Psyche
alle pijlers
Eenzaam
donderdag 30 oktober 2008 om 11:40
Hallo allemaal,
Ik weet niet precies hoe ik moet beginnen maar een ding is duidelijk ik ben eenzaam.
Ik heb niet veel vrienden, eigenlijk zijn het vrienden die ik zie om de zoveel tijd en het zijn er maar 2. Ook woon ik nog thuis. Ik ben nu 24 en het heeft een lange tijd gekost om me los te koppelen van mijn nest. Ik ben nu wel al een half jaar bezig met het zoeken naar een huisje waar ik en mijn vriend in kan wonen,maar helaas hebben wij niet zoveel geluk.
jeetje was is dit moeilijk om te vertellen, ik kan ook eigenlijk niet met gevoelens uiten over dit naar andere. Mijn vriend weet het wel, maar we wonen niet in dezelfde stad dus we zien elkaaar alleen in het weekend, omdat we het allebij erg druk hebben met onze studie, ik ga dit jaar ook afstuderen. Het zegt altijd doe er dan wat aan... maar hoe...
Ik woon dus nog thuis, en mijn band met mijn familie is ook vreemd. We praten eigenlijk niet veel meer met elkaar. Vroeger was het wel zo, maar tegenwoordig leven we langs elkaar heen. Ook zijn mijn ouders met pensioen *ze zijn beide 65*.
Doordat er weinig aan me gevraagd wordt, en mijn moeder eigenlijk altijd maar over haarzelf wilt praten en haar dingen, en nooit iets aan mijn vraagt of mijn vader, heb ik denk ik het daarom heel erg moeilijk vind om contacten op te bouwen.
Ik zit vaak in mijn kamer een beetje op hyves te surfen, en kijk hoe leuk al die mensen van mijn leeftijd het hebben in hun leven. Ze doen veel, hebben veel vrienden. Dit maakt me heel verdrietig. Een tijd lang heb ik gedacht dat ik thuis moest blijven wonen, omdat mijn vader ziek is. Hij kan eigenlijk nog maar heel weinig en is daardoor aan het huis geplakt. Hij gaat er haast nooit meer uit. Maar hij heeft ervoor gekozen omhet leven te leiden die hij nu lijdt, en ik heb het gevoel dat ik zoveel gemist heb in mijn leven. Dat ik daarom nu bezig met met een eigen huis.
Dan zou je kunnen denken, ga dan activiteiten doen zodat je mensen leert kennen. Maar ik heb niet veel geld, en in je eentje is het ook niet leuk.En daarbij heb ik plannen om een een te gaan gaan reizen dus het geld dat ik verdien wil ik liever gebruiken voor dat. Dus tja dan is het prioriteiten stellen.... zucht...
Ook heb ik een best negatief zelfbeeld, terwijl ik weet dat ik er best mag zijn, ik ben niet lelijk. Maar iedereen ziet altijd het mooie meisje maar zodra ze haar mond open doet vinden ze het niks. Ik vind het ook moeilijk om spontaan een leuk verhaal te vertellen over wat ik gedaan heb op een dag, omdat ik mijn stem vreselijk vind.
het is een beetje een vaag verhaald geworden, sorry daarvoor.. maar weet gewoon niet hoe ik het anders moet doen
Kent iemand dit gevoel? en wat doe je er aan?
Ik weet niet precies hoe ik moet beginnen maar een ding is duidelijk ik ben eenzaam.
Ik heb niet veel vrienden, eigenlijk zijn het vrienden die ik zie om de zoveel tijd en het zijn er maar 2. Ook woon ik nog thuis. Ik ben nu 24 en het heeft een lange tijd gekost om me los te koppelen van mijn nest. Ik ben nu wel al een half jaar bezig met het zoeken naar een huisje waar ik en mijn vriend in kan wonen,maar helaas hebben wij niet zoveel geluk.
jeetje was is dit moeilijk om te vertellen, ik kan ook eigenlijk niet met gevoelens uiten over dit naar andere. Mijn vriend weet het wel, maar we wonen niet in dezelfde stad dus we zien elkaaar alleen in het weekend, omdat we het allebij erg druk hebben met onze studie, ik ga dit jaar ook afstuderen. Het zegt altijd doe er dan wat aan... maar hoe...
Ik woon dus nog thuis, en mijn band met mijn familie is ook vreemd. We praten eigenlijk niet veel meer met elkaar. Vroeger was het wel zo, maar tegenwoordig leven we langs elkaar heen. Ook zijn mijn ouders met pensioen *ze zijn beide 65*.
Doordat er weinig aan me gevraagd wordt, en mijn moeder eigenlijk altijd maar over haarzelf wilt praten en haar dingen, en nooit iets aan mijn vraagt of mijn vader, heb ik denk ik het daarom heel erg moeilijk vind om contacten op te bouwen.
Ik zit vaak in mijn kamer een beetje op hyves te surfen, en kijk hoe leuk al die mensen van mijn leeftijd het hebben in hun leven. Ze doen veel, hebben veel vrienden. Dit maakt me heel verdrietig. Een tijd lang heb ik gedacht dat ik thuis moest blijven wonen, omdat mijn vader ziek is. Hij kan eigenlijk nog maar heel weinig en is daardoor aan het huis geplakt. Hij gaat er haast nooit meer uit. Maar hij heeft ervoor gekozen omhet leven te leiden die hij nu lijdt, en ik heb het gevoel dat ik zoveel gemist heb in mijn leven. Dat ik daarom nu bezig met met een eigen huis.
Dan zou je kunnen denken, ga dan activiteiten doen zodat je mensen leert kennen. Maar ik heb niet veel geld, en in je eentje is het ook niet leuk.En daarbij heb ik plannen om een een te gaan gaan reizen dus het geld dat ik verdien wil ik liever gebruiken voor dat. Dus tja dan is het prioriteiten stellen.... zucht...
Ook heb ik een best negatief zelfbeeld, terwijl ik weet dat ik er best mag zijn, ik ben niet lelijk. Maar iedereen ziet altijd het mooie meisje maar zodra ze haar mond open doet vinden ze het niks. Ik vind het ook moeilijk om spontaan een leuk verhaal te vertellen over wat ik gedaan heb op een dag, omdat ik mijn stem vreselijk vind.
het is een beetje een vaag verhaald geworden, sorry daarvoor.. maar weet gewoon niet hoe ik het anders moet doen
Kent iemand dit gevoel? en wat doe je er aan?
donderdag 30 oktober 2008 om 11:53
Het oplossen van dit probleem staat op je prioriteitenlijst dus onder het maken van een reis? Want mijn eerste gedachte zou zijn om je aan te melden voor 1 of ander cluppie (mijn eerste actie toen ik wist dat ik langer in het buitenland zou wonen, en ik weet dat ik ook graag onder de mensen kom maar dat dat niet vanzelf gaat)...
donderdag 30 oktober 2008 om 11:54
donderdag 30 oktober 2008 om 12:00
Heel vervelend dat je je zo eenzaam voelt. Dat moet een rotgevoel zijn.
Je vertelt dat je studeert. Studiegenoten hebben (vaak) ook heel weinig geld maar kunnen met weinig financiële middelen tóch leuke dingetjes doen. Kun je geen aansluiting bij mensen van jouw studierichting vinden? Je hebt al een gemeenschappelijke factor: de opleiding.
Heb je hobby's? Sport, kun je misschien een paar uur per week ergens vrijwilligerswerk gaan doen? Bij de kassa van een theatertje, meedoen aan de organisatie van een of ander evenement in de stad, ik noem maar wat. Kost je niets maar je leert er allerlei mensen kennen.
En de vrienden van jouw vriend, zijn dat leuke personen? Vaak leer je via via mensen kennen. Met de een klikt het, met een ander niet.
En kijk niet naar Hyves: velen hebben vierhonderd(!) 'vrienden'. Yeah, right! In their dreams! Staar je daar ajb NIET op blind want die contacten gaan vaak nergens over. Het zijn gewoon kennissen, personen die ze via werk/studie/uitgaan eens hebben ontmoet.
En laat merken dat je openstaat voor contact. Ga ervanuit dat je een leuke meid bent en dat je andere mensen wat te bieden hebt, en dat anderen ook iets voor jou kunnen betekenen.
Heb vertrouwen in jezelf. Wees niet zo kritisch op je stem. Adem in, adem uit, en ga ervoor!
Veel succes en plezier!
Je vertelt dat je studeert. Studiegenoten hebben (vaak) ook heel weinig geld maar kunnen met weinig financiële middelen tóch leuke dingetjes doen. Kun je geen aansluiting bij mensen van jouw studierichting vinden? Je hebt al een gemeenschappelijke factor: de opleiding.
Heb je hobby's? Sport, kun je misschien een paar uur per week ergens vrijwilligerswerk gaan doen? Bij de kassa van een theatertje, meedoen aan de organisatie van een of ander evenement in de stad, ik noem maar wat. Kost je niets maar je leert er allerlei mensen kennen.
En de vrienden van jouw vriend, zijn dat leuke personen? Vaak leer je via via mensen kennen. Met de een klikt het, met een ander niet.
En kijk niet naar Hyves: velen hebben vierhonderd(!) 'vrienden'. Yeah, right! In their dreams! Staar je daar ajb NIET op blind want die contacten gaan vaak nergens over. Het zijn gewoon kennissen, personen die ze via werk/studie/uitgaan eens hebben ontmoet.
En laat merken dat je openstaat voor contact. Ga ervanuit dat je een leuke meid bent en dat je andere mensen wat te bieden hebt, en dat anderen ook iets voor jou kunnen betekenen.
Heb vertrouwen in jezelf. Wees niet zo kritisch op je stem. Adem in, adem uit, en ga ervoor!
Veel succes en plezier!
donderdag 30 oktober 2008 om 12:01
hey.
ik ken zeker het gevoel. en wat je er aan kunt doen, is op houden over wat jij denkt dat je negatieve kanten zijn na te denken. (je stem, ik denk niet dat die vreselijk is ik denk dat jij dat in je hoofd gehaald hebt en daardoor nog onzekerder bent geworden, en als je je mond open doet is het niks, hoe kom je daar bij? denk je om je uiterlijk dat mensen meer van je verwachten dat jij ze geeft of laat zien? wat dan? je gaat af studeren dus dom lijk je me niet. en als andere mensen denken, of als jij denkt dat ze dat denken, dat omdat je knap bent je niet slim kunt zijn, ja en? dat zegt wat over die mensen, niet over jou!) waarom ben jij leuk, wat heb jij te bieden? denk daar maar eens over na. om te beginnen kan ik je al vertellen dat je een goed stel hersens hebt en er goed uit ziet. bij veel mensen is het of het één of het ander, wees er blij mee, dat maakt jou niet alleen interessant, maar dus ook mooi! er zijn zat dingen die je kunt doen om mensen te leren kennen zonder geld, ga vrijwilligerswerk doen ofzo. straks met kerst hebben ze bij het leger des heils een speciale maaltijd voor daklozen en mensen van de voedselbank, er daarvoor kunnen ze altijd wel mensen gebruiken. ga zo iets doen, het geeft je voldoening, en ook zelfvertrouwen. je helpt dan mensen. en ik persoonlijk vind niks zo veel voldoening geven als echt wat voor andere mensen doen. dan zie je ook wat er echt toe doet in het leven, en geloof me, dat is niet je eigen onzekerheid. verder, ga met je ouders praten. zeg tegen je moeder dat je het niet leuk vind dat jullie zo langs elkaar heen leven, en dat er nooit aan jou gevraagd wordt hoe het jou of je vader is. als je het goed brengt, opbouwende kritiek dus en niet verwijtend doen, dan pakt je moeder dat echt wel op. misschien niet direct maar ze zal er zeker over na denken en dan kan ze niet anders dan je gelijk geven! misschien is het eng, maar naderhand alleen al omdat je het geprobeerd hebt er iets aan te doen, zal dat je meer zelfvertrouwen geven!
op het yes forum is er een topic vriendinnen gezocht, ik weet niet waar je woont, maar plaats een oproepje. heel veel mensen doen dat, is niks mee. je doet dat gewoon om je leven leuker te maken, voor jezelf te zorgen. en dat is goed, dat ben je waard!
veel succes, je kunt het wel!
liefs
ik ken zeker het gevoel. en wat je er aan kunt doen, is op houden over wat jij denkt dat je negatieve kanten zijn na te denken. (je stem, ik denk niet dat die vreselijk is ik denk dat jij dat in je hoofd gehaald hebt en daardoor nog onzekerder bent geworden, en als je je mond open doet is het niks, hoe kom je daar bij? denk je om je uiterlijk dat mensen meer van je verwachten dat jij ze geeft of laat zien? wat dan? je gaat af studeren dus dom lijk je me niet. en als andere mensen denken, of als jij denkt dat ze dat denken, dat omdat je knap bent je niet slim kunt zijn, ja en? dat zegt wat over die mensen, niet over jou!) waarom ben jij leuk, wat heb jij te bieden? denk daar maar eens over na. om te beginnen kan ik je al vertellen dat je een goed stel hersens hebt en er goed uit ziet. bij veel mensen is het of het één of het ander, wees er blij mee, dat maakt jou niet alleen interessant, maar dus ook mooi! er zijn zat dingen die je kunt doen om mensen te leren kennen zonder geld, ga vrijwilligerswerk doen ofzo. straks met kerst hebben ze bij het leger des heils een speciale maaltijd voor daklozen en mensen van de voedselbank, er daarvoor kunnen ze altijd wel mensen gebruiken. ga zo iets doen, het geeft je voldoening, en ook zelfvertrouwen. je helpt dan mensen. en ik persoonlijk vind niks zo veel voldoening geven als echt wat voor andere mensen doen. dan zie je ook wat er echt toe doet in het leven, en geloof me, dat is niet je eigen onzekerheid. verder, ga met je ouders praten. zeg tegen je moeder dat je het niet leuk vind dat jullie zo langs elkaar heen leven, en dat er nooit aan jou gevraagd wordt hoe het jou of je vader is. als je het goed brengt, opbouwende kritiek dus en niet verwijtend doen, dan pakt je moeder dat echt wel op. misschien niet direct maar ze zal er zeker over na denken en dan kan ze niet anders dan je gelijk geven! misschien is het eng, maar naderhand alleen al omdat je het geprobeerd hebt er iets aan te doen, zal dat je meer zelfvertrouwen geven!
op het yes forum is er een topic vriendinnen gezocht, ik weet niet waar je woont, maar plaats een oproepje. heel veel mensen doen dat, is niks mee. je doet dat gewoon om je leven leuker te maken, voor jezelf te zorgen. en dat is goed, dat ben je waard!
veel succes, je kunt het wel!
liefs
donderdag 30 oktober 2008 om 12:03
Nee, het oplossen van dit probleem is niet het reizen. Ik wil gewoon een reis gaan maken omdat ik het gehad heb met studeren en voordat ik ga werken wil ik gewoon even relaxen.
Ik zou me inderdaad kunenn aanmelden bij een club, maar dat klinkt zo lomp, ik zit bij een club voor de verlegen mensen, maar goed als het me kan helpen waarom niet. Maar ik weet van mezelf dat ik dit niet ga doen, ik zie me met zulke clubs alleen maar van die oudjes voor die gaan boetseren ofzo..
Ik denk dat ik maar eens een afspraak ga maken met een psycholoog.
Ik zou me inderdaad kunenn aanmelden bij een club, maar dat klinkt zo lomp, ik zit bij een club voor de verlegen mensen, maar goed als het me kan helpen waarom niet. Maar ik weet van mezelf dat ik dit niet ga doen, ik zie me met zulke clubs alleen maar van die oudjes voor die gaan boetseren ofzo..
Ik denk dat ik maar eens een afspraak ga maken met een psycholoog.
donderdag 30 oktober 2008 om 12:03
He wat vervelend allemaal.
Allereerst wil ik je afraden om op hyves te kijken, tuurlijk hebben mensen daar weet ik vee hoeveel vriendjes en is het allemaal leuk en geweldig. Hyves is nep; niemand hangt z'n vuile was daar buiten en echte vrienden spreek je niet over hyves. Daarmee spreek je af en die bel je.
Misschien is het een idee om naar de huisarts te gaan. Je zit nu in een negatieve spiraal, waardoor niets goed lijkt.
Allereerst wil ik je afraden om op hyves te kijken, tuurlijk hebben mensen daar weet ik vee hoeveel vriendjes en is het allemaal leuk en geweldig. Hyves is nep; niemand hangt z'n vuile was daar buiten en echte vrienden spreek je niet over hyves. Daarmee spreek je af en die bel je.
Misschien is het een idee om naar de huisarts te gaan. Je zit nu in een negatieve spiraal, waardoor niets goed lijkt.
donderdag 30 oktober 2008 om 12:07
donderdag 30 oktober 2008 om 12:08
quote:Mood_indigo schreef op 30 oktober 2008 @ 12:03:
Nee, het oplossen van dit probleem is niet het reizen. Ik wil gewoon een reis gaan maken omdat ik het gehad heb met studeren en voordat ik ga werken wil ik gewoon even relaxen. Lijkt me 'n goed plan! Daar wordt je 'n stuk zelfstandiger en zelfverzekerder van. Dat zal je eigenwaarde goed doen en iemand die zelfverzekerdheid uitstraalt trekt vanzelf mensen aan die met hen op willen trekken.
Nee, het oplossen van dit probleem is niet het reizen. Ik wil gewoon een reis gaan maken omdat ik het gehad heb met studeren en voordat ik ga werken wil ik gewoon even relaxen. Lijkt me 'n goed plan! Daar wordt je 'n stuk zelfstandiger en zelfverzekerder van. Dat zal je eigenwaarde goed doen en iemand die zelfverzekerdheid uitstraalt trekt vanzelf mensen aan die met hen op willen trekken.
donderdag 30 oktober 2008 om 12:09
ashley1983; je hebt echt zo gelijk. Het zijn mijn gedachten die negatief zijn. En daardoor denk ik dat men zo over mij denkt. Een hele goede tip is vrijwillegerswerk! Ik heb er wel eens over gedacht, maar toen dacht ik; wat moeten ze met een onzeker persoon. Maar ik ga er eeens goed over nadenken, en vrijwillegers werk bij het leger de heils lijkt me een hele mooie.
De vrienden van vriend zie ik eigenlijk niet zoveel, af en toe en dan is het wel gezellig. Ze zeggen dan ook wel eens van wat heb jij een leuke vriendin. Ik zie het zelf alleen niet. Ik moet gewoon ophouden met het negatief denken... de stap is alleen hoe houdt je dat vol!?
Maar heel erg bedankt voor je woorden, het heeft me zeker tot nadenken gebracht!!!
De vrienden van vriend zie ik eigenlijk niet zoveel, af en toe en dan is het wel gezellig. Ze zeggen dan ook wel eens van wat heb jij een leuke vriendin. Ik zie het zelf alleen niet. Ik moet gewoon ophouden met het negatief denken... de stap is alleen hoe houdt je dat vol!?
Maar heel erg bedankt voor je woorden, het heeft me zeker tot nadenken gebracht!!!
donderdag 30 oktober 2008 om 12:27
Meisje116:Wat lastig is, dat het contrast tussen jouw leven en dat van die leeftijdgenoten die 'een leuk leven' hebben, groot is. Als je je dan ineens tussen hen mengt, pas je daar eigenlijk niet echt tussen.
Dit is precies wat ik voel als ik met mensen van mijn leeftijd contact heb. Ik heb dan heel erg het gevoel dat ik er niet tussen pas. Ik moet zeggen dat ik vroeger heel veel vrienden had en een leuke jeugd. Maar op een gegeven moment is het helemaal veranderd. Ik ben ook geadopteerd en denk dat ik daarom ook erg last heb van hechtingsangst.
Maar ik ben ook meer een loner, en soms vind ik het niet erg omdat je geen rekening met andere hoeft te houden. Maar vaak denk ik; het is toch wel gezelliger als iemand erbij is. Waarmee je je belevenissen kunt delen, dan alleen mijn vriend.
Bedankt in iedergeval voor je woorden. Het is misschien ook wel een stukje zelf acceptatie. Maar ik accepteer het niet dat ik zo ben.. dat is misschien mijn probleem. Ik moet hier gewoon aan werken. Ik ga straks gelijk een afspraak maken met de huisarts.
BEDANKT ALLEMAAL VOOR JULLIE WOORDEN... HET DOET ME ECHT HEEL VEEL!!
Dit is precies wat ik voel als ik met mensen van mijn leeftijd contact heb. Ik heb dan heel erg het gevoel dat ik er niet tussen pas. Ik moet zeggen dat ik vroeger heel veel vrienden had en een leuke jeugd. Maar op een gegeven moment is het helemaal veranderd. Ik ben ook geadopteerd en denk dat ik daarom ook erg last heb van hechtingsangst.
Maar ik ben ook meer een loner, en soms vind ik het niet erg omdat je geen rekening met andere hoeft te houden. Maar vaak denk ik; het is toch wel gezelliger als iemand erbij is. Waarmee je je belevenissen kunt delen, dan alleen mijn vriend.
Bedankt in iedergeval voor je woorden. Het is misschien ook wel een stukje zelf acceptatie. Maar ik accepteer het niet dat ik zo ben.. dat is misschien mijn probleem. Ik moet hier gewoon aan werken. Ik ga straks gelijk een afspraak maken met de huisarts.
BEDANKT ALLEMAAL VOOR JULLIE WOORDEN... HET DOET ME ECHT HEEL VEEL!!
donderdag 30 oktober 2008 om 13:55
M-I, heb je al eens gedacht aan een assertiviteits cursus? Je leert wat pittiger te worden en je leert meteen wat mensen kennen.
Daarnaast zou je voor je negatieve zelfbeeld eens wat opdrachten aan jezelf moeten geven. Bijvoorbeeld:
* glimlach eens de hele dag
* zeg eens hallo (vrolijk) naar iemand op straat die je niet kent
* kijk iemand op straat eens echt aan en zeg hallo met een lach als je langsloopt (beetje hetzelfde als hierboven dus)
* Geef iemand van je studie bijvoorbeeld eens zomaar een compliment over haar/zijn haar of kleding. Lekker oppervlakkig maar jij en zij/hij voelt zich een stuk beter.
* ga naar de markt, koop een bos bloemen en een lekker tijdschrift en ga dan koffie drinken in een kroegje op de hoek. Geniet van het moment, ook al zit je alleen.
* misschien is het leuk om met een studiegroepje lootjes te gaan trekken en bij iemand thuis Sinterklaas te vieren. Neem het initiatief!
Je zal je door dit soort dingen steeds beter gaan voelen. Hou je hoofd omhoog en kijk vooruit, dus niet naar beneden. Je zal zien dat mensen ook jou op die manier gaan benaderen.
Heel veel sterkte!!!
Daarnaast zou je voor je negatieve zelfbeeld eens wat opdrachten aan jezelf moeten geven. Bijvoorbeeld:
* glimlach eens de hele dag
* zeg eens hallo (vrolijk) naar iemand op straat die je niet kent
* kijk iemand op straat eens echt aan en zeg hallo met een lach als je langsloopt (beetje hetzelfde als hierboven dus)
* Geef iemand van je studie bijvoorbeeld eens zomaar een compliment over haar/zijn haar of kleding. Lekker oppervlakkig maar jij en zij/hij voelt zich een stuk beter.
* ga naar de markt, koop een bos bloemen en een lekker tijdschrift en ga dan koffie drinken in een kroegje op de hoek. Geniet van het moment, ook al zit je alleen.
* misschien is het leuk om met een studiegroepje lootjes te gaan trekken en bij iemand thuis Sinterklaas te vieren. Neem het initiatief!
Je zal je door dit soort dingen steeds beter gaan voelen. Hou je hoofd omhoog en kijk vooruit, dus niet naar beneden. Je zal zien dat mensen ook jou op die manier gaan benaderen.
Heel veel sterkte!!!
donderdag 30 oktober 2008 om 14:03
Hoi Mood-indigo,
Ik herken deels wel wat je schrijft. Heb zelf eigenlijk niet veel vrienden, en contact met anderen is nooit makkelijk gegaan. Wat mij erg geholpen heeft, is het boek: het introverte type, een stille kracht. Schrijfster weet ik zo niet meer. Het heeft mij erg geholpen om mezelf te accepteren. Veel dingen waarvan ik dacht dat ik die had omdat ik sociaal incapabel ben, blijken gewoon te horen bij het introvert zijn, en volstrekt normaal. Zo hebben bijna alle introverte mensen weinig vrienden, vaak niet meer dan 1 of 2, moeite met groepen, moeite met het voeren van gesprekken, etc. Heel verfrissend om te lezen dat 30% van de mensen dit ook heeft. Misschien helpt het jou ook om het boek te lezen. Ik heb het toendertijd bij bol.com besteld, op hun site kun je ook een paar pagina's lezen.
In elk geval heel veel succes!
Ik herken deels wel wat je schrijft. Heb zelf eigenlijk niet veel vrienden, en contact met anderen is nooit makkelijk gegaan. Wat mij erg geholpen heeft, is het boek: het introverte type, een stille kracht. Schrijfster weet ik zo niet meer. Het heeft mij erg geholpen om mezelf te accepteren. Veel dingen waarvan ik dacht dat ik die had omdat ik sociaal incapabel ben, blijken gewoon te horen bij het introvert zijn, en volstrekt normaal. Zo hebben bijna alle introverte mensen weinig vrienden, vaak niet meer dan 1 of 2, moeite met groepen, moeite met het voeren van gesprekken, etc. Heel verfrissend om te lezen dat 30% van de mensen dit ook heeft. Misschien helpt het jou ook om het boek te lezen. Ik heb het toendertijd bij bol.com besteld, op hun site kun je ook een paar pagina's lezen.
In elk geval heel veel succes!
donderdag 30 oktober 2008 om 14:19
Ik denk dat het ook vaak met de juiste omstandigheden te maken heeft. Ik heb perioden met wat meer of minder vriendencontacten gehad, maar heb mij altijd hetzelfde gedragen. Kon niet merken dat als ik mij anders gedroeg ik sneller of minder snel aan contacten kwam. Je moet gewoon een beetje geluk hebben. Leer je mensen kennen die weer veel anderen kennen, dan is de kans groter dat er meer mensen bij zitten voor een vriendschap. Mijn ervaring met clubs etc. is dat je ook net een leuke groep moet treffen waarbij de sfeer ernaar is dat er contact gemaakt wordt. Ik heb sportscholen en cursussen meegemaakt waar het bij geen van de deelnemers verder ging dan: "hallo" en "tot ziens".
Dan kan je zelf sociaal gaan zitten doen maar als het die mensen alleen om het sporten gaat kom je nog niet verder. Daarentegen ook weleens een club meegemaakt waar contact maken makkelijker ging (tja de juiste omstandigheden).
Wel weet ik dat alleen thuis zitten sowieso niet helpt, want ja een muur is niet zo goede kameraad (vaak te wit en te stug lol).
Ik heb wel wat tegen die clubjes als b.v. voor verlegen mensen. Ik zou mij dan zo'n zielig figuur voelen. Het clubje met de outlaws/underdogs. Ik zou mij daar niet prettig bijvoelen.
Dan kan je zelf sociaal gaan zitten doen maar als het die mensen alleen om het sporten gaat kom je nog niet verder. Daarentegen ook weleens een club meegemaakt waar contact maken makkelijker ging (tja de juiste omstandigheden).
Wel weet ik dat alleen thuis zitten sowieso niet helpt, want ja een muur is niet zo goede kameraad (vaak te wit en te stug lol).
Ik heb wel wat tegen die clubjes als b.v. voor verlegen mensen. Ik zou mij dan zo'n zielig figuur voelen. Het clubje met de outlaws/underdogs. Ik zou mij daar niet prettig bijvoelen.
dinsdag 4 november 2008 om 23:12
Kan me dat van die verlegen club wel voorstellen btw
Ach ja, niemand die het merkt als je daar zit, iedereen heeft hetzelfde en sja je moet het gewoon niet aan de grote klok gaan hangen.
Ik ben daar zelf lid geworden omdat ik dat arrogante uitgaanspubliek toen helemaal zat was.
Ik ben dan niet verlegen maar je hoeft jezelf daar niet te bewijzen, lekker relaxed toch?
Ach ja, niemand die het merkt als je daar zit, iedereen heeft hetzelfde en sja je moet het gewoon niet aan de grote klok gaan hangen.
Ik ben daar zelf lid geworden omdat ik dat arrogante uitgaanspubliek toen helemaal zat was.
Ik ben dan niet verlegen maar je hoeft jezelf daar niet te bewijzen, lekker relaxed toch?
woensdag 5 november 2008 om 23:08
Ik moet eerlijk zeggen dat ik nu bijna niks meer doe bij die club.
Je kan bv naar een dierentuin, wandeling, etentje...dus geen heftig drugsfeest ofzo hi,hi
Binnenkort is er wel een zoveel jarig bestaan met een etentje en dansen (natuurlijk een beetje buurthuis sfeer) maar ik ga om oude bekende te zien, en te vragen of ze nog steeds meewillen naar een goa feestje (is wat anders dan het reguliere uitgaansleven)
Maar het makkelijke is dat je jezelf niet hoeft te bewijzen en toppie uit te zien en dat soort dingen.
Maar dat kan ook weer komen omdat ik het vanuit een andere invalshoek bekijk omdat ik niet verlegen ben.
Misschien dat verlegen mensen daar heel anders tegen aan kijken.
Je kan bv naar een dierentuin, wandeling, etentje...dus geen heftig drugsfeest ofzo hi,hi
Binnenkort is er wel een zoveel jarig bestaan met een etentje en dansen (natuurlijk een beetje buurthuis sfeer) maar ik ga om oude bekende te zien, en te vragen of ze nog steeds meewillen naar een goa feestje (is wat anders dan het reguliere uitgaansleven)
Maar het makkelijke is dat je jezelf niet hoeft te bewijzen en toppie uit te zien en dat soort dingen.
Maar dat kan ook weer komen omdat ik het vanuit een andere invalshoek bekijk omdat ik niet verlegen ben.
Misschien dat verlegen mensen daar heel anders tegen aan kijken.
