Psyche
alle pijlers
Emotieloos of juist overemotioneel
woensdag 2 februari 2022 om 20:11
He Dames,
Ik merk dat ik sinds de bevalling van mijn tweede kindje maar niet in balans lijk te komen.
Op sommige momenten voel ik mij totaal overspoeld door emoties. Zowel neerslachtige gevoelens als enorme liefde en trots gevoelens naar mn kindjes. Wat kan resulteren in huil, huilbuien, maar ook kort lontje en woede-aanvallen. Daarnaast zijn er ook momenten dat ik het gevoel heb dat ik er gewoon niet ben. Niets komt binnen, totaal een leeg gevoel dat ik naar mn kindjes kijk en denk "Ja jullie zijn leuk.. maar ik voel er niets bij"
Ik lijk niet in balans te komen oid. Het is constant het ene of t andere uiterste. Ik word er zo ongelooflijk moe van. Wil de hele dag wel slapen als het kon.
Weet gewoon niet zo goed hoe ik die balans weer terug kan vinden. Dus ergens hoop ik dat mensen het wellicht herkennen / tips / handvaten, allemaal welkom..
Ik merk dat ik sinds de bevalling van mijn tweede kindje maar niet in balans lijk te komen.
Op sommige momenten voel ik mij totaal overspoeld door emoties. Zowel neerslachtige gevoelens als enorme liefde en trots gevoelens naar mn kindjes. Wat kan resulteren in huil, huilbuien, maar ook kort lontje en woede-aanvallen. Daarnaast zijn er ook momenten dat ik het gevoel heb dat ik er gewoon niet ben. Niets komt binnen, totaal een leeg gevoel dat ik naar mn kindjes kijk en denk "Ja jullie zijn leuk.. maar ik voel er niets bij"
Ik lijk niet in balans te komen oid. Het is constant het ene of t andere uiterste. Ik word er zo ongelooflijk moe van. Wil de hele dag wel slapen als het kon.
Weet gewoon niet zo goed hoe ik die balans weer terug kan vinden. Dus ergens hoop ik dat mensen het wellicht herkennen / tips / handvaten, allemaal welkom..
woensdag 2 februari 2022 om 20:17
Net aan 3 maanden oud. Nog een mini dus. Ik heb dit bij de eerste naar mijn idee totaal niet gehad/ervaren, die is nu ruim 2.
woensdag 2 februari 2022 om 20:23
Ach joh, 3 maanden is niks. Ze zeggen niet voor niks 9 maanden op, 9 maanden af. Als het al niet meer is.
Gun jezelf wat tijd en liefde, een zwangerschap bevalling en 2 jonge kinderen is heel heftig. Juist met een tweede kindje is het zoveel drukker en is er minder ruimte voor jezelf, logisch dat je af en toe emotioneel echt afgemat bent. Mocht je er teveel last van hebben of het je niet snel genoeg gaan, kun je ook eens overwegen om met een therapeut te gaan praten.
Gun jezelf wat tijd en liefde, een zwangerschap bevalling en 2 jonge kinderen is heel heftig. Juist met een tweede kindje is het zoveel drukker en is er minder ruimte voor jezelf, logisch dat je af en toe emotioneel echt afgemat bent. Mocht je er teveel last van hebben of het je niet snel genoeg gaan, kun je ook eens overwegen om met een therapeut te gaan praten.
woensdag 2 februari 2022 om 20:26
Ik vind huilbuien, niets voelen en woedeaanvallen niet echt typerend voor het 9 maanden op, 9 maanden af principe.Desayuno schreef: ↑02-02-2022 20:23Ach joh, 3 maanden is niks. Ze zeggen niet voor niks 9 maanden op, 9 maanden af. Als het al niet meer is.
Gun jezelf wat tijd en liefde, een zwangerschap bevalling en 2 jonge kinderen is heel heftig. Juist met een tweede kindje is het zoveel drukker en is er minder ruimte voor jezelf, logisch dat je af en toe emotioneel echt afgemat bent. Mocht je er teveel last van hebben of het je niet snel genoeg gaan, kun je ook eens overwegen om met een therapeut te gaan praten.
Ik herken het zelf in ieder geval niet, en het klinkt me wel heftig in de oren eigenlijk.
woensdag 2 februari 2022 om 20:52
Bedankt voor de reacties.
Ik had zelf al wel eens aan de huisarts gedacht. Maar weet gewoon niet zo goed hoe uit leggen. Ook nav bijvoorbeeld de reactie van mn partner als ik hierover praat. Wanneer ik aangeef dat ik mij niet mijzelf voel wuift hij dat weg. Zo van je bent zwanger geweest, komt wel weer. Dan heb ik zoiets van stel ik mij aan? Denkt de huisarts straks dat ik aan het zeuren ben oid. Heb dan het idee dat ik t maar moet slikken, wordt er alleen de afgelopen 2 weken zo moe van. Ik wil die leuke blije moeder zijn, maar heb het idee mega op mn tenen te moeten lopen af en toe. Wat dan (tot nu toe) resulteert in uitbarstingen naar man toe of bijv in de auto alles bij elkaar vloeken, of weinig geduld bij mn peuter.
Ik had zelf al wel eens aan de huisarts gedacht. Maar weet gewoon niet zo goed hoe uit leggen. Ook nav bijvoorbeeld de reactie van mn partner als ik hierover praat. Wanneer ik aangeef dat ik mij niet mijzelf voel wuift hij dat weg. Zo van je bent zwanger geweest, komt wel weer. Dan heb ik zoiets van stel ik mij aan? Denkt de huisarts straks dat ik aan het zeuren ben oid. Heb dan het idee dat ik t maar moet slikken, wordt er alleen de afgelopen 2 weken zo moe van. Ik wil die leuke blije moeder zijn, maar heb het idee mega op mn tenen te moeten lopen af en toe. Wat dan (tot nu toe) resulteert in uitbarstingen naar man toe of bijv in de auto alles bij elkaar vloeken, of weinig geduld bij mn peuter.
woensdag 2 februari 2022 om 20:53
Wat zijn ppd's?Gatinmijnsok schreef: ↑02-02-2022 20:44Ik herken het wel van mijn ppd's. Als je jezelf kwijt aan het raken bent, ga dan naar de huisarts voor het erger wordt. Soms is het genoeg om met iemand te praten, soms is er meer nodig.
woensdag 2 februari 2022 om 20:55
Ik vind de reactie van je partner niet echt aardig. Misschien heeft hij gelijk en gaat het weer over, wil toch niet zeggen dat jij er niet mee zit?
Ga langs de huisarts en zeg hem/haar wat je hier geschreven hebt. Dan kan de huisarts beoordelen of en welke hulp er wellicht nodig is. Ik zou het in ieder geval niet blijven aankijken en hopen dat het over gaat.
Ga langs de huisarts en zeg hem/haar wat je hier geschreven hebt. Dan kan de huisarts beoordelen of en welke hulp er wellicht nodig is. Ik zou het in ieder geval niet blijven aankijken en hopen dat het over gaat.
woensdag 2 februari 2022 om 21:43
Heb het gevoel dat wij in deze elkaars taal even niet spreken. Hij ziet iets al snel als zeuren en klagen. Kan het niet los zien van de kinderen. Maar ik klaag niet over de kinderen. Daar ben ik stapelgek op. Juist daarom vind ik het zo erg dat ik er op sommige momenten niets bij voel. Of een kort lontje naar mn peuter heb.Butterfly_fly schreef: ↑02-02-2022 20:55Ik vind de reactie van je partner niet echt aardig. Misschien heeft hij gelijk en gaat het weer over, wil toch niet zeggen dat jij er niet mee zit?
Ga langs de huisarts en zeg hem/haar wat je hier geschreven hebt. Dan kan de huisarts beoordelen of en welke hulp er wellicht nodig is. Ik zou het in ieder geval niet blijven aankijken en hopen dat het over gaat.
Kan het hem ook niet uitleggen zonder dat er discussie overkomt. Wanneer ik hem na een uitbarsting probeer uit te leggen dat ik zelf ook niet weet waarom ik zo ontplof en het niet leuk vind, vind hij dat bijvoorbeeld excuus zoeken terwijl hij vind dat ik excuus moet maken op zo'n moment.
Denk dat ik mezelf er maar over heen moet zetten en even zonder mede weten van partner de huisarts moet spreken. Is toch ook wat de meesten van jullie nu zeggen
woensdag 2 februari 2022 om 23:01
Och stom ik dacht er nog aan, maar dacht toen aan postnatale depressie, kwam niet uit die tweede "p"
Heb je daar nu nog last van?
Waar heb je het meeste baby bij gehad ?
woensdag 2 februari 2022 om 23:02
Genieten lukt gelukkig deels wel! Maar zou fijn zijn wanneer ik niet meer zo gesloopt en soms zo leeg ben. Daar ondervind ik echt t meeste last van..SunShine35 schreef: ↑02-02-2022 22:19Ja, ga inderdaad naar de huisarts. Je hebt er duidelijk last van dus zoek hulp. Het is fijn als je tzt weer wat relaxter bent en er wat meer van kan genieten.
donderdag 3 februari 2022 om 00:07
Vervelend dat jullie er niet samen over kunnen praten. Lijkt me voor jou inderdaad wel prettig dat je iemand hebt waarmee je erover kunt praten. Het gevoel en gebrek aan gevoel is lastig uit te leggen en voor iemand die het niet heeft ervaren wellicht niet te bevatten. Daarom advies huisarts wat je zo te lezen van plan bent.Muppetie schreef: ↑02-02-2022 21:43Heb het gevoel dat wij in deze elkaars taal even niet spreken. Hij ziet iets al snel als zeuren en klagen. Kan het niet los zien van de kinderen. Maar ik klaag niet over de kinderen. Daar ben ik stapelgek op. Juist daarom vind ik het zo erg dat ik er op sommige momenten niets bij voel. Of een kort lontje naar mn peuter heb.
Kan het hem ook niet uitleggen zonder dat er discussie overkomt. Wanneer ik hem na een uitbarsting probeer uit te leggen dat ik zelf ook niet weet waarom ik zo ontplof en het niet leuk vind, vind hij dat bijvoorbeeld excuus zoeken terwijl hij vind dat ik excuus moet maken op zo'n moment.
Denk dat ik mezelf er maar over heen moet zetten en even zonder mede weten van partner de huisarts moet spreken. Is toch ook wat de meesten van jullie nu zeggen
Veel sterkte TO!
donderdag 3 februari 2022 om 05:15
Met een drie maanden oude baby vind ik heel veel nog vrij normaal, maar goed ik ben in mijn omgeving gewend aan flinke huilbuien en pittige kraamtijden. Ik vind sowieso dat mensen snel zeggen dat het goed gaat terwijl ze achter gesloten deuren het zwaar hebben, waardoor er ook een vertekend beeld kan ontstaan.
Maar nu ik het nog eens lees, met woedeaanvallen in het meervoud, zou TO er idd goed aan doen om eens langs de huisarts te gaan. Mijn blik is waarschijnlijk inderdaad wat vertroebeld.
donderdag 3 februari 2022 om 08:00
Als jij vind dat het niet goed gaat, dan zou ik daar zeker wat mee doen. Vervelend dat je man je hierin niet serieus neemt.
Wat ik me afvraag; hoe zit je verder in je vel? Hoe zit de invulling van je dagen eruit en hoe voel je je daarover? Krijg je bijvoorbeeld voldoende slaap/rust? Heb je voor jou voldoende “leven naast de kinderen”?
Twee jonge kinderen, en dan ook nog in corona tijd en tijdens verschillende lockdowns. Dat is ook heftig. Ik voelde me enorm beperkt en opgesloten de laatste lockdown en dat had invloed op mijn emoties. En dan zonder jonge kinderen.
Wat ik me afvraag; hoe zit je verder in je vel? Hoe zit de invulling van je dagen eruit en hoe voel je je daarover? Krijg je bijvoorbeeld voldoende slaap/rust? Heb je voor jou voldoende “leven naast de kinderen”?
Twee jonge kinderen, en dan ook nog in corona tijd en tijdens verschillende lockdowns. Dat is ook heftig. Ik voelde me enorm beperkt en opgesloten de laatste lockdown en dat had invloed op mijn emoties. En dan zonder jonge kinderen.
donderdag 3 februari 2022 om 16:02
@desayuno
Dat is ook hier wel het geval. Heb soms ook het idee dat je niet mag klagen wanneer je een gezond kindje hebt. Mensen benoemen vaak hoe blij ik moet zijn met 2 gezonde kindjes en dat mijn baby al zo goed slaapt. En als ik dan die momenten heb dat ik er gewoon niets bij voel dreunt juist dat door mn hoofd "moet blij, dankbaar, gezegend etc voelen/zijn"
Erover praten wordt al snel af gedaan met "hormonen" of ja dat is de prijs en moet je er maar voor over hebben.
Vandaar ook dat ik hier een bericht dropte, in mijn omgeving lijkt er weinig ruimte voor te zijn.
@Betty het is precies zoals jij schetst. Het is de kids en ik doordeweeks (man maakt lange dagen) en dan in het weekend soms naar familie oid. Maar mijn wereld is inderdaad heel klein met al die lockdowns en kan geen persconferentie meer zien. Het woord corona geeft mij al kriebels. Zou de wereld graag weet "normaal", vrij en open zijn. Zodat ik inderdaad ook weer wat meer kan. Zelfs simpele dingen als de kinderboerderij bezoeken kon een poos niet eens meer. Ik gun mn zoontje zoveel meer ervaringen en vrijheid op deze leeftijd als dat hij nu kan krijgen.
@turquasi
Is ook zo hoor, resulteert bij mij dan meer in dat ik het niet meer benoem. En als er gevraagd wordt hoe de dag was een neutraal antwoord geef.
Dat is ook hier wel het geval. Heb soms ook het idee dat je niet mag klagen wanneer je een gezond kindje hebt. Mensen benoemen vaak hoe blij ik moet zijn met 2 gezonde kindjes en dat mijn baby al zo goed slaapt. En als ik dan die momenten heb dat ik er gewoon niets bij voel dreunt juist dat door mn hoofd "moet blij, dankbaar, gezegend etc voelen/zijn"
Erover praten wordt al snel af gedaan met "hormonen" of ja dat is de prijs en moet je er maar voor over hebben.
Vandaar ook dat ik hier een bericht dropte, in mijn omgeving lijkt er weinig ruimte voor te zijn.
@Betty het is precies zoals jij schetst. Het is de kids en ik doordeweeks (man maakt lange dagen) en dan in het weekend soms naar familie oid. Maar mijn wereld is inderdaad heel klein met al die lockdowns en kan geen persconferentie meer zien. Het woord corona geeft mij al kriebels. Zou de wereld graag weet "normaal", vrij en open zijn. Zodat ik inderdaad ook weer wat meer kan. Zelfs simpele dingen als de kinderboerderij bezoeken kon een poos niet eens meer. Ik gun mn zoontje zoveel meer ervaringen en vrijheid op deze leeftijd als dat hij nu kan krijgen.
@turquasi
Is ook zo hoor, resulteert bij mij dan meer in dat ik het niet meer benoem. En als er gevraagd wordt hoe de dag was een neutraal antwoord geef.
