Psyche
alle pijlers
Eenzaam en gebroken
zondag 13 juni 2010 om 16:40
Hier zit ik dan, jankend achter de computer. Ik jank al de hele dag om de meeste stomme gedachtes.
Een jaar geleden ben ik op kamers gegaan, in een stad ver van mijn ouders vandaan. Deze stad gekozen omdat vriend hier dichtbij woont. Eigenlijk voor de liefde hierheen gekomen dus. Ik ben erg gevoelig aangelegd, heb veel last (gehad) van chronische hyperventilatie en emetofobie (fobie voor overgeven). In het begin vond ik het hier heerlijk; lekker ver weg van ouders, geen gezeur, nieuwe mensen waarvan ik vast een aantal vriendschappen aan over zou houden en lekker dicht bij mijn vriend.
Maar al snel begon ik me eenzaam te voelen. De studie is eigenlijk niet helemaal wat ik wil, ik twijfel zelfs of ik uberhaupt nog wel wil doorstuderen. Diep van binnen wil ik namelijk al jaren lang de wijde wereld in, naar mijn zus in Australie, naar de prachtige natuur van Nieuw-Zeeland, in mijn eentje backpakken door de hele wereld etc. De eenzaamheid ging wat weg toen mijn vriend ook in deze stad ging wonen en ik een nieuwe huisgenoot kreeg. Maar dit was maar tijdelijk. Ik heb steeds minder energie, ben opeens hartstikke hypochonder, wil alleen nog maar thuis bij mijn ouders zijn (wat helaas niet kan dus), ren van hot naar her (druk met studie en bijbaan) en ben nu aan het einde van mijn latijn. Ik wil niet meer hier wonen, ik wil weer naar de streek waar ik vandaan kwam, waar mijn vriendinnen wonen en mijn ouders en broer. Ik wil geld verdienen en de wijde wereld in. Ik wil gelukkig worden!
Maar iets houdt me tegen. Niet alleen mijn vriend, die wil ik niet missen als ik op reis zou gaan. Maar iets van binnen. Een stemmetje dat zegt: Dat kan je niet, maak nou maar eerst je studie af, ren nou niet weg voor je problemen, stel je niet zo aan, zoek nieuwe vrienden etc. etc.
Ik heb het moeilijk met volwassen worden, dat was 2 jaar geleden al bekend, maar ben ik niet te veel achter mijn vriend aan gaan lopen? Hij vond ook dat de studie die ik nu doe wel bij me zou passen, maar ik ben al meerdere keren bijna gestopt. Ben ik schijterig door voor het veilige te kiezen en weer terug te gaan waar ik vandaan kwam? Of heb ik echt verkeerde keuzes gemaakt? Moet ik stoppen met de studie en de wijde wereld in gaan? Of op mijn verstand af gaan en dit diploma halen? (ik heb al mbo en propedeuse is ook bijna binnen, dus ik ben niet diploma-loos).
Ik weet niet wat ik nu van jullie wil. Maar ik wilde gewoon even mijn verhaal kwijt aangezien ik dat aan niemand kan omdat ik hier geen vrienden heb.
Een jaar geleden ben ik op kamers gegaan, in een stad ver van mijn ouders vandaan. Deze stad gekozen omdat vriend hier dichtbij woont. Eigenlijk voor de liefde hierheen gekomen dus. Ik ben erg gevoelig aangelegd, heb veel last (gehad) van chronische hyperventilatie en emetofobie (fobie voor overgeven). In het begin vond ik het hier heerlijk; lekker ver weg van ouders, geen gezeur, nieuwe mensen waarvan ik vast een aantal vriendschappen aan over zou houden en lekker dicht bij mijn vriend.
Maar al snel begon ik me eenzaam te voelen. De studie is eigenlijk niet helemaal wat ik wil, ik twijfel zelfs of ik uberhaupt nog wel wil doorstuderen. Diep van binnen wil ik namelijk al jaren lang de wijde wereld in, naar mijn zus in Australie, naar de prachtige natuur van Nieuw-Zeeland, in mijn eentje backpakken door de hele wereld etc. De eenzaamheid ging wat weg toen mijn vriend ook in deze stad ging wonen en ik een nieuwe huisgenoot kreeg. Maar dit was maar tijdelijk. Ik heb steeds minder energie, ben opeens hartstikke hypochonder, wil alleen nog maar thuis bij mijn ouders zijn (wat helaas niet kan dus), ren van hot naar her (druk met studie en bijbaan) en ben nu aan het einde van mijn latijn. Ik wil niet meer hier wonen, ik wil weer naar de streek waar ik vandaan kwam, waar mijn vriendinnen wonen en mijn ouders en broer. Ik wil geld verdienen en de wijde wereld in. Ik wil gelukkig worden!
Maar iets houdt me tegen. Niet alleen mijn vriend, die wil ik niet missen als ik op reis zou gaan. Maar iets van binnen. Een stemmetje dat zegt: Dat kan je niet, maak nou maar eerst je studie af, ren nou niet weg voor je problemen, stel je niet zo aan, zoek nieuwe vrienden etc. etc.
Ik heb het moeilijk met volwassen worden, dat was 2 jaar geleden al bekend, maar ben ik niet te veel achter mijn vriend aan gaan lopen? Hij vond ook dat de studie die ik nu doe wel bij me zou passen, maar ik ben al meerdere keren bijna gestopt. Ben ik schijterig door voor het veilige te kiezen en weer terug te gaan waar ik vandaan kwam? Of heb ik echt verkeerde keuzes gemaakt? Moet ik stoppen met de studie en de wijde wereld in gaan? Of op mijn verstand af gaan en dit diploma halen? (ik heb al mbo en propedeuse is ook bijna binnen, dus ik ben niet diploma-loos).
Ik weet niet wat ik nu van jullie wil. Maar ik wilde gewoon even mijn verhaal kwijt aangezien ik dat aan niemand kan omdat ik hier geen vrienden heb.
zondag 13 juni 2010 om 16:49
Je kunt beter spijt hebben van de dingen die je hebt gedaan, dan van de dingen die je niet hebt gedaan.
Dus als jij de wijde wereld in wilt, ga je hard werken, desnoods bij je ouders wonen om kosten te besparen, ga je hard sparen en op reis. Als het niets is, kun je altijd terug komen. En heb je toch je zus bezocht.
Je hoeft je toch niet te schamen of te verantwoorden voor de (foute) keuzes die jij maakt? Het is JOUW leven.
Dus als jij de wijde wereld in wilt, ga je hard werken, desnoods bij je ouders wonen om kosten te besparen, ga je hard sparen en op reis. Als het niets is, kun je altijd terug komen. En heb je toch je zus bezocht.
Je hoeft je toch niet te schamen of te verantwoorden voor de (foute) keuzes die jij maakt? Het is JOUW leven.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zondag 13 juni 2010 om 16:49
Wat voor tips je ook zal krijgen over welke beslissing je moet nemen, jij bent de enige die het echt weet, ergens diep in je hart.
Wat ik je aan kan raden is om eens een lijstje te maken met de eventuele opties die je hebt: reizen, terugverhuizen naar je ouders, baan met diploma/propedeuse die je nu al hebt etcetera.
Maak dan per optie een lijstje met voors en tegens. Zo denk je bewust na over wat je nu eigenlijk wil en wordt het misschien wat duidelijker in je hoofd.
Als je een aantal opties hebt uitgesloten, kun je de overige opties eventueel bespreken met mensen die dichtbij je staan, zoals je vriend en je ouders.
En: je krijgt natuurlijk een knuffel! Het is echt vervelend als je je alleen voelt. Chocolade helpt!
Liefs, IngaPinga
Wat ik je aan kan raden is om eens een lijstje te maken met de eventuele opties die je hebt: reizen, terugverhuizen naar je ouders, baan met diploma/propedeuse die je nu al hebt etcetera.
Maak dan per optie een lijstje met voors en tegens. Zo denk je bewust na over wat je nu eigenlijk wil en wordt het misschien wat duidelijker in je hoofd.
Als je een aantal opties hebt uitgesloten, kun je de overige opties eventueel bespreken met mensen die dichtbij je staan, zoals je vriend en je ouders.
En: je krijgt natuurlijk een knuffel! Het is echt vervelend als je je alleen voelt. Chocolade helpt!
Liefs, IngaPinga
zondag 13 juni 2010 om 17:00
Je bent eenzaam en je wilt terug naar je ouders en de streek waar je vandaan komt en tegelijkertijd wil je ook in je eentje backpacken door de hele wereld. Ik zou eerst mijn p. halen en dan in de zomer even rustig alles op een rijtje zetten. Reizen is fantastisch, maar je moet het niet alleen doen omdat je in Nederland problemen hebt, kans is nl dat je die op reis ook tegenkomt.
zondag 13 juni 2010 om 17:12
Bedankt voor jullie snelle reacties!
Het klopt inderdaad dat ik niet weet wat ik wil.Maar dat heb ik nog nooit geweten. Anderen maakten voor mij op de een of andere manier altijd de beslissingen (ben de jongste van 4). En voor mijn gevoel heeft een ander ook altijd meer plezier.
De tip met het lijstje ga ik zeker uitvoeren! In de tijd dat ik last had van mijn fobie moest ik dit ook doen van de psycholoog. Misschien helpt het...
Ik ben dus op het moment dat ik mijn leven wil leven zoals IK het wil, om schijt te hebben aan de rest en gewoon doen wat IK wil. Maar dat stomme stemmetje....
Het klopt inderdaad dat ik niet weet wat ik wil.Maar dat heb ik nog nooit geweten. Anderen maakten voor mij op de een of andere manier altijd de beslissingen (ben de jongste van 4). En voor mijn gevoel heeft een ander ook altijd meer plezier.
De tip met het lijstje ga ik zeker uitvoeren! In de tijd dat ik last had van mijn fobie moest ik dit ook doen van de psycholoog. Misschien helpt het...
Ik ben dus op het moment dat ik mijn leven wil leven zoals IK het wil, om schijt te hebben aan de rest en gewoon doen wat IK wil. Maar dat stomme stemmetje....
zondag 13 juni 2010 om 17:12
Ik weet niet of je er echt wat aan hebt, maar ik tip dayzeroproject.com
Dat is samengevat: maak een lijst van 101 doelen die je in 1001 dagen wil behalen. Haalbare en meetbare doelen.
Ik ben nu een half jaar bezig en het is op een een of andere manier echt wel een goede schop onder mijn kont.
Niet alleen de grote dingen zoals afstuderen en een leuke baan zoeken staan erop, maar ook dingen als 100 foto's maken van insecten of 4 feestjes bij mij thuis organiseren, 4 mensen onverwacht een cadeautje geven, 5 keer in het buitenland te komen ed, 3 nieuwe sporten uit proberen, 5 nieuwe vrienden maken enz enz.
Bij mij heeft het tot nu het effect om minder verlamd te zijn om leuke dingen te gaan doen, dingen die ik altijd al wilde.
Dat is samengevat: maak een lijst van 101 doelen die je in 1001 dagen wil behalen. Haalbare en meetbare doelen.
Ik ben nu een half jaar bezig en het is op een een of andere manier echt wel een goede schop onder mijn kont.
Niet alleen de grote dingen zoals afstuderen en een leuke baan zoeken staan erop, maar ook dingen als 100 foto's maken van insecten of 4 feestjes bij mij thuis organiseren, 4 mensen onverwacht een cadeautje geven, 5 keer in het buitenland te komen ed, 3 nieuwe sporten uit proberen, 5 nieuwe vrienden maken enz enz.
Bij mij heeft het tot nu het effect om minder verlamd te zijn om leuke dingen te gaan doen, dingen die ik altijd al wilde.
zondag 13 juni 2010 om 17:24
Ik denk dat er onderliggende dingen zijn waar je misschien meer naar moet kijken. Dit lijken meer op reacties uit een bepaalde onzekerheid en je niet kunnen settelen in nieuwe omgevingen en altijd maar andere dingen willen doen op zoek naar beter en meer geluk. Misschien moet je eerst proberen om je leven nu op orde te krijgen en vanuit dat punt verder te werken.
(ik kan er ook helemaal naast zitten!!!)
(ik kan er ook helemaal naast zitten!!!)
zondag 13 juni 2010 om 17:30
Oh en bij je hbo heb je vats wel decanen, studieadviseurs en studentenpsychologen. Sowieso slim om bij lnags te gaan, is gratis en mocht je studievertraging oplopen, dan ben je voor je basisbeurs ingedekt (als je er er langer over doet, heb je kans dat je ook extra basisbeurs door psychologische problemen krijgt)
zondag 13 juni 2010 om 17:49
quote:Wintermuts schreef op 13 juni 2010 @ 17:12:
Ik weet niet of je er echt wat aan hebt, maar ik tip dayzeroproject.com
Dat is samengevat: maak een lijst van 101 doelen die je in 1001 dagen wil behalen. Haalbare en meetbare doelen.
Ik ben nu een half jaar bezig en het is op een een of andere manier echt wel een goede schop onder mijn kont.
Niet alleen de grote dingen zoals afstuderen en een leuke baan zoeken staan erop, maar ook dingen als 100 foto's maken van insecten of 4 feestjes bij mij thuis organiseren, 4 mensen onverwacht een cadeautje geven, 5 keer in het buitenland te komen ed, 3 nieuwe sporten uit proberen, 5 nieuwe vrienden maken enz enz.
Bij mij heeft het tot nu het effect om minder verlamd te zijn om leuke dingen te gaan doen, dingen die ik altijd al wilde.Wat een mooi idee!
Ik weet niet of je er echt wat aan hebt, maar ik tip dayzeroproject.com
Dat is samengevat: maak een lijst van 101 doelen die je in 1001 dagen wil behalen. Haalbare en meetbare doelen.
Ik ben nu een half jaar bezig en het is op een een of andere manier echt wel een goede schop onder mijn kont.
Niet alleen de grote dingen zoals afstuderen en een leuke baan zoeken staan erop, maar ook dingen als 100 foto's maken van insecten of 4 feestjes bij mij thuis organiseren, 4 mensen onverwacht een cadeautje geven, 5 keer in het buitenland te komen ed, 3 nieuwe sporten uit proberen, 5 nieuwe vrienden maken enz enz.
Bij mij heeft het tot nu het effect om minder verlamd te zijn om leuke dingen te gaan doen, dingen die ik altijd al wilde.Wat een mooi idee!
zondag 13 juni 2010 om 18:18
Wat Borderwalk schrijft, als je nu al eenzaam bent en naar je ouders wilt zou een jaar alleen op reis het er niet beter op maken. Omdat je schrijft bijna klaar te zijn met je studie (of heb ik dat verkeerd begrepen?) maak dat eerst af.
Want als je eenmaal dat vrijgevochten gevoel hebt geproefd is het lastiger om weer te gaan studeren.
Ik dacht ook dat het beter was gelijk te gaan werken en sparen, maar heb nog altijd spijt dat ik niet door heb geleerd. Ook al heb je de kennis en ervaring, met MBO kan je nooit verdienen wat een HBO'er kan (als vrouw). Dat is mijn ervaring.
En waarom zou je niet een korte break kunnen nemen, waarom gelijk een jaar? Je kan toch ook een week of 3 je zus gaan bezoeken en mooie dingen bekijken. Het lijkt of je van het ene uiterste in het andere uiterste wil vallen.
Maak kleine stapjes.
Want als je eenmaal dat vrijgevochten gevoel hebt geproefd is het lastiger om weer te gaan studeren.
Ik dacht ook dat het beter was gelijk te gaan werken en sparen, maar heb nog altijd spijt dat ik niet door heb geleerd. Ook al heb je de kennis en ervaring, met MBO kan je nooit verdienen wat een HBO'er kan (als vrouw). Dat is mijn ervaring.
En waarom zou je niet een korte break kunnen nemen, waarom gelijk een jaar? Je kan toch ook een week of 3 je zus gaan bezoeken en mooie dingen bekijken. Het lijkt of je van het ene uiterste in het andere uiterste wil vallen.
Maak kleine stapjes.
zondag 13 juni 2010 om 19:38
Geef het de tijd. Het lijkt alsof je nu teveel in 1 keer wilt.
Je bent nog jong, je hebt geen haast toch? Als je nu overhaast een beslissing neemt, krijg je weer spijt. Alleen de gedachte dat je terug kunt verhuizen of reizen kan al rust geven.
Maar... je stelt je niet aan, dus wees niet zo hard voor jezelf. Zorg voor meer rustpunten in je drukke bestaan. Ga iets doen waar je energie van krijgt en waar je misschien interessante mensen ontmoet.
Je bent nog jong, je hebt geen haast toch? Als je nu overhaast een beslissing neemt, krijg je weer spijt. Alleen de gedachte dat je terug kunt verhuizen of reizen kan al rust geven.
Maar... je stelt je niet aan, dus wees niet zo hard voor jezelf. Zorg voor meer rustpunten in je drukke bestaan. Ga iets doen waar je energie van krijgt en waar je misschien interessante mensen ontmoet.
woensdag 16 juni 2010 om 11:15
Bedankt voor jullie reacties!
Meds, je hebt inderdaad gelijk, ik wil ook van het ene uiterste naar het andere. Ben momenteel weer in behandeling i.c.m behandelingen van natuurgeneeskundige (homeopathie voornamelijk). Creëer je eigen veiligheid; mooi gezegd!
Ik heb vaak dat als ik iets wil, dan wil ik het ook meteen. Ik zit in een dip en wil een knop omdraaien zodat ik er meteen vanaf ben. Helaas gaat dit niet zo, en juist doordat ik zo ongeduldig ben vind ik het moeilijk hiermee om te gaan.
Ik heb nog maar een aantal dagen school en dan, naast bijbaan, tijd genoeg om na te denken over wat ik nou wil. Het probleem is dat ik elke week weer wat anders wil, of wel hetzelfde maar dan op een andere manier. Zo heb ik eigenlijk altijd al geleefd, bij elke opleiding of school heb ik momenten gehad dat ik wilde stoppen en een week later toch maar weer doorgaan. Ik heb mijn weg nog niet gevonden, maar ben er ondertussen achter dat ik er wel iets voor moet doen om het te kunnen vinden ipv. afwachten.
En dayzeroproject.com, wat een leuk concept! Ik heb gelijk een account aangemaakt. Ik ben benieuwd wat ik er allemaal van waar ga maken
Meds, je hebt inderdaad gelijk, ik wil ook van het ene uiterste naar het andere. Ben momenteel weer in behandeling i.c.m behandelingen van natuurgeneeskundige (homeopathie voornamelijk). Creëer je eigen veiligheid; mooi gezegd!
Ik heb vaak dat als ik iets wil, dan wil ik het ook meteen. Ik zit in een dip en wil een knop omdraaien zodat ik er meteen vanaf ben. Helaas gaat dit niet zo, en juist doordat ik zo ongeduldig ben vind ik het moeilijk hiermee om te gaan.
Ik heb nog maar een aantal dagen school en dan, naast bijbaan, tijd genoeg om na te denken over wat ik nou wil. Het probleem is dat ik elke week weer wat anders wil, of wel hetzelfde maar dan op een andere manier. Zo heb ik eigenlijk altijd al geleefd, bij elke opleiding of school heb ik momenten gehad dat ik wilde stoppen en een week later toch maar weer doorgaan. Ik heb mijn weg nog niet gevonden, maar ben er ondertussen achter dat ik er wel iets voor moet doen om het te kunnen vinden ipv. afwachten.
En dayzeroproject.com, wat een leuk concept! Ik heb gelijk een account aangemaakt. Ik ben benieuwd wat ik er allemaal van waar ga maken
