Psyche
alle pijlers
eenzaam..
woensdag 27 augustus 2008 om 21:40
Ik voel me weleens eenzaam.
Ik heb een man, een kind en een fijne baan.
Maar weinig vrienden om me heen.
Ik kan zo jaloers zijn op van die gezellige vriendengroepjes, die bij elkaar gaan eten.
Wij krijgen nooit vrienden te eten..
Ik heb wel vriendinnen, maar die tel ik op 1 hand en het zijn geen hechte vriendschappen waarin je alles kwijt kunt.
Ik kan me soms best ongelukkig voelen.
Wie herkent dit?
Ik heb een man, een kind en een fijne baan.
Maar weinig vrienden om me heen.
Ik kan zo jaloers zijn op van die gezellige vriendengroepjes, die bij elkaar gaan eten.
Wij krijgen nooit vrienden te eten..
Ik heb wel vriendinnen, maar die tel ik op 1 hand en het zijn geen hechte vriendschappen waarin je alles kwijt kunt.
Ik kan me soms best ongelukkig voelen.
Wie herkent dit?
woensdag 27 augustus 2008 om 22:07
Hoi
Snap wat je bedoelt. Ik heb dan alleen mijn werk en sinds mijn vriend mij heeft verlaten heb ik helemaal niemand meer. Ze hebben allemaal zijn kant gekozen. Voel me soms zo verschrikkelijk alleen maar soms ook weer niet. En dan heb ik van die momenten dat ik er helemaal niet mee om kan gaan. Ben ook altijd jaloers als ik mensen hoor op het werk die dan weer bbq hebben bv. of een feestje met vrienden. Maar denk maar zo mijn tijd komt ooit nog wel eens.
Groetjes
Snap wat je bedoelt. Ik heb dan alleen mijn werk en sinds mijn vriend mij heeft verlaten heb ik helemaal niemand meer. Ze hebben allemaal zijn kant gekozen. Voel me soms zo verschrikkelijk alleen maar soms ook weer niet. En dan heb ik van die momenten dat ik er helemaal niet mee om kan gaan. Ben ook altijd jaloers als ik mensen hoor op het werk die dan weer bbq hebben bv. of een feestje met vrienden. Maar denk maar zo mijn tijd komt ooit nog wel eens.
Groetjes
woensdag 27 augustus 2008 om 22:07
Bij mij kun je ze ook op de vingers van 1 hand tellen, maar ik vind dat wel genoeg. Samen met de etentjes die je voor familie etc. organiseert, ben ik soms wel blij met een weekendje voor mezelf.
Organiseer etentje voor de vrienden die je hebt, hoeft niet zo close te zijn toch. Dan bij dat etentje spreek je af met 1 van je vriendinnen om zaterdag te gaan winkelen......als je aan het winkelen bent spreek je af om met ze naar de bioscoop te gaan....und so on, und zo weiter en na een tijdje is die vriendschap zo hecht dat je alles van mekaar weet, en ben je heel erg close .....Sukses ermee.
woensdag 27 augustus 2008 om 22:37
voor jou!!
woensdag 27 augustus 2008 om 22:37
Jep, herkenbaar!
Heel veel bekenden en kennissen, maar echte vrienden maar weinig, om eerlijk te zijn maar 2 vriendinnen. Soms is dat genoeg, maar soms ook niet, en dan ben ik idd blij met dit forum. Alhoewel ik daar mss ook wel iets angstig voor ben. Heb via een ander forum ook een vriendin leren kennen, heel leuk gehad, en toch klikte het niet, nu 'negeren' we mekaar, jammer..Ben daarin een beetje teleurgesteld denk ik, en durf daarom mss niet meer ergen volop in te stappen, terwijl het me wel leuk/gezellig lijkt
Heel veel bekenden en kennissen, maar echte vrienden maar weinig, om eerlijk te zijn maar 2 vriendinnen. Soms is dat genoeg, maar soms ook niet, en dan ben ik idd blij met dit forum. Alhoewel ik daar mss ook wel iets angstig voor ben. Heb via een ander forum ook een vriendin leren kennen, heel leuk gehad, en toch klikte het niet, nu 'negeren' we mekaar, jammer..Ben daarin een beetje teleurgesteld denk ik, en durf daarom mss niet meer ergen volop in te stappen, terwijl het me wel leuk/gezellig lijkt
donderdag 28 augustus 2008 om 00:20
Heel herkenbaar. Die paar vriendinnen die ik heb ben ik ook niet echt close mee.
Helaas wonen die viendinnen ook niets eens bij mij in de buurt en reageren zij heel slecht op hun telefoon (nemen nooit op, bellen niet terug etc). Ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan.
Maar toetyfroety, jou idee is wel de manier om een vriendschap op te bouwen!
Helaas wonen die viendinnen ook niets eens bij mij in de buurt en reageren zij heel slecht op hun telefoon (nemen nooit op, bellen niet terug etc). Ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan.
Maar toetyfroety, jou idee is wel de manier om een vriendschap op te bouwen!
donderdag 28 augustus 2008 om 13:30
bedankt voor jullie reacties,
het is ook lastig als het contact alleen van jou kant moet komen Jojootje, ik heb dat ook wel gehad, maar heb het op een gegeven moment opgegeven. Vriendschap meot van beide kanten komen anders werkt het niet denk ik.
Ik denk vaak dat ik de enige ben, maar dat is dus niet zo..
Maroon, ik heb ook via internet vriendschappen opgedaan, veel mensen leren kennen, uiteindelijk 2 vriendinnen aan over gehouden die ik af en toe zie.
Het is wel eng soms om via internet op zoek te gana naar vriendschap maar aan de andere kant kan het wel werken en moet het gewoon kllikken met elkaar.
Waar woon jij?
Fame, het is fijn dat er zoeiets als een forum bestaat, het voelt soms als een beste vriendin, je kunt er al je verhalen kwijt maar helaas kunnen we niet een avondje gezellig gaan eten of drinken met elkaar..
En Toetyfroety je idee is op zich goed, maar ik weet niet of ik dat zo zou doen. Maar goed, in elk geval iets om over na te denken.
Romani, lijkt me ook lastig als je vrienden allemaal de kant van je ex kiezen kan me voorstellen dat je je in de steek gelaten voelt, ik zelf heb dat nooit zo gehad, heb altijd al erg weinig vrienden gehad.
Upendown, bedankt voor de knuffel! Lief.
Waar woon jij?
Is je vriend vaak ook weg savonds dat je alleen thuis zit?
het is ook lastig als het contact alleen van jou kant moet komen Jojootje, ik heb dat ook wel gehad, maar heb het op een gegeven moment opgegeven. Vriendschap meot van beide kanten komen anders werkt het niet denk ik.
Ik denk vaak dat ik de enige ben, maar dat is dus niet zo..
Maroon, ik heb ook via internet vriendschappen opgedaan, veel mensen leren kennen, uiteindelijk 2 vriendinnen aan over gehouden die ik af en toe zie.
Het is wel eng soms om via internet op zoek te gana naar vriendschap maar aan de andere kant kan het wel werken en moet het gewoon kllikken met elkaar.
Waar woon jij?
Fame, het is fijn dat er zoeiets als een forum bestaat, het voelt soms als een beste vriendin, je kunt er al je verhalen kwijt maar helaas kunnen we niet een avondje gezellig gaan eten of drinken met elkaar..
En Toetyfroety je idee is op zich goed, maar ik weet niet of ik dat zo zou doen. Maar goed, in elk geval iets om over na te denken.
Romani, lijkt me ook lastig als je vrienden allemaal de kant van je ex kiezen kan me voorstellen dat je je in de steek gelaten voelt, ik zelf heb dat nooit zo gehad, heb altijd al erg weinig vrienden gehad.
Upendown, bedankt voor de knuffel! Lief.
Waar woon jij?
Is je vriend vaak ook weg savonds dat je alleen thuis zit?
vrijdag 29 augustus 2008 om 18:42
Lief Rammetje,
Ik ken het als geen ander.Heb vele vriendschappen gehad en allemaal zijn ze in het water gelopen.Ik had tot voor kort een vriendin waarmee ik REUZE goed kon.We waren 2 handen op één buik.Ik heb met haar ook mijn ervaringen besproken en ze herkende dat helaas.Nu is zij afgelopen jaar voor het eerst op mijn verjaardag geweest en heeft op dat moment onze andere enige vriend leren kennen.Hem kende we al 10 jaar en hij kwam wekenlijks.Mijn vriendin heeft iets gekregen met onze gezamelijke vriend en sinsdien.....besta ik niet meer.
Ooit kwam ik naar haar toe omdat ze slecht in het geld zat.Zit volledig thuis.Nu een halfjaar later heb ik haar belangstelling afgewacht en die is er ABSOLUUT niet.Geen één keer heeft ze geinformeerd.Ik heb hen alleen nog maar samen gezien en met moeite 1 keer in de maand.Want ze hebben het zo druk.
Zitten volle dagen vol.Zoals zij zegt.
Daarbij is zij MEGa veranderd en herken ik haar niet terug.Ik ben erg netjes en slik vaak in het leven.Omdat ik nog met mensen om moet gaan.Maar ze beledigd me haast waar ik bijzit en ik ben ZWAAR teleurgesteld.Dit is nu de 7e vriendschap die zo op de proppe is gelopen.Iedere keer geloof ik weer in die mooie woorden.Die ik maar o zo graag hoor.Maar telkens kom ik bedrogen uit.
Voor nu heb ik besloten dat de enige vriend die ik heb ikzelf ben.Ik ga wel naar dingen toe, alleen (we hebben een eigen zaak en man werkt veel) en hoopte ooit daar mensen te leren kennen.Maar ik geef de moed op.
Merk dat dit stuk typen me oplucht en met name het gevoel dat ik niet alleen ben in mijn eenzaamheid.
Ik voel me zo'n anders mens als alle anderen.Ik ga voor mensen door het vuur maar ga steeds op mijn giegel.
Voor nu vecht ik alleen, met een traan op mijn wang.
Omdat het toch wel pijnlijk is als iedereen quablijkelijk zoveel vrienden heeft.En ik een paar waardeloze kennissen.
Die doen of ze me begrijpen, maar of ze dat doen betwijfel ik.
ZUCHT DAT IS ERUIT.FIJN DAT FORUM
Ik ken het als geen ander.Heb vele vriendschappen gehad en allemaal zijn ze in het water gelopen.Ik had tot voor kort een vriendin waarmee ik REUZE goed kon.We waren 2 handen op één buik.Ik heb met haar ook mijn ervaringen besproken en ze herkende dat helaas.Nu is zij afgelopen jaar voor het eerst op mijn verjaardag geweest en heeft op dat moment onze andere enige vriend leren kennen.Hem kende we al 10 jaar en hij kwam wekenlijks.Mijn vriendin heeft iets gekregen met onze gezamelijke vriend en sinsdien.....besta ik niet meer.
Ooit kwam ik naar haar toe omdat ze slecht in het geld zat.Zit volledig thuis.Nu een halfjaar later heb ik haar belangstelling afgewacht en die is er ABSOLUUT niet.Geen één keer heeft ze geinformeerd.Ik heb hen alleen nog maar samen gezien en met moeite 1 keer in de maand.Want ze hebben het zo druk.
Zitten volle dagen vol.Zoals zij zegt.
Daarbij is zij MEGa veranderd en herken ik haar niet terug.Ik ben erg netjes en slik vaak in het leven.Omdat ik nog met mensen om moet gaan.Maar ze beledigd me haast waar ik bijzit en ik ben ZWAAR teleurgesteld.Dit is nu de 7e vriendschap die zo op de proppe is gelopen.Iedere keer geloof ik weer in die mooie woorden.Die ik maar o zo graag hoor.Maar telkens kom ik bedrogen uit.
Voor nu heb ik besloten dat de enige vriend die ik heb ikzelf ben.Ik ga wel naar dingen toe, alleen (we hebben een eigen zaak en man werkt veel) en hoopte ooit daar mensen te leren kennen.Maar ik geef de moed op.
Merk dat dit stuk typen me oplucht en met name het gevoel dat ik niet alleen ben in mijn eenzaamheid.
Ik voel me zo'n anders mens als alle anderen.Ik ga voor mensen door het vuur maar ga steeds op mijn giegel.
Voor nu vecht ik alleen, met een traan op mijn wang.
Omdat het toch wel pijnlijk is als iedereen quablijkelijk zoveel vrienden heeft.En ik een paar waardeloze kennissen.
Die doen of ze me begrijpen, maar of ze dat doen betwijfel ik.
ZUCHT DAT IS ERUIT.FIJN DAT FORUM
vrijdag 29 augustus 2008 om 21:32
vrijdag 29 augustus 2008 om 21:39
Hoi Rammetje, misschien is het een idee om af en toe die paar vriendinnen met zn allen uit te nodigen? Ik heb ook geen groepje maar allemaal 'losse' vriendinnen. Ik heb inmiddels twee kindjes en ben er een paar jaar geleden mee begonnen twee keer per jaar een (goed) verjaardagsfeest te vieren en af en toe etentjes. Ik nodig ze dan gewoon allemaal uit en inmiddels kennen ze elkaar dus ook best goed en er is zeker een klik. Sommigen Hyven bijv wel eens wat met elkaar. Dus nog steeds geen groep, maar wel een goede situatie en ik geef tegenwoordig ook bijv. met plezier feestjes.
Misschien een idee? En met losse vriendinnen kun je toch ook veel plezier hebben? Maar ik heb wel gemerkt dat hoe meer je investeert in vriendschappen, hoe leuker het wordt.
Misschien een idee? En met losse vriendinnen kun je toch ook veel plezier hebben? Maar ik heb wel gemerkt dat hoe meer je investeert in vriendschappen, hoe leuker het wordt.
zaterdag 30 augustus 2008 om 19:36
:
Lief Rammetje,
Ik ken het als geen ander.Heb vele vriendschappen gehad en allemaal zijn ze in het water gelopen.Ik had tot voor kort een
vriendin waarmee ik REUZE goed kon.We waren 2 handen op één buik.Ik heb met haar ook mijn ervaringen besproken en ze herkende dat helaas.Nu is zij afgelopen jaar voor het eerst op mijn verjaardag geweest en heeft op dat moment onze andere enige vriend leren kennen.Hem kende we al 10 jaar en hij kwam wekenlijks.Mijn vriendin heeft iets gekregen met onze gezamelijke vriend en sinsdien.....besta ik niet meer.
Ooit kwam ik naar haar toe omdat ze slecht in het geld zat.Zit volledig thuis.Nu een halfjaar later heb ik haar belangstelling afgewacht en die is er ABSOLUUT niet.Geen één keer heeft ze geinformeerd.Ik heb hen alleen nog maar samen gezien en met moeite 1 keer in de maand.Want ze hebben het zo druk.
Zitten volle dagen vol.Zoals zij zegt.
Daarbij is zij MEGa veranderd en herken ik haar niet terug.Ik ben erg netjes en slik vaak in het leven.Omdat ik nog met mensen om moet gaan.Maar ze beledigd me haast waar ik bijzit en ik ben ZWAAR teleurgesteld.Dit is nu de 7e vriendschap die zo op de proppe is gelopen.Iedere keer geloof ik weer in die mooie woorden.Die ik maar o zo graag hoor.Maar telkens kom ik bedrogen uit.
Voor nu heb ik besloten dat de enige vriend die ik heb ikzelf ben.Ik ga wel naar dingen toe, alleen (we hebben een eigen zaak en man werkt veel) en hoopte ooit daar mensen te leren kennen.Maar ik geef de moed op.
Merk dat dit stuk typen me oplucht en met name het gevoel dat ik niet alleen ben in mijn eenzaamheid.
Ik voel me zo'n anders mens als alle anderen.Ik ga voor mensen door het vuur maar ga steeds op mijn giegel.
Voor nu vecht ik alleen, met een traan op mijn wang.
Omdat het toch wel pijnlijk is als iedereen quablijkelijk zoveel vrienden heeft.En ik een paar waardeloze kennissen.
Die doen of ze me begrijpen, maar of ze dat doen betwijfel ik.
ZUCHT DAT IS ERUIT.FIJN DAT FORUM
Roozie, heel herkenbaar jouw verhaal. Vooral wat je zegt over voor mensen door het vuur gaan en elke keer op je bek gaan. Ik heb zelf helemaal geen vriendinnen. Ja, losse contacten maar die gaan voor mij niet diep genoeg. Nu heb ik er vrede mee. Omdat ik gemerkt heb dat zonder vriendinnen, ik giga veel vrijheid heb. Voor gesprekken e.d. heb ik wel hele bijzondere mensen om me heen en dat is voor mij genoeg. Maar een grote vriendenkring? Nee, liever niet. Dacht ik absoluut niet zo over toen ik me heel eenzaam voelde (let wel, ik WAS niet eenzaam, ik VOELDE me eenzaam). Ik had 3 hele lange vriendschappen (20 jaar) verbroken, wel van mijn kant maar het deed pijn. De reden waarom ik dat deed: ik zag eindelijk in dat de vriendschap niet op gelijkwaardigheid was gebaseerd. Ik groeide, maar zij groeiden niet mee. Gevolg: jaloezie, steken onder water etc. Ik heb nu in ieder geval ruimte gemaakt voor mensen van mijn eigen kaliber,.
Rammetje, je bent (gelukkig) niet de enige en dat moet de eenzaamheid toch enigzins draaglijker maken. Ben zelf ook door zo'n periode gegaan dus ik weet wat je voelt. De eenzaamheid lijkt slecht maar soms heb je dat nodig om jezelf wat beter te leren kennen. Je denkt over je leven je jezelf en stap voor stap kom je daar uit (met of zonder vrienden). Weet dat je ook op dit forum ALTIJD een luisterend oor vindt
Knuffel
dinsdag 16 september 2008 om 12:26
Wat heerlijk herkenbaar allemaal. Ook ik heb geen bergen vrienden. Nog niet zo lang geleden een vriendschap beeindigd omdat (ook) ik al voor de zoveelste keer op mijn bek ben gegaan. Ik zou graag iemand vinden met wie ik lief en leed kan delen en altijd voor elkaar klaarstaan e.d. maar ik weet ook dat dat een enorme valkuil kan zijn omdat ik zelf heel veel geef en (te) laat inzie dat iemand er anders instaat dan ik. Ben ook niet zo van de bbq's en de feestjes enzo. Maak me ook alweer druk om mijn verjaardag, vier ik al jaren niet omdat ik niet weet wie ik uit moet nodigen en bang ben dat mensen zullen opmerken dat ik alleen wat vage kenissen heb en geen echte vrienden maar dit jaar word ik 30 dus ik zal wel moeten.... maar anyway.... een hele dikke knuffel voor iedereen die zich eenzaam voelt!!!
dinsdag 16 september 2008 om 23:06
Heel herkenbaar Rammetje!
Ik voel me geloof ik precies hetzelfde...heb een lieve man en 2 schatten van kinderen en een goede baan, maar ik ben zo vaak eenzaam. Ik heb het gevoel dat bij iedereen vrienden komen aanwaaien en ik er op een of andere manier zoveel moeite voor moet doen. Ik heb vanaf de middelbare school geen echte vriendinnen meer gehad en het contact met die paar vriendinnen die ik daarvoor had zijn ook verwatert. Ik merk nu ook dat ik weinig moeite meer doe, ben al zo vaak teleurgesteld in mensen en verwacht eigenlijk niks meer. Triest hè.
Ik heb ook zo'n hekel aan m'n verjaardag.....en dan de verjaardagen van de kinderen, ik probeer zoveel mogelijk vage kennissen uit te nodigen, maar de helft zegt gewoon af en dan zijn we gewoon weer alleen met de familie.....gelukkig zijn de kinderen nog te klein om het door te hebben.
Maar ik heb altijd al het gevoel gehad dat ik ergens bij wilde horen en ik ben dan ook net als jij erg jaloers op mensen die een vriendengroep hebben.
Terwijl ik het tegelijkertijd ook erg gezellig met m'n gezinnetje heb, zou ik gewoon graag een paar goede echte vrienden willen hebben.
Ik voel me geloof ik precies hetzelfde...heb een lieve man en 2 schatten van kinderen en een goede baan, maar ik ben zo vaak eenzaam. Ik heb het gevoel dat bij iedereen vrienden komen aanwaaien en ik er op een of andere manier zoveel moeite voor moet doen. Ik heb vanaf de middelbare school geen echte vriendinnen meer gehad en het contact met die paar vriendinnen die ik daarvoor had zijn ook verwatert. Ik merk nu ook dat ik weinig moeite meer doe, ben al zo vaak teleurgesteld in mensen en verwacht eigenlijk niks meer. Triest hè.
Ik heb ook zo'n hekel aan m'n verjaardag.....en dan de verjaardagen van de kinderen, ik probeer zoveel mogelijk vage kennissen uit te nodigen, maar de helft zegt gewoon af en dan zijn we gewoon weer alleen met de familie.....gelukkig zijn de kinderen nog te klein om het door te hebben.
Maar ik heb altijd al het gevoel gehad dat ik ergens bij wilde horen en ik ben dan ook net als jij erg jaloers op mensen die een vriendengroep hebben.
Terwijl ik het tegelijkertijd ook erg gezellig met m'n gezinnetje heb, zou ik gewoon graag een paar goede echte vrienden willen hebben.
zondag 21 september 2008 om 00:26
Ik voel me ook wel 's alleen en eenzaam maar ik voel er niks voor om een hartsvriendin te hebben. Zo'n type ben ik niet ben een einzelganger en het bevalt me prima zo, alleen een enkele keer als ik ergens ben geweest waar het druk was en ik kom dan thuis, dan kan ik wel 's balen.
Maar over het algemeen vind ik het prettig om niet die sociale contacten te hebben, het enige wat ik mis is een uitgaansgroepje maar dichterbij hoeft het van mij niet te komen.
Maar over het algemeen vind ik het prettig om niet die sociale contacten te hebben, het enige wat ik mis is een uitgaansgroepje maar dichterbij hoeft het van mij niet te komen.
zondag 21 september 2008 om 12:18
zondag 21 september 2008 om 12:23
Rammetje,
Rot voor je je dat je je zo eenzaam voelt. Ik vraag me af of het, behalve het zoeken naar herkenning, ook niet zinvol zou zijn om ervaringen te delen over hoe je je eenzame gevoel kunt veranderen?
Hoewel ik me niet eenzaam voel, herken ik bepaalde aspecten wel. Ik ben onlangs naar de andere kant van het land verhuisd om te gaan samenwonen. Ik heb vriendinnen (niet dichtbij), vriend, maar (vrijwel) niemand in de buurt om even mee thee te drinken. zo even langs te kunnen gaan etc. Ik heb me vooral de eerste maanden hier dan af en toe ook wel eenzaam gevoeld en besloten dat ik daar wat aan wilde doen.
Ik heb gereageerd op een oproep op het prikbord van Viva en heb daar nu een groep aan overgehouden waarmee ik af en toe afspreek: soms met de hele groep, soms met één iemand uit die groep, net hoe het uitkomt. Het is nog pril, en het zijn zeker (nog) geen 'beste vriendinnen', maar het maakt wel dat ik het gevoel heb dat ik contacten hier heb en dat er mensen zijn waarmee ik iets kan afspreken! Misschien een tip?
Groet,
Erwt
Rot voor je je dat je je zo eenzaam voelt. Ik vraag me af of het, behalve het zoeken naar herkenning, ook niet zinvol zou zijn om ervaringen te delen over hoe je je eenzame gevoel kunt veranderen?
Hoewel ik me niet eenzaam voel, herken ik bepaalde aspecten wel. Ik ben onlangs naar de andere kant van het land verhuisd om te gaan samenwonen. Ik heb vriendinnen (niet dichtbij), vriend, maar (vrijwel) niemand in de buurt om even mee thee te drinken. zo even langs te kunnen gaan etc. Ik heb me vooral de eerste maanden hier dan af en toe ook wel eenzaam gevoeld en besloten dat ik daar wat aan wilde doen.
Ik heb gereageerd op een oproep op het prikbord van Viva en heb daar nu een groep aan overgehouden waarmee ik af en toe afspreek: soms met de hele groep, soms met één iemand uit die groep, net hoe het uitkomt. Het is nog pril, en het zijn zeker (nog) geen 'beste vriendinnen', maar het maakt wel dat ik het gevoel heb dat ik contacten hier heb en dat er mensen zijn waarmee ik iets kan afspreken! Misschien een tip?
Groet,
Erwt
Peas on earth!
zondag 28 september 2008 om 09:47
Ik herken het ook Rammetje!
Woon samen met mn vriend en we hebben samen een zoontje, maar vriend(innen) amper. Met 1 meid spreek ik weleens wat af, gaan we shoppen of gewoon lekker kleppen, of ze komt hier eten. Maar toch het gevoel dat ik wat mis ofzow.
Wat ik ook al in een ander topic schreef, ben in de loop der jaren een flink aantal keer op me waffel gegaan wat betreft vriendschappen, dus is het voor mij ook wat 'lastiger' iemand te vertrouwen of op die manier contact te maken.
Ik probeer me er af en toe gewoon bij neer te leggen dat het maar zo is. Maar soms is dat gewoon niet leuk.
Woon samen met mn vriend en we hebben samen een zoontje, maar vriend(innen) amper. Met 1 meid spreek ik weleens wat af, gaan we shoppen of gewoon lekker kleppen, of ze komt hier eten. Maar toch het gevoel dat ik wat mis ofzow.
Wat ik ook al in een ander topic schreef, ben in de loop der jaren een flink aantal keer op me waffel gegaan wat betreft vriendschappen, dus is het voor mij ook wat 'lastiger' iemand te vertrouwen of op die manier contact te maken.
Ik probeer me er af en toe gewoon bij neer te leggen dat het maar zo is. Maar soms is dat gewoon niet leuk.
maandag 29 september 2008 om 16:24
Ik ben wat vriendschappen betreft ook vaak teleurgesteld.
Vriendinnen waren vaak ineens verdwenen zonder opgaaf van reden.
Ik wilde altijd graag vriendinnen, vond het vervelend als ik niet kon zeggen dat ik vriendinnen had.
Maar nu vind ik het wel goed zo. Ik heb niet de behoefte aan feestjes. Ik heb wel wat sociale contacten, maar of het diepgang heeft weet ik niet.
Wat ik wel mis, is iemand waar ik mee uit kan gaan.
Maar goed, toch voel ik me zelden eenzaam.
Vriendinnen waren vaak ineens verdwenen zonder opgaaf van reden.
Ik wilde altijd graag vriendinnen, vond het vervelend als ik niet kon zeggen dat ik vriendinnen had.
Maar nu vind ik het wel goed zo. Ik heb niet de behoefte aan feestjes. Ik heb wel wat sociale contacten, maar of het diepgang heeft weet ik niet.
Wat ik wel mis, is iemand waar ik mee uit kan gaan.
Maar goed, toch voel ik me zelden eenzaam.
maandag 29 september 2008 om 19:59
hoi,
Heel herkenbaar wat je schrijft Rammetje. Ik ben veel alleen doordat ik niet meer werk ivm gezondheidsproblemen, geen kinderen, geen contact meer met mijn familie mede door mijn ziekte en het gegeven dat mijn ouders NU dan toch Opa & Oma zijn geworden van hun 1e kleinkind en ik er daardoor niet meer toe doe terwijl ik nog steeds dezelfde ben, maar blijkbaar in hun ogen niet meer en dat is jammer. Zeker nu de 'gezellige' decembermaand er aan komt.. En alle tijdschriften weer veel aandacht gaan besteden aan de leukste tijd van het jaar???!!
Ook ik vier al jaren mijn verjaardag niet meer, ik zou niet weten met wie ik het zou moeten vieren op mijn partner na en dat terwijl ik 40 ben geworden
Dat zou het begin zijn van een nieuw leven.
Wel vind ik het wel heel fijn dat er meerdere mensen zijn die het herkennen.
groetjes
Grijsmuisje
Heel herkenbaar wat je schrijft Rammetje. Ik ben veel alleen doordat ik niet meer werk ivm gezondheidsproblemen, geen kinderen, geen contact meer met mijn familie mede door mijn ziekte en het gegeven dat mijn ouders NU dan toch Opa & Oma zijn geworden van hun 1e kleinkind en ik er daardoor niet meer toe doe terwijl ik nog steeds dezelfde ben, maar blijkbaar in hun ogen niet meer en dat is jammer. Zeker nu de 'gezellige' decembermaand er aan komt.. En alle tijdschriften weer veel aandacht gaan besteden aan de leukste tijd van het jaar???!!
Ook ik vier al jaren mijn verjaardag niet meer, ik zou niet weten met wie ik het zou moeten vieren op mijn partner na en dat terwijl ik 40 ben geworden
Dat zou het begin zijn van een nieuw leven.Wel vind ik het wel heel fijn dat er meerdere mensen zijn die het herkennen.
groetjes
Grijsmuisje
maandag 29 september 2008 om 20:28
Hallo, rammetje
Ik denk dat iedereen zich weleens eenzaam voelt...
Als je het woord splits zie je een/ zaam...
soms is het lekker om all/een te zijn en soms is het fijn om het zaam/samen te doen.
Als jij jouw warmte naar jezelf voelt, straal je dat uit..
en zal je mensen aantrekken.
Misschien durf je jezelf niet zo te geven in een relatie met een vriendin, uit angst 'weer' gekwetst te worden.
En dat is logisch niemand wil gekwetst worden.
Maar durf je , je diepste gevoelens op papier te zetten?
Je open te stellen naar jezelf? Als je dat kan zal je zien dat jij je eigen beste vriendin bent.
En dan vriendschappen aantrekt, die diepgaand kunnen zijn.
Omdat jij je ervoor openstelt.
een warme groet.
Ik denk dat iedereen zich weleens eenzaam voelt...
Als je het woord splits zie je een/ zaam...
soms is het lekker om all/een te zijn en soms is het fijn om het zaam/samen te doen.
Als jij jouw warmte naar jezelf voelt, straal je dat uit..
en zal je mensen aantrekken.
Misschien durf je jezelf niet zo te geven in een relatie met een vriendin, uit angst 'weer' gekwetst te worden.
En dat is logisch niemand wil gekwetst worden.
Maar durf je , je diepste gevoelens op papier te zetten?
Je open te stellen naar jezelf? Als je dat kan zal je zien dat jij je eigen beste vriendin bent.
En dan vriendschappen aantrekt, die diepgaand kunnen zijn.
Omdat jij je ervoor openstelt.
een warme groet.
dinsdag 30 september 2008 om 09:24
Ik herken het ook , maar dan vooral jaloezie tov anderen. Vaak denkend dat die het super hebben met allemaal vrienden , maar schijn bedriegt hoor. Ook iemand met veel vrienden kan zich best eenzaam voelen en doet misschien mee maar heeft er soms helemaal geen zin in.
Ik probeer nu meer te genieten van mijn gezin en niet meer zoveel te kijken naar een ander. Want het is tegenwoordig meer een mode verschijnsel dat je veel vrienden moet hebben en dat begint al bij je kids op school , je kind moet echt wel 5 of 6 vriendjes hebben en op sport en meedoen en dat geldt ook voor volwassenen , je moet er bij horen en overal aan meedoen. Nou ik geniet van mijn gezin en heb soms helemaal geen zin om mee te doen.
Maar het is soms niet makkelijk!!
groetjes ....
Ik probeer nu meer te genieten van mijn gezin en niet meer zoveel te kijken naar een ander. Want het is tegenwoordig meer een mode verschijnsel dat je veel vrienden moet hebben en dat begint al bij je kids op school , je kind moet echt wel 5 of 6 vriendjes hebben en op sport en meedoen en dat geldt ook voor volwassenen , je moet er bij horen en overal aan meedoen. Nou ik geniet van mijn gezin en heb soms helemaal geen zin om mee te doen.
Maar het is soms niet makkelijk!!
groetjes ....
dinsdag 30 september 2008 om 20:36
Helemaal mee eens Will, mooi gesproken!!
Ik heb ook altijd het idee dat iedereen een druk sociaal leven heeft, behalve ik! Alles moet maar, een leuke moeder zijn, werken, er leuk uit zien en een hoop vrienden hebben, dus een druk sociaal leven hebben. Het is inderdaad een modetrend aan het worden.
Veel vrienden heb ik niet nodig, ik geniet zoveel mogelijk van mijn gezin, maar stiekem hoop ik toch altijd die ene goede of hartsvriendin tegen te komen....en volgens mij sta ik er nog steeds open voor, maar het valt niet mee!
We wonen ook in een kinderijke buurt met veel jonge ouders, maar ook daar maak ik niet gauw contact mee, ja een praatje hier en daar, maar je komt niet meteen bij elkaar over de vloer. Het lijkt wel of iedereen altijd oppervlakkig tegen me doet en zij niet op zoek zijn naar 'nieuwe vrienden'. En dan geef ik al weer gauw op.
Het lijkt me zo leuk om een leuk stel als vrienden te hebben. En als het kan kinderen van dezelfde leeftijd......nou ik droom lekker verder!
groetjes...........
Ik heb ook altijd het idee dat iedereen een druk sociaal leven heeft, behalve ik! Alles moet maar, een leuke moeder zijn, werken, er leuk uit zien en een hoop vrienden hebben, dus een druk sociaal leven hebben. Het is inderdaad een modetrend aan het worden.
Veel vrienden heb ik niet nodig, ik geniet zoveel mogelijk van mijn gezin, maar stiekem hoop ik toch altijd die ene goede of hartsvriendin tegen te komen....en volgens mij sta ik er nog steeds open voor, maar het valt niet mee!
We wonen ook in een kinderijke buurt met veel jonge ouders, maar ook daar maak ik niet gauw contact mee, ja een praatje hier en daar, maar je komt niet meteen bij elkaar over de vloer. Het lijkt wel of iedereen altijd oppervlakkig tegen me doet en zij niet op zoek zijn naar 'nieuwe vrienden'. En dan geef ik al weer gauw op.
Het lijkt me zo leuk om een leuk stel als vrienden te hebben. En als het kan kinderen van dezelfde leeftijd......nou ik droom lekker verder!
groetjes...........
zaterdag 4 oktober 2008 om 14:44
Hoi meiden,
Volgens mij zijn er veel meer vrouwen eenzaam dan wij denken, dan mensen zich voordoen, want eenzaam" zijn, dat is eigenlijk toch niet "cool", niet stoer. Mensen die eenzaam zijn wijten dat vaak aan zichzelf en daardoor isoleren ze zich vaak nog meer.. Zo ook ik.. een vrouw van 32 jaar, woon sinds kort in Rotterdam, heb een dochtertje van 1,5 en een tweede op komst en een lieve man. Maar vooral in een grote stad maak je niet snel echte "vrienden" de contacten blijven oppervlakkig en gaan niet de diepte in.. Soms even als je je rot voelt of juist in de mood voor gezelligheid wil je ergens SPONTAAN even met een vriendin wat drinken, koffie of een wijntje, en dan is er niemand.. want sowieso moet alles tegenwoordig gepland worden. Mijn ervaring is dat als je moeder wordt, dat je kans hebt om nog geisoleerder te raken, je bent veel thuis met de kleine (ik werk wel 3 dagen) omdat ze nog moet slapen en de deur uit gaan is vaak zoveel gedoe..
Mensen durven mijn inziens (ik ook hoor) hun ECHTE gevoel niet meer te laten zien aan elkaar, iemand vraagt je; Hoe gaat het met je? En je zegt; GOED! Terwijl je je van binnen helemaal niet zo voelt. Waarom doen we dat? Waarom willen we iets mooier maken dan het is? Waarom vinden wij de emotie "alleen voelen" niet mooi? Waarom verstoppen we dat? Het is zo jammer, want ik zie ze zo vaak; vrouwen als ik; met de kinderwagen in een speeltuintje, kindje aan het spelen en mamma zit er alleen bij..
Nou moet ik zeggen dat ik het ook ooit anders heb gezien, maar dat was in een Arabisch land, daar staan de vrouwen naast elkaar, en steunen elkaar door dik en dun. Je bent nooit alleen, je hebt altijd wel een zus of en nicht of een schoonzus om mee te praten of de zorgen over de kids te delen.. Tja misschien kan dat weer soms benauwend zijn, maar we moeten een tussenweg vinden!
Maar hoe, ik vind het moeilijk...
Liefs Maysing
Volgens mij zijn er veel meer vrouwen eenzaam dan wij denken, dan mensen zich voordoen, want eenzaam" zijn, dat is eigenlijk toch niet "cool", niet stoer. Mensen die eenzaam zijn wijten dat vaak aan zichzelf en daardoor isoleren ze zich vaak nog meer.. Zo ook ik.. een vrouw van 32 jaar, woon sinds kort in Rotterdam, heb een dochtertje van 1,5 en een tweede op komst en een lieve man. Maar vooral in een grote stad maak je niet snel echte "vrienden" de contacten blijven oppervlakkig en gaan niet de diepte in.. Soms even als je je rot voelt of juist in de mood voor gezelligheid wil je ergens SPONTAAN even met een vriendin wat drinken, koffie of een wijntje, en dan is er niemand.. want sowieso moet alles tegenwoordig gepland worden. Mijn ervaring is dat als je moeder wordt, dat je kans hebt om nog geisoleerder te raken, je bent veel thuis met de kleine (ik werk wel 3 dagen) omdat ze nog moet slapen en de deur uit gaan is vaak zoveel gedoe..
Mensen durven mijn inziens (ik ook hoor) hun ECHTE gevoel niet meer te laten zien aan elkaar, iemand vraagt je; Hoe gaat het met je? En je zegt; GOED! Terwijl je je van binnen helemaal niet zo voelt. Waarom doen we dat? Waarom willen we iets mooier maken dan het is? Waarom vinden wij de emotie "alleen voelen" niet mooi? Waarom verstoppen we dat? Het is zo jammer, want ik zie ze zo vaak; vrouwen als ik; met de kinderwagen in een speeltuintje, kindje aan het spelen en mamma zit er alleen bij..
Nou moet ik zeggen dat ik het ook ooit anders heb gezien, maar dat was in een Arabisch land, daar staan de vrouwen naast elkaar, en steunen elkaar door dik en dun. Je bent nooit alleen, je hebt altijd wel een zus of en nicht of een schoonzus om mee te praten of de zorgen over de kids te delen.. Tja misschien kan dat weer soms benauwend zijn, maar we moeten een tussenweg vinden!
Maar hoe, ik vind het moeilijk...
Liefs Maysing
