, is een stap.
Lachen om dingen die mislopen is een stap. Boeien dat je niet kan werken , hup radio harder zetten en een grap maken over takkeherrie?
De goede dingen in je leven tellen, opnoemen, opschrijven is een stap.
Met je vriend afspreken dat je niet langer dan 10 minuten zal mopperen over het werk en daarna iets leuks gaat doen is een stap.
Een probleem niet als een probleem zien maar als een uitdaging is een stap.
Realiseren dat een half leeg glas nog steeds halfvol is, is een stap.
Lachen om dingen die mislopen is een stap. Boeien dat je niet kan werken , hup radio harder zetten en een grap maken over takkeherrie?
De goede dingen in je leven tellen, opnoemen, opschrijven is een stap.
zaterdag 28 maart 2009 om 14:44
quote:lindy schreef op 28 maart 2009 @ 13:20:
Nee hoor, dat is een constatering. Ik ga mensen die alleen maar klagen uitdrukkelijk uit de weg. Als er tig miljard mensen op aarde rondlopen, waarom zou je dan het gezelschap verkiezen van net diegenen die altijd anderen naar beneden trekken?
Ik ga mensen die negatief zijn ook uit de weg. Ik heb zo'n collega gehad, en door haar negativiteit en geklaag kwam ik iedere dag uitgeput thuis. Negatieve mensen zijn echte energieslurpers.
Wel heel goed dat je dit wilt veranderen, ik denk dat je leven er een stuk leuker van gaat worden.
Duik eens de bieb in, er zijn heel veel boeken over dit onderwerp. Alleen door het lezen zul je al veel dingen bij jezelf herkennen en overgaan tot positiever denken.
Veel succes, T
Nee hoor, dat is een constatering. Ik ga mensen die alleen maar klagen uitdrukkelijk uit de weg. Als er tig miljard mensen op aarde rondlopen, waarom zou je dan het gezelschap verkiezen van net diegenen die altijd anderen naar beneden trekken?
Ik ga mensen die negatief zijn ook uit de weg. Ik heb zo'n collega gehad, en door haar negativiteit en geklaag kwam ik iedere dag uitgeput thuis. Negatieve mensen zijn echte energieslurpers.
Wel heel goed dat je dit wilt veranderen, ik denk dat je leven er een stuk leuker van gaat worden.
Duik eens de bieb in, er zijn heel veel boeken over dit onderwerp. Alleen door het lezen zul je al veel dingen bij jezelf herkennen en overgaan tot positiever denken.
Veel succes, T
Stay with me, let\'s just breathe.
zaterdag 28 maart 2009 om 16:55
Bewustzijn is al een eerste stap. Iets wat mij helpt is om me af te vragen of ikzelf iest constructiefs kan bijdragen in plaats erover te zeuren. Het helpt ook om je af te vragen "waarom" wanneer je begint met klagen. Constructief en bewust nadenken.
Leuke site als steuntje in de rug.
http://www.thebecompany.nl/
Leuke site als steuntje in de rug.
http://www.thebecompany.nl/
zaterdag 28 maart 2009 om 17:04
Zoiets wat jij schrijft zou ik ook geschreven kunnen hebben. Ik kan ook behoorlijk klagen en dat wil ik eigenlijk helemaal niet! Maar toch loop ik vaak tegen dingen aan, op het werk of in mijn huis met huisgenoten die ik moet uitspreken en vind ik zelf dat ik dat niet tevaak moet doen om anders te zeikerig over te komen.
Op mijn werk heb ik het ook van collega's gehoord dat ik zeur. Maar ik bedoel het allemaal goed, alleen komt het anders over dan ik bedoel, wat anderen dan weer teveel zien als zeuren en klagen.
Ik neem me vaak voor om positiever te zijn en te denken, maar dat lukt me toch niet zogoed. Dus ik hoor ook graag jullie tips aan!
Op mijn werk heb ik het ook van collega's gehoord dat ik zeur. Maar ik bedoel het allemaal goed, alleen komt het anders over dan ik bedoel, wat anderen dan weer teveel zien als zeuren en klagen.
Ik neem me vaak voor om positiever te zijn en te denken, maar dat lukt me toch niet zogoed. Dus ik hoor ook graag jullie tips aan!
dinsdag 31 maart 2009 om 12:46
Knap dat je deze feedback niet afdoet met: dat is niet zo, maar dat je er wat mee wilt doen. Daar heb je lef voor nodig hoor!
Wat je bijvoorbeeld aan mensen in je omgeving kan vragen, inclusief de collega met wie je op die nieuwe kamer komt is of ze je er meteen op willen wijzen als je klagend gedrag vertoont. Dan word je je meer bewust van dat je het doet. Het is er bij jou waarschijnlijk zo ingesleten dat je het niet eens meer door hebt soms. Bewustwording is een hele belangrijke om je gedrag aan te passen.
Als je tegen mensen die er last van hebben zegt dat je bezig bent om wat aan je gedrag te doen, dat je hun feedback ter harte hebt genomen, dan voelen zij zich ook serieus genomen en zijn ze waarschijnlijk een stuk geduldiger naar jou toe.
En ondertussen misschien wat hulp zoeken hoe je dat automatisme eruit kan krijgen en positiever kan denken?
Wat je bijvoorbeeld aan mensen in je omgeving kan vragen, inclusief de collega met wie je op die nieuwe kamer komt is of ze je er meteen op willen wijzen als je klagend gedrag vertoont. Dan word je je meer bewust van dat je het doet. Het is er bij jou waarschijnlijk zo ingesleten dat je het niet eens meer door hebt soms. Bewustwording is een hele belangrijke om je gedrag aan te passen.
Als je tegen mensen die er last van hebben zegt dat je bezig bent om wat aan je gedrag te doen, dat je hun feedback ter harte hebt genomen, dan voelen zij zich ook serieus genomen en zijn ze waarschijnlijk een stuk geduldiger naar jou toe.
En ondertussen misschien wat hulp zoeken hoe je dat automatisme eruit kan krijgen en positiever kan denken?
woensdag 1 april 2009 om 21:14
quote:meissiemeissie schreef op 31 maart 2009 @ 12:46:
Knap dat je deze feedback niet afdoet met: dat is niet zo, maar dat je er wat mee wilt doen. Daar heb je lef voor nodig hoor!
Wat je bijvoorbeeld aan mensen in je omgeving kan vragen, inclusief de collega met wie je op die nieuwe kamer komt is of ze je er meteen op willen wijzen als je klagend gedrag vertoont. Dan word je je meer bewust van dat je het doet. Het is er bij jou waarschijnlijk zo ingesleten dat je het niet eens meer door hebt soms. Bewustwording is een hele belangrijke om je gedrag aan te passen.
Als je tegen mensen die er last van hebben zegt dat je bezig bent om wat aan je gedrag te doen, dat je hun feedback ter harte hebt genomen, dan voelen zij zich ook serieus genomen en zijn ze waarschijnlijk een stuk geduldiger naar jou toe.
En ondertussen misschien wat hulp zoeken hoe je dat automatisme eruit kan krijgen en positiever kan denken?Ontzettend bedankt voor je zeer waardevolle advies. Ik ben er alleen nog niet aan toe om jouw advies in de praktijk op te volgen, of uit te voeren. Wel bij mensen die dicht bij me staan, zoals mijn vriend maar ik zal dit niet aan mijn collega vragen. Het klinkt misschien wat raar, maar ik ben eigenlijk nog steeds een beetje beledigd dat zij dit tegen mij heeft gezegd omdat ik weet dat zij zelf ook ontzettend veel last heeft van dezelfde dingen als waar ik last van heb, alleen zij zegt er niets over of barst regelmatig in huilen uit op de werkvloer. Ik wil graag aan mijzelf werken, maar ben er nog niet aan toe om aan mijn collega toe te geven dat ik weet dat ik klaag, klinkt dat raar?
Knap dat je deze feedback niet afdoet met: dat is niet zo, maar dat je er wat mee wilt doen. Daar heb je lef voor nodig hoor!
Wat je bijvoorbeeld aan mensen in je omgeving kan vragen, inclusief de collega met wie je op die nieuwe kamer komt is of ze je er meteen op willen wijzen als je klagend gedrag vertoont. Dan word je je meer bewust van dat je het doet. Het is er bij jou waarschijnlijk zo ingesleten dat je het niet eens meer door hebt soms. Bewustwording is een hele belangrijke om je gedrag aan te passen.
Als je tegen mensen die er last van hebben zegt dat je bezig bent om wat aan je gedrag te doen, dat je hun feedback ter harte hebt genomen, dan voelen zij zich ook serieus genomen en zijn ze waarschijnlijk een stuk geduldiger naar jou toe.
En ondertussen misschien wat hulp zoeken hoe je dat automatisme eruit kan krijgen en positiever kan denken?Ontzettend bedankt voor je zeer waardevolle advies. Ik ben er alleen nog niet aan toe om jouw advies in de praktijk op te volgen, of uit te voeren. Wel bij mensen die dicht bij me staan, zoals mijn vriend maar ik zal dit niet aan mijn collega vragen. Het klinkt misschien wat raar, maar ik ben eigenlijk nog steeds een beetje beledigd dat zij dit tegen mij heeft gezegd omdat ik weet dat zij zelf ook ontzettend veel last heeft van dezelfde dingen als waar ik last van heb, alleen zij zegt er niets over of barst regelmatig in huilen uit op de werkvloer. Ik wil graag aan mijzelf werken, maar ben er nog niet aan toe om aan mijn collega toe te geven dat ik weet dat ik klaag, klinkt dat raar?
donderdag 2 april 2009 om 11:24
Ha ha, nee, klinkt niet raar hoor. Je moet natuurlijk ook niks!
Maar ja, ik denk dat je het jezelf een stuk makkelijker maakt als je het wel bespreekbaar maakt met je collega.
Je beledigd voelen, tja, zo voel je je, maar is dat helemaal terecht? Ook al heeft zij ook last van die dingen, maakt dat uit? Het gaat nu niet om haar gedrag, maar om het jouwe.
Als jij je stoort aan haar gedrag, dan kan je dat bijvoorbeeld ook bespreekbaar maken.
Het betekent ook niet dat je niet kunt praten over de dingen waar jij/jullie last van hebben, maar praten en klagen zijn 2 verschillende dingen.
Als je zegt van: Hee, ik heb eens nagedacht over wat je zei over dat geklaag en je hebt gelijk, dat doe ik wel een beetje en ik zal mijn best doen om daar op te letten. En haar bedanken voor haar feedback. Dan evt vragen of ze je erop wilt wijzen als je het doet.
Dan creeer je juist een opening om haar ook feedback te geven.
Je kan haar vragen: Ik vind het fijn dat je zo open bent geweest over wat je van mijn gedrag vindt. Zou jij ook wat feed back van mij willen? En dan kan je bespreekbaar maken dat je het lastig vindt dat zij juist nooit wat zegt en dan opeens ontploft met een huilbui.
Dat je graag samen met haar een manier vindt om open over de situatie te praten.
Is dat een idee?
Ik krijg het gevoel dat - als je dit tegen je collega zegt - je het gevoel hebt dat je toegeeft dat jij niet goed bent zoals je bent. Klopt dat?
Dat is een vooroordeel dat in je eigen hoofd zit, want iemands feedback ter harte nemen - zeker als je voelt dat het klopt - toont juist van heel veel lef. Als jij je kwetsbaar opstelt, dan doet zij dat misschien ook. Wie weet wat dat voor goeds kan brengen!
Maar ja, ik denk dat je het jezelf een stuk makkelijker maakt als je het wel bespreekbaar maakt met je collega.
Je beledigd voelen, tja, zo voel je je, maar is dat helemaal terecht? Ook al heeft zij ook last van die dingen, maakt dat uit? Het gaat nu niet om haar gedrag, maar om het jouwe.
Als jij je stoort aan haar gedrag, dan kan je dat bijvoorbeeld ook bespreekbaar maken.
Het betekent ook niet dat je niet kunt praten over de dingen waar jij/jullie last van hebben, maar praten en klagen zijn 2 verschillende dingen.
Als je zegt van: Hee, ik heb eens nagedacht over wat je zei over dat geklaag en je hebt gelijk, dat doe ik wel een beetje en ik zal mijn best doen om daar op te letten. En haar bedanken voor haar feedback. Dan evt vragen of ze je erop wilt wijzen als je het doet.
Dan creeer je juist een opening om haar ook feedback te geven.
Je kan haar vragen: Ik vind het fijn dat je zo open bent geweest over wat je van mijn gedrag vindt. Zou jij ook wat feed back van mij willen? En dan kan je bespreekbaar maken dat je het lastig vindt dat zij juist nooit wat zegt en dan opeens ontploft met een huilbui.
Dat je graag samen met haar een manier vindt om open over de situatie te praten.
Is dat een idee?
Ik krijg het gevoel dat - als je dit tegen je collega zegt - je het gevoel hebt dat je toegeeft dat jij niet goed bent zoals je bent. Klopt dat?
Dat is een vooroordeel dat in je eigen hoofd zit, want iemands feedback ter harte nemen - zeker als je voelt dat het klopt - toont juist van heel veel lef. Als jij je kwetsbaar opstelt, dan doet zij dat misschien ook. Wie weet wat dat voor goeds kan brengen!
woensdag 15 april 2009 om 22:03
Ik vind het erg positief dat je je bewust bent geworden van je gedrag en dit probeert te veranderen. Heel veel mensen die ook zo zijn maar dit niet (willen) inzien en/of veranderen. Wees niet te streng voor jezelf. Een mens is niet alleen positief. Ik heb zelf ook neiging tot klaaggedrag. Dit komt voort uit onvrede in mezelf. Zit ik niet goed in mijn velletje dan klaag ik een hoop af. Probleem is dat mensen je een labeltje geven: negatief zeik persoon. En het is heel moeilijk om daar weer vanaf te komen. Bij een simpele 'boomzaagopmerking' wordt al meteen weer gedacht ohww daar gaat ze weer, daar heb je die zeikerd. Dat maakt het best moeilijk want mensen zien niet dat jij van binnen heel veel moeite doet om te veranderen.
Je bent waarschijnlijk heel expressief, je zegt heel snel of je iets wel of niet leuk vindt. En soms ligt het ook aan je omgeving, hoe die daar op reageert. Sommige mensen vangen alleen negatieve geluiden op en sluiten zich af voor het andere deel van jou. Het is niet altijd alleen jou schuld en zet 'm op!
Je bent waarschijnlijk heel expressief, je zegt heel snel of je iets wel of niet leuk vindt. En soms ligt het ook aan je omgeving, hoe die daar op reageert. Sommige mensen vangen alleen negatieve geluiden op en sluiten zich af voor het andere deel van jou. Het is niet altijd alleen jou schuld en zet 'm op!
