Egoïstisch?

04-03-2022 22:20 22 berichten
Alle reacties Link kopieren
Sinds de oorlog is uitgebroken in Ukraine voel ik mij heel gestresst. Ik heb dat al snel, ook in het begin van de covid pandemie had ik er last van.
De angst, ik voel alles zó hard binnenkomen.

Bewust probeer ik me er niet te veel mee bezig te houden omdat het mij zo aangrijpt dat ik er zelf aan onderdoor ga.
En nu voel ik me egoïstisch en verwend dat ik “last” heb van mijn gevoel terwijl het me zelf niet overkomt.
Als ik denk aan al die onschuldige mensen en vooral kinderen die worden getroffen kan ik niet meer genieten van mijn eigen goede leven.

Anderzijds vind ik het ook belangrijk om geïnformeerd te zijn over de situatie, maar op dit moment kan ik het allemaal niet handelen in mijn hoofd.
Mijn man kijkt al het nieuws, alle tv programma’s en alles gaat -vanzelfsprekend- over de oorlog.
Hij snapt niet dat ik het niet aan kan zien en horen en vind dat ik mijn kop in het zand steek.

Een beetje warrig verhaal dit, maar ik heb het gevoel dat ik de enige ben die zich grotendeels probeert af te sluiten voor alle ellende.
Ik herken het wel, ik word letterlijk misselijk ervan als mijn gedachten er iets naar afdwalen. Ben sinds vorige week ook bang en gestresst. Ik probeer me ook af te sluiten.

Ik vind het niet egoïstisch, maar zelfbescherming
Ik voel me soms ook wat rot. Zoals vanmiddag lekker van de zon genoten en toen moest ik ineens aan al die mensen daar denken. Voelde me bijna schuldig, daar vrezen ze voor hun leven en hier zit je lekker in het zonnetje.

Met COVID volgde ik in het begin alles wat los en vast zat. Want zo had ik het idee dat ik in ieder geval goed op de hoogte was en nog iets van controle had op de situatie in zekere zin. Bleek uiteindelijk niet zo'n goed idee want ik kwam op een punt dat ik een soort van bang was om naar buiten te gaan enzo. Nu bij de oorlog volg ik bewust niet alles en beperk ik de beelden die ik zie. Wil niet dat het weer de verkeerde kant op gaat.
Alle reacties Link kopieren
Waar ik veel aan had om met media en berichtgeving om te gaan was dit filmpje met een filosofische insteek. Geeft een kijkje achter de schermen van de media waardoor ik alles beter kan relativeren. Het blijft natuurlijk vreselijk wat er gebeurt, maar misschien heb je hier ook iets aan:

https://www.youtube.com/watch?v=msL7WoLA-9w

Ook heeft de ACT grondlegger Russ Harris een mooie gids gemaakt over hoe om te gaan met crises. Toegespitst op de coronacrisis maar ook toepasbaar op andere crises

https://www.youtube.com/watch?v=BmvNCdpHUYM
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
Alle reacties Link kopieren
Er wordt veel gevraagd van de mens, de meeste mensen houden niet van verandering en angst, het geeft enorm veel stress. We horen al 2 jaar lang dat we elk moment dood kunnen gaan en dat gaat nu op een andere manier verder.

Ik wil graag de droge theorie, jouw vriend wil zo veel mogelijk de ergste en meeste informatie, iemand negeert het helemaal of begint meteen een hulpactie. Iedereen zoekt een manier om de situatie te begrijpen, de manier waarop jij het doet sluit waarschijnlijk heel erg aan bij je karakter. Jij bepaalt op die manier hoeveel invloed het op je leven mag hebben en dat is een gezonde manier om met dit soort ellende om te gaan.
Alle reacties Link kopieren
Mensen in Oekraïne hebben er niks aan als jij je schuldig voelt. Doseren qua nieuws is prima, hoor. Zelf overeind blijven is belangrijker dan constant op de hoogte blijven.
Alle reacties Link kopieren
Op mijn werk is een inbreng voor spullen voor de gevluchte Oekrainers. Ik heb heel veel nuttige spullen langs zien komen en met de mensen gesproken die dat inleveren. Daarnaast spelen er wat verdrietige dingen op privévlak.
Toen ik aan het einde van de middag thuiskwam, zat ik er eigenlijk even doorheen. Heb even zitten uithuilen en mezelf toen grotendeels op 'uit' gezet. (hoewel ik dit nu wel schrijf). Maar wat ik wil zeggen; ik realiseer me dat ik mezelf gedeeltelijk kan en moet afschermen van de ellende. En dat is toch een soort luxe. De mensen in de oorlog kunnen dat niet. En dan voel ik me toch ook wel wat egoistisch. Maar ik weet dat het nu even beter is voor me om wat afstand te nemen.
Ik ben niet dom, ik weet precies wat ik bedoel.
Ik vind het de hele dag alles willen zien, lezen en volgen ook iets dwangmatigs hebben.
Ik lees af en toe een keer per dag koppen op nos. Zou niet weten waarom ik alles tot in detail zou moeten weten. En al helemaal niet zien.
anoniem_63c710b59e88f wijzigde dit bericht op 04-03-2022 23:22
2.47% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik vind jou slim en jouw man stom omdat hij niet snapt dat het niet voor iedereen hetzelfde werkt. Als jij er onrustig van wordt, vermijd dan alsjeblieft het nieuws en ga het niet opzoeken. Angsten niet voeden, voor je het weet heb je een angststoornis te pakken.

Afsluiten dus.
Life is short. Eat dessert first.
DingDong schreef:
04-03-2022 22:48
Er wordt veel gevraagd van de mens, de meeste mensen houden niet van verandering en angst, het geeft enorm veel stress. We horen al 2 jaar lang dat we elk moment dood kunnen gaan en dat gaat nu op een andere manier verder.

Ik wil graag de droge theorie, jouw vriend wil zo veel mogelijk de ergste en meeste informatie, iemand negeert het helemaal of begint meteen een hulpactie. Iedereen zoekt een manier om de situatie te begrijpen, de manier waarop jij het doet sluit waarschijnlijk heel erg aan bij je karakter. Jij bepaalt op die manier hoeveel invloed het op je leven mag hebben en dat is een gezonde manier om met dit soort ellende om te gaan.


Mooie post!
toedeledokie schreef:
04-03-2022 22:56
Op mijn werk is een inbreng voor spullen voor de gevluchte Oekrainers. Ik heb heel veel nuttige spullen langs zien komen en met de mensen gesproken die dat inleveren. Daarnaast spelen er wat verdrietige dingen op privévlak.
Toen ik aan het einde van de middag thuiskwam, zat ik er eigenlijk even doorheen. Heb even zitten uithuilen en mezelf toen grotendeels op 'uit' gezet. (hoewel ik dit nu wel schrijf). Maar wat ik wil zeggen; ik realiseer me dat ik mezelf gedeeltelijk kan en moet afschermen van de ellende. En dat is toch een soort luxe. De mensen in de oorlog kunnen dat niet. En dan voel ik me toch ook wel wat egoistisch. Maar ik weet dat het nu even beter is voor me om wat afstand te nemen.


Jouw post doet me denken aan wat ze in het vliegtuig richting vakantie standaard zeggen: 'Bij een noodgeval eerst bij jezelf het zuurstofmasker opzetten, daarna pas bij je kind.'

Je moet jezelf overeind houden. Lukt dat, dan pas kun je er zijn voor anderen. En ieder op zijn eigen manier, TO. :hug:
Alle reacties Link kopieren
Zet een koptelefoon op en ga netflix kijken of zo, als je man perse al het nieuws wil volgen.
ik geef mn bek ook maar een douw
Alle reacties Link kopieren
Als je alleen kunt genieten als er geen oorlog is, dan valt er weinig te genieten.
Alle reacties Link kopieren
Het is ook wel moeilijk te verwerken. Sommigen hebben meer gevoel van veiligheid nodig om zich te kunnen ontspannen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Ik kijk al een tijd bewust geen nieuws en wil er niets over lezen in de krant... anders loop ik de hele dag neerslachtig rond en daar help ik die mensen ook niet mee.
Dus nee, je bent niet de enige die zich er voor probeert af te sluiten.
Ik hoor van vriendinnen hetzelfde.
Alle reacties Link kopieren
Moiren schreef:
04-03-2022 23:01
Ik vind het de hele dag alles willen zien, lezen en volgen ook iets dwangmatigs hebben.
Ik lees af en toe een keer per dag koppen op nos. Zou niet weten waarom ik alles tot in detail zou moeten weten. En al helemaal niet zien.
Zelfs als je de hele dag gaat lezen en kijken, zul je nooit alles tot in detail kunnen weten, omdat er heel veel geheim is en wordt gehouden. En het belangrijkste: je kunt ook helemaal niks met de informatie die je opdoet. Dat vond ik met covid nog een beetje anders liggen. Daar had je zelf ook nog wat te beslissen: hoe voorzichtig doe ik, koop ik ffp2 kapjes of niet, laat ik me vaccineren of niet...
.
Alle reacties Link kopieren
We zijn ook verwend in dit land, vergeleken met veel andere landen.

Gericht op ons eigen welbevinden zijn we als mens ook van nature.

Niets menselijks is ons vreemd. Ik zie ook niet wat er verkeerd aan is. Je daar rot of schuldig over voelen is ook een vorm van navelstaren.

Maar als ik je goed begrijp is dat niet het probleem, maar is er eigenlijk strijd met je partner over hoe hij met de situatie omgaat en hoe jij ermee omgaat, waardoor jij je minderwaardig voelt of onzeker voelt over jezelf?
Alle reacties Link kopieren
Ik snap je wel. Mijn man kijkt nu alle nationale en internationale nieuwszenders en talkshows. Terwijl ik zoiets heb van RTL nieuws/nos journaal in de ochtend en avond. Nu.nl check ik door de dag heen. Ik heb geld gedoneerd, mochten ze opvang zoeken dan kan ik nog wel mensen kwijt maar verder kan ik er weinig aan doen dan hopen dat we hier veilig blijven zowel qua geweld als nucleaire straling. Maar verder kijk ik dus liever wat luchtigers om het er vooral even niet over te hebben. Bij Covid had ik dat ook. Ik ben voldoende geïnformeerd en probeer mij aan de adviezen te houden, te vertrouwen op deskundigen en gezond verstand, te helpen waar ik kan. Luchtig vermaak helpt mij ook om mijzelf niet te verkiezen in alle narigheid. En daar voel ik mij niet schuldig over.
Alle reacties Link kopieren
Doet me wat denken aan survivor’s guilt, niet in de letterlijke betekenis van de term.

Rot dat je je zo voelt. Je kan natuurlijk de Ukrainers steunen hé, er zijn vele initiatieven op poten gezet. Bv de AirBNB-campagne
Veritas vos liberabit
Alle reacties Link kopieren
Charlotte717 schreef:
05-03-2022 11:34
Doet me wat denken aan survivor’s guilt, niet in de letterlijke betekenis van de term.

Rot dat je je zo voelt. Je kan natuurlijk de Ukrainers steunen hé, er zijn vele initiatieven op poten gezet. Bv de AirBNB-campagne
Dat is zeker zo, ik heb ook wel hier en daar gedoneerd. Al voelt het nooit genoeg.
Alle reacties Link kopieren
Tuinbank schreef:
07-03-2022 21:37
Dat is zeker zo, ik heb ook wel hier en daar gedoneerd. Al voelt het nooit genoeg.
dan blijf je doneren. Hoeft geen geld te zijn he, kan ook tijd zijn of eten/kleding of je tijd. Bij je gemeente kan je ook mss nog navragen wat je kan doen.
En hoop dat je het ook wat van je af kan zetten. Niemand kan altijd maar geven: zorg dat je zelf ook oplaad!

Had je mss nog iets aan dat filmpje van Einzelganger?
heb hier zelf heel veel aan (gehad)....
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
Alle reacties Link kopieren
Avage schreef:
05-03-2022 10:34
We zijn ook verwend in dit land, vergeleken met veel andere landen.

Gericht op ons eigen welbevinden zijn we als mens ook van nature.

Niets menselijks is ons vreemd. Ik zie ook niet wat er verkeerd aan is. Je daar rot of schuldig over voelen is ook een vorm van navelstaren.

Maar als ik je goed begrijp is dat niet het probleem, maar is er eigenlijk strijd met je partner over hoe hij met de situatie omgaat en hoe jij ermee omgaat, waardoor jij je minderwaardig voelt of onzeker voelt over jezelf?

Nee, het was meer een vergelijk hoe hij ermee omgaat en hoe ik ermee omga.
We kunnen dat wel accepteren van elkaar.

Ben wel gerust te lezen dat ik niet de enige ben die er zo in staat.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven