Psyche
alle pijlers
emotionele mishandeling
Kun je er misschien wat meer over vertellen? Misschien kunnen we je er dan beter mee helpen met hoe en wat of samen met een goed plan komen hoe we dit kunnen aanpakken 
maandag 5 februari 2018 om 19:27
Zolang je leeft moet je iid verder. Iedere dag dat je wakker wordt weer. Maar zolang je leeft heb je ook een keuze, iedere dag weer. Je hoeft het niet alleen te doen! Goed van je dat je hier een topic hebt geopend! Verder eens met bovenstaande reacties.
Zou je wat meer over je omstandigheden kunnen vertellen? Desnoods geanonimiseerd? De kans dat je gerichte adviezen of doorverwijzingen krijgt die jou in jouw situatie verder kunnen helpen nemen dan aanzienlijk toe. Nu gaan mensen met de beste bedoelingen jou adviezen geven die wellicht niet bij jou passen waardoor je je nog eenzamer en onbegrepener kunt gaan voelen.
Zou je wat meer over je omstandigheden kunnen vertellen? Desnoods geanonimiseerd? De kans dat je gerichte adviezen of doorverwijzingen krijgt die jou in jouw situatie verder kunnen helpen nemen dan aanzienlijk toe. Nu gaan mensen met de beste bedoelingen jou adviezen geven die wellicht niet bij jou passen waardoor je je nog eenzamer en onbegrepener kunt gaan voelen.
dinsdag 6 februari 2018 om 07:22
Bedankt aan allen die reageerden. Wat meer uitleg........... Je zal ermee lachen denk ik maar ik ben dus een man van ondertussen 60. Ik werk nog voltijds en dit al vanaf mijn 14 jaar. Werken is voor mij de enige uitlaatklep die ik heb, dan kom ik tenminste nog eens buiten onder de mensen. Mijn echtgenote heeft volledige controle over mij genomen. Alles en nog wat wordt gecontroleerd ik heb nooit een cent op zak want ik geef steeds alles af. Gsm wordt gecontroleerd, alles wat ik doe is toch steeds fout, enz enz zo kan ik nog wel wat doorgaan. Kortom een hel. Je zal zeggen hoe is het zover kunnen komen. Dat gebeurde langzaam maar zeker. Elke keer werd de strop wat harder aangetrokken. En elke keer gaf ik toe. Eerst mocht ik niet meer roken, dat was mss wel een goed gedacht. Toe ik daarmee stopte mocht ik geen glas meer drinken. Niet dat ik een drinker was verre van maar iets gaan drinken met de vrienden of met de werkmakkers was uit den boze. Automatisch werd mijn sociaal leven aan banden gelegd. Als je nooit ergens aan meedoet wordt je na enkele tijd ook niet meer gevraagd logisch toch. Gevolg vrienden bleven achterwege op den duur. Toen was ons huis niet meer goed. Ik had toen we trouwden genoeg centjes kunnen sparen om een werkmanshuisje te kopen en af te betalen. We hebben er 10 jaar gewoond maar dat was niet wat ze in gedachte had. Dus dan maar een groot huis met alles erop en eraan gebouwd een ons ander verkocht om uit de kosten te geraken want ter inlichting ik werk alleen, mijn vrouw heeft nooit gewerkt en zal dat ook nooit doen , dat weet ik ondertussen wel. Maar OK het is nu zo. Ze wou een mooi landhuis en ze heeft er eentje gekregen. Toen ze 2 kinderen had was voor haar alles compleet en telde ik niet meer mee. Intiem zijn al 23 jaar niet meer ik mag haar niet aanraken. Je zal zeggen waarom ga je niet weg. Ik ben een man van mijn woord en ik heb beloofd in goede en kwade dagen dus so be it. Eigenlijk begon mijn leven al mis te lopen van mijn 3 jaar. Toen is mijn mama gestorven en heb ik tot mijn 10 jaar in een tehuis gezeten. Toen mijn vader hertrouwde mocht ik terug naar huis komen. Maar mijn stiefmoeder kon mij niet luchten. Ze had meer liefde voor haar familie ik was maar het hulpje dat ze uit een home haalden. resultaat gaan werken toen ik 14 was, niettegenstaande ik slim genoeg was om te studeren. Doch helaas. Thuis lag ik onder het juk en probeerde ik zo snel mogelijk weg te geraken. Het heeft toch nog tot mijn 26 jaar geduurd eer ik getrouwd was. Ik dacht dat ik een engel getroffen had maar later bleek het een duivel te zijn, met het gekende gevolg. Ik mag zelfs niet alleen naar een winkel of zo en van elke minuut die ik ergens ben moet ik verantwoording afleggen. Daar kon ik allemaal nog mee leven maar nu begint stilaan mijn gemoed te knagen. Ik snak naar wat genegenheid of eens een goed - lief woordje. Ik hoop dat je nu wat meer begrijpt waarom ik eenzame gekozen heb als nickname. Eigenlijk is heel mijn leven een aaneenschakeling van tegenslagen op emotioneel vlak. Op financieel vlak heb ik altijd mijn plan kunnen trekken. Ik heb nergens schulden alles is netjes afbetaald, maar liefde f een vriendenkring dat kan ik vergeten. Je zal zeggen alles wordt gecontroleerd en dit dan. Wel als ik dan toch een sprankeltje geluk heb dan is het dit, mijn vrouw ken totaal niets van computers, en als ik stiekem deze tekst schrijf weet ze het dus niet.
Toen ik de mensen leerde kennen ben ik van de dieren gaan houden
dinsdag 6 februari 2018 om 07:45
Hai Eenzame,
Ook ik kamp hiermee. Ik ben 55 en na mijn scheiding is mijn trauma alleen maar erger geworden. Ben nu bezig met een emotieregulatie training. Maar dat is zoooo confronterend!!!! alle pijn komt weer boven.
Ik word door niemand vertrouwd, en heb het gevoel dat ook iemand meer om me geeft. Voel me heel eenzaam en uitgeput. Heb geen baan meer sinds mijn scheiding. Totaal vastgelopen. En geen hond begrijpt hoe je je voelt.
Ik zie geen uitweg meer....
Ook ik kamp hiermee. Ik ben 55 en na mijn scheiding is mijn trauma alleen maar erger geworden. Ben nu bezig met een emotieregulatie training. Maar dat is zoooo confronterend!!!! alle pijn komt weer boven.
Ik word door niemand vertrouwd, en heb het gevoel dat ook iemand meer om me geeft. Voel me heel eenzaam en uitgeput. Heb geen baan meer sinds mijn scheiding. Totaal vastgelopen. En geen hond begrijpt hoe je je voelt.
Ik zie geen uitweg meer....
dinsdag 6 februari 2018 om 09:37
Herkenbaar, mijn vader had ook zo'n leven vóór de scheiding. Klote voor je en je bent niet alleen. Een paar maanden terug was er een docu over mannen die mishandeld worden. Er is ook een blijf van mijn lijf huis voor deze mannen. Ik verwacht dat ze daar de know how hebben om je verder te helpen.
Eenmaal van mijn ma af, was mijn pa nog steeds veel eenzaam maar hij kon wel veel meer zijn quirky zelf zijn en de hobbies uitoefenen die hij leuk vond. En had ook wel zinvolle contacten en ontluikende vriendschappen. Het was geen vetpot en eigenlijk had hij qua huishouden meer ondersteuning kunnen gebruiken...
Ook hij vond 'eens beloofd/een man een man een woord een woord'. Maar toen bleek dat ik er aan onderdoor ging (want getuige en zelf ook slachtoffer van de psychische mishandeling) was dat een argument om toch te stoppen met het huwelijk.
Het nare is dat door wat je meemaakt en hoe het je gevormd heeft je veel afwijzing op je pad krijgt. Weinig 'klik' met anderen. Het helpt om te zien wat het gevolg is van die omstandigheden. En kijken naar je eigen keuzes. Zo star als je je nu opstelt is destructief. Zoek hulp, dit kan en hoef je niet alleen aan te pakken.
Eenmaal van mijn ma af, was mijn pa nog steeds veel eenzaam maar hij kon wel veel meer zijn quirky zelf zijn en de hobbies uitoefenen die hij leuk vond. En had ook wel zinvolle contacten en ontluikende vriendschappen. Het was geen vetpot en eigenlijk had hij qua huishouden meer ondersteuning kunnen gebruiken...
Ook hij vond 'eens beloofd/een man een man een woord een woord'. Maar toen bleek dat ik er aan onderdoor ging (want getuige en zelf ook slachtoffer van de psychische mishandeling) was dat een argument om toch te stoppen met het huwelijk.
Het nare is dat door wat je meemaakt en hoe het je gevormd heeft je veel afwijzing op je pad krijgt. Weinig 'klik' met anderen. Het helpt om te zien wat het gevolg is van die omstandigheden. En kijken naar je eigen keuzes. Zo star als je je nu opstelt is destructief. Zoek hulp, dit kan en hoef je niet alleen aan te pakken.
dinsdag 6 februari 2018 om 15:36
Enkele maanden geleden dacht ik een lichtpuntje te hebben. Ik botste nl. heel toevallig op een dame die ik vroeger gekend had, een oud lief om het zo te zeggen. Maar omdat ik te min was voor haar ouders indertijd is er nooit wat van gekomen. Dit is al meer dan 40 jaar geleden hoor. Nu wou het lukken dat ik op het werk een nieuwe jonge collega kreeg en door te babbelen wie waar en wat kwam het toevallig aan het licht dat hij een neefje van haar was. Het was alsof het lot het zo wilde. Ik kon mijn geluk niet op en hoopte op een contact om af en toe eens te chatten meer niet. Het zou me deugd gedaan hebben moest ik nog eens met haar kunnen praten. Ik heb er een heel lange tijd over gedaan alvorens ik een berichtje stuurde via Whatsapp. Maar jammer genoeg heeft ze niet willen antwoorden, ik kan dit wel begrijpen, het moet maar raar zijn om een jeugdliefde na meer dan 40 jaar aan de lijn te krijgen. Ze heeft trouwens een eigen gezin en het laatste wat ik zou willen is dat ze er moeilijkheden door kreeg. Je kan nooit weten, dus heb ik het maar gelaten bij die ene poging. Jammer jammer want ik ben niet uit op en avontuurtje enkel iemand die ik ken en eens om de zoveel tijd een berichtje sturen of wat bijpraten. Helaas speelt dit me nu dagelijks door het hoofd en ik begin mijn jarenlange gemis aan affectie daardoor nog erger te voelen. Stiekem zit ik soms ergens te huilen, en dat voor een vent van 60 jaar.
Toen ik de mensen leerde kennen ben ik van de dieren gaan houden
dinsdag 6 februari 2018 om 17:56
Ik durf de stap niet te zetten om er vanaf te geraken. Nu heb ik nog een dak boven mijn hoofd. Als ik dat doe heb ik niets meer. Dan wordt ik gepluimd dat het niet meer mooi is. Dit is nu eenmaal de wetgeving (Belgie) = Madam moet haar levensstandaard van voor een scheiding kunnen verder zetten erna, dus ikke afdokken. En ik heb geen zin meer om nog van voor af aan te beginnen daar ben ik te oud voor geworden. Tot de dood ons scheidt, zo luidt het verdict. Je kan niet geloven wat het met een mens doet om nooit eens een goed woord te horen of iemand aan te raken. Dat knaagt enorm aan u. Ik heb altijd gedacht dat ik dat wel zou aankunnen maar helaas met de ouderdom wordt het gemis erger en erger. Ik ben in geen 25 jaar nog de deur uit geweest, enkel om werken te gaan. Af en toe eens mee naar een winkel, maar daar heb ik ook een levende schrik van want owee moest er eens een verkoopster iets tegen mij zeggen, dan was het kot steeds te klein als we thuis kwamen.
Had zo de hoop op mijn jeugdvriendin gesteld, om af en toe eens wat te chatten..... Doch dat lichtpuntje is ook al gedoofd.
Had zo de hoop op mijn jeugdvriendin gesteld, om af en toe eens wat te chatten..... Doch dat lichtpuntje is ook al gedoofd.
Toen ik de mensen leerde kennen ben ik van de dieren gaan houden
dinsdag 6 februari 2018 om 18:12
Een man van je woord, lovenswaardig hoor maar volgens mij wordt met de gelofte in voor en in tegenspoed niet bedoeld dat je dergelijke smerigheden ten alle tijden accepteert van je partner.
Je doet het echt jezelf aan. En voor wat? Misplaatste trots?
Ik snap dit werkelijk niet.
Zo over je heen laten denderen en je geld afstaan als een mak schaap.
En dan ben je 60 jaar.
Ik begrijp dat je een hoop hebt meegemaakt maar in dit verhaal vind ik jou absoluut geen slachtoffer.
Vraag jezelf eens af wat je eruit haalt om in zo een relatie te blijven, geloof je dat je niet beter verdiend?
Eeuwig zonde hoor.
Je bent de jongste niet meer, dus krijg gauw je verstand en maak er wat van.
Ik wil je ook wel uit die goot komen trekken hoor die ouwe heks is vast geen partij voor me.
Je doet het echt jezelf aan. En voor wat? Misplaatste trots?
Ik snap dit werkelijk niet.
Zo over je heen laten denderen en je geld afstaan als een mak schaap.
En dan ben je 60 jaar.
Ik begrijp dat je een hoop hebt meegemaakt maar in dit verhaal vind ik jou absoluut geen slachtoffer.
Vraag jezelf eens af wat je eruit haalt om in zo een relatie te blijven, geloof je dat je niet beter verdiend?
Eeuwig zonde hoor.
Je bent de jongste niet meer, dus krijg gauw je verstand en maak er wat van.
Ik wil je ook wel uit die goot komen trekken hoor die ouwe heks is vast geen partij voor me.
dinsdag 6 februari 2018 om 19:00
Bblientje,
je probeert me een geweten te schoppen, en dat mag hoor heb daar niets op tegen. Doch de strijdlust is eruit bij mij. Had dat allemaal veel vroeger moeten doen.
Doornroosje9
Als het was zoals jij denkt zou het inderdaad beter zijn, maar financieel minder is gewoonweg in de goot zitten als enige kostverdiener. De Belgische wetgeving en rechtspraak hieromtrent is nog van Napoleon (haha) Een man die enige kostwinnaar is en zijn vrouw verlaat is tot de bedelstaf veroordeeld. Is nu eenmaal zo. Tenzij je getrouwd bent onder een huwelijkscontract. Moest ze zelf werken dan zaten de kaarten anders maar nu niet. En zoals ik al zei de strijdlust is eruit. het is game over wat dat betreft.
je probeert me een geweten te schoppen, en dat mag hoor heb daar niets op tegen. Doch de strijdlust is eruit bij mij. Had dat allemaal veel vroeger moeten doen.
Doornroosje9
Als het was zoals jij denkt zou het inderdaad beter zijn, maar financieel minder is gewoonweg in de goot zitten als enige kostverdiener. De Belgische wetgeving en rechtspraak hieromtrent is nog van Napoleon (haha) Een man die enige kostwinnaar is en zijn vrouw verlaat is tot de bedelstaf veroordeeld. Is nu eenmaal zo. Tenzij je getrouwd bent onder een huwelijkscontract. Moest ze zelf werken dan zaten de kaarten anders maar nu niet. En zoals ik al zei de strijdlust is eruit. het is game over wat dat betreft.
Toen ik de mensen leerde kennen ben ik van de dieren gaan houden
dinsdag 6 februari 2018 om 20:19
Wat erg eenzame. Vanaf jouw prille jeugd heb je al niet de liefde gekregen die je verdiende.
Ik snap je je vrouw niet zomaar de deur uit kan schoppen. Echter heb je nog heel wat jaren voor je. Ik zou je aanraden om met een psycholoog te praten over al wat er in je leven speelt. Die kan je misschien helpen terwijl je nog in dit huwelijk zit ( al zegt mijn psycholoog tegen mij dat je eerst uit de situatie van mishandeling moet stappen om geholpen te kunnen worden) . Heb je nog familie? Contct met kinderen? Erover praten is belangrijk, in een geïsoleerde situatie kan je niet over oplossingen denken.
Ik snap heel goed dat jouw vechtlust weg is. Echt, praten met mensen is de eerste stap.
@bblientje wat een botte en makkelijke reactie. Deze man heeft in zijn kindertijd al niet de onvoorwaardelijke liefde gehad van zijn ouders en zit nu al jaren in dit huwelijk en zijn eigenwarde is beetje bij beetje afgebrokkeld.
Ik snap je je vrouw niet zomaar de deur uit kan schoppen. Echter heb je nog heel wat jaren voor je. Ik zou je aanraden om met een psycholoog te praten over al wat er in je leven speelt. Die kan je misschien helpen terwijl je nog in dit huwelijk zit ( al zegt mijn psycholoog tegen mij dat je eerst uit de situatie van mishandeling moet stappen om geholpen te kunnen worden) . Heb je nog familie? Contct met kinderen? Erover praten is belangrijk, in een geïsoleerde situatie kan je niet over oplossingen denken.
Ik snap heel goed dat jouw vechtlust weg is. Echt, praten met mensen is de eerste stap.
@bblientje wat een botte en makkelijke reactie. Deze man heeft in zijn kindertijd al niet de onvoorwaardelijke liefde gehad van zijn ouders en zit nu al jaren in dit huwelijk en zijn eigenwarde is beetje bij beetje afgebrokkeld.
dinsdag 6 februari 2018 om 20:34
Ben je al dood dan? Kom op hoor. Ga eens vechten voor je waardigheid.Eenzame schreef: ↑06-02-2018 19:00Bblientje,
je probeert me een geweten te schoppen, en dat mag hoor heb daar niets op tegen. Doch de strijdlust is eruit bij mij. Had dat allemaal veel vroeger moeten doen.
Doornroosje9
Als het was zoals jij denkt zou het inderdaad beter zijn, maar financieel minder is gewoonweg in de goot zitten als enige kostverdiener. De Belgische wetgeving en rechtspraak hieromtrent is nog van Napoleon (haha) Een man die enige kostwinnaar is en zijn vrouw verlaat is tot de bedelstaf veroordeeld. Is nu eenmaal zo. Tenzij je getrouwd bent onder een huwelijkscontract. Moest ze zelf werken dan zaten de kaarten anders maar nu niet. En zoals ik al zei de strijdlust is eruit. het is game over wat dat betreft.
dinsdag 6 februari 2018 om 20:43
En toch is het helemaal waar wat Bblientje tikte. Ik heb ook zeker de oplossing niet, kan me van zijn leven helemaal niets voorstellen gelukkig.
Maar in voor en tegenspoed geldt voor beide eenzame.
Is er iets waar je nog wel plezier uit haalt? Ga kaarten, sjoelen, jeu de boulen weet ik het, maar zoek een vereniging op, wordt desnoods vrijwilliger.
Maar in voor en tegenspoed geldt voor beide eenzame.
Is er iets waar je nog wel plezier uit haalt? Ga kaarten, sjoelen, jeu de boulen weet ik het, maar zoek een vereniging op, wordt desnoods vrijwilliger.
die ik wilde bestaat al...
woensdag 7 februari 2018 om 07:02
Attribuutje,
het enige waar ik nog plezier uit haal zijn dieren, ik heb een hondje.
Kaarten, sjoelen,enz enz zou ik wel willen doen hoor maakt niet uit wat, maar dan moet ik eerst gelijk een bedelaar enkele euro's vragen om te beginnen want ik heb nooit een cent op zak. En ja ik kan naar de bank gaan en geld van de rekening halen, maar de ruzie heb ik er dan gratis bij achteraf, en ik weet sowieso dat het ook heibel (op zijn minst gezegd) zal zijn moest ik zeggen ik ga.......... En dat heb ik er niet meer voor over. Spijtig.
Caracolita,
De weinige familie die ik nog heb van mijn kant tenminste zijn enkele neven en nichtjes die ik amper zie, sommige al enkele jaren niet meer zelfs. Ik heb wel twee kinderen (dochters) maar die zijn door hun mama rot verwend geweest en nu nog als ze eens langs komen. (Ze zijn beide het huis uit en hun eigen gezin). Die zien dat ook hier hoor dat kan je me niet wijsmaken maar die zwijgen wijselijk denk ik.
Bblientje,
je hebt gelijk vecht voor uw waardigheid. Alleen is het een oorlog die ik nooit kan winnen, van mijn waardigheid zal er dan weinig overblijven vrees ik. Als je nog geen dak meer boven je hoofd hebt na het uitvechten, waar sta je dan op mijn leeftijd? En ik weet ook als ik zo blijf zal er nooit een oplossing komen, maar het is kiezen tussen de pest en cholera.
het enige waar ik nog plezier uit haal zijn dieren, ik heb een hondje.
Kaarten, sjoelen,enz enz zou ik wel willen doen hoor maakt niet uit wat, maar dan moet ik eerst gelijk een bedelaar enkele euro's vragen om te beginnen want ik heb nooit een cent op zak. En ja ik kan naar de bank gaan en geld van de rekening halen, maar de ruzie heb ik er dan gratis bij achteraf, en ik weet sowieso dat het ook heibel (op zijn minst gezegd) zal zijn moest ik zeggen ik ga.......... En dat heb ik er niet meer voor over. Spijtig.
Caracolita,
De weinige familie die ik nog heb van mijn kant tenminste zijn enkele neven en nichtjes die ik amper zie, sommige al enkele jaren niet meer zelfs. Ik heb wel twee kinderen (dochters) maar die zijn door hun mama rot verwend geweest en nu nog als ze eens langs komen. (Ze zijn beide het huis uit en hun eigen gezin). Die zien dat ook hier hoor dat kan je me niet wijsmaken maar die zwijgen wijselijk denk ik.
Bblientje,
je hebt gelijk vecht voor uw waardigheid. Alleen is het een oorlog die ik nooit kan winnen, van mijn waardigheid zal er dan weinig overblijven vrees ik. Als je nog geen dak meer boven je hoofd hebt na het uitvechten, waar sta je dan op mijn leeftijd? En ik weet ook als ik zo blijf zal er nooit een oplossing komen, maar het is kiezen tussen de pest en cholera.
Toen ik de mensen leerde kennen ben ik van de dieren gaan houden
woensdag 7 februari 2018 om 07:37
Er bestaan ook opvanghuizen voor mannen die lichamelijk of emotioneel mishandeld worden.Eenzame schreef: ↑07-02-2018 07:02Attribuutje,
het enige waar ik nog plezier uit haal zijn dieren, ik heb een hondje.
Kaarten, sjoelen,enz enz zou ik wel willen doen hoor maakt niet uit wat, maar dan moet ik eerst gelijk een bedelaar enkele euro's vragen om te beginnen want ik heb nooit een cent op zak. En ja ik kan naar de bank gaan en geld van de rekening halen, maar de ruzie heb ik er dan gratis bij achteraf, en ik weet sowieso dat het ook heibel (op zijn minst gezegd) zal zijn moest ik zeggen ik ga.......... En dat heb ik er niet meer voor over. Spijtig.
Caracolita,
De weinige familie die ik nog heb van mijn kant tenminste zijn enkele neven en nichtjes die ik amper zie, sommige al enkele jaren niet meer zelfs. Ik heb wel twee kinderen (dochters) maar die zijn door hun mama rot verwend geweest en nu nog als ze eens langs komen. (Ze zijn beide het huis uit en hun eigen gezin). Die zien dat ook hier hoor dat kan je me niet wijsmaken maar die zwijgen wijselijk denk ik.
Bblientje,
je hebt gelijk vecht voor uw waardigheid. Alleen is het een oorlog die ik nooit kan winnen, van mijn waardigheid zal er dan weinig overblijven vrees ik. Als je nog geen dak meer boven je hoofd hebt na het uitvechten, waar sta je dan op mijn leeftijd? En ik weet ook als ik zo blijf zal er nooit een oplossing komen, maar het is kiezen tussen de pest en cholera.
https://www.blijfgroep.nl/hoe-wij-helpe ... oor-mannen
Een familielid van mij was 63 toen ze haar alcholistische man verliet die haar tevens ook mishandelde.
Ik kan je vertellen dat het nu heel goed met haar gaat en dat ze heel blij is dat ze de keuze heeft gemaakt om weg te gaan, ook als je ouder bent verdien je nog een menswaardig bestaan maar dan moet je dat zelf ook vinden. Vind het heel sneu dat jij je schijnbaar hierin berust.
Je kunt heel makkelijk weg als je dat zou willen het hoeft geen strijd te worden als je het goed aanpakt dus dat is ook geen excuus.
Je kiest ervoor om te blijven hangen in deze missere en dat mag hoor..
Sommige mensen hebben zoveel verdriet meegemaakt dat ze zich het liefst erin onderdompelen en niet eens gered zouden willen worden.
woensdag 7 februari 2018 om 21:22
Wat triest dit.
Begin eens met een berekening te maken.
Bezittingen spaargeld etc.
Ze kan nooit meer dan de helft krijgen.
Er zijn zo vele gescheiden en leven verder.
Je kan beter met minder rijk voelen.
Nu heb je tenslotte ook niks.
Kan nooit erger zijn.
En er zijn nog genoeg vrouwen zoals je vroegere vriendin.
Ga je kan nu nog een beter leven krijgen nog 30 jr ofzo.
Verspil ze niet.
Niets is zo kostbaar als tijd je kan zelfs met geld het niet kopen.
Doe lekker dwars en ga!
Begin eens met een berekening te maken.
Bezittingen spaargeld etc.
Ze kan nooit meer dan de helft krijgen.
Er zijn zo vele gescheiden en leven verder.
Je kan beter met minder rijk voelen.
Nu heb je tenslotte ook niks.
Kan nooit erger zijn.
En er zijn nog genoeg vrouwen zoals je vroegere vriendin.
Ga je kan nu nog een beter leven krijgen nog 30 jr ofzo.
Verspil ze niet.
Niets is zo kostbaar als tijd je kan zelfs met geld het niet kopen.
Doe lekker dwars en ga!
donderdag 8 februari 2018 om 03:54
Als je het zo uitschrijft kun je toch nog beter in iets zitten wat niet groter is dan op kot gaan én al je vrijheden hebben.
Wat heb je nou aan een landhuis..
Als je ook dingen kan doen die JIJ leuk vind, je kinderen op bezoek komen, je hobby's en vrienden hebt... en mogelijk nog eens een flirt..
Ik zou laten varen dat zij jou geld krijgt bij een scheiding. Soit. Zij heeft immers voor de kinderen gezorgd en het huishouden (hoop ik).
Dat is nu eenmaal.
Maar wil je dit langer?
Ik ken menig man en vrouw van jouw leeftijd in een klein huisje van 290-700 huur per maand. Soms enorm bouwvallig.. en ze kwamen waar jij vandaan kwam.
Maar gaan en staan waar je wilt, is zo veel meer waard. Doen wat je wilt.. wat er uit kan komen... een verkoopster die jou kent omdat je er tégen mag praten en als je langskomt al onthouden heeft waarvoor je komt en het al klaar heeft staan enthousiast.. omdat je tegen haar mocht praten. Ik weet dat je niet meer rookt (goed zo); maar een klein iets als dat de kassamadam al jouw pakje peuken pakt als ze je ziet met een grote glimlach maakt het leven zo makkelijker.. menselijker.. wat niet kan als je tegen niemand mag praten die een vagijn heeft.. terwijl niemand meer bedoelt dan menselijk vriendelijk zijn..
Vrienden hebben kan weer. Zowel door een hobby nemen, buurtcafé binnenstappen, of mensen via internet die zich óók zo voelen leren kennen..
En voor sociale contacten en een gelukkig leven heb je geen groot huis nodig; enkel gezelligheid.
Liever een kerst 2019 met je kinderen, vrienden, iemand die je lief hebt en je mag aanraken, nuja, liefdevolle personen, op elkaar gepropt in een bouwval met een tafel wat gemaakt is van een deur met een laken er over heen, goedkoopste flessen wijn, sommige mensen op tuinstoelen, verschillende borden, dan een landhuis vol kou en leegte.
Het zal niet zo subiet geraken. De scheiding zal allerminst makkelijk zijn; en kerst 2019 zal niet zo zijn waarschijnlijk. 2020 ook niet. Maar als je van de kleine zaken leert genieten zul je er wel geraken. Ga voor liefde en láát geld. Geef haar dat geld; je weet dat jij er meer voor gaat krijgen.
Wat heb je nou aan een landhuis..
Als je ook dingen kan doen die JIJ leuk vind, je kinderen op bezoek komen, je hobby's en vrienden hebt... en mogelijk nog eens een flirt..
Ik zou laten varen dat zij jou geld krijgt bij een scheiding. Soit. Zij heeft immers voor de kinderen gezorgd en het huishouden (hoop ik).
Dat is nu eenmaal.
Maar wil je dit langer?
Ik ken menig man en vrouw van jouw leeftijd in een klein huisje van 290-700 huur per maand. Soms enorm bouwvallig.. en ze kwamen waar jij vandaan kwam.
Maar gaan en staan waar je wilt, is zo veel meer waard. Doen wat je wilt.. wat er uit kan komen... een verkoopster die jou kent omdat je er tégen mag praten en als je langskomt al onthouden heeft waarvoor je komt en het al klaar heeft staan enthousiast.. omdat je tegen haar mocht praten. Ik weet dat je niet meer rookt (goed zo); maar een klein iets als dat de kassamadam al jouw pakje peuken pakt als ze je ziet met een grote glimlach maakt het leven zo makkelijker.. menselijker.. wat niet kan als je tegen niemand mag praten die een vagijn heeft.. terwijl niemand meer bedoelt dan menselijk vriendelijk zijn..
Vrienden hebben kan weer. Zowel door een hobby nemen, buurtcafé binnenstappen, of mensen via internet die zich óók zo voelen leren kennen..
En voor sociale contacten en een gelukkig leven heb je geen groot huis nodig; enkel gezelligheid.
Liever een kerst 2019 met je kinderen, vrienden, iemand die je lief hebt en je mag aanraken, nuja, liefdevolle personen, op elkaar gepropt in een bouwval met een tafel wat gemaakt is van een deur met een laken er over heen, goedkoopste flessen wijn, sommige mensen op tuinstoelen, verschillende borden, dan een landhuis vol kou en leegte.
Het zal niet zo subiet geraken. De scheiding zal allerminst makkelijk zijn; en kerst 2019 zal niet zo zijn waarschijnlijk. 2020 ook niet. Maar als je van de kleine zaken leert genieten zul je er wel geraken. Ga voor liefde en láát geld. Geef haar dat geld; je weet dat jij er meer voor gaat krijgen.
