Psyche
alle pijlers
Erg onzeker..
woensdag 26 april 2017 om 16:06
Hoi lieve mensen..
Ik ben een erg onzeker persoon denk ik. Ik vind het wel fijn om bevestiging en erkenning te krijgen. Vooral om wie ik ben en wat ik doe maar heb het ook niet zo extreem. Het gaat mij vooral om oprechte complimenten. Ik doe ook heel.goed mijn best dat mijn onzekerheid niet ten koste gaat van anderen. Daarom ben ik nog wel oké in sociaal omgang. Ze vinden mij meestal wel heel aardig (waar ik ook graag mijn best voor doe. Ik wil graag aardig gevonden worden maar doe dingen ook gemeend en oprecht anders doe ik het niet)
Nu heb ik sinds 7 maanden een relatie, en die is heel mooi en goed. Ik heb mij nergens zo veilig gevoeld. Misschien laat mijn andere topic van 3 maanden geleden dat misschisn niet echt merken. Maar ik ben vaak erg wantrouwig en ik zoek vaak perfectie in mijzelf en anderen.
Ik zou heel graag willen dat dit gestopt zou worden.. Want daarom raak ik heel snel teleurgesteld in anderen en ook in mijzelf.
Waar ik nu het meest over zit is dat ik erg jaloers ben binnen mijn relatie. Ik schaam mij daar erg voor. Mijn vriend is heel sociaal en spontaan. Ik snap niet hoe zo'n optimistisch, en geweldig persoon in mij ziet. Ik denk vaak zoals nu ook dat hij veel beter verdient. Ik denk ook heel ver. Ik denk nu al aan later, en over situaties die in de toekomst zou kunnen gebeuren. Dingen als aan als het uit is tussen hem en mij, en hij misschien een nieuwe vriendin zal hebben wat hij dan over mij zal zeggen. Over zijn stomme, instabiele ex.. en het gebeurt vanzelf dat ik zo al in de toekomst zit te kijken. Hij wilt graag kinderen, vind ze geweldig. Ik ben al bang om een heel slechte moeder te zijn. Soms zie ik hem praten met andere meisjes en denk weleens 'hij past veel beter bij haar. Zij is veel leuker..' etc.
Misschien denken jullie dat ik niet echt verliefd op hem ben. Dat ben ik wel echt heel erg. Maar hij lijkt soms te goed voor mij te zijn.
Misschien ben ik dieo van binnen ook weer ergens niet smoor en smoor verliefd dat ik door roze bril kijk. Misschien is het een excuus dat ik alleen wil zijn. Ik heb erg de neiging om mij af te zonderen van iedereen om mij heen behalve van hem maar ik klamp me ook niet echt aan hem vast. Hij is meer een van de weinige of misschien wel de enige die op dit moment boeiend voor mij is. Ik beleef erg veel lol en plezier met hem.
Maar ik weet niet zo goed wat ik met die gedachten en onzekerheid moet doen..
Ik heb wel verder hulpverlening maar die is meer gericht op mijn trauma behandeling..
Ik zou graag wat aan mijn onzekerheid willen doen.. zelf ook vooral.
Voor mij helpt overigens 20 keer tegen de spiegel zeggen dat ik goed ben, of iedere dag een compliment niet echt goed omdat het niet oprecht en gemeend aanvoelt..
Ik ben een erg onzeker persoon denk ik. Ik vind het wel fijn om bevestiging en erkenning te krijgen. Vooral om wie ik ben en wat ik doe maar heb het ook niet zo extreem. Het gaat mij vooral om oprechte complimenten. Ik doe ook heel.goed mijn best dat mijn onzekerheid niet ten koste gaat van anderen. Daarom ben ik nog wel oké in sociaal omgang. Ze vinden mij meestal wel heel aardig (waar ik ook graag mijn best voor doe. Ik wil graag aardig gevonden worden maar doe dingen ook gemeend en oprecht anders doe ik het niet)
Nu heb ik sinds 7 maanden een relatie, en die is heel mooi en goed. Ik heb mij nergens zo veilig gevoeld. Misschien laat mijn andere topic van 3 maanden geleden dat misschisn niet echt merken. Maar ik ben vaak erg wantrouwig en ik zoek vaak perfectie in mijzelf en anderen.
Ik zou heel graag willen dat dit gestopt zou worden.. Want daarom raak ik heel snel teleurgesteld in anderen en ook in mijzelf.
Waar ik nu het meest over zit is dat ik erg jaloers ben binnen mijn relatie. Ik schaam mij daar erg voor. Mijn vriend is heel sociaal en spontaan. Ik snap niet hoe zo'n optimistisch, en geweldig persoon in mij ziet. Ik denk vaak zoals nu ook dat hij veel beter verdient. Ik denk ook heel ver. Ik denk nu al aan later, en over situaties die in de toekomst zou kunnen gebeuren. Dingen als aan als het uit is tussen hem en mij, en hij misschien een nieuwe vriendin zal hebben wat hij dan over mij zal zeggen. Over zijn stomme, instabiele ex.. en het gebeurt vanzelf dat ik zo al in de toekomst zit te kijken. Hij wilt graag kinderen, vind ze geweldig. Ik ben al bang om een heel slechte moeder te zijn. Soms zie ik hem praten met andere meisjes en denk weleens 'hij past veel beter bij haar. Zij is veel leuker..' etc.
Misschien denken jullie dat ik niet echt verliefd op hem ben. Dat ben ik wel echt heel erg. Maar hij lijkt soms te goed voor mij te zijn.
Misschien ben ik dieo van binnen ook weer ergens niet smoor en smoor verliefd dat ik door roze bril kijk. Misschien is het een excuus dat ik alleen wil zijn. Ik heb erg de neiging om mij af te zonderen van iedereen om mij heen behalve van hem maar ik klamp me ook niet echt aan hem vast. Hij is meer een van de weinige of misschien wel de enige die op dit moment boeiend voor mij is. Ik beleef erg veel lol en plezier met hem.
Maar ik weet niet zo goed wat ik met die gedachten en onzekerheid moet doen..
Ik heb wel verder hulpverlening maar die is meer gericht op mijn trauma behandeling..
Ik zou graag wat aan mijn onzekerheid willen doen.. zelf ook vooral.
Voor mij helpt overigens 20 keer tegen de spiegel zeggen dat ik goed ben, of iedere dag een compliment niet echt goed omdat het niet oprecht en gemeend aanvoelt..
woensdag 26 april 2017 om 16:11
Ik zou je toch aanraden om hulp te zoeken voor die onzekerheid. Een professional kan je daar waarschijnlijk goede handreikingen voor doen en heeft waarschijnlijk meer nuttige tips dan wij hier op het forum!
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 26 april 2017 om 16:12
Ik heb het nog eens gelezen, en ik kom een beetje over als een of andere "dramaqueen" misschien. Het spijt mij daarvoor. Ik ben hier verder ook niet echt op zoek naar bevestiging of iets dergelijks. Wel graag naar herkenning, en misschien tips die kunnen helpen of iets dergelijks. Ik heb het internet al afgespeurd maar mijn onzekerheid is wat ingewikkelder dan dat ik heb kunnen vinden op het internet.
woensdag 26 april 2017 om 16:17
quote:dianaf schreef op 26 april 2017 @ 16:11:
Ik zou je toch aanraden om hulp te zoeken voor die onzekerheid. Een professional kan je daar waarschijnlijk goede handreikingen voor doen en heeft waarschijnlijk meer nuttige tips dan wij hier op het forum!Mijn hulpverleners zeggen dat het komt door mijn trauma's. Ik denk dat het er wel deels mee te maken heeft maar deels ook niet. Ik krijg nu therapie om herbelevingen etc weg te werken (dmv emdr) en ze zeggen dat daarna mijn traumaklachten voorbij is. Nu heb ik een aantal keren die emdr gehad maar ik vind het vaag dat mijn onzekerheidsklachten daardoor ook weg zullen gaan. Ik zou daar graag iets aan willen doen want het belemmert mij erg. Ik heb ook niet het idee dat mijn hulpverleners direct daaraan aan de slag willen gaan.. dus dat is wel wat lastiger. Kan ik dan ergens anders daarvoor voor mijn onzekerheids klachten specifiek hulp zoeken zonder dat mijn huidige hulpverlening erbij wordt betrokken. Ik betwijfelde dat namelijk..
Ik zou je toch aanraden om hulp te zoeken voor die onzekerheid. Een professional kan je daar waarschijnlijk goede handreikingen voor doen en heeft waarschijnlijk meer nuttige tips dan wij hier op het forum!Mijn hulpverleners zeggen dat het komt door mijn trauma's. Ik denk dat het er wel deels mee te maken heeft maar deels ook niet. Ik krijg nu therapie om herbelevingen etc weg te werken (dmv emdr) en ze zeggen dat daarna mijn traumaklachten voorbij is. Nu heb ik een aantal keren die emdr gehad maar ik vind het vaag dat mijn onzekerheidsklachten daardoor ook weg zullen gaan. Ik zou daar graag iets aan willen doen want het belemmert mij erg. Ik heb ook niet het idee dat mijn hulpverleners direct daaraan aan de slag willen gaan.. dus dat is wel wat lastiger. Kan ik dan ergens anders daarvoor voor mijn onzekerheids klachten specifiek hulp zoeken zonder dat mijn huidige hulpverlening erbij wordt betrokken. Ik betwijfelde dat namelijk..
woensdag 26 april 2017 om 16:19
quote:sinsfromthylips schreef op 26 april 2017 @ 16:17:
Die hulpverlening, is dat therapie? Kan je het dan eventueel niet eens met je therapeut over die onzekerheid hebben? Het lijkt mij toch een belangrijk thema te zijn en een therapeut zal je veel beter kunnen helpen dan een forum.Dat heb ik al besproken maar ze zien het als onderdeel van die trauma's. Maar ik heb onzekerheden die meerdere richtingen op gaan, en een deel hoort voor mijn gevoel niet bij die trauma's.
Die hulpverlening, is dat therapie? Kan je het dan eventueel niet eens met je therapeut over die onzekerheid hebben? Het lijkt mij toch een belangrijk thema te zijn en een therapeut zal je veel beter kunnen helpen dan een forum.Dat heb ik al besproken maar ze zien het als onderdeel van die trauma's. Maar ik heb onzekerheden die meerdere richtingen op gaan, en een deel hoort voor mijn gevoel niet bij die trauma's.
woensdag 26 april 2017 om 16:38
stom advies misschien maar doe je aan sport? Ik doe sinds kort aan krachtraining en wordt daar serieus zelfverzekerder van, het is zo tof om te zien dat het goed gaat, dat je steeds meer kan, een trainer die je positief motiveert etc. Puur het lekkerder (fitter) in mijn vel zitten geeft een enorme boost aan mijn zelfvertrouwen.
en nog iets: leeftijd helpt ook ik ben nu (tegen de 40) een stuk zelfverzekerder dan toen ik bijv. 22 was.
en nog iets: leeftijd helpt ook ik ben nu (tegen de 40) een stuk zelfverzekerder dan toen ik bijv. 22 was.
woensdag 26 april 2017 om 16:44
Waarom wacht je niet eerst af wat traumatherapie doet. Ze zeggen dus dat het helpt ook voor je onzekerheid, dan zou ik dat als uitgangspunt nemen.
Als die therapie klaar is kun je kijken of therapie specifiek gericht op onzekerheid nog gewenst is.
In de tussentijd is het nu eenmaal zo dat je er last van hebt. Vervelend , maar misschien moet je het even 'laten' en je er voor nu bij neerleggen. Je zou meditatie kunnen overwegen. Daar leer je dat jij de baas bent over je gedachten ipv andersom.
Succes iig
Als die therapie klaar is kun je kijken of therapie specifiek gericht op onzekerheid nog gewenst is.
In de tussentijd is het nu eenmaal zo dat je er last van hebt. Vervelend , maar misschien moet je het even 'laten' en je er voor nu bij neerleggen. Je zou meditatie kunnen overwegen. Daar leer je dat jij de baas bent over je gedachten ipv andersom.
Succes iig
woensdag 26 april 2017 om 21:18
quote:Bitje93 schreef op 26 april 2017 @ 17:48:
Je weet dat je, wat je vreest, over je afroept he ?
Verder, zorg dat je (geestelijk) niet te afhankelijk wordt van je vriend.
Ik begrijp niet helemaal wat je bedoelt..
Ja daar ben ik wel bang voor. Hij biedt mij wel heel veel steun moet ik zeggen.. hij weet dat ik behalve hem niet zoveel mensen heb waar ik mij echt durf te uiten en hij vindt het ook helemaal niet erg. Maar ik ben er inderdaad wel bang voor. Ik heb ooit eerder dit jaar een vriendin ook belast en meegesleurd in mijn put en ik ben er nog steeds kapot van.. Maar oik ontlaad mij door heel veel te praten, of dat ik anders naar andere midden ga grijpen en bij mijn vriend kan ik echt alles kwijt en hij zegt ook dat hij het van zich af kan zetten..
Maar ik weet ook niet of het nu handig is dat ik nu alles met hem deel en dergelijke. Ik vond dat in het begin heel moeilijk.. maar hij werd zelf erg boos dat ik heel weinig met hem deelde en dat hij er kapot van was en juist wilde dat ik mijn hart ging luchten etc.
Maar ik weet ook dat mensen zichzelf kunnen overschatten zoals mijn vriendin dit deed maar moet ik nu op zoek naar een andere ontlading behalve mijn vriend denk je?
Je weet dat je, wat je vreest, over je afroept he ?
Verder, zorg dat je (geestelijk) niet te afhankelijk wordt van je vriend.
Ik begrijp niet helemaal wat je bedoelt..
Ja daar ben ik wel bang voor. Hij biedt mij wel heel veel steun moet ik zeggen.. hij weet dat ik behalve hem niet zoveel mensen heb waar ik mij echt durf te uiten en hij vindt het ook helemaal niet erg. Maar ik ben er inderdaad wel bang voor. Ik heb ooit eerder dit jaar een vriendin ook belast en meegesleurd in mijn put en ik ben er nog steeds kapot van.. Maar oik ontlaad mij door heel veel te praten, of dat ik anders naar andere midden ga grijpen en bij mijn vriend kan ik echt alles kwijt en hij zegt ook dat hij het van zich af kan zetten..
Maar ik weet ook niet of het nu handig is dat ik nu alles met hem deel en dergelijke. Ik vond dat in het begin heel moeilijk.. maar hij werd zelf erg boos dat ik heel weinig met hem deelde en dat hij er kapot van was en juist wilde dat ik mijn hart ging luchten etc.
Maar ik weet ook dat mensen zichzelf kunnen overschatten zoals mijn vriendin dit deed maar moet ik nu op zoek naar een andere ontlading behalve mijn vriend denk je?
