Psyche
alle pijlers
Een topic waar alles er mag zijn en ook weer mag verdwijnen
dinsdag 1 november 2022 om 08:55
Zoals de titel al aangeeft: een gedeelde veilige plek om verder te kunnen schrijven en naar hartelust ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: voor iedereen die van avocado’s houdt, voor wie zijn hart wil luchten maar geen ruimte durft in te nemen, voor wie wacht op januari en voor wie dat niet alleen hoeft te doen. Hier mag het samen 
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
bloemenvaasje wijzigde dit bericht op 17-01-2024 22:33
10.73% gewijzigd
vrijdag 16 februari 2024 om 19:54
Diva: Heel herkenbaar. Ik ben een land verder gaan wonen en blijkbaar is de afstand die overbrugd moet worden altijd langer voor mijn zussen dan voor mij. 
Er wordt van mij verwacht dat ik naar BE ga en dan alle adressen aandoe. Intussen is er al jaren niemand (gewenst) bij mij geweest. Ik woon al 15 jaar op dit adres en zussen zijn hier welgeteld 1 keer geweest want ik moet toch snappen dat het niet te doen is die rit en dan moeten ze een hotel want ik heb geen logeerkamer... Uh ik rij al die jaren al heen-en-terug met tussenstops die zij eisen. (Daar ben ik mee opgehouden en dat snappen ze nog steeds niet).
Er wordt van mij verwacht dat ik naar BE ga en dan alle adressen aandoe. Intussen is er al jaren niemand (gewenst) bij mij geweest. Ik woon al 15 jaar op dit adres en zussen zijn hier welgeteld 1 keer geweest want ik moet toch snappen dat het niet te doen is die rit en dan moeten ze een hotel want ik heb geen logeerkamer... Uh ik rij al die jaren al heen-en-terug met tussenstops die zij eisen. (Daar ben ik mee opgehouden en dat snappen ze nog steeds niet).
ollegrieze wijzigde dit bericht op 16-02-2024 22:32
23.90% gewijzigd
vrijdag 16 februari 2024 om 22:25
Dank je wel Olle, fijn.OlleGrieze schreef: ↑16-02-2024 19:46@Mathilda: ik heb het niet gelezen. Maar voel je vrij om te schrijven en te wissen.
anoniem_65e99d4dee6d9 wijzigde dit bericht op 17-02-2024 11:28
78.28% gewijzigd
zaterdag 17 februari 2024 om 09:00
(klein stukje gequote maar lijkt mij onschuldig, maar laat me weten Hanke als je wil dat ik het weghaal!)
Ik ben een weekje in het buitenland met een vriendin. Probeer echt alles even te laten en dit als vakantie te zien, dus ben ook weinig hier. Vind 't ook niet zo sociaal om veel op m'n telefoon te zitten.
Ik ben nog niet helemaal bijgelezen maar wilde hier toch even op reageren omdat je naar herkenbaarheid vraagt. Voor mij heel herkenbaar, woord voor woord. Ik kan ook heel heftig reageren op maar een beetje stress. Met meteen allerlei lichamelijke klachten van hoofdpijn, misselijkheid, duizeligheid, brainfog.
Heb je weleens yoga nidra geprobeerd? Dat heet yoga maar is meditatie. Mij helpt dat vaak om rustiger te worden, en soms ook in slaap te vallen. Vooral als ik onder mijn verzwaringsdeken ga liggen, die me een veilig gevoel geeft.
Er staan er velen op YouTube, ik vind deze fijn (wel Engels, er zijn ook veel Nederlandse) :
https://youtu.be/hHSdYnszPVI?si=9qQ-sg3l9zD51dN0
En verder kost het idd tijd om het gevoel uit je lichaam te krijgen. Slapen, wandelen in de natuur, jezelf toestaan dit te voelen en het accepteren, even niet teveel van jezelf verwachten en jezelf rust gunnen, dat soort dingen helpt mij dan. Yoga ook, maar jou niet las ik.
Ademhalingsoefeningen helpen mij ook. Alternate nose breathing of 4-7-8 ademhaling. Maar als ik 't ff snel en tussendoor zonder dat iemand 't ziet wil doen, doe ik 4 tellen door neus in, 6 tellen door neus uit (en verlend die vaak nog wat). Verlengde uitademing activeert je parasympatisch ('rust') zenuwstelsel.
Ik heb veel gemist hier zie ik, kan het natuurlijk ook niet teruglezen. Wil alleen zeggen: Avo, fijn dat je weer terug bent
woensdag 21 februari 2024 om 23:03
Geen sorry Avo, alles is goed.
(nu ik dit schrijf bedenk ik me dat ik dit ook tegen mezelf zou moeten zeggen. Ik lees een boek over zelfcompassie. Ik voel me de laatste dagen zo belabberd en verdrietig, zoveel huilen. En ik vind mezelf stom en slecht en zwak etc. Dus ook naar mezelf, en naar iedereen die het nodig heeft: alles is goed).
(nu ik dit schrijf bedenk ik me dat ik dit ook tegen mezelf zou moeten zeggen. Ik lees een boek over zelfcompassie. Ik voel me de laatste dagen zo belabberd en verdrietig, zoveel huilen. En ik vind mezelf stom en slecht en zwak etc. Dus ook naar mezelf, en naar iedereen die het nodig heeft: alles is goed).
donderdag 22 februari 2024 om 10:02
Hey Avo! Ik denk heel vaak aan je. In mijn hoofd werk je ergens waar ik je regelmatig zie en naar je zwaai.
Volgens mij ben je een beetje in een gat gevallen. Het dieptepunt is voorbij, je hebt de strijd gewonnen en nu ben je je ineens bewust van wat dat je allemaal gekost heeft en zit je helemaal niet meer lekker in je vel. Ik vind je een held, maar wat koop je daarvoor hè? Soms zit draaglijkheid minder in de hevigheid van iets, maar in de duur ervan. En ik kan me voorstellen dat je erg ontmoedigd raakt door dat de hevigheid achter de rug is, maar het licht aan het einde van de tunnel nog heel ver weg.
Ik gun je een vakantie. Kan dat? Doe je dat graag? Naar de zon, even niks moeten (hoewel, je bent moeder dus je moet ALTIJD wat), en focus op je gezin. We gaan altijd maar in de zomer op vakantie, ik heb me recent gerealiseerd dat dat eigenlijk onzin is en dat je veel beter in de winter kunt gaan, dan kunnen we het vaak veel beter gebruiken.
donderdag 22 februari 2024 om 15:31
Ging tijd nwha. Deed mijn ding en wist aan te geven wat te veel was. Soms een piek van ik kan meer hup knallen. Daarna weer bam wat heb ik gedaan.
En tref ik tot drie keer toe mensen die hun problemen bij mij er uitgooien. Iemand zijn vader slecht, iemand met benauwdheid en verteld hoe erg dat is en wat hij er aan doet qua werk en privé. En iemand die zijn moeder haar arm moet geamputeerd. Ik probeer zo los te laten maar keer op keer geeft mij dat het signaal dat ik niet mag klagen en dat er altijd ergere dingen zijn. Probeer zo positief te zijn. Maar ik loop weer met mijn ziel onder mijn armen. Ik moet maar door en opgeven is geen optie. Sowieso als je verdrietig en alleen bent dan ga je maar op een clubje of vrijwilligerswerk doen. Hoef je toch niet voor thuis te blijven en ziek te worden .
Bah vraag mij echt af wat ik hier op de wereld doe.
Heb mij bij de migraine arts afgemeld. Want de laatste tijd met rust en mijn eigenwijsheid ging het wel. Ik moet het accepteren en door hoe het gaat. Met aanvallen ziek en daarna weer door want er is eigenlijk niets voor. Gelukkig heb ik geen verlamming, blindheid, uitvalverschijnselen. Nou zal ze krijgen. Zo.n advies na maanden wachtlijst. Dan hoef ik ook geen medicatie op de gok om te kijken wat en of het iets doet. Accepteren en door.
Daarom werkt een psycholoog ook niet voor mij. Omdat ik alles wel weet en veel op gevoel doe. De psychologen die ik zag zeiden dat het steeds net pech was en dat ik verkeerde mensen trof. En een was heel opvallend een standaard riedeltje aan het opdreunen. Ja, o, ach, maar het lukt u, ik zie het en u weet hoe het moet
Pff nee ben daar denk denk veel te eigenwijs voor.
En tref ik tot drie keer toe mensen die hun problemen bij mij er uitgooien. Iemand zijn vader slecht, iemand met benauwdheid en verteld hoe erg dat is en wat hij er aan doet qua werk en privé. En iemand die zijn moeder haar arm moet geamputeerd. Ik probeer zo los te laten maar keer op keer geeft mij dat het signaal dat ik niet mag klagen en dat er altijd ergere dingen zijn. Probeer zo positief te zijn. Maar ik loop weer met mijn ziel onder mijn armen. Ik moet maar door en opgeven is geen optie. Sowieso als je verdrietig en alleen bent dan ga je maar op een clubje of vrijwilligerswerk doen. Hoef je toch niet voor thuis te blijven en ziek te worden .
Bah vraag mij echt af wat ik hier op de wereld doe.
Heb mij bij de migraine arts afgemeld. Want de laatste tijd met rust en mijn eigenwijsheid ging het wel. Ik moet het accepteren en door hoe het gaat. Met aanvallen ziek en daarna weer door want er is eigenlijk niets voor. Gelukkig heb ik geen verlamming, blindheid, uitvalverschijnselen. Nou zal ze krijgen. Zo.n advies na maanden wachtlijst. Dan hoef ik ook geen medicatie op de gok om te kijken wat en of het iets doet. Accepteren en door.
Daarom werkt een psycholoog ook niet voor mij. Omdat ik alles wel weet en veel op gevoel doe. De psychologen die ik zag zeiden dat het steeds net pech was en dat ik verkeerde mensen trof. En een was heel opvallend een standaard riedeltje aan het opdreunen. Ja, o, ach, maar het lukt u, ik zie het en u weet hoe het moet
Pff nee ben daar denk denk veel te eigenwijs voor.
donderdag 22 februari 2024 om 16:53
![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
).
donderdag 22 februari 2024 om 17:07
Monstrea, ben jij niet zelf ook dat riedeltje tegen jezelf aan het opdreunen?
Want enerzijds schrijf je over doorgaan en lijk je daarnaar te handelen, en tegelijk proef ik in je berichten frustratie, wanhoop, steeds de boodschap dat het níet gaat. En waarom zou iemand anders' moeders ziekte betekenen dat jij dus niets hebt?
Hoe ziet acceptatie eruit voor jou? Hoe voelt dat? Betekent acceptatie ook dat je handelt naar de grenzen die je lichaam aangeeft?
Jahallo, dat lijkt me niet zo gek. Je hebt een heel heftige tijd achter de rug, veel te verwerken.
Want enerzijds schrijf je over doorgaan en lijk je daarnaar te handelen, en tegelijk proef ik in je berichten frustratie, wanhoop, steeds de boodschap dat het níet gaat. En waarom zou iemand anders' moeders ziekte betekenen dat jij dus niets hebt?
Hoe ziet acceptatie eruit voor jou? Hoe voelt dat? Betekent acceptatie ook dat je handelt naar de grenzen die je lichaam aangeeft?
Jahallo, dat lijkt me niet zo gek. Je hebt een heel heftige tijd achter de rug, veel te verwerken.
What a nuanced anxiety
donderdag 22 februari 2024 om 22:46
donderdag 22 februari 2024 om 23:12
Avo, ik lees je al zo lang. Wat je hier schreef/schrijft had ik nooit gedacht en dat siert jou. Je houdt alle ballen op en dat vind ik indrukwekkend. Trouwens ook iets waar jij trots op kunt zijn. Daar heb je het woord, dat ik niet ken, maar jij herkent het wel. En ik hou je niet in de gaten hoor, ik kom je gewoon af en toe tegen zoals ik hier meer tegenkom. Laatst Roos nog en veel meer oudgedienden. Eigenlijk een soort kroeg waar ik af en toe even binnenloop en hoor hoe het iedereen gaat.
Monstrea, mijn partner heeft ook erg veel last van migraine gehad, het enige dat iets hielp was imigran (zo heet het geloof ik, kan anders geschreven worden).
Zij is door een specialist doorverwezen naar een fysiotherapeut, gespecialiseerd in migraine en na een paar behandelingen is het zover verleden tijd, dat het jaren niet is teruggekomen.
Misschien ook iets voor jou?
Monstrea, mijn partner heeft ook erg veel last van migraine gehad, het enige dat iets hielp was imigran (zo heet het geloof ik, kan anders geschreven worden).
Zij is door een specialist doorverwezen naar een fysiotherapeut, gespecialiseerd in migraine en na een paar behandelingen is het zover verleden tijd, dat het jaren niet is teruggekomen.
Misschien ook iets voor jou?
vrijdag 23 februari 2024 om 09:25
Avo ik weet helemaal niet waar je werkt hoor. Je voelt voor mij als zo iemand waar ik af en toe naar zwaai, omdat ik je hier en daar af en toe lees en dan denk ik: Oh hoi Avo!
Geen idee wie je bent. Maar ik ben sinds ik jou "ken" wel vriendelijker en begripvoller naar mensen. Misschien ben jij het wel, of is het iemand met jouw bagage en dan heb ik ze maar oprecht een fijne dag gewenst of een helpende hand geboden.
vrijdag 23 februari 2024 om 11:33
Naar aanleiding van de berichtjes over familie en niet gezien worden.
Mijn opa is opgenomen in een verzorgingstehuis ergens in november. Ik wist van niets. Vroeg mijn vader (weinig contact) Heb je het verhuisbericht niet gehad? Nope niks gehad. Mijn adres was wel doorgegeven door mijn ouders maar mijn oom bedacht zich: daar gaan we geen kaart aan sturen. Ik sta altijd aan de zijlijn onzichtbaar te zijn. Volkomen onbelangrijk persoon voor iedereen (even mijn lieve partner en kindjes buiten beschouwing) Het doet zeer, geen idee wat ik ga doen als mijn opa overlijd? Hij is 98 jaar dus dat zal geen jaren duren…
Het liefst trek ik de deur naar familie voor goed dicht.
Mijn opa is opgenomen in een verzorgingstehuis ergens in november. Ik wist van niets. Vroeg mijn vader (weinig contact) Heb je het verhuisbericht niet gehad? Nope niks gehad. Mijn adres was wel doorgegeven door mijn ouders maar mijn oom bedacht zich: daar gaan we geen kaart aan sturen. Ik sta altijd aan de zijlijn onzichtbaar te zijn. Volkomen onbelangrijk persoon voor iedereen (even mijn lieve partner en kindjes buiten beschouwing) Het doet zeer, geen idee wat ik ga doen als mijn opa overlijd? Hij is 98 jaar dus dat zal geen jaren duren…
Het liefst trek ik de deur naar familie voor goed dicht.
I’m coming up on infra-red
vrijdag 23 februari 2024 om 17:58
Raak444: naar maar je gevoel is herkenbaar. 98 is inderdaad erg oud! Heb je überhaupt nog contact met je opa of andere familieleden?
Avo: *zwaai*
Eerste weekje werken na de vakantie zit er alweer op en nu een vol weekend voor de boeg. Dat heb ik liever niet, omdat ik al zo weinig energie heb, maar a.s. weekend zit helaas behoorlijk vol gepland. Gelukkig is het meeste wel leuk.
Ik ben wel weer krakkemikkig. Al 2 weken best veel pijn aan een tussenribspier (?) Zo voelt het tenminste, omdat ik in december hier ook last van had (op een andere plek). En vorig jaar dus die hernia. Soms denk ik dat alle stress etc me op het lichaam is geslagen. Dat ik na 25 jaar nu alle pijntjes krijg. (En ik ben nog geen 40...bijna.) Ik ga het nog 1 week aankijken en anders maar naar de huisarts? De manueel therapeut zei vorig jaar dat een tussenribspier binnen 3 weken genezen zou moeten zijn. Als het dat is tenminste.
Avo: *zwaai*
Eerste weekje werken na de vakantie zit er alweer op en nu een vol weekend voor de boeg. Dat heb ik liever niet, omdat ik al zo weinig energie heb, maar a.s. weekend zit helaas behoorlijk vol gepland. Gelukkig is het meeste wel leuk.
Ik ben wel weer krakkemikkig. Al 2 weken best veel pijn aan een tussenribspier (?) Zo voelt het tenminste, omdat ik in december hier ook last van had (op een andere plek). En vorig jaar dus die hernia. Soms denk ik dat alle stress etc me op het lichaam is geslagen. Dat ik na 25 jaar nu alle pijntjes krijg. (En ik ben nog geen 40...bijna.) Ik ga het nog 1 week aankijken en anders maar naar de huisarts? De manueel therapeut zei vorig jaar dat een tussenribspier binnen 3 weken genezen zou moeten zijn. Als het dat is tenminste.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
vrijdag 23 februari 2024 om 19:20
Ik kom even binnendenderen met goed nieuws. Ik heb geen extra chemo meer nodig. Na een ellendig jaar kan ik voorzichtig weer vooruit kijken. Nu de lekkage en de verbouwbende nog snel achter de rug zien te krijgen en dan hopelijk RUST. @Cadeautje: Chapeau dat je hier je zoete zelf wel weer even kwam laten zien.
Denk aan je. Zeggen dat je niet bang hoeft te zijn, helpt geen donder maar dat ik dat WEL denk wilde ik je toch laten weten scattie.
vrijdag 23 februari 2024 om 19:40
Olle wat een goed nieuws, heerlijk!
Avo, ik weet zeker dat ze je niet hebben herkend, dat ze hier niet meelezen.
Ze zouden ook wel gek zijn om te handelen als het wel zo was. Zij zijn nu buiten schot. Je hebt nooit namen, plaatsen, jaren of andere herkenbare zaken genoemd. Je bent één van de velen met dit verleden. Je netwerk is nu veel gezonder, dus als ze iets zouden proberen lopen ze vooral zelf risico om gepakt te worden en hun eigen welzijn is veeeeeel te belangrijk voor ze om iets te proberen.
En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ze ouder zijn, sommigen vast afgetakeld of zelfs dood. Over een kind in het nauw hadden ze macht; over volwassen mensen en mensen met een gezond netwerk niet.
Avo, ik weet zeker dat ze je niet hebben herkend, dat ze hier niet meelezen.
Ze zouden ook wel gek zijn om te handelen als het wel zo was. Zij zijn nu buiten schot. Je hebt nooit namen, plaatsen, jaren of andere herkenbare zaken genoemd. Je bent één van de velen met dit verleden. Je netwerk is nu veel gezonder, dus als ze iets zouden proberen lopen ze vooral zelf risico om gepakt te worden en hun eigen welzijn is veeeeeel te belangrijk voor ze om iets te proberen.
En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ze ouder zijn, sommigen vast afgetakeld of zelfs dood. Over een kind in het nauw hadden ze macht; over volwassen mensen en mensen met een gezond netwerk niet.
What a nuanced anxiety
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
