Psyche
alle pijlers
Eenzaam of einzelgänger?
woensdag 22 september 2021 om 10:18
Goedemorgen allen,
Nav het topic: bijna geen vrienden, wilde ik toch eens iets aankaarten.
Hopende wat herkenbaarheid en advies te krijgen.
De laatste jaren merk ik dat mij meer terug trek in mezelf en mezelf ook prima kan vermaken, doe veel dingen alleen, maar dat wil niet zeggen dat ik het gezelschap van vriendinnen, collega's of andere mensen niet waardeer. Vroeger ondernam ik veel dingen in het weekend, ook omdat ik de druk voelde dat je het weekend moest gebruiken om leuke dingen te doen zodat je dat weer kan delen met anderen, zodat ze niet denken dat je een zielig hoopje mens bent omdat je alleen bent, zonder man en kinderen. Nu ben ik daar eigenlijk wel een beetje klaar mee. Ik kan mijzelf wel een einzelgänger noemen. Al heb ik ook wel momenten dat ik mezelf eenzaam voel, niks te doen heb en vraag me dan wel eens af, is het eenzaamheid of hoort dat toch bij het einzelgängerschap. Is dit niet raar?
Zijn hier meer mensen die dit herkennen die ook alleen zijn zonder man en kinderen? Want eigenlijk ken ik niemand die zoals mij is.
Graag hoor ik jullie verhalen mocht je dit herkennen.
Nav het topic: bijna geen vrienden, wilde ik toch eens iets aankaarten.
Hopende wat herkenbaarheid en advies te krijgen.
De laatste jaren merk ik dat mij meer terug trek in mezelf en mezelf ook prima kan vermaken, doe veel dingen alleen, maar dat wil niet zeggen dat ik het gezelschap van vriendinnen, collega's of andere mensen niet waardeer. Vroeger ondernam ik veel dingen in het weekend, ook omdat ik de druk voelde dat je het weekend moest gebruiken om leuke dingen te doen zodat je dat weer kan delen met anderen, zodat ze niet denken dat je een zielig hoopje mens bent omdat je alleen bent, zonder man en kinderen. Nu ben ik daar eigenlijk wel een beetje klaar mee. Ik kan mijzelf wel een einzelgänger noemen. Al heb ik ook wel momenten dat ik mezelf eenzaam voel, niks te doen heb en vraag me dan wel eens af, is het eenzaamheid of hoort dat toch bij het einzelgängerschap. Is dit niet raar?
Zijn hier meer mensen die dit herkennen die ook alleen zijn zonder man en kinderen? Want eigenlijk ken ik niemand die zoals mij is.
Graag hoor ik jullie verhalen mocht je dit herkennen.
woensdag 22 september 2021 om 10:22
woensdag 22 september 2021 om 10:35
Herken het. Ik zie mezelf ook als einzelgänger. Ik ben veel onder de mensen, maar ben ook graag alleen. Ik herken wel dat je zonder man of kinderen al snel in de zielige hoek wordt gezet. Mijn moeder die dan vraagt of ik iets gedaan heb in het weekend, en ik ben gewoon lekker thuis geweest. “Alleen? Waarom kom je dan niet lekker hier?”. En met feestdagen helemaal, dat gezeur dat niemand alleen mag zijn. Ik voel dat niet zo.
Maar ik heb wel veel vrienden, dus als ik wél wat wil doen, dan is die optie er.
Maar ik heb wel veel vrienden, dus als ik wél wat wil doen, dan is die optie er.
woensdag 22 september 2021 om 10:55
Ik herken het ook, heb ook steeds minder behoefte aan contact met anderen. Vind het dan wel weer prettig om af en toe iets in het vooruitzicht te hebben, bijv. volgende maand een etentje met een paar vriendinnen van vroeger. Verder ben ik geen vrijgezel en deel ik huis met man, daardoor is de behoefte aan contact met anderen nog minder geworden.
woensdag 22 september 2021 om 10:58
Ik ben ook alleen. Nooit een partner gehad en geen kinderwens. Bij mij is het wel een combi. Aan de ene kant graag alleen, wat deels al in me zat. Maar ook door teleurstellingen, waardoor ik niet meer goed weet wie wel en niet te vertrouwen is. Soms voel ik me ook eenzaam. Als ik b.v. over een braderie in de buurt loop en (oude) bekenden tegenkom met hun partner of vrienden. En ik daar weer in mijn uppie loop, omdat ik niemand kan vinden die mee kan/wil. Vind dat niet altijd leuk, maar soms ook wel relaxt omdat ik zelf kan bepalen hoe laat en hoe lang ik ga.
woensdag 22 september 2021 om 11:02
Hier ook een einzelgänger. Ik vermaak me heel prima in mijn eentje. En graag ook zelfs. Alleen in tegenstelling tot jou, voel ik me echt nooit eenzaam. Ik voel me eerder eenzaam wanneer ik toch ‘verplicht’ word tot samen dingen doen. En ik heb heus vriendinnen, maar dat moet niet te vaak. Ben erg goed in appen 
Maar is het niet wat Hanke aanstipt? Verveling? Ook dat herken ik overigens niet, maar klinkt wel logisch.
Vroeger kwam het wel voor dat mensen zich een soort van zorgen maakten, omdat ik veel alleen was. Nu hebben de mensen die dicht op mij staan inmiddels wel in de gaten dat het een bewuste keuze is, niet is dat me overkomt. Die vragen blijven nu dus achter.
Maar is het niet wat Hanke aanstipt? Verveling? Ook dat herken ik overigens niet, maar klinkt wel logisch. Vroeger kwam het wel voor dat mensen zich een soort van zorgen maakten, omdat ik veel alleen was. Nu hebben de mensen die dicht op mij staan inmiddels wel in de gaten dat het een bewuste keuze is, niet is dat me overkomt. Die vragen blijven nu dus achter.
mockturtle wijzigde dit bericht op 22-09-2021 12:33
0.07% gewijzigd
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
woensdag 22 september 2021 om 11:24
Ik ben ook een einzelgänger. Maar ik heb wel een man en (pleeg)kind en ben best veel onder de mensen, geniet daar ook van en ik ben zeker niet eenzaam. Maar ik ben wel heel graag op mezelf en heb ook echt tijd voor mezelf nodig.
Ik heb ook een specialistische functie, dat past ontzettend bij me. Ik heb helemaal geen behoefte aan continu contact met collega's. Ik zal ook nooit een teamsport gaan doen, moet er niet aan denken. Laat mij maar lekker alleen en op mijn eigen tijd een rondje door het bos hollen ofzo.
Ik heb ook een specialistische functie, dat past ontzettend bij me. Ik heb helemaal geen behoefte aan continu contact met collega's. Ik zal ook nooit een teamsport gaan doen, moet er niet aan denken. Laat mij maar lekker alleen en op mijn eigen tijd een rondje door het bos hollen ofzo.
woensdag 22 september 2021 om 12:25
Dit herken ik ook want ik woon alleen zonder man en kinderen. Het is niet het alleen zijn dat ik vervelend vind (juist niet), maar je wilt niet op anderen overkomen alsof je zielig bent. Misschien zit het ook meer in ons hoofd dat anderen ons misschien zo zien, dan dat ze het werkelijk denken. Ik voel me op relatievlak ook gewoon heel anders, want ik heb nooit een verlangen gehad naar een partner of kinderen. Een paar jaar geleden toch maar geprobeerd te daten, omdat mensen je waarschuwen van 'wat als je spijt krijgt op je dertigste'. Nou ik werd alleen maar onrustig van die relatiedruk en voel me nog steeds het best op mezelf. Ik vind vrienden weer wel erg belangrijk maar heb nog nooit de partner en kinderen wens gehad.
woensdag 22 september 2021 om 12:38
Ik heb een serieuze relatie gehad, samengewoond ook. Inmiddels al lang vrijgezel. Ik heb redelijk recentelijk ook een poging tot daten gedaan. Kwam vanuit de ander, maar ik dacht, ik geef het een kans. Maar ik krijg het al Spaans benauwd bij het idee dat ik compromissen moet sluiten. Niet meer dat kan doen wanneer ik het wil en hoe ik het wil. Dat iemand op mijn bank zit, in mijn bed slaapt, naar mijn wc gaat. Nee, laat me dan maar een vreemde eend in de bijt zijn, maar het hoeft van mij niet. Vrienden vind ik ook belangrijk, maar gelukkig weten zij dat ik meestal niet meedoe. Tenzij een op een of met mijn kleine groepje van 3. Lief dat ze me wel standaard blijven uitnodigen voor verjaardagen enzo, maar ze weten dat ik liever eerder of later een taartje kom eten.Emblema schreef: ↑22-09-2021 12:25Dit herken ik ook want ik woon alleen zonder man en kinderen. Het is niet het alleen zijn dat ik vervelend vind (juist niet), maar je wilt niet op anderen overkomen alsof je zielig bent. Misschien zit het ook meer in ons hoofd dat anderen ons misschien zo zien, dan dat ze het werkelijk denken. Ik voel me op relatievlak ook gewoon heel anders, want ik heb nooit een verlangen gehad naar een partner of kinderen. Een paar jaar geleden toch maar geprobeerd te daten, omdat mensen je waarschuwen van 'wat als je spijt krijgt op je dertigste'. Nou ik werd alleen maar onrustig van die relatiedruk en voel me nog steeds het best op mezelf. Ik vind vrienden weer wel erg belangrijk maar heb nog nooit de partner en kinderen wens gehad.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
woensdag 22 september 2021 om 12:43
Ik herken het deels. Ik heb een gezin met twee kids. Vind het wel leuk om in het weekend af en toe wat af te spreken maar als het dan weekend is heb ik soms ook geen zin. Lekker thuis op de bank ook heerlijk. Best wel wat mensen in mijn omgeving plannen vaak het hele weekend vol waarbij ik dan ook wel eens denk…..kunnen jullie het niet leuk met elkaar hebben ofzo….
woensdag 22 september 2021 om 18:39
Ik voel me ook zo anders op relatiegebied. Nu 36 en nooit een serieuze relatie gehad. Nog niemand tegengekomen waarmee ik dat wil. Vraag me af of ik er wel toe in staat ben, een relatie. Als ik er ooit een krijg zal het latten worden. Zie mezelf echt niet samenwonen.Emblema schreef: ↑22-09-2021 12:25Ik voel me op relatievlak ook gewoon heel anders, want ik heb nooit een verlangen gehad naar een partner of kinderen. Een paar jaar geleden toch maar geprobeerd te daten, omdat mensen je waarschuwen van 'wat als je spijt krijgt op je dertigste'. Nou ik werd alleen maar onrustig van die relatiedruk en voel me nog steeds het best op mezelf. Ik vind vrienden weer wel erg belangrijk maar heb nog nooit de partner en kinderen wens gehad.
woensdag 22 september 2021 om 19:07
Ik vind het ook prima zonder partner en kinderen.
Wel soms jammer als ik alleen naar bios moet, maar voor de rest vind ik het prima zo.
Heb wel 2 vriendinnen, maar de 1 is bijna nooit thuis en de ander wil alleen shoppen op zondag, wat mij niet trekt.
Momenteel vooral behoeft aan rust, maar dat zal ook door de overgang komen.
Wel soms jammer als ik alleen naar bios moet, maar voor de rest vind ik het prima zo.
Heb wel 2 vriendinnen, maar de 1 is bijna nooit thuis en de ander wil alleen shoppen op zondag, wat mij niet trekt.
Momenteel vooral behoeft aan rust, maar dat zal ook door de overgang komen.
woensdag 22 september 2021 om 20:57
Je kunt het ook allebei zijn. Dat je in principe een einzelgänger bent, graag dingen alleen doet en tegelijkertijd toch ook de behoefte hebt aan zo nu en dan meer gezelschap of sociale activiteiten. En dat je het juist omdat je een einzelgänger bent niet zo snel zult opzoeken, maar wel de behoefte kent. Herken het wel enigszins.
woensdag 22 september 2021 om 23:07
Ook voor mij herkenbaar. Ik heb veel hobbies, allemaal voor mijn eigen persoontje, brieven schrijven, tv kijken, doorloper-puzzels, lezen. Kan ik me een hele vrije dag mee vermaken. En het stoort me dan zelfs als er een vriendin appt of ik bv ‘s middags meega even stadten. Vaak zeg ik dan ook nee.
Ik werk 3 dagen per week in een heel gezellig team, praat altijd mee en geniet van de gezelligheid. Maar op mijn twee vrije dagen en in het weekend zorg ik ervoor dat ik niet meer dan 1 sociale afspraak heb. En dat kan varieren van een feestje van iemand tot naar de film met een vriendin, dat maakt niet uit. Maar de rest van mijn vrije tijd is voor mezelf. En voor de kinderen als ze die week bij mij zijn, al hebben die school en bijbaantjes dus hoeven niet meer vermaakt te worden. Wel wordt ik dan regelmatig onverwacht voor een onvoldonge feit gesteld als trein gemist, mijn maten komen chillen koop je wat lekkers…maar die energie heb ik dan ook omdat ik de rest zo strikt afbaken.
Ik werk 3 dagen per week in een heel gezellig team, praat altijd mee en geniet van de gezelligheid. Maar op mijn twee vrije dagen en in het weekend zorg ik ervoor dat ik niet meer dan 1 sociale afspraak heb. En dat kan varieren van een feestje van iemand tot naar de film met een vriendin, dat maakt niet uit. Maar de rest van mijn vrije tijd is voor mezelf. En voor de kinderen als ze die week bij mij zijn, al hebben die school en bijbaantjes dus hoeven niet meer vermaakt te worden. Wel wordt ik dan regelmatig onverwacht voor een onvoldonge feit gesteld als trein gemist, mijn maten komen chillen koop je wat lekkers…maar die energie heb ik dan ook omdat ik de rest zo strikt afbaken.
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
donderdag 23 september 2021 om 10:56
Dit herken ik inderdaad, het zit inderdaad in mijn hoofd om vooral niet zielig gevonden te worden. Ik heb in het verleden ook wel es gelogen over mijn weekenden dat ik dingen had gedaan terwijl het niet eens waar was, ik heb ook geen zin in die gesprekken die daarna dan volgen of de medelijdende blikken:-)Emblema schreef: ↑22-09-2021 12:25Dit herken ik ook want ik woon alleen zonder man en kinderen. Het is niet het alleen zijn dat ik vervelend vind (juist niet), maar je wilt niet op anderen overkomen alsof je zielig bent. Misschien zit het ook meer in ons hoofd dat anderen ons misschien zo zien, dan dat ze het werkelijk denken. Ik voel me op relatievlak ook gewoon heel anders, want ik heb nooit een verlangen gehad naar een partner of kinderen. Een paar jaar geleden toch maar geprobeerd te daten, omdat mensen je waarschuwen van 'wat als je spijt krijgt op je dertigste'. Nou ik werd alleen maar onrustig van die relatiedruk en voel me nog steeds het best op mezelf. Ik vind vrienden weer wel erg belangrijk maar heb nog nooit de partner en kinderen wens gehad.
donderdag 23 september 2021 om 11:00
Daar zit wel iets in, dat de momenten dat ik denk dat ik eenzaam ben dat ik me eigenlijk gewoon verveel? Komt niet zo heel vaak voor, en ik kan best mensen opzoeken om iets te gaan doen maar daar heb ik ook niet altijd zin in, dus ik denk dat als ik echt eenzaam zou zijn zou ik toch juist wel mensen gaan opzoeken? Ben jij altijd al een einzelganer geweest of is dat later ontstaan? Kan me niet herinneren dat ik vroeger ook zo was.MockTurtle schreef: ↑22-09-2021 11:02Hier ook een einzelgänger. Ik vermaak me heel prima in mijn eentje. En graag ook zelfs. Alleen in tegenstelling tot jou, voel ik me echt nooit eenzaam. Ik voel me eerder eenzaam wanneer ik toch ‘verplicht’ word tot samen dingen doen. En ik heb heus vriendinnen, maar dat moet niet te vaak. Ben erg goed in appen
Vroeger kwam het wel voor dat mensen zich een soort van zorgen maakten, omdat ik veel alleen was. Nu hebben de mensen die dicht op mij staan inmiddels wel in de gaten dat het een bewuste keuze is, niet is dat me overkomt. Die vragen blijven nu dus achter.
donderdag 23 september 2021 om 11:04
Dank allen voor de reacties.
Over relaties gesproken:
Ik ben zelf al 9 jaar alleen nu en kan me ook niet eens meer voorstellen dat er een man hier in huis zou rondlopen waar ik een relatie mee heb, ik weet niet eens of ik dat nog wel zou kunnen. Samenwonen zal in elk geval nooit gebeuren
Het is ook niet dat ik er niet voor open sta maar ik denk dat ik al te lang alleen ben en gewend ben aan mn eigen dingen en gewoontes dat ik niet zo goed weet of daar iemand bij past, of het moet ook al een einzelganger zijn
Over relaties gesproken:
Ik ben zelf al 9 jaar alleen nu en kan me ook niet eens meer voorstellen dat er een man hier in huis zou rondlopen waar ik een relatie mee heb, ik weet niet eens of ik dat nog wel zou kunnen. Samenwonen zal in elk geval nooit gebeuren
Het is ook niet dat ik er niet voor open sta maar ik denk dat ik al te lang alleen ben en gewend ben aan mn eigen dingen en gewoontes dat ik niet zo goed weet of daar iemand bij past, of het moet ook al een einzelganger zijn
zaterdag 25 september 2021 om 12:10
Hier ook een einzelgänger
Ik kan erg mijn eigen gang gaan (alleen activiteiten ondernemen etc) en ben zeker geen groepsmens oid.
Ben op sommige momenten weleens eenzaam in de liefde.
Toch ga ik er niet meer zo gebukt onder als ca 10 a 15 jaar geleden.
Toen kon ik erg wanhopig en gefrustreerd zijn..
Helaas zijn er soms momenten dat ik hier toch in teruggeworpen kan worden en dat het me ineens weer naar de strot kan grijpen.
Al ca 20 jaar heb ik geen relatie oid meer gehad.
Vind dit wel erg jammer en soms ook wel een groot gemis.
Ik kan erg mijn eigen gang gaan (alleen activiteiten ondernemen etc) en ben zeker geen groepsmens oid.
Ben op sommige momenten weleens eenzaam in de liefde.
Toch ga ik er niet meer zo gebukt onder als ca 10 a 15 jaar geleden.
Toen kon ik erg wanhopig en gefrustreerd zijn..
Helaas zijn er soms momenten dat ik hier toch in teruggeworpen kan worden en dat het me ineens weer naar de strot kan grijpen.
Al ca 20 jaar heb ik geen relatie oid meer gehad.
Vind dit wel erg jammer en soms ook wel een groot gemis.
zaterdag 25 september 2021 om 12:23
Herkenbaar. Ik ben ook een einzelganger en dat vind ik zelf helemaal prima. Ik vind het heerlijk om alleen te zijn in het weekend en niets te doen. Maar daar eerlijk voor uit durven komen, dat lukt me nog niet zo goed. Ik heb geen zin om zielig gevonden te worden.Leentje_71 schreef: ↑23-09-2021 10:56Dit herken ik inderdaad, het zit inderdaad in mijn hoofd om vooral niet zielig gevonden te worden. Ik heb in het verleden ook wel es gelogen over mijn weekenden dat ik dingen had gedaan terwijl het niet eens waar was, ik heb ook geen zin in die gesprekken die daarna dan volgen of de medelijdende blikken:-)
zaterdag 25 september 2021 om 12:40
Als ik heel eerlijk terugkijk naar mijn jeugd, was ik als kind al een einzelgänger. Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik liever helemaal niet bij vriendjes ging spelen, of andersom. Toen ik een jaar of 18/19 was, ging ik wel veel stappen, maar ook meer vanuit het idee dat het moest en zo hoorde. Niet omdat ik daar nou zo ontzettend veel zin in had. En net als jij, jokte ik ook wel als ik heerlijk een weekend in mijn eentje had gezeten. Eind 20, begin 30 heb ik omarmd wie ik ben en hoe ik wil leven. Mijn leven, mijn keuze. Al moet ik zeggen dat ik het stappen ook niet had willen missen, ondanks dat ik nooit zin had. Dat is wel de andere kant. Ik heb een leuke tijd gehad, veel meegemaakt. En nu bepaal ik zelfLeentje_71 schreef: ↑23-09-2021 11:00Daar zit wel iets in, dat de momenten dat ik denk dat ik eenzaam ben dat ik me eigenlijk gewoon verveel? Komt niet zo heel vaak voor, en ik kan best mensen opzoeken om iets te gaan doen maar daar heb ik ook niet altijd zin in, dus ik denk dat als ik echt eenzaam zou zijn zou ik toch juist wel mensen gaan opzoeken? Ben jij altijd al een einzelganer geweest of is dat later ontstaan? Kan me niet herinneren dat ik vroeger ook zo was.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
zondag 26 september 2021 om 10:17
Goedemorgen,
Eigenlijk best wel erg dat je soms moet liegen over je weekenden dat je het hele weekend alleen bent geweest en je prima vermaakt hebt, alleen om de blikken en meningen van andere te ontwijken.
Ik heb ook best een leuk stap leven gehad toen ik jonger was en had dat ook niet willen missen maar dat ik zo in het leven sta is eigenlijk nog maar een paar jaar. Misschien was ik vroeger ook wel zo maar zat het diep in mij verstopt...wachtende om er uit te kunnen komen
Eigenlijk best wel erg dat je soms moet liegen over je weekenden dat je het hele weekend alleen bent geweest en je prima vermaakt hebt, alleen om de blikken en meningen van andere te ontwijken.
Ik heb ook best een leuk stap leven gehad toen ik jonger was en had dat ook niet willen missen maar dat ik zo in het leven sta is eigenlijk nog maar een paar jaar. Misschien was ik vroeger ook wel zo maar zat het diep in mij verstopt...wachtende om er uit te kunnen komen
zondag 26 september 2021 om 10:49
Dat denk ik. Want anders had je het nu wel erg gevonden om alleen te zijn en had je je echt eenzaam gevoeld. Omarm wie je bent en hoe je je leven leeft en maak daar alsjeblieft geen excuses meer voor. De een gaat graag ieder weekend naar een feestje en heeft graag veel mensen om zich heen. De ander, zoals jij en ik, zijn graag alleen. En dan heb je nog alles daar tussenin. En alles is goed, laat je niets anders wijsmaken. Pas als jij het niet leuk vindt om alleen te zijn, is het een probleem, eerder niet.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
