Psyche
alle pijlers
En nu even eerlijk....
vrijdag 8 februari 2008 om 21:56
Dus ik wil geen politiek correcte antwoorden, gedachten ingegeven door Oprah Winfrey of God (al worden die vaak als eenheid gezien), geen Moeder Theresa-achtige zalvende woorden of onrealistische benaderingen.
Mijn vraagstelling luidt als volgt: zijn er mensen die absoluut nergens goed in zijn, die eigenlijk niets kunnen, mislukt zijn op sociaal gebied, a-muzikaal zijn, een voorgebakken lasagneschotel als hoogtepunt van hun kookkunst beschouwen, niet kunnen studeren en een te slap karakter hebben om naar de sportschool te gaan om de bierbuik/vetrollen weg te trainen?
Ik denk persoonlijk van wel.
En helaas schaar ik mijzelf ook onder die categorie. Maar het gaat om meningen, dus ik ben benieuwd.
Mijn vraagstelling luidt als volgt: zijn er mensen die absoluut nergens goed in zijn, die eigenlijk niets kunnen, mislukt zijn op sociaal gebied, a-muzikaal zijn, een voorgebakken lasagneschotel als hoogtepunt van hun kookkunst beschouwen, niet kunnen studeren en een te slap karakter hebben om naar de sportschool te gaan om de bierbuik/vetrollen weg te trainen?
Ik denk persoonlijk van wel.
En helaas schaar ik mijzelf ook onder die categorie. Maar het gaat om meningen, dus ik ben benieuwd.
zondag 10 februari 2008 om 14:22
Shala, dan ben je gewoon een leuk mens, punt! En nee, je kind is niet dom. Dat is ook zo enorm relatief, echt, want goed kunnen leren betekent niet dat je sociaal bent. En dat laatste vind ik veel belangrijker. Ik ben trots op mijn leervermogen, fotografisch geheugen, creativiteit. Maar op mijn IQ? Niet meer, vroeger wel, uit een vorm van arrogantie. Nu weet ik dat er eigenschappen zijn die vele malen belangrijker zijn, en die verkrijg je niet met een hoog IQ. Wel zie je dingen sneller in, dat wel. Maar ook dat is geen garantie voor geluk.
zondag 10 februari 2008 om 14:22
Yep. Daarbij moet ook nog eens in rekening worden genomen hoe de situatie van degene is die getest wordt. Heb jij de dag ervoor flink gezopen en zit je daar met een kater, is er iemand overleden of zoiets dergelijks, dan scoor je lager.
Het is dan in mijn ogen ook slechts een momentopname waar ik eigenlijk geen hol aan heb. Ook zonder 'vaststaand cijfer' (want zo vaststaand is het niet
) weet ik dat ik behoorlijk vlot kan leren. Maar of je daar altijd wat aan hebt?Ter voorbeeld: mijn mams scoorde om één of andere reden vrij laag op haar IQ test. Vreemd, want leren kan ze wel degelijk (ze is nu weer met één of andere studie bezig) en ze wordt op de scholen waar ze heeft gewerkt en de school waar ze nu werkt, ontzettend gewaardeerd om haar inzichten met betrekking tot de kinderen. Zeker haar huidige school, wat een soort middelbaar speciaal onderwijs is. (Qua lichamelijke leeftijd van de kinderen, de geestelijke leeftijd zit tussen 12 maanden en 9 jaar) Ja, wat is dan eigenlijk het hele punt van een hoog IQ? Zeker als ik van mijn vader hoor dat hij eens een assistente had met gruwelijk hoog IQ, ze was ook cum laude afgestudeerd in één of andere economische studie. En ze kon nog geen jaarrekening in elkaar zetten.
zondag 10 februari 2008 om 14:28
En janken kun je dan weer afwisselen met lachen.
Ik zit al een paar dagen in een achtbaan, godskolere zeg! En het is dan niet één ding wat op je afkomt, dan komen er meerdere zaken naar boven.
Ik vind dit een mooi topic.
Zeg en dat van die kaartjes sturen meen ik hoor!
Tzt zal iemand wel mijn ziekenhuisadres hebben, dan kunnen jullie sturen!
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 10 februari 2008 om 14:30
Op de slechte dagen maak ik geen IQ test natuurlijk
Shining, je IQ hóeft helemaal niks te zeggen op al dan niet foutloos leren schrijven. Mijn exvriendje op de middelbare school was zo dyslectisch als een garnaal of een deur of een weet ik het wat, maar verder wel behoorlijk intelligent. Dan kun je er dus gewoon echt niks aan doen dat je nogal beroerd schrijft. D's en t's, het was een raadsel voor hem. Ei en ij ook. en daarnaast draaide hij ook in het wilde weg nog maar wat letters om. Lezen was ook een drama. Ter ontspanning las hij de Donald Duck, daar kon hij dan wel weer een hele middag lol mee hebben, dat dan weer wel. Maar echt, het zegt níks over zijn intelligentie dat ie niet kan schrijven.
Shining, je IQ hóeft helemaal niks te zeggen op al dan niet foutloos leren schrijven. Mijn exvriendje op de middelbare school was zo dyslectisch als een garnaal of een deur of een weet ik het wat, maar verder wel behoorlijk intelligent. Dan kun je er dus gewoon echt niks aan doen dat je nogal beroerd schrijft. D's en t's, het was een raadsel voor hem. Ei en ij ook. en daarnaast draaide hij ook in het wilde weg nog maar wat letters om. Lezen was ook een drama. Ter ontspanning las hij de Donald Duck, daar kon hij dan wel weer een hele middag lol mee hebben, dat dan weer wel. Maar echt, het zegt níks over zijn intelligentie dat ie niet kan schrijven.
zondag 10 februari 2008 om 14:31
Ook leervermogen, geheugen, creativiteit is aangeboren. En dus zinloos om daar trots op te zijn. Het gaat erom wat je ermee doet. Laat je 't verpieteren of ontwikkel je 't. Hetzelfde voor je IQ. Je lijkt nu je uiterste best te doen om je IQ maar te willen bagatelliseren maar dat maakt nou eenmaal deel uit van wie je bent. Je bent iemand met een hoog IQ. Dat is mooi meegenomen. Het opent deuren voor je die voor anderen gesloten blijven. En nee, het is geen garantie voor geluk. Maar dat is uiterlijk of creativiteit of geheugen evenmin. Niemand heeft een garantie op geluk.
